எல்லாம் மன்னனின் ஆணை !!!! (பயணத்தொடர், பகுதி 51 )

ஆறு மணிக்கு முன்னே நான் தயார்!  ஆண்டாள்  வர்றாளான்னு ரெண்டுமுறை கீழே போய் பார்த்துட்டு வந்தேன். காணோம்.....   தனுர் மாசத்தில் மட்டும் அம்மாமண்டபத்தில் இருந்து தீர்த்தம். மற்ற நாட்களில் கொள்ளிடத்தில் இருந்துன்னு ஒரு செய்தி கிடைச்சது.....

பாலாஜி பவன், கதவு திறந்துருக்கேன்னு உள்ளே போய்  ஃபர்ஸ்ட் டிகாக்‌ஷன் காஃபியும் ஆச்சு! பாலாஜி பவனில் எனக்குப்பிடிச்ச ஒரு விஷயம் என்னன்னா.....   நிறைய வயதானவர்கள்  வேலை செய்யறாங்க. வீட்டுச் சமையல் போலத்தான்.....  அந்தக் காலை நேரத்தில் ஒரு அம்மா, காய்கறி நறுக்கிக்கிட்டு இருந்தாங்க. எப்படி? அரிவாள் மணையில் !!!!

ரமேஷும் காராண்டை வந்து காத்திருந்தார்.  நான்  வாசலில் நின்னபடி எதிர்வாடை மனையில்  இருக்கும் மண்டபத்துக்கு இந்தாண்டை என்னத்தையோ இடிச்சுட்டு,   இப்போப் புதுசாக் கட்டிக்கிட்டு இருக்கும் கட்டடத்தில் என்ன வரப்போகுதுன்னு பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன்.  கோசாலை வரப்போகுதுன்னார்  ஹயக்ரீவா செக்யூரிட்டி.

டான்னு ஆறரைக்கு வாசலில் ஒரு கார் வந்து நின்னது.  காரை ஓட்டிவந்தவர், கண்ணியமான தோற்றத்தோடு இருந்தார். கோபால்? என்றதும் நாங்கதான்னு, குட் மார்னிங் சொல்லிட்டு, நம்ம  ரமேஷிடம் வண்டியைப் பின்னால் தொடரச் சொல்லி அவர் வண்டியில் ஏறிக்கிட்டோம். ரங்கராஜன்னு தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கிட்டார்.

ரங்கா கோபுரத்தாண்டை இறங்கி, காலணிகளை நம்ம வண்டியில் விட்டுட்டு (வந்தவர் அவர் வண்டியிலே காலணிகளை விட்டதைப் பார்த்துக் காப்பியடிச்சேன்) ரமேஷையும் வண்டியைப் பார்க்கிங்கில் விட்டுட்டு நம்மோடு வரச்சொன்னோம்.

 ரங்கா கோபுரத்து வாசலுக்குள் நுழையும்போதே....    அவருக்கு அங்கே ஏகப்பட்ட மரியாதைன்னு புரிஞ்சது!  யாராக இருக்குமுன்னு எனக்குத் தெரியலை.கேட்கவும் ஒரு தயக்கம். கோவில் ட்ரஸ்ட்டிகளில் ஒருவரோ?

சக்கரத்தாழ்வாரில் ஆரம்பிச்சு முக்கிய சந்நிதிகள் (!) எல்லாவற்றுக்கும் அவர் அங்கங்கே விளக்கம் (கோபாலிடம்தான்) சொல்லிக்கிட்டே போக நான் பின்னாலேயே  ஓடறேன்.  இன்னும் நம்மூரில்  பெண்களுக்கும் விளக்கங்கள் வேண்டி இருக்குமுன்னு  நினைப்பு வரலை பாருங்க.  'நம்மவர்' தலையாட்டிக்கிட்டே கேட்டுக்கிட்டுப்போறார்.  அங்கங்கே நாலைஞ்சு வார்த்தை என் காதில் விழறது.....    என்னன்னு எழுதப்போறேன்? இவரைக் கேட்டுக்கலாமுன்னா....   க்க்கும்..... சொல்லிட்டாலும்....


 படம்  ஒன்னும் எடுக்கலை.  எடுக்கலாமா, கூடாதான்னு  தெரியலையே....  எல்லா சந்நிதிகளிலும் அவருக்குப் பட்டர்களின் பலத்த வரவேற்பு. அவரும் பட்டர்ஸ்வாமிகளிடம் பெயர் சொல்லிச் சுமுகமா விசாரிச்சுக்கிட்டே வர்றார்.
சந்நிதிகளில் நமக்கு நல்லாவே தரிசனம் பண்ணிவச்சு, பூச்சரங்களும்,  மஞ்சள், குங்குமப் பிரஸாதங்களும்  தாராளமாவே தர்றாங்க.  இவர் யாராக இருக்குமுன்னு  மண்டைக்குடைச்சல் எனக்கு.....

பெரிய பெருமாள் சந்நிதிக்குள் போறோம். முதல் முறையா ஒரு ஏழெட்டு நிமிஷம் பெருமாள் முன்னால் நிக்கறோம். பட்டர்கள் தரிசனம் நல்லாவே பண்ணி வச்சாங்க. யாகபேரர் எங்கேன்னு (ஞாபகமா)கேட்டதும், இப்படி இங்கே எட்டிப்பாருங்கோன்னார் பட்டர்ஸ்வாமிகள். கண்ணுலே தண்ணி வந்தாத் தொலைச்சுப்புடுவேன்னு கண்களை மிரட்டிவச்சுருந்தேன். அப்படியும் லேசா ஒரு கசிவு.

 நிமிஷ நேரம் நிக்கவிடாம, வாங்கம்மா.... ம்...ம்.... னு  விரட்டும் கோவிலாட்கள் யாரும் வாயைத் திறக்கலை....

இது எதுக்கும் நான் தயாரா இல்லாததால் பிரமிப்போடு நிக்கறேன். ஒருமணி நேரம் போனதே தெரியலை.  நம்ம உடையவர் சந்நிதிக்கு வந்துருந்தோம்.  நல்ல தரிசனம்!  வெளியே வந்ததும்,  தரிசனங்கள் எல்லாம்  திருப்தியா இருந்ததான்னு 'என்னிடம்' கேட்டார்!

நாந்தான் திகைச்சுப்போய் நிக்கறேனே.... கைகூப்பி அவருக்கு நன்றி சொன்னேன். ரமேஷிடம் அவர் வண்டிச்சாவியைக் கொடுத்து, வண்டியில் இருக்கும் ஒரு பையை எடுத்துவரச் சொன்னதும், ரமேஷ் ஓடிப்போய்க் கொண்டுவந்தார்.

சித்திரத் திருப்பாவை நாச்சியார் திருமொழின்னு ஒரு புத்தகத்தை எடுத்து என்னிடம் கொடுத்துட்டுத், 'திருப்பாவை பிடிக்குமோ'ன்னார்!  சிரிச்சேன். (யாரைப்பார்த்து.... என்ன கேள்வி.... ஹாஹா.....)

புத்தகத்தில் திருப்பாவை பாசுரங்கள் ஒவ்வொன்னும் ஒரு படமும் விளக்கமும், நாச்சியார் திருமொழி பதினான்கும் இருக்கு!  இது இவருடைய சஷ்டியப்த பூர்த்தியை  முன்னிட்டு அச்சிட்டுருக்கார். ஆச்சு ரெண்டு வருஷமுன்னாலும் நமக்குக் கிடைச்சது பாருங்க !  பெருமாளே... பெருமாளே....

ரமேஷுக்கும் ஒரு புத்தகம்  கிடைச்சது.

அப்பதான் உங்களை ஒரு படம் எடுத்துக்கலாமான்னு தயக்கத்தோடு கேட்டேன்.  எதுக்குன்னவரிடம் எழுத வேணாமான்னுட்டுக் கெமெராவை ரமேஷிடம் கொடுத்தேன். க்ளிக்ஸ் ஆச்சு !

'முக்கிய சந்நிதிகள் எல்லாம் ஆச்சு. எனக்கு ஆஃபீஸ் போகணும். நீங்க உங்க சௌகரியம்போல் இருந்து பார்க்கலாமே'ன்னார்.

திருச்சியில் வாசம். தினம் காலையில் ரங்கனை தரிசிக்காமல் இருக்கமுடியாதாம்.

உங்களை சிரமப்படுத்திட்டோமுன்னு உபசார வார்த்தை சொன்னேன். 'என்ன சிரமம்? நான் தினம் போகும் அதே சந்நிதிகள்தானே'ன்னார்.

'ஆனாலும்   எந்த வரிசையிலும் நிக்காமப் பெரிய பெருமாளை சட்னு தரிசனம் செஞ்சதை என்னால் மறக்கவே முடியாது'ன்னேன்.

சித்திரத் திருப்பாவையின் பின்பக்கம் இவரைப்பற்றிய விவரம் ஓரளவு தெரியவந்தது !   பிஸினஸ் மேக்னட்!   தொழிலதிபர்! 

திரு ரங்கராஜன் அவர்கள் விடைபெற்றுப்போனதும், இன்னொருக்காக் கோவில் பிரகாரங்களில் வலம் வந்தோம். மனசு உண்மையிலேயே நிறைஞ்சிருந்தது !

ஆண்டாளும் அவளிடத்தில்  நின்னுருந்தாள். அழகி!

தாயார் சந்நிதியாண்டை வந்து கொஞ்ச நேரம் உக்கார்ந்தாச்சு. மகுடம்/மகிழம் பூச்சரம்  வாங்கிக்கிட்டேன்.

முதியவர்களாக சில உள்ளூர்வாசிகள் நடமாட்டம் இருந்தது!  ரங்கனை, தினசரி ஸேவிக்கலைன்னாலும், அவன் அங்கே பக்கத்துலே இருக்கான் என்ற நினைப்பே பலரையும் வாழவைக்குது, இல்லே?

சேஷராய மண்டபத்துக்குப் போனால் நேரம் போறதே தெரியாது....

எட்டேமுக்காலாகி இருந்தது.  சரி கிளம்பலாம், போய் ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் முடிக்கணும்.

பலரும் புகழும் பார்த்தசாரதி விலாஸ் போனால் என்னன்னு தோணுச்சு. கூகுளாரிடம் வழிகேட்டுப் போனோம். திருவானைக்காவல் கோவிலுக்குப் பக்கம்.  அங்கே அப்படி ருசி, இப்படி ருசின்னு 'நம்மவரிடம்' அளந்துக்கிட்டே போனேனா.....

அங்கெ போய்ப் பார்த்தால்.....   'திங்கள் முழுதும் விடுமுறை' யாம்!

விடியாமூஞ்சி வேலைக்குப் போனமாதிரி.....   திரும்ப பாலாஜி பவன் வந்து மினி டிஃபன் ஆச்சு.

மேலே அறைக்குத் திரும்பி ஒரு மணி நேரம் ஓய்வு.  பதினொன்னுக்குக் கிளம்பணும். மன்னன் வீட்டில் பகல் சாப்பாடு!

மன்னன் விவரம் வேண்டுமெனில்.... இங்கே க்ளிக்கலாம்.



தொடரும்....  :-)