திரு இந்தளூர் பரிமளரங்கன்...... (2025 இந்தியப்பயணம் பகுதி 41 )

மருவினியமைந்தன் என்னும் பரிமளரங்கநாதர் கோவில் வாசலுக்கு வந்துட்டோம்.  பளிச்ன்னு மின்னும் அஞ்சுநிலை ராஜகோபுரம்.  சமீபத்தில் கும்பாபிஷேகம் நடந்துருக்கலாம்.  கோபுரத்தின் அழகை மறைச்சுருந்த தகரக் கூரையைக் காணோம்.  புதுக்கருக்கில் தேர் ஒன்னு வாசலில் ! 

வாங்க, கோவிலுக்குள்ளே போகலாம்........

தகதகன்னு மின்னும் கொடிமரம், பலிபீடம், பெரிய திருவடி ஸேவிச்சு நேரா விறுவிறுன்னு (வழக்கம்போல) உள்ளே போறார் நம்மவர்.  ஏற்கெனவே சிலமுறை தரிசித்த கோவில் என்பதால்.... நானும் கண்களை அலையவிடாமல் பின்னால் (நொண்டிக்காலோடு )போனேன் !

வீர சயனத்தில் பெருமாள், பாம்புப்படுக்கையில் !  சந்திரனும் சூரியனும், கங்கையும் காவிரியுமா...... ஹைய்யோ  !!!!

கீழே : கண்ணாடியில் மூலவர்

நூத்தியெட்டு திவ்ய தேசங்களில் ஒன்னு !  திருமங்கையாழ்வார்  அவர் வழக்கப்படி பத்துப்பாட்டு (பாசுரங்கள் ) பாடி இருக்கார். எல்லாம் நிந்தாஸ்துதி !

பெருமாளை தரிசிக்க ஓடோடி வர்றார். கோவில் நடை சாத்தியாச்சு. அவ்ளோதான்..... வந்ததே கோபம்.....

ஆசை வழுவாது ஏத்தும் எமக்கு இங்கு இழுக்காய்த்து; அடியோர்க்கு

தேசம் அறிய உமக்கே ஆளாய்த் திரிகின்றோமுக்கு,

காசின் ஒளியில் திகழும் வண்ணம் காட்டீர், எம்பெருமான்!

வாசி வல்லீர் இந்தளூரீரே! - வாழ்ந்தே போம் நீரே!

நீர் அழகன் என்று  ஊர் சொல்லுதேன்னு   பார்க்க வந்தால்...  ரொம்பத்தான் உமக்கு . அவ்ளோ அழகன்னா....  எங்களுக்குக் காமிக்காத அழகை   நீரே பார்த்துக்கலாம்.   அதுவுமில்லாம ஒவ்வொரு யுகத்திலும் உமக்கு வெவ்வேற நிறமாமே!  இந்தயுகத்தில் எந்த நிறமுன்னு  காமிக்க மாட்டீரோ!

 

முன்னை வண்ணம் பாலின் வண்ணம், முழுதும் நிலைநின்ற,

பின்னை வண்ணம் கொண்டல் வண்ணம், வண்ணம் எண்ணுங்கால் 

பொன்னின் வண்ணம், மணியின் வண்ணம் புரையும் திருமேனி,

இன்ன வண்ணம் என்று காட்டீர், இந்தளூரீரே!

அவர் கோச்சுக்கிட்டதும் (பத்துப் பாடல் பாடுனப்புறம்தான்)  தரிசனம் கிடைச்சது.  மூடுன சந்நிதிக் கதவு தானே திறந்ததாம்.

ஆஹா .....

நல்லா பார்த்துக்கும் ஓய். நான் பச்சை நிறமுன்னு  காமிச்சுருக்கார், கடைசியில்.

பஞ்ச ரங்க க்ஷேத்ரத்தில் இந்தளூர்,  பரிமளரங்கம்!  

ஆதிரங்கம் - ஸ்ரீரங்கப்பட்டணம் (கர்நாடக மாநிலம்)

அப்பாலரங்கம் - திருப்பேர்நகர் என்ற கோவிலடி

மத்தியரங்கம் - ஸ்ரீரங்கம்

சதுர்த்தரங்கம் - சாரங்கபாணி கோவில், கும்பகோணம்

பஞ்சரங்கம் - பரிமள ரங்கநாதர் கோவில் திருஇந்தளூர்

தாயார்... பரிமளரங்கநாயகி !  

 

வழக்கம்போல் நம்ம ஆண்டாளம்மா தனியாகத் தனிச்சந்நிதியில்..............  (மார்கழி வரணும், தலையில் துக்கிவச்சு ஆட!  ப்ச்)

 

"இந்தக் கோவிலுக்கும் நம்ம ஏகாதசி விரதத்திற்கும் ஒரு நெருங்கிய சம்பந்தம் இருக்கு தெரியுமோ ? "

"அப்படியா..... சொல்லு சொல்லு..."

"ஏற்கெனவே பதிவுகளில் எழுதி இருந்தேனே.... வாசிச்சு இருப்பீங்கதானே ?"

"ஹிஹி...... இன்னொருக்காதான் சொல்லேன்......  நிறைய கோவில்கதைகளைத்தான் எழுதியிருக்கே.... இப்ப திடீர்னு கேட்டா எப்படி எல்லாத்தையும் ஞாபகம் வச்சுக்கறது ?  "

"இப்பச் சொன்னாலும் நாளைக்குக் கேட்டால் மறந்துதான் போயிருக்கும்.... போகட்டும்.... இதோ கதை உங்களுக்காக....." 

அம்பரீக்ஷன் என்னும்  அரசர் ஏகாதசி விரதங்களை ஒழுங்காகக் கடைப்பிடித்து வர்றார். அவருடைய  நியமங்களைப்பார்த்து தேவர்களுக்கும் பயம், எல்லாம் நூறு ஏகாதசி விரதங்களை நல்லபடியாச் செஞ்சு எங்கே இந்த மனுஷ்யர்  தேவர்கள் வரிசையில் சேர்ந்துருவாரோன்னு.... இந்த சமயம் அவர் விரதமிருக்கும் நூறாவது ஏகாதசித் திதியும் வருது.  பயந்து போன தேவர்கள் துர்வாசமுனிவரிடம் போய்  விரதபங்கம் செய்யும்படி வேண்டிக்கிறாங்க. அவரும் இதுக்கு சம்மதிச்சு அம்பரீக்ஷனின் அரண்மனைக்குப் போறார்.

முதல்நாள் முழுப்பட்டினியா ஏகாதசி விரதம் இருந்து மறுநாள் துவாதசி திதி முடியுமுன்   உணவு உண்டு  விரதம் முடிக்கணும் என்பதே நியதி. அரசர் உணவு உண்ண தயாராகும் சமயம்  துர்வாசமுனிவர் அங்கே போய்ச் சேர்ந்தார். (அதுதான் ப்ளானே!) 

 முனிவரை வரவேற்று உபசரித்த அரசர் கூடவே சாப்பிடணுமுன்னு அழைக்கிறார். 'சரி, நான் போய் குளிச்சுட்டு வரேன்'னு   நதிக்குப்போனவர் சட்னு திரும்பாம  நேரங்கடத்திக்கிட்டே இருக்கார்.

இங்கேயோ மன்னருக்கு துவாதசி திதி எங்கே முடிஞ்சுருமோன்னு கவலையா இருக்கு.  அதன்பிறகு சாப்பிட்டால் விரத பலன் கிடைக்காதேன்னு  வருந்துகிறார்.  அப்ப அவரது ஆலோசகர்களான  மந்திரிகள்  சாப்பாடு சாப்பிட லேட்டானால் பரவாயில்லை.  நீங்க  பெருமாள் தீர்த்தம்   உள்ளங்கையால் மூணு  முறை  குடிச்சுட்டால் விரதபலன் கிடைச்சுரும்.  முனிவர் வந்தபின் அவரோடு சேர்ந்தே உணவருந்தலாமுன்னு சொன்னாங்க.  நல்ல ஐடியா. விரதபங்கமில்லைன்னு அப்படியே செஞ்சுட்டார். துவாதசி திதியும் முடிஞ்சுருது.

ஞான திருஷ்டியால்  இதைத் தெரிஞ்சுக்கிட்ட முனிவர், 'ஆஹா....என்னை சாப்பிடக் கூப்புட்டுட்டு  எப்படி மரியாதை இல்லாமல் நீ  விரதம் முடிக்கப்போச்சு'ன்னு  கோபத்தோடு சாபமிட  வேகவேகமா அரண்மனைக்கு வந்து சேர்ந்து, பிடி சாபமுன்னு  பனிஷ்மெண்டைச் சொல்றதுக்குள் அரசர்  பரிமளரங்கனை  சரணடைஞ்சு காப்பாத்தணுமுன்னு வேண்டிக்கறார். 

 பெருமாளும் முனிவரின் கர்வத்தையும் கோபத்தையும் அடக்கி, அரசருக்கு அருள் புரிந்து, 'பக்தா என்ன வேண்டுமோ கேள் ' என்று சொல்ல.... அம்பரீக்ஷனும்  தனக்காக ஒன்னுமே கேக்காமல், இங்கேயே இருந்து  மக்கள் அனைவருக்கும்  அருள்புரிய வேணுமுன்னு கேட்க, அப்படியே ஆச்சு. பொதுவா ரிஷி முனிவர்கள்தான் மக்கள் நலனுக்காக இப்படி வரம் கேட்பாங்க.  ஆனால்... இங்கே  கோபக்கார மகரிஷியால்.....   ரோல் மாறிப்போச்சு.  எப்படியோ நல்ல அரசர்களும், மக்கள் நலன் விரும்பிகளுமா ஒரு காலத்தில்  அரசாங்கத்தில்  இருந்துருக்காங்க, இல்லே !!!!

நாம் போன நேரமோ என்னவோ.... கோவிலில் அவ்வளவாக் கூட்டமே இல்லை. இந்தக் கோவிலில் இன்னொரு முக்கிய விசேஷம்.... மண்டபத்தூண்களில் உள்ள சிற்பங்கள் !  எல்லாம் நிகுநிகுன்னு பாலீஷ் செஞ்சு வச்சதுபோல் இருக்கு !  எத்தனை முறை பார்த்தாலும் அலுக்கறதே இல்லை.....

சில வருஷங்களுக்கு முன்னால் ஃபேஸ்புக் ஆல்பம் ஒன்னு போட்டு வச்சேன்.  விருப்பம் இருந்தால் இந்தச் சுட்டியில் பாருங்களேன். 

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10214281094363816&type=1&l=92d5868a65

ஒரு பதிமூணு வருஷங்களுக்கு முன் முதல்முறையாக இங்கே வந்துருந்தோம். திவ்யதேசக் கோவில்களைத் தேடித் தேடி தரிசிக்க ஆரம்பிச்ச காலக்கட்டம் அது. அப்போ எழுதுன  பதிவின் சுட்டி கீழே !  விருப்பம் இருப்பின் வாசிக்கலாம்.  அதுக்கப்புறம் இன்னும் ரெண்டு முறை வந்தாச்சு. இப்போ இந்தப் பதிவு நாலாவது. 

பேசாம இவனுக்கே ஒரு நூத்தியெட்டு பதிவு  போடலாம் போல !

https://thulasidhalam.blogspot.com/2013/03/blog-post_6.html

https://thulasidhalam.blogspot.com/2016/08/68.html

https://thulasidhalam.blogspot.com/2019/03/76.html

கிளம்பிப்போகும்போது திருமாமணி மண்டபம் தாண்டி  கண்ணெதிரே அதே  ஆஞ்சு கோவில் !  எப்பவும்  போற போக்கில் ஒரு கும்பிடுதான். இந்தமுறை கோவில் கதவு திறந்துருக்கு, வாசலில் கூட்டமும் இருக்குன்னு பார்த்ததும்  நாமும் வண்டியை நிறுத்தி இறங்கிப்போனோம். 

முந்தியெல்லாம் மாடியில் கண்ணாடி வழியாகத் தெரியும் சிலைகளைப் பார்த்து ராமர் கோவிலுன்னு நினைச்சுருந்தேன். போனமுறை வந்தபோதுதான் ஆஞ்சுன்னு தெரிஞ்சது. அப்பவும்  கதவு மூடி இருக்கேன்னு போனவள்தான்.

அழகான ஆஞ்சு !  தீபாராதனை நடந்துக்கிட்டு இருக்கு.  நாமும் வணங்கிட்டு அடுத்த பத்தாவது நிமிட்டில்  மாயூரம் புகழ் மயூரநாதர் கோவில் வாசலுக்கு  வந்துட்டோம்.

தொடரும்......... :-)    

PINகுறிப்பு :  நீங்கள் இதுவரை சேவிக்காத பரிமளரங்கன் தரிசனத்துக்குப் போகணுமுன்னா.....    திரு இந்தளூர் என்று கேட்டால் சனம் தெரியாதுன்னு சொல்லிரும்.  இந்து என்னும் சந்திரன் பூஜித்தவர் என்பதெல்லாம் மறந்துட்டாங்க போல. திருவிழந்தூர்னு  ஊர்ப்பெயரையே மாத்திவச்சுருக்கு  காலம்.  திரு என்னும் மஹாலக்ஷ்மியை மார்பில் அணிந்தவர் இருக்கும் ஊரை, திரு இழந்தவர்னு ஆக்கி வச்சவங்களை என்ன செய்யலாம்? 

உறிகட்டி சித்தர் (2025 இந்தியப்பயணம் பகுதி 40 )

மாயவரம் வரை போயிட்டு வரலாம்மான்னார் நம்மவர். ஆஹா..... அங்கே நமக்கு வேண்டியவர்கள் ரெண்டு பேர் இருக்காங்களேன்னு சரின்னேன்.  ரொம்ப தூரமில்லை..... ஒரு  நாப்பது கிமீ தூரத்துக்கும் குறைவுதான்.  காலை ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் முடிச்சுட்டுக் கிளம்பும்போதே ஒன்பதரைக்குப்பக்கம்.  

போற வழியில் ஸ்ரீ விட்டல் ருக்மிணி (பாண்டுரங்கன்) ஆலயம் இருக்கு. ஆனாலும் போனமுறை போனதால்.... அப்புறம் பார்த்துக்கலாமுன்னு நேரே அதைக் கடந்து போறோம்.

ஒரு அரைமணிக்கூறு போயிருப்போம்... திடீர்னு ஒரு ட்ராஃபிக் ஜாம்.  சாலையின் ஓரத்தில்  தாற்காலிகக் கடைகள். கூட்டம் வேற.... என்னவோ திருவிழா நடக்குதுபோலன்னு நிதானமா வண்டி ஓட்டிப்போறார் விஜி. கோவில் திருவிழா.... ஏகப்பட்டக் காவல்துறையினர்.....  போக்குவரத்தை ஒழுங்கு படுத்தறாங்க.....  

தட்டியில் செஞ்ச அலங்கார வாசல்கள் எல்லாம் வச்சுருக்காங்க. சாலையோரத்தில்  பெரிய பேனர்கள்.... மஹாகும்பாபிஷேகம் . நாலைஞ்சு கோவில்கள் சேர்ந்து செய்யறாங்களோ ? பிள்ளையார், மாரியம்மன், செல்லியம்மன்,  அய்யனார்,  மகான் உறிகட்டி சுவாமிகள்னு...... இதுவரை கேட்டிராத பெயர் ! 

நம்ம வண்டிக்குப் பக்கத்தில் இருந்த  காவலரிடம் என்ன விசேஷமுன்னு கேட்டதுக்கு..... கோவில் கும்பாபிஷேகமுன்னு சொன்னார்.கிராமத்துக்கோவில் திருவிழா எல்லாம் பார்த்தே பலவருஷங்களாச்சு.  ஒரு பெரிய மைதானத்தில் நடக்கும், அப்பெல்லாம்..... குடைராட்டினம், தொட்டில் ராட்டினம்னு ..... 

வலை எதுக்கு இருக்கு ? கொஞ்சம் மேய்ஞ்சேந்தான்....

இந்த இடத்துக்குப்பெயர் க்ஷேத்திரபாலபுரம்.  இந்த ஊர் சுடுகாட்டிலே ஒரு முதியவர் தங்கி இருந்துருக்கார்.  வயசு ஒரு அறுபது இருக்கலாம். வேற விவரம் ஒன்னும் தெரியாது....  தவ வாழ்க்கை..... ஊர்மக்கள் கவனிச்சுட்டு, இவரைக்கூட்டிவந்து உள்ளூர் மாரியம்மன் கோவிலில் தங்க வச்சுருக்காங்க. அப்போ 1899 வருஷம்.... இந்த ஊர் பைரவர் க்ஷேத்ரம் என்பதால்.....    வந்துருக்கும் சாமியார் பைரவர் அம்சமா இருக்கணுமுன்னு  சனம் நினைக்குது.     

 சாமியார்னு ஒருத்தர் இருந்தால்... மக்கள் தங்கள் மனக்குறைகளைப் போய்ச் சொல்லுவாங்கல்லெ ?  எல்லாத்தையும் கேட்டுக்கிட்டு, கடைசியில் 'சரி. போய் வா'ன்னு சொல்வாராம்.  மத்தபடி குங்குமம், விபூதி, ப்ரஸாதமுன்னு ஒன்னும் கொடுக்கறதில்லையாம்  ! (அதுக்கெல்லாம் எங்கே போவார் ? கார்பரேட் சாமியாரா என்ன ? )  அதிசயம் போல....   அவுங்க மனக்குறை  நிவர்த்தியாயிருக்கு.  ஆனா ஒன்னு....   மனுஷன் மனக்கஷ்டத்தில் இருக்கும்போது, அவுங்க புலம்பலைக் காதுகொடுத்துக் கேட்டு,  ஆறுதலா ஒரு சொல் சொன்னாலும் போதும்தான். அதைத்தானே சோஸியல் மீடியாவில் நாமெல்லாம் செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கோம்.   

நோய் நொடி பிரச்சனை எல்லாம் இல்லாத மனுஷ ஜன்மம் இருக்கோ ? இப்படியே இவர் புகழ் பரவியிருக்கு.   

இவர் சிலநாட்களுக்கு ஒருமுறைதான்  உணவு யாசகத்துக்கு ஊருக்குள் போவாராம்.  ஏதாவது ஒரு வீடு ! சாப்பாடு  கொண்டுவந்து தரும்  வீடு  அதுக்குப்பின் அமோகமா இருக்குமாம்.  இவர்  கோவிலுக்குத் திரும்பியதும்,  சாப்பிட்டு மீதியானதை ஒரு உறியில் கட்டித் தொங்கவிடுவாராம்.  சிலபல நாட்கள் ஆனாலும் அந்த உணவு கெட்டுப்போகாமல் அப்படியே இருக்குமாம்.   எட்டிக்காய் என்னும் விஷத்தன்மையுள்ள காயை அப்படியே சாப்பிடுவாராம்.  ஒன்னுமே ஆகாதாம். இவர் ஒரு சித்தர்னு மக்கள் கொண்டாடியிருக்காங்க. 

 காலப்போக்கில் இவர் ஜீவசமாதியாயிருக்கார்.  ரெண்டு நாட்கள்  அவர் உடலை எடுத்துக்கிட்டு ஊர்வலமா அக்கம் பக்கத்து  ஊர்களுக்குப் போய் வந்தாங்களாம். சமாதியில் வைக்கும்போது  உடலைக் காணோமுன்னு சொல்றாங்க. ஙே....  அப்போதிருந்து இவருக்கு வருஷாவருஷம் குருபூஜை நடத்தி வழிபடறாங்க, உள்ளூர் சனமும், அக்கம்பக்கத்து  ஊர் சனமும். 

 சமாதிக்கு மேல் சிவலிங்கப்ரதிஷ்டை செஞ்சுருக்காங்க. சுத்திவர ஒரு சின்னப் பிரகாரத்தோடு கோவிலும் !    சமாதியில் வந்து வேண்டினால் , வேண்டுகிற வரம் கிடைக்குதாம்.  நல்லதுதான். நம்பினால்தான் சாமியே ! இல்லையோ ! 

போனவருஷம் 118 வது குருபூஜை நடத்துனதா ஒரு தகவல் பார்த்தேன். சரித்திர டீச்சர் என்றபடியால் இந்த வருஷக்கணக்குப்போடும்  புத்தி இன்னும் ஒட்டிக்கிட்டே இருக்கே..... அதன்படி..... இவரை உள்ளுர் மக்கள், சித்தர்  சுவாமிகளா ஏத்துக்கிட்ட ஏழாம் வருஷம் ஜீவசமாதி ஆகியிருக்கார்னு.....

போஸ்டரில் /பேனரில் ஏகப்பட்ட இளைஞர்களின் முகங்கள். ஆன்மிக நாட்டம் இருக்கும்  இளைய சமூகத்தைப் பார்க்கும்போது மனசுக்கு நல்லாத்தான் இருக்கு. 

திருவிழாக்கூட்டம்  கடந்து  ஒரு இருவது நிமிட்டில் (எட்டரை கிமீதான்) நாம் போக நினைத்த கோவில் வாசலுக்கு வந்தாச் !

தொடரும்........ :-)