ஆடும் சிதம்பரமோ............ (2025 இந்தியப்பயணம் பகுதி 45 )

ஏதோ கச்சேரி நடக்குது.....  உள்ளே போறோம். நமக்காகவே முன் வரிசையில் ரெண்டு இடம் காலி. போய் உக்காரும்போதே..... மேடையில் இருந்த பாடகர், தொண்டையைச் சின்னதாச் செருமிக்கிட்டு, 'ஆடும் சிதம்பரமோ' ன்னு சொல்லி நிறுத்தறார்.  சபையில் ஒரே கைதட்டு.     

நானும் உற்சாகமா மேடையைப் பார்க்கிறேன்.  நல்ல வெள்ளை வேஷ்டி சட்டையில்  பாடகர்.  பக்கத்தில்  மற்ற வாத்ய இசைக்கலைஞர்கள்.  வயலின் மட்டும் மெல்ல இழைகிறது.... அடுத்த வரியாக 'கோபாலகிருஷ்ண பாரதியார் பாடல். ராகம் பேஹாக். தாளம் ஆதி 'என்றவர் கம்பீரமான குரலில் 'ஆடும் சிதம்பரமோ.....  ஐயன் கூத்தாடும் சிதம்பரமோ...... ன்னு பாட்டு,  அட்டகாசம்.......

 இப்படி ராகம் என்னன்னு சொன்னது எனக்கு ரொம்பவே பிடிச்சுப்போச்சு.  இல்லைன்னா.....  என்ன ராகமுன்னு மனசுக்குள் பிடிபடும்வரை, மண்டைக் குடைச்சலில் பாட்டை ரசிக்காமல் கோட்டை விடுவதே அதிகம், இல்லையோ !!!!

பாடகர்  யாருன்னுதான் தெரியலையேன்ற யோசனை..... இத்தனைக்கும் முன்னால் உக்கார்ந்துருக்கேன்.....     சட்னு விழிப்பு வந்ததும் பார்த்தால்.... பகல் தூக்கத்தில் நான்.   காலில் தைலம் தேய்ச்சுக்கிட்டுப் பதிவு எழுதணுமுன்னு உக்கார்ந்தவள், அப்படியே .......  கச்சேரிக்குப் போயிருக்கேன்....  அடராமா..... சரி. இன்றையப்பதிவுக்கு இதுவே தலைப்பு ஆச்சு !!!

போகட்டும்.... ஒரு கச்சேரிக்குப் போனால்... நிகழ்ச்சி முடிஞ்சதும் எழுந்துவராமல் அங்கேயே படுக்கை போட்டுக்கிட்டு இருப்பவரை உங்களுக்குத் தெரியுமோ ?

கும்மோணம் ராயாஸை விட்டுக்கிளம்பின  ஒரு  ஒன்னேகால் மணி நேரத்தில்  வண்டிவந்து நின்னது இந்த அலங்கார வாசலாண்டைதான். 

 

தெருவில் பயங்கரப்போக்குவரத்து, மக்கள் கூட்டமும் நிறைய ....  எங்களை இறக்கி விட்டுட்டுப்  பார்க்கிங் இடம் தேடிப்போனார் விஜி.

நாங்க கோபுரவாசலை நோக்கிப்போறோம்.  இது தெற்குவாசல்னு தெரிஞ்சது.  பாதையின்  ரெண்டு பக்கங்களிலும் நந்திதேவர்கள்.   நமக்கு இந்தவழியா வர்றது இதுதான் முதல்முறைன்னு நினைக்கிறேன்.  திருஞானசம்பந்தர் இறைவனை வழிபட இந்தவாசல் வழியாகத்தான் வந்துருக்கார் ! 

கோபுரவாசலைக்கடந்து கோவிலுக்குள் நுழையும்போது கண்ணெதிரே கண்ட காட்சியில் கண்கள் விரிஞ்சது உண்மை ! பளபளக்கும் தங்கக்கூரைக்குமுன் தக்ஷிணாமூர்த்தி சந்நிதி.   கம்பிக்கதவினூடாக தரிசனம்.  உள்ளே கொஞ்சம் இருட்டுதான்...... ப்ச்....

மொத்தம் 43 ஏக்கர் பரப்பளவு.  கால் வலியை நினைச்சு 'பகீர்' ஆனது ..... ஏற்கெனவே நாம் வந்து தரிசனம் செஞ்ச கோவில்தான்.... அதனால் முடிஞ்சவரைதான்  இன்றைக்குன்னு..... 

சிறுவயதில் (ஒரு அம்பத்திமூணு வருஷங்களுக்கு முன்) ஒருமுறை வந்திருக்கேன். சரியா நினைவில் இல்லை.  அப்புறம்  எங்க அறுபதாம் கல்யாணம் முடிஞ்சதும் (2012 ) நாங்க முதல்முறையா இங்கே வந்தோம்.  நம்ம அபிஅப்பாவின் ஏற்பாட்டில்  திரு நடராஜ தீக்ஷிதர் கூட்டிப்போய் கோவிலைச் சுத்திக்காமிச்சு, சுகதரிசனம் நடத்திக் கொடுத்தார். அர்த்தஜாமப்பூஜை ரொம்ப விசேஷமுன்னும் சொன்னார்தான்.  ராத்ரி பத்துமணிக்கு வந்தால் போதாதான்னு கொஞ்சம் மெத்தனமா இருந்ததில்  நமக்கில்லைன்னு ஆகிருச்சு.....

https://thulasidhalam.blogspot.com/2013/02/blog-post_20.html

எல்லாம் இந்த கொஸ்துப்ரேமியால் வந்த வினை.....

https://thulasidhalam.blogspot.com/2013/02/blog-post_22.html  

அப்புறம் ஒரு நாலுவருஷம் கழிச்சு சிதம்பரம் போனப்ப..... அர்த்தஜாம பூஜையை விடுவதில்லைன்னு கங்கணம் கட்டிக்கிட்டேன்.  ஏறக்கொறைய இந்த முறையும் தவறியிருக்கவேண்டியது..... எம்பெருமாளின் அருளால்,  கூடவே ஒரு போனஸோடு  அமைஞ்சது.  என்னோட மனநிறைவுக்கு அளவே இல்லாமல் போனது அன்றைக்குத்தான் !  அப்போ எழுதின பதிவை, இன்றைக்கு வாசித்தாலும் உடம்பு புல்லரிச்சுத்தான் போகுது எனக்கு ! 

https://thulasidhalam.blogspot.com/2016/06/49.html

இன்னொரு முக்கிய அபிஷேகம் இருக்குன்னும் தெரிஞ்சது அப்போதான். நமக்கு வேளைவரலைன்னு இருந்தேன்.....  

அபிஷேகப்ரியனுக்கு தினமும் ஆறுகாலம் அபிஷேகமாம்!  நடக்கட்டும் நடக்கட்டும்..... 

பெருமாள் பக்தர்களுக்கு பூலோக வைகுண்டம் னு ஸ்ரீரங்கம் இருக்குல்லையா.... அதே போல் சிவன் பக்தர்களுக்குப் பூலோகக் கைலாஸம் இந்த சிதம்பரம் கோவிலே !  அவரவரின்  பெரிய கோவில்கள் !  ஆனால்....  கைலாஸத்திலும் வந்து ஒரு இடம் பிடிச்சுக்கிட்டவனை.....   ஹாஹா.... ( இது முதல்முறை இல்லையாக்கும். இன்னும் ரெண்டு கோவில்களிலும் இடம் பிடிச்சது உண்மை.  இதுலே ஒரு ஒற்றுமை என்னன்னா.... இவையெல்லாமே அந்த நூற்றியெட்டில் வருதுன்றதுதான். 

நிதானமாக நடந்து போகும்போதே அங்கங்கே இருக்கும் சந்நிதிகளை தரிசனம் செஞ்சுக்கிட்டே போறேன்.   மூலவர் தரிசனத்துக்குப் போறோம்.  கொஞ்சம் படிகள் இறங்கவேண்டி இருந்தது......  பெருமாளே.......

ஆச்சு 'அவன் ' தரிசனம்.  எப்பவும்போல் பாம்புப்படுக்கையில் ஜம்னு!!!!

இந்தப் பக்கம் மூலவரை தரிசிக்கக் கண்களைத் திருப்பினால்.... பக்கவாட்டு மண்டபம் நோக்கி மக்கள் கூட்டம். படிகள் வரிசையில் நமக்கும் இடம் கிடைச்சது. அபிஷேகம் ஆரம்பிச்சுருக்கு.....  பக்கத்துலே விசாரிச்சால் ரத்னசபாபதியாம் !  தினமும் ரெண்டாம் காலப் பூஜையில் நடப்பது !   ஆஹா....... கிடைச்சுருச்சு !!!!!   அரைமணி நேரம், தேன் குடிச்ச நரிஓன்னு நொண்டிக்காலோடு  நின்னு அனுபவிச்சது !!!!

மனநிறைவோடு வெளியே வந்ததும்.... எந்த வழியாப் போறதுன்னு ஒரு குழப்பம் வந்தது.  ஏற்கெனவே செல்லில் எடுத்தபடத்தில் இருந்து  நாம் வந்தது தெற்குவாசல்னு உறுதியாச்சு. மண்டபத்தில் அங்கங்கே   ஓய்வாக இருக்கும் பக்தர்களில் ஒருவரிடம்,  தெற்குவாசல் எந்தப்பக்கம்னு கேக்கவேண்டியதாப் போச்சு.  எல்லா கோபுரமும் ஏறக்கொறைய ஒரே மாதிரி, ஒரே அளவில் இருப்பதால் திக்குத்திசை தெரியாமல் போச்சே.......

அவர் காமிச்ச திசையில் நடந்தோம். நம்ம நந்தனாரின் சற்றே விலகி இருந்த நந்திதேவரை வணங்கினோம்.  அந்த கான்ட்ரவர்ஸி வாசல் அடைபட்டுருக்குதான்.  நம்ம ஆன்மிகப்பதிவர் கீதா சாம்பசிவம்,  கோவிந்தராஜருக்குக் கோபுரம் கட்டும்போது, கட்டடப்பொருட்கள் கொண்டுபோக அந்த இடத்தில் மதில்சுவரை இடித்ததாகச் சொன்னது நினைவில் வந்தது..... (மதிலை... மதிலாகக் கட்டாமல்  வாசலாக் கட்டியது ஏனாம் ? ப்ச்.... போகட்டும் ) 

மதியம் அன்னதானத்துக்கான அன்னம் வண்டியில் எதிர்ப்பட்டது.....  அவ்ளோ கூட்டத்துக்கு இது போதுமோ ? 

இன்னொரு வாசல்வழியா வெளியே  வந்துருந்தோம்.....  விஜியை வரச் சொல்லிட்டுக் காத்திருந்தபோது, நெல்லிக்காய் கண்ணில் பட்டது, எண்ணி மூணே மூணு !  தாகசாந்தி.....

அடுத்த ஒரு மணி நேரப்பயணத்தில் அடுத்த மாநில எல்லைக்குள் நுழைஞ்சாச்சு !

தங்குமிடம் போய்ச் சேர இன்னும் ஓர் அரைமணி நேரம் !

தொடரும்......... :-)

மங்களாம்பிகை..... (2025 இந்தியப்பயணம் பகுதி 44 )

மதியம் வரை கொஞ்சம் அதிகமா நடந்துட்டதால்..... கால்வலி பின்னி எடுக்குது.  அதுக்குண்டான வலி நிவாரண மாத்திரைகளை உள்ளே தள்ளிட்டு,  ஆயுர்வேதத்தைலம் தேய்ச்சு  சிஸ்ருஷை  பண்ணி முடிக்கும்போதே மணி  அஞ்சரை. அவசரமாக் கிளம்பிக் கோவிலுக்குப் போறோம். கும்மோணத்துக்குப் பெயர் வரக்காரணமா இருந்த கும்பேஸ்வரர் கோவில் வாசலில் நல்ல கூட்டம். 

இந்தக்கோவிலுக்கு நாம் இப்போ வர்றது மூணாம் முறை.  போன ரெண்டு முறையும் இதே வாசலில் வந்து இறங்கினோம். அப்பவே நினைச்சேன்.... ராஜகோபுரம் இருக்கும் வாசல் வழியா அடுத்தமுறையாவது வரணும்னு.  ஆனால் பாருங்க.....  இப்பவும்  இங்கேயே வந்திறங்கவேண்டியதாப் போச்சு.  கூகுளாண்டவர்  இதைத்தான் காமிக்கிறார். 

            

நுழைவு வாயில் மண்டபத்துலே  வரிசை வரிசையாக் கடைகள்.  நகையும் நட்டுமாக் கண்ணைப்பறிக்கும்  கடைகள் ஒன்னில் போய் நின்னேன். நம்ம பெருமாளுக்கு ஏதாவது  வாங்கிப்போகணும்.

ஒரு மூணு அலங்கார நகைகளை வாங்கியாச்சு.  ஒன்னுமே ஆகாதும்மா.... நான் கேரண்டீன்னு சொன்னக் கடைக்காரர்  இவர்தான்.  அப்புறம் என்ன ஆச்சு ?  நியூஸி வந்து யுகாதிக்கு  புதுநகை போடலாமுன்னு எடுத்தால்..... ரெண்டு கற்களைக்  (நீலம்) காணோம். ப்ச்...... 

போனமுறை பார்த்த மங்களத்தைக் காணோம். நல்லாவே இருட்டிப்போச்சு.... இன்னுமா நின்னுக்கிட்டு இருப்பாள்?  போய் ரெஸ்ட் எடுக்கணும், இல்லையோ.... 

மேலே படம் : போனமுறை எடுத்தது.

வெளிப்ரகாரம் வந்துட்டோம்.  காலணியை எங்கே விடறதுன்னு புரியலை.  கோவிலில் ஏதோ பராமரிப்பு வேலைகள் நடக்குதுன்னு அங்கங்கே மரக்கட்டைகள், குண்டும் குழியுமா தரை வேற.  அங்கிருந்த  கோவில் பணியாளரிடம்,  காலணி வைக்கும் இடம் விசாரிச்சால்.... 'இங்கேயே விட்டுட்டுப்போங்க' ன்னார்.  மொட்டைக்கோபுரம் ஏரியாவுக்குப் பக்கம்..... இருட்டுலே மசமசன்னு தெரிஞ்சது...

                            

மூலவர் சந்நிதி.... அதோ  ரொம்ப தூரத்தில்.....  கும்பகோணத்துலேயே பெரிய கோவில் இதுதான்...... நல்லா சுத்திப்பார்க்கணுமுன்னால்.....  நிறைய நடக்கத்தான் வேணும். பகல் வெளிச்சம் இருக்கும்போது வர்றதுதான் நல்லது..... ப்ச்....

பாடல்பெற்ற  கோவில் இது!  மஹாப்ரளயத்தில் எல்லாமே அழிஞ்சு போகுமுன்  பிரம்மன் தன் அடுத்தமுறை  படைப்புக்கான  சமாச்சாரங்களையெல்லாம் கும்பத்துக்குள் வச்சு அதை இமயமலையின் உச்சியில் கொண்டு போய்  வச்சுட்டார்.   ப்ரளயம் நடந்தப்ப வெள்ளத்தில் மிதந்துவந்த கும்பம் தங்கிய இடம்  இது!  அப்புறம் சிவன் தனது அம்பால் அந்தக் கும்பத்தை உடைச்சதும்  அதிலிருந்து  மணலில் சிந்திய அமுதத்தை மணலோடு வாரி எடுத்து அதை ஒரு சிவலிங்கமாப் பிடிச்சு வச்சு அதுலே ஐக்கியமாகி இங்கேயே தங்கிட்டார்.  மணல் லிங்கம் என்றபடியால் அபிஷேகம் கிடையாது!  அபிஷேகப்பிரியன்... இப்படித் தனக்கே ஆப்பு வச்சுக்கலாமோ?  பிடிச்ச பிடியில்   உச்சி நுனி குவிஞ்சுருச்சு!

நந்திதேவர் அட்டகாசமா இருக்கார். இன்னொரு இடத்தில் தரைக்கும்கீழே ஒரு பள்ளத்திலும் ஒருவர் உக்கார்ந்துருக்கார் ! 

பெரிய உட்ப்ரகாரம் சுற்றி,  அம்மன் சந்நிதிக்குப்போய் கும்பிட்டதும்.....  கால் கெஞ்ச ஆரம்பிச்சது.  இந்த முறையும் சரியாப் பார்க்கலை.......  என்னவோ போங்க......  எப்பதான் வேளை வருமோ ? 

திரும்பிப்போகும்போது  கோவில்கடை  வரிசைகளில் இன்னொரு  இடத்தில்  இன்னும் அழகழகானவைகள்....   கண்ணில் பட்டதை ரசிக்கலாம்தானே ? 

யாரோ ஒருத்தர், ட்ரங்கு பொட்டி வாங்கிக்கிட்டு இருந்தார்.  ஹைய்யோ.... இதையெல்லாம் பார்த்தே அம்பது வருஷமாச்சே !!!!  இன்னுமா கிடைக்குது ? 

வெளியே வந்து, விஜியை வரச் சொல்லிட்டு, எதுத்தாற்போல் இருந்த வாழைப்பழக்கடையில் கொஞ்சம் பழம் வாங்கினோம்.  விதவிதமான பழங்களோடு வாழைத்தார்கள். 

இங்கே நியூஸியில் நம்ம ஊரில்  அதிகம் விலையுள்ள பழமுன்னா அது வாழைதான்.  வருஷம் பூராவும் கிடைக்கும்..... ஆனால் ஒரே ஒரு வகை. தென்னமெரிக்க சரக்கு.  Ecuador  பெரிய சைஸ். கிலோவுக்கு  ஒரு நாலு தான் நிக்கும். ப்ச்....

ராயாஸுக்குத் திரும்பும்போது,  மஹாமகக்குளத்தாண்டை இருக்கும் காசி விஸ்வநாதர் கோவிலுக்கு ஒரு அஞ்சு நிமிட் போய்வரலாமுன்னு சொன்னேன். தினம் பொழுது விடிஞ்சதும் இந்தக் கோவில் கோபுரதரிசனம்தான் நமக்கு. 

மூலவர் சந்நிதிக்கு முன்னால் இருக்கும் மண்டபத்தில் ஒரு குடும்ப நிகழ்வு நடந்துக்கிட்டு இருந்தது. நவக்ரக சந்நிதியில் போய் வணங்கிட்டு ராயாஸுக்கு வந்தாச்சு. கொஞ்ச நேர ஓய்வுக்குப்பின்  மணி ஒன்பதானதும் கீழே சாப்பிடப்போனால்.....  ரெஸ்ட்டாரண்டில்  பயங்கரக்கூட்டம்.  மாடியில் இடம் இருக்காம். ஆனால் லிஃப்ட் வசதி இல்லை. அடராமா.....

ஹொட்டேல் முதல் மாடி வெராந்தாக் கடைசியில் ஒரு  வழி இருக்காம்.  அதே போல முதல்மாடிக்கு லிஃப்ட்டில் போய், அங்கிருந்து  மாடி டைனிங் ஹாலுக்குப் போனோம்.  ரொம்ப நீட்டா இருக்கு !   அடடா..... தெரியாமல் போச்சே.... நினைவில் வச்சுக்கணும். நாளைக்கு இங்கே இருந்து கிளம்பறோம்.   

மறுநாள் காலை ப்ரேக்ஃபாஸ்டும்  இங்கேதான்.  நாம் தங்கியிருக்கும்  ரெண்டாம் மாடியிலிருந்து முதல்மாடி வந்தோம். 

அவரவருக்கு வேண்டியதைச் சொல்லியாச். எனக்குப் பொங்கல் !

சரியா ஒன்பதே காலுக்கு ராயாஸை விட்டுக்கிளம்பியாச் ! ஒரு அறுபத்தியெட்டு கிமீ தூரம்  போகணும்.

தொடரும்......... :-)