Wednesday, April 29, 2020

மாமன்னர்களுக்கு மட்டும்........... (பயணத்தொடர் 2020 பகுதி 45 )

இந்த இடமும் சமாதிக்குகைகள் இருக்கும் இடம்தான். எல்லாம் மன்னர்களின் சமாதிகள். Valley of the Kings.  லக்ஸர் நகரில் இருந்தே இருபத்தியொன்பது கிமீ தூரம்.  ஒரு சமவெளியைச் சுத்திவர மலை இருக்கு. அதன்  அடிவாரங்களில்  குடைஞ்சு குடைஞ்சு,   குகை போலத்தோண்டித்தோண்டி........ மலைக்கு அடியில் போய்க் கல்லறைகளைக் கட்டி விட்டுருக்காங்க.
மாமன்னர்களுக்கு மட்டுமே  இங்கே அனுமதி. அதுவும் கடவுள் அம்சம் இருக்கும்  பேரரசர்கள்.இந்த மன்னர்கள் எல்லோரும் சூரியபுத்திரர்கள்தானாம்.  ஓ....   அப்போ சூரிய வம்சம் !  (பெயர்களில் ராம் (Rameses )   இருக்கறதுக்கு இதுகூடக் காரணமோ ? )     இவுங்களைத்தான் pharaoh என்ற டைட்டிலோடு சொல்றாங்க. தெய்வமாகவே இவுங்களை வணங்கறதால்   இவுங்க சமாதியைக் கோவில்னும் சொல்றாங்க. இந்தத் தலையலங்காரம் எல்லாம் இவுங்களுக்கு மட்டுமே!

அப்புறம் போனால் போகட்டுமுன்னு,  மற்ற அரசர்களுக்கும், கொஞ்சம் முக்கியம் வாய்ந்த  அரசவை நபர்களுக்கும் கொஞ்சம் இடம் விட்டுருக்காங்க. சில குகைகளுக்குள் போனால், அப்படி ஒரு விஸ்தாரம்...  ஒரு குகைக்குள் சின்னதும் பெருசுமா  நூத்தியிருபது அறைகள் இருக்காம்!  இப்படியாப்பட்டக் கல்லறைக்குகைகள் சிலதில் ஏழெட்டு  மம்மிகள் கூட இருந்துருக்கு.  குடும்பக்கல்லறைன்னு  இப்பக்கூட சில  இடங்களில்  இருக்கு பாருங்க... அப்படியாப்பட்டது போல !

எல்லாம் கிட்டத்தட்ட ஒரு  மூவாயிரத்து ஐநூறு வருஷங்களுக்கு முந்தைய சமாச்சாரங்கள். எத்தனையோ நூற்றாண்டுகாலம், இதெல்லாம் இருக்குமிடமே யாருக்கும் தெரியாமத்தான் இருந்துருக்கு.
இதுவரை அறுபத்திமூணு கல்லறைகளைக் கண்டுபிடிச்சுருக்காங்க. இன்னும் எத்தனையெத்தனை மண் மூடி ஒளிஞ்சுருக்கோ ?

யாருக்கும் தெரியாதுன்னு சொல்றேனே.... அதுதான் இல்லை. ஒரு சிலருக்கு  அந்தக் காலத்துலேயே தெரிஞ்சுருக்கும் போல.....  பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு ஆராய்ச்சியாளர்கள் , இங்கே கல்லறைக்குகைகள் இருப்பதைக் கண்டுபிடிச்சு உள்ளே போய் பார்த்தப்ப,  நிறைய சமாதிகள்  ஏற்கெனவே  திறக்கப்பட்டு இருந்ததாயும், அதுக்குள்ளே இருந்த  பழங்காலப் பொருட்கள் எல்லாம்  அந்த 'யாரோக்கள்' திருடிக்கிட்டுப் போயிட்டதாயும் சொல்றாங்க.  Coptic Monks  ஒரு குகையின் வழியை எப்படியோ கண்டுபிடிச்சு அதுக்குள்ளே போய் தங்கி இருந்ததும் இல்லாம....   ஏற்கெனவே சித்திரங்கள் உள்ள சில சுவர்களில்,  சிலுவை அடையாளத்தையும், தங்கள் பெயர்களையும் கிறுக்கி வச்சிட்டுப் போயிருக்காங்க !  (  சரியான கிறுக்கனுங்க....)
இந்த பழங்கால ஈஜிப்ட் மக்களுக்குத்தான் மறுபிறவிகளில் ஏகப்பட்ட நம்பிக்கை இருக்கே! அப்போ அப்படி மறுபிறவி எடுத்துப் பிறக்கும் மன்னர்களுக்குத் தேவையான  செல்வம் இல்லைன்னா எப்படிப் பொழைச்சுக்கிடப்பாங்கன்ற  எண்ணத்தில்தான் மறுமைக்கான செல்வங்களை, மன்னரோடு சேர்த்துக் கல்லறைகளில் வச்சுட்டுப்போறது.

'காதறுந்த ஊசியும் வாராது  காண் கடைவழிக்கே'  எல்லாம் நம்மைப்போல இருக்கும் சாதாரண சனத்துக்குத்தான்  :-( 

இதோ  இதிஹாப் டிக்கெட் வாங்கியாந்துட்டார். ஆளுக்கு 240 பவுண்ட்.  அதுவும் மூணே மூணு கல்லறை தரிசனத்துக்குத்தான்.  போகட்டும்.... அறுபத்து மூவரையுமா பார்க்கப்போறோம்?  எல்லாம் ஒரு பானை சோத்துக்கு ஒரு சோறு பதம் பார்க்கற மாதிரியேதான்.

ஆனா ஒன்னுங்க.....  'செத்துங்கொடுத்தான் சீதக்காதி'  ன்றதைப்போல.... மூவாயிரத்து ஐநூறு வருசங்களுக்கு முன்னே செத்த மன்னர்களால் இப்போ  நாட்டுக்குப் பயங்கர வருமானம்.  இங்கத்துச் சுற்றுலாத்துறையும் லேசுப்பட்டதில்லை.... ஒவ்வொரு இடத்துக்கும் தனித்தனியா டிக்கெட் போட்டு வசூலிக்குது.  பெரிய தொழில் இது. இதைச் சாக்கிட்டு  ஆயிரக்கணக்கில் வேலை வாய்ப்பு, உள்நாட்டு மக்களுக்குக் கிடைச்சுருக்கு பாருங்க.
இதைத்தவிர  நினைவுபொருட்கள் விற்கும் கடைகள், பயணிகளுக்கான தீனிக்கடைகள்னு   ஏகப்பட்ட கடைகளும்  அங்கங்கே  இருக்கு. அந்த மக்களுக்கும் வாழ்வாதாரமா வியாபாரம் நல்லா நடக்குது. இந்த நினைவுப்பொருட்கள் தயாரிப்பில்  ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் வேலை செய்யறாங்க..... இப்படி எல்லாமே அமோகம். இங்கெ நாம் வரும்போதுகூட  நிறையக் கடைகளைக் கடந்துதான்  வந்தோம்.
மம்மி மம்மின்னு மம்மியைத் தேடிக்கிட்டுச் சுற்றுலாப்பயணிகளும் கூட்டங்கூட்டமாப் பலாப்பழத்துலே ஈ மொய்க்கிறமாதிரி  வந்துக்கிட்டெ இருக்காங்க.  ஒரு சில வருஷம்  கிட்டத்தட்ட ஒன்னரைக்கோடிப் பயணிகள் கூட வந்துபோனதா கணக்கு சொல்றாங்க.  2019 வருஷத்துக்குக் கணக்கு, ஒருகோடியே இருபது லக்ஷமாம் (நம்ம ரெண்டுபேரையும் சேர்த்துத்தான் )

நம்ம ஊர்களிலும் மன்னர்கள்  செத்தாங்கதான்....  யாருடைய கல்லறையாவது  எங்கே ஏதுன்ற விவரம் உண்டா?  எல்லா மன்னர்களும் பெரிய பெரிய கோவில்களாக் கட்டி விட்டுட்டுப் போய்ச் சேர்ந்தாங்க.  கட்டுனதுதான்  கட்டுனாங்களே.... தன்னுடையப் பெயரை எல்லோரும் பார்க்கும்படி  பொறிச்சுட்டாவது போயிருக்கலாம். அதையும்  செய்யலை.  கோவிலுக்கு மான்யம் கொடுத்த விவரத்தை மட்டும்  கல்வெட்டுலே போட்டு வச்சுருக்காங்க.  அதுலே இன்னார் கொடுத்ததுன்னு இருந்தால்தான் , நமக்குத் தெரிஞ்சுக்கும் பாக்கியம்.  கோவில் சொத்தை யாரும் அமுக்காமல் இருக்கத்தான் அதையும் வெட்டிவச்சுருக்கணும். அதுக்கெல்லாம் அஞ்சும் மக்களா இப்ப ?  முக்காலே மூணுவீசம் முழுங்கி ஏப்பம் விட்டாச்சு.... நினைக்க நினைக்கக் கோவமா வருது..... 



டிக்கெட் ஆபீஸை அடுத்து ஒரு பெரிய ஹாலின் நடுவில்  இந்த சமவெளி எப்படி இருக்குன்றதைக் காமிக்கும் மாடல் வச்சுருக்காங்க.  இந்த சமவெளியைசுத்தி இருக்கும் இடத்தின் பராமரிப்புக்கு ஜப்பான் நாடு பொருளுதவி செஞ்சுருக்குன்னு மாடர்ன் கல்வெட்டு பார்த்தேன்.

இந்த ஹாலுக்கு அந்தாண்டை இருக்கும்  வாசல் வழியாகப்போனால்  தூரத்தில் இருக்கும் மலைக்குன்றுகள் தெரியுது. அவ்ளோதூரம் நடக்கணுமா?  ஊஹூம்.... வேணாம்.  ட்ரெய்லர் கார்  மாதிரி ஒன்னு  இருக்கு. ஆளுக்கு அஞ்சு பவுண்ட் சார்ஜ்.  அதுவும் போகவர!  மலிவுதான் இல்லே?  ரெண்டு வண்டிகள் ட்ரிப் அடிக்குதுகள்.  மூணே மினிட் சவாரிதான் .
நாமும்  இந்த வண்டியில் ஏறிப்போய்  இறங்கினோம். இனி எல்லாம்  நடந்தேபோய்ப் பார்க்கணும். King's Valley 1,2 3 4 ன்னு 63  வரை எண்கள் கொடுத்துருக்காங்க. ஆனா வரிசைக்கிரமப்படி இல்லை. ஒவ்வொன்னாக் கண்டுபிடிக்கப் பிடிக்க நம்பர் கொடுத்துக்கிட்டே போனதுதான். இனியும் அந்த வரிசை வளரும்தான். எல்லாம் வெள்ளைக்காரர்களின் வேலை. அகழ்வாராய்ச்சி செய்யறேன்னு ஒரு கூட்டம் எப்பவும் இருந்துக்கிட்டே இருக்குதானே....

இத்தனை குகைகள் இருந்தாலும் ஒரு எட்டு குகைகளுக்கு மட்டுமே பயணிகளை அனுமதிக்கறாங்க,  எப்பவும் எதாவது பழுது பார்க்கும் வேலை நடந்துக்கிட்டே இருப்பதால் என்ற காரணத்தைச் சொல்றாங்க.  நம்ம டிக்கெட்டுலே மூணு கல்லறைக் குகைகளுக்கு மட்டுமே அனுமதின்னு சொல்லி இருக்குல்லே.... இந்த எட்டிலே மீதி இருக்கும் அந்த அஞ்சையும் பார்க்கணுமுன்னா......... கீழே டிக்கெட் ஆஃபீஸ்லேயே  அதுக்கான டிக்கெட் வாங்கிக்கணும்தான்.  குகையாண்டை வந்தபின் மத்ததையும் பார்க்க ஆசைப்பட்டால்.... திரும்பக் கீழேதான் போய்வரணும், கேட்டோ !
எட்டுக்குள்ளே நம்பர் ஒன்னு சொல்லுனு... முதல்லே போனது.... KV 2. Rameses IV    'ராம் ராம்'னு சொல்லிக்கிட்டே கொஞ்சதூரம் நடந்து  குகை வாசலுக்குப் போனோம்.
நுழைவு வாசலை, ரூம் மாதிரிக் கட்டி,  கம்பியழி (இரும்பு கேட்) போட்டு வச்சுருக்காங்க.  செக்யூரிட்டி நம்ம டிக்கெட்டை வாங்கி அதுலே ஒரு ஓட்டை போடறார். ஆச்சு ஒன்னு.....  இப்படியே மூணு ஓட்டை டிக்கெட்டுலே விழுந்துருச்சுன்னா....   அதுக்கப்புறம் இந்த டிக்கெட் செல்லாது.  அதான் 'மூன்று மட்டும்' என்ற கணக்கு இருக்கே!
உள்ளே நுழைஞ்சால் சரிவான பாதை.... மரப்பலகையால்   நீளமாப்போட்டு வச்சுருக்காங்க.  சுமார்  ஒரு நூறு மீட்டர் இருக்கலாம். (88.48 மீட்டர்) ரெண்டுபக்கமும் கைப்பிடி இருப்பதால் நின்னு நிதானமாப் போக முடிஞ்சது. உண்மையில் ரொம்பவே நிதானமாத்தான் போகணும்....  ரெண்டு பக்க சுவர்களிலும்  சித்திரங்கள், கொஞ்சம்கூட இடைவெளி இல்லாம இருக்கு.  வரைஞ்ச படம் மாதிரி இருந்தாலும்,  சுவரில் புடைப்புசித்திரமா, லேசாச் செதுக்கிட்டு, அதுக்குக் கலர் பூசி விட்டாப்லெதான் !   Painted on stucco


சுவர் முழுக்க Hieroglyphs  பட எழுத்துகள்தான்.... என்னவோ சேதி சொல்லிக்கிட்டு இருக்கு. நமக்குப் படிக்கத் தெரியலையேப்பா.....
அப்புறம் அவுங்க கும்பிட்ட கடவுளர்கள் அநேகமா எல்லா இடங்களிலும்....  ரெண்டாயிரம் சாமிகள். அதுலே   சூரியன் முக்கிய கடவுள்.  சூரியனுக்குப் பெயர்தான் வேற ...  RA ன்னு சொல்றாங்க.

(எனக்குமே நியூஸி வந்தபிறகு, கண்கண்ட தெய்வமா  சூரியன்தான் கடவுள்.  வெயில் வராதான்னு வருஷம் முழுசும் ஏங்கிக்கிட்டுத்தான்  இருப்பேன்.  அப்படி வர்ற வெயிலும் உடம்பில் உரைக்காது...  சரியான எருமைத்தோல்.... இல்லே ?)

அநேகமா எல்லா சாமிகளுக்கும் மனுஷ உடம்பும், பறவை இல்லேன்னா மிருகத்தலைகள்தான்.  (நம்ம பெரிய சிறிய திருவடிகள் !!!! )

இதுலே பாருங்க....  ஆதிகாலத்தில் இயற்கையைத்தான் கடவுளாக வழிபட்டுக்கிட்டு இருந்துருக்காங்க. வானம், பூமி, காடு, மலை, அக்னி, சூரியன், சந்திரன் இப்படி....  எல்லாமே கண்ணுக்குத் தெரிஞ்ச கடவுளர்கள். இங்கே எங்க நியூஸி மவோரிகள் கூட வானமே தந்தை, பூமியே தாய் என்றுதான்  இருக்காங்க இப்பவும். இவுங்களுக்கும்  காடும் காற்றும், மலையும்  கூட கடவுளர்களே!

 மாத்தி யோசின்ற படி  ஈஜிப்ட் நாட்டில் வானம் தாய்,  பூமி தந்தைன்னுது  இவுங்களுடைய பழங்கால மதம். Nut  is the name of  Mother,  who is  Sky God.  Geb is the name of  Father , who is Earth God . 
மேலே படம்  : வானத்தாய் NUT / Newt ன்னு உச்சரிக்கணுமாம் !
வானத்தாய் எப்படி முழு பூமியையும்  வளைச்சுருக்கு பாருங்க !   வலையில் சுட்ட படம். அன்னாருக்கு நன்றி !

நம்ம சனாதன தர்மப்படியும், வேதங்கள் சொன்னபடியும் நமக்கும் எக்கச் சக்கமான கடவுளர்கள் இருக்காங்களே!  பஞ்சபூதங்களையும் வணங்கறோம்தானே!  அதனால்....   ஈஜிப்ட்டின் ஆதிகாலக் கடவுளர்களைப் புரிஞ்சுக்கறது நமக்குக் கொஞ்சம் சுலபம்தான்.    என்ன ஒன்னு பெயர்கள்தான் மனசுலே நிக்கமாட்டேங்குது !

அந்தச் சரிவுப்பலகையில் இறங்கிப்போய்க் கடைசியில் நின்னது  நாலாம் Rameses மன்னரின் கல்லறைக்கு முன்னால்தான்.  கல்லால் ஆன சமாதி.  மூடியெல்லாம் அதே கல்லில் செஞ்சுருக்காங்கதான். உள்ளே ரெண்டு சவப்பொட்டிகள் ஒன்னுக்குள் ஒன்னா இருக்காம். அதில்தான் மன்னரின் மம்மி கிடப்பு. கல்லறை செக்யூரிட்டி நம்ம கூடவே நடந்து வந்துருந்தார்.  உள்ளே  'மம்மி' இருக்கான்னு கேட்டதுக்கு இல்லைன்னு சொன்னார். ஙே......   
அப்புறம் விவரம் கிடைச்சது.  மன்னர் மம்மி உள்ளேதானாம். இப்படி இருக்கார் !
சமாதியைச் சுத்தியும், மேலே விதானத்திலும் ஏராளமான சித்திரங்கள். சமாதியின் மேலேயும்  செதுக்கி இருக்காங்க.  பார்க்கரதுக்கு ஸோப் ஸ்டோன் மாதிரிதான் இருக்கு. ஆனால் க்ரானைட் கல்லாமே!   மன்னரின் செல்லங்கள்  காவல் காக்குதோ ?

 கடவுளே காப்பாத்து !!!    கைகளைப் பார்த்தால் நம்ம இஸ்கான் கோவில்  கௌரா & நித்யானந்தாக்கள் நினைவு வந்தது உண்மை. 

சமாதியைச் சுத்தி வரலாம். அந்தப் பக்கச் சுவர்களில் இருக்கும் சித்திரங்கள், என்னமோ நேத்துதான் வண்ணம் அடிச்ச மாதிரி பளிச்ன்னு இருக்கு. ஒரிஜினல்தானாம் !


சித்திரங்களில்  படமெடுக்கும் நாகங்கள் ஏராளம் !  பாம்புச்சாமி !  நம்மவர் 'பயமில்லாமல்' நின்னு போஸ் கொடுத்தார் :-)

அங்கங்கே உடைஞ்சு, உதிர்ந்துபோனவைகளை, மறுபடி சீராக்கிக்கிட்டு இருக்காங்க.  கம்ப்யூட்டர் டெக்னாலஜி வந்தாட்டு இப்பக் கொஞ்சம் சுலபமாத்தான் இருக்கு.  எங்கெங்கே போச்சோ... அந்த இடம் எப்படி இருக்குமுன்னு  பார்த்து அதைப் பூசிட்டு அப்புறம் வண்ணம் தீட்டுவாங்களா இருக்கும்.  அங்கேயே உக்கார்ந்து  சீரமைப்பு வேலை செஞ்சுக்கிட்டு இருக்காங்க. 

இறங்கறது எனக்கொன்னும் பிரச்சனை இல்லை. இப்ப அவ்ளோதூரமும் திரும்ப ஏறிவரணுமே........ அங்கங்கே நின்னு, கொஞ்சம் மூச்சு வாங்கிக்கிட்டு  மெள்ள மெள்ள ஏறிப்போயிட்டேன்.
அப்பாடா....    வாசலில் இதிஹாப்  உக்கார்ந்துருந்தார்.  இந்த கைடுங்க உள்ளே வரப்டாதோ? அவுங்களும் டிக்கெட் வாங்கணும் என்பதால்  வர்றதில்லையாம்....

வாங்க.... இன்னும் என்ன இருக்குன்னு பார்க்கலாம்....

தொடரும்....... :-)



Monday, April 27, 2020

இன்னொரு ஊருக்குப் போகலாமா? (பயணத்தொடர் 2020 பகுதி 44 )

காலையில் நாம் கிளம்பும் நேரத்துக்கு இங்கே ஹொட்டேலில் ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் ஒன்னும் கிடைக்காதே.....     மூணரை மணிக்கு யார் கிச்சனைத் திறந்து வைக்கிறாங்க ?
குளிச்சு முடிச்சு ரெடி ஆனதும்,  அறையிலேயே காஃபி தயாரிச்சுட்டு,  கைவசம் இருந்த பிஸ்கெட்ஸ், நியூஸியில் இருந்து கொண்டுபோன ம்யூஸ்லி பார்களோடு ப்ரேக்ஃபாஸ்டை முடிச்சோம். மணி இப்போ நாலே கால்.
பால்கனியில் எட்டிப் பார்த்தால்.... கீழே  ஆரவாரம் ஒன்னுமே இல்லாத அமைதியில் நைல் ஓடிக்கிட்டு இருக்கு. பாலத்தில்  ஒரு நாலைஞ்சு வண்டிகள். இந்தப் பாலத்துக்கு Qasr El Nil Bridge  (Palace of the Nile ) என்று பெயர்.  கிட்டத்தட்ட ரெண்டு மீட்டர் நீளம்.  1931 இல் கட்ட ஆரம்பிச்சு ரெண்டு வருஷத்துலே முடிச்சுட்டாங்க.  இதுக்கு முந்தி இதே இடத்தில் இருந்த பழைய பாலம் பழுதாகிருச்சு. அதுவும் அறுபது வருஷம்  உழைச்சுட்டுப் போயிருக்கு.

புதுப்பாலத்துக்கு மன்னரோட பெயர்தான் ஆரம்பகாலத்துலே!   1952 லே புரட்சி நடந்த கையோட பெயரை மாத்திட்டாங்க. நல்லவேளை.... புரட்சியை ஆரம்பிச்ச தலையின் பெயரை வைக்கலை.

இந்தப் பாலத்தைத் தவிர இன்னும் ரெண்டு பாலங்கள் கய்ரோவில் இருக்குன்னாலும் அதுலே ஒன்னு ரயில் போக்குவரத்துக்கானது. இன்னொன்னு  கிட்டத்தட்ட 21 கிமீ !  ஹா....   அது ஒன்னுமில்லே....  மேம்பாலம், நதிப்பாலம்னு எல்லாம் கலந்து கட்டுனதுதான். 6 அக்டோபர் பாலமுன்னு பெயர். கட்டிமுடிக்க 27 வருஷம் ஆச்சு. (கத்திப்பாரா மேம்பாலம்  கட்ட ஆரம்பிச்சு அப்படியே கிடக்குன்னு முணுமுணுத்துக்கிட்டே இருந்தோம்லே? )

நாலரைக்குக்கீழே போனதும் அஸீஸ் காத்திருந்து கூட்டிப்போனார். ஒரு இருபத்தியொரு கிமீ  பயணம் போறோம். எங்கே?  ஏர்ப்போர்ட்டுக்குத்தான். காலை நேரம், போக்குவரத்து ஒன்னும் அவ்வளவா இல்லாததால் முக்கால் மணி நேரத்துலே போய்ச் சேர்ந்துட்டோம்.  டெர்மினல் ஒன்னு போனதும், நாங்க மூணுபேரும்  உள்ளே போய் செக்கின் ஆச்சு. போர்டிங் பாஸ் வாங்கிக் கையில் கொடுத்துட்டு,  அப்புறம் திரும்பி வரும்போது சந்திக்கறதாச் சொல்லிட்டு அஸீஸ் கிளம்பிப் போனார்.

இங்கேயும் வரப்போகும்  புது வருஷத்தைக் கொண்டாடும் வகையில்  அலங்காரங்கள்தான் !


உள்ளூர் விமானப்பயணம்தான் இது. பஸ் ஸ்டாண்ட் மாதிரி நல்ல கூட்டம்.  அஞ்சு நாப்பதுக்கு போர்டிங்னு சொல்லிட்டு, ஆறுமணிக்குத்தான் பஸ் வந்து கூட்டிப்போய் ப்ளேனாண்டை விட்டுச்சு. நைல் ஏர் ரெடி !   அறுபத்தியஞ்சு நிமிட் ஃப்ளைட். கய்ரோவிலிருந்து சுமார் எழுநூறு கிமீ தூரத்தில் இருக்கும் ஊரான   லக்ஸர் போய் இறங்கும்போது ஏழரை!

லக்ஸர் ஏர்ப்போர்ட் நல்லாவே இருக்கு. இன்டர்நேஷனல் ஏர்ப்போர்ட் இது ! டூர் லீடர் அஹமத் மொஹம்மத் அஹமத் (மூன் ரிவர் டூர்ஸ் ) நமக்காக அங்கே காத்திருந்தார்.

அன்றைய  ட்ராவல் ப்ரோக்ராம்களை நமக்கு விளக்கிச் சொல்லிட்டு, நமக்கான வண்டிக்குக் கூட்டிப்போனார்.  அங்கே  டூர் கைடு  இதிஹாப் வசம் நம்மை ஒப்படைச்சுட்டு கிளம்பிப்போயிட்டார். ( ஆமாம் பாஸ். அததுக்கு ஒரு ஆள் இருக்கு பாஸ். அந்தாள்கிட்டே சொல்லிட்டா  இன்னொரு ஆளை வச்சு  வேலையை முடிச்சுருவான் பாஸ் !)  நமக்கான ட்ரைவர் மொஹம்மத் . நமக்கு  இப்போ ஒரு முப்பத்தியஞ்சு கிமீ தூரப் பயணம் இருக்கு.

வழியில் வேடிக்கைன்னு பார்த்துக்கிட்டே  சின்ன ஊர்களைத் தாண்டிப் போறோம். 




அங்கங்கே  கால்வாய்களும் சின்னச் சின்னப்பாலங்களுமாக இருக்கு!
அதே நைல்நதியை ஒரு இடத்தில் கடந்து அந்தாண்டை போறோம். கய்ரோவில் இருந்து படகில் கூட இங்கே வரலாம். நேரம் இருந்தால் ரயிலும் இருக்கு !



 ரோடெல்லாம் அருமை !

லக்ஸர் நகரம் நம்மை வரவேற்றாலும் ஊருக்குள் போகலை....

ஊர்கள் முடிஞ்சதும் ஒரே மண் ப்ரதேசம்.......
கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரத்தில்  போக வேண்டிய இடத்துக்குப் போய்ச் சேர்ந்தாச்சு.


இங்கே என்ன விசேஷம்?

சொல்றேன், இருங்க.... இதிஹாப் போய் டிக்கெட் வாங்கி வரட்டும்.....


தொடரும்.......... :-)