Saturday, June 30, 2007

எ.கி.எ.செ? பகுதி 7


எட்டுநாட்கள் கிடைச்சா(ல்) என்ன செய்யலாம்?

எனக்காக ஒரு யானை அங்கே காத்திருக்குதுன்னு தெரியாமலேயே ஒரு இடத்துக்குப் போய்க்கிட்டு இருக்கோம்.பசிஃபிக் ஃபேர் (Pacific Fair) இங்கே நிறைய துணிக்கடைகளும், ஒரு சூப்பர் மார்கெட்டும்தான் முந்தி இருந்துச்சு. நல்ல நல்ல ப்ராண்டட் லேபிள் துணிகள் இங்கே கொஞ்சம் மலிவாக் கிடைக்கும். 'ஃபேக்டரி அவுட்லெட்'ன்னு மத்த இடங்களில் வித்துத் தீராத(??) துணிகள் கொட்டிக்கிடக்கும். போற வழியிலே 'காஸ்கேட் வாட்டர் கார்டன்'னு
போர்டைப் பார்த்ததும் டக்னு உள்ளெ நுழைஞ்சுட்டோம். அழகான பச்சைப் பசேல்னு இருக்கும் தோட்டம். எதோ பராமரிப்புப் பணி நடந்துக்கிட்டு இருக்கு. ச்சின்னதா பாறைகள் வழியாத் தண்ணி இறங்கிவிழும் சத்தம் சன்னமாக் கேக்குது. இவ்வளவு இதமான இடத்தைக் கண்டுக்காமப் பூரா சனமும் அங்கே 'பீச்'லே காஞ்சுக்கிட்டு இருக்குங்க. இந்த அமைதியை அனுபவிக்கறதுபோலஐபிஸ் பறவைகள் நாலைஞ்சு அமைதியா மேய்ஞ்சுக்கிட்டு இருக்கு. நாரை மாதிரி மூக்கு இருக்கே, ஒரு வேளை மீன்பிடிக்குமோ?

'பஸிஃபிக் ஃபேர்' இருந்த மைதானம் முழுசும் இப்பக் கட்டிடங்களால் நிறைஞ்சு வழியுது. கொஞ்சநாள் நாம வராம இருந்துட்டா,அதுக்காக இப்படியா? மைதானம் இல்லாததாலே பார்க்கிங்கூட மாடியிலே(-: கீழே இறங்குனா எதோ பழையகாலக் கிராமத்துக்குள்ளே புகுந்தமாதிரி இருக்கு செட்டிங். இங்கே காலநிலை நல்லா இருக்கறதாலே எல்லாமே ஓப்பன் ப்ளான் கடைகள்தான்.தெருவிளக்கு, தெருப்பெயர் சொல்லும் வழிகாட்டிப் பலகை, பார்க் பெஞ்சுன்னு போட்டு வச்சுருக்காங்க. அங்கே நம்ம யானை நின்னுக்கிட்டு இருக்கு. எனெக்கென்ன பயமா? ஓடிப்போய் அதைத் தடவிக்கொடுத்தேன். தாமரைக்குளம் அமைச்சு அதுலே நீராழிமண்டபம் மாதிரி ஓய்வெடுக்கும் இடங்கள். குளத்துக்குத் தண்ணீர் பாயும் குட்டி நீர்வீழ்ச்சி. திமிங்கிலம், முதலை, டால்ஃபின், இன்னும் கார்ட்டூன் மனுஷரெல்லாம் அங்கங்கே. குழந்தைகளைக் கொண்டுவரும் மக்கள்ஸ்க்கு நிம்மதியான இடம். பட்டிக்காட்டுக்குப் பக்கத்துலே பட்டணத்து செட் போட்ட மாதிரி நவநாகரீகமான மால் கட்டிடம் ஒட்டிக்கிட்டே இருக்கு. நாம் தேடிவந்த துணிக்கடைகள் ஒண்ணையும் காணோம். கான்செப்ட்டே மாறிப்போச்சு!

மாலுக்குள்ளே நுழைஞ்சால்........... நியூஜெர்ஸி மென்லோ மாலுக்குள்ளெ( அங்கெயெல்லாம் நாம வந்துருக்கொம்லெ!) வந்துட்டமோன்னு ஒரு நினைப்பு! அசப்புலே அப்படியே இருக்கு. அங்கிருந்து கிளம்பி ப்ரிஸ்பேன் போற ரோட்டைப் புடிச்சோம். 77 கிலோ மீட்டர்தான். வழியிலேயே ஒரு மாலில் சாப்பாட்டை முடிச்சுக்கிட்டு மூணரைக்கு மணிக்கு கங்காரு பாயிண்ட் வந்துசேர்ந்தோம். ராத்தூக்கம் இல்லாத களைப்பு. கொஞ்சம் ஓய்வெடுத்துக்கிட்டு, பக்கத்துக் கடையில் பால், காஃபி,டீ ன்னு சில அயிட்டங்களை வாங்கிக்கிட்டோம்.

இந்தக் காபி டீ விஷயத்துலே, அங்கங்கே ஹொட்டல்களில் இப்பெல்லாம் அறையிலேயே இதுக்கு ஏற்பாடு இருக்குன்றதுஒரு நல்லதுன்னாலும், நம்ம 'ருசிகண்ட பாழாப்போன நாக்கு'க்குப் பச்சைப்பால் ஊத்திக் குடிக்கும் காஃபி இன்னும் பழகமாட்டேங்குது. டீ பரவாயில்லை, சமாளிச்சுரலாம். அதிலும் பால்னு ஒரு ரெண்டு ஸ்பூன் அளவு வரும்( ஒரு காஃபிக்கு இதுபோதுமாம்.யார் இந்தக் கணக்கைப் போட்டாங்களோ?)குட்டியான குப்பி மூணு, நாலைச் சேர்த்தால்தான் ஒரளவாவது நிறம்வரும். அதுக்குள்ளெ அந்தக் காபி, சூடாறி ஜில்லிட்டுப்போயிருது. ( எங்க பாட்டி இந்த சூட்டை, 'பூனை மூ* * *ம் னுசொல்வாங்க!) பரவாயில்லைன்னுட்டுக் கொஞ்சம் பாலை சூப்பர் மார்கெட்லே இருந்து வாங்கிக்கறதுதான். இங்கேயும் மைக்ரோவேவ் அவன் இருக்கு. நல்ல சூடாப் பாலைக் காய்ச்சி ஒரு காஃபி குடிக்கலாமுன்னா........... மைக்ரோ அவனுக்குண்டான பாத்திரம் இல்லை. அடுப்புலே வச்சுக் காய்ச்சணுமுன்னா காய்ச்சுக்கலாம். அதுக்கப்புறம் அந்தப் பாத்திரத்தைத் தேய்ச்சுக் கழுவணும். வாழைப் பழத்தை உரிச்சு மட்டும்தான் தருவாங்களாம். நாமே தின்னணுமாமே!

நேத்தும் சர்ஃபர்ஸ் பாரடைஸ் அபார்ட்மெண்ட்லே மைக்ரோ அடுப்புக்கேத்த பாத்திரம் இல்லை(-: இவ்வளவு செய்யறவங்க ஒரு ரெண்டு மூணு டாலர்லே ஒண்ணு வாங்கி வைக்கக்கூடாதா? அவுங்ககிட்டே சொல்லணும். நமக்கும் இது ஒரு பாயிண்டாப் போச்சு. ட்ரிப்புக்கு எடுத்துப்போற சாமான்கள் லிஸ்ட்லே இனி சேர்க்க வேண்டியது , ஒரு கத்தி,காதுக்கு அடைப்பான், ஒரு மைக்ரோ வேவ் ப்ளாஸ்டிக் பாத்திரம். கண்ணாடிப் பாத்திரம் வேணாம். அதுவேற ஒடைஞ்சு கிடைஞ்சு வச்சு............

நம்ம அறை பால்கனியில் இருந்து பார்த்தால் நேரெதிரே ஒரு உயரமான கட்டிடத்தில் ஒரு பையன் தங்க நிறத்தில் ஜொலிச்சுக்கிட்டுக்,கையில் ஒரு ஊதுகுழலை வச்சு ஊதும் சிலை. அது என்னன்னு போய்ப் பார்க்காட்டா எனக்குத் தலை வெடிச்சுரும்.

சதர்ன்க்ராஸ் மோட்டல் நல்ல வசதியா இருக்கு. அலமாரியிலே ஒரு எடைபார்க்கும் கருவியும் வச்சுருக்காங்க. ஊர் திரும்பும்போது 'இன்னும் எவ்வளவு எடை கூடியிருக்குன்னு பார்த்துக்கோ'ன்னு எச்சரிக்கை விடறாங்க போல. இது இருக்கறது மெயின் தெருவும்,Walmsley street ம் சேரும் இடம். இங்கிருந்து ரெண்டு நிமிஷம் இதே வாம்ஸ்லி தெருவில் நடந்தால் ரிவர் டெர்ரஸ் வருது. ப்ரிஸ்பேன் நதியை ஒட்டியே போகும் ரோடு இது. எதிரே மினுங்கும் நதி. அக்கரையில் நகரின் ஸ்கைலைன். பார்க்கவே அட்டகாசம். இந்த சிடி & ரிவர்வியூவுக்காகவே இங்கெல்லாம் இடத்தோட விலை ஆகாசத்துக்கே தாவிருச்சு. சாதாரண சிங்கிள் ரூம் அபார்ட்மெண்ட் வெறும் 1.3 மில்லியன் தானாம்.

இருட்ட ஆரம்பிச்சது. அப்படியே ஆத்தங்கரைவரை போனோம். கரையெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை. பார்க் டெர்ரஸ் முழுசும் இடுப்புயரச் சுவர்கட்டி வச்சுருக்கு. அதுக்கு அந்தப் பக்கம் அதல பாதாளத்தில் இருக்கு நதி. சுவருக்கும், தெருவுக்கும் இடையே இருக்கும் நடைபாதையெல்லாம் ரொம்ப அழகா விதவிதமான மரங்கள், அதுக்கிடையில் உட்கார்ந்து ஓய்வெடுக்க இருக்கைகள், பார்பக்யூ செஞ்சு சாப்பிட்டுக்க, ட்ரேயோடு கூடிய கேஸ் அடுப்புகள்னு எதோ பிக்னிக் ஏரியாவா ஆக்கி வச்சுருக்கு நகரசபை.
சுவத்துக்கு அந்தப் பக்கம் ஒரு ரெண்டடி இடம் இருக்கும். அங்கெல்லாம் இயற்கையாவே முளைச்ச(??) மரங்கள், புதர்கள், செடிகொடிகள். இதுகளுக்கிடையில் அங்கங்கே ரெண்டடி உயரக் காங்க்ரீட் தூண்கள் இருக்கு. ஒவ்வொரு தூணுக்குப் பக்கத்திலும் ஒண்ணுரெண்டு ஆட்கள், ஹெல்மெட்டும் தலையுமா! வடக்கயிறு போட்டு அந்தத் தூணில் இறுக்கி முடிச்சுப் போட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க.'ராக் க்ளைம்பிங்' கீழே பாதாளம்வரை இறங்கிட்டு, மறுபடி ஏறி வருவாங்களாம். பொழுதுபோக்குகள் இப்படி! இதுக்கும் நகரசபை ஏற்பாடு பண்ணி வச்சிருக்கு. சரி, இப்படி ஏறி இறங்கறதை பகலில் வெளிச்சத்தில் வச்சுக்கக்கூடாதோ? கேட்டால், இப்பத்தான் வேலையில் இருந்து வந்தாங்களாம். இப்ப உடற்பயிற்சி நேரமாம். இந்த ஜனங்களுக்குச் சோம்பல் இல்லைப்பா!!

தொடரும்.............


Wednesday, June 27, 2007

எ.கி.எ.செ ? பகுதி 6

எட்டுநாட்கள் கிடைச்சா(ல்) என்ன செய்யலாம்?



ஊருக்குள்ளே நுழைஞ்சப்பவே பகல் ஒரு மணி. வேட்டையை ஆரம்பிச்சோம். கடற்கரைச்சாலையில் வந்து திரும்புனவுடனே இருந்த 'ஹாலிடே இன்' லே விசாரிச்சோம். டபுள் ரூம் அபார்ட்மெண்ட்தான் இருக்காம். அடுத்த கட்டிடத்துலே கேக்கலாமுன்னு போனா, சிங்கிள் ரூம் கிடைச்சது. 'ஸீ வியூ' இருக்குதான்னு நிச்சயம் பண்ணிக்கிட்டோம். பதினோராவது மாடி. கிச்சனெட், டைனிங், சிட்டிங், பெட்ரூம் & பாத்னு வசதியா இருக்கு.சிட்டிங் ரூமுக்கும், பெட் ரூமுக்கும் சேர்த்து நீண்ட பால்கனி. திரைச்சீலையை இழுத்ததும் கண்ணைக்கூசும் வெளிச்சமும், கருநீலக்கடலும் பளிச். கடற்கரை மணல் முழுசும் மக்கள்ஸ் நடமாட்டம். கீழ் தளத்துலே மின்னும் நீச்சல்குளம். ச்சின்னதா ஒரு ரவுண்டபெளட்லே நடுவிலே ஒற்றை மரம். அதைச் சுத்திப்போகும்(பொம்மை)கார்கள். அக்கம்பக்கத்துலே நெருக்கியடிச்சுக்கிட்டுக் கடலை எட்டிப் பார்க்கும் கட்டிடங்கள்.பேசாம இங்கேயே ரெண்டு மூணுநாள் இருக்கலாமேன்னு ஆசையா இருந்துச்சு.


கடற்கரை நகரத்தை எப்படி ஒரு 'தங்கச்சுரங்கமா' மாத்தலாமுன்றதை இவுங்ககிட்டே இருந்து தெரிஞ்சுக்கலாம்.

தெற்கே இருக்குமிடம் எல்லாம் கோல்ட் கோஸ்ட்( Gold Coast). வடக்கே போகப்போக சன்ஷைன் கோஸ்ட்(Sunshine Coast).நெராங் நதி இங்கேயும் வளைஞ்சு வளைஞ்சு வந்து கடலில் கலந்துருது. ஒரு வளைவையும் விட்டுவைக்காம water front அடுக்கு மாடி வீடுகள். எதோ இத்தாலி நாட்டுக்குள்ளெ வந்துட்டோமோன்னு நினைக்க வைக்கும் பெயர்கள். ஸொரேண்ட்டோ, ஐல் ஆஃப் காப்ரின்னு இருக்கு. இன்னும் தீவுத்திடலா இருக்கும் இடங்களையும் விட்டு வைக்கலை.அட்டகாசமான வீடுகள். அதென்ன மனுஷங்களுக்கு அவ்வளவு 'தண்ணி மோகம்'?


மதிய சாப்பாட்டை முடிச்சுக்கிட்டு கடற்கரை மண்ணில் ஒரு நடை. லைஃப் கார்டுகள் கண் பார்வைக்குப் படற இடத்துலே மட்டுமே தண்ணியிலே இறங்கலாம். ரெண்டு கொடிகளை நட்டு வச்சுருக்காங்க. அதுக்கிடையில் இல்லாமத் தள்ளிப்போயிடறவங்களை ஒரு ஃபோர்வீல் வண்டியிலே வந்து ' அந்தாண்டையெல்லாம் போயிராதீங்க கண்ணுங்களா. ஆபத்து எதாச்சும் வந்துறப்போகுது'ன்னு சொல்லி இந்தாண்டை ' விரட்டி' வைக்கறாங்க. Surf Board வச்சுக்கிட்டு ஆளுங்க 'விர்விர்'னு அலையில் மிதந்து வந்துக்கிட்டு இருக்காங்க. மேலே ஹெலிகாப்டர் ஒண்ணு ஓயாம பறந்து 'தண்ணியிலே யாருக்கு கண்டமு'ன்னு பார்த்துக்கிட்டு இருக்கு. இது இல்லாம ஒரு குட்டி விமானமும் பறந்து 'தண்ணி ட்ராஃபிக்'கைக் கவனிக்குது.
அருமையான பாதுகாப்புதான். நடைபாதையில், சேண்ட் ஸ்டோனில் அழகழகா நவீன சிற்பங்கள் செஞ்சு வச்சுருக்காங்க. பீட்டர் லேஸின்றவரோட சிலையும் இருக்கு. இவர் Australian Surf Lifesaving Legend. Peter J. Laceyக்கு 'Lace the Great' ன்னு மரியாதை செஞ்சுருக்கு சிட்டிக் கவுன்ஸில். போட்டிகளில் இவர் 24 தங்கப் பதக்கம் வாங்கி இருக்காராம். இது மட்டுமில்லாம அங்கங்கே இதுவரை போரில் இறந்தவங்களுக்கு 'Australia Remembers' நினைவுச்சின்னம் வச்சிருக்காங்க.

மாலை ஆறு மணிக்கு மேலே 'உயிர்காக்கும் தோழர்கள் இருக்க மாட்டாங்க'ன்றதால் ஆறுமணிக்குப் பக்கம் (கடல்)தண்ணியிலே இறங்காதீங்கன்னு தண்ணீர் விளிம்பிலே வண்டி ஓட்டிக்கிட்டே சேதி சொல்லி வைக்கிறாங்க. நம்ம மக்கள்ஸ் இதையெல்லாம் தட்டுவாங்களா என்ன? எல்லா பப் களிலும், ஹொட்டல் முன்னாலே, நீச்சல் குளம் பக்கத்துலேன்னு 'தண்ணி'யோட மக்கள் செட்டில் ஆகிடறாங்க. 'ச்சூ மந்திரக்காளி'ன்னு மந்திரம் போட்டதுபோல கடற்கரை முழுசும் 'பட்'னு காலி!வெள்ளைக் காக்காங்க( Seagull)தான் கூட்டமா உக்கார்றதும் பறக்கறதுமா இருக்குங்க. கையில் ஒரு மெட்டல் டிடெக்டரோடு ஒரு பீச் கோம்பர் 'தேடிக்கிட்டு' இருக்கார். ரொம்பச் சின்னக் காசுகள் மட்டும்தான் இப்பெல்லாம் கிடைக்குதாம்.போன கிறிஸ்மஸ் சமயம்தான் இதுவரை கிடைச்சதுலேயே பெரிய ஐட்டமா ஒரு ப்ரேஸ்லெட் ஆப்ட்டுச்சாம். பேசிக்கிட்டே அவ்ரோடு நடந்தப்ப ஒரு இடத்துலே 'க்கீ க்கீ க்கீ க்கீ'ன்னு சத்தம் விடாமக் கேக்குது. தகரத்துலே செஞ்ச ஒரு சல்லடை மண்வாரியாலே மண்ணைப் பரபரன்னு வாரிப்போட்டார். சத்தம் மட்டுமே வருது,ஆனா ஒண்ணும் கிடைக்கலை. இன்னும் ஆழத்துலே புதைஞ்சிருக்குன்னு சொன்னார். 'ஒரு பொண்ணை அங்கே புதைச்சுட்டாங்க. அவ கையிலே இருக்கும் ப்ரேஸ்லெட்தான் இந்தச் சத்தம் போடுது. தோண்டிப் பார்த்துறலாம்'னு சொன்னேன். பீச் கோம்பர், ரெண்டரையடி தோண்டுனதும் கிடைச்சிருச்சு.ஒரு பீர் கேன்:-)))))

மணலை வச்சுத்தான் எல்லாமேன்றதாலே வேற எங்கிருந்தோ மணலைக் கொண்டுவந்து பீச்சுலே கொட்டறாங்களாம்.ம்ம்ம்ம் ....சொல்ல மறந்துட்டேனே......... 'பீச் வாலி பால்' வேற ஒரு பக்கம் நடந்துக்கிட்டு இருந்துச்சு. இதெல்லாம் வேணாமுன்னு ஷாப்பிங் செய்யற கூட்டமும் இருக்கு. முக்காவாசிக் கடைகளில் பீச் சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்கள்தான். 20 டாலருக்குப் பூப்போட்டத் துண்டுத்துணி வாங்கிக் கட்டிக்கிட்டு, வெய்யிலில் படுத்துக்கலாம். யாரும் யாரையும் 'கவனிச்சு'ப் பார்க்கறதில்லை.
இன்னும் பொழுதுபோக்கு அம்சங்கள் நிறையவே இருக்கு. 'ரிப்லீஸ் பிலிவ் இட் ஆர் நாட்' மியூஸியம் கூட இருக்கு. மாலுக்குள்ளேஃபேஷன் பரேடு, சாப்பாட்டுக்கடைகள் எல்லாம் அதுபாட்டுக்கு அதுன்னு நடந்துக்கிட்டு இருக்கு. நிறைய ஆக்டிவிட்டீஸ்!!!!நம்ம காசையெல்லாம் சுலபமாக் கரைச்சுருவாங்க.

மணல்ச்சிற்பம் செய்யறவரைச் சுத்தி ஒரு ச்சின்னக்கூட்டம். பலவருஷங்களா இவரேதான் இந்த இடத்தைப் புடிச்சுக்கிட்டு இருக்கார். இன்னிக்கு ஒரு ராட்ஸச மீன். பீச் ரோட் நடைபாதையெல்லாம் ச்சின்னச்சின்னதாக் கூடாரங்கள் முளைக்கஆரம்பிச்சது. ஒவ்வொரு புதனும் இங்கே, மாலை அஞ்சு முதல் பத்து மணிவரை மார்கெட் நடக்குதாம்.
நல்லவேளை,இன்னிக்குப் புதன்கிழமையாப் பார்த்து இங்கே வந்தோம்:-)))) பொம்மைகள், துணிமணிகள், கைவினைப்பொருட்கள்,மேசை விரிப்பு, பூச்சாடிகள், இன்னும் டேபிள் வேர்னு எக்கச்சக்கமான கடைகள். பொறுமையா எல்லா சாமான்களையும் அடுக்கி வச்சு, அப்புறம் எல்லாத்தையும் பிரிச்சு எடுத்து பேக் செய்யவே ரெண்டு மணி நேரமாயிரும் போல.

ஒரு கடையில், வெறும் டைனிங் ஃபோர்க் லேயே பொம்மைகள் செஞ்சு வச்சுருந்தாங்க.ஒரு கல்லுக் கடையும் இருந்துச்சு.நல்ல Geodeகளைக் குறுக்கா வெட்டி, பாலீஷ் செஞ்சு அதுலே பாம்பு, கழுகுன்னுன்னு சில உருவத்தை ஒட்டி விநோதமா இருந்துச்சு. இந்தக் கல்லெல்லாம் இங்கே கிடைக்கறதில்லையாம். வெளிநாட்டுலே இருந்து மொத்தவியாபாரியிடத்தில் வாங்கி, இவர் அதுலே இந்த 'ஒட்டு'வேலை செய்யறாராம். நானும் ஒரு 'அகேட் ஜியோடு' வாங்கிக்கிட்டேன். பருந்து ஒண்ணு இறக்கைகளை விரிச்சுக்கிட்டு இருக்கு.

நம்மளை 'ப்ரிஸ்பேனிலிருந்து விரட்டியடிச்ச ரக்பி கேம்' ஏழரைக்கு நேரடி ஒளிப்பரப்பாம். அதுக்கு முன்னாலே ராச்சாப்பாடு.ரெண்டு நாளைக்கு மேலே சோறைப் பார்க்காம இருக்க முடியறதில்லை. இங்கே இருக்கும் ஒரே ஒரு இந்திய ரெஸ்டாரண்டைத் தேடிப்பிடிச்சுச் சாப்பாடாச்சு. கடைத்தெரு முழுசும் சுற்றுலாக் கூட்டம். இதுவே ஒரு தனி உலகமா இருக்கு. அதுலேஇந்தியப் பகுதியா தெலுங்கு, ஹிந்தின்னு பேசிக்கிட்டு நாலைஞ்சு பேரா அஞ்சாறு குழுக்கள் நடமாடுது. 'குருவாரல்லா'ன்னு காதுலே விழுந்ததும் கர்நாடகாவும் ஜோதியில் இருக்குன்னு புரிஞ்சது.

இவர் ரக்பியிலும், நான் நம்ம தமிழ்மணத்திலும் மூழ்குனோம். எட்டரை மணிவாக்கில் காத்துலே மிதந்து வருது ஜாஸ் இசை.நேரம் போகப்போக செவிப்பறையில் ஓங்கியடிக்குறாப்போல ஆவேசமா ஒரே 'நோட்'டைத் திருப்பித் திருப்பி வாசிச்சு ஒரு வெறித்தனத்தோட முழங்குது. பத்தரையாச்சே..... தூங்கலாமுன்னு பார்த்தா..........ஊஹூம். நம்ம ஹொட்டலில் கீழ் தளத்துலே இருந்துதான் ( நீச்சல்குளத்தையொட்டி இருக்கும் ஹால்) 'சத்தம்' வருது. ஒரு கட்டத்திலே சகிக்க முடியாமல், இவர் ரிசப்ஷனைக் கூப்பிட்டுக் கேட்டார். 11 மணிக்கு இதெல்லாம் முடிஞ்சுரும். அதுவரைக்கும் இப்படித்தான். அப்புறமும் அடங்கலைன்னா கூப்புடுங்கன்னு சொல்லிட்டாங்க. இன்னும் 20 நிமிஷம் இருக்கேன்னு, கூடுதலா அலமாரியிலே இருந்த தலகாணிகளையெல்லாம் எடுத்துப்போட்டு, அதுக்குள்ளே தலையை ஒளிச்சுக்கிட்டுக் கிடந்தோம். மண்டைக்குள்ளே துளைச்சுக்கிட்டுப்போகுது 'இசை' இசையா இது? அளவுக்கு மிஞ்சினால் இசையும்..............

பதினொண்ணேகால் ஆச்சு, இன்னும் அடங்கலை. இன்னொருக்கா ரிஸப்ஷனைக் கூப்புட்டார். Noise Control க்கு சொல்லுவாங்கன்னு பார்த்தால்........... அவுங்களாலே ஒண்ணும் செய்யமுடியாதாம். 'ஸ்பெஷல் பர்மிஷன் வாங்கி இருப்பாங்க'ன்னு பதில் வருது. போச்சுரா.........

கைப்பையைக் குடைஞ்சதுலே ஒரு செட் 'இயர்ப்ளக்' கிடைச்சதுன்னு கோபால் காதுலே அடைச்சுக்கிட்டார். எனக்கு நாலு தலைகாணி. ஒரு கட்டத்துலே பொறுக்கமுடியாம நானே கூச்சல் போடற நிலைக்கு வந்துக்கிட்டு இருக்கேன்.இவர் எழுந்துபோய், ச்சின்னதா ரெண்டு துணி உருண்டை கொண்டுவந்து கொடுத்தார். என்ன ஏதுன்னு கேக்கும் திராணிகூட இல்லை. காதுலே அடைச்சுக்கிட்டு ஒரு வழியா மெத்தைக்குள்ளே அமுங்குனேன்.

சரியான தூக்கமில்லாம மண்டையிடியோடு கண்முழிச்சப்ப ஆறரை மணி. பால்கனிக் கதவைத் திறந்தால் கடல் சத்தம் மட்டும்.கீழே அமைதி. வண்டி நடமாட்டம் ஏதும் இல்லை. அடிவானத்துலேச் செந்நிறக் கீத்தாச் சூரியன் வருகை தெரியுது. ஆளில்லாத மணல்பரப்புலே லைஃப் கார்ட் வண்டி வந்து நிக்குது. நாமும் ஒரு காஃபியைக் குடிச்சுட்டு அதிகாலை நடைக்குப் போகலாமுன்னு அடுக்களைக்கு வந்தால்........... அடுக்களைக் கத்தியும், முனை வெட்டப்பட்ட கைகுட்டையும் மேடையில் இருக்கு!ஆஹா......... ' தேவை தான் கண்டு பிடிப்புகளின் தாய்':-)))) காதுக்குள்ளில் இருந்து துணி உருண்டையை வெளியில் எடுத்துப்போட்டேன்.

வெளியே வந்து சாலையைக் கடந்து மணலுக்குப் போகுமுன்னே திரும்பிப் பார்த்தால் ஒரு அறிவிப்பு பேனர் கண்ணுலேபட்டது. 'ஜாஸ் ஃபெஸ்டிவல் வீக். 8 PM To 2 AM daily'. நல்லவேளை. தப்பிச்சோம். கடலுக்கு ஆசைப்பட்டு, இன்னும் ரெண்டு நாள் இங்கேயே தங்கிறலாமுன்னு நினைச்சதை, இப்ப நினைச்சாலே குலை 'நடுங்குது'! ஒரு மணி நேரத்துக்கு நடை. போய்வந்துட்டு, குளிச்சு ரெடியாகி, ஒம்போதரை மணிக்கு, கீழே ப்ரேக்ஃபாஸ்ட்க்கு போனோம். மொதல்நாள் அறை எடுக்கும்போதே, இதுக்குன்னு 20 டாலர் மதிப்புள்ள வவுச்சர் கொடுத்துருந்தாங்க.

திரும்ப அறைக்கு வந்தப்ப, நமக்கு நன்றி சொல்லி ஒரு வாழ்த்து அட்டையும், கூடவே நாம் தங்குனப்ப நாம் சேர்த்த குப்பைகளை எங்கே கொண்டுபோய்ப் போடணுமுன்னு 'நாசூக்கா' ஒரு குறிப்பும்! குப்பையைக் கடாசிட்டு, அறையைக் காலி செஞ்சுக்கிட்டுக் கிளம்புனோம்.

தொடரும்...............
படங்கள் சேர்க்கறதுக்கு 'நெட் தானம்' செஞ்ச கோபாலுக்கு ஒரு ஸ்பெஷல் 'ஓ'


எ.கி.எ.செ? பகுதி 5

பேசாம நாளைக்குக் கிளம்பி கோல்ட்கோஸ்ட் போயிறலாம். ப்ரிஸ்பேன்லேதானே இடமில்லை. அங்கத்து ஆட்களெல்லாம் இங்கேயில்ல இருப்பாங்க. இன்னிக்குச் சுத்துனது போதும். சீக்கிரம் இருட்டிருது வேற. பொழுதோடப் போய்ச் சேரலாமுன்னு திரும்பி மோட்டர்வேயைப் புடிச்சோம். பக்காவா எல்லா விளக்கமும் போட்டுத் தலைகாணி சைஸுலே ப்ரிஸ்பேன் ரோடு மேப் புத்தகம். ஒரு வழியைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கிட்டு,புத்தகத்துலே அந்தப் பக்கத்தையும் திறந்து வச்சுக்கிட்டு, எங்கே எப்ப இடது பக்கம் திரும்பணும், எந்த இடத்துலே வலது, எதுக்கப்புறம் நாம திரும்பற பகுதின்னு சொல்லிக்கிட்டேப் போயிறலாமுன்னா வரிசையா அடுத்தடுத்த பக்கங்களில் இல்லாம பக்கம்138 போய்சேருவது பக்கம் 118 ன்னு இருக்கு. 224 லே இருந்து 244 தான் கனெக்டிங் பக்கம். பக்கங்களை உருட்டிக்கிட்டே நான்வழி சொல்றதுக்குள்ளே முன்னாலே சரசரன்னு கிளைவிட்டுப் பரவும் லேன்கள். ரெண்டு பக்கமும் நவ்வாலுன்னு எட்டு லேன் பாதை.



எந்தப்பக்கம் திரும்பப்போறோம். ரைட்டுக்கு மாத்தணுமானு இவர் கேக்கறப்ப............ லெஃப்ட் லே ஸ்லோ லைன்லே போய் எக்ஸிட்லே வெளியே போயிறலாமுன்னு சொல்லி, வெளியே வந்ததும் ஓரங்கட்டிக்குங்கம்பேன். எதுக்குன்னு இவர்முழிக்கும்போது........... நாம் திரும்ப வேண்டிய இடத்தைத் தாண்டியே ரொம்ப நேரமாச்சு. எது என்னன்னு பார்க்கறதுக்குள்ளே இம்மாந்தூரம் வந்துட்டுருக்கோம்(-: இன்னொருக்கா மேப்பில் ரூட்டைக் கண்டு பிடிச்சு பழையபடி மோட்டர் வேயில் கலந்துக்கலாம்.போட்டும், நாமும் சுத்திப் பார்க்கத்தானே(???) வந்தோமுன்னு சிரிச்சுக்கறதுதான். GPS இருக்கும் வண்டியா இருந்தா நல்லதுன்னு முந்தியே கேட்டும், அவுங்ககிட்டே இல்லைன்னுட்டாங்க. அதான் 'நல்ல ரூட் மேப்' இருக்கேன்னு பதில் வருது.(மேப் மட்டும் இருந்து என்ன பயன்? )




சாலைகள் ரொம்ப நல்லா இருக்கறதாலே எல்லா வண்டிகளும் 110 கி.மீ வேகத்துலே எதோ ராமபாணம் போலச் சீறிப்பாயுதுங்க. இதுக்கு நடுவுலே நாம மாட்டிக்கிட்டு, அந்த வேகத்துக்கு ஈடு கொடுத்துப் போகலைன்னா விபத்து நிச்சயம்.ஒரு முறை லாஸ் ஏஞ்சலீஸ்லே இப்படிக் கிளைகிளையாப் பிரியும் வழியில் போனப்ப ரொம்ப பிரமிப்பாவும் பயமாவும் இருந்துச்சு.ஆனா அப்ப வண்டியை ஓட்டுனது அங்கத்து ஒரு ட்ரைவர்தான். அந்த அளவுக்கு இங்கே இல்லேன்னாலும்கூட எனக்கு இது கொஞ்சம் 'திக்திக்'தான். (ஒரு ஸ்பகாட்டி ஜங்ஷனை நினைவுப்படுத்திக்குங்க.) ஒரு வழியா சிட்டிக்குள்ளே நுழையறப்ப,'கவனமாப் பார்த்துக்கிட்டே ' ரைட் லேனைத் தவறவிட்டாச்சு. நேராப்போங்க. வேற இடத்துலே ரைட்டைப் புடிச்சுத் திரும்பலாமுன்னு போய்க்கிட்டே இருக்கோம். வலது பக்கம் 'கப்பா( Gabba) ஸ்டேடியம்'னு போர்டு தெரியுது. அட, இங்கேதான் நாளைக்கு அந்த ரக்பி கேம். திடுக்குன்னு கண்ணுலே படுது 'சதர்ன் க்ராஸ் மோட்டல்'. என்ன ஒரு ஒத்துமை பாருங்க. அந்தக் காலத்துலே கேப்டன் குக் நியூஸியைக் கண்டுபிடிச்ச பயணத்துலேயும் இந்த சதர்ன் க்ராஸ் என்னும் நட்சத்திரக் கூட்டம்தான் வழி காட்டுச்சாம்.



மோட்டலுக்குள்ளே போய் இடமிருக்கா?ன்னு கேட்டதுக்கு 'அதே பதில்'. நாளைக்கு இல்லை. நாளான்னைக்கு இருக்கு.அறையைப் பார்க்கலாமான்னு கேட்டுச் சாவி வாங்கிக்கிட்டுப் போய்ப் பார்த்தோம். அறை எண் 4.முதல் மாடி. கிச்சனெட், அதையொட்டி டைனிங்,கொஞ்சம் இடைவெளிவிட்டு கட்டில் அப்புறம் பால்கனி. பாத்ரூம் அருமையா இருக்கு. தாராளம். எடுத்துக்கறோமுன்னு சொன்னோம்.மூணு நாளைக்கு வேணுமுன்னு சொன்னதும், அப்படீன்னா இன்னொரு அறையைத் தரோம். அதையும் பாத்துட்டு வாங்கன்னாங்க.



அதே முதல் மாடிதான். அறை எண் 4 A. தனியா படுக்கை அறை, அதே மாதிரி அட்டகாசமான பாத்ரூம், பால்கனி, தனிஅடுக்களை,சமைச்சுக்கப் பாத்திரங்கள், மைக்ரோவேவ், டைனிங் & ஸிட்டிங் ரூம், டிவி, 2 ஏர் கண்டிஷனர், வாஷிங் மெஷீன், ட்ரையர், இன்னும்அயர்ன் போர்டு, இஸ்திரிப்பெட்டின்னு சகலமும் அம்சமா இருக்கு. பேசாம இங்கியே குடிவந்துறலாம் கையை வீசிக்கிட்டு! 4 & 4Aரெண்டுத்துக்கும் சேர்த்து இருக்கு அந்த பால்கனி.



கீழே வந்து வரவேற்புலே இருந்த பிஜியன் பெண்மணி( மோட்டல் ஓனர்)கிட்டே 'யெஸ்' சொல்லிட்டு, இது என்ன இடமுன்னு சாவகாசமாக் கேட்டோம். 'கங்காரு பாயிண்ட்'. ரொம்பப் பிடிச்சுப்போச்சு இந்தப் பேர். திரும்பக் கப்பா வழியாவே வந்தோம். கிரிக்கெட்டு மேட்ச்ங்க இங்கேதான் எப்பவும் நடக்குமுன்னு ஞாபகம் வந்துச்சு. ஒரு வழியா ராச் சாப்பாட்டை முடிச்சுக்கிட்டு ரூமுக்குப் போயிரலாம்.நாளைக்குக் காலி செய்யணும். பேக்கிங் வேற இருக்கே. வழக்கம்போல 'மால் காலி' . அரை இருட்டில் ஆணும் பெண்ணுமாஓய்வா 'அக்காடா'ன்னு உக்கார்ந்துக்கிட்டு இருக்கு ரெண்டு வெங்கலச் சிலைகள். நமக்கு இந்தியன் சாப்பாட்டைத் தேடி ஓடற தெம்பு இல்லை. எது கிடைக்குதோ அதுன்னு பார்த்தப்ப, ஒரு டோனர் கபாப் கடை(க்ரீக்) தெரிஞ்சது. நம்ம சப்பாத்திமாதிரி ஒண்ணுலே நமக்கு வேணுங்கற கோழி, இல்லை ஆட்டிறைச்சியை வச்சு கூடவே இலைதழை, தக்காளி, வெங்காயமுன்னு நிரப்பி, கூம்புப் பொட்டலமாச் சுருட்டிஅதுக்குன்னு இருக்கும் ரெண்டு மூணு 'சாஸ்'களை அதன் தலையிலே ஊத்தித் தருவாங்க.



டோனர் கபாப் பத்தித் தெரியாதவங்களுக்கு மட்டும்:

இதுக்குண்டான இறைச்சிகளை மைய்ய அரைச்சு, ஒரு பெரிய உருளையில் அடைச்சு, ராட்சஸக் கபாப் போல இருக்கும். இந்தஉருளை அப்படியே அந்தரத்தில் தொங்கி, சுத்திக்கிட்டே இருக்கும். ஒரு பக்கம் மின்சாரத்தகடுகளில் இருந்து வரும் சூட்டில் இந்த இறைச்சி வெந்துக்கிட்டே இருக்கும். வேணுங்கறப்ப அதைக் கத்தியால் சுரண்டி எடுத்துச் சப்பாத்தியில் வைப்பாங்க.



மேற்படிச் சமாச்சாரங்கள் இல்லாம நமக்கு வெஜிடபிள் சவுலாக்கியும் செஞ்சு கொடுக்கறாங்க. ஆர்டர் கொடுத்துட்டுக் காத்திருந்தப்ப,ஒரு இந்திய முகம் நம்மளைப் பார்த்துச் சிரிச்சது. இது போதாதா? சொந்த ஊர் மும்பையாம். நேத்து வந்து இறங்குனாராம்.இன்னிக்குக் காலையில் வேலையில் சேர்ந்துட்டாராம். ஸ்ட்ரக்ச்சுரல் எஞ்சிநீயர். இதுக்கு முன்னாலே அரபுநாட்டுலே வேலை செஞ்சாராம். ஒரு மகன், நாலைரை வயசு. வீடு பார்த்ததும் ரெண்டு வாரத்துலே குடும்பம் வரப்போகுதாம்.ம்ம்ம்ம்....நல்லா இருக்கட்டும்.



வேலைவாய்ப்புகள், ச்சின்ன வேலை முதல் பெருசுவரை அங்கே எக்கச்சக்கமா இருக்கு. தகுதி இருந்தா உடனே வேலை கிடைச்சுருது. தினப்பத்திரிக்கையிலும் வேலைக்கான விளம்பரங்கள் ஒரு ஏழெட்டுப் பக்கம் வருது.பெரிய நாடா இருக்கறதுலேஇப்படி அட்வான்டேஜ் இருக்குல்லே!



காலையில் ஒம்போதரைக்கெல்லாம் கிளம்பிட்டோம். கரவாத்தாக் காடுகள் வழியாப் போகலாமுன்னு எண்ணம். 320 வகைமரஞ்செடிகளும், 160 வகை உயிரினங்களும்( மனுஷன் நீங்கலாக) இருக்காம். நடந்துபோகறதுக்காவே அருமையானபாதைகள் 9 கிலோ மீட்டர் தூரத்துக்குப் போட்டுவச்சுருக்காங்க. இந்தக் காடு, பிரிஸ்பேன் நகரைவிட்டு வெளிவந்த ஒரு இருபது இருபத்தியஞ்சு நிமிஷத்துலெ வந்துருது. மொத்தம் 660 ஹெக்டேர்களாம். ஒவ்வொரு மாசமும் கடைசி ஞாயிறு காலைஒரு குழுவாச் சேர்ந்து நடக்கலாம்.(Karawatha Forest Protection Society bushwalk) அவுங்களோடு போனோமுன்னாஎங்கெங்கே என்னென்ன உயிர்கள் இருக்குன்னு சொல்வாங்க. நமக்கும் எளிதா இருக்கும். நமக்கு இப்பச் சான்ஸ் இல்லைன்றதாலேச் சும்மா அந்தப் பக்கம் ஒரு ரைடுதான். நேத்தும் அதுவழியா வந்தப்ப எதாவது மிருகங்கள் தென்படுதான்னு இருந்தேன். இன்னிக்கும் அதுவழியாவேதான் போனோம். காட்டை அடுத்துப் புதுக்குடியிருப்புகள் கட்டிக்கிட்டு இருக்காங்க. எல்லாம் தனித்தனி வீடுகள். ஒரு நாள் வீட்டு வாசலில் கங்காரு வந்து நிக்குமோ என்னவோ?



அங்கிருந்து போனது பீன்லே(Beenleigh )வுக்கு. எனக்கு இந்தப் பேர் ரொம்பப் பிடிச்சுப்போயிருச்சு. இதுக்கு முன்னாலெ இங்கே பயணம் வந்தப்பெல்லாம் ரயில் வண்டியில் ரொபீனா(Robina. இதுவும் ஊர்ப்பேருதான்)வரை போகும்போது இந்த பீன்லே ஸ்டேஷனைப் பார்த்துருக்கேன். ( எல்லாம் வண்டிக்குள்ளெ இருந்துதான்) ரயில்பாதையை ஒட்டி இருக்கும் வீடுகளில் வாழை, மா, தென்னைமரங்கள், மரவள்ளிக்கிழங்கு, சேம்பு, மல்லின்னு செடிகள் எல்லாம் பச்சப்பசேல்ன்னு இருக்கறதைப் பார்த்து இந்த ஊர்மேலே ஒரு பிரியம் விழுந்துருச்சு. கோல்ட்கோஸ்ட் போகவும் இதே ரயிலில் வந்து நெராங்( Nerang) என்னும் ஊரில் இறங்கிக்கணும்.இங்கிருந்து பஸ்லே கடற்கரை ஊருக்குக் கொண்டுபோவாங்க. ரயில் & பஸ் எல்லாத்துக்கும் சேர்த்து ஒரு டிக்கெட் வாங்குனாப்போதும். இந்த ஊருக்கு ஒரு ஸ்டேஷன் முன்னாலே ஹெலன்ஸ்வேல்(Helensvale) என்ற ஊர். நம்ம ரயிலில் வரும் இளவயசுக்காரர்கள் இங்கெ கூட்டமாக இறங்கிருவாங்க. தீம் பார்க்குகள் இங்கே இருந்து ஆரம்பிச்சுருது.



Dreamworld, whitewater world, wet'n'wild water world , sea world, warner brothers movie world,ன்னுஎல்லாமே 'உலகங்கள்'தான். ஒவ்வொண்ணுக்கும் நுழைவுச்சீட்டுக்குன்னு தீட்டிருவாங்க. நாலைஞ்சுக்குச் சேர்த்தும் ஸ்பெஷல் டிக்கெட் கிடைக்கும். கோல்ட்கோஸ்ட்லே நீங்க தங்குறதா இருந்தால் அங்கேயே பல இடங்களில் 'தீம் பார்க்' டிக்கெட் ஸேல் லோல்படும். இங்கே இருந்து வாங்கிக்கிட்டுப் போறதைவிட மலிவாவும் கிடைக்கும். நம்ம ஸ்டீவ் இர்வின்(க்ரோக்கடைல் ஹண்ட்டெர்) நடத்திக்கிட்டு இருந்த முதலை ஷோ நடக்கும் Australia Zoo, இன்னும் பலவிதமான பொழுதுபோக்கு ஐட்டங்களும் நிறைஞ்ச இடம்தான் இந்தப் பகுதிங்க. இந்தமுறை இதுலே எதுக்கும் நாங்க போகலை. மகள்கூட வந்தால்தான் ஒரு 'ரைடு' விடாமப் போகணுமுன்னு திட்டம் போட்டுருவா. நானும் கத்திக்கிட்டே எல்லாத்துலேயும் போயிருக்கேன்)




பீன்லேவை ஒரு சுத்து வந்துட்டு அப்படியே போகவேண்டியதுதான். இந்த இடம் ப்ரிஸ்பேன் நகருக்கும் கோல்ட்கோஸ்ட்க்கும் ஏறக்குறைய நடுவுலே இருக்கு. அரைமணி நேரப்பயணம்தான் ரெண்டு பக்கமும். நிறையப்பேர் காரைக் கொண்டுவந்து ரெயில்நிலையத்துலே நிறுத்திட்டு, ரயிலைப் புடிச்சு வேலைக்குப் போய்வராங்க. ரயிலும் காருமா ரகளையாத்தான் இருக்கற இடத்துலே ஒரு பெரிய சூப்பர் மார்கெட் கட்டி வச்சுருக்கும் கில்லாடித்தனம் நல்ல வியாபாரத் தந்திரம். சூப்பர் மார்கெட்ன்னா,இங்கே நான் பார்த்தவரையில் ரெண்டே ரெண்டு நிறுவனங்கள்தான் கொடிகட்டி வாழுது. வுல்வொர்த் ( இது நியூஸியிலேயும் இருக்கு) &கோல்ஸ்( Coles). வேலையை விட்டு வந்து, கையோடு ஷாப்பிங்கை முடிச்சுக்கிட்டு வீட்டுக்குப் போயிறலாம்.



சொல்ல மறந்துட்டேனே....... இந்த கோல்ட்கோஸ்ட் ஹைவே ஒரு டோல் ரோடு. கட்டணம் அதிகமில்லை. வெறும்ஒரு டாலர்தான். அதுவும் போகும்போது மட்டும். பரவாயில்லையே!



தொடரும்...........



படங்கள் போட முடியாமக் குழப்புது இந்த ப்ளொக்கர். உதவி வேணும் ப்ளீஸ்.

Tuesday, June 26, 2007

நோ பதிவு, நோ பின்னூட்டம்


தூங்கற குழந்தையை எழுப்ப முடியாது. அதனால் இன்னிக்குப் பதிவும் இல்லை,பின்னூட்டமும் இல்லை.:-)))))))

( மகள் அனுப்பிய படம்)

Monday, June 25, 2007

எ.கி.எ.செ? பகுதி 4

எட்டுநாட்கள் கிடைச்சா(ல்) என்ன செய்யலாம்?


ச்சும்மா குண்டு சட்டிக்குள்ளே குதிரை ஓட்டவேணாமுன்னு ஒரு காரை, Hertz லே வாடகைக்கு எடுத்துக்கிட்டோம். ஏற்கெனவே இங்கே நியூஸியில் இருந்து பதிவு செஞ்சு வச்சது. சாவியைக் கையில் வாங்கும்போது 'என்ன கலர்?'னு கேட்டா.......'நீங்க போட்டுருக்கும் உடுப்போட நிறம்தான். 'பர்கண்டி'ன்னு சொல்றார் அந்த ஆள்:-)



'ஊர் சுத்தறது' ஆரம்பிச்சது. சிட்டியை விட்டு வெளியே போற வழியில்தான் அரசாங்கக் கட்டிடங்களும், பொட்டானிக்கல் கார்டனும் இருக்கு.பார்க்கிங்தான் இங்கே ஒரு பெரிய கஷ்டம்,வண்டி நிறுத்த இடமே கிடைக்கறது இல்லை. அப்படியே ஓட்டிக்கிட்டு வந்தவுடன் ஒரு பெரிய பாலத்தைக் கடக்கும்போதே கிளைகிளையாப் பிரிஞ்சு ஆரம்பிச்சுருது அவுங்க மோட்டர் வே. சரியானபடி டைரக்ஷனைக் கவனிச்சு 'ஓட்டுனருக்கு'ச் சொல்லலைன்னா தொலைஞ்சோம். ( யாரோ சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாங்களே, பெண்ணுங்களுக்கு மேப் படிக்கத் தெரியாதுன்னு. மெய்யாலுமா? )



ச்சும்மா சொல்லக்கூடாதுங்க. ரோடுகளின் தரம் அபாரம். ரொம்ப நல்லா பராமரிச்சு வச்சுருக்காங்க. காரில் எங்கியாவது காணாமப் போகணுமுன்னாக்கூடச் சான்ஸே இல்லை. கண்ணுலே இருந்து தப்பமுடியாத அளவுலே அறிவிப்புகள் வேற. எங்கே பார்த்தாலும் புதுசு புதுசாக் குடி இருப்புகள் கட்டிக்கிட்டு இருக்காங்க. கட்டிடத் தொழிலாளிகளுக்கு வேலை இன்னும் ஒரு முப்பது வருசத்துக்கு கேரண்டி.
இந்த' குவீன்ஸ் லேண்ட்'ன்னு சொல்றமே இந்த மாநிலம் முந்தி நியூ சவுத் வேல்ஸ் கூடத்தான் இருந்துச்சாம். இந்த மாநிலம் அங்கிருந்து பிரிஞ்சது 1859 லே. அப்ப இங்கிலாந்தின் மாட்சிமை பொருந்திய மகாராணி விக்டோரியா அவர்கள்தான் இதை பிரகடனம் செஞ்சு, இதுக்கான பத்திரத்தில் கையெழுத்துப் போட்டாங்க. அதனாலேதான் குவீன்ஸ் லேண்டுன்னு பெயரும் வந்துருச்சு.




இப்ப இதுதான் ஆஸ்தராலியாவில் ரெண்டாவது பெரிய மாநிலம். இங்கே வெள்ளையர்கள் கால் பதிக்குமுன்பே, ஒருநாப்பது அம்பதாயிரம் வருசங்களுக்கு முன்னாடியே இங்கே வந்துட்ட அபாரிஜன்கள் வாழ்ந்துக்கிட்டு இருந்த இடம்.ஏன் இந்த இடத்துக்கு மட்டும் ஸ்பெஷல்? இருக்கே! முக்கியமானது காலநிலை. வருசம் பூராவும் ஏறக்குறைய ஒண்ணுபோல ரொம்பச் சூடாவும் இல்லாம, குளிரும் இல்லாம மிதமான கால நிலை. 28 டிகிரிவரை போகும். அவ்வளோதான். குளிர்காலத்திலும்,பகலில் இதே சூடு இருந்தாலும், ராத்திரிகளில் பத்து டிகிரிக்குக் கீழே போறது இல்லை, பொதுவா. காத்துலே ஈரப்பதமும் ஜாஸ்தி. ( இட்லி மாவு நல்லா புளிச்சுரும் இல்லே? ஹூம்........என் கவலை எனக்கு)




இந்த மாநிலத்துக்கு 'சன்ஷைன் ஸ்டேட்'ன்னுச் செல்லப்பேர் இருக்குன்னா பாருங்க. இதோட கிழக்குப் பகுதியிலே இருக்கும் கடலை ஒட்டிய பகுதிகள் எல்லாம் இந்த கால நிலைக்காகவேக் கொண்டாடப்படுது. வடக்கே போகப்போக,மகர ரேகை, குறுக்காப் போகுறபடியாலே வருசம் முழுசும் அருமையான வெய்யில். வடக்கே இன்னும் மேலே போனா Cape York என்ற இடம்( முனைப் பகுதி) பூமத்திய ரேகைக்குப் பக்கத்துலெ போயிருது! இந்த நாட்டோட வரைபடத்தைப் பார்த்தீங்கன்னாவே இது புரிஞ்சுபோயிரும்.
குவீன்ஸ்லாந்தின் ஜனத்தொகையும் , நியூஸியின் மொத்த ஜனத்தொகையும் ஏறக்குறைய ஒண்ணுதான். ஆனா நிலத்தோட பரப்பளவுன்னு பார்த்தா ஆறரை மடங்கு பெருசு! கடற்கரைப் பகுதிகளை ரொம்ப நல்லாப் பராமரிக்கிறதுமில்லாம,அதுகளைக் கொண்டு வருமானம் கிடைக்க நல்லாவே வழி செஞ்சு வச்சுருக்காங்க. வருசம் முழுசும் சுற்றுலாப் பயணிகள் நிறைஞ்சு வழியுறாங்க. விண்ணை முட்டும் அடுக்கு மாடிக் கட்டிடங்கள் இந்தப் பகுதிகளில் ஏராளம். இவ்வளவு இடம்இருக்கும்போது ஏன் உயரத்துலே போகணும்? கண்ணுக்குக் கடல் தெரியணுமுல்லெ? ஒவ்வொரு பகுதிக்கும் ஒருஅட்டகாசமான பேர். அந்தப் பேரே அங்கிருக்கும் நிலையைப் பளிச்சுன்னு வெளிச்சம் போட்டுக்காட்டுற மாதிரிதான்.கோல்ட் கோஸ்ட், சன் ஷைன் கோஸ்ட், சர்ஃபர்ஸ் பாரடைஸ், ப்ராட் பீச், ஃப்ளையிங் ஃபிஷ் பாய்ண்ட்'ன்னு 26 புகழ்பெற்ற கடற்கரைகள் இருக்கு.




வெளியாட்கள் வரவர இங்கே இருந்த பழங்குடிகள் மெல்ல மெல்ல உள்நாட்டை நோக்கிப் போயிட்டாங்க. உள்நாடுன்னா,பசுமை கிடையாது. முக்காவாசிப் பாலைவனம்தான்(-:


( ஒண்டவந்த பிசாசு.............. ஊர் பிசாசை விரட்டுன கதைதான்)



நாங்க(ளும்) ப்ரிஸ்பேன் நகருக்கு வெளியிலே வந்து, ஒவ்வொரு பகுதியாப் பார்த்துக்கிட்டே கண்ணுலே எதாவது மோட்டல் தெம்படுதான்னு போறோம். க்ளே ஃபீல்ட், விண்ட்ஸர், நியூ மார்கெட்ன்னு ஆங்கிலப் பேருங்க இல்லாம பல இடங்களில் பழங்குடிகள் வச்ச பேர்( மட்டும்) நிலைச்சு நிக்குது.' நுந்தா, புலிம்பா, யெரோங்கா, வூலூங்கப்பா,கொரிண்டா, கூமெரா,முராரி, காலம்வேல்'ன்னு அட்டகாசமான பேர்கள். இந்த அபாரிஜின்களுக்கும், நம்ம தமிழ்நாட்டு இருளர்கள் என்னும் மலைப்பகுதி மக்களுக்கும் உருவ ஒற்றுமை இருக்கறதாவும், கோண்டுவானா காலத்தில் ஆஸ்ட்ராலியாவும், இந்தியாவும் பக்கம்பக்கம் ஒட்டி ஒரே நிலப்பரப்பா இருந்ததாவும், அதுக்கப்புறம் கண்டங்கள் விட்டுவிலகிப் போனதாவும் படிச்ச ஞாபகம். அதுலே இந்த பழங்குடிகள் உடலெல்லாம் ஒரு சாம்பல்போல ஒண்ணைப் பூசிக்கிறதும், நட்சத்திரங்களையும்,ஆகாயத்தையும் பார்த்து வழிபடறது, தீ மூட்டி அதன் மூலமா ஆகாயத்துலே எங்கியோ இருக்கும் முன்னோர்களைத் தொடர்பு கொள்ளுறது இதெல்லாம்கூட அவுங்க நம்மாட்கள் என்ற எண்ணத்தை உண்டாக்குதுன்னும் 'தெய்வத்தின் குரல்'புத்தகத்தில் படிச்சதையும் வச்சு இந்தப் பெயர்களுக்கும் நம்ம தமிழ்ப்பெயர்களுக்கும் எதாவது சம்பந்தம் தோணுதான்னு மனசுக்குள்ளே ஒரு குடைச்சல். இப்படியெல்லாம் இருக்க வாய்ப்பில்லைன்னு வேறு சில ஆராய்ச்சியாளர்கள் சொல்றாங்களாம்.



எது எப்படியோ, நாங்க போய்க்கிட்டு இருந்த வழியிலே காலம்வேல்னு போர்டு பார்த்ததும், வெற்றிவேல், வீரவேல்ன்னுஅந்தப்பகுதிக்குள்ளெ நுழைஞ்சோம். புதுப்புது வீடுகள் நிறையக் கட்டிக்கிட்டு இருக்காங்க. அநேகமா எல்லாமே ரெட்டைவீடுகளா இருக்கு. கட்டும் முறையும் இங்கே நியூஸியில் கட்டும் விதத்தைவிடக் கொஞ்சம் வேறுபட்டு இருக்கு. ரொம்ப இதைப்பத்தித் தெரியாதுன்னாலும், 'நமக்கும் வீடு கட்டுன அனுபவம்' ஒண்ணு இருக்கே. எனெக்கென்னமோ வீடுகள்அவ்வளவு இடைவெளி இல்லாம நெருக்கியடிச்சு நிக்குதுன்னு ஒரு தோணல். அங்கங்கே இருக்கும்ஷாப்பிங் செண்டர்களையும் நாங்க விட்டுவைக்கலை. வேடிக்கை மட்டுமில்லை, எல்லா இடத்திலும் ஒரு ஃபுட் கோர்ட் இருக்கு.ரெஸ்ட் ரூம்களும் நமக்குத் தேவையா இருக்கே.



காலம்வேல் ஷாப்பிங் செண்ட்டர் கொஞ்சம் சின்னதுதான். ஒரு சுத்து சுத்துனதில், அங்கெ ஒரு வெஜி & ப்ரூட்ஸ் கடையில் முலாம்பழமும், தர்பூசணியும் வாவான்னு கூப்புடுது. 'இனிமேத் தாங்காது'ன்னு, பக்கத்தில் இருந்த சூப்பர் மார்கெட்டில் நுழைஞ்சு, ஒரு கத்தியை வாங்கிக்கிட்டோம். அதுக்கு ஒரு மோல்டட் உறையும் இருக்கு. நல்ல பாதுகாப்புதான். பெரிய பெட்டிக்குள்ளே மறக்காம வச்சுக்கணும், திரும்பப்போகும்போது. இல்லேன்னா ஏர்போர்ட்லே மாட்டிக்குவோம்.



அந்தப் பகுதியில் கட்டிக்கிட்டு இருக்கும் ஒரு குடி இருப்புக்குப் போய்ப் பார்த்தோம். அறைகளில் மின்விசிறிகள் போட்டுக்கிட்டு இருந்தாங்க. அது என்னச் சிக்கனமோ, விளக்கும் விசிறியும் ஒரே யூனிட். நல்லாவே இல்லை(-:ஒரு சில வீடுகள் மட்டும் தனி வீடுகளா இருந்துச்சு. இங்கே தண்ணீர் கஷ்டம் இருக்குன்றபடியால்,கட்டாய மழைநீர் சேகரிப்புக்கு ஏற்பாடு செஞ்சுக்கணுமுன்னு ச்சிட்டிக் கவுன்ஸில் விதி இருக்கு. இப்பக் கட்டிக்கிட்டு இருக்கும் வீடுகளில் 5000 லிட்டர் டேங்க் பூமியில் புதைச்சுடறாங்க. ஏற்கெனவே கட்டுன வீடுகளில் அழகழகான டிஸைன்களில் வாங்கித் தோட்டத்தில் பொருத்தி இருக்காங்க. பிள்ளைகள் விளையாடும் ஜங்கிள் ஜிம் டிசைனில் கூட ஒரு வீட்டில் இருந்துச்சு. வீட்டின் வெளிப்புறச்சுவர் நிறத்துலேயே அதுக்குப் பெயிண்டும் அடிச்சு வச்சுடறதாலே பார்க்கறதுக்கு eye sore இல்லாம இருக்கு. தோட்டத்துக்குத் தண்ணீர் இதன்மூலமாத்தான் ஊத்தணுமாம். வீட்டின் மற்ற உபயோகங்களுக்குத்தான் அந்த 140 லிட்டர் தண்ணீர். தற்சமயம் தினம் ஒரு ஆளுக்கு 149 லிட்டர் சராசரியா செலவாகுதுன்னு டிவியிலே சொன்னாங்க. நல்ல தோட்டம் இருக்கற வீடுகளில்,இந்தத் தோட்டத்துக்குத் தண்ணீர், மழைநீர் சேகரிப்பு டேங்க் மூலம்'ன்னு அறிவிப்புப் பலகை வச்சுருக்காங்க.



சூரியனின் கிருபை எப்பவும் இருக்கறதாலே 'சோலார் ஹீட்டிங் ஹாட் வாட்டர் டேங்க்' எல்லா வீடுகளிலும் இருக்கு. ஆனாலும் கரண்ட் பில் குறையாதுன்னு நினைக்கிறேன். சூட்டுக்குத்தான் ஏ.சியும் ஃபேனும் வேண்டி இருக்கே. ஒரு பகுதியில் போகும்போது, 'கவனம் தேவை. இந்தத் தெருவில் தண்ணீர் தேங்கும் அபாயம் இருக்கு.வெள்ளப்பகுதி'ன்னு சாலைப் பராமரிப்பு அறிவிப்புப் பார்த்ததும் சிரிப்புத்தான் வந்துச்சு. அஞ்சு வருசமா மழை இல்லை இங்கே!




இன்னும் ஒரு மோட்டலும் கண்ணில் படலை. இங்கே நியூஸியில் ஹைவேயில் இருந்து சிட்டிக்குள்ளே வரும் மெயின்ரோடில் எதோ அணிவகுப்பு போல நிறைய மோட்டல்கள் இருக்கும். ஊருக்குள்ளெ வர்றவனை அப்படியே 'கப்புன்னு' அமுக்கிப்புடிச்சுப் போட்டுக்கும் விதமா. இங்கே என்னன்னா இதுவரை ...........



இங்கே நியூஸியில் இருந்து கிளம்பறதுக்கு முன்னேயே வலையிலே மோட்டல்களைத் தேடுனோம். எல்லா ஹொட்டல்,மோட்டல்களிலும் 23 ஆம்தேதி இடமே இல்லைன்னு தெரிஞ்சது. அப்பவாவது அது ஏன், எதுக்குன்னு விசாரிக்கத் தோணலை. வலையிலே விடுபட்ட இடம் இருக்கும். நேரில் பார்த்துக்கலாமுன்னு வந்துட்டோம். இப்பப் புதிர் விடுபட்டுச்சு.நியூ சவுத் வேல்ஸ்க்கும், குவீன்ஸ்லேண்ட் அணிக்கும் அன்னிக்கு ரக்பி மேட்ச் இருக்காம். (state of origin cup ) அதான் ஊருலே ஒரு இடம் பாக்கி இல்லாம நிறைஞ்சு கிடக்கு. 'அட!. ஆமாம். எப்படி இதைக் கவனிக்காம கோட்டை விட்டேன்'ன்னு கோபால் முழிக்க, 'ஆமாம் இவரெல்லாம் ஒரு ரக்பி ஃபேன்'னு நான் எதிர்ப்பார்வை விட...........



தொடரும்.

Thursday, June 21, 2007

எ.கி.எ.செ? பகுதி 3

எட்டுநாட்கள் கிடைச்சா(ல்) என்ன செய்யலாம்?

ப்ரிஸ்பேன் நகர வீதிகளில் அப்படியே நடந்து திரிஞ்சுக்கிட்டு இருந்தோம். மணி இப்போ மூணுதான். 25 டிகிரி வெய்யில்.கொஞ்சம் அறைக்குப்போய் ஓய்வெடுக்கலாமுன்னு ஒரு எண்ணம். மாலையில் மறுபடியும் 'மாலை' நோக்கிப் பயணம்.எல்லாம் க.கெ.கு.சுவர்தான். இந்த மால்களுக்குன்னு ஒரு வசீகரம் இருக்குங்க. அங்கே போனா பொழுதே போயிருது. எத்தனை வகை மக்கள். ச்சும்மா ஒரு இடத்துலே உக்காந்து வேடிக்கை பார்த்தாவே போதும்! அதுவும் இந்த குவீன் ஸ்ட்ரீட் மால் ஒரு திறந்தவெளி மால்னுதான் சொல்லணும். தெரு முழுசும் ரெண்டு பக்கமும் ரெண்டு ப்ளாக் நீளத்துக்குக் கடைகள்.வாகனங்கள் போக்குவரத்துக்கு அங்கே தடா. அதனாலே கவலையே இல்லாமல் குறுக்கும் நெடுக்குமா அலைஞ்சுக்கிட்டு இருக்கும் மக்கள் கூட்டம். கட்டிடம் எதுக்குள்ளேயாவது நுழைஞ்சு கீழே பேஸ்மெண்ட் போயிட்டோமுன்னா அடித்தளத்துலேயே ஊர்ந்து கடைகடையாப் போய்க்கிட்டே இருக்கலாம். அங்கங்கே ஃபுட் கோர்ட்(Food Court ) னு ஏராளமான உணவு வகைகள். இந்திய சாப்பாடுன்னு விக்கறவங்க ஒரு மலேசியன் இஸ்லாமியர் குடும்பம். அங்கேயே ச்சுடச்சுட 'நான்' பண்ணித் தர்றாங்க.

வழக்கமான ரூட்லே ( பார்றா.......ஒரு நாளில் வழக்கம், பழக்கமெல்லாம் வந்துருது!) போகாம 'ஆன்' தெருவுக்குள்ளே நுழைஞ்சோம். நடைபாதையில் சுள்ளி வச்சு தீ மூட்டி அதுலே ஒரு தூக்குச்சட்டியை வச்சுச் சூடா காப்பித்தண்ணி காய்ச்சுறாங்க, அஞ்சு 'வெள்ளை'க்காரங்க:-)

கிட்டப் போனதும் முழு விவரமும் கிடைச்சது. 1988லே உலக எக்ஸ்போ (World Expo ) நடந்தப்ப 'ஹுயூமன் ஃபேக்டர்'ன்னு சில சிற்பங்களை ஃபைபர் க்ளாஸ்லே செஞ்சு காட்சிக்கு வச்சுருந்தாங்களாம். அதுலே இருந்து ஒண்ணை ச்சிட்டிக்கவுன்ஸில் வாங்கி இங்கே வச்சு நகரை அழகுபடுத்தி இருக்காங்க. அதை அடுத்து ஒரு அழகான தேவாலயம்.

Ann Street Presbyterian Church 1840லே ஆரம்பிச்சு, வெவ்வேற இடத்துலே வழிபாடுகள் நடத்திட்டு,இப்ப இருக்கும் இடத்திலே 1854 லே கட்டுனது. இன்னும் இதுலே வழிபாடுகள் நடந்துக்கிட்டு இருக்கும் குவீன்ஸ்லாந்துலேயே பழமையான தேவாலயம்(Presbyterian Church) இதுதானாம். 1871லே நடந்த தீ விபத்துலே எரிஞ்சுப்போய், வெறும் சுவர்கள் மட்டும் தப்பிச்சதாம். அதையே புதுப்பிச்சு கட்டி இருக்காங்க.
அதைச்சுத்தி இருக்கும் அடுக்கு மாடி நவநாகரிகக் கட்டிடங்களுள் இது அப்படியே எதோ காலத்தில் உறைஞ்சாப்போல நிக்குது. அந்த செங்கல் சிகப்பும் ஒரு அழகாத்தான் இருக்கு.

அதுக்கு எதிர்வாடையில் நகரசபைக் கட்டிடம். பிரிட்டிஷ்காரர்கள் ஸ்டைலில் நிக்குது. முதல் மாடி முகப்பில் பெரிய பெரிய தூண்கள். (King George Square) அழகான முன் தோட்டம். அதில் தாமிரத்தில் செஞ்சு வச்சுருக்கும் மாடர்ன் சிற்பங்கள். சிற்பங்கள்னுகூடச் சொல்ல முடியாது. நவீன கலைப்பொருட்கள்னு வச்சுக்கலாம். கட்டிடத்தின் வலது பக்கம் இந்த நகரின் அரசுச் சின்னத்தில் இருக்கும் ஈமுவும், கங்காருவும் சிற்பமாகவே இருக்குமிடம், இப்போ எதோ பராமரிப்பு வேலைகள் நடக்கறதாலே மூடப்பட்டிருக்கு.

இதைக் கடந்து பக்கவாட்டில் திரும்புனா............. Anzac Square 'வார் மெமோரியல்' . உலகப்போர்கள் ரெண்டிலும் உயிரிழந்தவர்களுக்கு மரியாதை தரும் நிமித்தமாக் கட்டப்பட்டது. ரோமன் கட்டிடக்கலையின் சாயலில் வட்டமா தூண்கள். நடுவிலே அணையா ஜோதி. அந்த வளாகம் முழுசும் கீழே சுத்திவர இருக்கும் தோட்டத்தில் சிற்பங்களோ சிற்பங்கள். எல்லாம் வெவ்வேறு போர்களை நினைவூட்டுது. அந்தப் போர்களில் வீர மரணம் அடைஞ்சவங்களை எப்பவும் மறக்கக்கூடாதுன்ற உயர்வான எண்ணத்துக்கே மரியாதை செலுத்தணுமுன்னு தோணிப்போச்சுங்க. அடிபட்ட ஒரு ராணுவவீரரைக் காப்பாத்திக் கூப்பிட்டுப்போன ஒருத்தரும் இங்கே ஒரு சிலையில் இருக்கார். படியேறி மேலே வந்தால் நேர் எதிரே செண்ட்ரல் ஸ்டேஷன். இங்கிருந்து எல்லாப் பகுதிகளுக்கும் ரயில் போகுது. ஏர்ப்போர்ட் வரைக்கும் ரயிலிலே போகலாம். ரொம்ப வசதியா இருக்கு.

'எங்ககிட்டே ரயில் டிக்கெட் வாங்குனா ரெண்டு டாலர் லாபம். பத்தே டாலருக்கு ஏர்ப்போர்ட் போயிறலாம்'னு அறிவிப்பை ஹொட்டல் லாபியில் பார்த்தது நினைவு இருக்கு. Airtrain Service. ஒரு ஆளா இருந்தா இது உண்மையாவே லாபம்தான். ரெண்டு மூணுபேருன்னா டாக்ஸிதான் வசதி. இல்லேன்னா ரயிலடி வரை பெட்டிகளை உருட்டிக்கிட்டே வரணுமே!

ஒவ்வொரு தெருவாக் கடந்து எலிஸபெத் தெருவிலே நடந்தா செயிண்ட் ஸ்டீபன் கதீட்ரல் கம்பீரமா நிக்குது. சிட்டி மையத்துலே நாலுமுறை நடந்தாவே இந்த குவீன், ஆன், எலிஸபெத், சார்லெட், மேரி, மார்கரெட்ன்னு எல்லாத் தெருவும் பழகிரும்.

குறுக்கே போகும் தெருவுக்கெல்லாம் பொம்பளைப் பேருங்க. நெடுக்கே போறதுக்கெல்லாம், வில்லியம், ஜ்யார்ஜ், ஆல்பர்ட்,எட்வர்ட்னு ஆம்பளைங்க பேர்! வாழ்க்கைன்ற தறியிலே ஊடும் பாவுமா ஆண்களும் பெண்களும் இருக்கணுமுன்றஒரு தத்துவம் இங்கே ஒளிஞ்சிருக்கோ?

1850லே கட்டுன தேவாலயம் இந்த செயிண்ட் ஸ்டீபன் கதீட்ரல். கழுத்து வலிக்க அண்ணாந்து பார்க்கணும் அந்த உள் விதானத்தை. அம்மாடி.......... எவ்வளோ உயரம். அந்த உயரம் காரணமா சின்னக் குரலில் பேசுனாலும் கணீர்னு கேக்குது. சந்நிதானத்தைப் பார்த்து நாம் நின்னோமுன்னா நமக்கு இடப்புறம் அழகான பளிங்குச் சிலைகளா ரெண்டு தெய்வங்கள். பக்கத்துலே மெழுகுவர்த்தி ஏத்தறதுக்குள்ள எல்லா வசதிகளும் இருக்கு. இவர்தான் பரி. ஸ்டீபன் போல.ஒரு சிறுவனைக் கைப்பிடிச்சுக்கிட்டு நிக்கறார். நான் முதலில் இவரை செயிண்ட் கிறிஸ்டோபர்னு நினைச்சேன். ஒருவேளை அவர் கையில் இருந்த தடி காரணமான்னு தெரியலை. சந்நிதிக்கு அந்தப்பக்கம் சுவத்துலேயே பதிச்ச இன்னொரு பளிங்கு சிற்பம். இயேசுநாதரும் அவருடைய ரெண்டு சீடர்களும் உக்காந்துருக்காங்க. நடுவிலே ஒருமேஜை. அதைக் கடந்து வலப்புறம் திரும்புனா........ ஞானஸ்நானம் கொடுக்க தீர்த்தம் வைக்கும் பளிங்குப் பாத்திரமும் அதுலே இருந்தே அதேபளிங்கு உருகி, சீலையாகி அதுலேயே உருவானதுபோல ஒரு பெண்ணும், கருவில் உள்ள குழந்தையும்! எப்படி வர்ணிக்கறதுன்னே புரியலை. உங்களுக்காக படமாவே எடுத்துக்கிட்டு வந்துட்டேன். ஆலயத்தில் இருக்கும் ஸ்டெயின் க்ளாஸ் (stained glass windows)அலங்காரமெல்லாம் ஜெர்மனி, ஃப்ரான்ஸ், இங்கிலாந்து, அயர்லாந்துன்னு பல இடங்களில் இருந்து வந்துருக்கு.

மறுவாசலில் வெளியே வந்தால் பிரமாண்டமான வெங்கல மணி. ரெண்டடி உயரக் காங்க்ரீட் மேடையில் நிக்குது.2856 கிலோ எடையாம். விலை ரொம்ப சல்லிசு. 250 பவுண்டுதான். ஆனா இது 1887 லே இருந்த விலை. கப்பலில்வந்து இறங்கி, 1888லே கோவிலில் பிரதிஷ்டை. திருமதி கெல்லியின் அன்பளிப்பு. தானம் கொடுத்துட்டு அதோட விலையையும்போட்டுட்டாங்களே !!! ( நம்மூரில் 'கோவிலில் ட்யூப் லைட்' ஞாபகம் வருது)
தொடரும்.............

Tuesday, June 19, 2007

எ.கி.எ.செ? பகுதி 2

எட்டுநாட்கள் கிடைச்சா(ல்) என்ன செய்யலாம்?


நண்பர் ஒருத்தர் , காலை பத்துமணிக்கு வரேன்னு சொல்லி இருந்தார். அதுக்குள்ளெ எழுந்து கடமைகளை ஒப்பேத்தி,குவீன் தெரு மாலுக்கு வந்தோம். ஹப்பாடா........... சூப்பர் மார்கெட் திறந்திருக்கு. முதலில் பாய்ஞ்சது தண்ணீர்பாட்டிலுக்கு. ஒன்னரை லிட்டர் 99 செண்ட். பார்த்தவுடனே தாகம் அடங்கிருச்சு. அப்படியே காய்கறி, பழங்கள் பகுதிக்கு வந்தால்............நெருப்பை மிதிச்சேன். ஒரே தீப்பொறி பறக்கும் விலைகள். வாழைப்பழம் 7 டாலர். ஆப்பிள் (ராயல் காலா) 5. தக்காளிப்பழம் கெட்ட கேடு 10 டாலர்! வயித்தெரிச்சலை அணைக்க தர்பூசணி மட்டும் 2 டாலர். அழகா பெரியதுண்டமா, பழத்தை நாலா வகுந்து வச்சிருக்கு. எப்படித் தின்னறது? வெட்டி எடுக்க கத்தி வேணாமா?

ப்ரேக் ஃபாஸ்ட்க்கான சாமான்கள், கொஞ்சம் பால் எல்லாம் வாங்கிக்கிட்டோம். மனசென்னவோ தர்பூசணி மேல்தான்.அறைக்கு வரும்போதுதான், பேசாம ஒரு கத்தி வாங்கிக்கலாமுன்னு தோணுச்சு. பகல் ரெண்டுவரை 'வுட்டி பாய்ண்ட்' என்ற இடத்தில் இருந்தோம். கடற்கரையை ஒட்டி இருக்கும் பகுதி. கடலைப் பார்க்கும் விததில் அடுக்குமாடிக் கட்டிடம் ஒண்ணுபிரமாண்டமாய் கட்டிக்கிட்டு இருக்காங்க. தண்ணீர் கொஞ்சம் உள்வாங்கி இருக்கும் இடத்தில் ச்சின்னதா ஒரு pier.அதையொட்டி வார் மெமோரியல். இதுக்கு எதிர்வாடையில் RSA கட்டிடம்.

திரும்பி வரும்போது ஜ்யார்ஜ் தெருவில் மாலுக்குப் பக்கத்தில் கொண்டு விட்டுட்டு நண்பர் போயிட்டார். தெருக்களோட பேர் எல்லாமே, ஆன், ஆல்பர்ட், மேரி, எலிஸபெத், மார்கரெட், சார்லெட், ஆலிஸ், எட்வர்டு, வில்லியம், ஜ்யார்ஜ்ன்னுஒரே ராயல் ஃபேமிலி அங்கத்தினர் பேருங்கதான். அங்கத்து மாலுக்குமே 'குவீன் ஸ்ட்ரீட் மால்'ன்னு பேர். ஆமாம், குற்றவாளிகளாப் பார்த்து இங்கே ஆஸ்தராலியாவுக்கு நாடு கடத்துன அரச குடும்பத்தின் மீது இவ்வளோ பற்றும் பாசமுமா? செஞ்சது மிக பெரிய குற்றங்கள்னு சொல்ல முடியாதாம். சிலர் பசிக்காக ரொட்டியைத் திருடுன குற்றம் செஞ்சவங்களாம்.கண்காணாத தேசத்துக்குக் கப்பலில் அனுப்பி வச்சது அரசாங்கம். அப்புறம் கொஞ்சம் 'ஆராய்ஞ்சு' பார்த்ததில் இன்னும் தகவல்கள்கிடைச்சது. ஒரு வேளை, நல்ல நாடா(வே)ப் பார்த்து(!) நாடு கடத்தி விட்டதுக்காக(வே) இந்த ராஜ விசுவாசமோ?

எப்படியும் வகுப்புக்கு வந்தது வந்தீங்க, அப்படியே நம்ம அண்டை நாட்டுச் சரித்திரம் 'கொஞ்சூண்டு' தெரிஞ்சுக்கறதுலே என்ன தப்பு? இடைக்கிடையில் தெரிஞ்சதைச் சொல்லவா?

நாங்க இதுக்கு முன்னேயே சில முறைகள் இங்கே ப்ரிஸ்பேனுக்கு வந்துட்டுப் போயிருக்கோம். அது பதிவர் ஆகும் முன்பு. இனிமேல் ப.மு & ப.பி. ன்னு காலத்தைப் பிரிச்சுக்க வேண்டியதுதான்:-)

ஆஸ்ட்ராலியாவுக்கு வெள்ளையர்கள் வந்து செட்டில் ஆகி இப்ப 219 வருஷம் ஆகுது. அவுங்க வந்து இறங்கியது சிட்னி பக்கம்தானாம். இந்த 219 வருசங்களில் நாடு நல்ல நிலமைக்கு முன்னேறி இருக்கு. இவுங்களுக்கு முன்பே அங்கே இருந்த பழங்குடிகள் 'அபாரிஜன்'களாம். இவுங்க இங்கே வந்து அறுபதாயிரம் வருசம் இருக்குமுன்னு சொல்றாங்க. லத்தீன் மொழியில் 'அபாரிஜின்' னு சொன்னா 'ஆரம்பத்துலெ இருந்தே இருக்கறதாம்'!(aborigine = from the biginning)

நாட்டை மொத்தம் ஏழு பகுதிகளாப் பிரிச்சிருக்காங்க. நியூ சவுத் வேல்ஸ், விக்டோரியா, குவீன்ஸ்லாந்து,வெஸ்டர்ன் ஆஸ்தராலியா, நார்தர்ன் டெரிடரி, சதர்ன் ஆஸ்தராலியா டாஸ்மானியா இப்படி ஏழாப் பிரிஞ்சிருக்கு நாடு.தலைநகரம் இருக்கும் ஊர் கேன்பரா, ஆஸ்தராலியன் கேப்பிடல் டெரிரரின்னு தனி அந்தஸ்தோட இருக்கு.

என்ன யோசிக்கிறீங்க? எதாவது 'சட்'னு நினைவுக்கு வருதா? ம்ம்ம்ம்ம் நம்ம நாடு........அதே, அதே!! ஒவ்வொரு பிரிவும் ஒரு மாநிலம்(ஸ்டேட் ). தனித்தனி அரசாங்கம். அதுக்குன்னு முதல்வர், மற்ற மந்திரிகள் உள்ள சபை. அப்புறம் மொத்த நாட்டுக்கும் பொதுவா ஒரு பிரதமர், அவருடைய பாராளுமன்றம்னு இருக்கு. அடடா......... அச்சு அசலா நம்ம நாடேதான். புரிஞ்சுக்கறது ஒண்ணும் கஷ்டமே இல்லை:-) ஒரே ஒரு வித்தியாசம் மட்டுமே இருக்கு.
(இதுதான் அந்தக் கெஸ்ஸோவாரி )

ஜனாதிபதிக்குப் பதிலா கவர்னர் ஜெனரல். இன்னும் மாட்சிமை தாங்கிய மகாராணியின் ஆளுகைக்கு உட்பட்ட சுதந்திர நாடுதான். சுதந்திரம் கிடைச்சது ஜனவரி முதல்தேதி 1901. போச்சுரா........ சுதந்திர தினமுன்னு கிடைக்கும் ஒரு நாள் லீவு அம்பேல்(-:

நாட்டின் மக்கள் தொகை போன வாரம்தான் 21 மில்லியன் கணக்கைத் தொட்டுச்சுன்னு நம்மூர் டிவியில் சொன்னாங்க.எம்மாம் பெரிய நாடு! அக்கம்பக்கம் பிக்கல் பிடுங்கல் இல்லாத தனி நாடு. முழுக்கண்டமும் இப்படி ஒரே நாடாஅமைஞ்சிருக்கு பாருங்க. அதிர்ஷ்டமய்யா அதிர்ஷ்டம்!

அப்படி மொத்த அதிர்ஷ்டமும் ஒரே மண்ணுலே போனா எப்படின்னு பாதிக்குப் பாதி பாலைவனம் & வெறும் செம்மண் பூமி.. ஒண்ணும் விளையாது. அதுவும் நாட்டுக்கு நட்ட நடுவாக் கிடக்கு கல்லும் மலையுமா (-: சுத்திவர இருக்கற ஊர்களில்தான் ஜனங்க இருக்காங்க. வெய்யில் மட்டும், குளிர் மட்டுமுன்னு சில இடங்கள். எல்லாம் கலந்து கட்டி இருக்கறதுன்னு பல இடங்கள்னு ஒரு மார்க்கமாத்தான் இருக்கு இந்த நாடு.

இந்த நாட்டைப் பத்தி நினைச்சவுடனே மனசுலே வரும் படம் காங்காரு. இதுலே மட்டும் 60 வகைகள் இருக்காம்.அதுலேயும் 'ரெட் கங்காரு'ன்னு சொல்றது ரொம்பவே விசேஷமாம். ரொம்பப் பெரிய சைஸ். ஆண்கள் கிட்டத்தட்ட90 கிலோ எடை. ரொம்ப உயரமா வேற இருக்குங்க. எழுந்து நின்னா சிலது ஏழடிக்கு வருதாம். அம்மாடியோவ்! ஆனால் பொண்ணுங்க மட்டும் கூடிப்போனா 30 கிலோ. கொடி இடைக் கங்கா(ரி)ருகளோ?

கங்காருக்கு அடுத்ததா கொஆலா(KOALA) வையும் ஞாபகம் வச்சுக்கணும். இது ஒரு அபாரிஜன் பேர். இதுக்கு அர்த்தம் 'குடிக்காதது' (no drink) . இங்கே 'குடி' ன்னா அது வேற குடி. அட... இது வெறுந் தண்ணி. இந்த மிருகங்கள் தண்ணீயே குடிக்காதாம். அப்ப தாக சாந்தி? இதுங்க தின்னுற இலையிலே இருக்கும் ஈரப்பதம்தான். ஒரே ஒரு வகை இலையை மட்டுமே இதுங்க தின்னும். அதுதான் யூகலிப்டஸ் இலைகள். முதல்தடவையா அந்த நாட்டுக்குப் போனப்ப,வழியில் பார்க்கற இந்த வகை மரங்களில் கொஆலா இருக்கான்னு அண்ணாந்து அண்ணாந்து கண்ணை நட்டுக்கிட்டு இருப்பேன். ஊஹூம்....... ஒண்ணும் தட்டுப்படலை(-: அப்புறம்தான் தெரிஞ்சது இதுங்களோட இனமும் கொஞ்சம் கொஞ்சமா அருகி வர்றதாலே அங்கங்கே சரணாலயம் ஏற்படுத்தி இதுகளை வச்சு வளர்க்கறாங்கன்னு. அந்திசாயற நேரம் தவிர மத்த சமயமெல்லாம் தூக்கமே தூக்கம் தானாம்.

ஒரு தடவை 'லோன் பைன்' கொஆலா சரணாலயம் (Lone Pine Koala Sanctuary in Brisbane) போனப்ப எடுத்தபடம் இதோ உங்களுக்காக.

இந்த கங்காரு, கொஆலா வகைகளைத்தவிர இந்த நாட்டுக்குன்னே பல ஸ்பெஷல் மிருகங்களும் இருக்கு. 'ப்ளாட்டிப்பஸ்,டிங்கோ, டாஸ்மானியன் டெவில், ஃப்ரில் நெக் லிஸ்ஸர்டு,பிக்மி போஸ்ஸம்,கடல்பசு' ன்னு எக்கச்சக்க வகைகள்.' கெஸ்ஸோவாரி'ன்னு கூட ஒரு பறவை தலையில் ஹெல்மெட்டு வச்சுக்கிட்டு இருக்கு. இதைப் பத்தியெல்லாம் நம்ம ஆஸி பதிவர்கள் நிறைய எழுதலாம்.
(கடல் பசு)
தொடரும்..........


Sunday, June 17, 2007

எட்டுநாட்கள் கிடைச்சா(ல்) என்ன செய்யலாம்?

மணி அஞ்சரைகூட ஆகலை, இப்படி மசமசன்னு இருட்டிக்கிட்டு வருதே'ன்னு ஒரு சலிப்பு.குளிர்காலமாம். இப்படித்தான் சீக்கிரம் இருட்டிருமாம். டாக்ஸி ஓட்டி சொல்றார்.வளைஞ்சு ஓடும் ஆற்றை ஒட்டியே போகும் ரோடு. ஆற்றின் குறுக்கே இருக்கும் பாலங்களில் மினுக் மினுக்ன்னு விளக்கு தோரணங்கள்.

ஜ்யார்ஜ் வில்லியம் ஹோட்டல். பேரே 'பிடுங்கித் தின்னுற மாதிரி' இருக்குல்லே? ஆனால் உஷார்! இருக்கும் இடம், லொகேஷன் அருமை. குவீன் தெரு மாலுக்கு ரெண்டே ப்ளாக்தான். ஏழாவது மாடி.நல்லவேளை மின் தூக்கி இருக்கு. அதைவிட்டுக் காரிடாரில் கால் வைத்தால் எதோ த்ரீ டி maze லே போறது போல வலது திரும்பி நேராப்போய், இடது திரும்பி, நேராப்போய், வலது திரும்பி, நாலடி வச்சு,ஒரு கதவுலே முட்டிக்கலாம். அதைத் திறந்தால்..................

உழக்குலே கிழக்கு மேற்குப் பார்க்கறாப்போல ஒன்னரை மீட்டர் இடம். மூக்கை நீட்டிக்கிட்டு முகத்தில் மோதும் விதமா 45 டிகிரி கோணத்தில் ஒரு கண்ணாடி பதிச்ச அலமாரி. அலமாரிக்கும் வலது பக்கச் சுவருக்கும் இடைவெளி ஒரு அரை மீட்டர்( இருந்தாலே கூடுதல்) அதுலே சைடு வாகாத் திரும்பித்தான் போக முடியும். அப்படிப் போயிட்டா, நீங்க முட்டி விழறது ஒரு படுக்கையில். படுத்தபடி மெள்ளத் திரும்புனா,அட்டாச்சுடு பாத்ரூம். திரும்பாம மேலே பார்த்தா ஒரு டிவி. இது எல்லாத்துக்கும் மேலேன்னு அங்கே(வேறெங்கே? மேலேதான்) ஒரு ஏர் கண்டிஷனர். (படத்துலே பார்த்தா .................ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்)
என்னதான் இது சிட்டியின் முக்கிய பாகத்துலே இருக்கற இடம்னு சொன்னாலும், அதுக்காக இப்படியா?ஒரு சதுர அங்குல இடமும் விடாம 'அலங்கரிச்ச' அறை. அந்த ஒன்னரை மீட்டர்லே ஒரு சன்னமான மேஜை, அதுக்கு ஒரு நாற்காலி. மேலே, அலமாரிக்கும் சுவத்துக்கு இடையில் ஒரு பலகை அடிச்சு அதில் மின்சாரக் கெட்டில். காஃபி, டீ போட்டுக்கலாமாம். ஆனால் 'ப்ரெட் டோஸ்ட்டரை உபயோகப்படுத்தாதே'ன்னு அறிவிப்பு. புகை வந்தவுடனே ஃபயர் அலாரம் அடிச்சு, விட்டத்தில் இருந்து படுக்கையில் பூ மழை பொழியுமாம்.
போட்டும், இப்படியாவது மழை வந்தால் ஆகாதா? அதான் அஞ்சு வருசமா மழையே இல்லாம காஞ்சு கிடக்காமே! திடுமுன்னு ஒரு இரைச்சல். என்னவோ ஏதோன்னு நடுங்கிக்கிட்டே இவரைப் பார்த்தால், 'சூடா இருக்கே'ன்னு அந்த ஏர்கண்டிஷனரை ஆன் செஞ்சிருக்கார். இப்ப என் முறைன்னு நான் டிவி ரிமோட்டை எடுத்துக்கிட்டேன். விரலை ஓடவிட்டா..................டக் டக் டக் டக் டக்! எண்ணி அஞ்சே சானல். அதுலே ரெண்டு வரிவரியா வருது. இன்னொண்ணு கறுப்பு வெளுப்புலே. என்னடான்னு பார்த்தால் இன்னொரு சானலின் ரிப்பீட்டு இது. உருப்படியா வர்றது ரெண்டே ரெண்டுதான்னு புரிஞ்சது. ஓஓஓஓஓஓ........இதைத்தான் 'அஞ்சுக்கு ரெண்டு பழுதில்லை'ன்னு சொல்றமோ?

இது(வும்) இணையத்துலே பார்த்துத் தெரிவு செஞ்ச இடம்தான். முந்தி ஒருக்கா 'கோல்ட் கோஸ்ட்'லே இப்படி ஒரு இடத்தை இணையம் மூலம் புக் பண்ணிட்டு, நேரில் பார்த்தப்ப ................... அது ஒரு பெரிய கதை. அப்பாலே ஒருநாள் சொல்றேன். 'சூடு பட்ட பூனை'யா 'இந்த முறை ரெண்டே நாளுக்கு மட்டும் அறை எடுத்துக்கலாம். அப்புறம் அறை நல்லா இருந்தா இன்னும் அஞ்சு நாளுக்கு நீட்டிக்கலாமு'ன்னு சொன்னேன். இவர்தான் போய் இறங்குனவுடனே மறுநாளுக்கு அறை தேடிக்கிட்டே இருக்கணுமா? மூணு நாளைக்கு எடுக்கலாம். நமக்கும் அறை தேட நேரம் இருக்கும்னு சொன்னார்.

முகம் கழுவிக்கிட்டுக் கொஞ்சம் ஃப்ரெஷா வெளியே கிளம்புனோம். நல்லாவே இருட்டிப் போயிருந்துச்சு. ரொம்ப மெதுவா நடந்தாலும் அஞ்சு நிமிஷ நடையில் குவீன் தெரு மாலுக்குப் போயிரலாம். இதுலே ரெண்டு இடத்துலே ட்ராஃபிக் லைட்கள். என்னமோ மெஷின் துப்பாக்கியாலே சுடறமாதிரி 'டட்டட் டட்டட்'னு சத்தம் போட்டுக்கிட்டேப் பச்சை மனுஷன்' வரும்போது தெருவைக் கடக்கணும். சில சாப்பாட்டுக் கடைகள் மட்டுமே திறந்திருக்கு. மத்தபடிமாலே ஜிலோன்னு கிடக்கு. தலையில் நீல விளக்கோட ரெண்டு போலீஸ் கார்கள் மாலின் நடுப்பகுதியில் ஓரமா நிக்குது. 'விஷமி'களுக்கு எச்சரிக்கை. இங்கே சனி ஞாயிறுகளில் சாயங்காலம் அஞ்சோடு கடைகண்ணிகள் க்ளோஸ்.ஆளரவமே இருக்காது. அப்படி ஒண்ணும் பெரிய மாற்றம் இல்லை. சில வருஷங்களுக்கு முன்னே பார்த்த மாதிரியேதான் இருக்கு எல்லாமே, போலீஸ் கார் உள்ப்பட. நாளைக்குப் பொழுது விடிஞ்சு ஊருக்குள்ளே போனால் மாற்றங்கள் கண்ணுக்குத் தெரியுமோ என்னவோ?

ராத்திரியில் வயித்தைக் காயப்போடக் கூடாதேன்னு 'சப்வே'யில் சாப்பாட்டை(!) முடிச்சுக்கிட்டு, குடிக்க ஒரு பாட்டில் தண்ணீர் மறக்காம வாங்கிக்கிட்டோம். துளித்துளியாக் குடிச்சு நாளைக் காலைவரை ஒப்பேத்திக்கணும்.வெறும் 600 மில்லிக் குடிதண்ணீர் மூணு டாலர். வெளியே இறைஞ்சு கிடக்கும் கோக் வகையறா 99 செண்ட்.இங்கே தண்ணிக்கு நிஜமாவே 'வாழ்வு'தான். அஞ்சு வருசமா மழை இல்லையாம். அணைத் தண்ணீர் ரிசர்வ் வெறும் 20%தான் இருக்காம். அதனாலே ஒரு மனிதருக்கு 140 லிட்டர் தண்ணின்னு இப்ப அரசாங்கம் சொல்லுது. இப்படிக் காஞ்சுகிடக்குமா ஒரு நாடு? ஹூம்.........

எல்லாம் பூட்டி இருந்தாலும் அங்கங்கே கண்ணாடி ஜன்னல் ஊடாக எல்லாம் தெரியறமாதிரி பளிச்சுன்னு'விண்டோ ட்ரெஸ்ஸிங்' செஞ்ச ரெண்டு தெருக்களை இணைக்கும் குறுக்குப் பாதைக் கடைகள். ஆர்கேடுகள். அனக்கமில்லாத அமைதி. அட்டகாசமான கப்புகளுடன் ஒரு டீக்கடைக் கூட இருக்கு.
பக்கத்துத் தெருவழியாகத் திரும்பி வரும் வழியில்............. அட! இங்கே பார்றா!! பெஞ்சு மேல் ஒய்யாரமாப் படுத்து ஓய்வெடுக்கும் கங்காரு. அதுக்கு மனமகிழ்வூட்ட ட்ரம்பெட் வாசிக்கும் ரெண்டு கங்காருகள், ச்சும்மா அங்கே நின்னுக்கிட்டு இதை வேடிக்கைப் பார்க்கும் கங்காருன்னு ஒரு ச்சின்ன கங்காருக் கூட்டம்.

எந்த ஊர் இதுன்னு சொல்ல மறந்துட்டேனே.................. ப்ரிஸ்பேன்.
ஆஸ்ட்ராலியாவின் மூன்றாவது பெரிய நகரம்.

தொடரும்...................