அரிசியில் நம்ம பெயரை எழுதாம விட்டுட்டானே ....(இந்திய மண்ணில் பயணம் 44)

மடத்துக்குள்ளே  போனதும் கூண்டுக்கிளியிடம் கொஞ்சம் கொஞ்சல்.  வண்டியில் இருந்த பழங்களை எடுத்துவந்து கொஞ்சம் ஊட்டியாச். பேரு லக்ஷ்மின்னு சொன்னதா நினைவு.

விநியா     அதுக்குள்ளே வந்து,     இன்னும் ஒரு  பத்துப்பதினைஞ்சு  நிமிஷத்தில் சாப்பாடு  தயாராகிரும். உங்களுக்கு இந்த பெஞ்சுலேயே இலை போட்டுடலாமுன்னு சொன்னாங்க.

அதுக்குள்ளே நம்மவர்  கழிப்பறை எங்கேன்னு கேட்டுட்டுப் போனவர் , உடனே திரும்பி வந்து  தலையை ஆட்டினார்.  அப்புறம் மெள்ள என் காதில்.....  செத்துருவேன்னார்....  அட ராமா...

இங்கே அஹோபிலமடத்தில்   யாத்திரைக்காரர்கள் தங்க அறைகளும் இருக்காம். ஆனால்  மடத்துக்குள்ளே என்றபடியால்....   எல்லோருக்கும் அந்த பொதுக் கழிப்பறை தான்.  குளிக்க கிணத்தடி இருக்கு.

இதே போலத்தான் நம்ம ராமானுஜகூடத்திலும்  பக்தர்கள் தங்கி கோவில்களை தரிசனம் பண்ணிக்க அறைகள் இருக்குதான்.  ஆனால் எல்லா இடமும் இந்த கதியில்தான் இருக்கும்.

மணி இப்பதான் பதினொன்னே கால் ஆகுது. பேசாமக் கிளம்பிட்டோமுன்னா   மத்யானம் லக்நோவைச் சுத்திப் பார்த்துக்கலாமேன்னு ஐடியா வந்ததும்,  சாப்பாடு வேணாமுன்னு வினியா கிட்டே சொல்லிட்டுக் கிளம்பலாமுன்னு மடப்பள்ளியை எட்டிப்பார்த்தேன்.  ஒரு பார்வையே போதுமானதாக இருந்துச்சு.

அஞ்சு நிமிசத்துலே இலை போடறேன்னு சொல்லிக்கிட்டே வெளியில் வந்த  வினியாவிடம்,   நம்ம திட்டத்தைச் சொன்னதும் அவுங்க முகத்தில் ஒரு  கவலை வந்து படிஞ்சதோ..... சமையல் ஆயிடுத்துன்னாங்க.  'பரவாயில்லை..... இப்ப பசி இல்லை.   அதை வேற யாருக்காவது  கொடுத்தால் ஆச்சு' ன்னு  கோபால் கொடுத்த  ஒரு நல்ல தொகையை அவுங்க கையில் திணிச்சேன்.    இதோ நம்ம ஷ்யாம் மோஹன் சாப்பிட்டுக்கட்டுமே....

இவ்ளோ தூரத்தில் நம்ம   வகை சமையல் கிடைப்பது அபூர்வம் இல்லையோ?  ஆனால் பெருமாள் அந்த அரிசியில் நம்ம பெயரை எழுதாம விட்டுட்டானே....   பெருமாளின் செக்ரட்டரிக்குக் கவனம் போதாது......
ட்ரைவரையாவது சாப்பிடச் சொல்லலாமான்னு  என்னாண்டை கேட்ட நம்மவருக்கு, 'அவர் பெயரையும் எழுதலை'ன்னேன்.

நாங்க  தமிழில் பேசிக்கிட்டு நின்னதை வேடிக்கை பார்த்துக்கிட்டு நின்ன ஷ்யாம் மோஹனுக்கு  கைடுவேலைக்கான அன்பளிப்பு கொடுத்துட்டு கிளம்பினோம்.   உண்மையில்  கைடு இருந்ததால்   ரெண்டே மணி நேரத்தில்  இத்தனை இடங்களையும் தரிசனம் செய்ய முடிஞ்சது.

நமக்கு இன்னும் ரெண்டு மணி நேரப்பயணம் பாக்கி இருக்கு லக்நோ போய்ச் சேர.

டோல் ரோடில் போய்க்கிட்டு இருக்கோம். நல்ல பிஸியான ரோடுதான்.  லக்நோவுக்கு  ஒரு பதினைஞ்சு இருவது கிமீ  இருக்கும்போது  Bora Institute of Management Sciences  கண்ணில் பட்டது.   பெரிய வளாகமா  நிறைய வண்டிகள் வேற நிக்குது!  அங்கே நல்ல ரெஸ்ட்டாரண்ட் இருக்கான்னு நம்மவர் கேட்டதுக்கு  ஆமாம்னு சொல்லி  அங்கே போய் வண்டியை நிறுத்தினார்  வினோத்.

இதுமாதிரி பயணங்களில் அதுவும்  வாடகை வண்டிகளில் போகும்போது, ட்ரைவருக்கு  பசிக்கும். நேரத்துக்கு சாப்பாடு  வாங்கித் தரணும் என்பது நம்மவரின் முக்கிய  பாய்ன்ட்.  எப்பவும் அலர்ட்டா இருக்கணுமே  அவர்! நம்ம உயிர் அவர் கைகளிலிருக்கே....

இந்தியச் சாலைகளில் வண்டி ஓட்டுவது இப்பவும் நமக்கு சாலஞ்ச்தான்.  எல்லாரும் அவரவர் இஷ்டத்துக்கு  ஓவர் டேக் பண்ணிக்கிட்டும், சரியான சிக்னல்கொடுக்காம  குறுக்கே பாயறுதுமா இருப்பதைப் பார்க்கும்போதே நமக்கு வயித்துலே புளியைக் கரைச்சுரும். இங்கே நியூஸியில் கூடப் பாருங்க.... எப்பவாவது  ராங் சைடில் இருந்து  ஒரு வண்டி நம்மை முந்திக் கடக்கும்போது, ட்ரைவர் இண்டியனான்னு  பார்க்கும் வழக்கம் என்னிடம் இருக்கு.  99%  சரியா இருக்கும். அப்ப பாக்கி 1%?  அது சீன ட்ரைவரா இருப்பார்.

விழா நடக்கும் இடம் போல அலங்காரம். கிட்ஸ் கார்னிவல் !   ரெஸ்ட்டாரண்ட் உள்ளே போய் டைனிங் ஹால் பார்த்தால் ஓக்கே.  ரெஸ்ட்ரூம் ஆல்ஸோ ஓக்கே!   எப்பவும் ரெஸ்ட்ரூம் சுத்தத்தை வச்சு  சமையலறை சுத்தத்தைக் கணிக்கலாம்.

நான் ஒரு புதினா பரோட்டா சொன்னேன்.   கோபாலும், வினோதும் வேறென்னமோ வாங்கினாங்க. அதுலே  இருந்த பருப்பில் கொஞ்சம் எனக்கு.  கூடவே லஸ்ஸியும் கிடைச்சது.  இதுவே எனக்கு யதேஷ்டம்.

ரொம்பக் கூட்டம் இல்லைன்னாலும் குடும்பம் குடும்பமா பயணிகள் வந்து சாப்பிட்டுப் போய்க்கிட்டு  இருந்தாங்க. கொஞ்சம் மேல்தட்டு மக்கள்னு அவுங்க பிள்ளைகளைப் பார்த்தப்பப் புரிஞ்சது.   உடைகளை  வச்சுச் சொல்லலை.  நடந்துக்கிட்ட விதம் அப்படி......   கெட்டுக் குட்டிச்சுவர்னு சொல்வோம் பாருங்க..... அந்த விதம்....  :-(  பொது இடங்களில் எப்படி நடந்துக்கணும் என்பது  முக்கிய விஷயம். ஆனால் நம்மாட்கள் இங்கேதான் தங்கள் பவிஷைக் காமிப்பாங்க.  ப்ச்...

அங்கே இருந்த ஊஞ்சலை உடைச்சுப் போடாத குறை.....  இன்னொரு குழு வந்து உடைக்குமுன் நமக்கும்  ஒரு  க்ளிக்  ஆச்சு.  ஆனால் அந்த ஊஞ்சல் அழகுதான்.  இப்படி ஒன்னு கிடைச்சால்  வாங்கிப்போக ஆசை.

பக்கத்துலே இருக்கும் இன்ஸ்டிட்யூட்  மாணவர்கள்  நிறையப்பேர் வந்து சேர்ந்தாங்க. லஞ்ச் டைம்.

நாங்க வெளியே கொஞ்சம் க்ளிக்ஸ் முடிச்சுட்டு லக்நோ ஹொட்டேலுக்கு  வந்துட்டோம்.  இன்றைக்கு முழுக்க வண்டி நமக்கு என்றதால்....    கொஞ்சம் ஓய்வுக்குப் பிறகு ஊர் சுத்தப் போகலாமா?

தொடரும்.............  :-)