ஊரெல்லாம் ஒட்டைச்சிவிங்கிஸ்!

அடடா....  எதைச் சொல்ல ஆரம்பிச்சாலும் திரும்பத் திரும்ப இந்த 2011 இல்  'நடந்து' போன(!?) நிலநடுக்கத்தின் அழிவு மையத்தில்தான் வந்து நிக்கவேண்டி இருக்கு:(

ஏற்கெனவே மக்கள் நிலைகுலைஞ்சு போய், அழுது அழுது அதனாலேயே, மனம் கெட்டிப்பட்டு,  ஸ்மசான வைராக்கியம் போல்  ஏதோ ஒரு வைராக்கியத்துக்கு ஆளாகிட்டோம்.  ஆனாலும் மனசு உள்ளுக்குள் குமைஞ்சுக்கிட்டுத்தான் கிடக்கு.

நம்பிக்கை இல்லாமல் குனிஞ்சு கிடக்காதே, 'நிமிர்ந்து நில்' என்று சொல்வது போல  இந்த வருசக் கோடை காலத்துக்கு, முக்கியமா பள்ளிக்கூட விடுமுறையில் இருக்கும்  பசங்களுக்காக( பெரியவங்களுக்கும்தான். பின்னே யார் கூட்டிப்போவா?) ஒரு ஆர்ட் ப்ராஜெக்ட் Standing Tall Christchurch  என்ற பெயரில்  உண்டாக்கிக் கொடுத்துருக்கு  நம்ம சிட்டிக் கவுன்ஸில். ( இங்கே சிட்டிக்கவுன்ஸில்கள்தான் நம்மூர் மாநில அரசு போல் செயல்படும்)

இன்னொரு வகையில் பார்த்தால் , இடிபாடுகளை எல்லாம் நீக்கியாச்சு. புதுக்கட்டிடங்கள்  வளரத் தொடங்கியாச்சு. நகரம்  உயரமாக எழுந்து நிற்கட்டும்  என்றும் வச்சுக்கலாம்.

மனுசனைத்தவிர  உயரமா  தலை  நிமிர்ந்து நிற்கும் ஜீவராசின்னு பார்த்தால்  அது ஒட்டைச் சிவிங்கிதான்.இல்லே?

Wild in Art என்ற வகையில் ஒரு ப்ரிட்டிஷ் கலை நிறுவனத்தின்  உதவியுடன் முதலில்  49 பெரிய அண்ட்  50  சிறிய ஒட்டை சிவிங்கிகளை  இறக்குமதி செஞ்சாங்க. பளிங்கு உருவம்போல் ஜொலிக்கும் ஃபைபர் க்ளாஸ் சமாச்சாரம் . பெருசு ஒவ்வொன்னும் ரெண்டரை மீட்டர் உசரம்.

உள்ளூர் ஓவியக் கலைஞர்களைக் (ஆர்ட்டிஸ்ட்கள்! வெளிச்சத்துக்கு வந்தவர்களும் இதுவரை வராதவர்களும் இதில் சேர்த்தி ) கூப்பிட்டு ஆர்வம் இருப்பவர்கள்  ஆளுக்கொரு ஒட்டைச்சிவிங்கியை அலங்கரிக்கலாமுன்னு  சொன்னாங்க.  தனியா செய்ய முடியாதுன்னா நண்பர்களா சேர்ந்துக்குங்கோ!
சித்திரங்களை  வரைவது  மட்டுமில்லாமல்  கண்ணாடி ஒட்டுதல்,  ஸ்ப்ரே பெயிண்ட் அடித்தல், இப்படி அவரவர் மனோதர்மங்களுக்கு நேர்ந்து விட்டாங்க. நகர்முழுசும் எங்கெங்கே ஒட்டச்சிவிங்கி வைக்கப்போறாங்கன்னு சொல்லிட்டதால்  கலைஞர்கள்  இடத்துக்கு ஏற்றமாதிரியும் கற்பனைகளை முடுக்கி விட்டாங்க.

இந்த ஒட்டைச் சிவிங்கிகளை  பெரிய நிறுவனங்கள் ஸ்வீகாரம்  எடுத்துக்கிட்டு அவைகளுக்கு ஆன செலவை ஸ்பான்ஸர் செஞ்சாங்க.
சின்னப்பசங்களை எல்லாம் சின்னப்பசங்களை விட்டே அலங்கரிக்கச் சொல்லியாச்சு. பள்ளிக்கூடங்கள் 'எனக்குத் தா எனக்குத்தா'ன்னு  சொல்லி வாங்கி வச்சு  அவரவர் பள்ளியில் இருக்கும் கலை ஆர்வம் மிக்க மாணவர்களைக் கொண்டே அலங்கரிச்சாங்க.

அலங்காரங்கள் முடிஞ்சதும்  ஒட்டைச் சிவிங்கிகளை ஊரெல்லாம் அங்கங்கே கொண்டு போய் நிக்க வச்சாச்சு!  அப்புறம்?

இதுக்குன்னு  நவீன யுக கணினி வசதிகளில்  ஒரு ஆப்ஸ்  போட்டு வச்சு, மக்களே.....  ஊர் முழுசும் போய் அங்கங்கே இருக்கும் ஒட்டைச்சிவிங்கிகளுடன் படமெடுத்து எங்களுக்கு அனுப்பி வையுங்கன்னதும் இளைஞர் கூட்டம்  'ஆஹா' ன்னுச்சு.  சின்னப்பசங்களும்  வீட்டில் மற்ற பெரியோர்களின் துணையுடன் ஒட்டச்சிவிங்கி படம் எடுத்து அனுப்புவதில்  கில்லாடி ஆனாங்க!

இதுவரை  பார்க்காத  நகரின் மூலை முடுக்குகளுக்குப் பயணம் தொடங்குச்சு. ஊரில் எந்தெந்தப் பேட்டையில்  எத்தனை  ஒட்டைச்சிவிங்கிகள் இருக்கு. அங்கே போக வழி என்ன என்றெல்லாம் விலாவரியாப்போட்டு  ஒரு ட்ரெய்ல் மேப்.

சம்மர் டைம்ஸ் ஆக்டிவிட்டியா நாங்களும் அங்கங்கே  போய் ஒட்டைச்சிவிங்கி பார்த்துப் படம் எடுத்துக்கிட்டு இருந்தோம் என்றாலும்   இந்த தொன்னுத்தியொன்பதையும் பார்க்க  நேரமில்லாமல் போச்சு. மகள் ஒன்னுவிடாமல் போய்ப் பார்த்து படம் எடுத்து அனுப்பினாளாம். ஆஹா...வீட்டுக்கு ஒரு ஆள் போதாதா?

மொத்த ஒட்டைச்சிவிங்கிகளின் படங்களுடன் போஸ்ட் கார்ட்கள்  (ஒரு 66 கார்டுகள்  உள்ள பொதி  49 +  17.  சின்னப்பசங்களுக்குத் தனி கார்ட் இல்லை! )
 போட்டு எங்கூர் கஸீனோ  அவுங்க ஸ்பான்ஸார் செஞ்சு  அங்கே வாசலில் வச்சிருக்கும் பொன் ஒட்டச்சிவிங்கியைத் தரிசிக்க வரும் மக்கள்ஸ்க்கு தானம் செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கு.

 பொன்னா? ஆமாம். அவுங்ககிட்டே காசா இல்லை,  தங்க நிற பெயிண்ட் வாங்க:-))))

Sculpture Trail...Souvenir Guide  ஒன்னு போட்டு அவ்வஞ்சு டாலர்னு வித்துக்கிட்டும் இருக்காங்க. எல்லாக் காசும் தர்மத்துக்குப்  போகுது என்பதால்  மக்கள்ஸ்  தயக்கமே காட்டலை இதையெல்லாம் வாங்க!

அதென்ன  வெறும் தொன்னுத்தியொம்பது? இன்னொன்னு சேர்த்தா முழுசா  செஞ்சுரி அடிச்சுறாதுன்ற  'தொலை நோக்குப் பார்வையில்'  உள்ளூரில்  குவிஞ்சுருக்கும்  கட்டிடத்தொழிலாளர்கள்  ( நகரை மீண்டும் நிர்மாணிக்க  எக்கச்சக்கமான  கட்டிடத்தொழிலாளர்கள்  வந்து குமிஞ்சுருக்காங்க. பிலிப்பீனோஸ் மட்டுமே இருபதாயிரம் பேர்! )    நூறாவது ஒட்டைசிவிங்கியை  தங்களிடமிருந்த  பொருட்களால்  உருவாக்கி வச்சுட்டாங்க!!!!

சூப்பர்மா!!!

ஃபேஸ்புக், ட்விட்டர், இன்ஸ்ட்டா கிராம், இலவச டௌன்லோட் செஞ்சுக்கும் ஆப்ஸ் (ஆப்பிளுக்கும் ஆன்ட்ராய்டுக்கும்)  இப்படி சகல விதங்களிலும்  இடம்பிடிச்சு படங்கள் அனுப்பச் சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாங்க.  இந்த ஜனவரி 24 தான் கடைசிநாள்.

அப்புறம் என்ன ஆச்சு?

எல்லா ஒட்டைச் சிவிங்கிகளையும் வண்டியிலே ஏத்திக்கொண்டுபோய்  எங்கூர்லே இருக்கும் ஒரு கோல்ஃப் கோர்ஸ் மைதானத்தில் அடுக்கி வச்சுருவாங்களாம்.  வர்ற ஞாயித்துக்கிழமை  பிஃப்ரவரி  8 ஆம் தேதி நாம் போய் மந்தையைப்  பார்வையிடலாம்.

பனிரெண்டாம் தேதிக்கு  பெருசுகள் ஏலத்தில் போகுது.  ஏலத்தில் கிடைக்கும் வருமானத்தில் முக்கால் பங்கை  Life Education Trust, Child Cancer Foundation,  Life in Vacant Spaces,  Gap Filler என்ற நாலு தர்ம ஸ்தாபனங்களுக்குப் பங்கு போட்டுக் கொடுத்துருவாங்க.  மீதி கால்வாசி?  இறக்குமதி செஞ்ச செலவுன்னு ஒன்னு இருக்கே..... அதுக்கு!

சின்னதுகளை எல்லாம்  அதுகளை அலங்காரம் செஞ்ச பள்ளிக்கூடங்களுக்கே  தானம் கொடுத்துருவாங்க.

  Life in Vacant Spaces  என்ற வகையில்  (அடுத்த கட்டிடம் வரும்வரையில் சும்மாத்தானே கிடக்கப்போகுது இந்த இடங்கள்!)  நடந்து போகும்  மக்கள் கொஞ்ச நேரத்துக்கு உக்கார்ந்து ஓய்வு எடுத்துக்கலாம். கூடவே  அங்கிருக்கும் அலமாரியைத் திறந்து எதாவது  புத்தகம் எடுத்து வாசிச்சுக்கிட்டு கொஞ்சம் வெயிலும் காய்ஞ்சுக்கலாம். கிளம்பும்போது புத்தகத்தை எடுத்த இடத்தில் வச்சுடணும்.   நோ ஒர்ரீஸ்...அதெல்லாம் வச்சுட்டுத்தான் போவாங்க. 

எனக்குப் பிடிச்ச ஐடியா!

இவ்ளோ நாளா அங்கங்கே கண்ணுலே தெம்பட்டுக்கிட்டு இருந்தவைகளை மிஸ் செஞ்ச உணர்வு இப்போ!

ஊர்சனத்தை மகிழ்விச்சதுக்கு டேங்கீஸ் ஒட்டைச்சிவிங்கிகளே!


PIN குறிப்பு:  ஓடியோடி எடுத்த படங்களைப் பதிவெங்கும் நிமிர்ந்து நில் என்று   'நிக்க' வச்சுருக்கேன், பார்த்துக்குங்க:-)

 இதுலே  எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்சது உலகத்தையே உடம்பில் சுமந்துக்கிட்டு இருக்கும் இதுதான்:-)

கோட்டையைக் கோட்டைவிடப் பார்த்தோமே!!!! ( மூன்று மாநிலப் பயணம்- தொடர் : 19)

காலை  இட்லிவடை காஃபியை முடிச்சுட்டு,   அடுத்த  ரெண்டு வாரம் கழிச்சு  திரும்பி இங்கே வர்றதுக்கான   புக்கிங் இருக்கான்னு சரி பார்த்துட்டு செக்கவுட் செஞ்சு  எட்டேகாலுக்குக் கிளம்பிட்டோம்.  ஃபோர்ட் ஃபியஸ்ட்டா  க்ளாஸிக் கொண்டு வந்துருந்தார் சீனிவாசன்.

நேரா அண்ணன் வீடு. பெரிய பெட்டிகளைப் போட்டுட்டு  அரை டம்ப்ளர் காஃபி மட்டும் குடிச்சுட்டு டாடா பைபை சொல்லும்போது,  'போறவழியில் திருமயம், திருக்கோஷ்டியூர் பார்த்துக்கிட்டு போங்க. 108 லே வர்றதுதான்' என்று அண்ணன் சொல்ல,  'திருமயம் ஆதிசேஷனைக் கவனிச்சுப்பாரு'ன்னு அண்ணி சொல்லி ஒரு கதையும் சொன்னாங்க. (அதை அங்கே போனதும் சொல்றேன்)

சென்னை- திருச்சி (சங்கீதாவில் சாப்பாடு) மதுரை என்று நினைச்சிருந்த திட்டம் மாறியது இப்போ! புதுக்கோட்டை வழியா மதுரை போயிடலாம்.  'அப்படியே புள்ளையார்பட்டி'ன்னு  ஆரம்பிச்ச அண்ணியிடம்,  'வேணாம்.  காரைக்குடிப் பயணத்துலே பார்த்த கோவில்தான்'னு  முந்திக்கிட்டார் நம்மவர்.

கத்திபாரா தாண்டி ஜிஎஸ்டி  சாலையைப் பிடிச்சு நேராப்போய்க்கிட்டு இருக்கோம். உளுந்தூர்பேட்டை சுங்கச்சாவடிக்குக் கொஞ்சம் முன்னால் ஒரு பெரிய அனுமன் சிலை. உயரத்துக்கு ஏத்த  ஆகிருதி இல்லை. ஒல்லிப்பிச்சானா ஏன் இருக்கார்?

சுங்கச்சாவடி கடந்து கொஞ்சதூரம் போனதும்  ஒருசின்ன  இடைவேளைக்காக ப்ரியா ரெஸிடென்ஸி என்ற பெயர் போட்ட கட்டிடத்தில்  இருக்கும் 'நம்மவீடு வசந்தபவன்' . ரெஸ்ட் ரூம் வசதியுடன் உள்ளே சுத்தமாகவே இருக்கு. ஆளுக்கொரு காஃபி.  மழைவேற ஆரம்பிச்சுருந்தது.

திருச்சி மலைக்கோட்டை ரொம்ப தூரத்தில் தெரிஞ்சது. நாம் இப்போ திருச்சிக்குப் போகலை.  புதுக்கோட்டை தாண்டி திருமயம் நோக்கியே போறோம்.

மணி ஒன்னரை ஆனதும் சாப்பிட இடம் தேட ஆரம்பிச்சால்...  ஒரு ஹைவே ரெஸ்ட்டாரண்டில் கொண்டு போய் நிறுத்தினார் சீனிவாசன்.  பரவாயில்லாம சுமாரா இருந்துச்சு.  எதோ ஒரு பழைய சினிமா டிவியில் ஓடிக்கிட்டு இருக்க பரோட்டா வாங்கி உள்ளே தள்ளினோம். வழக்கம் போல தொட்டுக்க ஒன்னும் எடுத்துக்காமல்  ஒரு பரோட்டாவை பிச்சுப் போட்டுக்கிட்டேன்.  இங்கே வாசலில் ஒரு புத்தககக்கடை இருக்கு. எதாவது தேறுமான்னு நோட்டம் விட்டால்  பாலகுமாரனின் உடையார்   ரெண்டு அண்ட் மூன்றாம் பாகம் இருக்கு. முதல் பாகம் இல்லைன்னா எப்படி?  வேணாமுன்னு முடிவாச்சு. கோபால்தான் எதோ வாராந்தரிகளை வாங்கி வண்டியில் போட்டார்.

திருமயம் , புதுக்கோட்டையில் இருந்து  ஒரு  20 KM தொலைவில்தான்.  ஊருக்குள்ளே  நுழையாமல் போனதால்  கால்மணி நேரம்தான் ஆச்சு. சுங்கச்சாவடி ஒன்னு குறுக்கே. லெம்பலக்குடி  டோல் ப்ளாஸா !  எல்லா சுங்கவரிகளையும் சீனிவாசனே கட்டிக்கிட்டு வந்தார். ஒரே கையா இருந்தா  கடைசியில் பில் போடும்போது சுலபம் என்றும் சொன்னார்.

கண்ணுக்கெதிரில் பெரிய பாறைகளா இருக்கேன்னு பார்த்துக்கிட்டெ வந்து வலதுபக்கம் வளையும் சாலைக்குப்போறோம்.  கோட்டை மதில் ஒன்னு. குன்றின் மேலே இருக்கும் கோட்டை!

 சுத்திக்கிட்டுப்போய்  திருமெய்யர் சத்தியமூர்த்தி பெருமாள் கோவில் வாசலுக்குப்போய்ச்சேர்ந்தோம். குன்றின் சரிவில்தான்  பாறைகளைக் குடைந்து  இந்தக் கோவில்களைக் கட்டி இருக்காங்க.  சாத்திக்கிடந்த கோபுரவாசலுக்குப்  பக்கம் இருந்தஒரு குடிலில் பூக்காரம்மா பூ கட்டிக்கிட்டு இருந்தவங்க, கோவில் திறக்க நாலு மணி ஆகுமுன்னு சொன்னாங்க.  இன்னும் அரைமணிக்கு மேலேயே இருக்கே...அதுவரை  கோட்டையைப் போய்ப்  பார்த்துட்டு வாங்களேன்னு  ஐடியா கொடுத்ததும்  அவுங்கதான்.   ஓக்கே....பார்க்கலாமுன்னு  போனோம்.

தொல்லியல் துறையின் பராமரிப்பில் இருக்கு இந்தக் கோட்டையும் கோவிலும். கோட்டைக்குள்ளே போக  ஒரு சிறிய தொகைக்கு டிக்கெட் வாங்கிக்கணும். அஞ்சு ரூபான்னு நினைவு. கீழேயே நாலு   காங்க்ரீட் பெஞ்சுகள் போட்டு வச்சுருக்காங்க.

ஃபொட்டாகிராஃபரா  ஒரு ஜோடிக்கு உதவினேன்.

இயற்கையா அமைஞ்சு இருக்கும் பாறைக்குன்றையே  கோட்டையா ஆக்கி வச்சுருப்பது  அற்புதம்.

கிழவன் சேதுபதி  என்ற விஜய ரகுநாத தேவன் கட்டுனதாம். இவர்   ராமநாதபுரத்தை 1673 முதல் 1708 வரை ஆண்டவர். அதன்பிறகு  புதுக்கோட்டை தொண்டைமான்கள் வசம் போயிருக்கு.

ஒன்னுக்குள் ஒன்னா ஏழு வட்ட மதில்கள் (ஏழு பிரகாரங்கள்?) இருந்துருக்கு. ஆனால் இப்போ நமக்குத்தெரிவது நாலுதான்.  குன்றைச் சுத்தி அங்கங்கே கோவில்கள். எல்லாமே இதே கற்பாறைகளைக் குடைஞ்சு உண்டாக்குனவைகளே.

1799 இல்  ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக பாளையக்காரர்கள்  போர் செய்தப்ப,  வீர பாண்டிய கட்டபொம்மனையும் அவர் தம்பி  ஊமைத்துரையையும்  தொண்டைமான் சிறை பிடிச்சு, இந்தக் கோட்டையில்தான் வச்சுருந்து, பிறகு ஆங்கிலேயரிடம் ஒப்படைத்தார்னு  ஒரு சரித்திரக்குறிப்பு  எழுதி வச்சுருக்காங்க டிக்கெட் கவுண்ட்டரில்.

ஊமையன் கோட்டைன்னு  இன்னொரு பெயர் கூட இருக்காம்  இதுக்கு!

குன்றின் மேலேறி கோட்டையைச் சுற்றிப்பார்க்க சின்னச்சின்னப்  படிக்கட்டுகள்.

தொல்லியல் துறை, இடத்தைச் சுத்தமாகவே பராமரிக்கிறாங்க.  சுற்றிப்பார்க்க வந்த  சனங்கள் அங்கங்கே  இருந்தாங்க.   எங்க நியூஸி கணக்குக்கு  இது கொஞ்சம்  கூட்டம் தான்:-)

அங்கங்கே  பெரிய பெரிய உருண்டைப்பாறைகள் ஏதோ சத்தியத்துக்குக் கட்டுப்பட்டமாதிரி தொக்கி நிற்பது வியப்பே!

கோட்டையின்  மேல் தளத்தின் நடுவில்  இதே பாறைகளில் வெட்டி எடுத்த கற்களால் ஆன கட்டுமானம் ஒன்னு.  அதிலே ஒரு பீரங்கி!  பார்வையில்  இருந்து  எதிரிகள் தப்ப முடியாது. எங்கும் பரந்த மொட்டை வெளிதான்.  படிகள் இருந்தாலும், பிடிமானம் ஒன்னும் இல்லாததால் ஏறிப்போக யோசனையா இருந்துச்சு எனக்கு. நம்ம சீனிவாசன்  மடமடன்னு மேலேறிப்போய்ப் பார்த்துட்டு  வந்தார்.  சின்ன உடம்பு,  சொன்ன பேச்சைக் கேக்குது.

கீழே பார்க்கும்போது  ஒரு இடத்தில் இரும்பு ஏணி வச்சுருக்காங்க. அதுலே ஏறிப்போனால்  கட்டபொம்மன் இருந்த சிறை வரும்போல!  நாம் போய்ப் பார்க்கலை:(

ரொம்பப்பெரிய கோட்டை இல்லைதான்.  ஒரு அரைமணி போதும் நிதானமாய்ப் பார்க்க.

பிக்னிக் வந்த சனம் ஓய்வா அங்கங்கே  இருந்து  பின்னிஎடுத்துக்கிட்டு இருந்தாங்க:-)

நாலுமணி ஆகுதேன்னு  கோட்டையை விட்டு வந்து கோவிலுக்குப் போனோம். திருமயமுன்னு அண்ணன்  சொல்லி இருக்கலைன்னா இந்தக் கோட்டையைக் கோட்டை விட்டுருப்போம்தான்:-)

நம்ம கோபாலுக்கு கோட்டை என்றாலே கொள்ளை ப்ரியம் உண்டு கேட்டோ:-)

நம்பாதவர்கள் இங்கே பார்க்கலாம்:-) 


தொடரும்..............:-)

ட்ரெஸ் கோட் வந்துருச்சாம், திருமலையில்! ( மூன்று மாநிலப் பயணம்- தொடர் : 18)

'நாளைக்குக் காலையிலே கிளம்பணும்.  கொண்டு போகும் சின்ன சூட்கேஸில் உனக்குத் தேவையானவைகளை எடுத்து வச்சுரும்மா. புடவை ரெண்டு மூணு கட்டாயம்  இருக்கட்டும்.  ட்ரெஸ் கோட் இருக்காம் 'என்று சொல்லி பயமுறுத்திக்கிட்டு இருக்கார்  கோபால்.

கேரளப் பயணம் போக முடிவு செஞ்சதுலே இருந்தே  தினம் 'புடவை,  புடவை, ட்ரெஸ் கோட்' எல்லாம் கேட்டுக்கேட்டே காது புளிச்சுப்போனது உண்மை. ஒரு முண்டு செட்டும் கொண்டுபோயிருந்தேன்.

புடவை ஒன்னும் பிரச்சனையே இல்லை.வில்லியாக இருப்பது ப்ளவுஸ்தான்.   தீர்வும் அப்பவே  கண்டுபிடிச்சுட்டேன்!  நல்லா ஒர்க்கவுட் ஆகுது.  குட்டிச்சாத்தான் வேலை!

சுட்டி வேலை செய்யலையோன்னு ஒரு சம்ஸயம்.   இதைப் பாருங்க நேரம் இருந்தால்....
http://thulasidhalam.blogspot.co.nz/2010/04/blog-post_04.html

//பிரச்சனைன்னு வந்தபிறகு அதுலே இருந்து தப்பிக்க வழி தேடும் மனசு, ஒரு ஐடியாவைக் கண்டு பிடிச்சது. தேவைகள்தானே கண்டுபிடிப்புகளின் தாய்! கேரளா முண்டு பாரம்பரிய உடைதானே? அதை எடுத்துக்கிட்டுப் போகலாம். தேவைப்பட்டால் சல்வார் மேலேயே அடிமுண்டு சுத்திக்கிட்டு, மேல்முண்டை தாவணியாப் போட்டுக்கலாம். அப்ப ப்ளவுஸ்? நோ ஒர்ரீஸ். அதான் கமீஸ் போட்டுருக்கோமே!!!!! சரிகை முண்டு என்பதால் ப்ளவுஸுக்கு எந்தக் கலரும் ப்ரிண்டும் ஓக்கே:-) கட்டிப் பார்த்தேன். ரெண்டே நிமிஷம். பர்ஃபெக்ட்!//



ஆளுக்கொரு கேபின் பேக். மற்ற பெரிய பெட்டிகளை  இங்கே லோட்டஸிலோ இல்லை அண்ணன் வீட்டிலோ வச்சுட்டுப் போகலாம் என்ற எண்ணம்.

இந்தப்பதிவு எழுதும் சமயம் நம்ம கோபால் எதோ ஒரு தெலுகு சானல் போடப்போய்  அதுலே திருப்பதிக்கு ட்ரெஸ் கோட் என்னன்னு வரிகள்  ஸ்கிரீன் அடியில் போய்க்கிட்டு இருந்துச்சு.  புடவை  ஓக்கே. சுடிதார்  வித் துப்பட்டா  ஓக்கே. ஸல்வார் கமீஸ் வித் துப்பட்டா ஓக்கே.  அப்ப துப்பட்டாவில் தான்  இருக்கு,  சூக்ஷ்மம் :-)    பாவடையுடன்  தாவணி கட்டாயம் இருக்கணுமாம்.  ஹாஃப் ஸாரீஸ்.  அப்ப  சின்னக்குழந்தைகள்  பட்டுப்பாவாடையுடன் தாவணி போட்டுக்கணும். பிஞ்சுகள் கவுன் நோ வா?  ஹூம்.... பழங்காலத்து சிற்பங்கள்,  சித்திரங்களைப்  பார்த்து  ட்ரெஸ் கோட் வைக்கலை என்பதே இப்போதைய ஆறுதல். மார்க்கச்சை  வேணுமுன்னு கச்சை கட்டுனாங்கன்னா  நாம் அம்பேல்:-))))


இந்த வருசத்தின் முக்கிய திட்டம், கேரள மாநிலத்திலிருக்கும் திவ்ய தேசங்களை தரிசிப்பது. அதுக்கான திட்டம்'தீட்டிக்கொண்டு' இருந்தப்பதான்  மதுரை தமிழ்ப் பதிவர் மாநாட்டு சமாச்சாரமும் கிடைச்சது.

பயணத்திட்டத்தில்  இருந்த  சேலம்,  திருச்செங்கோடு,நாமக்கல், கரூரை கழற்றிவிட்டுட்டு மதுரையை சேர்த்துக்கிட்டோம்.  ஞாயிறு மாநாடு என்பதால் சனி மாலை மதுரை போய்ச் சேரும்படியான திட்டம்.

இன்றைக்கு வெள்ளிக்கிழமை. நம்ம அநந்தபதுமனை ஸேவிச்சு, பயணச் சேதியை சொல்லிட்டு வரணும்.  அடையாறு கிளம்பினோம். தி. நகரில் ரெண்டு தெரு தாண்டிக்கிட்டு  இருக்கும்போதே நம்ம  கண்ணாடிக்கடைக்கு ஒரு ஃபோன் போட்டு கண்ணாடி ரெடி செய்ய ஒரு நினைவூட்டல் கொடுத்தால்.... கண்ணாடிகள்   தயாரா இருக்குன்னாங்க.   மதியம் போய் வாங்கிக்கணும்.

 இப்போ பெருமாள்! அடையார் அனந்த பத்மநாபன்!

வழக்கம்போல் ஹாயா தாய்ச்சிண்டு  மேலே  கண்களை நட்டு, ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருக்கார்!  ஹை அண்ட்  பை சொல்லிட்டு, வழக்கம்போல்  தர்மபரிபாலன சபாவை எட்டிப் பார்த்தால் பயங்கரக்கூட்டம். கோவிலில் இருந்து  அந்த ஹாலுக்குப்போகும் கம்பிக்  கதவு மூடி வச்சுருக்கு. என்னன்னு பார்க்கணுமேன்னு வெளிப்புறம் சுத்திக்கிட்டுப்போகும்போது விஷயம் தெரிஞ்சது. இன்றைக்கு கந்தசஷ்டி விழாவின் ஆரம்பநாள்.

கல்யாணவீட்டு வரவேற்பு போல் சந்தனம், குங்குமம், விபூதி, கல்கண்டு எல்லாம் வச்சு கூடவே அன்றைக்குப் பாடப்போகும் திருப்புகழ் பதிகங்களை அச்சடிச்ச  தாள்.  ஒரு பத்து பதினைஞ்சு பாட்டுகள் இருக்கு அதில்.

ஹாலில் வரிசைகளில் மக்கள் தரையில் உக்கார்ந்திருக்காங்க. இந்தப்பக்கம் சில வரிசை நாற்காலிகளில் மூட்டு கேஸ்கள்.  ஒரு அரைமணி போல நாமுமிருந்து  சில பாட்டுகளைக் கூடவே பாடிட்டு(?!) ஏற்கெனவே சொல்லி வச்சுருந்தநேரத்துக்கு  அலைகள் அருணா சீனிவாசன் வீட்டிற்குப்போனோம். இதே அடையார்தான். இவுங்க இண்டியன் எக்ஸ்ப்ரெஸில் எழுதறாங்க. நம்ம மரத்தடி காலத்தோழி!

இங்கே(யும்) தீபாவளி இனிப்புகளை உள்ளே தள்ளினேன். பெருமாளே..... டாக்டர் வீலருக்கு சேதியைச் சொல்லிறாதே.  இவுங்க  நியூஸியில் நம்ம ஃபேமிலி டாக்டர். நல்லவேளை தமிழ் படிக்கத்தெரியாது அவுங்களுக்கு:-)

அரட்டைக் கச்சேரியை முடிச்சுட்டு,  லேட்டிஸ் ப்ரிட்ஜ் சாலையிலிருக்கும்  லைட்டுக் கடைகளில் ஒரு ரெண்டு மூணு கடைகளுக்குப்போய் குத்து விளக்குக்கான மின்சாரவிளக்கு தேடினோம். இங்கேயும் கிடைக்கலை:(

மதிய சாப்பாடு மயிலை சரவணபவன். கோபாலுக்குத் தாலி. எனக்கு பூரி:-)

அப்படியே பக்கத்தில் இருக்கும் விஜயா ஸ்டோர்ஸ். சாமிக்கான சாமான்களை வாங்கிக்கணும். தனித்தனியா கடைக்குன்னு கிளம்பாம போற போக்கில் எந்தக் கடைகள்  கிடைக்குதோ அங்கெ போய்த் தேடினால் சிலசமயம் கண்டடைவோம். கலசத்துக்கு வைக்கும்  அலங்காரத் தேங்காய் கிடைச்சது.நகைநட்டு ஒன்னும் சரிப்படலை.  கல்வச்ச நாமங்களும், கண்களும் ஆப்ட்டது:-)  இன் னும் பலருக்கு நாமம் போட வேண்டித்தான் இருக்கு நம்மூட்டில்!

அறைக்கு வரும்வழியில்  தோழி வீடு அடுத்த ஸ்டாப்.  செட்டில் ஆயிட்டாங்களான்னு  பார்த்துட்டு பைபை சொல்லிக்கணும். இன்னும்  ஒரு பதினேழு நாளைக்குப் பார்க்கமாட்டோமே:-(

வரப்போகும் விசேஷத்து ஏற்பாடுகளில் ரொம்ப பிஸியா இருக்கும் நேரம் என்றாலும் நமக்காகக் கொஞ்சம் நேரம் ஒதுக்கினாங்க.

அவுங்க வீட்டிலிருந்து கிளம்பி எல்டாம்ஸ் சாலை வழியா வரும்போது ஒரு வீட்டின் முன் நிறையக் கூட்டம். டிவி சேனல் ஒன்னு  பெரிய வேன் வச்சுக்கிட்டு  என்னமோ ஷூட் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தாங்க. டிவி சீரியலோன்னு பார்த்தால்.... இல்லையாம்.  பழைய நடிகர் எஸ் எஸ் ராஜேந்திரனின் வீடு அதுன்னு நம்ம சீனிவாசன் சொன்னார்.  அப்புறம்  மாலையில்தான் டிவி போட்டப்ப  அவர் சாமிகிட்டே போன விஷயம் தெரிஞ்சது:(

பொதுவா  நீண்டகாலமாக  ட்ராவல்ஸ் வண்டி ஓட்டுபவர்களுக்கு  முக்கிய புள்ளிகள் வீடெல்லாம் (சின்னவீடு உட்பட!)  தெரிஞ்சிருக்கு. போறபோக்குலே இது இன்னார்வீடுன்னு  சொல்றது வழக்கம்:-)

அறைக்கு வந்து கொஞ்சநேரம் ஓய்வு எடுத்துக்கிட்டு  மறுபடி அக்குப்ரெஷர் டாக்டர் ஜெயலக்ஷ்மியை  பார்க்கப் போனோம். வரச்சொல்லி இருந்தாங்களே.  நேத்து மாலை முதல் காதுகளைக் கிள்ளிக்கிள்ளித் தோள்வலி கொஞ்சம் குறைஞ்சுதான் இருந்துச்சு.


இன்றைக்கு  இன்னும் சில புள்ளிகளைக் குறிச்சுக்கொடுத்து  அழுத்தம் கொடுக்கச் சொன்னதுடன்,  மோதிரம் ஒன்னும் கொடுத்தாங்க.  அதெப்படி ரெண்டு ஆளுக்கு ஒன்னுன்னு இன்னொன்னும் கேட்டு வாங்கினோம்:-)  இதை கை விரல்களில் (பின்னே? மோதிரமாச்சே!) போட்டுக்கிட்டு  விரலில் ஒவ்வொரு கணுவிலும் மும்மூணுமுறை உருட்டணும்.  நரம்புகளில் அழுத்தம் கொடுப்பதோடு ரத்த ஓட்டமும்  சீராகுமாம்.

எனக்கு மட்டும்  ஒரு காது மடலில்  மொட்டைக் கம்பி வச்சு  லேசாய் துளைப்பதுபோல்  திருகுனதும்  'ஓ...காது குத்தி விடப்போறாங்க. புதுசா  சின்ன அழகான  காதணி வாங்கிக்கணும். வைரமா இருந்தால் விசேஷமு'ன்னு நினைக்கும்போதே கடுகு சைஸில் ஒரு கருப்பு சமாச்சாரத்தை அந்தப் பள்ளத்தில் வச்சு அதுக்கு மேலே ஒரு  துளியூண்டு டேப் போட்டு ஒட்டுனாங்க. அட....  இதுநம்மூரில்  செல்லங்களுக்கு மைக்ரோ சிப் வைக்கும் சமாச்சாரம்போலன்னு நினைச்சேன்.

ஆனா.... இது   சரியாக் காதின் எந்தப் புள்ளியில் அழுத்தம் கொடுக்கணுமுன்னு நமக்கு அடையாளம் காமிக்கும் கைடாம். ரெண்டு மூணு நாளில் விழுந்துரும். ஆனால் அதுக்குள்ளே சரியான புள்ளி எங்கேன்னு உங்களுக்குப் பழகிருமுன்னும் சொன்னாங்க டாக்டரம்மா.

ஒவ்வொரு  புள்ளிகளைப்பற்றி சொல்லும்போதெல்லாம்.... எல்லாம் புத்தகத்தில் இருக்கு. தரேன் தரேன்னு சொல்லிக்கிட்டும் இருந்தாங்க.
இவுங்க  உடல்நலம்பற்றி முக்கியமா அக்குப்ரெஷர்  சிகிச்சை பற்றி விளக்கமா நிறைய புத்தகங்கள் எழுதி இருக்காங்க. அதுலே உடல்நலம் உங்கள் கையில் என்ற புத்தகத்தைக் காமிச்சு இது இங்கிலீஷிலும் இருக்கு. எது வேணுமுன்னு கேட்டதும் அதுலே ஒன்னு இதுலே ஒன்னுன்னு  ஒன்னுபோலச் சொன்னோம்.

சான்ஸ் கிடைச்சா விடமுடியுமான்னு நம்ம கோபால், என்னைக்காமிச்சு ' இவுங்க எழுதுவாங்க'ன்னார்:-) அடடே அப்படியான்னு  ஆர்வத்தோடு விவரமெல்லாம் கேட்டுக்கிட்டு, ஒரு பெரிய அலமாரியைத் திறந்து அவுங்க எழுதிய புத்தகங்களைக் காமிச்சாங்க. ஏகப்பட்டவை.  அதிலிருந்தும் ரெண்டு புத்தகங்களை  எடுத்துக்கிட்டோம்.

சந்தடிசாக்குலே  மதுரையில் பதிவர் மாநாட்டுக்குப் போறோம். அப்படியே  கோவில்கள்  விஸிட்ன்னு தெற்குப்பக்கம் போறோமுன்னு சொன்னோம்.   தென்நாட்டுப் பயணம் போய் வந்ததும்  ஒருமுறை வந்துட்டுப் போங்கன்னு சொன்னாங்க.

இந்த ரெண்டு நாட்களில் நான் கவனிச்சது , ஏராளமான நோயாளிகள்(!)  வந்துக்கிட்டே இருக்காங்க. திங்கக்கிழமை விடுமுறை. அன்றைக்குத்தான் எழுதுவாங்களாம். நம்மைப்போல் டொக் டொக்ன்னு தட்டச்சு இல்லையாம்.  பேனாவும் பேப்பருமா வச்சு  பயங்கர ஸ்பீடில் எழுதுவாங்களாம். அம்பதறுபது பக்கமெல்லாம்  ஜூஜுபின்னதும்  'ஹைய்யோ'ன்னு இருந்துச்சு எனக்கு.

வர்ற கூட்டத்தைப் பார்த்தால்  இதுவரை ஒவ்வொரு புத்தகமும் ஏகப்பட்ட பதிப்புகள் ஆகி இருக்கும். இப்பக்கூட ஒரு பெரிய புத்தகம் (விலை 1000 ரூ) பற்றிய விமரிசனம்  ஹிந்துவில் வந்திருக்குன்னு  நோட்டீஸ் போர்டில் இருந்த விமரிசனக்கட்டிங் காமிச்சாங்க. இன்னும் விற்பனைக்கு வரலை. அநேகமா அடுத்த வாரம் வந்திருமுன்னு அவுங்க பப்ளிஷர் (லிஃப்கோ)  சொன்னாராம்!

கன்ஸல்ட்டிங் ஃபீஸ் ஒரு பக்கமுன்னா இந்த மோதிரம், புத்தகங்கள்  எல்லாமும் சேர்த்து ஒரு தொகை வந்துருது.  இதை எங்கூர் டாலரில் மற்றும்போது  அப்படியொன்னும் பெரிய தொகை இல்லை என்பது ஒரு ஆசுவாசம்.

அறைக்கு வந்து புத்தகங்களையும் மோதிரங்களையும் வச்சுட்டு, கண்ணாடிகளை வாங்கிக்க  (தி.நகர் ராகவேந்திரா  கோவிலுக்குப் பக்கத்துக்கடை) போனோம். போட்டுப் பார்த்து  ஃபிட்டிங் சரியா இருக்கான்னு  செக்  பண்ணிட்டு, அடுத்ததாக   கோபாலுக்கான ஸ்பெஷல் ஷாப்பிங்.


ஐஸ்வர்யம்   ரேமாண்ட்ஸ். 90 பாண்டி பஸார். (நம்ம ஷாப்பிங் முக்கால்வாசி இந்த திநகர் ஏரியாவிலேதான்  எப்பவும்)   நாம் போன நேரத்தில் மெஷர்மெண்ட் மாஸ்டர் வெங்கட்  அங்கில்லை. கொஞ்ச நேரத்தில் வந்துருவார்,   உக்காருங்கன்னாங்க. இந்த 'கொஞ்ச நேரத்தில்'  எனக்கு நம்பிக்கை போய்  பலவருசங்களாச்சு.

பழைய ஆர்டர் நம்பரைச் சொன்னார் கோபால்.  ஆர்டர் எடுக்கும்  புத்தகங்கள் அடுக்குகளா ஒருஇடத்தில் .  சரியாச் சொன்னால்  ஒரு பத்து மாசத்துக்கு முந்திதான் வந்துருந்தோம்.  ஜனவரின்னதும்  தேடி எடுத்துட்டார் கடைப்பணியாளர்.  நம்பரைப் பார்த்தால்  கரெக்ட்!  எனக்கு ஒரே ஆச்சரியம்.  எப்படி இவர் சரியா இந்த ஆர்டர் நம்பரை நினைவு வச்சுருக்கார்? சகவாசதோஷமோ!!!!

இன்னிக்கு  அவர் போட்டுருக்கும்  பேண்ட்ஸ், போனமுறை  இங்கே தைச்சு எடுத்துப்போனதுதானாம். இன்னிக்குத்தான் முதல்முறையா அணிஞ்சுருக்கார். அதுலே உள்பக்கம் பாக்கெட் துணியில்  இந்த நம்பர் பால்பாய்ண்ட்லே எழுதி இருந்துச்சாம். போட்டுக்கும்போது கவனிச்சுருக்கார்:-)
ஒரு ஆறேழு துணிகளைத் தேர்ந்தெடுத்துட்டு  இதே அளவில் தைச்சு வைக்கச்சொல்லிட்டு அறைக்குப் போனோம்.

கோபாலுக்கு  துணி எடுக்கும்போது நான் ரொம்பவே தாராளமாத்தான் இருப்பேன். ரெண்டு போதுமுன்னு ஆரம்பிப்பார்.  சரின்னுட்டா..... என்ன ஆகுமுன்னு ஒருக்கா பார்க்கணும்:-))))

பாக்கிங் ஆரம்பிக்கணும் . நாளைக்கு    காலைப்போக்குவரத்து ஆரம்பிக்குமுன்   சீக்கிரமாக் கிளம்பணும்.  ஒரு பத்து நாளைக்குத் தேவையான துணிமணிகளை எடுத்து வச்சுக்கிட்டு  கொஞ்சம் பெரிய வண்டியை எடுத்துக்கிட்டு எட்டு மணிக்கு  வந்துருங்கன்னு சீனிவாசனிடம்  சொல்லியாச்சு.

சென்னைக்குள்ளேயே சுத்தறோமுன்னா நமக்கு டாடா இண்டிகா போதும்.

தொடரும்..............:-)