நம்மாத்து க்ரானியும் கடையில் வாங்குனக் கேரட்டும்.

ஹாங்காங் ஹோட்டலில் என் பல் தேய்க்கும் பிரஷை மறந்து வச்சுட்டு வந்துட்டேன். போதாக்குறைக்கு அங்கே வாங்குன ஒரு ஸ்வெட்டரையும் பெரிய பெட்டிக்குள்ளே வச்சுட்டு, ப்ளைட் முழுக்க 'பாட்டு'க் கேக்கவேண்டியதாப் போச்சு. 'எத்தனை முறை சொன்னேன், அதை ஹேண்ட் லக்கேஜ்லே வச்சுக்கோன்னு.......'

'பெட்டியை அடுக்குனது யாரு? இவர்தானே? அப்பக் கவனிச்சிருக்கக்கூடாதா?' மனசுக்குள்ளே பொறுமினேன்.

நான் கொஞ்சம் சாது. அவ்வளவா 'வாயாட மாட்டேன்'.

மெய்யாலுமா?

ஓஓஓஓ 'அப்ப' ன்னு சொல்ல விட்டுப் போச்சா? :-)

இதுக்குப் பரிகாரமாத்தான் இந்த 27 வருசத்துலே கண்ணும் கருத்துமா வளர்த்து விட்டுருக்கேன்.

காலையில் சிட்னி ஏர்ப்போர்ட்லே இறங்குனதும் இன்னும் 3 மணி நேரம் போகணும் அடுத்த ஃப்ளைட்க்கு. 'பாட்டு' தொடர்கின்றது. பல்லுவேற தேக்காமல் எப்படியோ இருக்கு. பத்துமணிக்கு குவாண்டாஸ் 'வண்டி' புறப்பட்டாச்சு.

'இதைக் கடிச்சுத் தின்னாலே போதும். பல் விளக்குனமாதிரிதான்'ன்னு சிரிச்சுக்கிட்டே என் கையில் ஒரு பச்சை நிற ஆப்பிளைத் திணிச்சிட்டுப் போறாங்க அந்த ஏர்ஹோஸ்ட்டஸ்.

அடப்பாவிகளா.....ஒரு டூத் ப்ரஷ் கேட்டா இப்படியா? இப்படியும் ஒரு ஆப்பிள் இருக்கா? மொதல்மொதலாப் பார்க்கிறேன். ஒரு வேளை காயோ என்னவோ?

க்ரானி ஸ்மித்ன்னு பெயராம். ஆஸ்தராலியன் கண்டுபிடிப்பு. . பறக்கறது க்வாண்டாஸில். அவுங்க ஊரில் முதல்முதலா 1868 லே 'மரியா ஆன் ஸ்மித்' என்ற பெண்மணி ஓட்டுச்செடி மூலம் விளைவிச்சதாம் இது. அதான் அந்தம்மா பெயரையே வச்சுட்டாங்க.

புளிப்பான புளிப்பு. மாங்காய் ஊறுகா மாதிரி செஞ்சுக்கலாமா?
அய்ய............. நல்லாவே இருக்காது. மாங்காய் ஏகப்பட்டது கிடைக்கும்போது விஷப்பரிட்சை ஏன்? ஒரு ஆறு வருசம் மாங்காயோ மாங்காய்.

நியூஸிக்கு வந்த பிறகு.............

கடைகளில் கொட்டிவச்சுருக்கும் ஆப்பிள்களில் இத்தனை வகையா? வாயைப் பிளந்தேன்............

அப்புறம் 'பிக் யுவர் ஓன்' விளம்பரம் பார்த்து ஆப்பிள் பறிக்கப்போனோம். கிலோ 50 செண்ட். ஆர்வக்கோளாறில் இந்த மரம், அந்த மரமுன்னு பாய்ஞ்சு
20 கிலோ ஆப்பிளை வாங்கிவந்து ஐயா தின்னு அம்மா தின்னு''ன்னுச் சீப்பட்டுப் போச்சு. அப்பவும் பச்சை ஆப்பிளையெல்லாம் பறிக்கலை:-) ஆப்பிள் எல்லாம் செக்கச் செவேலுன்னு இருக்கணுமே. ஆப்பிள் மரத்தை வாழ்க்கையில் மொதமொதப் பார்த்தா.........எதைப் பறிப்பேன்? எதை விடுவேன்?

பச்சையை எதுக்கு வாங்கறாங்கன்னு இருக்கும். ஆப்பிள் பை'ன்னு ஒரு தீனி செய்யத்தானாம். மகள் சின்னவளா இருக்கும்போது அதையும் செஞ்சு பார்த்தேன் சிலமுறை. நமக்கு அவ்வளவா அப்பீல் ஆகலை.

இந்த வீட்டைக் கட்டறதுக்குக்காக, பழைய வீட்டையும் இடிச்சு, இங்கே இருந்த தோட்டத்தையும் அழிச்சப்போ மனசுக்கு லேசா ஒரு வலி. 11 ஆப்பிள் மரங்கள். வகைக்கு ஒண்ணா இருந்துச்சு.

எல்லாம் போச்சுன்னு இருந்தப்ப.....வேலிக்குப் பக்கத்தில் ஒரு மரம் எப்படியோத் தப்பிப் பொழைச்சுக் கிடக்கு. க்ரீன் ஆப்பிள். க்ரானி ஸ்மித். 'ஆப்பிள் பை' செஞ்சா?

தின்ன ஆள் வேணாமா?

நம்ம மரத்து ஆப்பிள் கொஞ்சம் புள்ளி விழுந்துருக்கும். பூச்சி மருந்தெல்லாம் அடிப்பதில்லை. ஆர்கானிக் வகையாக்கும். ஆமா....:-)))

ரெண்டு மாசமுன்னே ஒரு பூஜைக்காக ராமாயண மண்டலிக்குப் போனப்ப, அங்கே புதுவிதமான ஒரு ஊறுகாய் (அப்படின்னு வச்சுக்கலாம்) இருந்தது. டேஸ்ட் அட்டகாசம். செஞ்சது யாருன்னு தெரியலையே........ அங்கே விசாரிச்சதில் யாருக்கும் செய்முறை தெரியலை. உத்தேசமா ஒரு ரெஸிபி கிடைச்சது. கறிப்பவுடர் போட்டுருக்காங்க(ளாம்)

நம்ம கைவண்ணத்தைக் காமிச்சதில் ஏறக்கொறைய, இன்னும் சொன்னா அருமையான ருசியில் அமைஞ்சுபோச்சு.

சரி. வாங்க. அடுக்களைக்கு. செஞ்சே பார்த்துறலாம். நம்ம மரத்துலே இருக்கும் காய்களையும் ஒரு வழி செஞ்சுறவேணாமா? :-))))

தேவையான பொருட்கள்.

பச்சை ஆப்பிள் 1 மீடியம் சைஸ்.

கேரட் 1 சின்னதா இருந்தா 2

மிளகாய்ப்பொடி முக்கால் தேக்கரண்டி

கறிப்பவுடர் அரைத்தேக்கரண்டி

வெந்தியம் அரைத் தேக்கரண்டி.

உப்பு முக்கால் தேக்கரண்டி

எண்ணெய் 1 தேக்கரண்டி

வினிகர் ஒரு அம்பது மில்லி.


ஆப்பிளையும், கேரட்டையும் நல்லாக் கழுவிக்குங்க. இப்ப அதை நறுக்கணும். எப்படி? ஜூலியன் கட்டிங். 5 செ.மீ நீளத்துக்கு தீக்குச்சி மாதிரி நறுக்கிக்கணும். ஆப்பிளின் நடுப்பாகத்துலே இருக்கும் கொட்டைகளையும், அதைச் சுற்றி இருக்கும் நார்ப்பகுதிகளையும் எடுத்துக் குப்பையில் போட்டுருங்க. தீக்குச்சி மாதிரி அவ்வளோ மெலிசா வேணாம். கொஞ்சம் திக்கா இருக்கணும். இதோ படத்துலே காமிச்ச மாதிரி.

இதுக்குத்தான் கொஞ்ச நேரம் அதிகம் எடுக்கும். நறுக்குன துண்டங்களை ஒரு கண்ணாடிப் பாத்திரத்தில் போட்டு வினிகரையும் சேர்த்துக் கிளறி ஊறவிடுங்க. உலோகப்பாத்திரம் வேணாம்.

ஒரு வாணலியை அடுப்பில் வச்சுச் சூடாக்கி வெந்தியத்தைப் போட்டு கடும் ப்ரவுண் நிறத்துக்கு வறுத்து எடுத்துக்குங்க. ஆறுனதும் மிக்ஸியில் போட்டுப் பொடிச்சுக்கணும். நல்லா உத்துப்பாருங்க. அடியிலே கொஞ்சூண்டு ஒட்டிக்கிட்டு இருக்கா? அதுதான்....

அதே வாணலியில் ஒரு தேக்கரண்டி எண்ணெய் சேர்த்து லேசாச் சூடானதும் மிளகாய்ப்பொடி & உப்பு சேர்த்துட்டு உடனே அடுப்பை அணைச்சுருங்க. இந்த சூட்டிலேயே அது பக்குவமாகிரும். அதுலே கறிப்பவுடர் சேர்த்துக் கலக்கிட்டு,
வினிகரில் ஊறும் காய்களை மட்டும் எடுத்து( அந்த வினிகர் இனி வேணாம்)
வாணலியில் சேர்த்துக் கலக்கிட்டு அந்த பொடிச்ச வெந்தியத்தைச் சேர்த்துக்கிளறி அதே கண்ணாடிப் பாத்திரத்தில் எடுத்து வச்சுக்கணும்.

நல்லா 'வெடுக் வெடுக்'குன்னு கடிக்க வரும். லேசான புளிப்புடன் உடனடி ஊறுகாய் தயார்.

இதை இன்னொரு நாள் வேற மாதிரி செஞ்சு பார்த்தேன். மிளகாய்ப்பொடிக்குப் பதிலா ஊறுகாய் மசாலா ஒரு தேக்கரண்டி, ஒரு சிட்டிகை கறிப் பவுடர். மத்ததெல்லாம் மேலே சொன்ன முறைதான்.

வெந்தியம் அரைத் தேக்கரண்டிக்காக வறுத்துப்பொடிக்கணுமா? வேற வேலையே இல்லையான்னு சலிச்சுக்குறவங்களுக்கு: ஒரு ரெண்டு மூணு தேக்கரண்டி வெந்தியத்தை வெறும் வாணலியில் வறுத்துப் பொடி செஞ்சு ஒரு சின்னக் கண்டெய்னரில் போட்டு ஃப்ரிட்ஜ்லே வச்சுக்கலாம். கெடவே கெடாது.

தேவைப்படும்போது அரைத்தேக்கரண்டி அதுலே இருந்து எடுத்துப் போட்டுக்கலாம்.

செஞ்ச அன்னிக்கே தின்னுருங்க. பாக்கி ஆச்சுன்னா ஃப்ரிட்ஜ்லே வச்சு மறுநாளைக்கு. அதுக்கப்புறம் வச்சாத் தாங்காதுன்னு ஒரு எண்ணம்.

டிஸ்கி: 'தலைப்பு' விவகாரமாக்க வேணாம். அந்த நிமிஷம் மனசில் இப்படித்தான் தோணுச்சு:-)