எத்தனைபேரைப் பார்த்துருக்கேன்! எனக்குத் தெரியாதா? (இந்தியப் பயணத்தொடர். பகுதி 46)

மதுராந்தகத்தில் இருந்து கிளம்பி திண்டிவனம் நோக்கிப்  போய்க்கிட்டு இருக்கோம். குன்றைக் கண்டால் குமரன் விடமாட்டான்னு  சொல்வோமே........  அதுலே இப்போ இன்னொரு சின்ன மாற்றம் வந்துருக்கு!  இதுவரை  காலியா இருந்ததோ என்னமோ.... அங்கே மாதா கோவில்....  மரியே வாழ்க ன்னு எழுதிவச்சுருக்காங்க!

இதுக்கு அடுத்த ஒரு குன்றில் சிவசிவ ன்னு  ஒரு சிவன் கோவில். வஜ்ஜிரகிரி      மரகதாம்பிகை  பசுபதீஸ்வரர் திருக்கோவில்!

இன்னும் கொஞ்சதூரம் போனால்....  சாலை ஓரத்துலேயே  பெரிய ஆஞ்சி உக்கார்ந்துக்கிட்டு, என்ன நடக்குது இங்கேன்னு  கண்ணில் கவலையோடு  இருக்கார்!

திண்டிவனம்  தாண்டி  இடதுபக்கம்  திரும்பும் சாலையில்  இப்போ பாண்டிச்சேரிக்குப் போறோம்.  தமிழ்நாடு ரெட்டி நல சங்கம்னு ஒன்னு இருக்குன்றதே இப்பதான் தெரிஞ்சது! தலைவர்  வருகை தருகிறாராம்!  பண்டிச்சேரிக்குள் நுழைய ஒரு  20 நிமிசம் இருக்கும்போதே செக்போஸ்ட் ஒன்னு இருக்கு. அங்கே  பர்மிட்  வாங்கிக்கணுமுன்னு வண்டியை ஓரங்கட்டினார் நம்ம  சீனிவாசன்.

இது ஒரு கட்டாய ஸ்டாப்பிங் என்பதால்  இடத்தைச் சுத்திவர பயணிகளுக்கான  நடமாடும் கடைகள்!  கூடவே  இளநீர் குவியல்கள் ஒருபுறம்! பொதுவா நம்மூர்களில் பயணத்தில் இளநீர்தான் என்னுடைய ஒரே சாய்ஸ். சீனிவாசன் வரட்டுமுன்னு  இருக்கும்போதே...  வெள்ளரிக்காய் விற்கும் பெண்மணி,  ஒரு பாத்திரத்தைக்   காமிச்சாங்க.  வெள்ளரிக்காய்  சின்னது. ஆனால் ஃப்ரெஷா இல்லை.

வாங்குங்கம்மான்னு வற்புறுத்திக்கிட்டே நிக்கறாங்க.  சரி..  போகட்டுமுன்னு  வாங்கிக்கிட்டே பேச்சுக் கொடுத்தேன்.தினமும் காலையில் 500 ரூபாய் வட்டிக்கு வாங்குறாங்களாம். வட்டியைப் பிடிச்சுக்கிட்டுத்தான்  கொடுப்பாங்களாம்.

சாயந்திரம் ஏழு மணிக்கு அந்த ஐநூறைத் திருப்பிக் கட்டணும். அதுக்குத்தான் இப்படி வெய்யிலில் அலைஞ்சு விக்கறேன். அதான் வாடிப்போகுதுன்னு  சொன்னவங்க....  எங்கெ இருந்து வர்றீங்கன்னு கேட்டாங்க. சென்னை என்றதும்.......... 'ஆ.......   இல்லை. இல்லவே இல்லை..... நாஞ்சொல்லவா? மலேசியா' சரிதானே?  அதெல்லாம் பார்த்தவுடன் கரீட்டாச் சொல்லிருவேன்...

அட!  எப்படித் தெரியும்லா? என்றேன்.  எத்தனைபேரைப் பார்த்துருக்கேன்! எனக்குத் தெரியாதா?  குப்பம்மாவுக்கு  ஒரே   சிரிப்பு:-)

அடுத்து, ' அம்மாந்தொலைவுலே இருந்து வந்துருக்கீங்களே... எனக்கு எதாவது கொடுத்துட்டுப் போங்க' ன்னு ஆரம்பிச்சாங்க. அதுக்குள்ளே சீனிவாசன் வந்து வண்டியை எடுத்துட்டார். சட்னு சிரிப்போடு டாடா.........  காமிச்சாங்க. க்ளிக்!

ஊருக்குள்ளே நுழைஞ்சு நேராப்போனது  புள்ளையார் கோவிலுக்குத்தான். மணக்குள விநாயகர் வழக்கம்போல் ஜிலிஜிலுன்னு  இருக்கார்! கோவிலில் நல்ல கூட்டம்.

பொதுவா இங்கே கோவிலுக்குள் கெமெரா அனுமதி இல்லைன்னுதான் போன பயணங்களில்  படம்  ஒன்னும் எடுக்கலை.  இப்ப செல்ஃபோன் கேமெரா வந்தவுடன் ஆளாளுக்கு ஃபொட்டொக்ராஃபர் ஆகிட்டாங்களே! அவுங்களுக்கு ரூல்ஸ் ஒன்னும் இல்லையோ!  நாம் மட்டும் ச்சும்மா இருக்கலாமோ?  க்ளிக்கினேன்!

ச்சும்மாச் சொல்லப்டாது.......  உள்ளே  ரொம்ப அழகுச் சித்திரங்கள்  மட்டுமில்லாமல்  எல்லாம் என்னமோ இப்போதான் வரைஞ்சு வச்சாப்ல ப்ளிச்னு  இருக்கு! க்ளிக் க்ளிக் க்ளிக் :-)

படங்களையெல்லாம்  ஃபேஸ்புக்கில் போட்டுருக்கேன். நேரமும் ஆர்வமும் இருந்தால் இங்கே க்ளிக்கலாம்:-)

உச்சிப்போது. மட்டமத்யான வெய்யில் போடுது. ஆனாலும் நம்ம லக்ஷ்மி இருப்பாளோன்ற  அசட்டு நம்பிக்கையில்  வெளியே  எட்டிப் பார்த்தேன்.  தெருவிலே ஒரு சனம் இல்லை!  ஆசிரமத்து வாசலில் கூட ஆள் இல்லை!

கோவிலை ஒட்டி பக்கவாட்டில் இருக்கும் கடைகளில் அழகழகான டெர்ரகோட்டா சாமான்கள்.  ஹைய்யோ!!!  'வாங்கிருவேனோ'ன்ற பயம் நம்மவர் முகத்தில்! 'அஞ்சேல்' அபயகரம் காமிச்சேன். இப்பதான் தென்னாட்டுப் பயணம் தொடங்கி இருக்கு. இன்றைக்கே நம்ம  குணத்தைக் காமிச்சுக்கணுமா?  போயிட்டுப்போறது போ.....

ஊர் முன்னே போல இப்ப இல்லை. அழுக்கும் குப்பைகளுமா இருக்கு:-(

பகல் சாப்பாட்டுக்கு எப்பவும் போற Promenade வேணாம். வேறெங்காவது  போகலாமான்னு தோணுச்சு. சற்குரு நல்லா இருக்குமுன்னு  நம்ம சீனிவாசன் சொன்னார். சாப்பாடு முன்னே பின்னே இருந்தாலும் ரெஸ்ட்ரூம் வசதி நல்லா இருக்கணும், எனக்கு.

பகல் சாப்பாடு...  தாலி இல்லாதவர்களுக்குத் தாலியும், எனக்குப் பூரியுமா ஆச்சு. பூரின்னு சொன்னதுக்குக் கொஞ்சம்  கலந்தசாதங்களும் வச்சுருந்தாங்க.

சாப்பாடான கையோடு நேரா சிதம்பரம்தான். போற வழியில்  நாக்கைத் துருத்தின காளி வீச்சரிவாளோடு நிக்கறாள். பெரிய சிலைகள் வைக்கும் வழக்கம் இங்கே நம்ம பக்கங்களிலும்      அதிகமாகிவருது.

பாண்டிச்சேரியில் இருந்து ஒன்னரை மணி நேரப்பயணம்.  இன்றைக்கு இங்கே தங்கறோம். போனமுறை தங்குன இடம் இப்போ பராமரிப்பு செஞ்சுக்கிட்டு இருக்காங்களாம். அதனால் வலையில் தேடினதில் இது கிடைச்சது. வாண்டையார் ஹொட்டேல். கோவிலுக்குப் பக்கம்தான். வெறும் முக்கால் கிமீ தூரம்.

புது இடமென்றால் இப்பெல்லாம் அறையைப் பார்க்கலாமான்னு  கேட்டுப் பார்வையிட்ட பிறகுதான் எடுத்துக்கறோம். அதே போல் ஆச்சு. நாட் பேட். இன்றைய இரவு மட்டும்தான் தங்கறோம் என்பதால் சமாளிச்சுக்கலாம்தான்.
இங்கிருந்து சீர்காழி  ஒரு 21 கிமீ தூரம்தான்.  அங்கேயே  ஊரைச் சுத்தி ஒரு  15 திவ்யதேசக் கோவில்கள் இருக்கு. அதுக்குத்தான் வந்துருக்கோம். அப்ப ஏன் சிதம்பரத்தில் தங்கணும்?  காரணம் ஒன்னு இருக்கு!

நம்ம அபி அப்பா, போனமுறையே  சிதம்பரம் நடராஜர் கோவிலில்  ராத்திரி அர்த்தஜாமப் பூஜை அட்டகாசமா இருக்குமுன்னு சொல்லி இருந்தார்.  இங்கே இந்தக்கோவிலில் அர்த்தஜாம பூஜை மற்ற எல்லா கோவில்களிலேயும் முடிஞ்சபிறகுதான் நடக்குமாம். நடராஜரின் பூஜைக்கு மற்ற எல்லா தெய்வங்களும் தேவதைகளும், ரிஷிகளும் முனிவர்களுமா  வந்து கலந்துக்க உண்டான ஏற்பாடாம் இது.  இந்த பூஜை ரொம்பவே அட்டகாசமா இருக்கும் என்பதோடு அப்போ நாமும் இங்கிருந்தால் அனைத்து தெய்வங்களின் ஆசிகளும் கிடைச்சிருமுன்னு ஒரு ஐதீகம். கட்டாயம் இந்த பூஜையைப் பாருங்கன்னார். கட்டாயம் போகணுமுன்னு  திட்டமும் வச்சுருந்தோம். ஆனால்  நடராஜரின் குட்புக்ஸில் நம்ம பெயர் எழுத விட்டுப்போயிருந்தது :-(

அதுக்காக  அப்படியே  விட்டுடமுடியுமா? கொஞ்சம் நல்லபிள்ளைகளா நடந்துக்கிட்டு, நம்ம பெயர்  ரெஜிஸ்டராகி இருக்குமுன்னு இப்ப  மறுபடி வந்துருக்கோம்.

 ராத்திரி பத்து மணிக்கு  இங்கிருந்தால் போதும் என்பதால், 'இப்ப  மணி நாலுதான். அரைமணி நேரத்துலே சீர்காழி போயிடலாம்.  உன் 108 கோவிலில் ஒன்னு அங்கே இருக்கே. அங்கே போயிட்டு வந்து, சாப்பாடானதும் அர்த்தஜாம பூஜைக்குப் போக நேரம் சரியா இருக்குமு'ன்னு     நம்மவர் ஐடியாக் கொடுத்தார்.

அதுவுஞ்சரி. போனமுறையே தில்லை நடராஜர் கோவிலை, நம்ம நடராஜ தீக்ஷிதர் கூடவே போய்  நல்லாவே சுத்திப்பார்த்து படங்கள் எடுத்தாச்சு.  இவர் நம்ம அபி அப்பாவின் நண்பர்தான்!  இப்பவும் க்ளிக்கணுமுன்னு இல்லை. வெளிச்சம் இருக்கும்போதே சீர்காழிக்கு போயிட்டு வந்துடலாமுன்னு  கிளம்பினோம்.

தொடரும்.....    :-)