துளசிதளம்

என்ன தவம் செய்தனை.....


பயண விவரம் பகுதி 5


இந்தப் பயணத்துக்கு ஒரு முக்கிய நோக்கம் இருந்துச்சுன்னாலும், தினப்படி என்ன செய்யப்போறொம்னெல்லாம்திட்டமுன்னு ஒண்ணும் போட்டுக்கலை. அன்னன்னைக்கு எப்படி வருதோ அப்படி!


'ஆதத் சே மஜ்பூரி'ன்னு சொல்றதுபோல மனுஷன் பழக்க வழக்கத்து அடிமையாயிடறான் இல்லே?தமிழ்மணம்பாக்காம நான் எப்படி இருக்கப்போறேனோன்னு எங்க இவருக்கு ரொம்பக் கவலை. பழக்கம் தப்பிட்டா தலை திரிகிபோகுமு( பைத்தியம் புடிச்சிரும்)ன்னு நினைச்சுக்கிட்டு, அவரோட மடிக்கணினியிலே கலப்பையை இறக்கிவச்சுக்கிட்டார். நம்ம அதிர்ஷ்டம் பாருங்க, நாம் தங்குன இடத்துலே இருந்த ஃபோன் கனெக்ஷனை எடுத்துட்டுருக்காங்க. 'அதான்எல்லார் கையிலும் செல் வந்துருச்சேங்க'ன்னு பதில் வருது. இல்லை, இது வேலைக்காகாது. ஃபோன் லைனை மறுபடிபோடுங்கன்னு சொல்லிட்டோம்.


கணினி மையத்துலே போய்தான் மெயில் பாக்கறது, அனுப்பறதுன்னு நாள் போய்க்கிட்டு இருக்கு. ஒரு ஃபோன் லைன்கனெக்ஷன், அவுங்க கணினிக்குப் பதிலா எங்க லேப்டாப்புக்குக் குடுங்கன்னு கேட்டதுக்கு, கணினிமைய உடமையாளர் ஏதோஅவர் மையத்தையே கேட்டுட்டாப்போல திகைச்சு நின்னுட்டார். சரி, அவருக்கு ஏன் தொல்லைன்னு பேசாம இருந்துட்டோம்.
அன்னிக்குச் சனிக்கிழமை. ஊர் வந்து எட்டு நாளாச்சு. தமிழ்மணம் பார்க்காத எட்டு நாட்கள்! வெற்றிகரமாச் சமாளிச்சுக்கிட்டு இருக்கேன்.எங்க இவருக்குத்தான் பயம். 'வித்ட்ராயல் சிம்ப்ட்ம்ஸ்' இருக்கான்னு கவனிச்சுக்கிட்டு இருக்கார். இன்னமும் 'கோல்ட் டர்க்கி'வரை போகலைன்றது ஒரு நிம்மதி. சனிக்கிழமைன்னதும் கோயிலுக்குப் போகணுமுன்னு நினைப்பு வந்தது. எனக்கு இதுலேயும் ஒரு 'ஆதத்' இருக்கு, எல்லா சனிக்கிழமையும் கட்டாயமாக் கோயிலுக்குப் போகணும். இந்தியா வந்தமுன்னா எக்ஸ்ட்ராவா தினமும் ஒரு கோயில்னு போறதுதான்.


வெங்கடநாராயணா சாலையிலே திருப்பதி தேவஸ்தான கோயில்லே சனிக்கிழமைன்னா கூட்டம் எக்கச்சக்கம். எல்லாரும் நம்மளைப் போலவேஆயிட்டாங்க போல! அவுங்களை ஒழுங்குபடுத்த கயிறுகட்டி, வரிசை உண்டாக்கின்னு ஏக அமர்க்களம். இது நமக்குச் சரிப்படாது. வேற எதாவது கோயிலுக்குப்போகலாம், எல்லா சாமியும் ஒண்ணுதானேன்னுட்டு, கோபதி நாராயணசாமி சாலையிலே இருக்கற ஜெயின் கோயிலுக்குப் போனோம்.


தெருவைப் பாக்காம கொஞ்சம் பக்கவாட்டுலே திரும்பி இருந்த பெரிய கேட்டைத் திறந்துக்கிட்டு உள்ளெ போனா....பிரமாண்டமான ஐராவதம் ரெண்டு,எதிரும் புதிருமா! ரெண்டுக்கும் நடுவிலே படிக்கட்டுங்க. ஒரு ஏழெட்டு இருக்கும்.பெரிய கூடம்.சுவத்தோரமா மூணு சந்நிதிங்க. கூடத்துலே ச்சின்னமேடையிலே ஒரு விக்கிரஹம். மூணு மார்வாடிப்பெண்கள். முகத்தை மறைக்கும் முக்காடு. அதிலே ரெண்டுபேர் விக்கிரஹத்துக்கு அபிஷேகம் செய்யறாங்க. ஒருத்தர்தரையிலே உக்காந்துக்கிட்டு கையிலெ இருக்கற பெரிய தட்டுலே இருந்து அபிஷேகப் பொருட்களை ஒவ்வொண்ணாஎடுத்துக் கொடுக்கறார். ச்சின்னக் குரலில் எதோ பாட்டும் பாடிக்கிட்டே இருக்காங்க.


நாமோ, இந்தக் கோயிலுக்குப் புதுசு. இவுங்க பூஜை முறைகள் ஒண்ணும் தெரியாது வேற.அதனாலே யாரையும் தொந்திரவு செய்ய வேணாமுன்னு நினைச்சுப் பேசாம பளிங்குத் தரையிலே உக்கார்ந்து கொஞ்ச நேரம் தியானம்(!) செஞ்சோம். அப்புறமா அந்தக் கோயிலை வலம் வரலாமுன்னு( நோஸி?) வந்தோம். படு சுத்தமா இருந்துச்சு. பின்னாலே ஒரு பெரிய ஹால் அப்புறம், பக்கவாட்டுலேயும் ( மெயின் ரோடைப் பார்த்தாமாதிரி)இன்னொரு ஹால். அவுங்க சம்பந்தப்பட்ட விசேஷங்களுக்கு பயன்படுதாம். நல்ல ஐடியா இல்லே? கோயில் வெளி வராந்தாவுலே ஒரு சந்தனம் அரைக்கிற ச்சின்னக் கல். அரைச்செடுத்த சந்தனம் கொஞ்சூண்டு ஒரு கிண்ணத்துலே,அதை இட்டுக்க ஒரு குச்சியும், முகம் பார்க்கும் கண்ணாடியும். கோணாமாணான்னு நெத்தியிலே இட்டுக்காமஅழகா அளவா இட்டுக்க முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி. பேஷ் பேஷ். ( திருப்பதி தேவஸ்தான கோயில்லேயும் ஒரு பெரீய்ய்ய்ய்ய்ய கண்ணாடி இருக்கு, கவனிச்சீங்களா?) கேமெரா எடுத்துக்கிட்டு போகலையேன்னு வருத்தமா இருந்துச்சு. ஆனா போனவாரம் நம்ம 'கபாலி'யைக் கண்டுக்கினு வர்றப்ப அப்படியே குளத்துலே எட்டிப் பார்த்தாஆச்சரியமாப் போச்சு, குளம் நிறையத் த்ண்ணியும், துள்ளிக் குதிக்கும் மீன்களும்! உடனே மீனுக்குப் போடன்னபொரி வியாபாரம் அமோகமா நடக்குது. நானும் வாங்கிப்போட்டேந்தான். ஆனா மீன்கள் பாவம். பொரியே தின்னு போரடிச்சு கிடக்குதுங்க.



எங்க இவர் சில இடங்களுக்குப் போகணுமுன்னு சொன்னதாலே, ட்ராவல்ஸ்லே ஒரு கார் எடுத்துக்கிட்டுக் கிளம்புனோம்.வேளச்சேரி எல்லாம் கடந்து தாம்பரம் போற ரோடு. அங்கே இருந்து கிளை பிரியும் ரோடுலே போறோம். புது கட்டிடங்கள் ஏராளமாக் கட்டிக்கிட்டு இருக்காங்க. பல அடுக்குமாடிகள். ஆனா வெனிஸ் ஞாபகம் வந்துச்சு.போனவெள்ளத்தோட மிச்சங்கள் இன்னும் இருக்கு. சில இடத்துலே எல்லாம் பச்சையா பாசி பிடிச்சுத் தேங்கிக் கிடக்குது.அதுக்கு அடியிலே இருக்கும் தரை விற்பனைக்கு! எனக்கோ,படகு விடத்தெரியாது,எதுக்கு ரிஸ்க்குன்னு திரும்பவந்தப்பதான் வண்டி தாம்பரம் கிட்டே போறதைக் கவனிச்சேன்.


இந்த ரோடிலெ நண்பர் வீடு இருக்கே, அங்கெ போயிட்டுப் போயிரலாமுன்னு அவருக்கு ஒரு ஃபோன் போட்டேன்.அதான் மூணுதாளும், செல்லும் கையிலே இருக்கே:-)


நண்பருக்குப் பேருக்கேத்தாப் போலவே சந்தோஷம். வீட்டுவாசலிலே இறங்குறப்பவே சந்தோஷின் மனைவி ஓடிவந்து கட்டிப் புடிச்சுக்கிட்டாங்க.
இவுங்களை எனக்கு ஒரு மூணுவருசமாத்தான் தெரியும். ஆனா இவுங்களைப் போல உள்ளவங்களைத் தெரிஞ்சுக்கறதுக்கும், நட்பு வச்சுக்கவும் நாம்தான் புண்ணியம் பண்ணி இருக்கணும்.


சந்தோஷ் நளினி தம்பதிங்களுக்கு மூணு குழந்தைங்க. அதுலெ ஒரு இரட்டையரும் இருக்காங்க. ஆனா இதுமட்டுமே அவுங்க குடும்பமில்லை. இன்னிக்குக் கணக்குக்கு மொத்தம் 26 புள்ளைங்க.