ஆ.............விரல்!!! 3 கார் ஏலம்!

மறுநாள், ஞாயிறு என்பதால், திங்களன்றுதான் காரை, மதிப்பீடு செய்யுமிடத்திற்குக் கொண்டுபோனோம். முன்பகுதியில் 'ஹெட்லைட் உடைந்துவிட்டிருந்தது. 'பானட்'டின்மேல் அம்மைத் தழும்புபோல கொத்தியிருந்தது. எல்லாம் செங்கல் செய்த வேலை.ஆனால் ஓட்டும் நிலையில் இருந்ததால் பிரச்சனையில்லாமல் ஓட்டிக்கொண்டு போக முடிந்தது.


அங்கே அவர்கள், பழுது பார்க்கும் ஓரிடத்தின் விலாசம் சொல்லி, அங்கே கொடுத்தால் வண்டி விரைவில் கிடைக்கும் என்று பரிந்துரை செய்தனர்.உடனே அவர்கள் சொன்ன இடத்திற்கு வண்டியை கொண்டுபோனோம். அவர்களும் பரிசோதித்துப் பார்த்துவிட்டு, வெள்ளிக்கிழமை தயாராகிவிடும் என்றும் சொன்னார்கள். சரி ஒரு நான்கு நாட்கள்தானே. சமாளித்துவிடலாம் என்றிருந்தோம்.


மகளுக்காகத் தனிக்கார் வாங்கியிருந்தோம். நம் வீட்டு 'கராஜ்'-ல் இரண்டு வண்டிகள் மட்டுமே நிறுத்த இடம் என்பதால், என்னுடையவண்டியை ஏற்கெனவே விற்றுவிட்டேன்.எனக்கும், கோபாலுக்கும் இப்போது ஒரு கார் தான் இருந்தது. எனக்கு வண்டி தேவையாக இருந்தால்அவரைக் கொண்டுபோய் அலுவலகத்தில் விட்டுவிட்டு, வண்டியை நான் எடுத்துக்கொண்டு போவேன். நம் வீட்டிலிருந்து ஒரு 3 நிமிட ட்ரைவ்தான் அவருடைய அலுவலகம்!


போன வருடம், மகளும் தனி வீடு பார்த்துக் கொண்டு போய்விட்டதால், இன்னுமொரு கார் வாங்கலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டே இருந்துவிட்டோம். வாங்கியிருந்தால் எவ்வளவு உபயோகமாக இருந்திருக்கும். இப்போது, ஒரு வண்டிகூட இல்லையே என்ற கவலை. கோபாலின் அலுவலகம் ஒரு 20 நிமிட நடையில்தான் இருந்தது என்றாலும், இங்குள்ள குளிர் காரணம் நடந்தெல்லாம் போக முடியாது .மேலும், மடிக் கணினியையும் தூக்கிக்கொண்டு போக வேண்டுமல்லவா?


மகளும், அவளுடைய வண்டியை சில நாட்களுக்குக் கடன் கொடுத்தாள். வெள்ளியன்று வண்டி கிடைக்கவில்லை. இன்னும் சிலநாட்கள் தாமதிக்கும் என்றும் சொன்னார்கள். வீக் எண்டும் வந்துவிட்டது.


ஞாயிறன்று, இங்கே ஒரு கார்களை ஏலம் விடும் இடத்திற்குப் போகலாம் என்று கோபால் கூறினார். மேலும் இன்று 'ரிசர்வ்' கிடையாது என்றார். நான், உங்களுக்கு எப்படித் தெரியும் என்றதற்கு, 'செய்தித்தாளில்' நேற்றே வந்திருந்ததே என்றார். இந்த ஊரில் ஞாயிறு அன்று நாளிதழ் கிடையாது. சனியன்றே வார இறுதிக்கென்று 'பேப்பர்' வரும்.


இங்கு புதிய வண்டிகள் வாங்க வேண்டுமென்றால் செலவு கூடுதல். குறைந்தது நம் இந்திய ரூபாயின் மதிப்பில் பத்து லட்சங்கள் ஆகும்.ஆனால், 'செகண்ட் ஹேண்ட்' வண்டிகள் என்றால் 2500 ரூபாய்க்குக்கூட கிடைக்கும். அது மிகவும் பழையதாகவும், பல கைகள் மாறியும் இருக்கும்! இதுவே நியூஸிலாந்து நாணய மதிப்பில் சொல்வதென்றால் 100 டாலரிலிருந்து 35,000 டாலர் வரை ஆகும். எல்லாம் காரின் 'மேக் & மாடல்' பொறுத்து. இவையுமே டொயோடா, சுபாரு, மிட்சுபிஷி, ஹோண்டா இந்த மாதிரி வண்டிகளுக்குத்தான்.பென்ஸ், பென்ட்லி என்றால் அவ்வளவுதான்! அதோட 'ரேஞ்சேஏஏஏஏஏ வேறே!'


நமக்கு வேண்டியது அதிகம் ஓடியிருக்காத, ஒரு மூன்று வருடப் பழக்கமான வண்டி. தானியங்கியாக இருக்கவேண்டும்.உள்ளே வசதியாகவும், ஹீட்டர் நன்கு வேலை செய்வதாகவும், நம்பிக்கையான 'ப்ராண்ட்' ஆகவும் உள்ளதுதான். 5 கதவுகளுள்ள, 'ஹாட்ச் பேக்' வண்டியாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். விற்று விட்ட என் வண்டியை நினைக்கும்போதே நெஞ்சம் நடுங்கிவிடும். ஹீட்டிங்கும் சரியில்லை, சைடு வியூ மிர்ரர், பவர் ஸ்டீரிங் இப்படி ஒன்றும் இல்லை. அதையும் நான் ஏழரை வருடம் வைத்து ஓட்டி இருக்கிறேன் என்றால் என் நெஞ்சுரத்தை மெச்சவே வேண்டும். இது என்னிடம் வந்த கதையை பின்பு ஒருநாள் சொல்லுவேன்.


இங்கெல்லாம் உபயோகப்படுத்திய கார்களை விற்பதற்கென்றே கணக்கில்லாத இடங்கள் இருக்கின்றன. நகரம் முழுவதும் கொஞ்சம்பெரிய இடமாக, ஒரு பத்து, இருபது வண்டிகளை நிற்கவைப்பதற்குத் தோதான இடமாக இருந்தால் போதும். அடுத்த நாளே அங்கேஒரு 'கார் யார்ட்' முளைத்துவிடும்! அவைகளை வாங்குவதற்கும் ஆட்கள், ஏதோ பிரார்த்தனைக்குக் கோவில் கோவிலாக சுற்றுவது போல பார்த்துக்கொண்டே போவார்கள்.முக்கியமாக வார இறுதிகளில் இந்தக் கூட்டம் அதிகரித்துவிடும். நல்ல வண்டி வைத்திருப்பவர்களும்ஏதோ 'டைம் பாஸ்' போல இதில் கலந்துகொள்வார்கள்.


நாங்கள் இருவரும் ஏலம் விடும் இடத்திற்குச் சென்றோம். அங்கே, அன்று ஏலம் போடும் கார்களையெல்லாம் நம் பார்வைக்கு வைத்திருந்தார்கள்.பார்த்த எதுவும் எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. ஒன்றும் சரிவரவில்லை.


அப்போது, அடுத்த ஹாலில் நல்ல வண்டிகள் இருந்தது கண்ணில் பட்டது. அதில் ஒன்று எனக்குப் பிடித்தமாதிரி இருந்தது. ஆனால் அது மறுநாள் மாலைதான் ஏலம் விடப்படும் என்றார்கள். சரி, நாளையே வரலாம் என்று வெளியே போனோம். அப்படியே போகிற வழியில்ஏதாவது 'கார் யார்ட்'ல் இதே மாடல் என்ன விலை என்று பார்க்கலாம். அப்போது நாளை ஏலம் கேட்க வசதியாக இருக்கும் என்றுபோய்ப் பார்த்தோம்.

இன்னும் வரும்