எவ்ரிடே மனிதர்கள் - 5

மோர் உண்டோ?
-------------------------


இப்படிக் கேக்கறதுலே என்ன தப்பு?


தப்பு இல்லைதான். ஆனா ஒரு தடவை இல்லை ரெண்டு தடவை கேட்டா தப்பே இல்லைதான். ஆனா இதுவே ஆயிரம் தடவைன்னா? (ச்சும்மா ஒரு பேச்சுக்கு தான் இந்த ஆயிரம் கணக்கெல்லாம்). அதுவும் கல்யாண விருந்துலே! என்ன, கல்யாண வீட்டுலையா? அப்ப இது டூ மச். கல்யாண விருந்துலே மோர் இல்லாம இருக்குமா?


ஏன், இல்லாமலும் இருக்கலாமே! குழப்பறேனா? இது ஒரு கிறிஸ்தியானிகள் வீட்டுக் கல்யாணம். பொண்ணு வீட்டுலே கல்யாண விருந்து. பிரியாணியும், இன்னும் என்னென்னவோ நான்வெஜ் அயிட்டங்களுமா விருந்து தூள் பறக்குது.


நாமோ பையன் வீட்டு சைடு! அதாங்க, நம்ம அவராச்சனுக்குக் கல்யாணம். கூட வேலை செய்யற நண்பர்களை விட்டுறமுடியுமா? இந்த செட்டுலே ரெண்டு பேருதான் ஏற்கெனவே, அதாவது செட் சேர்றதுக்கு முன்னேயே கல்யாணம் ஆனவங்க. நம்ம கிருஷ்ணமூர்த்திக்கு ரெண்டு வயசுலே ஒரு பையன்கூட இருக்கான். இன்னொருத்தர் நாங்க. போன வருசம் கல்யாணம் முடிச்சோம்.


பொண்ணு வீடு பக்கத்து ஊர். அதனாலே கல்யாணத்துக்குப் போகவர, மாப்பிள்ளையே வண்டி ஏற்பாடு செஞ்சுருந்தார். நாங்களும் பரிசுப் பொருள்களை எடுத்துக்கிட்டுப் புறப்பட்டாச்சு. இதுலே என்ன ஒரு 'சிக்கல்'ன்னா நாங்க எல்லாருமே வெஜிடேரியன்கள். அதனாலே ஒரு ச்சின்னத் தயக்கம் இருந்துச்சுங்க. மாப்பிள்ளை சொல்லிட்டாரு, 'அதெல்லாம் ஒரு பிரச்சனையே கிடையாது. உங்களுக்கு ஸ்பெஷலா சாப்பாட்டுக்குச் சொல்லி இருக்கு. கவலைப்படாம கல்யாணத்துக்குவந்து சேருங்க'ன்னு.


இதோ அங்கே போய்க்கிட்டே இருக்கோம். போய்ச் சேர இன்னும் ஒரு மணி நேரம் ஆகும். அதுவரைக்கும் நம்ம கிருஷ்ணமூர்த்தியைப் பத்திச் சொல்லவா?

அவருக்குச் செட்டிநாட்டுலேக் காரைக்குடிபக்கம். பொண்ணும் அந்தப் பக்கத்துலெ இருந்துதான் எடுத்தாங்களாம்.பொண்ணு வீட்டுலே கொஞ்சம் செல்வாக்கு அதிகமாம், அவரே சொன்னதுதான்.


நாங்க, காதல் கல்யாணம். ரெண்டு வீட்டுப் பக்கமும் ஆதரவு இல்லை. அதனாலே ரொம்ப அடக்கி வாசிச்சுக்கிட்டு இருந்தோம்.ரொம்பச் சாதாரண வாழ்க்கை முறைதான். செட்டாக் குடித்தனம். அலட்டிக்க எல்லாம் முடியாது. வருமானத்துக்குள்ளேயேஎல்லாம் அடக்கி வைக்கணும். ச்சும்மா சொல்லக்கூடாது....அப்படி வைக்கத் தெரிஞ்சவளாக்கும் நான்! க்கும்


ஒரு நாள் கிருஷ்ணமூர்த்தியோட வீட்டுக்குப் போயிருந்தோம். கேள்விப்பட்டதையெல்லாம் வச்சு, கற்பனை செஞ்சுக்கிட்டுப் போனது 100 % தப்பாப் போச்சு. பாயைக் கொண்டு வந்து விரிச்சாங்க அவுங்க மனைவி. கொஞ்ச நேரம் பேச்சுலே போனது. ஒவ்வொரு வார்த்தையிலும், 'கவனமா' அகங்காரத்தோட பேசுனாங்க. இன்னிக்கு என்ன சமையல்னு கேட்டாங்க.நானும், பீன்ஸ் பொரியல், ரசம்னு சொன்னேன்.


"ரசம்ன்னா எங்க வீட்டுலே தக்காளி ரசம்தான்."


"அப்படீங்களா? நாங்களும் ரசத்துலே தக்காளி போடுவோம்"

" ஊஹூம்... நாங்க தக்காளியை அப்படியே கையாலே நசுக்கிக் கரைச்சு ரசம் வைப்போம்"சரிதான், இவுங்ககூடப் பேசிக்க ஒண்ணுமில்லைன்னு மெதுவாப் பேச்சை மாத்திட்டேன். காஃபி கொண்டு வரேன்னு சொன்னாங்க. வேண்டாங்க, தண்ணி மட்டும் தாங்கன்னு சொல்லிட்டு, அவுங்களுக்கு உதவியா அடுக்களைப் பக்கம் போனேங்க. போனா...... என்னாத்தைங்க சொல்றது?


எங்க வீடே மேலுங்க, பாத்திரம் பண்டமுன்னு அழகா அடக்கமா இருக்கு. முக்கியமா சுத்தமா பளிச்சுன்னு இருக்கு.ஆனா இங்கே?...............என்னத்தைப் பெரிய இடமோ?


அப்புறம் கொஞ்ச நாள் கழிச்சு, அவர் மனைவி ஊருக்குப் போயிட்டாங்க. இவர் மட்டும் தனியா இருந்தார். அப்ப அவருக்கு உடம்பு சரியில்லாமப்போய் ஜுரமாப் படுத்துக்கிட்டார். மழைக்காலம் வேற. சொல்லணுமா?எங்க இவர்தான், போய்ப் பார்த்துட்டு வந்து, பாவமா இருக்குமா. கொஞ்சம் ரசம்சாதம் செஞ்சு கொடுக்கலாமுன்னு சொன்னார். நானும் அவசர அவசரமா சாதம், ரசம், ஜுரக்காரருக்குத் தொட்டுக்க எளிதாயும், ருசியாவும் இருக்கட்டுமேன்னுபருப்புத் துவையல் செஞ்சேன். அப்பெல்லாம் மிக்ஸியெல்லாம் நம்ம ஐவேஜுலே இல்லாத அயிட்டம். இருக்கவே இருக்கு அம்மிக்கல். அடிக்கற மழையிலே தனியாக் குடையும், சோறுமாப் போகவேணாமுன்னு நானும் கூடவே போனேன்.


நிஜமாவே மனுஷர், பாவமாப் பாயிலே படுத்துக்கிட்டு இருக்கார். அப்பத்தான் நல்லாப் பார்க்கறென், அங்கெ ஒரு கட்டில்கூட இல்லைங்க. ச்சில்லுன்னு இருக்கு தரையெல்லாம். செல்வத்துக்கும், அந்த வீட்டுக்கும் சம்பந்தமே இல்லாதது போலஇருந்துச்சுங்க. அவர் வீட்டுக்குத் தகவல் அனுப்புனாராம். ஆனா அவுங்க தனியா வரமுடியாதுன்னுட்டு வரலையாம்.அதுக்கப்புறம் அந்தம்மா ரெண்டு மாசம் கழிச்சுத்தான் வந்தாங்க. இவர்தான் போய்க் கூட்டிட்டு வந்திருக்கார்.


சரி சரி. கல்யாணவீடு வந்துருச்சு. எல்லாரும் இறங்குங்க. இந்தக் கல்யாணத்துக்குக்கூட மனைவியைக் கூட்டிட்டுவரலை அவர்.
உள்ளே நுழைஞ்சதும், எல்லாருக்கும் கலர் உடைச்சுக் கொடுத்தாங்க. அப்புறம் பக்கத்துலே இருக்கற சர்ச்சுலே கல்யாணம். மாப்பிள்ளை கூடவே நடந்து போனோம். அங்கெ அவுங்க சம்பிரதாயப்படிக் கல்யாணம். மோதிரம் மாத்துனாங்க. தாலியும் கட்டுனாங்க. அப்புறமும் நிறையப் பாட்டுக்கள் பாடுனாங்க. மூணுநாலுவாட்டி ஜெபம் செஞ்சாங்க. நாங்களும் ஒண்ணும் சரியாப் புரியலைன்னாலும், அங்கே இருக்கற மத்தவங்க செய்யறதையெல்லாம் காப்பி அடிச்சுக்கிட்டே இருந்தோம். முட்டி போட்டு, எழுந்து, பாட்டுப் பாடி, திரும்பவும் முட்டு குத்தல், ஜெபம், பாட்டுன்னு இருந்ததுலே பசி கபகபன்னு வந்துருச்சு.


கறிமீன் தின்னாதவங்களுக்குன்னு கல்யாண வீட்டுக்குப் பக்கத்து வீட்டுலே சாப்பாடுக்கு ஏற்பாடு செஞ்சிருந்தாங்க.எங்களையெல்லாம் மாப்பிள்ளையே அங்கே கூட்டிக்கிட்டுப் போனார். அப்பவே இவர் ஆரம்பிச்சுட்டார்,'மோர் உண்டோ?'ன்னு.


சாப்பாடெல்லாம் பரிமாற ஆரம்பிச்சதும் பருப்புச் சாதத்துலேயே இன்னொருக்காக் கேட்டார் மோ.உ?' இருக்கு. இதோ கொண்டு வர்றோம்' ன்னு சொல்லிட்டு உள்ளே போனாங்க ஒருத்தர். போனவர் போனவர்தான்.ரொம்ப நேரமா வரலை. அதுக்குள்ளெ நம்ம 'கி.மூ.' 'மோ.உ' ன்னு கேட்டுத் தள்ளிட்டாரு! 'மோருக்காக ஒருத்தர் பக்கத்து வீட்டுவரை போயிருக்கார். கொஞ்சம் பொறுத்துக்குங்க'ன்னு சொன்னாங்க.இதென்ன சிட்டியா? பக்கத்து பக்கத்துலே ஒட்டிக்கிட்டு வீடுங்க இருக்கறதுக்கு? கிராமம். ஒரு வீட்டுக்கும் இன்னொரு வீட்டுக்குமே வேலி சுத்திக்கிட்டுப் போக அஞ்சு நிமிஷ நடை!


இங்கேயோ, ஒரு ஜீவன் மோருக்காகத் துடிக்குது, துவளுது. அதைப் பாக்கப் பாக்க எங்களுக்கெல்லாம் மானக்கேடா இருக்கு. வந்த இடத்துலெ ஒண்ணு இல்லேன்னா ச்சும்மா வாயை மூடிக்கிட்டு இல்லாமஇப்படி இருந்தா எப்படிங்க? ஒரு வேளை, ஒரே ஒரு வேளை, அந்த மோரை ஊத்திக்கலேன்னாதான் என்ன?


நாங்க சொன்னதையெல்லாம் காதுலே வாங்குற நிலமையிலேயே கி.மூ.இல்லை.


பாவம், அலறிஅடிச்சுக்கிட்டு வேகவேகமா ஒரு ச்சின்னச் சொம்புலே மோர் கொண்டுவந்து கொடுத்தார் ஒருத்தர்.எங்கே அலைஞ்சு வாங்கி வந்தாரோ?


எங்களுக்கு இருந்த வெறுப்புலே, நாங்க யாருமே மோர் ஊத்திக்கலை. இதெயெல்லாம் கொஞ்சம்கூட சட்டை செய்யாம மோர் சாதம் சாப்பிட்ட கி.மூ. ஒண்ணுமே நடக்காதமாதிரி கம்பீரமாப் போய்க் கையைக் கழுவிக்கிட்டு வந்தார்.


அதுக்கப்புறம் சம்பிரதாயமான பேச்சுகள் எல்லாம் முடிஞ்சு நாங்க திரும்ப எங்க ஊருக்கு அதெ வண்டியிலே வந்து சேர்ந்தோம்.
டவுனுக்குள்ளே ஆரம்பத்துலேயே நம்ம கி.மூ வோட வீடு இருக்கறதாலே, அவர்தான் மொதல்லே இறங்கிக்கிட்டார்.அப்பத்தான் கவனிச்சோம், கல்யாணப் பரிசா அவர் கொண்டு வந்திருந்த ச்சின்ன பேக்கெட், அவரோட சட்டைப் பாக்கெட்டிலேயே இருந்தது.


"அடடா.... கிஃப்டைக் கொடுக்க மறந்துட்டீங்க போல இருக்கே?"


ஆமாமாம். இவர் பண்ண கலாட்டாலே அது எப்படி ஞாபகம் இருக்கும்? மனசுக்குள்ளெ முணுமுணுக்கறென்.


" இல்லை. சாப்பாடே சரியில்லை. ஒரு மோருக்கு என்ன பாடு படவேண்டியதாப் போச்சு. அதான் கொடுக்கவேணாமுன்னு திருப்பிக் கொண்டு வந்துட்டேன்"


"......................."


-----------
அடுத்த வாரம்: Betty

நன்றி: தமிழோவியம்