ஒருவேளை உணவை ஒழி என்றால் ஒழியாய்.......  பகல் சாப்பாட்டுக்கான நேரம் நெருங்கிருச்சுன்னு கடற்கன்னிக்கு எதிர்வாடை சாலையைக் கடந்து போனோம்.  இந்த மெரீன் பரேடு இருக்கு பாருங்க..... நேப்பியரில்  இதை அடிச்சுக்க முடியாது. நல்ல அருமையான ஏரியா !  நடந்தே போய் எல்லாத்தையும் பார்த்து ரசிச்சு அனுபவிக்கலாம். இங்கே தங்குமிடம் தெரிஞ்செடுத்த 'நம்மவருக்கு' ஒரு  பாராட்டுப் பத்திரம்  (கூடக்)கொடுக்கலாம் :-)

முந்தாநாள்  இங்கே வந்து சேர்ந்ததும் சாப்பிட்ட அதே இடம் போனோம்.  இங்கத்துக் கடைசி சாப்பாடும் இங்கேயே ஆகட்டும். நல்ல கூமரா ஸாலட் கிடைச்சது. கூடவே ஒரு ச்சீஸ் கேக்கும் !  எனக்கு எங்கே போனாலும் உயிர்காக்கும் உணவு  அந்தப் பாழாப்போன பொட்டேட்டோதான். (இந்தியா விதிவிலக்கு, கேட்டோ ! )அதுக்கு இந்த கூமரா எவ்வளவோ தேவலை.  மாற்றமும் வேண்டித்தானே இருக்கு, இல்லையோ ?  கூமரா  =  சக்கரைவள்ளிக்கிழங்கு . 

சிட்டுக்குருவிகளும் என்னைப்போலத்தான்.... இல்லே....?  உருளையை ஒரு பிடி பிடிக்குதுகள் :-)

அக்கம்பக்கத்துக் கடைகளை வேடிக்கை பார்த்துக்கிட்டே போனப்ப, குழந்தைக்கோமாளி கண்ணில் பட்டான்.  அட! இவனுடைய அப்பா அங்கே நம்ம வீட்டில் இருக்காரே..... குழந்தையைக் கூட்டிப்போய்க் காமிச்சால் சந்தோஷப்படுவாரே....  புள்ளை பெரிய படிப்பாளி போல!   புத்தக அலமாரியிலே உக்கார்ந்துருக்கான். அவனை 'வாங்கி' பையில் போட்டாச்.  

முந்தாநாள் ராத்ரி பார்த்த இண்டியன் அலங்காரச்சாமான் கடை திறந்துருக்கு. ச்சும்மா எட்டிப்பார்த்தேன். அவ்ளோதான். இந்தக் கடை நம்மூரில் இருக்கப்டாதோ ?  பொதுவா, நியூஸியில் பல வியாபார நிறுவனங்கள்  எல்லாம் செயின் ஸ்டோர்ஸ் வகைதான்.  மெயின் ஸ்ட்ரீம்ஸ்  என்பதால் எல்லா ஊரிலும் வியாபாரம்  அமர்க்களம். விலையும் ஒன்னு போல என்பதால்.... எங்காவது போகும்போது இங்கிருந்து  அன்பளிப்பு வாங்கிப்போகணுமுன்னு இல்லை. என்ன கொடுக்கப்போறோமுன்னு இங்கே பார்த்து வச்சுக்கிட்டு அங்கங்கே போய் வாங்கிக்கலாம். சுமைகூலி மிச்சம் :-)   இந்தியன் கடைகள் மட்டுமே விதிவிலக்கு.  புத்தர் அரைவிலை. நல்லா இருக்கார். இருக்கட்டும் !   யானை வந்து பார்த்ததுக்கு அடையாளமா ஒரு யானை....

ஓப்பன் மால்தான் இந்த இடம். இதைப்போல் எங்கூரிலும் கடற்கரைப் பேட்டையில்  ஒன்னு இருக்கு!  சனம் உக்காரப் போட்டு வச்சுருக்கும் மேடைகள் ஒவ்வொன்னிலும்  விதவிதமான  ஓட்டோவியம். என்ன இருந்தாலும் ஆர்ட் ஸிட்டி என்ற பெயரைக் காப்பாத்தணும்தானே ! 

இன்னும் ஒரு மணி நேரம் கைவசம் இருக்கு. ச்சும்மா ஒரு ட்ரைவ் போயிட்டுப்போகலாமா?  அப்பத்தான் நினைவு வந்தது...   படகுத்துறை போகலையேன்னு... ச்சலோ.....

ஏகப்பட்டவை நிக்குதுகள். மூரிங் பார்க் :-) கொடிமரம் உள்ளவைதான் அதிகம்.  காத்தாடப் போவாங்க இல்லே ? 

ஸ்லிப்வே யில் லேடி ஹேமில்டன், கரையில் ஏறி நிக்கிறாள்.  5558 இதுகளை எல்லாம் இடுப்புக்கு மேலேதானே எப்பவும் பார்க்கிறோம். இப்பக் காலையும் பார்க்க முடியுது.   ரிப்பேர் வேலைக்கு வந்துருக்காள்.

கடலையொட்டியே போகும் சாலையில் போனால் ஹாக்ஸ் பே ஏர்ப்போர்ட். போற போக்கில்  வண்டிக்குப் பெட்ரோல் நிரப்பிக்கிட்டோம். திருப்பி விடும்போது  ஃபுல் டேங் இருந்தால் நமக்கு நல்லது.  இல்லைன்னா அதுக்கொரு சார்ஜ் பண்ணிக்குவாங்க,  ரென்டல் கார்க்காரர்கள். வண்டியை, த்ரிஃப்டி பார்க்கிங்லே விட்டுட்டு, உள்ளே போய்  சாவியைக் கொடுத்துட்டு,  வண்டியில் கீறல் விழுந்ததைச் சொல்லி, அதுக்கான  படிவம் ( சரியா சாந்தி ? ) நிரப்பிக்கொடுத்தாச். ஒரு முன்னூறு டாலர் நம்ம கணக்குலே இருந்து எடுத்துக்கிட்டாங்க.  ரிப்பேர் வேலை முடிஞ்சதும் அதுக்குண்டான காசைக் கழிச்சுக்கிட்டு, மீதியை நம்ம கணக்குலே சேர்த்துருவாங்க. போகட்டும்.... (அப்புறம் ஒரு வாரத்துலே மீதியைப் போட்டாச்சுன்னு தகவல் வந்தது )

செல்ஃப் செக்கின் பண்ணி, பொட்டிகளை ஒப்படைச்சாச். இனி  காத்திருப்புதான். முக்கால் மணி நேரம் வேடிக்கை.  இங்கத்து முக்கிய சமாச்சாரம் என்னன்னு கோடி காமிக்குது  லவுஞ்சில் போட்டு வச்சுருக்கும்  காஃபி டேபிள்ஸ். 

பக்கத்துலே வந்து உக்கார்ந்த லேடியுடன் சின்னப்பேச்சில்  ஆரம்பிச்சு, அவுங்க ஓவியர் என்றதும்  கொஞ்சம் பெரிய பேச்சாகிருச்சு :-)நம்மூருலே மகள் வீட்டுக்குப் போறாங்களாம்.   தனிநபர் ஓவியக் கண்காட்சி நடத்தறாங்க. நம்மூரிலும் நடந்துருக்கு. நமக்குத் தெரியாமப்போச்சே..... செல்ஃபோனில் அவுங்க ஓவியங்களைக் காமிச்சாங்க  !  வாவ்...... அருமை !  நேரம் இருந்தால் வீட்டுக்கு வாங்கன்னு சொல்லி விவரமும் கொடுத்தேன். 

ஓவியம்னதும், நம்ம நெருங்கிய தோழி நினைவுக்கு வந்தாங்க. சிங்கையின் பிரபல எழுத்தாளர், (தமிழ் & இங்லிஷ் மொழிகளில் எழுதறாங்க )பிரபல ஓவியராகவும்  டபுள் ஆக்ட் இப்போ!  நமக்காக வரைஞ்சு கொண்டுவந்து கொடுத்தவைகளைப் பத்திச் சொல்லாமல் இருக்க முடியுதா? இதுவரை இந்திய டிஸைனில் ஒன்னும் வரைஞ்சதே இல்லையாம்.....   ஆரம்பிங்கன்னு சொன்னேன்.

ஒன்னேமுக்கால் மணி நேர ஃப்ளைட்.  குட்டி விமானம். ஆடி ஆடிப்பறந்து வர இம்மாநேரம் எடுக்குது. அஞ்சு நாப்பதுக்குத் தரை. 

ஆறேகாலுக்கு வீடு வந்தாச்.  நம்ம ரோட்டோருஆ பயணமும் முடிஞ்சது.

கோவிட் காரணம் இனி ரெண்டு வருஷங்களுக்கு  நாட்டைவிட்டுப்போக எங்களுக்கு அனுமதி இல்லை. தடுப்பு ஊசி அடுத்த வருஷம் முதல் கிடைக்கலாமாம்.  அதுவரை உள்நாட்டுப் பயணங்கள் செஞ்சுக்கலாம். நமக்கும் ஏகப்பட்ட இடங்கள், நியூஸியிலேயே பாக்கி இருக்கு. ஒவ்வொன்னாப் போய்ப் பார்த்துட்டு வரணும்.

ஏர்நியூஸிலாந்துக்கு,  போன ஜென்மக்கடன் எவ்ளோ இருக்கோ ?

போகட்டும். 

பயணம் செய்வது உடலுக்கும் உள்ளத்துக்கும் நல்லது. நெடுந்தூரப் பயணமா இருக்கணும் என்ற அவசியம் இல்லை. பக்கத்து ஊருக்குக்கூடப் போய்வரலாம். ஆனால் அங்கே இருக்கும் புராதனச்சின்னங்களையோ, மற்ற இயற்கைக் காட்சிகளையோ கண்ணையும் மனசையும் திறந்து வச்சுப் பார்த்து அனுபவிக்கணும். ஆனா ஒன்னு.... உடலில் கொஞ்சம் வலு இருக்கும்போதே போய் வந்தால் நல்லது. முட்டிவலி, முழங்கால் வலி, தலை சுத்தல் இப்படி  வலிகள்   வர்ற வயதான காலம்வரை  தள்ளிப்போடாதீங்க.....

ஆதலினால் பயணம் செய்வீர்!  

பொறுமையாகத் தொடர்ந்துவந்த வாசகப் பெருமக்களுக்கு என் மனம் நிறைந்த நன்றிகள்! 

PIN குறிப்பு :   கொஞ்ச நாளைக்கு லீவு விடலாமா ?  எப்படியும் கிறிஸ்மஸ் லீவு வேணுமா இல்லையா ?

பொழைச்சுக்கிடந்தால் புது வருஷத்தில் ஆரம்பிக்கலாம்.

கொரோனா ஒழிக !

பீச்சுக்கு வாசல் இருக்கு ! (ரோட்டோருஆ பயணம் . பகுதி 21 )

அழகான நுழைவு வாசல் இருக்கேன்னு அதுக்குள்ளே  போனால்.....  ஒரு திடலும், அங்கே ஓர் அரங்கும் !  நம்ம சிங்காரச்சென்னையில் கூட  மெரினா பீச்சில்  ஒரு அரங்கம் இருந்தது யாருக்காவது நினைவிருக்கோ ?  நிகழ்ச்சிகள் நடக்கும்போது, ஜாலியா மணலில் உக்கார்ந்து, கடற்காற்றை அனுபவித்தபடி  ரசிச்சுப் பார்ப்பது  எவ்ளோ அருமை, இல்லே ?  என்னவோ சில காரணங்களுக்காக (அரசியல்? ) அதை இடிச்சுத் தள்ளிட்டாங்க. 

இங்கே நேப்பியரில், மணலுக்குப் பதிலாப் புல்வெளி !  பார்க்கவே ரொம்ப நீட்டா அழகா இருக்கு! 

  

அரங்கின் பக்கவாட்டுப் பகுதியில்  இருக்கும் அஞ்சாறு படிகளில் இறங்கினால் கடற்கரை. அதே கல்பீச்தான். 'பெப்பிள் பீச்'னு பாலிஷ்டா சொல்லிக்கலாம். சுமார் மூணு கிமீ நீளமா இருக்கும் கடற்கரை. கல்லை மிதிக்காமத்  தண்ணி கிட்டேப் போய்ப் பார்க்க  ஒரு மேடை போட்டு வச்சுருக்காங்க, Pier போல ! 

பின்னால் தலையில் மணிக்கூண்டோடு நிக்கும் கட்டடம்  T& G  builting. ஹாஹா.....   இது நம்மளோடதுதான் !   Tulsi & Gopal  இல்லையோ !   1900  வருஷத்தில் Temperance General Insurance கம்பெனி கட்டுனது.  அந்த 1931 நிலநடுக்கம் இதையும் விட்டுவைக்கலை.  ஒன்னுவிடாம எல்லாத்தையும் அழிச்சுட்டுத்தானே ஓய்ஞ்சது.   அதுக்கப்புறம் 1935 லே மறுபடி இப்ப நாம் பார்க்கும் ஸ்டைலில் கட்டி எழுப்பினாங்க. அப்பதான் ஆர்ட் டெகோ ஸிட்டின்னு பெயர் வந்துருச்சே....  ஸ்பானிஷ் ஸ்டைலில் தலையில் ஒரு  டோம் வச்சுட்டாங்க.   இப்ப இது 'லோன் ஸ்டார்'  என்ற பெயரில் இருக்கும் அபார்ட்மென்ட். நல்ல ரெஸ்ட்டாரண்டும், பாரும் இருக்காம்.  

டாம் பார்க்கர் என்ற உள்ளூர்  வியாபாரி, தன்னுடைய ஊரை அழகுபடுத்த பொருளுதவி செஞ்சுருக்கார்.  அவர் பெயரிலேயே ஒரு செயற்கை நீரூற்று அமைச்சுட்டது  உள்ளுர் நகரசபை. இதுவும் அந்த நிலநடுக்கத்துக்கப்புறம்  கட்டுனதுதான்.  ராத்ரி எட்டுமணிக்கு  இங்கே விளக்கலங்காரம் பார்க்கலாமாம்.  நாம் ராத்ரி ஒரு வாக் போய்ப் பார்த்திருக்கலாம்தான்.  எங்கே?   வந்த அன்னிக்குக் களைப்பு. நேத்துதான்  மழை....  கோட்டை விட்டதுக்கு என்னென்ன சாக்கு சொல்றேன் பாருங்க :-)  ஏறக்குறைய இதே போல ஒன்னு இன்னும் உயரம் அதிகமா நம்மூர்லேயே ஒன்னு இருக்கு. அங்கேயும் விளக்கலங்காரம் செஞ்சுருக்காங்க.  அதுவும்  நம்மூர் 2011 வருஷ நிலநடுக்கத்துக்கு அப்புறமே!  நம்மூரில் இதுக்குப் பெயர்  விக்டோரியா ஸ்கொயர் ஃபவுன்டெய்ன்.  

கடற்கரையில் தோட்டமும் புல்வெளியுமா வச்சு உண்மையாகவே அழகுபடுத்தி இருக்காங்க.  பார்க்கவே மனசுக்கு இதமா இருக்கு!  நகரசபை ரொம்ப நல்லாவே பரமரிச்சுக்கிட்டும்  இருக்கு. இதுக்கு 'யார் பெயரையும்' வைக்கலை :-) சொந்தக்காசுலே  செஞ்சு கொடுத்தால்தான் பெயர், ஆமா...  சுத்திப்பார்த்துக்கிட்டே போகும்போது கடற்கன்னியின் தரிசனம் ஆச்சு. 

பானியா  (Pania )என்ற பெயரில் ஒரு கடற்கன்னி இருந்தாள்.  தினமும் பகல் பொழுது முழுசும் தன்னுடைய இனத்தோடு கடலுக்குள் இருப்பாள். சாயங்காலம், சூரியன் மறைஞ்சதும்,  நிலப்பகுதிக்கு வந்து  அங்கே ஓடும் சிற்றோடையாண்டை இருக்கும் புதரில்  ராத்ரி முழுசும் தங்கி ஓய்வெடுத்துப்பாள்.  காலையில்  கடல் கூப்பிடும் ஓசை கேட்டதும் கடலுக்குள் போயிருவாள். இப்படியே பலகாலம் நடந்துகிட்டு இருக்கு.

இந்தப் பகுதியில்   அப்போ இருந்த மவொரி குழுவின் தலைவரின் மகன்  கரிடொகி(இளவரசன் Karitoki ) தற்செயலா  ஒருநாள் இந்த ஓடையில் தண்ணீர் குடிச்சுருக்கான்.  ரொம்பவே ருசியா இனிப்பான தண்ணீரா இருந்துருக்கு.  அதனாலே தினமும் இந்தக்குறிப்பிட்ட இடத்துக்கே தண்ணீர் குடிக்க வந்து போறான்.  இவனுடைய வருகையைப் புதரில் இருந்து பார்த்துக்கிட்டே இருக்கும்  பானியாவுக்கு அவன் மேல் காதல் வந்துருது. ரொம்பநாள்  கழிச்சு ஒரு சமயம், இளவரசன் அங்கே தண்ணீர் குடிக்க வந்திருக்கும் சமயம் , மனசாலே அவனுக்கு சேதி அனுப்பறாள். மனஓசையைக் காத்து சுமந்துபோய், அவன் காதில் விழவச்சது.  யாரோ கூப்புட்டாப்லெ இருக்கேன்னு சுத்தும் முத்தும் பார்க்கிறான்.  புதர்மறைவில் இருந்து பானியா வெளியே வர்றாள்.  இளவரசன் கரிடொகி, இதுவரை இப்படிப்பட்டப் பேரழகியைப் பார்த்ததே இல்லை...... அவனும் காதலில் விழுந்தான். 

( இதை எழுதும்போது  சினிமாப்பாட்டெல்லாம் நினைவுக்கு வருதே.....   இஞ்சாருங்கோ.......  நான் பார்த்ததிலே இவள் ஒருத்தியைத்தான் நல்ல அழகி என்பேன்........  சினிமாவையும்   தமிழனையும் பிரிக்கவே முடியலையேப்பா.....  )

காதல் முத்திப்போய், இருவரும் காந்தர்வ மணம் செஞ்சுக்கறாங்க. இளவரசனோட  குடிலுக்குப் போனாங்க.  ராத்ரி நேரம், இருட்டு என்பதால் புதரில் இருந்த ஆந்தையைத் தவிர வேற  யாரும்  இவுங்களைப் பார்க்கலை. காலையில் பொழுது விடியுமுன், பானியா எழுந்து கடலுக்குப் போக ரெடி ஆறாள்.  இளவரசன் தடுத்து நிறுத்தறான்.  'கட்டாயம் போயே ஆகணும். கடலின் அழைப்பு வந்ததும் தண்ணீருக்குள்ளே போகலைன்னா.... என் உயிர் போயிரும்.  கவலைப்படாதே  தினமும்  சூரியன் அஸ்தமிச்சதும் வருவேன்' சொல்லிட்டுப் போயிடறாள். இப்படியே கொஞ்சகாலம் ஓடுது. 

இளவரசனுக்கோ  இளம் வயது. தன்னுடைய அழகான மனைவியை மத்தவங்களுக்குக் காமிச்சுப் பெருமையடிக்கலாமுன்னு பார்த்தால் அதுக்கு வழியே இல்லை. ஆனாலும் வாய் சும்மா இருக்குதா ?  நண்பர்கள்கிட்டே, மனைவியின் அழகைப் புகழ்ந்துபேசறான்.  எல்லோரும்  இவனை நம்பாமல்  இன்னும் கல்யாணமே  ஆகலை. அதுக்குள் மனைவி அழகாமே.... உளறிக்கிட்டு இருக்கான்.  பைத்தியம் முத்திப்போச்சு, .  ' னு சிரிக்கிறாங்க.

பானியாவோ... ஒருநாள் கூடப் பகலில் தங்கமாட்டேங்கறாள். என்ன செய்யலாமுன்னு யோசிச்சு, கிராமத்துலே இருந்த பெரியவராண்டை போய் கேக்கறான்.  அவருக்குக் கடலில் இருக்கும் கடற்கன்னிகளைப் பற்றி ஓரளவு தெரிஞ்சுருக்கு. அதுவுமில்லாம  கரிடொகியைப் பத்தி ரொம்ப நல்லாவே தெரிஞ்சுருக்கு. பையன் பொய் சொல்ல மாட்டான்னு !

அவனாண்டை கேக்கறார், 'உன் மனைவி எப்பவாவது சமையல் பண்ணிப் போட்டுருக்காளா? இல்லே உங்கூட உக்கார்ந்து சாப்ட்டுருக்காளா ? '

அப்பதான் இளவரசனுக்கு உரைக்குது..... 'இல்லையே'ங்கறான்.  அந்தக் காலத்துலே எல்லாம்  சாயங்காலம் வெளிச்சம் இருக்கும்போதே ராச்சாப்பாடு ஆகிரும். லைட்டா பாழா? 

 அதே பழக்கமோ என்னவோ.....    பொதுவா இங்கே சாயங்காலம் ஆறு, ஆறரைக்கே டின்னரை முடிச்சுக்கறாங்க.  இதுக்குப் பெயர் டீ!  நாம்தான் ராத்ரி எட்டரை, ஒன்பதுக்கு ராச்சாப்பாடுன்னு இருக்கோம்.  'டீ ஆச்சா'ன்னு கேக்கும் மக்களுக்கு  'ஆச்சே.... நாலு மணிக்கு'ன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருந்தேன், இவுங்க 'டீ' விவரம் தெரியாம :-) நானாவது பரவாயில்லை. இங்கே அப்போ இருந்த  ஒரு தோழியும் கணவரும், கூட வேலை செய்யும் சிலரை டீ (நம்ம டீ )குடிக்கக் கூப்புட்டுருந்தாங்க, சாயங்காலம் அஞ்சு மணிக்கு.  அவுங்களும் புள்ளைகுட்டிகளோடு வந்துட்டாங்க.  தோழி வடை, பஜ்ஜி, பக்கோடான்னு செஞ்சு டீயும் (இண்டியன் சாயா, பால் சக்கரையெல்லாம் சேர்த்துக்) காய்ச்சி வச்சுருந்தாங்க. 

வந்தவங்க எல்லாத்தையும் முடிச்சுட்டு உக்கார்ந்து பேசிக்கிட்டு இருக்காங்க.  நேரம் போகப்போக  யாரும் கிளம்பறதாத் தெரியலை. அவுங்க டீ வருமுன்னு காத்திருக்க, இவுங்க டீதான் குடிச்சாச்சேன்னு  இனி என்னன்னு இருக்க...... கடைசியிலே நண்பரிடம், ஒரு விருந்தாளி மெல்லக் கேட்டுருக்கார். இன்னும் சமையல் ஆகலையா? புள்ளைகளுக்குப் பசிக்குதுன்னு....  கடைசியில் 'டீ' விவரம் தெரிஞ்சு, நண்பர் ஓடிப்போய் டேக் அவேயில் இருந்து சாப்பாடு வாங்கியாந்து விளம்பி இருக்கார். அப்போ கிடைச்ச அறிவுரை....   வெறும் டீ  குடிக்கக் கூப்பிடணுமுன்னா.... 'ஜஸ்ட் கம் ஃபார் அ  கப்பா' ன்னு சொல்லணும். தப்பித்தவறி டீ ன்னு சொல்லிடப்டாது:-)

சரி.  கடற்கன்னி கதைக்கு வருவோம்.....    பெரியவராண்டை 'இல்லையே'ன்னதும் அவர் சொல்றார், கடல் வாழ் ஜீவிகளுக்குச் சமைச்ச சாப்பாடு ஆகாது. அதனால் சமைச்சதை அவளுக்கு நைஸா ஒரு கவளம் ஊட்டிவிட்டுரு.  அப்புறம் அவளாலே கடலுக்குப் போக முடியாது. உங்கூடயே தங்கிருவாள்'னு.

அன்றைக்கு ராத்ரி அவள் வந்ததும்  வழக்கம்போல் மகிழ்ச்சியா நேரம் போக்கிட்டுத் தூங்கிடறாங்க. நடுராத்ரியில் இவன் மெல்ல  எழுந்து ஒளிச்சுக் கொண்டு வந்தச் சமைச்ச சாப்பாட்டுலே இருந்து கொஞ்சம் எடுத்துத் தூங்கறவ வாய்க்குள்ளே திணிச்சுட்டான். ஆபத்தைக் கவனிச்ச ஆந்தை ஒன்னு குரல் கொடுக்குது. திடுக்னு முழிச்ச  பானியா,  வாயில் இருக்கறதைத் துப்பிட்டுக் கடலுக்கு ஓடறாள்.

அங்கே  கடலுக்கடியில் இருக்கும் இவளோட சனம் மேலே வந்து, இவளை இழுத்துக்கிட்டு உள்ளே போயிடறாங்க. பின்னாலேயே துரத்திக்கிட்டு வந்த கரிடொகி கடலுக்குள்ளே குதிச்சு இவளைத் தேடறான்.  கடைசிவரை இவளைக் கண்டுபிடிக்கவே முடியலை......   பெண்டாட்டியைக் காணோம்னு  நெசமாவே பைத்தியம் பிடிச்சுப் பாயைச் சுரண்டிக்கிட்டு இருந்துருப்பான், இல்லே ? 

கடலுக்குள் போன பானியா, அப்போ கர்ப்பிணியா இருந்துருக்காள்.  அவளுக்கு ஒரு பையன் பொறக்கறான்.  அவனுக்கு Moremore னு பெயர் வச்சாங்க.  பானியாவுக்குத்தான்  புருஷன் செஞ்ச செயலால் மனசு ஒடைஞ்சு போச்சு.  நம்பினவன் இப்படிச் செஞ்சுட்டானேன்னு அழுதுபுலம்பி ஓய்ஞ்சுபோய் கடற்பாறையா மாறிட்டாள்.  Pania of the Reef.  அவளுடைய மகன்தான் இந்த பகுதிக்குப் பாதுகாவலனா இருக்கான். Kaitiaki  என்ற பெயரோடு, இவனுடைய  ஆன்மா அப்பப்ப  சுறா,  திருக்கை, ஆக்டொபுஸ்னு கடல்வாழ் ஜீவன்களோட  உடலுக்குள் புகுந்து இந்தப்பகுதியைக் காவல்காத்துக்கிட்டு இருக்கான்னு  மவொரி சனம் நம்புது.  

சம்பவம் நடந்து பல நூற்றாண்டுகள் ஆனபிறகுதான் இந்த இடத்தில் நேப்பியர் என்ற இந்த ஊரே உருவாகி இருக்கு!

ஊர்சனம் பானியாவுக்கு ஒரு சிலை வைக்கணுமுன்னு  முடிவு பண்ணி, 1954 ஆம் வருஷம் ஒரு வெங்கலச்சிலை செஞ்சாங்க.  சிலைக்கு மாடலா இருக்க யார் பொருத்தமுன்னு தேடித்தேடி ஒரு இளம்பெண்ணைத் தேர்ந்தெடுத்தாங்க.  முதலில் மாடலைப்பார்த்துக் களிமண் உருவம் செஞ்சுட்டு, அதை இத்தாலிக்கு அனுப்பி அங்கே வெங்கலச்சிலையா வார்த்துருக்காங்க. எடை 60 கிலோ. அப்பத்து பிரதமர்  ஸிட்னி ஹொலண்ட், இந்த உருவச்சிலையை ஜூன் 10, 1954 இல் திறந்து வச்சுருக்கார்.

ஒன்னரை மீட்டர் சிலை, பானியாவுக்கு இப்போ வயசு 66. .  எங்கூர் கணக்கில் ஸீனியர் ஸிட்டிஸன் ஆகிட்டாள். கடலோரம்  தேமேன்னு உக்கார்ந்துக்கிட்டு இருக்கும் இவளுக்கும் சிலபல ஆபத்துகள்  வந்துருக்கு. ப்ச்.....  மனுஷப்பயலுகளில்  சில விஷமிகள் இல்லையா என்ன ? இவளுடைய 30 வயசுலே எவனோ, இவள் தலையில் சுட்டுட்டான். 

இவளுடைய 51 ஆம் வயசுலே இன்னொரு ஆபத்து .  விஷமி ஒருத்தன், இவளைத் திருடிக்கிட்டுப்போய் ஒளிச்சு வச்சுட்டான். நெசப்பைத்தியக்காரன்.... Lucky Charm னு நினைச்சானாம்.  சிலையைக் காணோமுன்னு ஊர்சனம் திகைச்சுப்போச்சு. போலீஸ் அஞ்சாறு நாளுக்குப்பிறகுத் தேடிக்கண்டு பிடிச்சுட்டாங்க.   திரும்ப இங்கே கொண்டுவந்து ப்ரதிஷ்டை ஆச்சு.  இவளுடைய 57 வயசில் எவனோ, இவள் மேலே பெயின்ட் அடிச்சுட்டுப் போயிருக்கான். ஒவ்வொரு சமயமும்  நல்ல முறையில் பழுதுபார்த்துக் காப்பாத்தி இருக்கு நகரசபை. 

ஒரு சிலையாப் பார்க்காம, உயிருள்ள ஒரு மனுஷியாத்தான் இவளைப் பார்க்கிறோம். இவளைப் பற்றிய ஆராய்ச்சி, பொறந்தகம் விட்டுப் புருஷன் வீட்டுக்கு வாழப்போகும்  பெண்ணின் மனநிலை, கட்டுனவனே த்ரோகம் செஞ்சால் அவள் கதின்னு பல கோணங்களிலும் இவளை வச்சே உளவியல் சிந்தனைகள், ஏராளமான புத்தகங்கள், முக்கியமா  குழந்தைகளுக்கானவை, டிவி டாக்குமென்டரி, இண்டர்வ்யூன்னு அதுபாட்டுக்கு போய்க்கிட்டே இருக்கு இன்னும்.  நேப்பியர் வரும் பயணிகளை இவளும் பார்த்துக்கிட்டே இருக்காள் ! 

சொல்ல மறந்துட்டேனே..... நமக்கெல்லாம் கடல்கன்னின்னதும் இடுப்புக்குக் கீழே மீன் உடம்புலே இருப்பாள்னு தானே தெரியும் ? ஆனால் உண்மையில் அவள் மனுஷ உடம்புக்காரிதானாம் !   

 

தொடரும்.......... :-)

இங்கே பழையகாலமுன்னா... அது நூத்தியெம்பதுதான்....... (ரோட்டோருஆ பயணம் . பகுதி 20 )

அறையைக் காலி செஞ்சதும் நேராப்போய் நின்னது ம்யூஸியம்  கார்பார்க்கில்தான்.  இந்தப்பக்கம் இருக்கும் சுவரின் தலையில்  பின் குஷனில் குத்திவச்ச  மணிக்குண்டூசிகள் போல ஒரு டிஸைன். 

  (தையல்காரிக்கு வேற உவமை தெரியலையேப்பா.... )

பொதுவா இங்கத்து ம்யூஸியம்களில், நாம்  இந்தியாவில் பார்க்கும்  பழங்காலத்து உலோகச் சிலைகள் எல்லாம் இருக்காது.  இங்கத்து சரித்திரம் என்றதே   ஒரு நூத்தியெம்பது வருஷத்து சமாச்சாரம்தான். அதுக்கு முந்தி ஒரு ஆயிரம் வருஷங்களுக்கு முன்னே மவொரிகள்  இங்கே குடியேறிட்டாங்கன்னாலும்,  அந்தக்காலத்தில் குடும்பத்துக்கு   உணவு, உடை, இருப்பிடம்னு  முக்கியத் தேடல்களிலேயே வாழ்க்கை போயிருச்சுல்லே ?   சரித்திரமுன்னு சொல்லிக்க ஒன்னும் அவ்வளவா இல்லை. குகைகளில் வாழ்க்கை.....  மோஆ என்னும் பெரிய பறவைகள்  'இருந்தது ' என்றதெல்லாம் தான்  பதிவாகி இருக்கு. அதுவும் அவைகளின் எலும்புக்கூடை வச்சுத்தான். 

அதனால் நிகழ்காலச் சரித்திரங்கள்தான் பெரும்பாலும். ஆனால் நிலநடுக்கம் பற்றிய விவரங்கள், பூமிப்பந்தின் அமைப்பு, நிலவகைகள், படிமங்கள்  இப்படி எல்லா நியூஸி ம்யூஸியங்களிலும்  ஒரு பகுதி கட்டாயம் இருக்கும். நாடு இப்படிப்பட்ட நிலத்தில் அமைஞ்சு போனதால்.....  எல்லோருக்கும்,  முக்கியமா இளந்தலைமுறைக்கு இந்த  விவரத்தைக் காமிச்சு, ஆபத்து காலத்தில் எப்படி நடந்துக்கறது என்றதுக்கெல்லாம் ஒரு வாழ்க்கைக் கல்வி வேணும்தானே ?  

பழைய கப்பல்  (HMS Veronica )மணி ஒன்னு புதுசு போல மினுங்கிக்கிட்டு இருக்கு இங்கே! ஒவ்வொரு வருஷமும் 1931 ஆம் வருஷத்து நிலநடுக்க  நினைவுநாளுக்கு இந்த மணியை அடிப்பாங்களாம்! 

 அந்த பயங்கர நிலநடுக்கத்தில் இறந்து போனவங்க பெயர்ப்பட்டியலும், இவுங்களைப் புதைத்த இடத்தின்  வரைபடமும் கூட வச்சுருக்காங்க. 256 பேர் மரணம் :-(  

சின்ன  சனத்தொகை இருக்கும் நாடு என்பதால் ஒரு உயிர் போனாலுமே   அது பெரிய இழப்பு.

  அடையாளம் கண்டுபிடிக்கமுடியாதவர்களைப்பற்றிய குறிப்பு பார்த்துட்டு, மனசுக்குக் கஷ்டமாப்போச்சு. அந்த குடும்பத்தில் இருந்த எல்லோருமே போயிருந்தா யார் வந்து அடையாளம்  சொல்வாங்க ? 

அந்த நிலநடுக்க விவரம்தான்  விஸ்தாரமா இருக்கு!  ஒரு ஃப்ல்ம்ஷோ கூட ஒரு கூடத்துலே நடந்துக்கிட்டு இருக்கு.  ஆள் இருக்கோ இல்லையோ அதுபாட்டுக்குத் தொடர்ச்சியா ..... நாமும் ஒரு காமணி நின்னு பார்த்தோம்.... ப்ச்..... பயங்கரம்தான்..... (எங்கூரும் இப்போ ஒரு ஒன்பது வருஷத்துக்கு முன்னே நிலநடுக்கத்தால் பாதிக்கப்பட்டுருக்கே.... அதனால் எங்களுக்கெல்லாம் நிலநடுக்கமுன்னா  மன நடுக்கமும் வந்துரும்.... ஹூம்....என்னத்தைச் சொல்ல? ) 

நிரந்தரக் காட்சிகளா அமைச்சு இருப்பவை ஒரு பகுதியில்னு சொன்னா......  தாற்காலிக காட்சிகளா மற்ற உலக சமாச்சாரங்கள்  காட்சிக்கு வைப்பது சகஜம்.  டாப்போ ம்யூஸியத்தில்கூட  நாய் ஷோ பார்த்தோமில்லை...   அதைப்போல  இங்கே  ஜப்பான் நாட்டு உடையான கிமோனா வரலாறு காட்சி நடக்குது.    பார்த்தவுடனே கண்ணைக் கவரும் விதமா ஒன்னும் இல்லை....  ஸில்க் என்பதுதான் விசேஷம்.  

எங்கூரிலும்   வருஷத்துக்கு ரெண்டு மூணு முறையாவது இப்படி தாற்காலிகக் காட்சிகள்  வச்சுருவாங்க. ஒரு முறை டி ஷர்ட் பார்த்தோமே   நினைவிருக்கா ? 

 

இப்போதைக்கு  எங்கூர் ம்யூஸியத்துக்கு நூத்தியம்பது வயசாச்சுன்னு  பழைய சேகரிப்பை எல்லாம் காட்சிக்கு வச்சுருக்காங்க. இன்னும் போகலை.  அப்புறம் சிறுவர்களுக்குன்னு தனியா  Santa Search, Amazing Animals னு சில பொழுதுபோக்கு (கூடவே கற்றலும் உண்டு ) அம்சங்கள்.   World's best wildlife photographs from Natural History Museum in London னு ஒரு டூரிங் எக்ஸிபிஷன் கூட நடக்குது.  போனவாரம் தான் ஆரம்பிச்சது. அடுத்தவருஷம் மார்ச் மாசம் வரை வச்சுருப்பாங்க.  டிஸ்ப்ளே செய்யக் கொஞ்சம் மெனெக்கெடுவாங்க என்றதால்  எதுவுமே குறைஞ்சபட்சமா மூணு மாசம். போயிட்டு வந்து சொல்றேன்.

 பின்குஷனைப் பக்கத்துலே பார்க்கும்  வாய்ப்பு கிடைச்சது.... பெரிய கம்பியில்தான் பந்து இருக்கு !

Yuki Kihara என்ற   ஓவியரின் தனிநபர் எக்ஸிபிஷன் ஒன்னும்   நடந்துக்கிட்டு இருக்கு.  இவுங்க சமோவா நாட்டில் பிறந்து,  இளவயதில் மேற்படிப்புக்காக  நியூஸி வந்துட்டாங்க. இவுங்க திறமையைக் கண்டுக்கிட்ட, Metropolitan Museum of Art in New York, அங்கே தனிநபர் எக்ஸிபிஷனுக்கு அனுமதி கொடுத்துருக்கு. அந்த ஓவியங்களை  இங்கே நியூஸியின் மிகப்பெரிய ம்யூஸியமான Te Papa Tongarewa ஆதரவால்... உள்நாட்டு ம்யூஸியங்களில் டூரிங் எக்ஸிபிஷனாக்  காட்சிக்கு வச்சுருக்காங்க.  தற்செயலா இங்கே  நேப்பியர் ம்யூஸியத்தில் நமக்கும் பார்க்க ஒரு வாய்ப்பு அமைஞ்சுருச்சு பாருங்க. !  

பதினெட்டாம், பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு  பீங்கான் பாத்திரங்கள் எல்லாம்  கண்ணாடிப்பொட்டிக்குள்ளே காட்சிக்கு வச்சுருக்காங்க. வெவ்வேற நாடுகளில் இருந்து  கிடைச்சதாம். 

சாயா  எவ்ளோ முக்கியம் , இல்லே....  ?   சாய் இல்லாமல் நானில்லை....   ஹேவ் அ கப் ஆஃப் டீ :-)  

இதே முக்கியம் இசைக்கும் !  சின்னப்புள்ளைகளைக் கவர்ந்து இழுக்கும் பகுதி இது !  அதைத் தொடாதே, இதைத்தொடாதேன்னு எதுவும் இல்லை. தொட்டுப்பாரு. இசையைக்கேளு ! 

காடு எப்படி நாடாச்சுன்னு  இன்னொரு பகுதி.....  ரொம்பக் கஷ்டந்தான் பட்டுருக்காங்க. 

வெளியே வளாகத்தில்  லார்ட் ப்ளங்கெட்டின்  உருவச்சிலை.  பிரிட்டிஷ் காலனியா இருந்த சமயத்தில் இவர்  கவர்னர்.  

இந்த ஊரே  கலைக்குப்பெயர் போனதுன்னு சொல்றாங்க, இல்லே ?  இது கொஃபாய் ன்னு சொல்லும்   லோக்கல்  பூ  ( Kōwhai ) உலோகத்தில் ! 

சரி வாங்க ,சாலையைக் கடந்து எதிர்வாடைக்குப் போகலாமா?

 

தொடரும்........... :-)