சிவன் கூப்பிட்டார் !! (பயணத்தொடர் 2020 பகுதி 2)

எல்லோரா குகைக்கோவில்களுக்குப் போய்க்கிட்டு இருக்கோம்.  நதீம் என்ற பெயருடையவர்தான் நமக்கான சாரதி.  நல்ல பண்புள்ள மனிதரா இருக்கார்.  மெல்லிய குரலில் பேசறார்.  கன்டோன்மெண்ட் ஏரியாவைக் கடந்து போறோம்.

கொஞ்சதூரத்தில் ஒரு குன்றின் உச்சியில் கோட்டை ஒன்னு  கண்ணில் பட்டது.  பார்த்தவுடன் எனக்கு 'திக்'னு இருந்தது உண்மை. 'நம்மவர்' ஒரு கோட்டை ப்ரேமி.  அவருக்காக ராஜஸ்தான் பயணத்தில் கோட்டை, கோட்டைன்னு  ஒன்னு விடாமப் பார்த்தே நொந்து போயிருக்கேன்.  இது  தௌலதாபாத் கோட்டையாம்.  இப்போது சுற்றுலாப் பயணிகளுக்கு அனுமதி இல்லையாம். உள்ளே பழுதுபார்க்கும் வேலை நடக்குது போலன்னு நினைச்சேன்....    கார் போகும் பாதையெல்லாம் இல்லை. நடந்தே மேலேறிப் போகணும், அதுவும் 750  படிகள்  என்றது கூடுதல் தகவல்.

அப்பதான் 'நம்மவர்' சொன்னார்  'போனமுறை ஔரங்காபாத் வந்தப்ப, மேலே ஏறிப்போயிருக்கேன்'னு  ( அப்பாடா.....    தப்பிச்சேன்.... ) வீட்டுக்குப்போய் பழைய ஃபோட்டோ ஆல்பத்தைத் தேடிப் பார்க்கணும்.  ஏகப்பட்ட ஆல்பங்கள் கிடக்கு.  கடலில் மூழ்கி முத்தெடுக்கறாப்போலதான்....  டிஜிட்டல்  கெமெரா வந்து இப்ப வாழ்க்கையைக் கொஞ்சம் சுலபமா மாத்திருச்சு இல்லே :-)

பனிரெண்டாம் நூற்றாண்டில் யாதவ மன்னர்கள் கட்டிய இந்தக் கோட்டைக்கு தேவகிரின்னு பெயர். மொகலாயர்கள் நம்ம நாட்டுக்குள் வந்து ஆட்சியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு இருந்த காலத்தில் முகமது பின் துக்ளக் ஆட்சி காலத்தில்,  இதன் பெயரை மாத்தி தௌலதாபாத்னு வச்சுருக்காங்க.  அப்புறம் இதே ஊரைத் தலைநகரா மாத்தினபிறகு, தண்ணீர் கஷ்டம் காரணம் சரி வரலைன்னு  விட்டுட்டுப் போனதெல்லாம் சரித்திரம்....  இப்போ பாழடைஞ்சுதான் இருக்காம். சரித்திர முக்கியத்வம் உள்ள இடங்களைப் பாராமரிக்க வேணாமோ?  ப்ச்... என்னமோ போங்க......

மலைப்பாதை முடிஞ்சு சமதளத்தில் போகும்போது  அங்கங்கே ஸில்க் பஸார்னு  தனித்தனிக் கட்டடங்கள்.  ஔரங்காபாத்  புடவைகளாம். வரும்போது கண்டுக்கணுமுன்னு மூளையில் முடிச்சுப் போட்டு வச்சேன் :-)

எல்லோராப் பகுதிக்கு ரொம்பப் பக்கத்துலேதான் ஸ்ரீ க்ரிஷ்னேஸ்வர் கோவில் இருக்கு. ஒரு ரெண்டரைக் கி மீவுக்கும் குறைவுதான். பனிரெண்டு ஜ்யோதிர்லிங்கக் கோவிலில் ஒன்னு.  முதலில் கோவிலுக்குப் போயிட்டுக் குகைக்குப் போலாமுன்னு சொன்னார் 'நம்மவர்'.  சரின்னு அங்கே போனோம்.

 கோவிலுக்குப் போகும் வழியிலேயே ஒரு மசூதி போல ஒன்னு  அந்தக் காலத்துலேக் கட்டி இருக்காங்க. ஒருவேளை சமாதியோ?  சின்னதுதான்.  அதைப் பொருட்படுத்தாம சனம் போய் வந்துக்கிட்டு இருக்கு. கோவில் பூஜைப்பொருட்கள், இன்னபிற விற்கும் கடைகள் ஏராளம்.  கோவிலுக்குள் செல்ஃபோன், கெமெரா அனுமதி இல்லை. வாசலுக்குப் பக்கத்தில் பாதுகாத்துக் கொடுக்கும் இடம் இருக்கு.  அங்கே கொடுத்துட்டு, எதுத்தாப்போல இருக்கும் காலணி பாதுகாக்கும் இடத்தில் காலணிகளை விட்டுட்டுப் போனோம். 

பெரிய முற்றம் கடந்து  ஒரு பக்கமா இருக்கும் கோவிலுக்குள் போறோம். நல்ல கூட்டம்.  கருவறைக்குள்ளே போகுமுன் ஆண்கள், மேல்சட்டையைக் கழட்டிடணும்.  வெற்று மார்பு காமிக்காமத் தோளில் சட்டையைப் போட்டுக்கலாம்.  தரையில் பதித்த சிவலிங்கத்துக்கு தாராபிஷேகம் இருந்தாலும்,  சனமும் பால், தன்ணீர்னு  கொண்டுபோய் அபிஷேகம் பண்ணறாங்க. அங்கேயே பக்கெட்டில் பால் வச்சுக்கிட்டுச் சில பண்டிட் உக்கார்ந்துருக்காங்க. 'அபிஷேகம் பண்ணனுமுன்னா இந்தப் பக்கம்'னு  சொல்லிக்கிட்டு அந்தாண்டை ஆட்களை அனுப்பிக்கிட்டு இருந்தார் ஒரு பண்டிட்.  அந்தப் பக்கம் போனால்தான் சிவனை வலம் வர முடியும்.  நாங்க இந்தப் பக்கம் இருந்தே குனிஞ்சு சிவலிங்கத்தைத் தொட்டுக் கும்பிட்டோம்.  சிவனுக்கருகில் கொஞ்சம் தக்ஷிணையை வச்சுட்டுத் திரும்புனபோது,  அங்கே உக்கார்ந்துருந்த பண்டிட்,  என்னைக் கூப்பிட்டு ஒரு வாழைப்பழமும், கொஞ்சம் வில்வமும், ஒரு சாமந்திப்பூவும் கொடுத்தார்.  பிரசாதம் கிடைச்சுருச்சு.  இது போதுமுன்னு  அந்தச் சின்னக் கருவறை விட்டு வெளியே வந்தோம். வாசல் ரொம்பவே உயரக்குறைவு. நல்லா குனிஞ்சுதான் வரணும்.

ராணி அஹல்யாபாய் ஹோல்கர், அந்நியர்கள் இடிச்சதைத் திரும்பக் கட்டி இருக்காங்க.  அட!  இவுங்கதானே சோம்நாத் கோவிலையும், காசி விஸ்வநாத் கோவிலையும் திரும்பக் கட்டுனவங்க, இல்லையோ.... ஜ்யோதிர்லிங்கக் கோவில்களில்  சுயம்புலிங்கங்கள்தான் என்றாலும்,  ஆதி கோவில்களை இடித்த முகலாயர்களின் ஆட்சி வீழ்ந்த காலக்கட்டங்களில் (பதினெட்டாம் நூற்றாண்டு ) கோவிலைத் திரும்பக் கட்டுனதாகத் தகவல்.   அன்னியர் ஆட்சியில் ஏராளமான பழைய கோவில்களை இடிச்சுட்டாங்கதானே :-( அப்போ ஏது  இந்த  மத நல்லிணக்கம் எல்லாம்? ஹூம்....

அஞ்சடுக்கு ஷிகாரா வகைக் கோபுரத்தோடு, இந்தக் கோவில்  இருக்கு. அழகான கோபுரம் !

 சின்னக்கோவில்தான்.  கருவறைக்கு முன்பக்கம் உயரம் குறைவான பெரிய பெரிய தூண்கள் நிறைஞ்ச மண்டபம். கருவறையைப் பார்த்தபடி மண்டபத்தின் ஒருபக்கம் நந்தி.  நந்திக்கும் அபிஷேகம் நடந்துக்கிட்டு இருந்தது. மக்கள் அவுங்கவுங்க பாலோ, நீரோ  கொண்டுவந்து அபிஷேகம் பண்ணிட்டுப் போறாங்க.  தூண்களில் சிற்பவேலைகள் நல்லாவே இருக்கு.  கெமெரா அனுமதி இல்லையேன்னு மனசு தவிச்சது உண்மை.

மேலே : கூகுளார் அருளிச் செய்த படங்கள்   போட்டுருக்கேன். நன்றி.

எதிர்பாராமலேயே இதுவரை அஞ்சு ஜ்யோதிர்லிங்கம் தரிசனம் நமக்குக் கிடைச்சது, ஏதோ விட்டகுறை தொட்டகுறையோ என்னவோ ! 

மஹாராஷ்ட்ர மாநிலத்தில் மட்டும் அஞ்சு ஜ்யோதிர்லிங்கங்கள் !   ரொம்பவே புண்ணியம் செஞ்ச பூமி!

வெளியே வந்ததும், காலணிகளை எடுத்து மாட்டிக்கிட்டு, கெமெராவைத் திரும்ப வாங்கியதும்  சிலபல க்ளிக்ஸ்.  குறைஞ்சபட்சம் வளாகத்துக்குள் மட்டும் அனுமதி கொடுக்கலாம். ப்ச்.....

கைப்பை விற்கும் கடையில் மகளுக்கு ஒன்னு வாங்கினோம். ஆச்சு ஷாப்பிங் :-)

காராண்டை வரும்போது, பக்கத்தில்  விளையாடிக்கிட்டு இருந்த பிஞ்சு முகம் பார்த்துட்டு, 'அம்மா எங்கே'ன்னு கேட்டதுக்கு அதோன்னு எதிர்சாரியைக் காமிச்சது.  டீ குடிச்சுக்கிட்டு இருக்காங்க அம்மா.  பழம் கொடுக்கட்டான்னு  கேட்டுட்டுப் பிரஸாதப் பழத்தைக் குழந்தைக்குக் கொடுத்தேன். ஆவலாய் உரிச்சுத் தின்னது குழந்தை !  சிவன் சந்தோஷிச்சு இருப்பார்!

 அங்கிருந்து கிளம்பி எல்லோரா   முகப்புக்கு வந்தோம்.   கார் பார்க்கிலிருந்து உள்ளே கொஞ்ச தூரம் நடக்கணும். நதீமின்  செல்நம்பரை வாங்கிக்கிட்டு உள்ளே போனோம்.

தொடரும்....... :-)

பயணத்துக்குள் பயணம் (பயணத்தொடர் 2020 பகுதி 1)

தை பிறந்தால் வழி பிறக்குமாமே!   நம்ம பயணத்தொடருக்கும் இந்நன்னாளில் வழி பிறந்தேவிட்டது :-)

பயணம் முடிச்சு வந்து பதினைஞ்சு நாள் ஆச்சு. அது என்னமோ இந்த முறை, வழக்கத்துக்கு மாறா நம்ம உடல், நாம்  சொன்ன பேச்சைக் கேக்கலை....

இங்கே நியூஸி, க்றைஸ்ட்சர்ச்சில் இருந்து கிளம்பி, சிங்கை வழியாகச் சென்னை போய்ச் சேர்ந்தவிதம் எல்லாம்  இதுவரை  வந்த  பயணத்தொடர்களில் எழுதியவைகளின் ரிபீட் தான்.  அதனால் விஸ்தரிச்சு எழுதலை.

 உறவினர், நண்பர்கள் சந்திப்பு,  சென்னையில் சில குறிப்பிட்ட கோவில்கள், பாண்டிபஸார், கீதா கஃபே,  துணிமணிகள் வாங்குவது, தைக்கக்கொடுப்பது எல்லாம் அப்படிக்கு அப்படியே......

பண்டிபஸாரை அழகு படுத்தி இருக்காங்க. நல்ல விஸ்தாரமான நடைபாதை.  நடக்க முடியாதவர்கள்  கடைகளுக்குப் போய்வர ' இலவச வண்டி' அத்தனை கூட்டத்துக்கும் பயன்படுத்த சின்னச் சின்னக்குப்பைத் தொட்டிகள்  (உன் குப்பைத்தொட்டிகள் எந்நேரமும் நிறைந்து வழிவதாக ! ) நடந்து செல்வோர்  அக்கரையில் இருந்து இக்கரைக்கு வர வரிக்குதிரை வரைஞ்சு வச்சாலும், எதையும் சட்டையே செய்யாம, நிறுத்தாமல் போகும் வண்டியோட்டிகள், இந்த சாலையை ஒருவழிப்பாதையா மாத்தி இருந்தாலும் 'அதுக்கென்ன.... என்னைப்பொறுத்தவரை அது இருவழிப்பாதைதான்'னு சின்னக்குற்ற உணர்வு கூட இல்லாமல் எதிரில் வரும்  ரெண்டு, மூணு சக்கரவண்டி ஓட்டும் மக்கள், எதையும் கண்டுக்காமல் நிக்கும் ஏராளமான காவலர்கள்,    இப்படி ..... அதுபாட்டுக்கு அது.....

இந்த முறையும்  இந்தியப்பயணம் என்ற கணக்கில்,  உள்நாட்டிலேயே வடக்கு, தெற்குன்னு போய் வந்ததும் இல்லாம ஒரு வெளிநாட்டுப் பயணமும் போய்வர வாய்ப்பு அமைஞ்சது!

அதுபாருங்க......  நம்ம பக்கெட் லிஸ்ட் இருக்கே.... அதுலே என்னென்ன முடிக்கலாமுன்னு  பக்கெட்டுக்குள்ளே கையை விட்டால்..... அது என்னவோ பாட்டம்லெஸ் பக்கெட்டால்லெ இருக்கு!

அதுலே இருந்து கைக்கு ஆப்ட்ட ஒன்னுக்காக, சென்னை போய்ச் சேர்ந்தபின் ஒரு வாரம் கழிச்சு டிசம்பர் 1  ஆம் தேதி கிளம்பினோம். அதுக்கான டிக்கெட் புக் செஞ்சப்ப,  சென்னை, ஹைதராபாத், ஔரங்காபாத்னுதான் வழித்தடம். ஸ்பைஸ்ஜெட். நம்ம நல்ல காலம்,  கிளம்ப ரெண்டு நாட்கள் இருக்கும்போது, சென்னை-ஔரங்கபாத் நேரடிச் சேவை தொடங்கி இருக்கோமுன்னு சேதி அனுப்புனாங்க.  ஆஹா.... ஹைதராபாத் போய் மூணரை மணிநேரம் தேவுடு காக்க வேணாம். பழைய புக்கிங்கை கேன்ஸல் செஞ்சுட்டுப் புது டிக்கெட் எடுத்தோம். காசு கொஞ்சம் கூடத்தர வேண்டி இருந்துச்சு.  அது பரவாயில்லை.  நேரத்தை மிச்சப்படுத்தறோமே!   டைம் இஸ் மணி இல்லையோ!

பகல் 2.50க்குக் கிளம்பி 4.30க்குப் போயிடலாம். ஏறக்கொறைய ஒன்னே முக்கால் மணி நேரம்.  காலையில் அடிச்சுப்பிடிச்சுக் கிளம்பி ஓடாம, நின்னு நிதானமா பனிரெண்டே முக்காலுக்குச் சென்னை   உள்நாட்டு விமானநிலையம் வந்து சேர்ந்தோம். நல்லா பளிச்ன்னு சுத்தமாத்தான்  வச்சுருக்காங்க.

செக்கின் செஞ்சுட்டுக் கொஞ்சநேரம் வேடிக்கை பார்த்துட்டு, நம்ம ஸ்ரீகிருஷ்ணா ஸ்வீட்ஸில்  கருப்பட்டி பாதாம் ஹல்வா டின் (200 கிராம். கலர்தான் யக் ) ஒன்னு வாங்கிக்கிட்டு, செக்யூரிட்டி செக்கப் முடிச்சு உள்ளே போயிட்டோம்.  நமக்கு நிறைய நேரம் இருக்கு. எதுக்குத்தான் இப்படி ரெண்டு மூணு மணி நேரத்துக்கு முன்னால் வரச் சொல்றாங்களோ....  சலிப்புடன் உக்கார்ந்துக்கிட்டு இருக்கும்போது நக்ஷத்திர உதயம்.  மெள்ள  நின்னு நிதானமா நடந்து வர்றது யாருன்னு பார்த்தால் நம்ம பிரபு !  கல்யாண் ஜுவல்லர்ஸ் நகை எல்லாம் வித்துப் போச்சா?

ஒரு படம் எடுக்கலாமான்னு நினைக்கும்போதே.... கடைசி நிமிட்லே செல்ஃபோன் உடைஞ்சால் பயணத்துலே கஷ்டமாயிருமேன்னு..... அதுக்குள்ளே  விமான நிலையப் பணியாளர்கள் சிலர்  பிரபுகூட படம் எடுத்துக்கிட்டு இருந்தாங்க. உடைச்சு ஒன்னும் எறியலை.....    வணக்கம் சொல்லிட்டு, ஒரு படம் எடுத்துக்கலாமான்னு அனுமதி கேட்டதுக்கு, புன்னகையோடு 'எடுத்துக்குங்களேன்' னு சொன்னார்.  ஆச்சு.  நன்றி சொன்னோம்.

ஔரங்காபாத் ஃப்ளைட்டுக்குப் பயங்கரக்கூட்டம்.  காவி வேஷ்டி, துண்டும், கழுத்துலே  மணிமாலையுமா பலர் !  குழுவாக ஷிர்டி போறாங்களாம்.   இதுக்கும் விரதம் இருந்து மாலை போட்டுக்கிட்டுப் போறது எனக்குப் புது சமாச்சாரம்!  இந்தக் குழு இல்லாமல் வேறொரு குழுவும் இருந்துச்சு. மலேசியா மக்கள். முதல் குழு ரொம்ப பக்காவா ஏற்பாடெல்லாம் பண்ணி இருக்காங்க போல.  அவுங்களுக்கு ஆளுக்கொடு பொட்டலம் விநியோகம் ஆச்சு, குழுத்தலைவரால்.  உள்ளே.... வாழை இலையில் பொதிஞ்ச புளிசாதம்!  மசாலா விமானத்துக்கு ஏற்ற  மணம்தான் :-)

சரியான நேரத்துக்கு ஔரங்காபாத் போய்ச் சேர்ந்துட்டோம்.  சின்ன  சைஸ் விமானநிலையம்தான். ஆனால் ரொம்ப அழகாவும் சுத்தமாவும் இருந்துச்சு.  இங்கிருந்து  சிலபல கோவில்களுக்குப் போய்வர வண்டிகள்  கிடைக்குதுன்னு  ஸ்டால் போட்டு வச்சுருந்தாங்க.

ஆளுக்கொன்னுன்னு ரெண்டு கேபின் பேக் மட்டும்தான் கொண்டு போயிருக்கோம். 'நம்மவர்' ஒரு Backpack  தினசரிப் பயனுக்குன்னு கொண்டு வந்ததால், ஒரு கேபின் பேகை செக்கின் செய்ய வேண்டியதாப் போயிருச்சு. நம்ம பொட்டி வந்ததும் எடுத்துக்கிட்டு வெளியே வந்தோம்.

அம்பாஸடர் அஜந்தா ஹொடேலில் தங்கல்.  அவுங்களே ஏர்ப்போர்ட்டுக்கு வண்டி அனுப்பி இருந்தாங்க. ரொம்ப தூரமில்லை. ஒரு நாலு கிமீதான். வாசல் கேட்டுக்குள்ளே நுழைஞ்சால் ரொம்பப் பெரிய தோட்டம். ஏராளமான மரங்கள். ஒரு அரைக்கிலோ மீட்டர் தாண்டித்தான் கட்டடமே இருக்கு!  ஒரு பதிமூணு ஏக்கர் வரும் நிலமுன்னு சொன்னாங்க.  வாசலில்  ரெண்டு பக்கங்களிலும் நம்ம யானைகள் !  அப்ப நல்ல இடம்தான்,  இல்லே :-)

ரெண்டாவது மாடியில் நமக்கான அறை.  ஒரு ஸிட்டிங் ரூம், ஒரு படுக்கை அறைன்னு நல்லாத்தான் இருக்கு.  அறை ஜன்னல் வழி முன்புற வாசலைப் பார்க்கலாம்.  ஸிட்டிங் ரூமில்  ரெண்டு முக்காலிகள் என் கவனத்தை இழுத்தன.

செருப்புக்கேத்தபடி காலை வெட்டிக்கறதைப்போல..... ஒரு சதுரப் பலகையை வலது பக்க மூலைக்கும் இடது பக்க மூலைக்குமாக் குறுக்கா வெட்டி, மும்மூணு கால் வச்சுருந்தாங்க.  சுவரையொட்டிப் போட்டுக்கலாம். இந்தமாதிரி ஒன்னை இப்பத்தான் முதல்முறையாப் பார்க்கிறேன்.  அவ்ளோ பாதுகாப்பான டிஸைனாத் தோணலை. சின்னப்பிள்ளைகள் இருக்கும் வீட்டுக்குச் சரிப்படாது, கேட்டோ

ஏற்கெனவே மணி அஞ்சரையாகப்போகுது.  இப்ப வடக்கே குளிர்காலம், சட்னு இருட்டிப் போயிரும் என்பதால்  இப்ப வெளியே போகும் எண்ணம் இல்லை.  ஃப்ரெஷப் பண்ணிக்கிட்டு, கீழே ரெஸ்ட்டாரண்டுக்குப்போய் ஒரு காஃபி குடிக்கலாமுன்னு போனோம்.
 

எங்கே பார்த்தாலும் பித்தளைப் பொருட்கள், பளபளன்னு மினுக்கலான  அலங்காரம்.  ரெஸ்ட்டாரண்டு பெயர் 'த சொஸைட்டி' !   வாசலாண்டை ரெட்டை மாட்டு வண்டியில் ஒருத்தர் போய்க்கிட்டு இருக்கார் :-)

ரெஸ்ட்டாரண்டில் யாருமே இல்லை. காஃபி வேணாம், நார்த்தீஸ்களுக்குச் சரியா தயாரிக்கத் தெரியாது. சாயா இருக்கட்டும். கூடவே எதாவது ஸ்நாக்ஸ் கிடைக்குமான்னா, பஜ்ஜி போட்டுத் தரேன்னு சொல்லி, அதெல்லாம் சமைச்சுக்கொண்டுவர ஒரு இருபத்தி அஞ்சு நிமிட்ஸ்  ஆகிருச்சு.  அதுவரைக்கும்  வெளியே தோட்டத்தைப் பார்த்துட்டு வரலாமுன்னு போனால்  பின்பக்கத் தோட்டத்தில் பெரிய புல்வெளியில் ஷாமியானா போட்டு ஜிலுஜிலுன்னு அலங்காரம். கல்யாணம் நடக்கப்போகுதாம்.  இன்றைக்கு  கல்யாண வரவேற்பு. 

மறுநாள் நாம் வந்த வேலையைப் பார்க்க வண்டி ஏற்பாடு செய்யவும்,  வைஃபை  கிடைச்சதால் வலை மேயவுமாக் கொஞ்சம் இருந்துட்டு,  ரூம் சர்வீஸில் ஒரு வெஜ் ஃப்ரைட் ரைஸ் சொல்லி, ராச்சாப்பாட்டை முடிச்சுக்கிட்டோம்.
கல்யாண வீட்டு பேண்டு வாத்ய முழக்கம் நம்ம அறைவரை கேக்குது.  ம்யூஸிக் கச்சேரி போல....  சங்கீத்..... யார்யாரோசினிமாப் பாட்டுகளை (த்ராபையா) பாடிக்கிட்டு இருந்தாங்க. காதுக்குள்ளே இயர்ப்ளக் வச்சுக்கிட்டுத் தூங்கினோம்.

ராத்ரி எப்போ அமர்க்களம் எல்லாம் முடிஞ்சதுன்னு தெரியலை....   காலையில் எழுந்தப்ப, நிசப்தமா இருந்தது.  குளிச்சு முடிச்சு, ப்ரேக்ஃபாஸ்டுக்கு, த சொஸைட்டிக்குப் போனோம். நம்ம இட்லி இப்போ இன்டர்நேஷனல் ஐட்டம்  ஆனதால்    ரெண்டுவகைச் சட்னிகளோடு  காத்திருந்தது உண்மை :-) கொஞ்சம் நல்லாவே சாப்பிடணுமாம். ஊர்சுத்தக் கிளம்பறோமே.... 

வண்டி எட்டரைக்குச் சொல்லி இருப்பதால், சாப்பிட்டு முடிச்சுத் தோட்டத்துக்குப் போனோம். நேத்து பார்ட்டி நடந்த இடத்தைப் பார்க்கணுமே....சனம் சாப்பிட்ட கையோடு ஸ்பூன்களையெல்லாம் புல்தரையில் வீசிட்டுப் போயிருக்குது.  எவர்ஸில்வர்.....    பணியாட்கள் சுத்தம் செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க.  இன்றைக்கும் மாலையில் ஒரு கல்யாணம் நடக்கப்போகுதாம். இந்த ஹொட்டேல், கல்யாண விழாக்களுக்குப் பெயர் போனதாமே..... எப்பவும் எதாவது  விழா நடந்துக்கிட்டே இருக்காமே!   அறை வாடகையில் சம்பாதிக்கறதை விட கல்யாணத்துக்கு வாடகைக்கு விட்டே பணம் பண்ணிடறாங்க.

புதுமாதிரியான காய்கள் தொங்கும் மரம் பார்த்தேன். என்ன மரமுன்னு விசாரிக்கணும். 

ஸ்விம்மிங் பூல், டென்னிஸ் கோர்ட் எல்லாமும் இருக்கு. உள்ளூர் மக்களும் இங்கத்து க்ளப்பிலே மெம்பர் ஆகிட்டால்   வந்து பயன்படுத்திக்கலாமாம். காலை நேர நடைப்பயிற்சிக்கும்  உள்ளூர் மக்கள் வந்து  தோட்டங்களில் சுத்திக்கிட்டு இருக்காங்க.  ஹொட்டேல் கட்டடத்தையே ப்ரதக்ஷணம் பண்ணறதைப் பார்த்தேன். பொதுவா மக்களிடையே  ஹெல்த் கான்ஷியஸ் (மட்டும்) கூடி இருக்கு!

ரெண்டு நாய்களையும், ஒரு  காளை மாட்டையும் கொண்டு வந்து புல்தரையில் கொம்பு நட்டுக் கட்டி விட்டாங்க.  வில்லேஜ் லுக் கிடைச்சுருச்சு :-)

எட்டரைக்கு வண்டி வந்ததும் கிளம்பினோம். சுமார் ஒரு மணி நேரப்பயணம். 34 கிமீ போகணும்.

இப்பெல்லாம் நிறைய டூரிஸ்ட் வண்டிகள் நல்லாவே கிடைக்குது என்பதால், ஹொட்டேல் ட்ராவல் டெஸ்க்லே வண்டி எடுக்காமத் தனியார் வண்டிகளை எடுத்துக்கறதுதான்  வசதியா இருக்கு. இப்ப நாம் எடுத்துருக்கும் வண்டி, அல்ஃபா இண்டியா டூர்ஸ் & ட்ராவல்ஸ் கம்பெனியோடது. ஏர்ப்போர்ட் அரைவலில் இவுங்க ஸ்டால் பார்த்துட்டு விபரம் வாங்கி வச்சது நல்லதாப் போச்சு!

தொடரும்.......... :-)

நியூஸிக்கு வந்த அத்தி

நடந்தது என்ன ? எப்படி  அத்தி கடல்கடந்து வந்தார்?

போனவருஷம் நம்ம   காஞ்சி அத்திவரதர், வைபவத்துக்கு நம்மால் போக முடியலை. இந்தியப்பயணம் போயிருந்தால் கூட,  ஏகப்பட்டக் கூட்டமும்,  பலமணி நேரக் காத்திருப்புமா  அமர்க்களமா நடந்த விழாவுக்கு நாம் நேரில் போறது என்பது கனவிலும் நடக்காத சமாச்சாரம்.......

அந்த வருஷக் கொலுவிலும்  அத்திதான் 'ஹாட் கேக்' காக இருந்துருக்கும், கேட்டோ!   நம்ம பயணம் நவம்பர் மாசக்கடைசி வாரம் என்பதால், கொலுவுக்காக அத்தி வாங்கிக்கச் சான்ஸே இல்லை.  எல்லாம் வித்துப் போயிருக்காதோ?

நம்ம நெருங்கிய தோழி வலைப்பதிவர் 9 West Nanani (கல்யாணி ஷங்கர்)அவர்களிடம்,  'கொலு சீஸன் முடிவதற்குள் ஒரு அத்தி வாங்கி வைக்க முடியுமா'ன்னு  விண்ணப்பம் அனுப்பினேன்.

இந்தியப்பயணம் தொடங்கி, நவம்பர்  24 ஆம் தேதி ராத்ரி 11.40க்கு நம்மூர் போய்ச் சேர்ந்தோம். மறுநாள் பொழுது விடிஞ்சதும், திநகர் வெங்கடநாராயணா சாலையிலிருக்கும் திருப்பதி தேவஸ்தானக் கோவில் பெருமாளைப் போய்க் கும்பிட்டு நாளை ஆரம்பிச்சாச்!

சென்னைக்குப்போனதும்  தினசரின்னா அது ஹிந்து பேப்பர்தான். அதுலேதான்  அன்றைய சபா நிகழ்ச்சிகள் போடறாங்க.  லோட்டஸில் காலையில் ஹிந்து நம்ம அறைக்கு வந்துரும். பேப்பரைப் புரட்டிப் பார்க்கும்போது வள்ளுவர் கோட்டத்தில் புடவை எக்ஸ்பிஷனாம்.  ஆந்திராப் புடவைகளில் கத்வால் வேணுமுன்னு பல வருஷங்களாத் தேடிக்கிட்டே இருக்கேன். ஒரு பத்து வருசங்களுக்கு முன் ஹைதராபாதில் ஒரு அசல் கத்வால் வாங்குனது முதல் அதன் மேல் ஒரு ப்ரேமை.  சென்னையில் கத்வால் கிடைக்குமிடமுன்னு சென்னை ஸில்க்ஸ்னு போட்டுருந்தாலும், அது எல்லாம் பொய்.....  சேல்ஸ்மேன் அதுதான் கத்வால்னு அவர் தலையில் அடிச்சுச் சத்தியம் செய்வார். நம்ப வேணாம், கேட்டோ !

வள்ளுவர் கோட்டத்துக்கு மத்யானமாக் கிளம்பிப் போனோம்.  ஆந்த்ரா செக்‌ஷனில்  புடவைகள் கிடைச்சது.  அசல் கத்வால் நாப்பதாயிரம் வரை போகுது. பட்டு!  சீச்சீ ... இந்தப் பழம் ரொம்பவே புளிக்குதேன்னு....  கொஞ்சம் கொஞ்சமா இறங்கி வந்து  ரெண்டு புடவை எடுத்தாச்சு. எங்க  நியூஸிக்கு இதுவே அதிகம் :-)  அப்புறம் பனாரஸ் பட்டு(!)விற்கும் கடையில்  சுமாரா ஒன்னு. போதுமுன்னு கிளம்பி வரும்போது ஒரு நகைநட்டுக் கடையில் முல்லை மொட்டு ஹாரம் கண்ணில் பட்டது. ஆசையாக் கையில் எடுத்ததும் 'வாங்கப்போறியா'ன்னு கேட்ட நம்மவருக்கு ஆமாம்னு ஒரு தலையாட்டல்.  அட்டகாசமா இருக்குன்னு தோணல்!

அதுக்கு அடுத்தநாள்,  நம்ம அடையார் அநந்தபதுமனைப் போய்க் கும்பிட்டதும், பெருமாளுக்கு அடுத்தபடி வழக்கமாப் போகும் கல்யாணி ஷங்கர் வீட்டுக்குப்போய் 'ஆஜர் ஹோ' சொன்னோம்.

அப்பதான்  ஒரு அட்டைப்பொட்டியைக் கொண்டு வந்து காமிச்சு 'இதோ உங்க அத்திவரதர்'னு சொன்னாங்க.
ஹைய்யோ!!!! 

அப்படியே ஆடிப்போயிட்டேன்!!!

நிகுநிகுன்னு மின்னும் கருப்பில் ஒன்னரை அடி நீளத்தில்  மஞ்சமெத்தையில் வெல்வெட் தலையணைகளுடன் கம்பீரமாக் கிடக்கார்!

அத்திமரத்தில் செதுக்கின சிலையாம்!  அசல் அத்திவரதர்!
மரம்னு கேட்டதும், மனசுக்குள் ஒரு 'திக்' வந்தது உண்மை. நியூஸியில் பயோசெக்யூரிட்டி இப்பெல்லாம் ரொம்பவே கடுமை காமிக்க ஆரம்பிச்சுருக்கு! சரி. இதுமாதிரி கொண்டு வந்துருக்கோமுன்னு டிக்ளேர் பண்ணிடலாம்.  மேற்கொண்டு ஃப்யூமிகேஷன் பண்ணச் சொன்னால், அதுக்கும் ஆமாம்னு தலை ஆட்டிடலாமுன்னு  தீர்மானம் செஞ்சுக்கிட்டோம்.

அத்திவரதர்ன்னு  அவுங்க தேடிப்போய்  ஒரு பொம்மை/சிலை வாங்கி வச்சுட்டு, இன்னும் நல்லதாக் கிடைக்குமான்னு தேடிக்கிட்டு இருந்துருக்காங்க.

முக்கியமா நம்ம கல்யாணியின் மகர் ஆனந்த் சொன்னாராம், 'துளசி ஆண்ட்டிக்கு நல்லதா ஒன்னு வாங்கித்தரணுமு'ன்னு......  (மகர் நல்லா இருக்கட்டும்!)

இப்படிப் பல இடங்களில் தேடிப்பார்த்ததும் அதிர்ஷ்டவசமா,  பூம்புகார் கைவினைப்பொருட்கள் கடைக்கு மரச் சிற்பங்கள்   செஞ்சுதரும் சிற்பியின் கலைக்கூடத்துக்குப் போய் இருக்காங்க. சிற்பி,  அத்திவரதர்  வைபவம் போய்ப் பார்த்துட்டு வந்து, ஆர்வத்தில்  அத்திமரத்திலேயே  ஒரு வரதரைச் செதுக்கி இருக்கார்.  தன்னிஷ்டம் கொண்டு வடித்த சிலைக்கு கிடந்த நிலைக்காக மெத்தையும், தலையணைகளுமா தயாரிச்சும்  வச்சுருந்துருக்கார்.

பார்த்தவுடன், இதுதான் துளசிக்குன்ற எண்ணம் வலுவாயிருக்கு.  அதே சிற்பத்தை நமக்காக வாங்கி வந்துட்டாங்க.!

ஆனந்தின் முயற்சியில் வாங்கிய அத்தி வரதருக்கு,  இன்று முதல் இவர் 'ஆனந்த அத்திவரதர்' என்று நாமகரணம் செஞ்சுட்டு, அவுங்க வீட்டுலேயே  நாம் ஊருக்குக் கிளம்பும் சமயம் வரை இருக்கட்டுமுன்னு  சொல்லி, நாலைஞ்சு க்ளிக்ஸ் மட்டும் எடுத்துக்கிட்டேன். நேத்து வாங்குன முல்லைமொட்டு ஹாரம்  இவருக்குச் சரியா இருக்கும், இல்லே?  ஆஹா.... தனக்குத் தேவையானதை எப்படி முன்கூட்டியே நம்மை வாங்க வச்சுருக்கார்! நகை வரும் முன்னே.... சிலை வரும் பின்னே !

எப்ப வந்தாலும், கொஞ்சநேரம் இருந்துட்டு ஓடிடறேன், சாப்பிட வர்றதே இல்லைன்னு தோழிக்கு ஒரு குறை!  ஆஹா.... அதுக்கென்ன கட்டாயம் சாப்பிட வந்துடறேன்னு 'வாக்கு'க் கொடுத்துட்டேன்.  ஒரு 24 மணி நேர நோட்டீஸ் கொடுக்கச் சொன்னாங்க :-)

உள்நாட்டுப்பயணம், அதுலே ஒரு வெளிநாட்டுப்பயணமுன்னு முடிச்சுக்கிட்டு, ஊருக்குக் கிளம்ப ரெண்டு நாட்கள் பாக்கி இருக்கும் போது, சாப்பிட வரேன்னு  சேதி அனுப்பினேன்.  'என்ன ரெடி பண்ணட்டுமு'ன்னு  கேட்டாங்க. 'சிம்பிளாக் கொடுத்தால் போதும். சாதம், பருப்பு நெய்' என் உடனடி பதில் :-)

இதுக்கிடையில்  அத்தியைப் பார்த்த நாளில் இருந்து எப்படிக் கொண்டு போறதுன்னு சிலபல ஐடியாஸ்  மனசுக்குள் ஓடிக்கிட்டே இருக்கு.  கடைசியில் நான் 'நம்மவரிடம்' சொன்னேன், 'அத்தி என் கேபின் பேகில் வர்றார்.  செக்கின் பேகில் வைக்க எனக்குச் சம்மதம் இல்லை. தட்ஸ் ஆல் யுவர் ஆனர்!'

பபுள் ராப்  கொண்டு போயிருந்தோம். அதில் பொதிஞ்சு வச்சுட்டு,  என்ன எடைன்னு பார்த்துட்டு, மீதி எடைக்குக் கொஞ்சம் துணிமணிகள்  வச்சுக்கணும்.

சாமிக்கு நகைநட்டுன்னு ரொம்ப ஒன்னும் வாங்கலைன்னாலும் ஒரு சங்குசக்கரமாவது வாங்கிக்கணுமுன்னு திநகர் பாண்டிபஸாரிலேயே  களஞ்சியம் கடைக்குப் போய் ஒரு செட் வாங்கினபிறகு பார்த்தால் , அதைவிட க்யூட்டா இருக்கும் இன்னொரு ஜோடியைக் காமிக்கிறார் கடைக்காரர். அடடா........    சட்னு அதை எடுத்துக்கிட்டு, ஏற்கெனவே வாங்கினதைத் திருப்பிக் கொடுத்தோம்.

டிசம்பர் 27.... கல்யாணி வீட்டுக்குச் சாப்பிடப் போனோம்.  கொஞ்சம் லேட்டாத்தான் ஆகிப் போச்சு.  அட்டகாசமான அசல் திருநெல்வேலி சொதிதான் அன்றைய ஸ்பெஷல் !  ஒரு வெட்டு வெட்டினேன் :-)

பருப்பு, நெய், மைஸூர்பாக், உருளைக்கிழங்கு கறி, உருளைக்கிழங்கு சிப்ஸ்,  இஞ்சி இனிப்புத் தொக்கு, தயிர், ஃப்ரூட் வித் கஸ்டர்ட்னு ஜமாய்ச்சுருந்தாங்க !!!

விருந்து முடிஞ்சதும், சாமி அலமாரியாண்டைக் கூட்டிப்போய்  துளசியில் 'கிடக்கும் 'அத்திவரதரை, ஆசிகளோடு என் கையில் கொடுத்தாங்க நம்ம கல்யாணி!

லோட்டஸ் திரும்பியதும்  நம்ம ஆனந்த அத்தி வரதருக்குச் சின்னதா ஒரு உபச்சாரம்.

எவ்வளவு கனமோன்னு பார்த்தால் வெறும் 700 கிராம்தான். காத்தா இருக்கார்!  அப்புறம் அவரை, பபுள்ராப்பில் நல்லபடிப் பொதிஞ்சு என் கேபின் பேகில்  வச்சு, சுத்திவர துணிகளை அடுக்கிட்டேன். அவருடைய மெத்தையைத் தனியாக ஒரு பையில் வச்சுக்கணும். விமானத்தில் ஒரு பெர்ஸனல் பில்லோவுக்கு அனுமதி உண்டு :-)

சிங்கை வந்ததும் ,  கூடவே  அத்தியும் நம்ம ஹொட்டேல் அறைக்கு வந்துட்டார்.  மறுநாள் கொஞ்சம் சீக்கிரமாகவே கிளம்பி சாங்கிக்குப் போயிட்டோம்.  அங்கே டெர்மினல் ஒன்னில்  புதுசா திறந்துருக்கும் 'ஜூவல்' போய்ப் பார்த்துட்டு, அப்படியே நம்ம   மூணாம் டெர்மினல் போயிடணும்.

கேபின் பேகில் இருந்த அத்தியும் நம்ம கூடவே ஜூவலைச் சுத்திப் பார்த்தார்.  நாப்பது மீட்டர் உயரத்தில் இருந்து விழும் இன்டோர் வாட்டர் ஃபால் அவருக்கும் பிடிச்சுருக்கும்தான்!

ஆச்சு. நியூஸி விமானம் ஏறி நம்மூரில் வந்திறங்கியாச்சு. டிக்ளேர் பண்ண வேண்டிய ஐட்டங்களில் முதலாவது  ஒரு மரச்சிலை.  எல்லாம் எழுதிக்கொடுத்துட்டு, மனசு திக் திக்ன்னு  காத்திருந்தோம். பயோ செக்யூரிட்டியில் பொட்டியைத் திறந்து, ட்ரீட்டட் வுட் என்று சொல்லி அத்தியைக் காமிச்சதும், ஓக்கேன்னுட்டார் ஆப்பீஸர் !  ஹப்பாடா........

ஆனந்த அத்தி நம்ம வீட்டுக்கு வந்தாச்சு!  இனி எல்லாம் (அவருக்கு) சுகமே!

இண்டியன் கடைக்குப்போய், அவருக்கான பீடாசனம்  வாங்கிவந்து, தனிச்சந்நிதியில் பிரதிஷ்டை பண்ணியாச்!

பாருங்க எப்படி ஜொலிக்கிறார்னு!

மகர் ஆனந்துக்கு எங்கள் விசேஷ நன்றிகளுடன், அன்பும் ஆசிகளும்!

ஆனந்த அத்திவரதரின் அன்பும் ஆசிகளும் இனி  எப்போதும் நம்முடன் !