நியூஸிலாந்து. பகுதி 5

சட்டம், ஒழுங்கு, காவல்துறை.
********************************
எல்லா நாடுகளையும்போல் தான் இங்கே சட்டமும் ஒழுங்கும். ஆனால் இதற்கு உதவிபுரியும் காவல்துறையைச் சேர்ந்தவர்கள், உண்மையாகவே 'உங்கள் நண்பன்'ஆக இருக்கிறார்கள். தமிழ் மற்றும்இந்தியத்திரைப்படங்களின் மூலம்,ஏன், ஆங்கிலப்படங்களில்கூடத்தான் நாம் காவலர்கள் என்று நினைத்தவுடன், மனதில் ஒரு படம் தெரிகிறது பாருங்கள். தோற்றத்திலும், உடை அமைப்பிலும் மட்டுமே நாம் நினைப்பது சரி.


ஆனால், பொதுவாக இங்குள்ள காவலர்களிடம் கைத்துப்பாக்கியெல்லாம் கிடையாது. துப்பாக்கி பயன்படுத்தும்பிரிவு ஒன்று தனியாக உள்ளது. தேவையெனில், அவர்கள் வரவழைக்கப்படுவர். இப்படித்தான் ஒரு இளைஞனை காவலர் சுட்டுவிட்டார். அவன், குடித்துவிட்டு,நடந்துபோகும்போதே ஒரு கடைத்தெருவில் எல்லாக் கடைகளின் கண்ணாடி ஜன்னல்களையும், அருகே இருந்த மற்ற வீடுகளின் கண்ணாடிகளையும் கையிலுள்ள தடியால் உடைத்துக்கொண்டே போய்க்கொண்டிருந்தான். இங்கே, சூரியவெளிச்சம் வேண்டிவீடுகளுட்பட எல்லாக் கட்டிடங்களிலும் கண்ணாடி மிகுதியாகப் பயன்படுத்தப் படுகிறது. அவனைப் பிடிக்கமுயன்று, முடியாமல், காவலருடன் நடந்த சண்டையில், எதிர்பாராத விதமாக குண்டடிபட்டு இறந்துவிட்டான்.ஊர் ஜனங்களெல்லாம் சேர்ந்து, அவனைக் காலில் சுடாமல், வேறு இடத்தில் சுட்டது தப்பு என்று கூச்சலிட்டு,அந்த பொலீஸ்காரரின் வேலைக்கே 'வேட்டு' வைத்துவிட்டார்கள். கொஞ்ச நாளில் அவனை ஏதோ 'தியாகி ரேஞ்சு'க்குஉயர்த்தின மாதிரி பேச்சு வந்தது. (நல்லவேளை அப்படியே அமுங்கிடுச்சு)


இங்கே காவலர்கள் பொதுவாக மனிதனை மனிதனாகவே நடத்துகின்றனர். முட்டிக்கு முட்டி தட்டுதல்,லாடம் கட்டுதல் போன்றவைகள் கடைப்பிடிக்கப்படுவதில்லை! ஆனாலும் இங்கேயும் நம்ப முடியாதசம்பவம் ஒன்றும் நடந்துள்ளது!


கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னால், ஒரு பெண், தன்னை ஒரு பொலீஸ் ஸ்டேஷனில், சில காவலர்கள்கற்பழித்துவிட்டனர் என்று குற்றம் சாட்டினார். இது அப்போது டி.வி. யில் செய்தியாக வந்தது. அட! இங்குமா? என்று செய்தியில் கவனம் செலுத்தினோம். இது 13 வருடங்களுக்கு முன் நிகழ்ந்ததுஎன்றும், இப்போதுதான் அந்தப்பெண் இதைபற்றிக் குற்றம் சாட்டுகிறார் என்றும் தெரியவந்தது.எத்தனை காலத்துக்குமுன் நிகழ்ந்தாலும், குற்றம் குற்றமே ( நக்கீரப் பரம்பரையோ)என்று தீர்ப்பு அளித்துஅந்த சம்பவத்தில் ஈடுபட்ட அந்தக்காவலர்களை( இப்போது அவர்கள் பதவி உயர்வு பெற்று அதிகாரிகளாயிருந்தனர்)வேலை நீக்கம் செய்தது மட்டுமின்றி அவர்களுக்கு மேலும் தண்டனையும் வழங்கப்பட்டது.


காவல் நிலையங்களும் மற்ற அலுவலகங்கள் போலவே இயங்குகின்றன. வாசலில் 'செண்ட்ரி'யெல்லாம்கிடையாது. வரவேற்பு அறையில் உட்கார ஆசனக்களும், நம் முறை வரும்வரை பொழுதுபோக்க வாரப்பத்திரிக்கைகளும், குழந்தைகள் விளையாட சில பொம்மை, மற்றும் விளையாட்டுப் பொருட்களுடன் கூடியதனியிடமும் உண்டு. இதெல்லாம் எனக்கு எப்படித் தெரியும் என்றால், நானும் ஒரு முறை காவல் நிலையம்செல்ல நேர்ந்தது.


ஒரு நாள் எங்கள் கடை வாசலில் ஒரு நியூஸிலாந்து 'பாஸ்போர்ட்' கீழே விழுந்திருந்தது. அது இன்னும் 9 ஆண்டுகளுக்குச் செல்லுபடியாகும் நிலையிலும் இருந்தது. குடிமக்களின் கடமையின்படி, நான் பொலீஸ¤க்கு·போன் மூலம் தெரிவித்தேன். அந்த சம்பாஷணை இப்படி இருந்தது.


" ஒரு ·பாஸ்போர்ட்டைக் கண்டெடுத்தேன். நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?"

" இங்கே கொண்டுவந்து ஒப்படைத்துவிடுங்கள்"

" பொலீஸ் ஸ்டேஷன் எங்கே இருக்கிறது?"

" நீங்கள் எங்கேயிருகின்றீர்கள்? நாளை, நீங்கள் கடை திறக்கப் போகும்போது கொடுத்துவிட்டுப் போகலாமே "

(இடம் சொல்லப்பட்டதும், எந்தக்காவல் நிலையம் அருகிலுள்ளது என்ற தகவல் கிடைக்கிறது.)

அவ்வளவுதூரம் என்னால் வரமுடியாது.நான் கடைக்குப் போகும் வழி அதுவல்ல. நீங்களே யாரையாவது அனுப்ப முடியுமா?

"இங்கே ஆட்கள் மிகவும் குறைவு. உங்களால் எப்போது முடியுமோ அப்போது கொண்டுவந்தால் போதும்"

"தொலைத்தவர்களுக்கு அவசரமாகத் தேவைப்படாதா?"

"அப்படியா? ஒன்று செய்யுங்கள். அதிலுள்ள எண்களைச் சொல்லுங்கள்.
யாராவது, தொலைத்துவிட்டதாக காவலரை அணுகினால் உங்களுக்குத் தகவல் தெரிவிக்கிறேன். அப்போது கொண்டுவரலாமே"

இது சரிப்படாது என்று, ஒரு வாரம் கழித்து வந்த வார இறுதியில், காவல் நிலையம் சென்றேன்.

வரவேற்பில், வந்த காரணம் சொல்லப்பட்டதும், ஒரு அதிகாரி, ஆசனத்தில் அமரச்செய்து, குடிக்க ஏதாவதுகா·பி, டீ வேண்டுமா என்று கேட்டு உபசரித்துவிட்டு, ஒரு படிமத்தில் விவரங்களைப் பதிந்து கொண்டார்.அந்தப் பாஸ்போர்ட் உரிமையாளருக்கு உங்கள் விலாசம் தரலாமா என்றும் கேட்டார். காரணம் ,அவர்கள்நமக்கு, நன்றிக் கடிதமோ, மலர்களோ அனுப்புவார்களாம். அவையெல்லாம் தேவையில்லை என்று சொன்னேன்.அதன் பின் ஒரு வாரம் சென்றபின், காவல் நிலையத்திலிருந்து, நன்றி தெரிவித்து ஒரு கடிதமும், உரிமையாளர்அந்த 'பாஸ்போர்ட்'டைப் பெற்றுக் கொண்ட விவரமும் இருந்தது.


இங்கே, காவல்துறை மிகவும் கவனமாக இருப்பது சாலை விதிகளிலும், போதை மருந்து விஷயத்திலும்தான்.மேலும், மது அருந்தும் உரிமையுள்ள வயதை பதினெட்டாகக் குறைத்திருப்பதால், இளவயதினர், அளவுக்குமீறீயஅளவில் மது அருந்திவிட்டு, வண்டி ஓட்டுவதைக் கண்காணிக்கிறார்கள். எல்லாம் தும்பை விட்டு வாலை பிடித்தகதைதான்.
லஞ்சம், ஊழல் இவைகள் இங்கே அநேகமாக் கிடையாது என்றே சொல்லலாம். ஆகையால் அதன் காரணங்களால்ஏற்படுகிற குற்றங்கள் இங்கே இல்லை.


இவ்வளவு ஏன்? இங்கே 'Tips' வாங்கும்/கொடுக்கும் வழக்கம்கூட இல்லை. அண்டை நாடானஆஸ்தராலியாவிலும்இதேதான்!


ஆனானப்பட்ட அமெரிக்காவிலும், இங்கிலாந்திலும் பரவியுள்ள இந்த 'டிப்ஸ்' பழக்கம் இங்கே இல்லாததால், இதற்குப்பழகிபோன நாங்கள் மற்ற நாடுகளுக்குப் போனால், அங்கும் இதைபற்றிய எண்ணம் இல்லாது இருந்து விடுவோம்.டிப்ஸ் எதிர்பார்க்கும் ஆட்கள் எங்களை, 'சரியான கஞ்சப் பேர்வழி' என்ற பார்வை பார்க்கும் போதுதான் நாங்கள்விழித்துக் கொள்வோம். இதுபோல ஏளனப்பார்வைகள் ஏராளமாகப் பெற்ற அனுபவம் உண்டு!


நான் சென்ற வருடம் சென்னை வந்திருந்தபோது, அண்ணா சாலையில் ஒரு காவலரிடம் ஒரு விவரம் கேட்டபோதும் சரி,விமான நிலையத்திலும் சரி, நம் சென்னை நகரக் காவல்துறையினர், மிகவும் பண்போடுதான் நடந்துகொண்டனர். ஆனால்பத்திரிக்கைகளில் வரும் செய்திகள் வேறுமாதிரி இருக்கின்றன.


காவல்துறையில் வேலை செய்பவர்களில் பலர், இது மிகவும் மன அழுத்தம் ஏற்படுத்துகின்ற வேலையாக இருக்கிறது என்றுஅந்த வேலையை விட்டு விட்டு வேறு ஏதாவது தொழிலுக்குப் போய்விடுகிறார்கள். எங்கள் வீட்டுக்கு 'எலெக்ட்ரிகல்' வேலைக்குவரும் 'எலெக்ட்ரீஷியன்' முன்பு காவல்துறையில் காவலராக இருந்தவர்தான்!


காவல்துறையில் உயர்ந்த பதவியில் இருந்த அதிகாரியான,எங்கள் நண்பர், அவருக்கு ஏற்பட்ட மன அழுத்தம் காரணம், அந்தவேலையை உதறித்தள்ளிவிட்டு, இப்போது, ஒரு சிறிய கம்பெனியில் 'ட்ரைவர்' வேலை செய்கின்றார். ஏனெனில் இந்த வேலையில்சிந்திக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லையாம்!



இவ்வளவு ஏன்? ஒருமுறை இந்த நாட்டின் பிரதம மந்திரி, அவருடைய வேலையில் 'ஸ்ட்ரெஸ்'அதிகம் என்று ராஜினாமா செய்துவிட்டார்.இது எப்படி இருக்கு?


இவை எல்லாவற்றுக்கும் சிகரம் வைத்தாற்போல் இன்னொன்றும் நடந்துள்ளது. போன வாரம் நடந்தது இது.தொலைக்காட்சியில் வந்தது.
சிறையில் அடைக்கப்பட்ட சில கைதிகள் அவர்களுக்குத் தரப்பட்ட 'வசதிகள்' சரியில்லையென்று அரசங்கத்தின்மேல் வழக்குத் தொடுத்துஅதில் வெற்றியும் பெற்றிருக்கின்றனர். அவர்கள் உடற்பயிற்சி செய்யத் தோதான வசதிகள் மறுக்கப்பட்டனவாம். மேலும் அவர்கள் அறையில்நல்ல ஆரோக்கியமான காற்றோட்டம் இல்லையாம். அவர்களுக்கு $130000 ( இந்திய மதிப்பில் கிட்டத்தட்ட 39 லட்சங்கள்!) வழங்கவேண்டும் என்று தீர்ப்பாகியுள்ளது.
இன்று அதிகாலை தொலைக்காட்சிச் செய்திகள் சொன்னது, இன்னும் சில கைதிகள் இதுபோல வழக்குத் தொடுக்கத் தயாராகிவிட்டனராம்!

செய்த தவறுக்கு தண்டனை இல்லையா சிறை வாழ்க்கை?

நன்றி: சங்கமம் 2004