நியூஸிலாந்து. பகுதி 1

ஒரு நாள் நம்ம மதிகிட்டே ஃபோன்லே பேசிக்கிட்டு இருந்தப்ப, 'நீங்க இருக்கற ஊரையும், நாட்டையும் பத்திஎழுதுங்களேன்'னு சொன்னாங்க. நானும் ரொம்ப மெத்தனமா, 'வேற ஒரு இணைய இதழ்லே ஏற்கெனவே ஒருதொடரா 13 வாரத்துக்கு எழுதியிருக்கேன். கடைசிப் பகுதி வெளியிடறதுக்கு முந்தி ஏதோ காரணத்தாலே அந்தஇதழ் அப்படியே நின்னு போச்சு'ன்னு சொன்னேன்.


அப்புறம் அந்த விஷயத்தை 'அசை' போட்டுக்கிட்டு இருந்தப்ப, என்னதான் எழுதினேன்னு மறுபடியும் பார்த்தேன்.ரொம்ப மேலோட்டமாத்தான் எழுதியிருக்கேன். ஒரு புது நாட்டுலே வந்து வசிக்கறப்ப, இல்லே வர்றதுக்கு முன்னாலே அந்த நாட்டைப் பத்தித் தெளிவாத் தெரிஞ்சுகிட்டா வர்றோம்?


அங்கே நம்மாளுங்க இருக்காங்களா, அரிசி, உப்புப் புளி மிளகாயெல்லாம் கிடைக்குதான்னு பார்த்தேனே தவிர,அங்கே வேற என்ன பாஷை இருக்கு, அவுங்க பழக்க வழக்கம் எப்படின்னெல்லாம் தெரிஞ்சுக்கத் தோணலை.'வெள்ளைக்காரங்க தேசம்( என்ன ஒரு தப்பான கணிப்பு!)தானே, எல்லாம் நம்ம இங்கிலீஷே போதும்'ன்றஒரு தைரியம். எங்க இவர் வேற குடும்பத்தோடு இங்கே நாங்க வர்றதுக்கு முன்னாலே,'ஒரு நடை(!) போய்ப் அங்கே ஃபேக்டரியெல்லாம் எந்த நிலைமையிலே இருக்குன்னு பார்க்கணும். அப்படிப் பார்த்துட்டுத்தான் கிடைச்ச மாற்றலை ஏத்துக்கிறதா வேணாமான்னு முடிவு செய்யணுமு'ன்னு சொல்லிக்கிட்டுஇருந்தார். நானும் ஒரு லிஸ்ட் கொடுத்தனுப்புனேன். இதுக்குதான் நான் எப்பவும் 'ரெடி' யாச்சே!
திரும்பிவந்தவுடனே 'ஊர் நல்லாத்தான் இருக்கு. எனக்கும் வேலை செய்யற இடம், அங்கே இருக்கற மத்தஆளுங்க எல்லாமும் பரவாயில்லை. குளுர்தான் கூடுதலா இருக்கு. அடுத்த மாசத்திலே இருந்து( இவர் போனதுஒரு ஆகஸ்ட் மாசம்) குளிர் குறைஞ்சுருமாம். வீடுங்களும் வசதியாத்தான் இருக்கு. கூட வேலை செய்யப்போறசிலருடைய வீடுகளுக்குப் போயிருந்தேன். இங்கே நாம ஃபேன் போட்டுக்கறமாதிரி அங்கே 'ஹீட்டர்ஸ்' போட்டுக்கணும்.அப்பக் குளிர் தெரியாது(!)ன்னு சொன்னார்.


அங்கே எல்லா வீடுகளும், தெருக்களும் அமைதியா இருக்கு. நீ எப்பப்பார்த்தாலும் மிக்ஸியிலே எதாவது அரைச்சுக்கிட்டுஇருக்கியே. அதை நினைச்சாத்தான் கவலையா இருக்கு,அக்கம்பக்கத்துலே சத்தம் கேக்குமேன்னு. சொல்லிக்கிட்டேஒரு ச்சின்ன டயரியைக் காமிச்சார். பப்படம், ச்சிக் பீஸ், ரைஸ், கறி பவுடர்..... இப்படி சில எழுதியிருந்துச்சு. என்னன்னாஇங்கே ஒரு பெரிய டிபார்ட்மென்ட்(டல்) ஸ்டோர்ஸ் போனாராம். அங்கே சகலமும் கிடைக்குமாம். இதெல்லாம் கூடஇருக்குதாம். அப்புறம் 'கிறைஸ்ட்சர்ச்'ன்னு ஒரு புத்தகம் நிறையப் படங்களோடு. பார்க்கறதுக்கே அட்டகாசமாஇருந்துச்சு. பெரிய பெரிய தோட்டங்களும், கலைநயத்தோடு கூடுன கட்டிடங்களும், கலர்க்கலராப் பூக்களுமா ஏதோதேவலோகம் போல( நான் எப்ப தேவலோகம் போனேன்னு கேக்காதீங்க) இருக்கு. அதுசரி. டூரிஸ்ட்டுங்களுக்காகபோடற புத்தகம் வேற எப்படி இருக்கும்? ஆனா அது அப்பத் தெரியலையே(-:


அதுக்கப்புறம் தான் ஒரு 'நல்ல விஷயம்' சொன்னார். 'எல்லாப் பெண்களும் கையிலே வைர மோதிரம் போட்டிருக்காங்க.உனக்கும் ஒண்ணு வாங்கிரலாம்'. ஆஹா யோகம் வந்திருக்குன்னு இருந்தேன். பாவம் இவர். என் நல்ல காலம்,வைரமோதிரம் போட்ட பெண்களை மாத்திரமே பார்த்திருக்கார்!


வொர்க் பர்மிட் வாங்கி அனுப்பறோம். உடனே வந்து சேர்ந்திருங்கன்னு அங்கே சொன்னாங்களாம். ஆனா இவர்நிரந்தரமா வசிக்கிற உரிமை கிடைச்சால்தான் வருவேன்னு சொன்னதாலே அதுக்கு அனுமதி வாங்க சிலமாசம்காத்திருக்கும்படியா ஆச்சு. அப்பதான் நாங்க இருந்த ஃபிஜித் தீவுகளிலே ராணுவம் ஆட்சியைப் புடிச்சுக்கிட்டுஒரே அமர்க்களமா இருந்ததாலே அங்கே இருக்குற நியூஸிலாந்து ஹைகமிஷன் வேலைங்க எல்லாம் ரொம்பமெதுவா நடந்துக்கிட்டு இருந்தது. முக்கிய அதிகாரிகள் எல்லாம் இங்கே திரும்ப வந்துட்டாங்க. ஒரு மாதிரி நிலமை சரியாகி, எங்களைக் கூப்பிட்டு இன்டர்வியூ செஞ்சு, எங்க பாஸ்போட்டுகளிலே பி.ஆர்.ன்னு ஸ்டாம்புஅடிச்சு பிப்ரவரி மாசம் முதல் வாரத்துலே நாங்க இங்கே வர்றது உறுதியாச்சு. அப்பதான் என்னோட பிறந்தநாளும்வந்துச்சு. அடிச்சேன் பிரைஸ், அருமையான வைர மோதிரம்! இனி மூட்டை முடிச்சைக் கட்டவேண்டியதுதான்.


கிளம்பறதுக்கு ஒரு வாரம் இருக்கப்பவே வீட்டு சாமான்களையெல்லாம் அனுப்பிட்டோம். அதுலே அரிசி, பருப்பு, புளிமிளகாய்வத்தல் இப்படி ஏராளமான சாமான்களை வச்சுட்டோம். வந்தவுடனே சாப்பிடவேணாமா? கடைகண்ணியைத்தேடறவரை பட்டினியாவா இருக்கமுடியும்? அக்கம்பக்கம் மிக்ஸி சத்தம் கேட்டா வம்போன்னு பயந்துக்கிட்டு இட்டிலிக்குத்தொட்டுக்கறதுக்கு மொளகாப்பொடி நிறைய ,ஒரு ஆறுமாசம் வர்றமாதிரி அரைச்சே வச்சுட்டேன். இங்கத்துக் குளுருலேமாவு புளிக்காம இட்டிலி/தோசைக்கு 'டாட்டா' சொல்லவேண்டியதாப் போச்சு. அந்த ஆறு மாச ஸ்டாக் நமக்கு ரெண்டு வருசம் வந்துச்சுன்னா பாருங்களேன். என்னா, இங்கே இருக்குற வெதருக்கு சாமான்கள் ஒண்ணும் கெட்டுப்போறதில்லை!


இப்ப இந்த நாட்டுக்குள்ளே கொண்டுவர்ற பொருட்களுக்கு ஏகப்பட்டக் கட்டுப்பாடு இருக்கு. ஏர்போர்ட்லே 'நாய்' நம்ம பெட்டிங்களையெல்லாம் வாசனை பிடிச்சு, வேண்டாத சாமான் இருந்தாச் சொல்லிருது. ஆனா அப்ப அவ்வளவு கடுமை இல்லை.( இப்பத்தான் முழிச்சுக்கிட்டாங்க போலெ)


இந்த ஏர்போர்ட் நாய்ன்னதுன் இன்னொரு விஷயம் ஞாபகம் வந்துருச்சு. அப்புறமாச் சொல்லலாமுன்னு பார்த்தா...எங்கே?'மருந்து குடிக்கிறப்ப குரங்கை நினைக்காதே'தான். மனசுக்குள்ளெ உக்காந்துக்கிட்டுப் பிராண்டுது. சொல்லிடறேன்.ரரத்த்ரி தூங்கணுமில்லே.

ஒரு சமயம் நானும் மகளும் சென்னையிலே இருந்து இங்கே தனியா வந்தோம்.இலந்தவடை'ன்னு ஒண்ணு இருக்கு தெரியுமா?மகளுக்கு அது ரொம்பவே பிடிக்கும். அதை அம்பிகா அப்பளம் டெப்போ லே நிறைய வாங்கி கைப்பையிலே வச்சுக்கிட்டுநாலைஞ்சு நாளாத் தின்னுக்கிட்டே இருந்தோம். அதோடயே சிங்கப்பூர் வந்து அங்கேயும் கொஞ்சம் தின்னோம். ரெண்டு நாளுஅங்கே சுத்தினப்ப, அங்கேயிருக்கற தீனிகளையும் விடலை. ஒருவழியா கிறைஸ்ட்சர்ச் வந்து சேர்ந்துட்டோம். ஏற்கெனவேநல்லா பேக் செஞ்சிருந்த தீனிகளை 'டிக்ளேர்' செஞ்சுறலாம். பிரச்சனையில்லை. பிளேன்லே இருந்து இம்மிகிரேஷன்வர்ற வழியெல்லாம் இங்கே கொண்டுவரக்கூடாத சாமான்கள் இருக்கான்னு பாரு. பிடிச்சுட்டா $10,000 அபராதம்னுஅறிவிப்பா இருக்குல்லே, அதைப் பார்த்துக்கிட்டே வர்றோம். மகள் சொன்னா, தலையெல்லாம் கலைஞ்சிருக்கு. ரெஸ்ட்ரூம்லே தலைவாரணும், சீப்பு தாங்க'ன்னு கேட்டாளா, சீப்பை எடுக்கக் கையை விடறேன், கையோடு வருதுஇலந்தவடை பேக்கெட். பக்காவான பேக் இல்லை. சும்மா பாலித்லீன் பேக். பேரு இல்லை, mfg & exp date ஒண்ணும்இல்லை. ச்சின்னதுதான். ரெண்டுலேயும் 12+12 வடை இருக்கு. தூக்கிக் கடாசிடலாம்னா மனசு வருதா. மகள் சொல்றா,இங்கே இது கிடைக்காதுல்லே. தெரிஞ்சிருந்தா ப்ளேன்லேயே தின்னுருப்பேன். அதான் நல்லா தூங்கிக்கிட்டு வந்தியேன்னுசொல்லிட்டு இப்பத் தின்னுடறயான்னு கேட்டேன். சரின்னாளா, ஆளுக்கு ஒரு பேக்ன்னு அவசர அவசரமாத் தின்னுட்டுஇமிகிரேஷன் வந்தப்ப, எல்லோரும் போயிட்டு காலியா இருக்கு. நாய் கிட்டே வந்து நின்னுது. ஹேண்ட் பேகைக்காமிச்சேனா, மோந்து பார்த்துட்டு என் கையை மெதுவா நக்குச்சு. கொஞ்சம் தடவிக் குடுத்து 'குட் பாய்' சொல்லிட்டுவெளியே வந்து, பெல்ட்டுலே தனியாச் சுத்திக்கிட்டு இருந்த பெட்டிங்களை எடுத்தோம்.


எங்களைக் கூட்டிட்டுப் போகவந்த கோபால், இதென்னடா எல்லோரும் வெளியே வந்துட்டாங்க. இவுங்களைக் காணலையேன்னு தவிச்சுக்கிட்டு இருந்தாராம்.


'இப்ப இங்கே கோடைகாலம். நல்ல வெய்யில் இருக்கு'ன்னு இவரோட ஆஃபீஸ்லே இருந்து ஃபோன்லே சொன்னாங்க.நாங்களும் ஹாயா வந்து இறங்கிட்டோம். விமானநிலையத்துக்குள்ளெ இருந்து வெளியே வந்தவுடனே 'ச்சில்'ன்னுகாத்து மூஞ்சுலே அறையுது. அங்கே மத்த ஆளுங்கெல்லாம் 'சம்மர் சம்மர்'னு அரை நிஜார் போட்டுக்கிட்டு அலையறாங்க.ஆத்தாடி, என்னமாக் குளுருதுன்னு நடுங்கிகிட்டே ஹோட்டலுக்குப் போய்ச் சேர்ந்தோம். கோடை காலம்னு சொல்லிஅங்கே எல்லா ரூம் ஹீட்டர்ஸ்ம் ஆஃப்லே இருக்கு. ரிசப்ஷன்லே தொணப்பினப்புறம் ஒரு ச்சின்ன ஹீட்டர் கொண்டுவந்து ரூம்லே வச்சுட்டுப் போனாங்க. அதைச் சுத்தி உக்காந்துக்கிட்டு இருந்தோம். இது கோடையாம்! அப்பக் குளிர்?


அப்புறம் ஒரு மாதிரியா இங்கே செட்டில் ஆகி இப்ப 18 வருசமாச்சு. இங்கே வெள்ளைக்காரங்களைத்தவிர இங்கத்துநேடிவ் ஆளுங்களான 'மவோரி இன'மக்களும் இருக்காங்க. அவுங்களுக்குன்னு தனி பாஷையும், கலாச்சாரமும்இருக்கு. இந்தப் பதினெட்டு வருசத்துலே மேலோட்டமா அவுங்களைப் பத்தித் தெரிஞ்சுக்கிட்டதைத்தவிர, உண்மையானஆர்வத்தோட ஏதாவது அவுங்க மொழியைப் பேசவோ, அட்லீஸ்ட் பேசுனாப் புரிஞ்சுக்கவோ செஞ்சிருக்கேனா?


ஊஹூம்... இல்லவே இல்லை. காரணத்தை யோசிச்சுப் பார்த்தா, எல்லோருமே இங்கிலீஷ் பேசிடறாங்க. மவோரிஇன மக்களும் நம்மகிட்டே ஆங்கிலமே பேசறதாலே,இதுவரை பிரச்சனையை நேரிடலை. 100 சதமானம் மவோரிரத்தம் உள்ளவங்க( ஏங்க எல்லா ரத்தமும் ஒண்ணுதானே? சிகப்பு?) இப்ப இல்லவே இல்லையாம். வெள்ளையரோடுதிருமணம் செஞ்சுக்கிட்டவங்களாலே ஒரு கலப்பினமா இருக்காங்களாம் இவுங்க. ஆனாலும் அவுங்க மூதாதையர்எந்த 'ஈவி'யோ ( க்ரூப்) அதுலே இவுங்களைச் சேர்த்துருவாங்களாம். முப்பாட்டனுக்கு முப்பாட்டன்/முப்பாட்டிமவோரியா இருந்தாலும் போதுமாம். அப்படி எதுக்கு இனம் காட்டிக்கணும்? காரணம் இருக்கே! கிடைக்கிற சலுகைகள்!!இதைப் பத்தி அப்புறம் விலாவரியாச் சொல்றேன்.


இப்ப இவுங்க 'முழிச்சுகிட்டாங்க'. தங்களுடைய மொழியைக் காப்பாத்தணுமுன்னும், கலாச்சாரத்தைக் கட்டிக்காக்கணுமுன்னும் தீர்மானிச்சுட்டாங்க. ஒரு டெலிவிஷன் ச்சேனல் கூடத்( மக்கள் வரிப்பணத்துலே) தொடங்கியிருக்காங்க. தவறுதலாஅந்தச் ச்சேனலைப் போட்டாலும், என்ன ஏதுன்னு தெரிஞ்சுக்காம உடனே வேற இடத்துக்குத் தாவிருவேன்.எல்லாரும் அப்படித்தானாம். நண்பர்கள் வட்டத்துலே பேசும்போது சொன்னது!


நாங்க வந்த புதுசுலே ச்சின்னப்புள்ளைங்களுக்காகவே போடற பகல் நிகழ்ச்சிகளிலே 'கஹங்காரியோ'ன்னு ஒருஅரைமணி நேரம் மவோரியும் ஆங்கிலமுமா கலந்து வந்துச்சு. அப்புறம் கொஞ்ச நாளுலே அது நின்னு போச்சு.


இப்பத்தான் உண்மையான ஆர்வம் இவுங்களைப் பத்தித் தெரிஞ்சிக்கணுமுன்னு வந்திருக்கு. மொத வேலையாஎங்க லைப்ரரிக்குப் போய் நிறைய புத்தகங்களை அள்ளிக்கிட்டு வந்தேன். அதென்ன 'எங்க லைப்ரரி?'நானு ஒரு ச்ச்சின்னப் பசங்களுக்காகவே இருக்குற லைப்ரரியிலே வேலை செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கேன். அங்கே ரொம்ப சிம்பிள் வழியிலே இந்தக் கலாச்சாரம் பத்தி எழுதுன புத்தகங்கள் நிறைய இருக்கு. எல்லாமே 'ஈஸி ரீடிங்'


இது எல்லாத்தையும் மேய்ஞ்சிட்டு, உங்களுக்குச் சொல்லப்போறேன். அதுவரைக்கும் எல்லாம் சத்தம் கித்தம்போடாம, நான் ( மேலோட்டமா) எழுதுன தொடர் கட்டுரையை( 'வியாஸம்' னு பாரதியார் சொல்றார். இந்த வார்த்தைஎனக்கு பிடிச்சுப் போச்சு!) பதிவாப் போடப்போறேன். அது முடிஞ்சவுடன் புது வியாஸம் தொடரும்:-)
என்ன சரிதானே?


ஒண்ணு சொல்ல விட்டுப் போச்சே. நீங்கப் படிக்கப்போறதோட 'நடை' கொஞ்சம் வேற மாதிரி இருக்கும்/இருக்கலாம்.வேற ஒரு இதழுக்கு அனுப்பறமேன்னு கொஞ்சம் 'நடையை மாத்திப் பாத்தேன்'. அதையெல்லாம் கண்டுகிடாதீங்க..