மாரியம்மா காளியம்மா திரிசூலியம்மா

புதுசு புதுசாப் 'பட்ட'ப்பேருங்க வந்துக்கிட்டு இருக்குங்க.
மொதல்ல பின்னூட்ட நாயகின்னாங்க.
அப்புறம் அம்மன் வேஷம்னாங்க
இப்ப என்னடான்னா 'சாமி செடி அக்கா'வாம்.

சரி, இவ்வளவு தூரம் நமக்கு ஒரு எஃபெக்ட் இருக்குன்னதும்
ச்சும்மா இருக்கமுடியுதுங்களா?

இன்னையிலே இருந்து நவராத்திரி வேற ஆரம்பம். பேருக்குத் தகுந்தாப்புலே இருக்க வோணாமா?

அதுதான் நவராத்திரியை முன்னிட்டு இந்தப் பதிவு. எல்லாரும் கன்னத்துலே போட்டுக்குங்க.
பதிவு நிஜமாவே சாமியைப் பத்திதான்!

***************************************************




கரூர் மாரியம்மன் கோவில்
************



எத்தனையோ ஊர் இருக்க, அதென்ன 'கரூர்'ன்னு கறாரா சொல்றாளேன்னு பாக்கறீங்களா?
என்ன இருந்தாலும் 'பிறந்த ஊர்' பாசம் இருக்காதா?



அக்கம்பக்கம் சுத்தி வர பதினெட்டுப் பட்டியிலெயும் ரொம்ப 'பேர் போன சாமி'தான் நம்ம கரூர் மாரியம்மன்.

யார் வீட்டுலே என்ன வியாதி வருதோ, எல்லாரும் நேந்துக்கறது இந்த அம்மன் கிட்டேதான். தாய்க்குத் தாயா
கருணை காட்டற தயாபரி!

வருசம் பூரா, எதாவது சின்னதோ, பெரியதோ நோய் நொடி வராம இருக்குமா மனுச சென்மத்துக்கு? எதுன்னாலும்
சரி, இருக்கவே இருக்கா நம்ம மகமாயி! அதனாலே வருசம் பூரா, இந்தக் கோயிலுலே நேர்த்திக்கடன் கழிக்கற
கூட்டமும் இருந்துகிட்டே இருக்கும்!



அதுலேயும் சித்திரை மாசம் வர்ற திருவிழா இருக்கே, இது இன்னும் விசேஷம்! ரெண்டு கையிலேயும் அக்கினிச் சட்டி
எடுத்துகிட்டு ஆடிகிட்டு வருவாங்க பாருங்க, ஒரே அமக்களமா இருக்கும். அந்தக் கொட்டு கேக்கறப்பவே நமக்கும்
கூடவே ஆடணும்னு ஒரு வேகம் வரும். கொஞ்சம் அசைஞ்சாப் போதும், 'சாமி வந்துருச்சு'னு நம்ம மேலெ மஞ்சத்
தண்ணி யாராவது ஊத்திருவாங்களேன்னு பொட்டைப் பசங்க எல்லாம் கவனமாக் காலை அசையாம வச்சிகிட்டு நிப்பாங்க!
அதையும் மீறி சிலபேரு ஆடறதும் உண்டு! அடி வேப்பிலையை! கொண்டா துண்ணூரை!


சித்திரை வெயிலுக்கு கேக்கணுமா? அந்த சூட்டோட, கையிலே இருக்கற மண்சட்டிச் சூடுவேற!


என்னதான், பச்சை வேப்பிலையை உள்ளங்கையிலே வச்சு, அதுக்கு மேலே தீச்சட்டி வச்சிருந்தாலும்,
'கன கன'ன்னு தீக்கங்கு கனன்று கிட்டே இருக்குமே!


கொட்டு மேளத்தோட அக்கினிச் சட்டி ஊர்வலம் வரும்போது, அவுங்க காலுக்கு ஊத்தறதுக்காக அரைச்ச மஞ்சள்
கலக்கின தண்ணி அண்டா அண்டாவா வச்சிருப்போம்!


கருவேப்பிலை, உப்பு எல்லாம் போட்டு அருமையான நீர் மோரு இன்னொரு பெரிய புது மண்குடத்துலே!
மண்குடம் ஏன்னா, அப்பத்தானே மோரு நல்லா ச்சில்லுன்னு இருக்கும்!


யாருக்காவது, நம்ம 'கே.பி. சுந்தராம்பாள் ஞாபகம்' இருக்கா? அவுங்களும், அவுங்க தம்பியும் வருசாவருசம்
இந்தக் கோயிலுக்கு வந்து, 'அக்கினிச் சட்டி' தூக்குவாங்க! மஞ்சள் நனைச்ச சீலை கட்டிகிட்டு, நெத்தி நிறைய
துண்ணூறு பூசிகிட்டு, தலையை அள்ளீ முடிஞ்சுகிட்டு, சாமி ஆடிகிட்டே வருவாங்க! நாங்க சின்னப் பசங்க எல்லாம்
ஓடிப் போய் காலுக்குத் தண்ணீ ஊத்துவோம்!


ஊர் முழுக்கத் திருவிழாக் கூட்டம். எங்கே பாத்தாலும் சின்னச் சின்ன கொட்டாய் போட்ட கடைங்க! கோயிலுக்கு வாரவுங்க,
அப்படியே வீட்டுக்குச் சாமான்கள வாங்குவாங்கல்ல! பொம்புளைங்க வாரதே, பாத்திரம் வாங்கறதுக்காகன்னு தோணும்!


எங்கே பாத்தாலும் தீனிக்கடைங்க முளைச்சிரும்! எல்லா வீட்டுத் திண்ணைங்களிலேயும் திருவிழாவுக்கு வந்த ஆளுங்க
இடம் பிடிச்சிருவாங்க! வூட்டு ஆளுங்க யாரும் ஒண்ணும் சொல்லமாட்டாங்க.போயிட்டுப் போட்டும்னு பெரிய மனசு
பண்ணுறதுதான். கல்மிஷம் இல்லாத கிராமத்து ஜனங்க! மத்தபடி குளிக்கக் கொள்ள, இருக்கவே இருக்கு 'அமராவதி ஆறு!'

திருவிழாவுக்கு ஒரு மாசம் இருக்க சொல்லவே, கோபுரத்துக்கு, மத்த இடங்களுக்கு புதுசா வர்ணம் அடிக்க ஆரம்பிச்சிருவாங்க!
கோயில் கோபுரம் ரொம்ப உயரமா, பெருசா இருக்கும். நுழைவாசல் கதவுங்களும் பெருசா இருக்கும். உள்ளே போனவுடனே
ஒரு கொடிமரம். அப்புறம் பலிபீடம். ஆனா, உயிர்ப்பலி கிடையாது. சும்மா ஆடுங்க, கோழிங்களைச் சுத்தி விடுவாங்க!


சாமியச் சுத்திவர, பெரிய பிரகாரம் இருக்கு. அங்கெயும் குட்டிக் குட்டியா நிறைய சாமிங்களுக்கு சந்நிதிங்க இருக்கு.


கோயிலுக்கு உள்ளே நிறைய புது மண் சட்டிங்களை அடுக்கி வச்சிருப்பாங்க. அந்தச் சட்டிங்கள்லே, வாய்க்குக் கொஞ்சம் கீழே
சின்னச் சின்னதா முக்கோண வடிவுலே ஓட்டைங்க இருக்கும். குட்டிக் குட்டி ஜன்னல்போல இருக்கும் அதன் மேலும் கீழும்
காவியாலும், சுண்ணாம்பாலும் கோலம் போட்டிருக்கும். பார்க்க ரொம்பவெ அழகாக இருக்கும்.


அந்த ஓட்டைங்க வழியாகப் போற காத்து, அதில் உள்ள தீ அணைஞ்சிராமல் எரிய உதவுமாம்! ஒரு சின்ன விஷயத்தையும்
விடாமல் வடிவமைச்சிருக்காங்க பாத்தீங்களா?


கோயிலுக்கு உள்ளே இந்தச் சட்டிகளுக்கு அருகிலெ, இன்னொரு சுவாரசியமான பொருள் குவிச்சு வச்சிருப்பாங்க! அது
மண்ணால் செஞ்ச பொம்மைங்க! பலவிதமான உருவத்துலே பொம்மைங்க இருக்கும்.தலையிலிருந்து,தொடைவரை உள்ள
ரூபம்தான்.தலையில் மேலெ மண் மூடாம சின்னதா திறந்திருக்கும். அடிப்பக்கமும் திறந்தே இருக்கும். போலீஸ், கள்ளன்,
பொண்ணு, பையன், சாமியார், கிழவன், கிழவின்னு பல தினுசா இருக்கும். இதெல்லாம் என்ன?


பொங்கப் பானைக்கு பக்கத்திலே, மாவிளக்குத் தட்டுலே, அம்மனுக்குப் படையல் வைக்கற இடத்துலென்னு பல இடங்களில்
இதைவச்சு, தலைமேலெ இருக்கற ஓட்டையிலெ வேப்பிலையை சொருகி வைக்கற 'ஸ்டாண்டு!' திருவிழா சமயத்துலெ எல்லா
வேப்பமரமும் மொட்டையா நிக்கும். ஆளுங்கதான் எல்லாக் கொப்புங்களையும் உடைச்சு, கோயில் உள்ளெ போட்டு
வச்சிருவாங்கல்லே!


சாமிக்கு பின்னாலெ நேரா வந்தா, கோயில் மதிள் சுவத்துலெ ஒரு சின்னக் கதவு, திட்டி வாசல் இருக்கும். அதைத் திறந்துகிட்டு,
அந்தப்பக்கம் போனா,அஞ்சாறு வீடுங்களும் அதைச் சுத்தி ஒரு பெரிய காம்பவுண்டு சுவரும் சுத்திவர இருக்கும். அந்த வீடுங்க எல்லாம்
கோயிலைச் சேர்ந்ததுதான். ஆனா, கோயில் அதை வாடகைக்கு விட்டிருந்தது! அதுலெ ஒரு வீடு யாருதுன்னு நினைக்கறீங்க?


சரியாத்தான் சொல்லிட்டீங்க. அது எங்க வீடுதான். ஆனா, நான் அங்கே இருக்கறது லீவு விடறப்பதான். தாத்தாவும்
பாட்டியும்தான் அங்கே இருந்தாங்க.அங்கெ எங்க பக்கத்து வீட்டுலெ என் வயசுலெயே ஒரு பையன் இருக்கான். அவன் பேரு
சுப்பிரமணி. பாட்டி இவனைப் பத்தி ஒரு சேதி சொன்னாங்க. இவன் ஒண்ணாங்கிளாஸ் முடிச்சுட்டு, திருப்பி ஒண்ணாங்கிளாஸ்லேயே
இருக்கானாம். ஏன்னா, அவன் சினேகிதன் ·பெயில் ஆயிட்டானாம். அதனாலெ இவன் அவனுக்குத் துணையா ஒண்ணாப்புலேயே
இருக்கானாம்! இந்த மாதிரி சினேகிதத்துக்கு மரியாதைக் கொடுத்தவன் நம்ம சுப்பிரமணி ! என் சினேகிதன்!


அப்ப எங்களுக்கு ஒரு ஏழு வயசிருக்கும். நான் அங்கே போயிட்டா எப்பவும் கோயிலுக்குள்ளெதான் விளையாடிகிட்டு
இருப்போம். கோயிலுக்குள்ளே எப்பப் பாத்தாலும் ஆளுங்க இருந்துகிட்டே இருப்பாங்க
தென்னம்பாளையை ரெண்டா வகுந்து, கீத்து முடைஞ்சுகிட்டு இருப்பாங்க நிறையப் பொம்பிளைங்க. பந்தல் போடறதுக்கு வேணுமே.
வாய் பேசப் பேச, கையுங்க மட்டும் பரபரன்னு முடைஞ்சுகிட்டே போகும். பாக்கறதுக்கு ரொம்ப நல்லாவே இருக்கும்!

கேக்கறதுக்கும்தான்! நான் அப்பவே ஊர்க்கதை கேக்கறதுலே கில்லாடியாச்சே!

அம்மன் சன்னிதிக்குப் போனா, நாங்க சின்னப் பசங்கன்னு நினைக்காம, பூசாரித்தாத்தா உடனே ஒரு பெரிய வில்லைக் கற்பூரத்தைக்
கொளுத்தி ஆராதனை காட்டிட்டு, எங்களுக்குத் துண்ணூறு கொடுப்பார். அப்படியெ எரியுற கற்பூரத்தோட அந்த விபூதித் தட்டை அங்கெ
இருக்கற மேடை மேலே வச்சிட்டுப் போயிருவார்!


சுப்பிரமணிக்கு, பூசாரியா இருக்கணும்ன்னு ஒரே ஆசை! 'பெரியவனா ஆனபிறகு என்ன வேலைக்குப் போவே?' ன்னு கேட்டா,
அவன் சொல்றது, 'கோயிலு பூசாரி வேலை'ன்னு!


அவனும் நானுமா, வேப்பிலைக் கொத்து வைக்கற 'ஸ்டாண்டு' பொம்மைங்களை, 'நைசா' ஒண்ணொண்ணா தூக்கிட்டு வந்துருவோம்!
அங்கேதான் குவிஞ்சு கிடக்கே! அதனாலே எடுத்தா தப்பு இல்லேன்னு எங்க நினைப்பு!


வீட்டுத் திண்ணையிலே எல்லாப் பொம்மைங்களையும் வரிசையா அடுக்கி வச்சிருவோம். இப்ப ஆராதனை செய்ய கற்பூரத்துக்கு எங்கே
போறது?


கரெக்ட். கோயிலுக்குத்தான்! நாங்க போனவுடனெ, பூசாரித்தாத்தா கற்பூரம் கொளுத்துவாரு! அவரு தட்டை வச்சிட்டுப் போனவுடனே,
'·பூ'ன்னு ஒரே ஊதா ஊதி அணைச்சிட்டு, கற்பூரத்தை எடுத்துகிட்டு ஓடிருவோம்! அப்புறம்?


அப்புறம் என்ன? எங்க சாமிங்களுக்கு ஒரே கற்பூர ஆரத்திதான்!

நன்றி: மரத்தடி
நவராத்திரி ஸ்பெஷல் 2004

*************************************************************************************