எவ்ரிடே மனிதர்கள் 11 பானு அண்ணி

"சர்ஃப் .........கடையிலே இப்ப சேல் போட்டுருக்கு. போய் வாங்கிட்டு வரேன்."


" ----- கடையை விட ------ கடையிலே பார், இன்னும் கம்மி. "


எவ்வளவு கம்மின்னு பார்த்தா ஒரு செண்ட். ஆனா ஒரு செண்ட்ன்னா ஒரு செண்ட். எதுக்காக அனாவசியமா,அவசியமான பொருளுக்கு கூடுதல் விலை கொடுக்கணும்?


இதுதான் பாயிண்ட். என்னவோ ஒரு பழமொழி சொல்வாங்க பாருங்க, பென்ஸ்லே கணக்கா இருந்தாலே பவுண்டா சேர்க்கலாமுன்னு( ஏங்க .. பழமொழி சரிதானா? இல்லே நானே எதாவது உடான்ஸ் விட்டுட்டேனா?)

தினப்படி வேலைகளே இங்கே முழி பிதுங்கிரும். இதுலே வீட்டுக்கு வர்ற ஜங்க் விளம்பரங்களைப் பார்க்கறது மட்டுமில்லாம, எங்கெங்கே என்னென்ன பொருட்கள் மலிவா இருக்குன்னு பார்த்து, அவசியமானதைத் தான்மட்டும் வாங்கிக்காம நமக்கும் ஞாபகப்படுத்துவாங்க நம்ம பானு அண்ணி.


நாங்க அண்ணின்னு சொல்றமே தவிர, இவுங்க வேற மாநிலத்து ஆளுங்கதான். அவுங்க பாஷை வேற, நம்மது வேற. அதனாலே என்ன? அன்பா இருக்கவும், கரிசனம் காட்டவும் பாஷை ரொம்ப முக்கியமா ?


காலையிலே 5 மணிக்கு எழுந்தாங்கன்னா, வீட்டுவேலை நெட்டி முறிச்சிரும். ஒரு நிமிஷம் ச்சும்மா இருந்து நான் பார்த்ததே இல்லை. மச்சினர், அவர் மனைவி, ரெண்டு பிள்ளைங்க. இவுங்களுக்கு ரெண்டு பையனுங்க. மாமியார்னு பெரிய கூட்டுக் குடும்பம்.


வீடு இருக்கறது கடை வீதியில். மாடியில் வீடு. கீழே கடை. அப்படி ஒண்ணும் பெரிய கடை, வியாபாரமுன்னு சொல்ல முடியாதுதான். ஆனாலும், அந்தக் கடையில் வியாபாரம் பார்த்தேக் குடும்பத்தை மேலே கொண்டுவந்துட்டாங்க. அண்ணனுக்கு ( பானு அண்ணின்னா, அவுங்க வூட்டுக்காரர் நமக்கு அண்ணன் இல்லையா?) மூத்தவர் ஒருத்தர் இருக்கார். அவரைப் படிக்க வச்சதே நம்ம அண்ணந்தாங்க. நல்லாப்படிக்கிறவர், படிக்கட்டுமுன்னு தையல்கடை, துணிக்கடைன்னு வச்சு உழைச்சிருக்கார். இவரோட தம்பிக்கும் படிப்பு ஏறலை. கடை, வீடுன்னு ஒரே சமயம் கவனிக்க முடியாம அண்ணியைக் கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டார்.


அண்ணியோட குடும்பம் ரொம்பப் பணங்காசு உள்ளதுதான். ஆனா வரதட்சிணைப் பழக்கம் எல்லாம் இல்லை. தான் பணக்கார வீட்டுப் பொண்ணாச்சே, இங்கே எப்படின்னு இல்லாம அண்ணி வந்து குடும்பத்தைச் சேர்த்து அணைச்சு இவ்வளோ தூரம் கொண்டு வந்துட்டாங்க. இப்ப மூத்தவர் எஞ்சிநீயர் படிப்பு முடிச்சு, நல்ல இடத்துலே கல்யாணம் கட்டி ரெண்டு பிள்ளைகளோடு சுகமா வேற ஊர்லே இருக்கார். நல்ல வேலை.கைநிறையச் சம்பாதிக்கிறார்.


கடைசித்தம்பி, இப்பவும் கீழே இருக்கற கடையைப் பார்த்துக்கறார். அவரோட பிள்ளங்க இன்னும் மூணு,நாலு வயசுங்கறதாலெ பள்ளிக்கூடம் போக ஆரம்பிக்கலை. அவரோட மனைவியும், பிள்ளைகளும் கடையிலேயே இருப்பாங்க. ரெண்டு ஆளுக்கு மேலே மூணாவது ஒரு கஸ்ட்டமர் வந்துட்டாப் போதும், உடனே மேல்வீட்டுலே இருக்கற அண்ணிக்குப் ஃபோன் போட்டுருவாங்க.அண்ணியும், செய்யற வேலையை அப்படியே விட்டுட்டுக் கீழே போய் கடையிலே நிப்பாங்க. இப்படி மேலேயும் கீழேயுமா நாளுக்கு பத்திருவது தடவை ஓடிக்கிட்டே எல்லா வேலையையும் நறுவிசாச் செஞ்சுருவாங்க.


மாமியார்க்குத் தேவையான மருந்து மாத்திரை வாங்கி வைக்கறது, அவுங்களுக்கு சாமி கும்பிடக் கூடமாட உதவின்னு இருக்கறது மட்டுமில்லாம, கல்யாணமாகி இத்தனை வருசமாகியும் அவுங்களைக் கேக்காம எதையும் செய்ய மாட்டாங்க.வருசத்துக்குப் போடற ஊறுகாய்க்குக்கூட 'உப்பு இவ்வளவு போதுமாம்மா?'ன்னு கேப்பாங்கன்னா பாருங்களேன்.


எந்த நேரம் போங்க, நீட்டா உடுத்தி இருப்பாங்க. சத்தமாப் பேசக்கூட மாட்டாங்க. நாங்க எல்லாருமா உக்காந்து சாப்புடறப்போ, பறிமாறிக் கொடுக்கறதும், கூட்டமா எல்லாரும் இருந்தாலும் சத்தமே வெளிவராம அண்ணன்கூடப் பேசறதும், அதுக்கு அவர் பதில் சொல்றதும் இன்னைக்கு நினைச்சாலும் எனக்கு அதிசயம்தான். நம்ம வீட்டுலே 'கரடியாக் கத்துனாலும் காதுலெ விழாது'.


சனிக்கிழமையானா, காலையிலே மார்கெட் கிளம்பிப் போய் வாரத்துக்கு வேண்டிய காய்கறிகளை வாங்கி வருவாங்க.எல்லாத்துக்கும் நடராஜா சர்வீஸ்தான். நாங்க போனபிறகு, எங்க வசதிக்காக மார்கெட் போற நேரம் கொஞ்சம் பிந்திப் போச்சு.இப்படி ஒரு வாரம், ரெண்டு வாரம் இல்லை, நாங்க அங்கே இருந்த 6 வருசமும் விடாம உதவியா இருந்தாங்க எங்களுக்கு.


எண்ணிப்பார்த்து 14 வகைக் காய்கள் வாங்குவாங்க. நாளுக்கு ரெண்டு வகை. ஒவ்வொண்ணுக்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட கடை.பழம் வாங்கறதும் இப்படித்தான். எல்லாருக்கும் டாலருக்கு ஆறு ஆப்பிள்ன்னா வழக்கமா வாங்கறதாலே இவுங்களுக்கு மட்டும் ஏழு கொடுப்பார் கடைக்காரர். ஒரு நாளைக்கு ஒண்ணு வீதம் ஏழு நாளைக்கு ஏழு. தினமும் காலையிலே சாமி கும்பிடும் போது சாமி பிரசாதம் இதுதான். அழகா ஸ்லைஸ் செஞ்சு சாமி முன்னாலே இருக்கும். நாங்கெல்லாம்ஆளுக்கொண்ணு எடுத்தாலும் எல்லாருக்கும் சரியா வந்துரும். சாமிக்கும் கணக்குன்னா கணக்குதான்.



அவுங்க வீட்டுலே எல்லாரும் ரெண்டு நேரமும் சப்பாத்திதான் தின்னாலும், தினம் சோறும் சமைப்பாங்க. என்ன... ஒருசாஸ்த்திரத்துக்குச் சமைச்சதுபோல இருக்கும். அத்தனை பேர் இருக்கற வீட்டுலெ அரைக் கப் அரிசி. நல்ல பாசுமதிஅரிசிச்சோறு. பொறுமையா அடுப்பிலே வச்சு சோறு பொங்கி வடிப்பாங்க. அதுவே பாதிக்கும்மேலே மீந்துரும். நாங்கஅங்கே சாப்புடற நாளுதான் எல்லாத்தையும் தீர்த்துருவோம். மீந்த சோறை ஒரு தட்டுலே பரத்தி, அதுக்கு ஒரு சல்லடை மூடி போட்டு வெயில்லே வச்சு கலகலன்னு காய வச்சிருவாங்க. ஒரு நாலைஞ்சு நாளைக்கு ஒருதடவை, இதுவரைக்கும் காயவச்சதையெல்லாம் சேர்த்து எண்ணையிலே பொரிச்சு எடுப்பாங்க. அதுமேலே கொஞ்சம் மிளகுதூள், உப்புத் தூவிட்டாங்கன்னா அட்டகாசமான பொரி. இதே நானா இருந்தா ஒரு அரைக்கரண்டி சோத்துக்கு இவ்வளவும் செய்யணுமான்னு யோசிப்பேன்.


நான் சொல்றதையெல்லாம் கேட்டுட்டு அண்ணி ரொம்பக் கருமின்னு நினைச்சுறாதீங்க. எல்லாம் ஒரு சிஸ்டமேடிக்கா செய்யணும். அனாவசியமா எதையும் வேஸ்ட் செய்யக்கூடாதுன்றதுதான் முக்கியமாக் கவனிப்பாங்க. வருசத்துக்கு ஒரு தடவைபூண்டுச் செடிகளை நட்டு அது முளைச்சு வரும்போது அந்தத் தாள்களை வச்சு ஒரு கறி செய்வாங்க. அதே போல மாசம் ஒருதடவை வீட்டுலே விருந்து. ரெண்டு மூணு வாரத்துக்கொருமுறை அக்கம்பக்கம் பிக்னிக் போய் வர்றது.இதுக்கெல்லாம் கொஞ்சமும் அசறாம வகைவகையாச் சாப்பாடு செஞ்சு கொண்டு வருவாங்க. நவராத்திரி, தீபாவளி சமயங்களிலே தினம் விருந்து, பூஜைன்னு அமர்க்களம்தான்.


அண்ணன், இப்ப முயற்சி எடுத்து ஒரு தொழிற்சாலை ஆரம்பிச்சுக் கம்பெனிக்கு முதலாளியா ஆயிட்டார். பெரிய பங்களா வாங்கி இடம் பெயர்ந்தாச்சு. வருமானம் கொட்டுது. மகன்கள் பெரியவங்களாயி, மருமகள்கள், பேரன் பேத்தி எடுத்தாச்சு. ஆனாலும் அன்னிக்கு இருந்த மாதிரியேக் கொஞ்சம்கூட மாற்றமில்லாம அண்ணி இருக்காங்க.வயசான பிறகு வர்ற நோய்நொடிகள் அப்பப்பத் தலை காட்டுனாலும் சுறுசுறுப்பு, கணக்குப் பார்த்துக் குடும்பம்நடத்தறது, மாமியார்க்கு பணிவிடைன்னு ஒண்ணும் குறையில்லாம செஞ்சுக்கிட்டு இருக்காங்க.


நான் பலவிஷயங்களை அவுங்ககிட்டே இருந்து கத்துக்கிட்டேன். நேரம் தவறாமை, கணக்காக் காசு செலவு செய்யறது,முக்கியமா, 5, 10, செண்ட்டுதானேன்னு தேவையில்லாம காசை வீணாக்காம இருக்கறது, சுறுசுறுப்பு, பெரியவங்களுக்கு மரியாதைன்னு நிறைய.


இவ்வளவு அளக்கறனே, என்கிட்டே இருந்து அவுங்க எதாவது கத்துக்கிட்டாங்களான்னு யோசிச்சுப் பார்த்தா.......ஆங்.... அண்ணந்தான் ஒண்ணே ஒண்ணு கத்துக்கிட்டார். அது காஃபி குடிக்கிற பழக்கம். என்கிட்டே... நல்ல பழக்கம்? இனிமேத்தான் தேடிப் பார்க்கணும்.


ரெண்டு வருசத்துக்கு முன்னாலெ அண்ணனும், அண்ணியும் இங்கே நம்ம ஊருக்கு வந்து நம்மோட ஒரு வாரம் தங்கிட்டுப் போனாங்க.நானும் தேடித்துருவிப் பார்க்கறேன், எதாவது மாற்றம் இருக்கான்னு..... ஊஹூம்.... தலை மட்டும் நரைச்சிருக்கு.அவ்வளவுதான். வந்த இடத்துலெயும் அக்கடான்னு இருக்காம, பரபரன்னு சப்பாத்தியை செஞ்சு அடுக்கறாங்க.


அண்ணி ஒரு நிறைகுடம். என்னைக்கும் தளும்பாது
.------------

அடுத்தவாரம்: ராஜகோபால்
------------------


நன்றி: தமிழோவியம