சார், போஸ்ட்.

பயண விவரம் பகுதி 19

கடலைமாவு 1 கப்
அரிசிமாவு அரைக் கப்
வெங்காயம் அரைக் கப்( நறுக்கியது)
பச்சை மிளகாய் 3 பொடியா அரிஞ்சது
.தேங்காய் கால் கப் ( பல்லுப் பல்லாய் நறுக்குனது)
உப்பு உங்கள் ருசிக்கேத்தபடி.

எல்லாத்தையும் ஒண்ணாக் கலந்து இட்டிலிமாவு பதத்துக்குக் கெட்டியா கரைச்சு வச்சுகுங்க.அப்புறம், கொஞ்ச நேரம் கழிச்சுச் சொல்றேன் என்ன செய்யலாமுன்னு.


'ஆதத் ஸே மஜ்பூர்' னு சொல்றது எவ்வளோ உண்மை. மனுஷன் பழக்கத்தின் அடிமைதான். ஒவ்வொருத்தருக்குஒவ்வொரு பழக்கம். எனக்கு, சனிக்கிழமையன்னிக்குக் கட்டாயம் கோவிலுக்குப் போகணும். ரொம்பப் பக்கத்துலே மூணு நிமிஷ நடையிலே இருக்கு கோவில். ஆனா அங்கே போகப் பிடிக்கலை. மத்த நாட்கள்லே பரவாயில்லை. சனி மட்டும் அங்கே போகவேகூடாது.


யோசிச்சுப் பார்த்தப்ப இங்கே, சவுத் உஸ்மான் ரோடுலே சிவாவிஷ்ணு கோயில் இருக்கே, அங்கே போகலாமுன்னு நினைச்சு அங்கே போனேன்.மஹாவிஷ்ணு சன்னதியில் எண்ணி நாலுபேர். அதுலே ரெண்டு பேர் பட்டர்கள். மற்ற ரெண்டுபேர் சேவார்த்திகள்.கொஞ்சம் வயதான தம்பதிகள். ஏதோ அபிஷேகம் செய்யன்னு எல்லாச் சாமான்களோட வந்து சன்னிதிக்கு முன்னாலே உக்கார்ந்திருக்காங்க. நான் கொண்டுபோன துளசியை வாங்கி அங்கே ஒரு மேசையிலே இருக்கற பூக்களோடு வச்சுட்டு,'இப்ப அபிஷேகம் முடிஞ்சு அலங்காரம் பண்ணும்போது போடறேன்'னு இதமாச் சொல்றார் பட்டர். இது!!!!


'ஆமாமாம், இவளுக்குக் கூட்டமெ இருக்கக்கூடாதுன்னு அலட்டிக்கறா'னு யாரும் சொல்லிறாதீங்க. இந்தியா மாதிரிஒரு நாட்டுலே கூட்டத்தைப் பாக்கலைன்னாத்தான் பயம் . அங்கே வந்துட்டுக் கூட்டம் கூடாதுன்னு சொல்வேனா?கூட்டம் இருந்தாலுமே, மக்கள் மனசுலெ, மனுஷனை மனுஷனா மதிக்கணுமுன்ற நினைப்பு இருக்கணுமுல்லே?அதிலேயும் கோயில்களிலே, சாமி சிலையைத் தொட்டு அலங்காரம் பண்ணி பூஜை செய்யரவங்க இன்னும் எவ்வளோதன்மையா நடந்துக்கணும்? மனுஷனே 'கஷ்டம் தாங்காம எதோ மனக்குறையோடுதான்' கோவிலுக்குப் போறான்.நொந்து இருக்கறவனுக்குச் சாமியைப் பார்த்தா ஒரு மனோதிடம் வரும், நம்ம குறை தீர்ந்துருமுன்னு.


'அட, நீ ஒண்ணும் மனுஷனைத் தலையிலே தூக்கிக் கொண்டாட வேணாம்ப்பா, அலட்சியம் காமிக்காம இருக்கலாமுல்லே?மூஞ்சைச் சுள்ளுன்னு வச்சுக்கிட்டு ஏனோதானோன்னு சாமிக்கு நெய்த்தீபம் காமிக்கறது நல்லாவா இருக்கு?காசைப் பார்த்த உடனே கரிசனம் காமிக்கறே? அப்ப உனக்கு இன்முகம் காட்டவும் வரும்?'ம்ம்ம்ம்ம்ம்?



அபிஷேகம் முடிஞ்சு, திரை போட்டு அலங்காரம் முடிச்சு, இதோ ஜிலுஜிலுன்னு ஜொலிக்கறார் பெரும் ஆள். அதான்பெருமாள். தீபாராதனை காமிச்சு, அப்புறம் பக்கத்துப் போர்ஷனிலே இருக்கற மனைவிக்கும் தீபாராதனை ஆச்சு. மனசுக்கும்நிம்மதியா இருந்துச்சு. ஆனா தொண்டைதான் ஒரே வலி. புகை, மாசுன்னு உள்ளெபோய் கொஞ்சம் கஷ்டப்படுத்திக்கிட்டு இருக்கு.பேசாம ரெண்டு நாள் ரெஸ்ட் எடுக்கணுமுன்னு தீர்மானிச்சு அப்படியே ஆச்சு. ரெஸ்ட்டுன்னா என்ன படுத்த படுக்கையா?கொஞ்சம் கடைகண்ணி, நண்பர்களோடு பேச்சுன்னு போச்சு. ஆங்... சொல்ல மறந்துட்டேனே. ஃபோன் லைன் வேணுமுன்னுகேட்டிருந்தது வந்துருச்சு. ஆனா தமிழ்மணம் பார்க்கமுடியாம 'லேப்டாப்' ஊருக்குப் போயாச்சு(-:கல் இருந்தா நாயைக் காணொம், நாய் இருந்தாக் கல்லைக் காணொம்.ஆமாம், இந்தப் பழமொழி எப்படி வந்துச்சு?எதுக்குங்க நாயை அப்படி அடிக்கணும்? பொல்லாத ஆளுங்க போல.


நாங்க( நான், மது, அருணா) லேடீஸ் எல்லாம் சேந்து ஒருநாள் லேடீஸ் டே அவுட் போகணுமுன்னு ப்ளான்வச்சிருந்தோம். என்னைக்குன்னு முடிவாகலை. அதுக்குள்ளே, திங்கக்கிழமை மத்தியானம் அவுங்க வீட்டுலே சாப்புடவரணுமுன்னு மது கூப்புட்டிருந்தாங்க. பக்கத்துலேதான் இருக்காங்க. போய்ச் சேர்ந்தேன். அதே பில்டிங்லே மதுவோட ஊர்க்காரங்க ஒரு தோழியும், விஜயவாடாவைச் சேர்ந்த இன்னொரு தோழியும் இருக்காங்க. இந்தமூணுபேரும் ஜமா சேர்ந்தாங்கன்னா அவ்வளோதான். இப்போ நான் வேற! நல்லா அரட்டை அடிச்சோம். அவுங்கெல்லாம் வாய்பாட்டுக்கு வாயும், கைபாட்டுக்குக் கையுமா இருக்காங்க. உடுப்புகளிலே எம்ப்ராய்டரி நல்லாப் போடுறாங்கப்பா.


பருப்புருண்டைக் குழம்பு, பீன்ஸ் பொரியல், அது இதுன்னு ஜமாய்ச்சுட்டாங்க. நானும் ஜஸ்டிஃபை பண்ண வேண்டியதாப்போச்சு. கொஞ்சநேரம் தமிழ்மணம் அங்கே பார்த்தேன். மதுவோட மூணு புத்தகம் இதுவரை வெளிவந்திருக்கு. கவிதைத் தொகுப்புகள். கொஞ்சம்கூட அலட்டலே இல்லாம இதமாப் பேசறாங்க. அடுத்து அவுங்க எழுதப்போறவிஷயத்தைப் பத்திக் கொஞ்சம் சீரியஸ்ஸா விவாதிச்சோம். சமஸ்கிருதம் ரொம்ப நல்லாத் தெரிஞ்சவுங்க. நான்ரெண்டே வருசம் படிச்சேந்தான். அதுலே வர்ற 'அம், அஹ'வைத்தவிர எல்லாம் மறந்துட்டேன்(-:


சரி, 'வந்த வேலை'தான் ஆச்சே, கிளம்பலாமுன்னா எங்கே விட்டாங்க? காஃபி போட்டுக் கொடுத்தாங்க. எனக்குவாழ்க்கையே வெறுத்துப்போச்சு:-) அவுங்களுக்குக் காஃபி, டீ பழக்கமெல்லாம் இல்லையாம். ஆனா நானு? ஒருகாலத்துலே காஃபியிலேயே குடியிருந்தவளாச்சே! சரிப்பா. குடிக்கிற ( அட, இந்த காஃபி & டீ) பழக்கம் இல்லைன்னாஅதைப் போடவாவது கத்துக்கிட்டு இருக்கக்கூடாதா? நறநறநற....... பார்க்கலாம், அடுத்தமுறை நான் அங்கே போறதுக்குள்ளேஅருமையாக் கத்துக்குவாங்கன்னு நினைக்கிறேன். மது, கத்துக்குவீங்கதானே? கவிதை எழுதற கை காஃபி போடக்கூடாதா?


அடுத்த ஐட்டமா தட்டுலே வருது தபால்!


ஆங்.... இதுதான் சரியான இடம்,செய்முறையைச் சொல்ல:-))


வடைசட்டியிலே எண்ணெயைக் காயவச்சு, அது நல்லா சூடானப்புறம், கரைச்சு வச்சுருக்கற மாவைக் கரண்டியாலெ மோந்து, ஊத்தணும். கொஞ்சநேரம் வேகட்டும். திருப்பிவிட்டு ரெண்டு பக்கமும் வெந்ததும் ஜல்லிக்கரண்டியாலே எடுத்துரணும்.இதுக்குப்பேர் 'தபால் வடை'யாம். மொதல்லே இதுக்கும் வடைக்குமே சம்பந்தம் இல்லை. இதுலே தபாலுக்கும் இதுக்கும்என்ன சம்பந்தம்? எந்த ஊருலெ இது ஃபேமஸ்ன்னு சொல்லிரட்டா? 'ராஜ பாளையமாம்'! போச்சுரா....


'சார் போஸ்ட்'ன்னு சொல்லிக்கிட்டு பரிமாறணுமா? இல்லே மொத மொதல்லே சமையல் செஞ்ச புதுமணப்பொண்,தன்னுடைய சமையலை அப்பா அம்மா ரசிக்கட்டுமுன்னு போஸ்ட்டுலே அனுப்புனதாலேயா? எப்படி இந்தப் பேரு....? வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தப்புறமும், தபாலை மனசுலே போட்டு உருட்டிக்கிட்டு இருந்தேன்.இன்னும் இங்கே இருக்கப்போற கொஞ்ச நாளுக்கு இந்த டிவியிலே என்னதான் அப்படி இருக்குன்னு பாத்துரணும்.


நான் முந்தி எழுதியிருந்தேன் பாருங்க இந்த 'ஹோப் பவுண்டேஷனை'பத்தி, அவுங்களுக்கு ஒரு செக் வச்சிருந்தேன்,இந்தமுறை நேரில் கொடுக்கலாமுன்னு . நம்ம நளினி & சந்தோஷ், தாம்பரத்துலே இருக்கற ஹோமை நடத்துறவங்க. ஆனா இதோட ஆஃபீஸ் இங்கே பெசண்ட் நகருலே இருக்கு. மலர்விழின்றவங்க Director-Women and Children Program.இவுங்களோட எனக்கு ஒரு மூணு வருஷமா இமெயில் தொடர்பு இருக்குங்க. அவுங்களுக்கு ஒரு போன் போட்டுஎப்ப வந்தா சவுகரியப்படுமுன்னு கேட்டதுக்கு, நாங்களே வந்துடறோம்னாங்க, கூட நளினியும் வாராங்களாம். நளினிக்குநம்ம வீடும் தெரியும். வந்தாங்க ரெண்டு பேரும். முகத்துலே அப்படி ஒரு சந்தோஷம். பள்ளிக்கூடத்துக்கு அனுமதிகிடைச்சிருச்சாம். எந்த பள்ளிக்கூடம்?


குடிசைமாற்று வாரியம் மீனவர்களுக்கும், மற்றும் வீடில்லாத மக்களுக்கும் ஒரு பத்துவருசத்து முன்னாடி ஈஸீஆர் ரோடுலே வீடுங்க கட்டிக் கொடுத்தது நினைவிருக்குங்களா? அங்கே குடிபோனவங்க பலரும், வேலைக்கு வர்றதுக்குக்கஷ்டமாப்போச்சுன்னு அந்த வீட்டையெல்லாம் வாடகைக்கு விட்டுட்டு பழையபடி தெருவோரத்துலே வந்து தங்கிட்டாங்கன்னுமுந்தி எப்பவோ படிச்ச ஞாபகம். இப்பத்தான் ச்சென்னையோட எல்லை எதுன்னே தெரியாம மகாபலிபுரம் வரைச்சென்னையாமே! ஜனம் பெருகப்பெருக எல்லா இடத்துலேயும் ஹவுஸ் ஃபுல்தானே?


இப்படிப் பெரியவங்க எல்லாம் வேலைக்காகக் கிளம்பி வந்துடறாங்களா, அவுங்க புள்ளைங்க எல்லாம் அங்கே வீட்டாண்டயேச் சும்மா சுத்திக்கிட்டு இருக்குதுங்க. வேண்டாத பழக்கமெல்லாம் கத்துக்கிட்டு வீணாப் போயிக்கிட்டுஇருக்கற பசங்களுக்காக ஆரம்பிச்ச பள்ளிக்கூடம்தான் இது. ஒரு வீட்டை வாடகைக்குப் புடிச்சுப் பள்ளிக்கூடம்ஆரம்பிச்சாச்சே தவிர, இது நடத்தறதுக்கு முறையான அனுமதி வாங்க, இவுங்க படாதபாடு பட்டுருக்காங்க.இது இருக்கற இடம், காஞ்சீபுரம் மாவட்டமாம். அங்கேதான் ரெஜிஸ்த்தர் செய்யணுமுன்னு சட்டமாம். அங்கே போனா,'கையிலே ஏதும் கொடுக்கலை'ன்றதுக்காக அலையவிட்டுருக்காங்க. இவுங்களும் அலைஞ்சாலும் அலையலாமே தவிர,கொடுக்கறதுக்குக் கையிலே ஒண்ணும் இல்லை( விரலைத்தவிர!)ன்னு இருந்துருக்காங்க. ஒண்ணுத்துக்கும் பேராதுன்னுதெரிஞ்சபிறகு, 'தொலை'ன்னு அனுமதி கிடைச்சிருச்சு. இதைத்தான் சந்தோஷமாச் சொன்னாங்க.


இந்தப் பள்ளிக்கூடத்துக்கு நீங்க கட்டாயம் வந்து பார்க்கணுமுன்னு கேட்டுக்கிட்டாங்க. நானும், நம்ம அருணா, மதுவோடசேர்ந்து போகலாமுன்னு நினைச்சுக்கிட்டு, என்னைக்கு வரோங்கறதைப் போன்போட்டுச் சொல்றேன்னு சொன்னேன்.பகல் உணவுக்கு நளினியும், மலர்விழியும், நானும் போய் சாப்புட்டுக்கிட்டேக் கேட்டது, அந்தப் பள்ளியோட தலைமை ஆசிரியைஅங்கே வேலைக்கு வந்த கதையை.