கதை கேக்க வாங்க

கடவுள் மனுஷங்களைப் படைச்சார்(!?) என்னென்னமோ தியரி இருக்குதேன்னு யாரும்சொல்லிக்கிட்டு குறுக்கே வராதீங்க. இது கதை. கட்டுக்கதை. கதை மட்டுமே.


எல்லாருக்கும் சாப்பாடு என்னன்னும் மெனு கொடுத்தார். நமக்கு இட்டிலி, தோசைவடக்கே இருக்கறவங்களுக்குச் சப்பாத்தி, வெளிநாட்டு ஆளுங்களுக்கு 'Pan Cake' இப்படி. அதுக்கெல்லாம் தொட்டுக்கறதுக்கும் என்னென்ன சரியா இருக்குமுன்னும் சொன்னார்.


அப்பதான் பொறந்த ச்சின்னக்குழந்தைங்க, எங்களுக்கு என்ன மெனு?ன்னு கேட்டுச்சுங்க.அந்த நிமிஷம்தான் பொறந்திருந்தாலும் அதுங்களாலே சாமிகிட்டே மட்டும் பேச முடியும். ஆமா.


'உங்களுக்கு சாப்பாடு பால்'னு சொன்னார். அதுலே ஒண்ணு ரொம்ப வாயாடி. அது கேட்டுச்சாம்,'பாலுக்குத் தொட்டுக்கறதுக்கு என்ன?'ன்னு. அதெல்லாம் இல்லை. வெறும் பால் மட்டும்தான்னுபதில் வந்துச்சு.பசங்களுக்கு ஒரே கோபம். 'தொட்டுக்க என்ன? தொட்டுக்க என்ன?'ன்னு கூச்சல் போட்டுச்சுங்களாம். கத்துனதெல்லாம் நம்ம தென்னிந்தியக் குழந்தைகளாம்.இதுங்க கத்துன கத்தல்லே கடவுளுக்கு எரிச்சல் வந்துருச்சு. 'பாலுக்குத் தொட்டுக்க உங்கம்மா தாலி'ன்னாராம்.


குழந்தைங்க தாய்பால் குடிக்கறப்பப் பார்த்தீங்கன்னா, தன்னோட பிஞ்சுக் கையாலே தாலிச்செயினையோ,தாலிக்கயிறையோ பிடிச்சுக்கிட்டே பால் குடிக்கும். சரிதானுங்களே?


இதையெல்லாம் கவனிச்சுக்கிட்டு இருந்த மனுஷங்க, நாமும் கத்திக் கூச்சல் போட்டா எதுவாவதுஇன்னும் கிடைக்குமேன்னு நினைச்சாங்க. அவுங்களும் கூச்சலை ஆரம்பிச்சாங்க.

இது என்னடா கிரகச்சாரமுன்னு பார்த்தார் சாமி.ச்சும்மா இருங்கன்னு சொன்னார். மனுஷனாச்சே,ச்சும்மா இருக்க முடியுமா? அடங்க மாட்டேங்கறாங்க.


'எல்லாருக்கும் ஞாபக சக்தியை எடுத்தறலாம். அப்பதான் யோசனை செய்ய முடியாதுன்னு அவுங்களுக்குஎன்ன வேணுமுன்னு' ன்னு ஒரு ஐடியா வந்துச்சு. அப்படியே ஆச்சு. ஜனங்களோ இந்த நிமிஷம் செய்யறதைஅடுத்த நிமிஷம் மறந்து போதுங்க. எங்கே பார்த்தாலும் குழப்பம். வீட்டை விட்டு வெளியே வர்றவன் எதுக்குஎங்கே போகணுமுன்னு மறந்து போறான். சமையலை கவனிக்கறவனுக்குத்தான் கஷ்டம் கூடிப்போச்சு. எல்லாம் அடிப்பிடிச்சு தீஞ்சுக்கிட்டு இருக்கு. ஊர் பூரா தீஞ்சநாத்தம். இப்படி ஏகப்பட்டது.


சாமிக்கே அய்யோன்னு போச்சு. சாமியே ஆனாலும் அதைக் கொஞ்சம் மாத்திக்கலாமே தவிர கொடுத்ததை எடுக்க முடியாதே. எல்லார் தலையிலே இருந்தும் ஞாபக மறதியை எடுத்து ஒரு இடத்துலே சேர்த்துவச்சுஅதை ஒரேடியா இல்லாமச் சின்னச்சின்ன ஞாபகமறதியா ஆக்குனார். போன வருசம் தீபாவளிக்குஎடுத்த புடவை ஞாபகம் இருக்கும், ஆனா முந்தாநாளு வச்ச குழம்பு மறந்துரும். இப்படிச் சின்னச்சின்னது.


கடைசியிலே ஜனங்க எல்லாரும் திரும்பிப் போனபிறகு பார்த்தா ஒரு பெரிய கட்டி ஞாபகமறதியை அங்கே கிடக்கு. அடடா.... இதை என்னா செய்யலாமுன்னு பார்த்தப்ப அவர் முன்னாலே, சுத்துற உலகத்தோட இந்தியப்பகுதி மெதுவா சுத்திக்கிட்டே வருது. அவசரத்துலே அந்தக் கட்டியைத் தூக்கி இந்தியாவுலேவீசிப்போட்டுட்டு 'அஞ்சு வருசத்துக்கு ஒருக்கா எல்லாரும் மறதி வசப்படணும்'னு சொல்லிட்டுத் தூங்கப்போயிட்டார்.


பி.கு: இதுக்கு எதாவது டிஸ்க்ளெய்மர் போடணுமா? இல்லே ச்சும்மா இருந்துறலாமா?