பை பை ச்சென்னை!!!

பயண விவரம் பகுதி 26

மனசும் உடலும் தளர்ந்து போய் 'டிபார்ச்சர் லவுஞ்'லே உக்காந்துருக்கேன். ஒவ்வொருமுறையும் ஊரைவிட்டுக் கிளம்புறப்ப இதேதான். இனி எப்ப இங்கே வரப்போறோமுன்னு மனசுக்குள்ளே ஒரு துடிப்பு. நேத்தும், இன்னிக்கும் ஓட்டம் கூடுதலா இருந்துச்சு.


நேத்துத், தாம்பரத்துலே அண்ணியோட அம்மா வீட்டுக்குப் போனோம். அங்கே ஒரு ஸ்ரீ ராமர் பட்டாபிஷேகம் படம் இருக்கு. அதுலே ஹனுமான் முகம் பார்க்கப் பார்க்கத் தெவிட்டாது.அவ்வளோ விநயமும், பவ்யமுமா இருக்கும். அதை அடுத்த பதிவுலே போட்டுரலாம். இதேபோல ஹரே கிருஷ்ணாவுலே வாங்குன கிருஷ்ணன், யசோதா படமும். அதுலே பால கிருஷ்ணன் முகபாவனை ரொம்ப அற்புதம். படங்களைப் பத்திச் சொல்ல இன்னும் நிறைய இருக்கு. அது அப்புறம் ஒரு நாள்.அத்தை எனக்கு இன்னொரு அம்மாதான். அருமையான விருந்து சமைச்சு வச்சிருந்தாங்க. இனி எப்ப வரப்போறொமுன்னு அங்கேயும் ஒரு பிடி பிடிச்சாச்சு. அப்புறம் கொஞ்சம் வீட்டு விஷயங்கள் பேசுனோம். எனக்குப் பிடிக்குமேன்னு சாயந்திரம் பிட்டு அவிச்சு வச்சுட்டாங்க. மத்தியானம் பிடிச்சதே இன்னும் செரிக்கலை. அதுக்குள்ளே..... ..... அதுக்காக? அப்படியே விட்டுற முடியுதுங்களா?


பார்ஸல் வாங்கிக்கிட்டா பசிக்கும்போது தின்னலாமே! சரி, நேரமாச்சேன்னு கிளம்பிட்டோம். எனக்கு இன்னும்பேக்கிங் வேலை அப்படியே கிடக்குன்னு கெஸ்ட் ஹவுஸுக்கே வந்துட்டோம். மறுநாள் சாயங்காலம் அண்ணன் வந்ததும் ஏர்ப்போர்ட்க்குப் போலாமுன்னு சொல்லிட்டார்.


துவைக்கிற துணிகளை மெஷினுலே போட்டுட்டு கடைசிநாளாச்சேன்னு டிவி சீரியல் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன்.எனக்குச் சென்னையிலே பிடிச்ச ஒரு விஷயம் இந்த துணி துவைக்கறதுதாங்க. எந்த நேரமுன்னு பார்க்கவே வேணாம். ஒரு, ஒருமணி நேரத்துலே காஞ்சுருது.


காலையிலே வழக்கமாப் போறமாதிரி கோயிலுக்குப் போய், பெருமாள்கிட்டே 'போயிட்டு வர்றேன்'னு சொல்லிக்கிட்டுகடைசி நிமிஷ ஷாப்பிங் ( இது, இதோட முடியற வேலையா?) செஞ்சுக்கிட்டு, மதுவோட வீட்டுக்குப் போய் சொல்லிக்கிட்டு, அப்படியே பேங்க் போய் கொஞ்சம் காசை எடுத்து வச்சுக்கிட்டேன்.


பொட்டியைத் தூக்கிப் பார்க்கலாமுன்னா, ஊஹூம்.... முடியலை. ஓவர் வெயிட்டுத்தான். தீட்டப்போறாங்கன்னு தெரிஞ்சுபோச்சு. போனமுறை எக்கச்சக்கமா ஆயி, அதை கார்டுலே போட்டேன். இந்தமுறை கேஷாக் கட்டிரலாமுன்னுதான்காசு எடுத்தது.


மகளுக்காக கொஞ்சம்(!) இனிப்பு வாங்கிக்கலாமுன்னு நம்ம சரவணபவன், ஸ்ரீகிருஷ்ணாவெல்லாம் போய்வந்தாச்சு.துவைச்சத் துணிகளையெல்லாம் பெட்டிபோட்டு வாங்கி அடுக்கியாச்சு. இடைக்கு இடையிலே டிவி பாக்கறது, பக்கத்து வீட்டம்மாகிட்டே சொல்லிக்கறதுன்னு நேரம் போயிருச்சு. பக்கத்து வீட்டம்மா போனமுறை பார்த்ததுக்குப் பாதியாப் போயிருந்தாங்க. கேன்ஸராம். 'அடுத்தமுறை நீங்க வர்றப்போ இருக்கேனோ என்னமோ?'ன்னு சொன்னதும் மனசுக்குப் 'பக்'னு ஆயிருச்சு. 'இதெல்லாம்நம்ம கையிலேயாங்க இருக்கு? எல்லாம் கடவுள் விட்ட வழின்னு இருந்துக்கிட்டு உடம்பைப் பார்த்துக்கணுமு'ன்னு சொன்னேன். நல்லா இருக்கோம்னு நினைக்கற நாமே, நாளைக்கு இருப்போமான்றது தெரியாதுல்லையா? நம்பிக்கைதானேங்க வாழ்க்கை.


அப்பல்லோ ஆசுபத்திரியிலே இருந்தாங்களாம். அங்கே பணத்தைக் கறந்துட்டாங்களாம். இப்படியே போனா, ரிட்டயர்மெண்டுக்குச்சேர்த்த காசெல்லாம் 'கோவிந்தா'ன்னு போயிருமாம். இப்ப என்னவோ சித்தா மருந்து எடுத்துக்கறாங்களாம். அவுங்க சொல்லச்சொல்ல, கேக்கறதுக்கே கொஞ்சம் பயமாத்தான் இருந்துச்சுங்க. அப்ப தான் நான் எப்பவும் பண்ணற பிரார்த்தனைக்குமுழு அர்த்தமும் தோணுச்சு. 'கடவுளே, கைகால் நல்லா இருக்கப்பவே 'பட்'ன்னு கொண்டு போயிரு'


என்னமோ தோணுச்சேன்னு 'ஒலிக்கும் கணங்கள் 'நிர்மலாவுக்குப் ஃபோன் போட்டேன். அவுங்க நேத்து ராத்திரிதான் கல்கத்தாலே இருந்துச் சென்னைக்கு வந்துட்டாங்களாம். அடுத்தமுறைக் கட்டாயம் சந்திக்கணுமுன்னு அப்பவே முடிவு செஞ்சாச்சு. பாருங்க, எவ்வளோ நம்பிக்கைன்னு!


ஏழுமணிக்கு அண்ணன் வந்துட்டார். கொஞ்ச நேரத்துலே கிளம்பிப்போய் நல்ல ட்ராஃபிக்லே மாட்டிக்கிட்டு, ச்சென்னையை உண்மைக்குமே 'இஞ்ச் பை இஞ்சா' அனுபவிக்கிறேன். கத்திப்பாரா வர்றதுக்குள்ளே என்னா கூட்டம் என்னா கூட்டம்!அடுத்தமுறை அங்கே ஃப்ளை ஓவர் வந்துருமாம். ஏர்ப்போர்ட் வந்து பார்க்கிங் கிடைச்சு, அண்ணன் அண்ணிகிட்டேப் பிரியாவிடை வாங்கி உள்ளே போயாச்சு. அதுக்கு முன்னாலே நாங்க அங்கே ஒரு வடை & காஃபியை உள்ளே தள்ளியாச்சு. அங்கேயும் மசால்வடை நஹீ...(-:


பெட்டியை wrap செய்யறதுன்னு புதுசா ஒண்ணு இருக்கே. அதுக்கு 200 ரூபாயாம். சரி, இருக்கட்டுமுன்னு அதையும்செஞ்சுக்கிட்டேன். இந்த முறை சிங்கையிலே தங்கறதுக்கு ஹோட்டல் கிடைக்காததால் ச்சும்மா ஒரே பகல் மட்டும் அங்கே இருந்துட்டு டைரக்ட்டா நியூஸி போறேன்.


பெட்டியை எடை போட்டா 33 கிலோ காமிக்குது. ஆனா கவுண்ட்டர்காரர் ஒண்ணும் சொல்லலை! எனக்கு ஸீட் அலொகேட் செய்யறப்ப, 'இண்ட்டர்நெட்'லே புக் பண்ணிட்டீங்க போல இருக்கே. ஏன் முதல்லே சொல்லலை?'னுகேட்டார். நானும் முகத்தைப் பாவமா(!) வச்சுக்கிட்டு, எங்க ட்ராவல் ஏஜண்ட் பண்ணி இருக்கலாமுன்னு சொன்னேன்.போர்டிங் பாஸ் ரெண்டு ஃப்ளைட்டுக்கும் கொடுத்ததும் வாங்கிக்கிட்டுப் போய் லவுஞ்சுலே உக்கார்த்தாச்சு.


ஃப்ளைட் ரெடியாம். நம்ம நம்பரைக் கூப்புடறாங்க.


இன்னிக்கு ராத்திரி 'புஷ்' வர்றாராம். ரெண்டு பெரிய மனுஷங்களை இந்தியா ஒரே சமயத்துலே தாங்காதுன்னு இதோ நான் கிளம்பியாச்சுங்க. அவர் டெல்லியிலே கால் வைக்கறப்ப நான் ப்ளேன்லே!

பை பை ச்சென்னை!!!