தலைக்கு வந்தது....

தலைக்கு வந்தது தலைப்பாவோடு போச்சு.


இப்படி ஒரு பழமொழியைக் கேள்விப்பட்டுருக்கோம்தானே. இதுக்கு என்னாங்க அர்த்தம்? 'வர இருந்த ஆபத்துலே மாட்டிக்காம நல்லவேளையாத் தப்பிச்சோம்' இதானே?


இந்தப் பழமொழி எப்படி வந்துருக்கும்? இப்பெல்லாம் இந்தப் பழமொழிகளை ஆராயும் வேலைசெய்யறேனோ? இல்லீங்களே. அது தானா வருதுங்க.


மகாபாரதப் போர் நடக்கப்போகுது. அரசமாதா குந்தி தேவிக்குத் தெரிஞ்சுபோகுது, எதிராளிகூட கூட்டு சேர்ந்திருக்கும் கர்ணன் தன்னோட பிள்ளைதான்னு.


கர்ணனோ, துரியோதனனால் அங்க தேசத்து ராஜாவாக ஆக்கப்பட்டவன். அந்த நன்றிக்கடனைத் தீர்க்கணுமேன்னு,கெளரவர்களோடு சேர்ந்து யுத்தம் செய்யப்போறான். பாண்டவர்களில் வில்வித்தையில் சூரனான அர்ச்சுனனைக் கொல்வதாக சபதம் வேற செஞ்சிருக்கான்.


குந்திதேவிக்குக் கர்ணன் விஷயம் இப்பத்தான் கண்ணன் மூலம் தெரிஞ்சது. ச்சின்னவயசா இருந்தப்ப கிடைச்ச ஒரு மந்திரத்தைப் பரீட்சை செஞ்சு பார்த்து அதனாலே கிடைச்ச குழந்தையை, ஊர் அபவாதத்திற்கு பயந்து ஒரு பொட்டியிலே வச்சு ஆத்துலே போட்டதும், அதை ஒரு தேரோட்டி எடுத்துப்பார்த்து, அந்தக் குழந்தையை வளர்த்ததும்னு முழுக் கதையையும் சொல்லப்போனா பதிவை இன்னைக்கு முடிக்க முடியாதுல்லெ?


தாய்ப்பாசம் பொங்கிவருது. இது விளையாட்டுப் பேச்சு இல்லீங்க. சந்தர்ப்ப வசத்தாலே குழந்தையைத் தத்துக் கொடுத்துட்டு, பின்னாளில் வேற யாருக்கும் வெளிப்படையாச் சொல்ல முடியாம மனசுக்குள்ளேயேபோட்டுக் கஷ்டப்படுற ஜனங்கள் எவ்வளோ பேர் இருக்காங்க தெரியுமா? இதுக்கு நாடு, மொழின்னு வித்தியாசம்இல்லைங்க. சரி. இதைப் பத்தி இன்னொருநாள் பேசலாம்.


எப்படியும் யுத்தமுன்னு வந்தா யாராவது ஒருத்தர் பக்கம் வெற்றி இருக்கும்தானே? இங்கேயோ ரெண்டு பக்கமும்
தன்னுடைய பிள்ளைங்க இருக்காங்க. குந்திக்கு மனசு ரொம்பக் குழம்பிருது. அப்ப கிருஷ்ணர் கிட்டே அந்தம்மா சொல்ராங்க, 'நான் போய் கர்ணனைப் பார்த்து உண்மையைச் சொல்லி, அவனை நம்ம பக்கம் கொண்டுவரப் போறேன்'னு.


அப்ப கிருஷ்ணர் சொல்றார்,'அது நடக்குமான்னு தெரியலை. ஆனா நீ கர்ணன் கிட்டே ரெண்டு வரம் வாங்கிரு'ன்னு.ஒண்ணு, அவனுக்கு அர்ச்சுனன் மேலேதான் ரொம்பப் பகை. அதனாலே மத்த நாலு பேரை ( பஞ்ச பாண்டவர்களில்) ஒண்ணும் செய்யாம விட்டுறணும்.


ரெண்டாவது, அர்ச்சுனனைக் கொல்ல நாகாஸ்த்திரம் ஏவும்போது அதை ஒரு தடவைக்குமேலே எய்யக் கூடாது.


அம்மா போய், புள்ளையைப் பார்த்தாங்க, மனம் விட்டுப் பேசுனாங்க, எதுக்காகப் புள்ளையை ஆத்துலே விடப்போச்சுன்னுச் சொன்னாங்க. கொஞ்சம் அழுதாங்க ரெண்டு பேரும். அதுதான் 'பிரிந்தவர் மீண்டும் சேரும்போது அழுதால் கொஞ்சம் நிம்மதி'


பாண்டவர் பக்கம் வந்துருன்னு சொன்னாங்க. நியாயவான் கர்ணன், துரியோதனன் காட்டுன அன்பையெல்லாம் சொல்லித் தன்பக்க நியாயத்தையும் சொன்னான். அப்புறம் வரம் கேட்டாங்க. வரமும் கொடுத்தான்.


மகாபாரதம்ன்றது சரியாத்தான் இருக்கு. எப்படிச் சுருக்கமாச் சொன்னாலும் நீண்டுதான் போகுது, என்னா செய்ய? ஹூம்..


பீஷ்மர் போர்லே விழுந்ததும், கர்ணன் தளபதியா பொறுப்பு எடுத்துக்கிட்டு யுத்தத்துக்கு வரான். அவனுக்குத் தேர் ஓட்டசாரதியா வந்தது சல்லியன். உலகத்துக்குக் கர்ணன் ஒரு தேரோட்டியின் பிள்ளை. அதனாலே ஒரு தேரோட்டிக்குத் தான் தேரோட்டறதான்னு எரிச்சல் சல்லியனுக்கு. ஆனால் துரியோதனச் சக்ரவர்த்திப் பேச்சைத் தட்ட முடியாம உள்ளுக்குள்ளே குமைஞ்சுக்கிட்டே சாரத்தியம் செய்றான்.


போர் மும்முரத்துலே பாண்டவர்களில் சிலரைக் கொல்ல சந்தர்ப்பம் வசமாக் கிடைக்குது கர்ணனுக்கு. ஆனா தாய்க்குக்கொடுத்த வாக்கைக் காப்பாத்த வேண்டிய நிர்பந்தம். அவுங்களையெல்லாம் ச்சும்மா விட்டுடறான். அப்ப அர்ச்சுனனோடுநேருக்கு நேர் போர் செய்யும்படி ஆகுது. நாகாஸ்த்திரத்தை எடுத்து வில்லுலே பூட்டறான். அப்ப தேரோட்டி சல்லியன்'அதை அர்ச்சுனனோட மார்பைப் பார்த்துக் குறிவச்சு எறி'ன்னு சொல்றான். ஆனா, கர்ணன் ,'நான் கழுத்தைப் பார்த்துதான் எய்யப்போறேன். அப்பத்தான் கஷ்டப்பட்டுச் சாவான்'னு சொல்லி அதேபோல எய்துட்டான்.


நாகாஸ்த்திரம், பாம்பு ரூபத்துலே தீயைக் கக்கிக்கிட்டே போகுது. அதைப் பார்த்த அர்ச்சுனனுக்கு ஒரே பயம். தன்னுடைய தேரோட்டியான கிருஷ்ணன்கிட்டே அதைச் சொல்றான். அஸ்த்திரம் கிட்டே வர்றசமயம் பார்த்து, கிருஷ்ணன் தன்னோட காலை அழுத்தி, அந்தத் தேரையே ஒரு அடி ஆழம் பூமியிலே இறக்குனதும், நேரா வந்த நாகாஸ்த்திரம் அர்ச்சுனனோட தலையிலே இருக்கற கிரீடத்தை அப்படியே அலாக்காத் தூக்கிட்டுப் போயிருது.


இப்படித்தான் தலைக்கு வந்த ஆபத்து தலை முடி(கிரீடம்)யோடு போச்சு. அதுக்கப்புறம் வந்த காலத்துலே சாதாரணமக்கள் இப்படி மகுடம், கிரீடம் எல்லாமா வச்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க? தலைப்பாகை கட்ட ஆரம்பிச்சிருப்பாங்கபோல.இப்ப என்னத்துக்கு இந்த திடீர் ஆராய்ச்சின்னு கேக்கறீங்களா?


நேத்துத்தான் கர்ணன் படம் பார்த்து முடிச்சேன். மூணுநாளா தினம் ஒரு சி டி ன்னு போய்க்கிட்டு இருந்துச்சு. ராஜ் வீடியோ விஷன் போட்ட சி டிதான். ஆனா ப்ரிண்ட் மகா மோசம். கலர் எல்லாம் ஒரே காடியா இருந்துச்சு. ஒருவேளைஒரிஜனல் கலரே அப்படித்தானோ? மறந்து போச்சு.முந்தி எப்பவோ ஒரு காலத்துலே பார்த்த படம்.


மேக்கப் எல்லாம் ஐய்யோன்னு இருக்குது. அதிலேயும் அரசமாதா குந்திக்கு வயசாயிருச்சாம், அத்தாம் பெரிய கொண்டைபோட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க.தலைக் கனமா இருந்துக்கும். சாம்பல் நரையாம். வயசானா முடி கொட்டிராதா? போதாக்குறைக்கு மொத்த இடத்தையும் காமிக்க அப்பப்ப டாப் ஆங்கிள் கேமரா. எல்லாரும் அமுங்கிஅமுங்கித் தெரியறாங்க.


பாண்டவர்களிலே அர்ச்சுனன் மட்டும் தெரிஞ்ச முகம். முத்துராமன். டயலாக் டெலிவரி எல்லாம் ரொம்ப சுமார்.திரெளபதி வந்து ஜெயந்தி. சரி இதெல்லாம் ரொம்ப முக்கியமா? இந்தக்கதைக்கு முக்கிய கதாப் பாத்திரங்களைப் பார்க்கலாம்.


கர்ணன் நம்ம சிவாஜி கணேசன். கொடுத்த காசுக்கு, இல்லேன்னா எடுத்த பாத்திரத்துக்கு வஞ்சனை இல்லாம நல்லாவே செஞ்சிருக்கார். கர்ணன் மனைவி சுபாங்கியா வர்றது தேவிகா.


அடுத்த முக்கியமானவர் துரியோதனன். ச்சும்மா சொல்லக்கூடாது நம்ம அசோகன் எவ்வளவு லட்சணமா இருக்கார் பாருங்க. இவரோட மனைவி பானுமதிதான் நம்ம சாவித்திரி.


தேவிகா, சாவித்திரி ரெண்டு பேரும் கொஞ்சம் (!) குண்டடிச்சுக் கிடந்தாலும் அழகா லட்சணமா இருக்காங்க.அதுலேயும் அந்த ப்ளவுஸ்ங்கதாங்க எனக்கு ஒரே ஆச்சரியம். பட்டுத்துணியிலே ஜிகுஜிகுன்னு இருக்கு. ஆனா ஒருசுருக்கம் இருக்கணுமே! கில்லாடி டெயிலருங்கப்பா!


துணிங்களுக்குக் கலர் காம்பினேஷனும் சரியில்லை. ஒருவேளை அந்த மகாபாரதக் காலத்துலே இப்படி இருந்துருக்கலாம். யார் கண்டா? நகையும் நட்டுமா ஜொலிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு படம் பூராவும். ராஜா காலமாச்சே, இருக்காதா?


பாட்டுங்க எல்லாம் அருமை. அதுக்காகத்தான் இதை வாங்கிட்டு வந்தேன். இன்னும் என்னென்ன வாங்குனேன்னுதெரிஞ்சா என்னை அடிக்க வந்துருவீங்க :-)))



போர்க் காட்சிகள் நல்லா இருக்கு. அப்ப ரொம்ப சிம்பிளா எடுத்துருக்காங்க. கம்ப்யூட்டர் கிராஃபிக்ஸ் இல்லை பாருங்க.இதுவே இப்பன்னா, ஹய்யோ... வெல்லம் ஆப்ட்டமாதிரி. போர்க்களத்தைக் காமிக்கறேன்னு பயங்கரமா தலையும் முண்டமுமாக் காமிச்சு பகீர் பண்ணியிருப்பாங்கல்லே? அதும் யானைங்க வேற நிறைய வருது......


ஒரு விஷயத்தைச் சொல்ல விட்டுப்போச்சு பாருங்க. மஹா விஷ்ணு, கிருஷ்ணர்னு சொன்னாவே அநேகப்பேருக்கு நம்ம என்.டி.ராமாராவ் முகம்தான் நினைவுக்கு வரும். அப்படி ஒரு பொருத்தம் இருக்குங்க.நான் எப்ப கிருஷ்ணனை நேரில் பார்த்தேன்னு கேட்டுறாதீங்க. மனக்கண்ணுலே சாமியை நினைச்சுப் பார்த்தாலும் அவர்முகம் என் டி ஆர்முகமாவே தெரியுதே. அதுக்கப்புறம் எத்தனையோ பேர் இந்த வேஷம் கட்டுனாலும் சரிப்படலைங்க. அன்னமாச்சார்யான்னு ஒரு படம் பார்த்தேன். விஷ்ணுவா வர்றது சுமன். முகம் எல்லாம் 'பொத்'ன்னு இருந்துச்சு. தினம் நெய் வடிய வடிய பிரசாதம் சாப்புடறவர் அப்படித்தான் இருப்பார்னு சமாதானம் செஞ்சுக்கிட்டாலும் மனசுக்கு ஒப்பலைங்க. அதான் ஆந்திராலே இருந்து வர்ற டூரிஸ்ட்டுங்க முந்தி என் டி ஆர் சென்னையிலே இருந்தப்ப, அவரை வந்து 'தரிசிச்சிட்டுப் போவாங்களாம்'.

இந்தப் படத்துலேயும் நம்ம என் டி ஆர்தான் கிருஷ்ணனா வர்றார். விஸ்வரூபம் ஸீன் வந்தப்ப எங்க பாட்டியை நினைச்சுக்கிட்டேன்.
பாட்டுக்களுக்காக ஒருதடவை பார்க்கலாம். கிடைச்சா விட்டுறாதீங்க.


பி.கு: நம்மைவிட ஆயிரக்கணக்கான வருஷங்களுக்கு முன்னே வாழ்ந்த இவுங்களை ஒருமையிலே 'ன்,ள்' போட்டு எழுதும்படி ஆயிருச்சு. மன்னிக்கணும்.கதையின் போக்கு அப்படி. அது என்னமோ கிருஷ்ணனுக்கு மட்டும் மரியாதை எப்படியோ கிடைச்சிருச்சுப் பார்த்தீங்களா?