எங்கே போச்சு என் வத்தலகுண்டு?

பயண விவரம் பகுதி 12


'ஏம்மா, வத்தலகுண்டு வழியா மதுரைக்குப் போகலாமா?' ன்னு கேட்ட எங்க இவரைக் காதலோடு முறைச்சேன்,'இது என்ன கேள்வி? போகலைன்னாத் தானே இருக்கு?'ன்னு.


திரும்ப தேனி வந்து பெரியகுளம், தேவதானப்பட்டி ...ஆ......... இங்கெதானே பல வருசங்களுக்கு முந்தி வேப்பமரத்துலே பால் ஒழுகுதுன்னு வண்டி கட்டிக்கிட்டு வந்து பார்த்துட்டுப் போனோம். இங்கே ஒரு அம்மன் கோயில்இருக்குமே. கோயில் ஓலைக்கூறை போட்டதுதான். 'அந்தக் கூறையை வேயறவங்க கண்ணைக் கட்டிக்கிட்டுத்தான் வேயணுமாம். கண்ணைத் திறந்து பார்த்தாக் கண்ணு அவிஞ்சு போயிருமாம். இப்படி பார்த்த சில பேருக்கு உண்மையாவேகண்ணு போயிருச்சாம். ரொம்ப பயபக்தியா விரதமெல்லாம் இருந்துதான் இந்த வேலை செய்வாங்களாம். இப்பேர்ப்பட்ட மகிமையான ஆத்தா இருக்கற கோயில் வேப்ப மரத்துலே பால் ஒழுகுது. கட்டாயமாப் போய்ப் பார்த்துட்டு வரணுமு'ன்னுசொன்ன நண்பர் குடும்பத்தோட ஒட்டிக்கிட்டே வந்து பார்த்துட்டு, பிரசாதமுன்னு அந்தப் பாலைக் கொஞ்சூண்டு குடிச்சிட்டு( ஆ... கசப்பு) போனதெல்லாம் மனசுக்குள்ளெ வந்து போச்சு.


பெரியகுளம் நல்லாவே இருக்கு. எங்கெ பார்த்தாலும் அருமையான பெரிய பெரிய கட்டிடங்கள். தாலுக்காவாச்சே. அரசாங்கஅலுவலகங்கள் எல்லாம் புதுசுபுதுசா நிக்குதுங்க. ரோடும் அருமையா இருக்கு.


நம்ம ஞானவெட்டியாருக்கு ஒரு போன் போட்டு எப்படி இருக்காருன்னு விசாரிச்சுக்கிட்டேன். திண்டுக்கல்லுக்குவரலையான்னு கேட்டார். அடுத்த முறைதான் முடியும்போலன்னு சொன்னேன்.


இதோ வத்தலகுண்டுக்குள்ளெ வண்டி நுழைஞ்சுருச்சு. என் வத்தலகுண்டே, இதோ வந்துட்டேன்......


ஐய்யய்யோ.... ஏன் இப்படி ரோடெல்லாம் சின்னதா, தார் பூசிக்கிட்டு இருக்கு? எவ்வளோ அட்டகாசமான, அகலமானசிமெண்ட்டு ரோடுங்க இருந்துச்சு. ஒரு மழை பேய்ஞ்சாப் போதும், அப்படியே கழுவிவிட்டமாதிரி அப்படி ஒரு பளிச்!என்னமா இருக்கும்? இப்ப.......இந்த மெயின் ரோடுலெ இவ்வளோ கடைங்க எப்பருந்து வந்துச்சு?


'நாப்பது வருசத்துலே எல்லாமே மாறித்தானே போயிருக்கும்'ன்ன எங்க இவரைப் பார்த்து நிஜமாவே முறைக்கிறேன்.ஊர் உலகம் மாறும்,மாறட்டும். ஆனா என் வத்தலகுண்டு எப்படி மாறலாம்?


புலம்பிப் பயனில்லை. மாறிப்போச்சு! அங்கே இருந்த ஒருத்தர்கிட்டே விசாரிக்கறேன்,'ஏங்க ராஜாஜி மைதானத்துக்குஎந்தப் பக்கம் போகணும்?'


திடுக்கிட்டுப் போயிட்டார் மனுஷன். 'அப்படி ஒண்ணும் இல்லீங்க' இப்ப 'திடுக்' என்னோட முறை. எவ்வளோ பெரிய மைதானம்அது எப்படி இல்லாமப் போகும்? சரியான ஊர்தானா?..ம்ம்ம்ம் அதோ அந்த மலை இருக்கு. அதானே சென்றாயன் மலை? அப்ப இது வத்தலகுண்டுதான். சென்றாயன் மலையா இல்லே சேர்வராயன் மலையா? மறந்து போச்சே...ம்ம்ம் என்ன்னவா இருக்கும்?


இன்னொருத்தரைக் கேட்டா , அவரும் அதே முழி முழிச்சார். மக்கள்ஸ் பெருகிப் போனதாலெ எல்லா இடமும் வீடுங்க ஆயிருச்சா? இல்லே அந்த திடலுக்குப் பெயரை மாத்திட்டாங்களா?


இருட்டறதுக்குள்ளே மதுரைக்குப் போய்ச் சேரணுமே. சரி நம்ம ஸ்கூலையாவது பார்த்துட்டுப் போகலாமுன்னு ஹைஸ்கூல் எங்கன்னு கேட்டா ரெண்டாவது தெருவுலே திரும்புங்கன்னார். அப்பாடா அதாவது இருக்கே.


நல்ல அகலமான செம்மண் வீதி. மெயின் ரோடுலே இருந்து ரொம்ப தூரம் போகணும். அங்கே பெரிய கேட் இருக்கும். ரெண்டு பக்கமும் ஆளுயரத்துக்கு மருதாணிச்செடி நிக்குமுன்னு பார்த்துக்கிட்டே போனேன்.


ஹா................. இதோ ஸ்கூல் கட்டிடத்துக்கு முன்னாலே நிக்கறேன். எங்கே போச்சு நான் மேலே சொன்னதெல்லாம்?இதோ இருக்கு அந்தச் செம்மண் பூமி! எங்கே? நான் நிக்கறேனே, இங்கே.


ரெண்டு லாரிங்க பக்கம்பக்கம் போனாலும் இடிக்காமப் போகக்கூடிய அந்த செம்மண் வீதி, இப்போ எங்க கார்( ச்சின்னதுடாடா இண்டிகா) போறதுக்கெப் பத்தாம ஒடுங்கி இருக்கே.


மருதாணிச் செடியெல்லாம் போச்சு. படிக்கற பசங்களும் கூடிப்போனதாலே எல்லா இடத்துலேயும் வகுப்பறைகள் கட்டிட்டாங்க.
அமைதியா( எங்கே அமைதி, அதான் மனம் ஓன்னு கூச்சல் போடுதே) நின்னு சுத்திப் பார்த்துட்டு ரெண்டு படம் எடுத்துக்கிட்டு வந்தோம்.ஆங்....மாறாத ஒண்ணு இருக்குன்னா அது மெயின் பில்டிங்கோட கொலாப்ஸபிள் கேட். இதாவது அப்படியே இருக்கே.


முந்தியெல்லாம் எல்லாமே மதுரை ஜில்லான்னு இருந்துச்சுங்க. இப்ப என்னென்னா ஏகப்பட்ட ஜில்லாக்களா பிரிஞ்சுபோயிருக்கு. வத்தலகுண்டு, திண்டுக்கல் ஜில்லாவாம். இந்த ஜில்லா ஜில்லான்னு சொல்றது என்ன தெரியுமா? மாவட்டம்!


இப்போ கொஞ்ச நேரத்துக்கு முந்தி நம்ம தமிழ்நாட்டு வரைபடம் ஒண்ணைப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன். அதுலேபோட்டுருக்கு, வத்தலகுண்டு, ஸ்பெஷல் வில்லேஜ் பஞ்சாயத்துலே இருக்குன்னு. போச்சுரா..... இவ்வளோதானா?
என் ச்சின்ன வயசுலே, 'மதுரைக்கு அடுத்த பெரிய ஊர் இதுதான்'னு ஒரு நினைப்பு இருந்துச்சு.


மெளனமா திரும்பி, இதோ மதுரையைப் பாக்கப்போயிக்கிட்டு இருக்கோம். என்னதான் சொல்லுங்க மனசு ஆறலை.பேசாம இங்க வராமலேயே இருந்துருக்கலாம். கனவுலேயும் நினைவுலேயும் என் அருமை வத்தலகுண்டு வாழ்ந்திருக்கும்.செம்பட்டி வழியா திண்டுக்கல் பழனி பிரியற ரோடு வந்து, அங்கிருந்து மதுரைக்கு வந்து சேர்ந்தாச்சு. இன்னிக்கு ராத்திரி ஒரு குடும்ப நண்பர் வீட்டுலெ தங்குறதா ஏற்பாடு.


நம்ம மாமியோட பெரிய பொண்ணோட வீடு. நான் பூனாவுலே இருந்ததை எழுதியிருக்கேன் பாருங்க. அதைப் படிச்சவங்களுக்குப் புரியும் இந்த மாமி யாருன்னு. உண்மையைச் சொன்னா மாமிதான் நம்ம ஃப்ரெண்டு.


மாமி பொண்ணு மதுரையிலே ரொம்ப வருசமா இருக்காங்க. இவுங்க வீட்டுக்காரர் பெரிய பதவி வகிச்சு, ரிட்டையர் ஆகி இப்ப ஆறு மாசமாச்சு . நாங்க வீட்டுக்குப் போறதுக்குக் கொஞ்சம் முன்னாடிதான் திருச்செந்தூர் போயிட்டு அரக்கப்பரக்கத் திரும்பி வந்திருக்காங்க. ஸ்வாமிதரிசனம் எல்லாம் நல்லா ஆச்சான்னு கேட்டுக்கிட்டு அப்படியே நம்ம ராகவனையும் நினைச்சுக்கிட்டேன். அவரைப்பத்திச்சொல்லவும் செஞ்சேன்.


பேசிக்கிட்டு இருந்தப்ப, இதைப் பாருங்கன்னு ஒரு போட்டோ ஆல்பம் தந்தாங்க. அவுங்க மகன் அமெரிக்காவுலே இருக்கார்.அவரோட நிச்சயதார்த்தம் நடந்த அன்னிக்குத்தான், (அதாச்சு ஏழு வருசம்) நான் சென்னையிலெ போய் இறங்குறேன். ஒரு ஆட்டோ புடிச்சுக்கிட்டு, பொண்ணு வீட்டுக்காரங்க கொடுத்த விலாசத்தைத் தேடித்தேடிச் சுத்தி ஒருவழியாக் கண்டுபிடிச்சோம். அப்ப அந்த ஆட்டொக்காரர் சொல்றார், 'என்னங்க இது என்னென்னவோ சொல்லி இவ்வளோ சுத்த வச்சுட்டீங்க.விஜய் வீட்டுக்கு எதிர்வீடுன்னு சொல்லியிருந்தா அப்பவே கொணாந்து வுட்டுருப்பேன்லெ'ன்னு. 'அட, சினிமா நடிகர் விஜய் வீடா?எங்கே இருக்கு?' இது நான்.


ஒரு அற்பப்புழுவையோ அல்லது வேத்து கிரகவாசியையோ பாக்கற மாதிரி ஒரு பார்வையை வீசிட்டு, ரைட்டுலேபாருங்கன்னு அந்த வீட்டைக் (வீடா அது? பங்களா) காமிச்சாரு. நாங்க நிச்சயதார்த்த விருந்து நடக்கறப்பதான்போய்ச்சேர்ந்தோம். விருந்து மொட்டை மாடியிலே ஷாமியானா போட்டு நடந்துக்கிட்டு இருந்துச்சு. வந்திருந்த பொடிசுங்கஎல்லாம் விஜய் வீட்டையே பாத்துக்கிட்டு இருந்துச்சுங்க. நாங்க மட்டும் அப்பப்பப் பார்த்ததோட சரி:-))


இதாங்க, எதாவது சொல்லிக்கிட்டு இருக்கறப்பவே அப்படியே அங்கிருந்து வேற எங்கியாவது போயிடறேன். அவுங்கமகனுக்கு இப்போ ஒரு மகள் அஞ்சுவயசுலே இருக்கு. பேத்தி போட்டோவா இருக்குமுன்னு அதைத் திறக்கறேன், அடியாத்தீ, இதெல்லாம் எப்படி இங்கே?


எல்லாம் என் மகளோட படங்கள். பொறந்ததிலெ இருந்து அனுப்பிக்கிட்டு இருந்தது. 'நீங்க அம்மாவுக்கு அனுப்புனபடங்கள் இதெல்லாம். அவுங்க பார்த்துட்டுப் பத்திரமா வைக்கச் சொல்லி என் கிட்டே கொடுத்து வச்சிருந்தாங்க.இங்கே வர்றப்பெல்லாம் எடுத்து வச்சுக்கிட்டுப் பார்ப்பாங்க' அவுங்க சொல்லச் சொல்ல என் கண்ணு நிறைஞ்சு போச்சுங்க.


இந்த மாமிக்கும் எங்களுக்கும் பூர்வ ஜன்ம பந்தம் ஏதோ இருந்திருக்கு போல. உண்மையான அன்பு. இவுங்க நமக்குசொந்தம்கூட இல்லை. மாமி இந்த உலகைவிட்டுப் போனபிறகும்கூட நம்ம நட்பு இந்தக்குடும்பத்தோட தொடர்ந்துக்கிட்டுத்தான்இருக்கு. நல்லவங்களை நண்பர்களா அடையறதுக்கும் புண்ணியம் செஞ்சிருக்கோணும், இல்லையா?


படங்கள் : வத்தலகுண்டு கடைவீதி பின்புலத்தில் தெரிவது அந்த சென்றாயன் மலை. உயர்நிலைப்பள்ளி
மருதாணிச் செடிகள் இருந்த இடம்.இப்போ?