மீநாக்ஷி, நல்லா இருக்கியாம்மா?

பயண விவரம் பகுதி 9


'கடக் முடுக்'குன்னு ஒவ்வொரு ச்சீடையா வாய்க்குள்ளெ போய்க்கிட்டு இருக்கு. டைம் பாஸ்! வேற என்ன செய்ய?இதோ, மதுரைக்குப் போகறதுக்காக 'ஏர் டெக்கன்' லே ஏறக் காத்துக்கிட்டு இருக்கோம். மாலை நாலரைக்குன்னு 'நெட்'லே பார்த்தோம். இங்கிருந்தெ பதிவும் செஞ்சாச்சு. நேத்து இதே விமானத்துலே கிளம்புன 'மாப்பிள்ளை' ஏர்ப்போர்ட்லே இருந்து ஃபோன் செஞ்சு, நாலரை கிடையாதாம். 'அஞ்சரையாம்' ன்னு சொல்லியிருந்தார். ஆனா இப்பமணி ஏழாகப்போகுது. நாலரையை அஞ்சரையா மாத்துனதுக்கோ, இல்லே இப்படி எல்லாரையும் காக்க வச்சதுக்கோ ஒரு அறிவிப்பும் கிடையாது. ஒரு குற்ற உணர்ச்சியோ அல்லது மக்கள் கிட்டே ஒரு மன்னிப்பு சொல்றதோன்னு எதுவுமே இல்லை. நம்ம மக்களும் இதெல்லாம் ரொம்பவே சகஜமப்பான்னு எதுருலே இருக்கற டிவியிலே கிரிக்கெட்டுகேம் பார்த்துக்கிட்டு இருக்காங்க.


வரவர, இந்த கேம் ஒரு போதைப் பொருளாட்டம் ஆயிருச்சு. ஜனங்கள் சுற்றுப்புறத்தை மறந்து கேள்வி ஏதும் கேக்காம இருக்கணுமுன்னா, இந்த கிரிக்கெட்டு கேம் (முந்தி எப்பவோ விளையாடி முடிச்சதா இருந்தாலும் பரவாயில்ல. மறு மறு மறு ஒளிபரப்போ, இல்லே டேப் செஞ்சு வச்சுக்கிட்டு போடறாங்களோ தெரியாது) ஒண்ணைப் போட்டுட்டாப் போதும்! பயணிகள் காத்திருக்கற பகுதியிலே 'நடிகை கீதா' உக்காந்துக்கிட்டு, செல்லுலே மும்மரமாப்பேசிக்கிட்டு இருந்தாங்க. இதை நான்கூடக் கவனிக்கலை. எங்க இவர்தான் பார்த்துட்டுச் சொன்னார். இந்த மாதிரி முக்கிய விஷயம் எல்லாம் இவர் கண்ணுலேதான் படும்!


ஒருவழியா ஏழரைக்குக் கூப்புட்டு உள்ளெ ஏத்துனாங்க. ரொம்ப குறுகலா ஒரு பாதைவிட்டு ரெண்டு பக்கமும் ரெவ்வெண்டு ஸீட் வச்ச விமானம். இதோட ரெக்கைகளைப் பார்த்தாவே, இது என்னாத்த சுத்தி, என்னாத்தைக் காத்துகிளம்பி, எப்படி இதை தூக்குமுன்னு ஒரு சந்தேகம் இருக்கத்தான் செஞ்சது. படிக்க எதாச்சும் இருக்கான்னு முன்னாலேபார்த்தா ஒரு 'இன் ப்ளைட் மேகஸீன்' இருந்துச்சு. அதுலெ வர்ற கூப்பான் ஸ்பெஷல் எல்லாம் யார்யாரோ நீட்டாக் கிழிச்சுட்டாங்க போல, மீதி இருக்குற நாலு பக்கம் அம்போன்னு தொங்குது. சரி, இருக்கட்டுமுன்னு ஒரு சின்ன தூக்கம் போட்டேன். துப்பட்டா இருக்கறது நல்லாத்தான் இருக்கு, மூஞ்சை மூடிக்கிட்டுத் தூங்க:-)


நண்பர் ஏற்கெனவே ஹொட்டலே ரூம் போட்டுருந்தார். ஹொட்டல்காரவுகளே 'பிக் அப்' செஞ்சுக்கிட்டாங்க. நமக்காகஹொட்டல்லே காத்துக்கிட்டு இருந்த நண்பருக்குப் ஃபோன் செஞ்சு 'வந்துக்கிட்டே இருக்கொம்'னு சொல்லியாச்சு.


அங்கெ போய்ச் சேர்ந்ததும் நண்பரோடு கூட இன்னொரு நண்பரும் இருந்தார். நம்ம கையிலே ஒரு ச்சின்னப் பொட்டி மட்டும்தான். அதைக் கொண்டு போய் ரூம்லே போட்டுட்டுக் கீழே வந்தோம். அங்கேயே ஒரு ரெஸ்டாரண்ட்,பேரு'கிறிஸ்டல்' இருக்கு. சாப்புட்டுக்கிட்டே பேசலாமுன்னு உள்ளெ போய் உக்காந்து, மெனுவைப் பார்த்தா, வறுத்த குழந்தை இருக்குன்னு போட்டுருக்கு. அதுவும் தங்க நிறத்துலே வறுத்ததாம்.'என்னாடா இது சிறுதொண்டர் காலமா? 'ன்னு நினைச்சுக்கிட்டே இன்னும் படிச்சா, ஆந்திரா மிளகாய் விளக்கு! போச்சுரா, இது என்ன அற்புத விளக்கா?


'ராயல் கோர்ட்' லே கொஞ்சம் சொல்லி வைக்கணும்! அட்டகாசமா யூனிஃபார்ம் போட்டுக்கிட்டு அலங்காரமா சர்வ் செய்யறவரைக்கும் சரி. இத்தையும் கொஞ்சம் கவனிக்கக்கூடாதா? இந்த 'மெனு' பார்த்துச் சிரிக்கிற வழக்கம்என் மக கிட்டே இருந்து தொத்திக்கிச்சு. மெட்ராஸ் 'கீதா கஃபே' லே cali flover பார்த்து ஆரம்பிச்சது மூணரை வருசம்முந்தி.( இன்னும் அப்படியேதான் இருக்குன்றது வேற விஷயம்!)


மதுரைன்னதும் நம்ம நண்பர்கள் யாருன்னு ஊகிச்சிருப்பீங்கல்லே? நம்ம தருமியும், காகாபிரியனும்! வலை நண்பர்களைச்சந்திக்கறப்ப, அவுங்களை இப்பத்தான் மொதமொதப் பாக்கறோமுன்ற உணர்வு வர்றதில்லைங்க. காலங்காலமாய்தெரிஞ்சவுங்கன்னு தோணிப்போகுது. பேசுனோம், பேசுனோம் அப்படிப் பேசிச் சிரிச்சோம்.


ஒரு வழியா ' இரண்டாம் இண்ட்டர்நேஷனல் வலை மாநாடு' முடிஞ்சப்ப இரவு 11 மணி ஆயிருச்சு. நம்ம 'காகா'வோடபெயர்க் காரணத்தையும்( ரொம்ப முக்கியம் பாரு?) கேட்டுத் தெரிஞ்சுக்கிட்டேன். யாருகிட்டேயும் சொல்றதில்லைன்னு கையிலே கிள்ளி சத்தியம் செஞ்சுட்டேன்லெ:-) அவர் ஒரு நாளைக்கு 'கொசுவத்தி' ஏத்தறப்ப சொல்லிருவார்,இல்லியா?ஆனா அதுக்கு நாளாகும். இப்ப ச்சின்னப் பையனா இருக்கார். இஞ்சிநீயரிங் கடைசி வருஷ மாணவர். ஆனாலும் இப்படிச்சின்னவயசுக்காரங்க நிறையப்பேர் தமிழிலே எழுதறதும், வாசிக்கறதுமா இருக்கறது மெய்யாலுமே சந்தோஷமாத்தான் இருக்கு.


மறுநாள் காலையிலே 'மீநாக்ஷி'யைப் பாக்கப் போனோம். கடைசியாப் பார்த்து 16 வருசத்துக்கும் மேலே ஆயிருச்சு.அர்ச்சனைத் தட்டு வாங்கிக்கிட்டு உள்ளே போனா ,நம்ம 'பார்வதி' ஓரக்கண்ணாலே தட்டையே நோட்டம் விடுது.சரி, இந்தான்னு அதுலே இருந்த வாழைப் பழங்களை பார்வதி'கை'யிலே கொடுத்துட்டு உள்ளே போனா, பள்ளிக்கூடப்பசங்க கூட்டம். ஸ்கூல் பிக்னிக்? இருக்கும்.


மீநாக்ஷி அப்ப பார்த்த மாதிரியேதான். முன்னாலே உக்காந்து கொஞ்சம் குசலம் விசாரிச்சேன். குருக்கள் அர்ச்சனையை'திவ்யமாப்' பண்ணார். 'பழம் வைக்கலையா'ன்னு கேட்டார். 'பார்வதி'க்குக் கொடுத்துட்டேன்னதும், 'கடைக்காரங்க பழம்வைக்காம விட்டுட்டாங்களோ?'ன்னு நினைச்சேன்னார்.
நம்ம சுந்தரேஸ்வரரும் அப்படிக்கப்படியே இருந்தார். மண்டபத்துலே 'யாராவது' இருக்காங்களான்னு பார்த்தேன்.கோயிலைச் சுத்தி வர்றப்பக் கோயில் கடைகளையும் ஒரு நோட்டம் விட்டேன். முந்தியெல்லாம் அழகான கலர்களிலே கல்லுரல், திருகைக்கல், குடம், பாத்திரமுன்னு, மரச் செப்புகள் குவிஞ்சு கிடக்கும்.இப்ப ஸ்டிக்கர் பொட்டும் வளையலுமா இருந்துச்சு. ரிப்பன் கடைகள் கூட இப்பெல்லாம் காணாமப் போயிருச்சுல்லே?


இன்னொரு பிரகாரத்துலே மூணு ஒட்டகங்கள் உக்கார்ந்திருந்தன, அலங்கார 'ச்சத்தர்' மேலே போர்த்திக்கிட்டு! ஆமா, எப்பருந்து ஒட்டகம் கோயிலுக்கு வந்துச்சுன்னு யாருக்காச்சும் தெரியுமா? அதுக்கும் ஒரு கதை இருக்கணுமே? அப்படியே மெதுவா நகர்ந்துப் பொற்றாமரைக் குளம் வந்தோம். நிஜமாவே தங்கத்தாமரை ஒண்ணு ஜொலிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு.


இங்கே போறதுக்கு முன்னலெ ஒரு வாசலைக் கடந்து வந்தோமா, அங்கே இருந்த ஒரு விளக்கலங்காரம் அடடா...பித்தளையிலே செஞ்சு சுவத்துலேயே பதிச்சு இருக்காங்க. அந்தச் சிற்பத்தோட விரல், நகம் எல்லாம் சொல்லமுடியாத அழகு!


இப்ப எவ்வளவுக் கஷ்டப்பட்டாலும் இது போல ஒரு கோயிலை உண்டாக்க முடியுமா? ச்சின்ன இடைவெளியிலும் கூடபார்த்துப் பார்த்துச் செய்த சிற்ப வேலைகள். ஒவ்வொண்ணையும் அனுபவிச்சுச் செஞ்சிருக்காங்க. மனுஷனுக்கு இவ்வளவு அழகுணர்ச்சியும், கலையைப் பரிபூரணமா உணர்ந்து படிச்சு, அதை கண்முன்னே கொண்டுவர முடிஞ்சதையும் பார்த்தா, அப்பத்து மக்கள் எல்லாம் ரொம்பவே ஆனந்தமா இருந்திருக்கறாங்கன்னு தோணுது.


கோயிலைச் சுத்திப் பார்த்துட்டு( கொஞ்ச நேரம்தான், முழூஊஊஊஊஊஊசாப் பாக்கறதுன்னா வாழ்நாள் பத்தாதே!) பொற்றாமரைக் குளத்துப் பக்கத்துலே பூ வித்துக்கிட்டு இருந்த அம்மாகிட்டே,(ம்ம்ம்ம்ம் என்ன பூவா? மதுரையிலே என்ன வாங்குவாக? மதுரை மல்லிதான்!) என்னா விலைன்னு கேட்டா நூறு அஞ்சு ரூவாயாம். ஆமாம் எப்படி எண்ணுவீங்கன்னு கேட்டா அப்படியே கட்டைவிரல் நகத்தாலே நகத்தி எண்ணிக் காமிச்சாங்க. பத்து ரூபாய்க்குப் பூவை வாங்கி மணக்கமணக்கத் தலையிலே வச்சுக்கிட்டு ( எண்ணாமத்தான் ஒரு அளவாக் குடுத்தாங்க அந்தம்மா) இன்னொருக்கா நம்ம 'பார்வதி'யைப் பார்த்துட்டு வெளியே வந்தோம்.


நமக்காக ஷங்கர் வெளியே காத்துக்கிட்டு இருந்தார். ஓ... சொல்ல மறந்துட்டேன் இல்லே ஷங்கர் யாருன்னு?ஒரு அஞ்சு நாளைக்குக் கார் வேணுமுன்னு ட்ராவல்ஸ்லே கார் எடுத்தோம். அதோட ட்ரைவர்தான் நம்ம ஷங்கர்.வெளியே வந்து காருக்குள்ளெ ஏறரதுக்குள்ளே பொண்ணுங்க, ஒவ்வொருத்தரும் ஒரு கைக்குழந்தையோட வேறநம்மளைச் சூழ்ந்துக்கிட்டு தர்மம் செய், தர்மம் செய்ன்னு பிச்சுப் புடிங்கிட்டாங்க. நிறைய இடங்களில் கோவிலுக்குப் பக்கத்துலே இப்படி தர்மம் கேட்டு ஆட்கள் இருக்காங்கன்னாலும், இங்கே கொஞ்சம் வித்தியாசமா உணர்ந்தேன்.ஏறக்குறைய ஒரே வயசுப் பொண்கள், ஒரே வயசுக் குழந்தைகள். பாவம்தான். இல்லேங்கலே. ஆனா இரக்க குணம் இருக்கறவங்களையும் அரக்க குணமா மாத்தறதுபோல இருந்தது அவுங்க செயல். என்னன்னு புரியலை(-:இதை எழுதவேணாமுன்னு தான் நினைச்சேன். ஆனா இதுலே என்னமோ இருக்கு, அதெப்படி எல்லாரும் ஒரே வயசு?யாராவது இவுங்களை வச்சு இந்தப் பிச்சைத்தொழிலைச் செய்யறாங்களோ?


அறைக்கு வந்ததும் பொட்டியை எடுத்துக்கிட்டு உடனே கிளம்பிட்டோம், போடியை நோக்கி. அடடா, தாழம்பூ குங்குமம் கோயில்கிட்டே இருந்துச்சே, வாங்காம வந்துட்டமே. சரி, எப்படியும் இங்கேதானே ரெண்டு மூணு நாளுலே திரும்பவரப்போறோம், அப்ப வாங்கிரலாம்.