குன்றைக் குடையாய் எடுத்தாய்...... குணம் போற்றி!.

வழக்கமில்லாத வழக்கமாக் காலையில் காதுக்குள்ளே விழுந்த இரைச்சலைக் கேட்டுக் கண்முழிச்சேன். வானம் பொத்துக்கிட்டதோ?

ஃப்யூ ஷவர்ஸ்ன்னுதானே சொன்னாங்க. இது என்னடா நம்ம ஊருக்கு, அதுவும் இன்னிக்குன்னு பார்த்து.... கன்னுக்குட்டியெல்லாம் நனைச்சுறாது? அடடா..... ஜன்னல் வழியாப் பார்த்தால் தோட்டம், முற்றம் எல்லாம் அரிசி கொட்டிவச்சுருக்கு. இந்த மழையிலே அரிசி 'காயப்போட்ட'ப் புண்ணியவான் யாரு? ஐய்யோடா..... இது கனவில்லை என்று காதில் சொல்லுங்கோ....

இதேபோலப் பிரளயம் நடந்துருக்கு, முந்தி கோகுலத்தில். இந்திரனுக்கு ஒரே கடுப்பு. மழையாக் கொட்டித்தள்ளுறான். உயிரினங்கள் எல்லாம் கடும் மழையில் மாட்டிச் செய்வதறியாது மயங்கும் நேரம், ஏழே வயதுப் பாலகன் கோவர்தன மலையை அப்படியே அலாக்காத் தூக்கி( தன் இடது கை சுண்டு விரலால்) நிறுத்தினதும் சகல உயிர்களும் மலைக்கடியில் தஞ்சம் அடைஞ்சது. ( நல்ல காலம். கை மட்டும் கொஞ்சம் தவறி இருந்தால் கூண்டோடு காலி).மழை விட்டப்பாட்டைக் காணொம். ஏழு பகலும் ஏழு இரவும் விடாத மழை. கடைசியில் இந்திரன் தன் தோல்வியை ஒப்புக் கொண்டு மழையை வாபஸ் வாங்கிட்டார்.

நவீன கால இந்திரனுக்கு இத்தனைநாள் காத்திருப்பது எல்லாம் வேலைக்காகாது. காலையில் ஆரம்பிச்ச மழை, பகல் ஒரு மணிக்கு ஸ்விட்ச் போட்டாப்போல 'டக்'ன்னு நின்னுச்சு. அப்பாடா.....கன்னுக்குட்டிகள் நனையாது.

அறுபது மைல் நீளம், நாற்பது மைல் அகலம், அறுபது மைல் உயரம் உள்ள மலைன்னு புராணங்களில் இருக்கும் வர்ணனையை மனசில் நினைச்சுக்கிட்டேக் கோவர்தனகிரியைப் பார்க்கப் போனாராம் இன்னிக்குப் பிரசங்கம் செஞ்ச இஸ்கான் பக்தர். இது என்னடா கண்ணனுக்கு வந்த சோதனைன்னு வெறும் அம்பது மீட்டர் உயரம், ஒன்பது கிலோமீட்டர் நீளம் வரும் சின்ன குன்றுதான் கண்ணில் பட்டதாம். மலையைச் சுற்றிவரும் மலைப்பாதை (பரிக்ரமா)யில் நடந்துகொண்டே சிந்திச்சாராம். அந்தக் காலத்தில் புராணங்கள் எழுதிவச்சவர்களுக்குக் கற்பனை வளம் ஜாஸ்தின்னு! டில்லியில் இருந்து போனால் மூணு மணிநேரப் பயணம். மதுரா, பிருந்தாவனத்தில் இருந்து ஒரு மணி நேரப் பயணத்தில் இந்த இடம் இருக்கு.

என் அருகில் இருந்த (மூத்த) தோழி (இன்னொரு தோழியின் அம்மா) நீ கோவர்தன மலைக்குப் போயிருக்கியான்னு கேட்டாங்க. 'கோவர்தன கிரியும், கிருஷ்ணனும் வேறுவேறில்லைன்னு இப்பத்தானே பிரசங்கத்தில் சொன்னாங்க. அந்த கோபாலே என் வசம் இருக்கும்போதுத் தனியா மலையைப் பார்க்கப் போகணுமா என்ன?'ன்னு சொல்லி வச்சேன்:-)

எங்க ஊர் கோவிலில் இன்னிக்கு கோவர்தன பூஜை. எல்லாத்தையும் ஊர் உலகத்துக்கு முன்னாலே கொண்டாடும் என் பழக்கம் இனி கோயிலுக்கும் வந்துருச்சு. தீபாவளிக்கு மறுநாள் கொண்டாடப்படவேண்டியது. அன்னிக்கு வேலைநாள் என்றபடியால் இந்த ஞாயிறு. இதுக்கும் அந்த மூத்தத் தோழி, 'கியோங் யே லோக் உள்ட்டா கர்த்தே ஹை. திவாலிகே பாத் கர்னே ச்சாஹியே நா'ன்னும் சொன்னாங்க. நம்ம வாய்ச் சும்மா இருக்கா? 'ஆஜ்கல் பூரா ஸமானா மே சப்காம் உள்ட்டாயீ ஹோதா ஹைநா. இஸ்லியே இதர் பி'

நேத்து இரவு கோவிலுக்குப் பூஜைக்குப் போனப்பவே, இன்னிக்கான வேலைகளை, அலங்காரங்களைச் செய்ய ஆரம்பிச்சுக் கோவர்தனகிரி உருவாகிக்கிட்டு இருந்துச்சு. 'பிஹைண்ட் த ஸீன்' உங்களுக்குக் காமிக்கலாமேன்னு நாலைஞ்சு படம் எடுத்துவந்தோம்.

ஒரு நீள மேஜையில் காலி அட்டைப் பெட்டிகளை மலைத் தொடர் போல் அடுக்கிவச்சு அகலமான ஃபுட் ராப்பர் போட்டு நீட்டாச் சுத்திச் சுத்தி மலை உச்சிகள் (?) ஆடாமல் அசையாமல் செஞ்சாச்சு. ஒரு ஒன்னரை இஞ்சு உயரம் வரும் மூணு மெகா ட்ரேக்களில் சாக்லேட் கேக்குகள் செஞ்சு அதைத் துண்டுகளாக வெட்டி மலைகளை மூடிக்கிட்டு இருந்தாங்க. சாணகம் வச்சுச் செய்யறதில்லையான்னு 'என் அறிவை'க் கொஞ்சமாக் காட்டுனேன். கிருஷ்ணர் மட்டும்தான் சாணகமாம். மற்றது அதே வண்ணத்தில் இருக்கும் கேக்குகளாம். இது ஒரு பக்கமுன்னா கோவில் ஹாலில் சுவர்களைப் புகைப்படங்களால் (முக்கால்வாசி மாடும் கன்னுகளும்தான்)அலங்கரிச்சுக்கிட்டு ஒரு பக்தை.

அரைமுழம் நீளம் வரும் ஊசிவச்சுப் பூச்சரங்கள் கோர்த்து எடுத்துக்கிட்டு இன்னொரு பக்தை. இவர்கள் கூடவே வந்து ஓடிவிளையாடிக் கொண்டிருக்கும் குட்டிக் குட்டி கண்ணன்களும் ராதைகளும்.

நேத்து, மாலை நேரப் பூஜை முடிஞ்சவுடன் தீபாவளிக் கொண்டாட்டத்துக்கு போயிட்டேன். (இதைப் பற்றி அப்புறம் சொல்றேன்). இன்னிக்குக் கதையைப் பார்க்கலாம். இங்கே கோயில் ஹால் கொஞ்சம் சின்னதுதான். 7 x 8 மீட்டர்தான் இருக்கும். ஆனால் கதவுகள் மட்டும் பயங்கரக் கனமாச் சும்மாக் கிண்னுன்னு இருக்கும். பழையகால மரக்கதவுகள். கதவைத் திறந்தவுடன் இடி இடிக்கிறமாதிரி மிருதங்கத்தை விளாசிக்கிட்டு இருக்கார் ஒரு பக்தர். பஜனை நடந்துக்கிட்டு இருக்கு! அது முடிஞ்சவுடன் 'சட்'னு ஒரு நிசப்தம் வந்துச்சுப் பாருங்க..... மழை ஓய்ஞ்சாப்புலேன்னேச் சொல்வொமெ அப்படி:-) பிரசங்கம் நடந்ததும் ஹாலுக்கு மறுபுறம் இருக்கும் திறந்த வெளித் தோட்டத்துக்கு எல்லாரும் போனோம்.

நேற்றைய 'மலை மேசை' அலங்காரம் முழுசும் முடிஞ்சு கம்பீரமாத் தோட்டத்தில் நிக்குது. சாய்வா வச்ச இன்னொரு பலகையில் கிருஷ்ணர் (அவருக்கு மட்டும் கம்பீரம் கொறைச்சலா என்ன?) இயற்கை வண்ணங்களுடன், இடது கை உயர்த்தி நிக்கிறார். பச்சை இலைகள் பேக் ட்ராப். பட்டாணிப் பருப்புக்களால் ஆன மஞ்சள் பட்டாடை. பவழ உதடுகளுக்களுக்கு ஒரு செந்நிற இலை. காலில் கொலுசு சூப்பர். ரெண்டுரெண்டு வரிசை வெள்ளைப்பட்டாணிகளின் இடையிலே ரெட் கிட்னி பீன்ஸ். ராஜ்மான்னு சொல்வோம் பாருங்க அது. இடுப்புலே இருக்கும் ஆரஞ்சு நிற.உத்தரீயம் மைசூர் பருப்பு. தலையில் உள்ள க்ரீடம், கைவளை, மார்பில் திளங்கும் ஹாரம் இப்படி வகைவகையாப் பருப்போ பருப்பு! செயற்கை ரசாயனப்பொருட்கள் ஒன்னுமே இல்லாம எல்லாமே இயற்கை! எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்சது.

நகருக்குள்ளே நாலு கால்நடைகள்(??) அனுமதி இல்லை என்றதால் சிட்டிக் கவுன்ஸில்கிட்டே விசேஷ அனுமதி வாங்கி ரெண்டு கன்னுக்குட்டிகளைக் கொண்டுவந்துருந்தாங்க. தரையில் ஈரம் கூடுதலா இருந்ததால் அதுகளை அந்த ட்ரெயிலரிலேயே வச்சாச்சு. ரெண்டும் செல்லம்போல இருந்துச்சு.

கோபூஜை முடிஞ்சதும், நாங்கள் கோவர்தனகிரியைத் தாங்கும் கிருஷ்ணனை வலம் வந்தோம். மலைப்பாதைக் கற்கள் எல்லாம் சாக்லேட்த் துண்டுகள். டெஸிகேட்டட் தேங்காய்ப்பூவுக்குப் பச்சை நிறம் கலந்து மலையில் புல் நிறைஞ்சுருக்கு. கேக்கையும் தேங்காய்ப்பூவையும் இணைக்கப் பச்சை நிற வெஜிடபிள் ஜெல்லிக் கலவை. அங்கங்கே இருக்கும் குளங்கள், நீர் நிலைகள் எல்லாம் சின்னச் சின்னப் பாத்திரங்களில் ஊத்திவச்சு உறைஞ்சுபோனப் பச்சை நிற ஜெல்லியில் தகதகன்னு ஜொலிக்குது. பாசி படிந்த குளங்கள்!!!! எது என்ன இடம் என்ற விவரங்கள் அடங்கிய பெயர்ப்பலகைகள். எங்கூர் ரோட் ஸைன்ஸ் கெட்டது போங்க!

பெரிய பெரிய பாத்திரங்களில் பலவகையான பர்பி, பால் லட்டு, ட்ரைஃபிள் இப்படி இனிப்புகள் கையில் வச்சுக்கிட்டுப் பக்தைகள். நாங்கள் எல்லாரும் அதை வாரிவாரி (தின்னுட்டோமுன்னு நினைச்சுக்காதீங்கப்பா) எடுத்து கிரிராஜனுக்கு படைக்கிறோம். ஒரு இனிப்பு மலையா அதை மாத்திட்டுத்தான் மறுவேலை! சின்னப் பசங்க ரொம்ப ஆர்வமா கைக்குக் கிடைச்சச் சந்துலே எல்லாம் திணிச்சுவைக்கிறாங்க.

சரியான குளிர். வழக்கமில்லாத வழக்கமாத் தோட்டத்துலே செருப்போடு வரலாமுன்னு விதியைத் தளர்த்தினாங்க. மதியம்வரை பெய்ஞ்ச மழையில் தரையெல்லாம் ஒரே ஈரம். எங்கள் சாக்ஸ் & பாதங்கள் எல்லாம் தப்புச்சு. ஸ்ரீ கிருஷ்ணா நீ நல்லா இருக்கணுமுன்னு மனசார வாழ்த்தினேன். இதுக்குள்ளே மணி ஏழாயிருச்சு. நம்ம கோவிலில் எந்த ராஜா எந்தப் பட்டினம் போனாலும் ஏழு மணிக்கு ஆரத்தின்னா அது ஏழு மணிக்குத்தான். கோவர்தன கிரிதாரியை அங்கேயே விட்டுட்டு உள்ளே ஓடுனோம்.

வழக்கமான ஆரத்தி ஒரு பக்கம் அதுபாட்டுக்கு நடக்குது. கர்ப்பக் கிரகத்தின் முன்னால் ஒரு மேசையில் இந்த விழாவுக்காக வச்சுருந்த குட்டிக் கண்ணனுக்கு வலம்புரிச் சங்கில் அபிஷேகம். கண்குளிரப் பார்த்தோம்.

அடுத்த முக்கிய நிகழ்ச்சிக்காக எல்லாரும் பந்தியில் உக்கார வேண்டியதாப் போச்சு. இன்னிக்கு விருந்து ஸ்பான்ஸார் செஞ்சது ஒரு மூணுவாரக் குழந்தை. பிள்ளைகிட்டே இருந்து பிடுங்கித் தின்னுட்டோமுன்னு சொல்லமாட்டீங்கதானே? கோவில் முந்திபோல இல்லாமல் வரவு செலவுகளில் தள்ளாடுதுன்னு நமக்குத் தெரியும் என்பதால் ஒரு சின்னத் தொகையைச் சாமிக்குன்னு தட்டுலே (கோயில் ஆட்கள் கேக்காமலேயே) எல்லாரும் போட்டோம்:-)

இந்த வாரம் எங்களுக்கு லேபர் டேயை முன்னிட்டு லாங் வீக் எண்ட். அதனால் கோயிலில் ஆட்களும் கம்மிதான். சமையலோ எக்கச் சக்கமாச் செஞ்சு வச்சுருந்தாங்க. சிம்பிள் மெனுதான். சாதம், பருப்பு, தக்காளிச் சட்டினி, பீன்ஸ், உருளை & பனீர் போட்ட ஒரு கூட்டு, போண்டா ( ஹை! வலைப்பதிவர் சந்திப்பு!) பப்படம், ராஸ்பரி சேர்த்த கேஸரி( அம்பி உங்க பங்கை நானே சாப்புடவேண்டியதாப் போச்சு), லெமன் ஜூஸ் தாகத்துக்கு .

இதில்லாம கிரிராஜாவை அலங்கரித்த இனிப்புவகைகள் வேறு. இஷ்டம்போல் எடுத்துக்கலாம். நம்ம வீட்டில் நாம் ரெண்டே பேர் என்றதால் கொஞ்சமாக் கொண்டுவந்தேன். மறுநாள் திங்கள் தீபாவளிப் பண்டிகையைக் கோவிலில் கொண்டாடப்போறோம். அதுக்கான அறிவிப்பைச் செஞ்சாங்க.

சாப்பாட்டை எடுத்துவச்சுக் கொடுக்க முடியாது என்றதால் கிரிவலம் வந்த பலனை நம் வலைநட்புகளுடன் பகிர்ந்து கொள்கின்றேன்.