A ஃபார் ஆப்பிள் :-)

நினைவு தெரிஞ்ச நாட்களில், ரொம்ப ஒசத்தியான பழம் இதுன்னு எங்க பாட்டி சொல்லிக்கிட்டு இருப்பாங்க. அதுவும் அவுங்களுக்கு ஒடம்பு சரி இல்லாதப்ப எங்க மாமா ரெண்டுமூணு ஆப்பிளை வாங்கிவந்ததும் அப்படியே உருகிப் போயிருவாங்க. திருப்பித்தரும் எண்ணமே இல்லாமல் வாங்கிப்போகும் கடன்களுக்கு அந்த ஆப்பிள் பழங்கள் ஒரு 'முதலீடு'ன்னு அவுங்களுக்குப் புரியாது. ஒருவேளை தெரிஞ்சும் தெரியாதமாதிரி இருந்து குடும்பத்தில் பாசத்தை வளர்த்தாங்களோ என்னவோ!!!

நாங்க மதுரையில் இருந்து விடுமுறைக்குப் பாட்டி வீட்டுக்கு வந்தாலும் மாமாவோடு கடைக்குப் போகும்போது எனக்குமட்டுமேன்னு ஒரு ஆப்பிள் வாங்கித் தருவார். கொலுப்பொம்மையை அடுக்கி வச்ச மாதிரி வரிசையா மெல்லிசான காகிதக் குவியலுக்குள் உக்கார்ந்திருக்கும் பழமும், கடைக்காரர் அதைக் கொடுக்கறதுக்குமுன் கையில் வச்சுருக்கும் ஒரு துணியால் பளபளன்னு துடைக்கும் தினுசும் ஆப்பிளைப் பத்தின உயர்வான எண்ணம் கொடுத்தது என்னவோ நிஜம். 'காஷ்மீர் ஆப்பிள்'ன்னா சும்மாவா?

விடுதி வாழ்க்கையில் என் தோழி சாவித்திரிக்கும் ஆப்பிள் பிடிக்கும். ஆனால் சட்டிமாதிரி இருக்கும் குண்டு ஆப்பிள்தான் நல்ல ரகம் என்று சாதிப்பாள். நானும் அவளுக்காகவே அதுதான் சரின்னும் வாதாடுவேன். உள்ளே மாவு மாதிரி இருக்கும். கோட்டை ரயில் நிலையத்துக்கு வரும்வழியில் எல்லாம் பழக்கடைகள். தினமும் நான் வேலைவிட்டு வரும்வழியில் பார்த்துக்கிட்டே வந்தாலும் எப்போதாவது மனசுலே தோணுச்சுன்னால் மட்டும் நின்னு ரெண்டு பழம் வாங்கி வருவேன். நம்ம கண் முன்னால் எடைபோடும் 'பழம்' காகிதப்பைக்குள்ளே வராது. எப்ப, எப்படித்தான் இடம் மாறுமோ கடவுளுக்குத்தான் வெளிச்சம். வாங்கறதே ஒன்னோ ரெண்டோ. அதுவும் வீட்டுலே வந்து பார்க்கும்போது அழுகலா இருந்தா எப்படி? புது டெக்னிக் கைவசம் வந்தது அப்பத்தான். எடைபோட்டு முடிச்சதும் கையில் வாங்கிப் பார்த்துட்டு அப்படியே ஹேண்ட்பேக்லே போட்டுக்குவேன். ரெண்டு நாளைக்கு பையைத் திறக்கும்போதெல்லாம் வாசனை 'குப்'ன்னு வரும்.

வாழ்க்கையோட்டத்துலே ஃபிஜியில் வாழ்ந்தப்ப.....ஒரு டாலருக்கு ஏழு ஆப்பிள்கள். எல்லாருக்கும் ஆறுதான். ஆனால் பானு அண்ணி வழக்கமா வாங்கும் கடையில் அவுங்களுக்கு மட்டும் ஏழு. அண்ணியோடு நாங்களும் ஒட்டிக்கிட்டதால் நமக்கும் ஏழு. ரொம்பக் குட்டியா உள்ளங்கையில் அடங்கும்
பழங்கள். எல்லாம் நியூஸியில் இருந்து வர்றதுதான். சில சமயம் ருசியே இல்லாமல் ஏதோ அட்டையைத் தின்பதுபோல இருக்கும். மாவு ஆப்பிள் கிடைச்சா நல்லா இருக்குமேன்னு நினைப்பேன்.


அதுக்குப்பிறகு இங்கே நியூஸிக்கு வந்துட்டோமா...... முதல்முறையா அஞ்சாறு வகை ஆப்பிள்களைச் சூப்பர் மார்கெட்டில் பார்த்தேன். அட! இதுலேகூட வகைகள் இருக்கா? வந்து செட்டில் ஆன சில மாசத்துலே இங்கே பிக் யுவர் ஓன்((PYO) ன்னு வரும் விளம்பரங்களைப் பார்த்தோம். இதுலே காய்கறிகள் முக்கியமாத் தக்காளி, பச்சைப் பட்டாணி. வெங்காயம்னுதான் இருக்கும். இதுக்குன்னு கிளம்பிப்போகும் வழியில் 'பிக் யுவர் ஓன் ஆப்பிள்ஸ்' போர்டைப் பார்த்தோம். கிலோ அம்பது செண்ட்(தான்) தோட்டத்துக்குள்ளே போனால் ஹைய்யோ............. மரத்துலே கொத்துக்கொத்தாத் தொங்குது. தரையெல்லாம் விழுந்துச் சீப்பட்டுக்கிடக்கு. ஃபிஜியில் கிடைச்சதுபோல இல்லாமப் பெரிய பெரிய சைஸுகளில் இருக்கு. ஏழெட்டு வரிசை மரங்கள். இந்தவரிசைக்கு அப்புறம் இன்னொரு ஏழெட்டு வரிசை. இப்படிப் பலவரிசைகள் கிடக்கு. ஒவ்வொரு ஏழெட்டு வரிசையும் ஒவ்வொரு வகை. பறிச்சுத் தின்னுப் பார்த்துக்கிட்டே பழம் பறிக்கலாம். காணாததைக் கண்ட அதிசயத்தில் பறிக்கப் பறிக்க அடங்காத வெறியுடன் மரத்துக்கு மரம் நகர்ந்து போய்க்கிட்டே இருக்கோம். கையில் இருந்த ப்ளாஸ்டிக் பை, கனம் தாங்காமல் கிழிய ஆரம்பிச்சதும் பண்ணையின் முன்பக்கம் இருக்கும் ஷெட்(கடை?)டுக்குக் கொண்டுவந்தால் அங்கே எடைபோட்டு, 20 கிலோன்னு சொல்லிக் காசு வாங்கிக்கிட்டாங்க. இப்பப் பிரச்சனை என்னன்னா..... எப்படித் தின்னு தீர்க்கப்போறோம் என்றதுதான்...... அது தீரும்வரை வீட்டுக்கு யார் வந்தாலும் ஆப்பிளோ ஆப்பிள்தான்:-)))))

ஆரம்ப ஆர்வம் எல்லாம் அடங்கிப்போச்சு இப்ப. ஆச்சேப்பா 21 வருசம்! வாராவாரம் தேவையான பழங்களை வாங்கிக்கும்போது அஞ்சாறு ஆப்பிள்களை வாங்கறதோட சரி. இதுலே கோபாலுக்கு நக்ரா கொஞ்சநஞ்சமில்லை. வகைவகையாக் கொட்டிக்கிடக்கு. இது ஜூஸா இல்லே, க்ரிஸ்ப்பா இல்லை, காஞ்சு போயிருக்குன்னு நூறு நோணாவட்டம்.

இப்ப நம்ம பக்கத்து ஆப்பிளைச் சொல்லலாமுன்னா....ஏகப்பட்ட வகைகள் கிடைக்குது. இந்த 21 வருசத்துலே புதுசு புதுசா நிறைய வகைகளை (ஒட்டுச்செடிகளா இருக்குமோ?) உற்பத்தி செஞ்சுருக்காங்க. வசதியை முன்னிட்டுப் பெயர்களை ஆங்கிலத்திலேயே கொடுத்துருக்கேன் பாருங்க.

Braeburn Fuji Royal Gala Pacific Rose, Southern Rose, Cox's Orange Granny Smith, Jazz, Pink Lady, southern snap, Orin, Gala, Red Delicious, Golden Delicious pacific Beauty.

இங்கே நியூஸியில் ஆப்பிள் சீஸன்னு சொன்னால் ஃபிப்ரவரி முதல் ஆகஸ்ட் வரை போகுது. இதுவரை மொத்தம் 77 நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி ஆகுது. இதுக்காகவே ஒரு தனி நிறுவனம் ENZA என்ற பெயரில் இயங்குது. நல்ல தரமான ஆப்பிள் & பேரிக்காய் வகைகளை உலகச் சந்தைக்கு அனுப்பறாங்க. பழங்களை விளைவிக்கும் பண்ணைகளையும் உலக மார்கெட்டையும் ஒருங்கிணைப்புச் செய்றது இந்த என்ஸா தான். பழத்தோட்டப் பராமரிப்பு, செடிகளை நோயில்லாமல் காப்பாத்துவது, புதுவகைகளை பரிசோதிச்சு நடுவது, (Pest Management , Disease Management, Site, Rootstock, Varieties, Planting Systems and Production Management, Spray application technolog, Soil Management , Weed, Shelter and Understory Management, Water Management ) இப்படிப் பலதரத்திலும் ஆலோசனைகளைக் கொடுக்கறாங்க. இந்த என்ஸா என்னும் ப்ராண்ட் ஆரம்பிச்சதும் 1991 வது வருசம்தான். அதுக்கு முந்தி New Zealand Apple & Pear Marketing Board ன்னு நீட்டி முழக்கிக்கிட்டு இருந்தாங்க. இப்பப் பாருங்க 'ச்சிக்'ன்னு நாலே எழுத்துலே (ENZA) சுலபமா சொல்லவேண்டியதைச் சொல்லுது:-) இவுங்க உதவியுடன் விளையும் பழங்களில் என்ஸாவின் ஸ்டிக்கர் ஒட்டப்படும். இதுவே தரமான பழம் என்பதுக்கு உத்தரவாதம்தான்.


உலகம் முழுசும் 7500 ஆப்பிள் பழவகைகள் இருக்கு. இதுலே 2500 வகைகள் அமெரிக்காவில் பயிரிடறாங்க. வியாபாரத்துக்குன்னே 100 வகைகளை சிறப்பாப் பயிர் செய்யறாங்களாம். 50 மாநிலங்களில் ஆப்பிள் விளையுதாம் இப்படி ஏகப்பட்ட விவரங்கள் கொட்டிக்கிடக்கு இங்கே!

ஒரு ஆப்பிள் பழம் நல்ல முறையில் விளைய வெய்யில் முக்கியம். வருசத்துக்கு 1200 மணிநேரம் சூரிய ஒளி, குறைஞ்சபட்சமா 7.2 செண்டிகிரேடு சூடு( !!!!) அருமையான பனிக்காலம் எல்லாம் வேணுமாம். குளிர்காலம் முடிஞ்சு வசந்தம் ஆரம்பிச்ச சில வாரங்களில் ஆப்பிள் மரங்கள் பூக்கத் தொடங்கிருது. முதலில் மொட்டுகள், பூக்கள். அப்புறம்தான் இலைகள் வரத்தொடங்குது.



மொட்டு



பூ



காய்/பழம் (போன சீஸனில் காய்ச்சது)


இங்கே பாருங்க சிகப்பு மொட்டு, வெள்ளைப்பூ, பச்சை ஆப்பிள்( க்ரானி ஸ்மித் க்ரீன் ஆப்பிள்) வரும் நம்ம வீட்டு மரத்தை க்ளிக்கியது.

தினம் ஒரு ஆப்பிளைத் தின்னால் டாக்டரிடம் போகவே வேணாமாம். நெசமாத்தான் சொல்றாங்களா????