புரோகிதர் சொன்ன 'குட்டி'க் கதை

போனவாரம் ஒரு பூஜைக்குப் போயிருந்தோம். தோழி புதுவீடு வாங்கியிருந்தாங்க. இது நம்ம இந்தியன் ஸ்டைல் கிரகப்பிரவேசமும் இல்லை, வெள்ளைக்கார ஸ்டைல் ஹவுஸ் வார்மிங்கும் இல்லை. ச்சும்மா ஒரு பூஜைதான்னு சொன்னாங்க.

புதுசா வந்துக்கிட்டு இருந்தப் பேட்டை. தெருவின் பெயரை எப்பவோ கேட்ட ஞாபகம். இருந்துட்டுப் போகுதுன்னு விட்டுத்தொலைக்க முடியுதா? மூளையைக் குடைஞ்சதுலே, இதே தெருவில் சில வருசங்களுக்கு முன்னே ஒரு கிரகப்பிரவேசத்துக்கு வந்துருக்கோம். அதுக்கப்புறம் அந்தத் தோழி வீட்டை வித்துட்டு வேற ஊருக்குப் போயிட்டாங்க. ஒருவேளை அதே வீட்டைத்தான் இவுங்க வாங்கிட்டாங்களோ? அப்படி இருந்தால் ஒரே வீட்டின் ரெண்டாவது கிரகப்பிரவேசத்துக்குப் போறோமோ?

வீட்டைக் கண்டுபிடிச்சதுமே தெரிஞ்சது இது, அது இல்லை. அப்ப அது எது? மீண்டும் மண்டைக் குடைச்சல். (கடைசியில் அந்தத் தோழிக்கே ஒரு மின்மடல் கொடுத்தேன். வீட்டு எண்ணைத் தெரிஞ்சுக்கலேன்னா என் தலை வெடிச்சுருமுன்னு:-) தொலையட்டும் அப்படியாவதுன்னு விடாம அவுங்க உடனே எண்ணைத் தெரிவிச்சுப் பதில் மடல் போட்டாங்க) அது, இது இல்லை!

நல்லவீடு. முன்புறத் தோட்டத்தில் சிலைகளுடன்கூடியச் செயற்கை நீர் ஊற்று. வாசல் கதவுக்கு வெளியே ரெண்டு யானைகள். உள்ளே நுழைஞ்சப்ப ஒரு இருபதுபேர்கள் இருந்தாங்க. தோழியின் அக்காவும், அப்பாவும் பக்கத்து நாடு ஆஸியில் இருந்து வந்துருந்தாங்க. பண்டிட் ஒருத்தர் ஆண்கள் இருந்த வெளிவெராந்தாவில் பேசிக்கொண்டிருந்தார். கூடத்தில் மணை போட்டுப் பட்டுத்துணி விரித்து அதுலே ஒரு ஸ்ரீராமர் பட்டாபிஷேகப் படம். அதற்கு முன்னால் ஒரு சின்ன எவர்சில்வர் குடத்தில் மஞ்சள்பூசிய தேங்காயுடன் ஒரு கலசம். கீழே சுத்தியும் பூஜைக்கான சாமான்களை அழகாக அடுக்கி வச்சுருந்தாங்க. இதையெல்லாம் ஒட்டி, இரும்பில் செஞ்ச ஒரு ஹோமகுண்டம் உட்கார்ந்திருந்தது.

டோலக், ஹார்மோனியம், ஜால்ரான்னு இசைக்கருவிகளுடன் அதை வாசிக்கும் ஆட்களும் வந்து சேர்ந்தாங்க. ராமாயணப் புத்தகம் ஒன்னு குறுக்குப் பலகை உள்ள பீடத்தில் பட்டுத்துணி போர்த்தியபடி இருந்தது. பண்டிட் பூஜையை ஆரம்பிச்சார். விஷ்ணு சகஸ்ரநாமத்தில் சில சுலோகங்களுடன் இன்னும் சில மந்திரங்களையும் சொன்னதும் தோழியை ஹோமகுண்டத்தில் மாங்கட்டைகளைப் போட்டு ஹோமம் ஆரம்பிக்கச் சொன்னார். அவர் இருந்த இடத்தில் இருந்தே மந்திரங்கள் (எல்லாம் ஸ்வாஹா ஸ்வாஹா தான்)சொல்லச் சொல்லத் தோழி ஹோமத்தில் போடச்சொன்னவைகளை ஒவ்வொன்னாப் போட்டாங்க. தோழியின் மகள்கள் இருவரும் தாயின் வஸ்திரத்தின் ஓரங்களைத் தொட்டுக்கிட்டுத் தாயின் ரெண்டுபக்கத்திலும் உக்கார்ந்து இருந்தாங்க. எல்லாம் கனெக்டட்:-)

தீ படபடவென கொழுந்துவிட்டு எரியுது. வீட்டின் உள்புறக் கூரையைத் தொட்டுருமோன்னு எனக்குக் கவலை. குளிருக்காகச் சாத்தியிருந்தக் கதவு, ஜன்னல்களால் புகை வெளியேறமுடியாமல் உள்ளேயே மண்டுது. ஆஹா.... இப்ப ஸ்மோக் அலாரம் கத்துமுன்னு காதைத் தீட்டிவச்சுக்கிட்டு இருக்கேன். ஊஹூம்.....புகையால் எரியும் கண்களைத் திறந்து சீலிங் மேல் நட்டேன்.
ஸ்மோக் அலாரம் இல்லவே இல்லை. அது எப்படி சிட்டிக் கவுன்ஸில் இந்த வீட்டை விட்டுச்சுன்னு தெரியலையே...... இது இப்பக் கட்டிய வீடு இல்லை. மூணுநாலு வருசத்துக்கு முந்தி கட்டுனதுதான். வீடு இப்பக் கைமாறி இருக்குன்னு மாத்திரம். அப்படியும் ஏன் அலாரம் வைக்கலை? ஒருவேளை முழுசையும் கழட்டி எடுத்துருக்காங்களா? (எதா இருந்தாலும் இது கவனிக்கப்பட வேண்டிய விஷயம். தோழிக்குத் தொலைபேசிச் சொல்லணும்)

ஒருகட்டத்தில் தாங்க முடியாமல் பின் கதவைக் கொஞ்சம் திறந்ததும் புகையெல்லாம் வெளியேறுச்சு. ஹோமகுண்டத்தையும் அலாக்காத் தூக்கித் தோட்டத்தில் வச்சுட்டார் ம்யூஸிக் பார்ட்டியில் இருந்த ஒரு இளைஞர்.

பண்டிட் ராமாயணக் கதையைச் சொல்ல ஆரம்பிச்சார். ஸ்ரீ ராமர் காட்டுக்குப் போனபிறகு பரதன் அவரைத் தேடிவந்த பகுதி. தந்தை சொற்படி பரதனே நாட்டை ஆளணுமுன்னு சொல்லி நீதி வழுவாமல் ஆட்சி செய்வது பற்றி விளக்கம் சொல்றார். மனுசன் செய்யக்கூடாதவைகளைச் சொல்றார். அதுலே ஒன்னு புறம் பேசுதல். அடுத்தவங்களைச் சொற்களால் அடிக்கக்கூடாது. பொரணிபேசும் மனுசர்கள் சகவாசம் கூடாது. யாராவது அடுத்தவங்களைப் பத்தி இல்லாததும் பொல்லாததுமாச் சொல்லும்போது, ஜூஸியா இருக்கேன்னு அதையெல்லாம் காது கொடுத்துக் கேக்கறதும் பாவத்தில் ஒன்னு. மனுசர்களுக்கு உள்ளும் புறமும், எண்ணம் நடத்தை எல்லாம் ஒன்னா இருக்கணும். இந்த இடத்தில்தான் அந்தக் குட்டிக் கதை வந்துச்சு.

ஒரு ஆட்டுக்குட்டி இருந்துச்சு. ஒருநாள் பார்க்கவே பயங்கரமா இருக்கும் கொடியமிருகம் ஒன்னு அதை எப்படியோ வளைச்சுப்பிடிச்சு அடிச்சுத் தின்னப் பார்த்துச்சு. அப்ப அந்தவழியா வந்த ஒரு மனுசன் ஆட்டுக்குட்டியை அந்த மிருகத்துக்கிட்டே இருந்துக் காப்பாத்தி, தன்னோட வீட்டுக்குக் கொண்டுபோய் வளர்க்கிறார். தினம் நல்ல இலை தழை எல்லாம் கொடுத்து அன்பாக் கவனிச்சுக்கிட்டார். ஆட்டுக்குட்டிக்கு ரொம்ப மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கை. அப்படியே வளர்ந்து பெருசாச்சு.


ஒருநாள் அந்த ஆட்டைவெட்டிச் சமைக்கலாமுன்னு அந்த மனுசன், பெரிய கத்தியைத் தீட்டி எடுத்துக்கிட்டு வந்து ஆட்டின் முன்னால் நிக்கறார். அந்த ஆடு இதைப் பார்த்ததும் கரகரன்ன்னு கண்ணீர்விட்டு அழுதுச்சு. அப்புறம் இருந்தாப்போல இருந்து 'இடி இடி'ன்னு ஒரே சிரிப்பாச் சிரிச்சது. இப்ப மனுசனுக்கு ஒரே திகைப்பு.

'உன் அழுகைக்குக் காரணம் தெரியும், சாகப்போறோமேன்னு அழுதே. இப்ப எதுக்காக இப்படிச் சிரிக்கிறே'?ன்னு கேட்டதுக்கு ஆடு சொல்லுச்சாம், ஒருநாள் என்னை அந்தப் பயங்கரமான கொடிய மிருகத்துக்கிட்டே இருந்து காப்பாத்துனீங்க. அந்த மிருகத்தோட உருவமும் செய்கையும் கொடியதா இருந்து கண்ணுக்குத் தெரிஞ்சது. ஆனா என்னை அன்போடு வளர்த்துட்டு, இப்பக் கொல்ல வந்துருக்கீங்க. என்னை ஒருநாள் கொன்னு தின்னணும் என்ற எண்ணத்தோடு உள்ளுக்குள்ளே கொடுமைக்காரனா இருந்துக்கிட்டே அன்பா இருக்கறதுபோல் இவ்வளோ நாளா நடிச்சீங்களே. உள்ளே வேற வெளியே வேற ன்னு இனம் காணமுடியாம நீங்க நடந்துக்கிட்டதை நினைச்சுத்தான் சிரிப்பு வந்துருச்சு'ன்னு.

கொஞ்சம் யோசனை செஞ்சு பார்த்தால்........... இது எவ்வளோ உண்மை. பொய் முகங்கள் ஏராளம். இல்லை? மனிதரில் இனங்காண முடியலையே (-:

தீப ஆராதனையோடு பூஜை முடிஞ்சது. தோழி வந்திருந்த அனைவரையும் வணங்கி, வீடு நாலு மாசத்துக்கு முன்னால் வாங்கினதைச் சொல்லி உடனே கிரகப்பிரவேசம் செய்யமுடியாமல் போச்சு. அதுதான் இப்போ ஒரு பூஜை நடத்தறோம். என் அப்பா அம்மா வந்து இங்கே இந்த வீட்டில் என்னோடு இருப்பாங்கன்னு ஆசையா இருந்தேன். இப்ப அப்பா பெரிய அண்ணன் வீட்டுக்குப் போய் ஒரு மாசம் இருந்துட்டு, இங்கே என்னுடன் வந்து இருக்கப்போறார்ன்னு சொன்னாங்க. சொல்லும்போதே தொண்டை அடைச்சமாதிரி குரல் கம்மிக் கண்ணில் தண்ணீர் வந்துருச்சு. காரணம்?

வீடு வாங்கி, ( நாலு மாசம் முன்பு) குடியேறும் விசேஷத்துக்காக அப்பா அம்மா ஆஸியில் இருந்து இங்கே வந்துருந்தாங்க. வந்த இடத்தில் அம்மாவுக்குத் திடீன்னு உடல்நிலை சரியில்லாமல் போய் ஆஸ்பத்திரியில் அட்மிட் ஆனாங்க. வீட்டுச் சாவி கிடைச்ச அன்னிக்கு அம்மா இறந்துட்டாங்க. ஆசையா வாங்குன வீட்டை அம்மா இருந்து பார்க்கலையேன்ற துக்கம் தோழிக்கு(-:

ப்ரசாதம் எல்லோருக்கும் பரிமாறினதும் சுடச்சுட ஏலக்காய் டீ. இதை முடிச்சதும் பஜனை பாட ஆரம்பிச்சாங்க. அமர்ன்னு ஒருத்தர் ரொம்ப அழகா ஒரு பாட்டுப் பாடுனார். இவர் பாடுவாருன்னே எனக்குத் தெரியாது. அவர் ஹார்மோனியத்தை எடுத்து, ஸ்வரக்கட்டைகளை அமுக்கிப் பார்த்ததும், ச்சும்மா ( என்னைப்போல) பாவனை காட்டுறாருன்னு இருந்தேன்! இத்தனைக்கும் அவுங்க கிறிஸ்துவர்கள். ராமரைப் பற்றிய பஜன் சூப்பர். யாரோட பாட்டுன்னு கேட்டேன். ஜக்ஜீத்தோடதாம். அதுக்குப்பிறகு இன்னும் சில பாட்டுக்கள் பாடுனாங்க. அதுக்குள்ளே டின்னர் தயாரா மேசைக்கு வந்துருச்சு.

ஃபிஜி இந்தியர்களின் ராமாயண மண்டலிக்கு நாங்கள் ஒரு 20 வருசமாப் போய்க்கிட்டுத்தான் இருக்கோம். மக்கள் அதிகமாச் சேரச்சேர கருத்துவேறுபாடுகளும் வர்றது சகஜம்தானே? இப்ப அதுவே நாலு மண்டலியாப் பிரிஞ்சு கிடக்கு. நாங்கள் இன்னும் தாய் மண்டலிக்குத்தான் போறோம். மற்ற இடங்களில் இருந்து அழைப்பு வந்தாலும் ஒரே நாளில் எல்லா இடத்திலும் விழா வைக்கறதாலே போக முடிவதில்லை. எதுக்கு இதை இங்கே சொல்றேன்னா..... நாங்க போகும் தாய் மண்டலியில் பாட்டுக்கள், பஜன்கள் எல்லாம் பாரம்பரிய இசை, 128 வருசத்துக்குமுன்னே முதல் இந்தியர்கள் ஃபிஜிக்குக் கொண்டுவரப்பட்டாங்க பாருங்க பீஹார், ஒரிஸ்ஸாவில் இருந்து, அப்ப அவுங்க பாடிக்கிட்டு இருந்த அதே ஸ்டைல். கொஞ்சம் 'கச்சாவா' இருக்கும். பாடுறவங்களும் அப்படியே இருப்பாங்க!!!!

ஆனா இங்கே பாட்டுகள் எல்லாம் லைட் ம்யூஸிக் ரகமா, ஜனரஞ்சகமா இருக்கு. பாடுபவர்களும் கல்யாணவீட்டுக் கச்சேரிகளில் நாம் பார்ப்போமே அந்த ரகம். இவுங்களுக்குன்னு இருக்கும் பண்டிட், கதையெல்லாம் சொல்லிப் பிரசங்கம் செய்யறார். காலமாற்றம் நல்லாவே புரியுது!

தோழியின் நாய்க்கு, வீட்டுக்குள்ளே இத்தனை பேர் கூடி இருக்கும்போது, தன்னையும் உள்ளே கூப்புடலையேன்னு ஒரே குறை. கண்ணாடிக் கதவில் எட்டிப் பார்த்துப் பிறாண்டிக்கிட்டே இருந்துச்சு. விரலுக்குப் பிடித்தம் இல்லாமல் கண்ணாடியில் வழுக்கிவழுக்கிப் போய்க்கிட்டு இருந்துச்சு. பாவம்.

தோழியும் நம்மைப்போல ஒரு யானைப்ரேமி. வீட்டில் அழகழகான யானைகள். ஆனாலும் இப்போ புதுவரவா அங்கே இருக்கும் ஒரு யானை எனக்கு வருத்தத்தையே தந்துச்சு. நீண்ட தந்தங்களோடுப் பெரிய யானை ஒன்னு முழங்கால்போட்டு குனிஞ்சு உக்கார்ந்துருக்கு. அதன் முதுகின்மேல் பெரிய கண்ணாடி வச்ச காஃபி டேபிள். பாவம். யானை..... எவ்வளவு பெரிய உருவம். கஷ்டப்பட்டு இப்படி முட்டிபோட்டுருக்கேன்னு எனக்குப் பாவமா ஆயிருச்சு.



நம்ம வீட்டிலும் ஒரு சின்ன யானை உக்கார்ந்த நிலையில் இருக்குதான். எனெக்கென்னமோ, நம்மது, விளக்குக் கம்பத்தில் சாய்ஞ்சு, ஓய்வா உக்கார்ந்து, சந்தோஷமா சிரிக்கிறாப்போலயும். தோழி வீட்டு யானை கஷ்டப்பட்டு குனிஞ்சு சுமைகளைத் தாங்கிச் சிரமப்படுவது போலவும் ஒரு தோணல். இந்த மனசு இருக்கு பாருங்க இல்லாத கற்பனையெல்லாம் செஞ்சுக்கிட்டு அல்லாடுறதுலே கெட்டி!