திருப்பதிக்குப் போயிவந்தேன் நாராயணா!!!!!(மரத்தடி நினைவுகள்)

பிரம்மோத்ஸவத்தை முன்னிட்டு இந்தப் பதிவை மரத்தடி நினைவுகளில் பகுதியில் மீள்பதிவு செய்கின்றேன். உங்கள் அனைவருக்கும் சிங்கைச் சீனு அருள்புரிவார். திருப்பதியில் கால்வைக்க முடியாத அளவு கூட்டம். அதான் சிங்கைக்குப் போயிறலாம். சரியா?


திருப்பதிக்குப் போயிவந்தேன் நாராயணா!!!!!

முன் குறிப்பு: சுருங்கச் சொல்லி விளங்க வைத்தல், ரத்தினச் சுருக்கம் இப்படிப்பட்டதெல்லாம்
எனக்கு வராது. எல்லாத்தையும் 'விஸ்தரிச்சுச்' சொல்லணும் எனக்கு. அப்பத்தான்
என் மனசு ஆறும்! எச்சரிக்கை செஞ்சாச்சு! இனி உங்க இஷ்டம்!


எங்களுக்கு ஃபிஜித்தீவில் போய் வேலை பார்க்கும் வாய்ப்பு வந்தது. ஒரு மூன்று வருஷ ஒப்பந்தம்.
இதற்கு முன்பும், சில வெளிநாடுகளுக்குப் போக வாய்ப்புகள் வந்தாலும், ஏனோ அங்கெல்லாம் போகத்
தைரியம் வரலை. ஆனால் இந்த தடவை போகலாம் என்று முடிவே செய்தோம். ஹூம்,
விதி யாரை விட்டுச்சு!

முதல் வேலையாக, வீட்டுச் சாமான்களை எங்கே போட்டுவிட்டுப் போகலாம் என்று யோசனையாக
இருந்தது. அப்போது நாங்கள் 'பூனா' வில் இருந்தோம். அனேகமாக அங்கே எல்லோருக்குமே சின்ன
வீடுகள் (!!!!!!!)தான். (நீங்கள் தப்பாக நினைத்துக் கொண்டால் அது என் தப்பல்ல)

ஆனால், எங்களுக்கு 'காட் ஃபாதர்' மாதிரி இருந்த ஒரு நண்பர், போனால் போகட்டும்
என்று, அவர் வீட்டில் பரண்மேலே கொஞ்சம் இடம் கொடுத்தார். நமக்கு அது போதுமே. நம்மெல்லாம்
யாரு? இருக்க இடம் குடுத்தா.....

அடுத்த கவலை, நம்ம 'ரோல்ஸ் ராய்ஸ்'. கட்டாயம் வித்துடணும்.ஏன்? வழிச்செலவுக்குக் காசு
வேணாமா? எங்ககிட்டே இருந்த 2 சக்கரவண்டிக்கு, நாங்க செல்லமா வச்ச பேருதான் 'ரோல்ஸ் ராய்ஸ்'
நீங்க 'அடச்சீ, சைக்கிளுக்கா இந்தப் பேருன்னு ?' அப்டின்னு நினைச்சிங்க தானே? அதுதான் இல்லே.
நம்ம 'ஹீரோ ஹோண்டா' தான் அது. அதை வாங்கறதுக்கு நாங்க பட்டபாடு..ஐயோ! தலையால
தண்ணி குடிச்சுட்டோம். அப்ப நாங்க ரெண்டுபேரும் ரொம்பவே ஒல்லியாவேற இருந்தமா, அதனாலே
அந்த வண்டியே பொருத்தம்தான். பெரியவண்டியா இருந்திருந்தா, அதைத்தூக்கி நிறுத்தக்கூட நம்மாலே
முடிஞ்சிருக்காதே! 'வெஜிடேரியன், பலமில்லை' ஞாபகம் வருதா?

ஊருக்குப் போகறதுக்கு முன்னாலே, வீட்டுலே சொல்லிட்டுப் போகவேணாமா? போனோம். அப்படியே
குலதெய்வத்துகிட்டேயும் போய் சொல்லிகிட்டு கிளம்பலாம்னு திருப்பதிக்கும் போனோம்.

ராத்திரி சுமார் பத்தரைமணிக்கு, திருப்பதி ரயில்வே ஸ்டேஷனில் நிக்கறோம். எங்களைப் பார்த்தவுடனே
ரொம்பவும் தெரிஞ்சமாதிரி சிரிச்சுகிட்டே ஒரு பையன் வந்தான். "மலைக்குதானேக்கா போகணும்? "
அப்படின்னு 'சுந்தரத்தெலுங்கில்' கேட்டான். நானும் "அவுனு" அப்படின்னு சொல்லிவச்சேன்.
தெலுங்குல பதில் வந்ததுமெ அவனுக்கு இன்னும் சந்தோஷமா இருந்ததுன்னு நினைக்கிறேன்.'கட கட'ன்னு
பேச ஆரம்பிச்சுட்டான். எங்க இவருக்கு, தெலுங்கு கொஞ்சம் புரியும்.ஆனா எனக்குத் தாய்மொழி தெலுங்குதான்.
ரொம்ப நாளா, தெலுங்குலே பேச வாய்ப்பு இல்லாமல் இருந்தேனா, இதுதாண்டா 'சான்ஸ்'னு நானும் அந்தப்
பையன்கூட 'லொடலொட'ன்னு பேசிகிட்டே இருந்தேன்.

வாங்க அக்கா, நம்ம(!) வண்டி இருக்கு. மேலெ போயிரலாம். சுப்ரபாதத்துக்கு நீங்க கோயிலுக்குள்ளெ இருப்பீங்கன்னான்.
ஆஹா! நமக்கு அது போதுமே! எவ்வளவு காசுன்னு பேரம் பேசி முடிச்சு, 'கார்' இருக்கற இடத்துக்கு வந்தோம்.

சுமாரான ஒரு வண்டி இருட்டிலே நின்னுகிட்டு இருந்தது.'ட்ரைவர் ஸீட்'லே இன்னொரு பெரிய பையன் இருந்தான்.
நாங்க ஏறி உக்காந்தாச்சு. வண்டியும் கிளம்பிச்சு! கடைகள் இருக்கற பக்கமா வண்டியை நிறுத்தினான்.

"நீங்க சாப்பிட்டாச்சாக்கா?" ன்னு ரொம்ப அக்கறையாக் கேட்டான்.

"இல்லே! ஏதாவது பழம்,கிழம்(!) கிடைச்சாப்போதும்"

"அதுக்குத்தான்கா இங்க நிறுத்துனோம். ஏதாவது வாங்கிட்டு வரட்டுமா?"

ஆஹா...... என்ன உபசரிப்பு! 'எங்கிருந்தோ வந்தான் கண்ணன்'னு பாடாத குறைதான்!

அந்த ரெண்டு பையன்களும் எங்களை வண்டியிலேயே விட்டுட்டு " இதோ வந்துடறோம்' னு போனானுங்க.

ஒரு பத்து, பதினைஞ்சு நிமிஷத்துலே திரும்பிவந்து வண்டியை கிளப்பிட்டானுங்க. ஒரு இருட்டான இடத்துலெ
வண்டி நின்னுச்சு. பாத்தா,தேவஸ்தானம் 'பஸ் ஸ்டாண்ட்' கொஞ்ச தூரத்துலே தெரியுது.

ஒரு பையன் மட்டும், (அதுதான் என் தம்பி! ) இறங்கிப்போனான்.'டிரைவர்' ஏதோ பாட்டை முணுமுணுத்துகிட்டு
தாளம் போட்டுகிட்டிருந்தான்! கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு, அவனும் வண்டியைவிட்டு இறங்கி வெளியே போய் நின்னுகிட்டான்.

நாங்க காத்திருந்தோம்! காத்திருந்தோம்! ஆளு வரலே! இருட்டுலெ கொட்டக் கொட்ட முழிச்சுகிட்டிருக்கோம்!

'டிரைவர் பையன்' இப்ப இருட்டுலே கர்ம சிரத்தையா வண்டியைத் துடைச்சுகிட்டுருக்கான்!

ரெண்டு மூணு நாளா ரொம்ப அலைஞ்சோமா, சொந்தக்காருங்க வீடு, பழைய சினேகிதங்களைப் பாக்கறதுன்னு.
என் வீட்டுக்காரருக்குத் தூக்கம் கண்ணைச் சுத்திகிட்டு வருது. 'போனவன் போனாண்டி'ன்னு நான் இருக்கேன்.

'டிரைவர் பையன்' திடீர்னு ஓடுறான். என்னன்னு பாத்தா, இருட்டுலே மூணுபேரு வந்துகிட்டிருக்காங்க. இவன் அவுங்க
கிட்டேதான் போறான். 'இதென்னடா வம்பாப் போச்சு'ன்னு நான் 'திக் திக் 'னு அடிக்கற நெஞ்சோடு உக்காந்துருக்கேன்!

கிட்ட வந்தவுங்களைப் பாக்கறேன். 'என் தம்பி'யும், ஒரு ஆளும், ஒரு பொம்பளையும்! ஒரு அம்பது வயசு இருக்கும் அந்த
அம்மாவுக்கு. அந்த ஆளுக்கு என்ன வயசுன்னு அனுமானிக்க முடியலே. ஸ்வெட்டர் போட்டு, ஒரு குல்லாவும் வச்சிகிட்டு
ஒரு 'ஷால்' வேற போத்திகிட்டுருந்தார். முகம் சரியாத் தெரியலை.

'என் தம்பி' சொல்றான் "அக்கா இவுங்களும் மலைக்குத்தான் போறாங்க. நீங்க ரெண்டே பேருதானே, இன்னும் ரெண்டுபேரு
இருந்தா, கொஞ்சம் பணம் கூடக் கிடைக்குமேன்னுதான். கோவிச்சுக்காதீங்க"

அடப் பாவி! "இதை சொல்லிட்டுப் போகக்கூடாதா?"

"இல்லைக்கா, நீங்க வேண்டாம்னு சொல்லிட்டா என்னா செய்யறதுன்னுதான்..... பெட்ரோல் விலை எல்லாம் ஏறிப்போச்சுக்கா!
கட்டுப்படியாவறதில்லை"

"அதுக்கு ஏன் இவ்வளோ நேரம்?"

"ரெண்டுபேராக் கிடைக்கலைக்கா. மூணு நாலுபேராத்தான் இருக்காங்க. அவ்வளவு பேருக்கு இடமில்லையே!"

" தொலையட்டும். இவ்வளவாவது நினைச்சுப்பார்த்தியே"

அவுங்ககிட்டே இவன் என்ன சொன்னானோ, அவுங்க என்ன புரிஞ்சிகிட்டாங்களோ தெரியாது. நான் எங்க வீட்டுக்காருக்கு
இதையெல்லாம் தமிழ்லே மொழிபெயர்த்துச் சொன்னப்பதான் அவுங்களுக்கும் புரிஞ்சதாம்!

"இப்பவே எவ்வளோ நேரம் போயிருச்சு. சீக்கிரம் கிளம்பு"ன்னு சொன்னேன்.

"கவலைப்படாதேக்கா! சுப்ரபாதத்துக்கு உங்களை மேலெ கொண்டுபோய் சேர்த்துடுவேன்"

வண்டி கிளம்பியாச்சு.நாங்க நாலுபேரும் பின்னாலே அடைச்சு உக்காந்திருக்கோம். முன்னாலே 'என் தம்பி' டிரைவர் பக்கத்துலே
உக்காந்துகிட்டு, ஒரு துணியைவச்சு, 'கியர்' கம்பியைப் பிடிச்சுகிட்டு இருக்கான். நான் அதை இப்பத்தான் கவனிக்கிறேன்!
என்னன்னு கேட்டா,'அப்படிப் பிடிக்கலைன்னா வேற 'கியர்' மாறிடுமாம். ஏதோ ரிப்பேர் பண்ணனுமாம். நாங்க பயப்பட வேணாமாம்!
கரெக்ட்டா சுப்ரபாதத்துக்கு மேலே கொண்டுபோய் சேர்த்துடுவானாம்!

கொஞ்ச தூரம் மலை மேலே போய்க்கிட்டிருக்கு வண்டி. ஒரே கும்மிருட்டு! அப்பல்லாம் மலை ஏறவும், இறங்கவும் ஒரே பாதைதான்!
எப்பன்னா, இருவத்திமூணு வருசத்துக்கு முன்னாலே! மணி ரெண்டாகப் போகுது.

முக்கி, முனகி மெதுவா ஏறிக்கிட்டிருந்த வண்டியை ஒரு இடத்துலே நிறுத்திட்டான். அவன் எங்க நிறுத்துனான்? அதுவே நின்னு போச்சு!

'என்ன ஆச்சு'ன்னு மூணு குரலும், 'ஏமையிந்தி'ன்னு ஒரு குரலுமா கேக்கறோம்.

"அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லே. பயப்பட வேண்டாம். கரெக்ட்டா சுப்ரபாதத்துக்கு மேலெ போயிடலாம்"

பையனுங்க ரெண்டுபேரும் இறங்கி என்னவோ பேசுனாங்க. எங்க வீட்டுக்காரருக்கும் தூக்கம் போயிருச்சு.அவரும் இறங்கி என்னன்னு
பாத்தார். மூணு பேருமா வண்டியை மெதுவாத் திருப்பி நிறுத்துனாங்க. இப்ப மலைப் பாதையிலே வண்டி இறக்கம்பாத்து நிக்குது.
திருப்பி,நாம் கீழே போறோம்னு நினைச்சேன். ஆனா,வண்டி மெதுவா மேலெ ஏறுது. எ.வீ ( எங்க வீட்டுக்காரர்)இப்ப முன்னாலே
'என் தம்பி'பக்கத்துலே உக்காந்துகிட்டு, கியரைப் பிடிக்க கை கொடுத்துகிட்டிருக்கார்!

'ரிவர்ஸ்'லே வண்டி மேலெ போகுது! இருட்டுலே எங்கெ இருக்கோம்னு கூடத்தெரியலே!

"ஐயோ... என்ன இப்படி ஓட்டறே? ஏன்? ஏன்?" பதட்டமா இருக்கு.

இப்போ, பக்கத்துலே உக்கார்ந்திருந்த அம்மா, "பகவானே என்னடா சோதிக்கறே? வண்டி ஒழுங்காப் போய்ச்சேர்ந்துடுமா?"

நான் ரொம்பப் பெரிய மனுஷியாட்டம் சொன்னேன், " அதான் சுப்ரபாதத்துக்கு மேலெ போயிடலாம்னு சொல்றானே"

இப்ப அந்தம்மா சொன்னாங்க, " இவருக்கு ஹார்ட் ஆபரேஷன் முடிஞ்சு இன்னைக்குத்தான் வேலூர்லே இருந்து திரும்பிப்
போயிண்டிருக்கோம். வீட்டுக்குப் போறதுக்கு முன்னாடி 'ஸ்வாமி தரிசனம்' பண்ணின்டு போறதா வேண்டுதல். அதுதான்
ஆஸ்பத்திரிலேந்து நேரா வந்திருக்கோம். நல்லபடியா நடக்கணுமேன்னு பயம்மா இருக்கு"

எனக்கு 'திக்'ன்னு ஆயிருச்சு. ஏதோ பெரிய உதவி பண்ணற மாதிரி, தள்ளி உக்காந்து, அவுங்க ரெண்டுபேருக்கும் தாராளமா
இருக்க இடம் கொடுக்கறேன்!

நல்லவேளையா, எந்த வண்டியும் மேலே இருந்து கீழே அதுவரைக்கும் வரலே! எங்க வண்டியும் கொஞ்சம் கொஞ்சமா மேலே
'ரிவர்ஸ்'லேயே போய்கிட்டிருக்கு.

'உயிரைக் கையிலே பிடிச்சுகிட்டு இருந்தோம்'னு சொல்வாங்க பாருங்க, அதைத்தான் செஞ்சுகிட்டிருந்தோம். ஹார்ட் ஆபரேஷன்
மாமா வேற ஏதோ முனகிக்கிட்டு இருக்கார். ஏதோ 'ஸ்லோகம்' மாதிரி கேட்டது.

'டொக்'ன்னு சத்தம்போட்டு வண்டி நின்னுபோச்சு. முன்சீட்டு மூணு பேரும் இறங்கி என்னன்னு பாத்தாங்க. 'ஸீட்'டுக்கு அடியிலே
தேடி ஒரு தகரடப்பாவை எடுத்து, என்னவோ செஞ்சான் 'ட்ரைவர் பையன்'

என்னன்னு கேட்டத்துக்கு 'பெட்ரோல்' ஊத்துனானாம்!

மேலே போறப்போ, வழியிலே ஒரு புள்ளையார் சந்நிதி. மலைப்பாறையிலே இருக்கும். அங்க வந்ததும் நாங்க எல்லாருமெ கீழே இறங்கி சாமி
கும்பிட்டோம். அந்தம்மாவுக்கு தொண்டைகம்மி, அழற குரலிலே 'பகவானே பகவானே'ன்னு சொல்றாங்க!

நான் கோவமா 'ட்ரைவர்'பையன்கிட்டேயும் 'என் தம்பி'கிட்டேயும் சத்தம் போட்டேன். அக்கா, அக்கா கோபம் வேணாம். இன்னும் கொஞ்ச
தூரம்தான்னு கெஞ்சறானுங்க!

அப்பதான் சொல்றான், வண்டியிலே பெட்ரோல் குறைவா இருந்துச்சாம். ரிவர்ஸ்லே மேலே போனால் வண்டியோட இஞ்சின் பகுதி கீழே
பாத்து இருக்கும். அப்ப அதுலே இருக்கற பெட்ரோலை வச்சே சமாளிச்சு இஞ்சினை ஓட்டிக்கலாமாம்! இது எப்படி இருக்கு? இதுவரைக்கும்
இந்தமாதிரி ஒரு விஷயம் நாங்க கேள்விப்பட்டதேயில்லை!( நமக்குதான் அப்ப 'காரை'ப்பத்தி ஒண்ணும் தெரியாதே!)

'கவலைப் படாதீங்க. மேலே போயிரலாம், மேலே போயிரலாம்'னு சொல்றானே, "பெருமாளே ! எந்த 'மேலே'யைச் சொல்றான்னு
தெரிலையே"

ஏன் எல்லாரும் சட்டுனு திரும்பி என்னைப் பாக்கறாங்க? சத்தமா சொல்லிட்டேனா?

திரும்ப எல்லாரும் வண்டிக்குள்ள வந்து உக்காந்தோம். பழயபடி மெதுவா மலை ஏறிகிட்டு இருக்கு வண்டி. ரொம்ம்ம்ம்ப நேரமான இப்படியெ
போச்சு.

பொழுது 'பலபல'ன்னு விடிய ஆரம்பிச்சது. எங்க இருக்கோம்னு தெரிலே. ஆனா வெளிச்சம் வந்துகிட்டு இருக்கறதால பயம் கொஞ்சம்
போறமாதிரி இருந்தது. ஆனாலும், 'ரிவர்ஸ்'லே பாக்கறப்ப அந்த மரக்கூட்டங்களும், அதல பாதாளமா இருக்கற பள்ளங்களும்.....
ஐயோன்னு வயித்தைக் கலக்குது. இன்னும் நிஜமாவே கொஞ்ச தூரம்தான்னு சொன்னான். அப்ப மேலெ இருந்து வண்டிங்க ஒண்ணொண்ணா
கீழே வர ஆரம்பிச்சது. மத்த வண்டிங்களைப் பாத்தவுடனே சந்தோஷம் வந்துச்சு.அந்த சந்தோஷத்தை உடனே அமுக்கற மாதிரி நம்ப வண்டி
நின்னே போச்சு.

நல்லவேளையா ஏத்தம் இல்லாத இடமா இருந்தது! கீழே இருந்தும் வண்டிங்க வர ஆரம்பிச்சு, எங்களைத் தாண்டிகிட்டு போகுதுங்க! சூரிய
உதயம் ஆகி, கரகரன்னு வெயிலு மேலே ஏறுது!

அப்பதான், இந்தப் பசங்களை நல்லாப் பாக்கறேன். ரெண்டும் சின்ன பையனுங்க! டிரைவர்க்கு ஒரு இருவது வயசுகூட ஆகியிருக்குமான்னு
சந்தேகம். என்னடா பண்ணப் போறீங்கன்னா, சொல்லுதுங்க, கொஞ்சம் பெட்ரோல் மட்டும் இருந்தா மேலெ போயிரலாமாம்! பயப்படத்தேவை
இல்லையாம். இதுபோல நிறையதடவை வண்டியை ஓட்டியிருக்காங்களாம்.வழக்கமா மேலெ போறவரைக்கும் இருக்கற பெட்ரோலு
இன்னைக்குன்னு பாத்து கம்மியாயிருச்சாம். நாங்க மேலே போற வண்டி எதையாவது நிறுத்தி, கொஞ்சம் பெட்ரோல் கடன் வாங்கிக்
கொடுத்தா, மேலெ போனவுடனே அங்க இருக்கற பெட்ரோல் பங்க்லே வாங்கிக் குடுத்தடலாமாம்.

"அடப் பாவிங்களா! நீங்களே போய் கடன் வாங்குங்கடா"

" அக்கா, அக்கா நாங்க போய் கை காட்டுனா யாரும் வண்டியை நிறுத்தமாட்டாங்க. நீங்க கேளுங்கக்கா"

நானும் இவருமா வண்டியை விட்டு இறங்கி நின்னுகிட்டு போற வர்ற வண்டிங்களைக் கொஞ்சநேரம் வேடிக்கை பாத்துகிட்டு இருந்தோம்.

அப்ப மேலே போற கார் ஒண்ணு எங்களைக் கடந்து போறப்ப கொஞ்சம் மெதுவாப் போனது போல இருந்துச்சா, நான் கையை நீட்டுனேன்.
உடனே அந்த வண்டி நின்னுச்சு. என்னன்னு விஷயத்தைச் சொன்னோம். நல்லவங்களா இருந்தாங்க.தமிழ்க்காரங்கதான்! எங்க கதையைக்
கேட்டுச் சிரிச்சுட்டு,அவுங்க வண்டிலேந்து, அவசரத்துக்குன்னு வச்சிருந்த பெட்ரோலை குடுத்தாங்க.ஒரு லிட்டர் இருக்கலாம். மேலே போனதும்
திருப்பித்தறோம்னு சொன்னோம். அதெல்லாம் வேண்டாம். பத்திரமாப் போய்ச்சேருங்கன்னு சொல்லிட்டாங்க.

அப்புறம் வண்டியைக் கிளப்பி,திருப்பி நிறுத்தி, எல்லா வண்டியும் நேராப் போறது போல மேலே போய்ச் சேர்ந்தோம்.அப்ப மணி என்னன்னா
எட்டு. 'சுப்ரபாதத்து'க்கு, அதாவது மறுநாள் சுப்ரபாதத்துக்குக் கொண்டுவந்து சேர்த்துட்டான்!

'பெட்ரோல் பங்க்'கைப் பாத்தவுடனே, 'நிறுத்துங்கடா, பெட்ரோல் போடலாம்'னு சொன்னதுக்கு அவனுங்க சொன்னது என்னன்னா,
கீழே போய் போட்டுக்குவாங்களாம். மேலே விலை ஜாஸ்தியாம்!

எப்படிடா போவீங்கன்னா அதுக்கும் பதிலை ரெடியா வச்சிருக்கானுங்க. கீழே போறப்ப இஞ்சினை ஆ·ப் செஞ்சிறலாமாம். இறக்கம்ன்றதாலே
அந்த வேகத்துலேயே வண்டி போயிடுமாம். சவாரி கிடைச்சவுடனே கிளம்பிடுவானுங்களாம்!

'எப்பக்கா நீங்க திரும்புவீங்க? நாங்க வேணா 'வெயிட்' பண்ணட்டா'ன்னு கேட்டான் பாருங்க ஒரு கேள்வி!

என்றும் அன்புடன்,
துளசி.

நன்றி: மரத்தடி. ஆகஸ்ட் 2004



மூலவர்


உற்சவர்



கோயில் முன்மண்டபம்





லட்சதீபம் ஏற்றும் அன்பர்கள்.