கல்யாண வீட்டு விஷயங்கள்: ஐந்தாம் நாள்.

இன்றைய ஸ்பெஷல் கிரகசாந்தி பூஜையுடன் ஆரம்பம் நம்மூர் நவகிரக சாந்தி பூஜைதான்.

வீட்டு முன்னால் போட்டுருந்த பந்தலில் குண்டம் வைத்துத் தீவளர்த்து ஹோமம் நடந்தது,.மகளையும் நண்பரையும் இன்னிக்கு இங்கே கூட்டிவருவதான ஏற்பாட்டின்படிப் போய்வரவே பதினொன்னரை மணி ஆகிருச்சு. நல்லவேளையா ரொம்பவும் மிஸ் பண்ணிறலை. பூஜை நடந்துக்கிட்டு இருக்கு. அநேகமா முடியும் நேரம்.

அடுத்த நிகழ்ச்சியா முதல்நாள் அம்மா முந்தானையில் வாங்கி முடிஞ்சுவச்சத் தேங்காய் மூட்டையை ஒரு குச்சியில் மாட்டிக்கிட்டு மாப்பிள்ளை வெளியில் கிளம்புறார். அதுக்குள்ளே அவரோட 'அம்மா பக்கத்து நெருங்கிய உறவினர்கள்' கொண்டுவந்த சீர்களைத் தட்டில் ஏந்திக்கிட்டுப் பாட்டுப் பாடியவாறே வாசல் கேட்டில் இருந்து புறப்பட்டு உள்ளே வர்றாங்க. அப்ப இதுதான் காசி யாத்திரையா இருக்கும்.

மாப்பிள்ளையின் அம்மா & கோஷ்டி அவர்களை எதிர்கொண்டு அழைச்சு, எதிரும்புதிருமா நின்னு சரிக்குச்சரியாப் எதிர்ப்பாட்டுப் பாடினாங்க. அதன்பின் மாப்பிள்ளையை நாற்காலியில் உக்காரவச்சு கொண்டுவந்த சீர்செனத்திகளை ஒவ்வொருத்தரா எடுத்து அவர் கையில் தந்தாங்க. அவரது அக்காமார் பின்னால் ஒரு பெஞ்சில் உக்கார்ந்துக்கிட்டு அதையெல்லாம் வாங்கி அடுக்கிட்டு இருந்தாங்க. ரெண்டு பவுன் எடையில் சங்கிலிகள் ஏழெட்டு வந்துச்சு. மறுநாள் கல்யாணத்துக்கு மாப்பிள்ளை போடப்போகும் உடுப்பு, இன்னும் பலவிதமான பரிசுப்பொருட்கள்.





சொல்ல விட்டுப்போச்சே..... முந்தா நாள் இரவு எல்லாருக்கும் மெஹந்தி போட்டுவிடறதுக்கு ஒரு பெண்மணியை ஏற்பாடு பண்ணி இருந்தாங்க. முதலில் கறுப்பு நிறத்தில் டிஸைன் வரைஞ்சுவிட்டாங்க. அதுக்கப்புறம் ரெண்டு மணி நேரம் ஆனதும் டிஸைனுக்குள்ளே சிகப்பு வண்ணம் வரும்வகையில் இன்னொரு மெஹந்திக் குழாயில் இருந்து 'ஃபில்லிங்' வேலை. ராத்திரி பதினொண்ணுவரை ஒருத்தர் மாத்தி ஒருத்தருன்னு கையை நீட்டிக்கிட்டு உக்கார்ந்திருந்தாங்க. சின்னக்குழந்தைகள்தான் ரெண்டு கையிலேயும் போட்டுக்கிட்டுச் சாப்பிடமுடியாமல் தவிச்சதுங்க. நாங்கெல்லாம் எதுக்கு இருக்கோம். இதுவேணுமா அது வேணுமான்னு கேட்டு ஊட்டிவிட்டோம். வழக்கமாத் தின்றதைவிட அதிகமாத் தின்னுதுங்களே அம்மாக்களுக்கு ஆச்சரியம்:-)

பகல் உணவு வழக்கம்போல் ரொட்லி, ரெண்டுவிதமான காய்கறிகள், சாதம், பருப்பு, பாயசம். கூடவே செம்மீன்கள் கறி. ( இதென்னடா..... எப்பப் பார்த்தாலும் மீன்? நண்டு, இறால், அயிரை மீன் இப்படி ஒன்னுவிடாம தினம் வகைக்கு ஒன்னா ஆக்கிப்போட்டுக்கிட்டு இருக்காங்களே. ஒருவேளை பெங்காலிகளைப்போலக் கடல் உணவு, வெஜிடேரியன் வகையில் வந்துருச்சோ? )

ஒரு பக்கம் பூஜை புனஸ்காரமுன்னு இருக்கு, ஒரு பக்கம் விருந்துவகைகள் இப்படி? சாமியையும் சாப்பாட்டையும் போட்டுக் குழப்பிக்கறது இல்லை. இன்னொண்ணும் கவனிச்சேன். தாலி செண்டிமெண்ட் அறவே இல்லை. எப்போதும் ஆடைகளுக்கேற்ற ஆபரணங்கள். நம்ம பக்கம்தான் எது போட்டுக்கிட்டாலும் கழுத்துலே இருக்கும் தாலியை மட்டும் கழட்டவே கூடாதுன்னு நினைக்கிறோம். பல சந்தர்ப்பங்களில் கொஞ்சம் பொருந்தாமத்தான் ஆயிருது. மருத்துவமனைகளில் இருக்கும்போது மட்டும் போனாப்போகுதுன்னு ஒரு விதிவிலக்கு.

இன்னிக்கு மாலை மறுபடி பார்ட்டி. நல்லவேளையா மழை ஓய்ஞ்சது. கத்ரி ஹாலில் இவுங்க சமூகம் முழுசும் வந்து கூடுனாங்க. மறுநாள் கல்யாணத்துக்காக வந்து சேரவேண்டிய உறவினர் கூட்டமும் உள்நாட்டின் மத்த பகுதிகளில் இருந்து கடைகளைப் பூட்டிட்டு வந்துசேர்ந்துட்டாங்க. நானூறுபேருக்கு இருக்கும். இவுங்க கல்யாணங்கள் எல்லாம் எப்பவும் ஞாயிறுகளில் மட்டுமே வச்சுக்கறாங்க. அப்பத்தானே எல்லாரும் கலந்துக்க முடியும்.

பேய் மழையா இருந்ததால் கூட்டமே இருக்காதுன்னு (தப்பா) நினைச்சுட்டேன். கல்யாண மாப்பிள்ளை, சின்ன வயசுலே சமையலுக்கு ஊறவச்ச அரிசியை நிறையத் தின்னூட்டாரோ? அதான் கல்யாண சமயம் மழை வந்துருக்கு! நம்ம பக்கத்தில் இப்படி ஒரு சொலவடை இருக்குன்னு 'அண்ணியிடம்' சொன்னப்ப அவுங்களும் சிரிச்சுக்கிட்டே......' சமைக்கும் பாத்திரத்தில் இருந்து தட்டுலே எடுத்து வச்சுக்காமல் பசங்க அப்படியே ( 'ஹண்டி மேஸே காயேகேத்தோ') பாத்திரத்தில் கைவிட்டுத் தின்னால் இப்படிக் கல்யாணத்துக்கு மழை வருமுன்னு சொல்வாங்க'ன்னாங்க. பாருங்க இப்படி வெவ்வேற இடமுன்னாலும் சிலதெல்லாம் ஒன்னுபோலவே இருக்கு!!!!

அங்கே விருந்தில் சாமன்கோட் எனப்படும் மீன்கள்தான் பிரதானமா இருந்துச்சு. என்னைப்போல் இருந்த சில வெஜிடேரியன்களுக்கு மட்டும்
அருமையான ஸ்ரீகண்ட். பந்தி விசாரிச்சுக்கிட்டு வரும்போதே மீன் இல்லாத தட்டுக்கு (மட்டும்) இனிப்பு. எல்லாத்துலேயும் ஒரு கணக்குதான். 'குடி'களுக்கும் குறைவே இல்லை. அது பாட்டுக்கு அது இதுபாட்டுக்கு இது.

கணக்குன்னதும் இன்னொண்ணும் சொல்லணும். சமையலிலும் நம்மைப்போல் கண்ணளவு, கை அளவு என்ற பிஸினெஸெல்லாம் இல்லையாக்கும். சமையலை ஆரம்பிக்கணுமா? எடு அந்த கிச்சன் ஸ்கேலை......ஆத்துலே போட்டாலும் அளந்துதான் போடுவாங்க. ஆஹா.... அதுதானா ஒவ்வொரு முறையும் அதே ருசியில் அமையும் ரகசியம்!!!




கல்யாண வீடுகளிலாகட்டும், இன்னும் வேற விசேஷமா நிகழ்வுகள் ஏதும் இருக்கும் வீடாகட்டும் எல்லாரையும் விரட்டி வேலை வாங்கும் ஒருத்தர் கட்டாயம் இருப்பாங்க இல்லையா? கண்ணுக்குப் புலப்படாத வகையில் கையில் சாட்டை வச்சுக்கிட்டு:-))))




இங்கே கமாண்டர் இன் சீஃப் நம்ம மனி மாமிதான். இவுங்களைப் பத்திச் சொல்லலைன்னா அது நியாயம் ஆகாது. இவுங்களை நான் இந்த நாட்டுக்கு முதல்முதலா (அது ஆச்சு 26 வருசம்) வந்து இறங்கிய முதல் நாளின் முதல் மணியிலேயே சந்திச்சேன். அன்னிக்கு அவுங்க வீட்டுலே கல்யாணம். 'ரத்தன்ஜி' குடும்பம். அண்ணனும் தம்பியுமானக் கூட்டுக்குடும்பத்தில் தம்பி மகளுக்குக் கல்யாணம். அழையாத விருந்தாளி? ஊஹூம். இல்லவே இல்லை. எங்க கம்பெனி பங்குதாரர்களுக்கு அழைப்பு இருக்கே. நாங்களும் இப்பக் கம்பெனி ஆட்கள் இல்லையோ? இன்னும் சொல்லப்போனால் இவர்கள் உறவினர்கள் வேற. ஊர் நிலவரப்படி எல்லாருக்கும் சாப்பாடு அங்கேதான். அதனால் மொத்த ஊரையும் வந்த அன்னிக்கே சந்திக்கும் வாய்ப்பு.

மனி மாமியின் மைத்துனரின் இன்னொரு மகள் அட்டகாசமா பரத நாட்டியம் குச்சிப்புடி நடனம் ஆடுவாள். வயசு ஒரு ஏழு இல்லை எட்டு இருக்கும். ஒலிநாடாவில் வரும் பாட்டுகள். இங்கே எந்த விழா நடந்தாலும் (கோயில், Bula Festival, பள்ளிக்கூட விழாக்கள் இப்படி ) இந்தக் குட்டிப்பெண்ணின் நடனம் கண்டிப்பாக இருக்கும். எங்கே, யார்கிட்டே கத்துக்கிட்டதுன்னு விவரம் கேட்டப்ப ஆச்சரியமா ஆகிப்போச்சு. இவள் ஒரு ஏகலைவி:-) துரோணர் யாராம்? வீடியோக்கள்தானாம். அந்தப்பொண்ணு அமெரிக்கா, இங்கிலாந்துன்னு பல இடங்களிலும் கலை நிகழ்ச்சிகள் நடத்தி இருக்கு.

இப்படித் தன்குடும்பத்துலேயும் கலை வளர்த்ததில் மாமியின் பங்கு அதிகம். இவுங்க சமூகத்தில் நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளிலும் ஆர்வமாப் பங்கெடுத்துக்குவாங்க. எதையும் விட்டுக்கொடுக்கறதில்லை. வீட்டுலே விசேஷமா? கூப்புடு மனி பெ(ஹ)ன்னை:-) போனவருசம் மும்பைக்குப்போய் ரெண்டு முழங்கால் முட்டிகளிலும் அறுவை சிகிச்சை செஞ்சுக்கிட்டாங்களாம். ஆனாலும் இந்தக் கல்யாணத்துலேயும் கர்பா, தாண்டியான்னு அசராம ஆடியும் பாடியும் ஜமாய்ச்சது இவுங்கதான். மாமியின் கணவர் இறந்து இப்ப ஒரு 18 வருசமாச்சு.

இன்னொன்னு பாருங்க. இங்கே இவர்கள் சமூகத்தில் விதவைகளை நல்லமுறையில் நடத்தறாங்க. கணவனுக்கு விதி முடிஞ்சு அவர் போயிட்டார். அதுக்காக மனைவியை ஓரங்கட்டணுமா? நியூஸியில் எனக்குத் தெரிஞ்சத் தமிழ் பெண்மணி ஒருத்தர், கணவனை இழந்தவர். அவர் மூத்த மகனுக்குக் கல்யாணம் ஆனபோது அதைப் பார்க்கக்கூட அனுமதி இல்லைன்னு சொல்லி அழுதார். இப்ப இளைய மகனுக்கும் பெண்பார்த்துக்கிட்டு இருக்கோம். என் நிலை இப்படி ஆச்சேன்னு மனப் பிரயாசம்.

அப்ப நான் சொன்னது என்னன்னா...... ' உங்களுக்குத்தான் உண்மையில் மகன் கல்யாணம் பார்க்க உரிமை இருக்கு. மகன் நல்லா இருக்கணுமுன்னு மனப்பூர்வமா நினைக்கறது அவருடைய தாய் தகப்பந்தானே. ச்சும்மா வந்து கூட்டத்தில் சாப்புட்டுட்டுக் கொண்டாடிட்டு போறவங்களை விட உங்க ஆசீர்வாதம்தான் அவருக்கு முக்கியம்.'

(நீலப் புடவையில் மனி மாமி.)

நானும் மனி மாமிக்கு நீங்கதான் இங்கே கமாண்டர் இன் சீஃப்னு பட்டம் கொடுத்துப் பாராட்டுனேன். "ஆப் நைத்தோ இதர் இத்னா மஜா ஆயேகா நஹி. சப் ஸே ஆகே ஆப். பஹூத் அச்சா லகா."

தொடரும்.........:-))

பின்குறிப்பு:

நம்ம சிவிஆர் சொற்படிப் படங்களைப் பெருசாக்கலாமுன்னு நெருப்புநரி மூலம் போட்டுப் பார்த்ததில் சரியாத்தான் வந்துச்சு. ஆனால் அதுகளை நமக்கு வேண்டிய இடத்துக்கு இழுத்துக்கிட்டு வர முடியலை.

பரிசோதனைக்காகப் பப்ளிஷ் செஞ்சு பார்த்துட்டு டிலீட் செஞ்சேன். ஆனா.... கூகுள் ரீடரில் உக்கார்ந்துக்கிட்டு போகமாட்டேன்னு ஒரே அடம். அது அன் எடிட்டட் வர்ஷன் வேற.

இப்ப எக்ஸ்ப்ளோரரில் போய் இழுத்துவந்து வச்சுருக்கேன். சோதனையாப் போயிருக்கு இந்தப் பதிவு(-: