Tui Tai & Beachcomber island ................(ஃபிஜிப் பயணம் பகுதி 7)

ஒரு வாரம் தங்கப்போறேமே இதுலே ஒரு நாள் பீச் கோம்பர் தீவுக்குப் போய்வரலாமுன்னு மகள் கிட்டே சொல்லி இருந்தேன். ஆனா, இப்படி நேரமே கிடைக்காமப் போகப்போகுதுன்னு கண்டேனா என்ன? எட்டுமணிக்குக் கிளம்பும் படகுலே போனால் போய்ச்சேரவே பத்தரை ஆகும். மாலையில் 4 மணிக்கு அங்கே கிளம்புனா வந்து சேர ஆறு ஆறரை. எல்லாம் காத்து நமக்குச் சாதகமா வீசினால்...... இது பாய்மரக் கப்பல். அந்தப் பாய்(??)களை ஏத்துவதும் காத்துக்கு வாகாத் திருப்புவதும், இறக்குவதும்கூட பார்க்கறதுக்கு ஒரு விநோதமான அனுபவம்தான். படகுத்துறைக்குக் காரில் போக ஒரு மணி நேரப்பயணம் இருக்கு. இதே லௌடோகா நகரில் இருந்து கிளம்பிக்கிட்டு இருந்தது படகு. இது ஒரு எக்ஸ்கர்ஷன் ட்ரிப்.

இப்ப என்னன்னா ஏர்ப்போர்ட் தாண்டி நா(ன்)டி நகருக்கருகில் புதுசா படகுத்துறை கட்டிவிட்டுருக்காங்களாம். அங்கே இருந்துதான் போக்குவரத்து எல்லாமும்.

பசங்களை ஏமாத்த வேணாமுன்னு அவுங்களுக்கு மட்டும் டிக்கெட் ஏற்பாடு செஞ்சு கொடுத்துட்டோம். அந்தந்த ரிஸார்ட்களில் இருந்து பிக்கப் செய்து
நா(ன்)டி அருகில் ஒரு ஹோட்டலில் கொண்டு போய் விடுவாங்களாம். அப்புறம் படகுக்காரர்களே அங்கிருந்து எல்லோரையும் கூட்டிப்போய் படகில் ஏத்திக்குவாங்களாம். வரும்போதும் இதேபோல் கொண்டுவந்து அந்த ஹோட்டலில் விட்டுட்டால், பிக்கப் ஏற்பாட்டின்படி ரூமுக்குப் போயிறலாமாம். எல்லாம் பணம் பண்ணத் தெரிஞ்சுக்கிட்டாங்க.



படகின் பெயர் தூயி தாய் Tui Tai.

(அன்று)

முந்தியெல்லாம் நாமே படகுத்துறைக்குப் போயிருவோம். படகுக்குக்குக் கட்டணம் கட்டினால் போதும். உள்ளூர் ஆட்களுக்கு 50% கழிவு இருந்தது.
பீச் கோம்பர் ஒரு சின்னத் தீவு. கரைக்கு ரொம்பக்கிட்டே போகாமல் கொஞ்ச தூரத்தில் கப்பலை நிறுத்துவாங்க. ஆழம் அதிகமில்லாத இடமாச்சே...தரை தட்டிருச்சுனா? அங்கே ஒரு ரிஸார்ட் ஹோட்டேல் மட்டும்தான். அங்கிருந்து ஒரு சின்னப் படகு வந்து நம்மைக் கூட்டிக்கிட்டுப்போய் தரையில் விடும். பொடி நடையாக அந்தத் தீவை அரைமணி நேரத்தில் ஒரு சுத்து சுத்திவந்துறலாம். ஒரு பக்கம் தங்கும் விருந்தினருக்குக் குடில்கள்.

நாம் கட்டும் கட்டணத்திலேயே பகல் சாப்பாடும் உண்டு. தாகசாந்திக்கு மட்டும் பாரில் வாங்கிக்கணும்.


கொஞ்சமும் அலை அடிக்காதப் பளிங்குத் தண்ணீர். கடல்தரையில் இருக்கும் செடிகளும் மீன்களும் பார்த்துக்கிட்டே இருக்கச் சொல்லும். அப்படியேக் குப்புறப்படுத்து மிதந்துக்கிட்டேப் பார்க்கலாம். ஐயோ கண்ணுலே மூக்குலே உப்புத்தண்ணீர் போயிருமே.... போகாது. மூச்சடைச்சுப்போனா? போகவே போகாது. அதுக்குத்தான் ஸ்நோர்க்கேல்Snorkel கருவி இருக்குல்லே!!! ஃப்லிப்பர்ஸ், கண் மாஸ்க், மூச்சுவிடும் காத்துக்குழாய்.

பகல் உணவு முடிஞ்சதும் ஸ்நோர்க்கேல் Snorkeling
செய்ய விருப்பம் இருந்தா அதையெடுத்துப் பொருத்திக்கிட்டு மீன்களைக் கிட்டப் பார்க்கலாம். அப்படியும் முடியாதா?. மாத்து உடுப்பு கொண்டுபோகலையா? ஆனால் தண்ணிக்கடியில் என்னென்ன இருக்குன்னு பார்த்தே ஆகணுமா? கண்ணாடித்தரைப் படகு சவாரி செய்யலாம். சின்னப் படகு. ஒரு பத்துப்பேர்வரை போகலாம். இந்தத் தீவுக் கரையைச் சுத்திப் பவழப்பாறைகள் எக்கச் சக்கமா இருக்கு. அங்கே கொண்டுபோய் படகை நிறுத்துவாங்க. உக்கார்ந்த இடத்தில் இருந்தே அந்தக் கண்ணாடித்தரை வழியா நோகாம, நனையாம எல்லாத்தையும் பார்த்துட்டு வரலாம்.


தனியா இதுக்கெல்லாம் காசு கட்டத் தேவை இல்லை. நம்ம டிக்கெட்டு இதுக்கெல்லாம் சேர்த்துதான். நமக்குப் போர் அடிக்காமப் பார்த்துக்கும் கடமை ஒன்னு அவுங்களுக்கும் இருக்கில்லையா? :-))))

அப்ப நாங்க போய் வந்த மறுநாள்தான் முதல் ராணுவப்புரட்சி வெடித்தது. 1987 மே மாசம். அப்புறம் அதே வருசம் செப்டம்பர் மாசம் இன்னொரு புரட்சி. கிறிஸ்த்துவ நாடா இருக்கணுமுன்னு அறிக்கைவிட்டு, ஞாயித்துகிழமைகளில் சர்ச்சுக்குப் போகும் மக்களைத்தவிர, வேற பொழுதுபோக்குக்காக யாரும் வெளியே வரக்கூடாதுன்னு அபத்தமா ஒரு சட்டம் வந்தது அப்போது.



மகள் போய்வந்துட்டுப் படங்கள் கொடுத்தாள். தீவைத்தவிர மற்ற எல்லாமே மாறிப்போய் இருக்காம். பாய்மரக் கப்பல் இப்ப ரொம்ப ஆடம்பரமான விஷயமாப் போயிருச்சாம். சாதாரண ரெண்டடுக்குள்ள க்ரூயிஸ் படகுலேதான் கொண்டு போனாங்களாம். மீன்வகைகள் கூட புதுவிதமா இருக்காம்.



அன்றும் இன்றும்!





ராணுவப்புரட்சி நடந்தபிறகு, நாட்டின் பொருளாதாரம் ரொம்பவும் கீழ் நோக்கிப் போக ஆரம்பிச்சதும் மற்ற வெளிநாட்டுக் கம்பெனிகளுக்கு அடிச்சது ப்ரைஸ். அவுங்களுக்கு அனுமதி கொடுத்து எல்லாத்தையும் மாடர்னா செஞ்சு வச்சுருக்காங்க. ஆனால் இந்த நாட்டுக்குன்னு இருந்த தனித்துவம் போயிருச்சு.
இந்தியர்களுக்குக் கரும்பு நிலத்தைக் கொடுத்துருந்தா...... இந்த கதிகேடு வந்துருக்குமா? இப்ப இது ஒரு ஈகோ பிரச்சனையா ஆகி இருக்கோ என்னவோ?



இன்னிக்கு மாலையில்தான் கல்யாணம் நடக்கப்போகுது. மாப்பிள்ளைவீட்டுக் கூட்டத்தோடு நாங்கள் சேர்ந்து வரப்போறதில்லை. மகளும் நண்பரும் கல்யாணத்துக்கு வர்றாங்க. முன்னரே செஞ்சுக்கிட்ட ஏற்பாட்டின்படி ஒரு மணிக்கு மகளையும் நண்பரையும் கூட்டிக்கிட்டு நா(ன்)டி போறோம். ஒன்னரைக்குத் தோழி வீட்டில் சாப்பாடு. அங்கே இருந்து மாலையில் உடை மாற்றிக்கிட்டுக் கல்யாண மண்டபத்துக்குப் போகணும்.

காலையில் பத்துமணிக்குக் கிளம்பிட்டோம். சுகர் சிட்டிக்கு வந்து கொஞ்சநேரம் சுத்துனோம். துறைமுகத்தையொட்டி இருக்கும் இடத்தையெல்லாம் பூச்செடிகள் வச்சு அழகுபடுத்தி இருக்காங்க. காங்க்ரீட் நடைபாதை, கட்டைச்சுவர் எல்லாம் கட்டி இருக்கு. அடுத்தபக்கம் ஏதோ பெரிய குளத்தின் கரையில் இருப்பதுபோல இருக்கு. கடல்தான் இப்படி ஆர்ப்பாட்டமில்லாமல் அமைதியா கிடக்கு.
உள்ளூர் ஆள் ஒருத்தர் தூண்டிலில் சின்ன வலைப்பையைக் கட்டி இரால் பிடிச்சுக்கிட்டு இருந்தார்.




கொஞ்ச தூரத்தில் ரெண்டு பெரிய, பயணிகள் வரும் க்ரூயிஸ் கப்பல்கள் நின்னுக்கிட்டு இருந்துச்சு. போட் வரும் தினங்களில் கடைக்காரர்களுக்கு முந்தியெல்லாம் நல்ல வியாபாரம் இருக்கும். ட்யூட்டி ஃப்ரீ போர்ட்தான். இப்ப விலைவாசி எல்லாம் ஏகத்தும் எகிறிப்போனதால் அந்தந்த நாட்டுக்குள்ளேயே வாங்கிக்கறதுதான் மலிவா இருக்கு. குறைஞ்சபட்சம் வாரண்டியாவது இருக்குமே.

விசேஷத்துக்குத் தலைமைதாங்கி நடத்திக்கொடுங்கன்னு பெருந்தலைவர்களைக் கேட்பது போல கர்னல் ரம்பூக்காவை, ராணுவப்புரட்சி நடத்திக் கொடுங்கன்னு அழைப்பு வருதாம். "எனக்கு வேற வேலை இல்லையா? அப்ப நாடு சீர்குலையுற மாதிரி இருந்துச்சேன்னு நான் நடவடிக்கை எடுக்கும்படி ஆச்சு. இப்ப ஓரளவு முன்னேற்றம் ஃபிஜியன்களுக்கு ஏற்பட்டு இருக்கு"ன்னு Coup Leader Col. Rambuka தன்னுடைய 20 வருட நினைவுகளைப் 'பிஜி டைம்ஸ்' என்ற உள்ளூர் தினசரியில் சொல்லி இருக்கார். கொசுவத்தி அவருக்கு மட்டும் இருக்காதா என்ன?

இந்தியர்கள் மெஜாரிட்டியா இருக்கும் மந்திரிசபை, (இத்தனைக்கும் பிரதமர் ஒரு ஃபிஜியந்தான்) அமைஞ்சவுடன் நாடு சீர்குலைய ஆரம்பிச்சதாமா? அறிக்கை விட்டுக்கிட்டு இருக்கார். மகேந்திரச் சௌத்தரி பிரதமர் ஆனதும் இப்ப சில வருசங்களுக்கு முன்னே ஜார்ஜ் ஸ்பைட் ஒரு புரட்சி நடத்துனது அநேகமா உங்களில் சிலருக்குத் தெரியும்தானே? அப்ப வீட்டுக் காவலில் வச்சுக் கொடுமை செஞ்சாங்கன்னு சொன்ன சௌத்தரி, இன்னிக்கு இங்கே இருக்கும்,அவருடைய 'எதிரிகள்' அமைத்த தாற்காலிக அரசாங்கத்துலே நிதி அமைச்சரா இருக்கார். 'அரசியலில் இதெல்லாம் சகஜமப்பா' ன்னு சொல்லிக்கலாம். இந்தியர்களைக் காப்பாத்த நிதி ஏதும் ஒதுக்கீடு செஞ்சாரான்னு தெரியலை.

போற வழியில் ஹரே கிருஷ்ணாவில் அஞ்சு நிமிசம் புகுந்து புறப்பட்டோம்.

தோழிக்குப் படிச்சுப்படிச்சுச் சொல்லி இருந்தேன், சாதாரணச் சமையலா இருக்கணுமுன்னு. ஒரு பருப்பு சாதம் போதுமே. தினம் கல்யாண வீட்டுச் சாப்பாடு ஹெவியா இருக்கே. கேட்டுருவாங்களே!!!! தோழி வீட்டில் பால்பாயஸத்தோடு விருந்து.

சாப்பாடு ஆனதும் பசங்களை ஊர்சுத்த அனுப்புனோம். டூரிஸ்ட் கப்பல் வந்துருக்குன்னு பல கடைகள் இன்னிக்குத் திறந்து இருக்கும். தோழியின் கடை திறக்கலை. எங்களுக்காக லீவு விட்டாச்சு. எல்லாம் சும்மா வந்து பார்த்துக்கிட்டுப் போறாங்களே தவிர, ஒன்னும் வாங்கறது இல்லையாம். குட்டியேட்டனும், கோபாலும் பேசறமாதிரி நடிச்சுட்டு தூக்கம் போட ஆரம்பிச்சாங்க. நானும் தோழியும் விட்ட இடத்தில் இருந்து பழங்கதை பேசத் தொடங்கினோம்.

பசங்கள் திரும்பிவந்தப்ப எனக்காக ஒரு போட்டோ எடுத்துவந்தாங்க.


டவுனில் கூட்டம் ரொம்ப இல்லையாம். நாலரைக்கு ஒரு சாயா குடிச்சுட்டு கல்யாணத்துக்கு உடை மாற்ற ஆரம்பிச்சோம். எனக்கு ஒரு அஞ்சு நிமிசம். மகளுக்கு ஒரு அம்பது நிமிசம்.

அஞ்சரைக்குத் தோழியிடம் பிரியாவிடை பெற்று, செவ்வாய் ஊருக்குத் திரும்பும்தினம் நேரம் கிடைச்சால் ஒரு எட்டு வந்து போறோமுன்னு சொல்லிட்டுக் கல்யாணமண்டபம் வந்தோம். அந்த நிகழ்ச்சிகள் தனிப்பதிவா வருது.

தொடரும்...............:-)