நீங்க வரலையா? அதனால் என்ன? நான் வரேன்!

கிளம்புனவரோடு ஒட்டிக்கிட்டே நானும் போயிட்டேன். இப்படி ஒரு எளிமையான பக்தியைப் பார்க்கும் ச்சான்ஸ் கிட்டுமுன்னு எதிர்பார்க்கவே இல்லை!

போனவருசம் புள்ளையார் சதுர்த்தியை, ஸ்ரீ கிருஷ்ணா ஸ்வீட்ஸ் உதவியுடன் முடிச்சுக்கிட்டேன். போதும் ஒருமுறை நோகாம நோம்பு கும்பிட்டதுன்னுட்டான் கணேசன். கொழுக்கட்டை வழக்கம்போல் தகராறு. விட்டேனா பாருன்னு சின்னக் கிண்ணம் நிறைய தேங்காய், வெல்லம் சேர்த்து இனிப்புப் பூரணம் பண்ணி வச்சுக்கிட்டேன். தோழி ஒருத்தரின் அம்மா சொல்வாங்களாம், பூரணம் பண்ணாவே கொழுக்கட்டை செஞ்ச பலன் வந்துருமுன்னு. வாழைப்பழச் சோம்பேறிக்கு வசதியான பொன்மொழி! இந்த மாதிரி நல்ல விஷயங்களைமட்டும் என்ன ஏதுன்னு கேக்காம 'கப்'னு பிடிச்சுக்குவேன்.

ஒரு கப் அரிசிமாவு.......... சரி வேணாம் விடுங்க. எண்ணி அஞ்சே அஞ்சு கொழுக்கட்டைகளை அஞ்சாமல் செஞ்சு, பாகிஸ்தானில் இருந்து மடியா வந்த பத்லா சேமியாவைப் பாயசமாக்கி, ஒரு கொண்டைக் கச்சான் சுண்டலும் பண்ணி வச்சு, அஞ்சு மணிக்கு வரப்போகும் கோபால் வருகையை எதிர்நோக்கி இருந்தேன். அவர்தான் புள்ளையாரான்னு கேக்கப்பிடாது!
தாய்லாந்தில் இருந்து அன்னிக்குத்தான் வர்றார். வந்தார். ரெண்டுபேருமா சேர்ந்து சாமியைக் கும்பிட்டோம். கொழுக்கட்டையை (கஷ்டப்பட்டு) தின்னும் நேரம் வேதனையைப் பொறுக்க முடியாமல் பவர் போயிருச்சு. மெழுகுவத்தி வெளிச்சத்தில் மேக்கப் போட்டுக்கிட்டு நான் தயாரானதும், நாங்க கிளம்பி நம்ம கோவிலுக்குப் போனோம். அடைமழை வேறு பிடிச்சுக்கிச்சு.
அடடா...... என்னன்னு சொல்வேன்? ஜகஜ்ஜோதியா புள்ளையார் ஜொலிப்போட நிக்குறார். கரண்டு நின்ன கலாட்டாவில் கேமெராவை எடுக்காமப் போயிட்டேனே:(
'இதுக்குப்போய் பெருசாக் கவலைப்படாதே. நான் இன்னும் ஒரு எட்டுநாள் இருக்கப்போறேன்'னு சொன்னார் பெரியவர். கோவிலில் வலம் வந்தால், சின்ன அரங்கமேடையில் லவகுசர்கள், சீதா, கண்ணன், யசோதா, வால்மீகி, தொட்டில் கண்ணன், ஒய்யாரமாக் கால்நீட்டி அமர்ந்திருக்கும் பிள்ளையார் இப்படி ஒரு கொலு! கண்ணை ஓட்டுனப்ப ஒரு சங்கு ஆப்ட்டது, என்னப்பா ஒரு ஆச்சரியம்? பிள்ளையார் மாதிரி தும்பிக்கை சுழிச்சு இருக்கு!!!!
தினமும் மாலை 7 மணிக்கு பஜனை உண்டு. அதுக்குப்பிறகு லங்கர். 'கட்டாயம் போயிறணும்.' அட.....சாப்பாட்டுக்கில்லைங்க. பக்திப் பரவசத்தில் பஜனை செய்யணுமுன்னுதான். இன்னிக்குக்கூடப் பாருங்க மெனு.....இட்லி, சட்னி & சாம்பார் ஆளுக்கு நவ்வாலு வச்சு விளம்பிடலாம்னு திட்டம். நான் சாப்பிடாமலே கிளம்பிட்டேன். இவருக்கும் பயண அலுப்பு. சீக்கிரம் வீட்டுக்குப் போகலாமுன்னுதான். வீட்டுக்கு வந்தால் மழையும் விட்டபாடில்லை கரண்டும் வந்தபாடில்லை:(
மறுநாள் கோவிலுக்குப் போனால் எதிரில் இருக்கும் மைதானத்தில் டெண்டுகொட்டாயில் திடீர் கோவில் (நேற்றுப்பெய்த மழையில்)முளைச்சுருக்கு. ஏர்ஃபோர்ஸில் இருக்கும் மராட்டியர்களின் கைவரிசை. நமக்குத்தான் எல்லாத்துக்கும் ஒரு கொசுவத்தி இருக்கே! பூனா வாழ்க்கையை மனசில் ஓட்டிக்கிட்டே அங்கே போய் தரிசனம் முடிச்சுக்கிட்டோம்.
அடுத்து நம்ம கோவிலுக்குப் போய் வேணுங்கற அளவு க்ளிக் செஞ்சுக்கிட்டேன். நமக்கு இப்போ கோவிலின் (அன்)அஃபீஸியல் ஃபோட்டாக்ராஃபர் என்ற உரிமம் வேற கிடைச்சுருக்கு.
பஜனை நடந்துக்கிட்டு இருக்கு. கேரள சமாஜ பஜனைக்குழு அன்பர்கள் போடுபோடுன்னு போட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க. இந்தப்பக்கம் தமிழர்களா ஒரு ஏழெட்டுப்பேர் உக்கார்ந்துருந்தோம். இந்தப்பக்கம் ஒரு பாட்டு தொடங்கறதுக்குள்ளே விநாடி இடைவெளியில்லாம அவுங்க சுப்ரமண்யா, ஐயப்பான்னு எடுத்துவிட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க. கடவுளுக்கு மொழித்தகராறு இல்லை. ஆனால் நம்ம ஆளுங்களுக்கு(ம்) ஒரு ச்சான்ஸ் கொடுக்கவேணாமா? மைக்கை நகர்த்தி வைக்கக் கிடைச்ச 001 விநாடி கேப்புலே ' ஒருமணிக்கொருமணி எதிரெதிர் ஒலித்திட' ஆரம்பிச்சுட்டார் ராஜசேகர்! இவர்தான் முருகனின் காரியதரிசி. நாங்களும் கூடவே சிந்து பாட ஒட்டிக்கிட்டோம். அவுங்க விடறதா இல்லை. நாங்களும்தான். சபாஷ் சரியான போட்டி!!!! ஆறெழுத்து மந்திரமுன்னு ஆரம்பிச்சு அஞ்சு நாலு மூணு ரெண்டு ஒன்னுன்னு குறைச்சுக்கிட்டே வந்த ஒரு மலையாளப்பாட்டு அட்டகாசமா இருந்துச்சுன்றதையும் ஒத்துக்கொள்ளத்தானே வேணும். அண்ணாவில் ஆரம்பிச்சு, நைசா தம்பியே எல்லாத்தையும்,( நான் புகழ் பாடும் பாட்டைச் சொல்றேன் ) எடுத்துக்கிட்டார். தம்பி முருகனுக்கு அரோஹரா!

ஒம்போது மணிக்கு பஜனை, மகா ஆரத்தி முடிஞ்சு சாப்பாடு உண்டு. நமக்கு அவ்ளோநேரம் இருக்க முடியாது. முழங்கால் வலி முடுக்க ஆரம்பிச்சதும் எழுந்து வந்துட்டோம். நாளைக் கதை நாளைக்கு..... .

அடுத்தநாளில் டெண்டுக் கொட்டாய் காணாமப்போய் இருந்துச்சு. ஒவ்வொருநாளும் போக இயலாமல் கிடைக்கும் நாட்களில் போய் ரெண்டு பஜனைப் பாட்டுகளைக் கேட்டுட்டு வந்தோம். சனிக்கிழமை போனப்ப புள்ளையாருக்கு முன்னால் ஒரு நந்தி முளைச்சுருந்தார். நம்ம கோவிலில் இருக்கும் தட்சிணாமூர்த்திக்கு ஏற்ற பொருத்தமான சைஸ்! அரசு மருத்துவமனையில் கட்டிடங்களை விரிவாக்க அங்கே இருந்த சின்ன கோவிலை இடிச்சுட்டாங்க. சாமி எங்கே போனாரோ தெரியலை. நந்தி மட்டும் நம்ம கோவிலுக்கு வந்துட்டார். (கிடைக்கணும் என்பது கிடைக்காமல் போகாது!) இனிமேல் ப்ரதோஷ பூஜைகளை ஆரம்பிச்சுடலாமுன்னு ராஜசேகர் அறிவிச்சார்.
மறுநாள் பிள்ளையாரை விஸர்ஜனம் செய்யப்போறோம். பதினொன்னுக்குப் பஜன், 12 மணிக்கு ஆரத்தி, பனிரெண்டரைக்குச் சாப்பாடு. 1.31க்கு கிளம்பி ஆறுநோக்கிப் போறோம் ஒன்னரைவரை எமகண்டம். பக்கா ப்ளான். எல்லாமே சரியா 'இந்திய நேரத்துக்கு' நடந்துச்சு:-)
இன்னிக்கு பஜனை ஸ்பெஷல் ஏர்ஃபோர்ஸ் மனைவியரின் தீர்த்தமண்டலி. முதல் நாள் புள்ளையார் சதுர்த்தியன்னிக்கு இவுங்க வந்து பாடித்தான் ஆரம்பமே ஆச்சு. இந்தியா பூராவும் வந்து பாடுனதா அர்த்தம். காஷ்மீர் முதல் கன்னியாகுமரிவரை பரதகண்டம் அனைத்துப் பாகங்களிலும் உள்ளவர்களின் பிரதிநிதிகளாச்சே! அதனால் கடைசி நாளிலும் நீங்க வந்து பாடி அவரை வழி அனுப்புன்கன்னு கேட்டதும் சந்தோஷமா வந்தாங்க. தென்னிந்தியாவில் காணக்கிடைக்காத விசேஷம் இவுங்க ஆட்டம் & பாட்டம். ஒருத்தர் எழுந்து ஆடிப்பாட, பின்பாட்டுக்கு மொத்தக்கூட்டமும் கரைகாணா மகிழ்ச்சியுடன் மேளங்கொட்டி, தாளம்தட்டி ஆடுவதைப் பார்த்தால் நமக்கும் கூடவே போர் ரெண்டு குத்தாட்டம் ஆடலாமான்னு தோணியதென்னவோ நிஜம். என்ன நெளிவு, என்ன ஆட்டம், என்ன Bபாவம். மனத்தளைகளை மீறிய கொண்டாட்டம் அது!

பனிரெண்டரைக்கு சாப்பாடு கொண்டுவந்து தரச்சொல்லி கார்த்திக் ரெஸ்ட்டாரண்ட் உரிமையாளர் குணாவிடம் சொன்னால்..... சொன்ன பேச்சைக் கேக்கமாட்டேன்னு அடம்பிடுச்சு 12.25க்கே மணக்க மணக்க சாம்பார்சாதத்தைக் கொண்டுவந்து இறக்கிட்டார். இன்னொரு பெரியபாத்திரத்தில் தனியா சாம்பார் வேற! இதுக்கிடையில் 12 மணிக்கு ஸ்வாமிகளுக்கு நைவேத்தியம் 'காமிச்சு' சக்கரைப் பொங்கலை விநியோகித்து ஆடிப்பாடும் கோஷ்டிக்குக் கொஞ்சம் குளுகோஸை ஏத்துனோம். கோவில் குருக்கள் ப்ரகாஷின் கைப்பக்குவம்.
பாட்டுகளுக்கிடையில் திடீர் திடீர்னு, 'வெற்றிவேல் முருகனுக்கு' ன்னு ராஜசேகர் ஆரம்பிச்சதும் ஏர்ஃபோர்ஸ் தீர்த் மண்டலி கப்சுப்ன்னு ஒடுங்கிரும். அதுக்காக விட்டுறமுடியுமா? புதுசா ஒன்னுமில்லை. பயந்துறாதீங்க. ஹரஹரான்னு நீங்க சொல்றதுதான் இது. கொஞ்சம் நீட்டி ஹரோஹரான்னு சொல்லுங்கன்னு சொல்லவச்சுட்டாருல்லே. அடுத்தமுறை அந்த ஹ வை அ வாச் சொல்லிக் கொடுத்துத் தமிழ் கற்றுத்தந்த புண்ணியத்தைத் தேடிக்கப்போறேன்:-)

தீபாரதனை முடிஞ்சு பிள்ளையாரை ஸ்தானத்தில் இருந்து நகர்த்த ஆரம்பிச்சப்போ மணி சரியா 1.32. எமகண்டத்தில் நகருவேனான்னு கெட்டியா இடம் புடிச்சு களிமண் புள்ளையாரா உக்கார்ந்துருந்தார். அலங்கரிச்ச வேனில் ஏத்தும்போதுதான் களிமண் கனம் தெரிஞ்சது.
இந்தப்பக்கம் அவரை சரியா நிக்கவச்சு ஆடாமல் இருக்க ஏற்பாடுகள் நடக்கும் சமயம் இன்னொரு பக்கம் சாம்பார்சாத விநியோகம். சுடச்சுட இருக்கும் சாம்பார் சாதத்தில் இதயம் நல்லெண்ணையைச் கலந்து கோரியெடுத்து தட்டுகளில் விளம்புனதும் அப்படியே வாயில் வழுக்கிக்கிட்டுப்போய் வயித்தில் விழும்போதே இதயத்தில் இடம் பிடிச்சது. அட்டகாசமான ருசி.
இந்த வடநாட்டு மக்களுக்கு சாம்பாரின் மகிமை நம்மைவிட நல்லாவே தெரிஞ்சுருக்கு! ஆப் லோகோங்கோத் தரா சாம்பார் பனானாகே ஹம்கோ நை ஆத்தி. அடியாத்தீ............அதெப்படி வரும்? நாங்க நாங்கதான், நீங்க நீங்கதான்! கவலைப்படாதீங்க. முருகன்போடும் சோறு. ருசியே தனி. வெளுத்துக் கட்டுங்க! சொன்ன பேச்சை மறுக்காமல் ஒரு கட்டு கட்டுனாங்க.
நாங்க எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடிச்சுக் கோவிலைச் சாத்திப் பூட்டிட்டுப் புள்ளையாரை வளாகத்தைவிட்டு வெளியில் கொண்டுவரும்போது மணி சரியா 2.25. ஒன்லி 55 நிமிஷம் லேட்.
முன்னால் ஒரு வண்டி, பின்னால் நம்ம வண்டி. நடுவிலே புள்ளையார், நமக்குப்பின் கோவில் ஏற்பாடு செஞ்சுருந்த பஸ்.

ராம்தர்பாரை நோக்கிப் போனோம். நானே வரேன்னு தமிழர்கள் குடி இருப்பை நோக்கி அண்ணல் போறார். அவரைத் தொடர்ந்து நாங்களும் போறோம்.

பதிவின் நீளம்கருதி மீதி நாளை.

தொடரும்..............:)