பாம்பனும் பாம்பனும்

நெஞ்சாங்கூட்டில்.........நீயே நிற்கிறாய் ( பாகம் 2)

மத்திய கைலாஷ் கோயிலை இடிக்கப் போறாங்களாமே. வேற இடத்துலே கோயிலை மாத்திக்கறதுக்குக் கோயில் நிர்வாகம் சம்மதிச்சுட்டாங்கன்னு படிச்ச நினைவு. எதா இருந்தாலும் சம்பவம் சம்பவிக்குமுன் போய்ப் பார்த்துட்டு வந்துறலாமுன்னு வருஷக்கடைசியன்னிக்குக் கிளம்பினோம்.


அடையார் போகும் வழியில்ராஜ்பவன் எல்லாம் தாண்டிப் போனால் சி.எல்.ஆர்.ஐக்கு( இதைப் பார்த்தவுடன் நம் மா.சிவகுமார் ஞாபகம்வந்தது. ஆட்டோவில் பயணித்த ஒவ்வொரு முறையும் சிவகுமாரின் நினைவு வந்ததைத் தடுக்க முடியலை.காரணம் அப்புறம் ஒரு பதிவில் சொல்றேனே)எதிரில் கோயிலும், கோயிலைச் சுத்திப் புதுசா ஒரு ரோடும் இருக்கு. அனாவசியமா எதுக்குக் கோவிலை இடிக்கணுமுன்னு, அதைச் சுத்தி ரோடு போட்டுட்டாங்களாம். நல்லதுதான்.போற வர்ற வண்டிகளுக்கு கோயில் சுத்துன புண்ணியம் கிடைக்கும்:-)


உள்ளே நடுவில் ஒரு பிள்ளையார் சன்னிதியும், வெளியே அங்கங்கே சிவன், ஸ்ரீ ராமர், சக்தி, முருகன், ஆஞ்சநேயர், பைரவர் ன்னு தனித்தனியாக சந்நிதிகள் சுத்திவர இருக்கு. இங்கே என்ன விசேஷமுன்னா, பிள்ளையார் சதுர்த்திதினம், சூரியனுடைய கிரணங்கள் பிள்ளையார் சந்நிதியில் இருக்கும் மூலவர் மேல் விழுகிறதாம். அதுவுமில்லாமல் 'இன்னொரு சந்நிதி அத்யந்த ப்ரபு'வுக்கு இருக்கு. ஹரனும் ஹரியும் பாதிப்பாதி உருவமா இருக்கற ஹரிஹார்( கர்நாடகா) மாதிரி பிள்ளையாரும் ஹனுமானும் பாதிப்பாதி உருவமா இணைஞ்சிருக்காங்க.


உள்ளே படங்கள் எடுக்க அனுமதி இல்லை. ஆனா வெளியில் இருந்து கோயிலையாவது எடுத்துருக்கலாம். என்னமோ விட்டுப்போச்சு. இந்தக் கோயிலுக்கு ஒரு வெப்சைட் கூட இருக்கு.


புதுப்புதுக் கோயில்கள் பெருகி வர்றதைப் புரிஞ்சுக்க முடியுது. மக்கள் தொகை பெருகிவரும் வேகத்தைப் பார்க்கறப்ப,அதுக்கு ஈடா, நம்பிக்கையை வளர்க்கக் கோவில்களும் எண்ணிக்கையில் வளரத்தானே வேணும். அதே சமயம் எத்தனையோ சரித்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பழைய கோயில்கள் கவனிப்பாரில்லாமல் எப்போ இடிஞ்சு விழுமோ என்ற நிலையில் இருக்கறதைப் பார்க்கும்போது, 'நம்ம ஜனங்கள் இதையும் கொஞ்சம் சீரமைச்சுக் கொண்டாடினால் என்ன?' ன்னு இருக்கு.



இங்கே இருந்து காந்தி நகர் பக்கம்தானே............ பத்மநாபசுவாமி கோயிலுக்குப் போகலாமுன்னு ஒரு ஆட்டோக்காரரை நிறுத்திக் கேட்டாச்சு. 'எனக்குத் தெரியும் சார். அது பெசண்ட் நகர்லே இருக்கு'ன்னு சொல்லி எங்களைக் கொண்டுபோய் விட்ட இடம் திருவான்மியூர்லே பாம்பன் சுவாமிகள் சமாதியான இடம்!


இப்படி ஒரு இடம் இருக்குன்னே தெரியாத எங்களுக்கு இன்னிக்கு இங்கே வரணுமுன்னு விதிச்சிருக்கு. உள்ளே போனோம். நல்ல பரந்த வெளி. முன் பக்கம் அழகான சின்ன தோட்டம். செயற்கைக் குளம், அதில் மிதக்கும் அல்லி ஆம்பல். இடதுகைப் பக்கம் சுவாமிகள் ஜீவ சமாதியான இடம். சின்ன மண்டபத்தில் பெரிய திருவுருவப் படம். அதுக்குமுன் செவ்வக வடிவில் தியான மண்டபம். சில குழந்தைகள் குழுவா உக்கார்ந்து என்னமோ படிக்கிறாங்க.அவருடைய உபதேசங்களா இருக்குமோ? மண்டபத் தூண்களில் உபதேசங்கள் சில எழுதி வச்சிருந்தாங்க. விதானத்துலே தாமரை அலங்காரத்தில் தமிழ் எழுத்துக்கள். என்னன்னு படிக்கணுமுன்னு தெரியலை. புதிர் போல இருக்கு!


மூணு பக்கமும் படிக்கட்டுகள் அருகில் யானைகள். கொள்ளை அழகு. இந்த சுவாமிகள் ராமேஸ்வரம் பக்கத்தில் பாம்பன் என்ற ஊரில் 1848 லே பிறந்தவராம். அப்ப அவர் பெயர் அப்பாவு. அருணகிரிநாதரை தன்னுடைய மானசீக குருவா ஏத்துக்கிட்டு முருகன்மேல் தீராத பக்தியுடன் இருந்தாராம். முப்பது வயசுலே கல்யாணம். அப்புறம் மூணு குழந்தைங்க.


சம்சாரியா இருந்து அப்புறம் சந்நியாச வாழ்க்கைக்கு மாறிட்டாராம். முருகன் மேல் 6666 பாடல்கள் எழுதி இருக்காராம்.அதுலெ ரொம்பக் குறிப்பிடத்தக்கது ஷண்முகக் கவசம். 1929ல் தன்னுடைய 81 வது வயசில் தன்னுடைய சீடர்களிடம் பொறுப்பை ஒப்படைச்சுட்டு உயிரோடு சமாதிக்குள்ளே இறங்கிட்டாராம்.


இந்த மண்டபத்துக்குப் பக்கத்தில் ஒரு முருகன் கோவில் இருக்கு. ஆறுமுகத்தோடு இருக்கார். அங்கேயும் ஒரு பெரிய ஷெட் போட்டு வச்சுருக்காங்க. விசேஷ நாட்களில் அங்கே பந்தி போட்டு அன்னதானம் நடைபெறுமாம்.நல்ல அருமையான கடற்கரை மணலும், தெங்குமா அந்த இடம் ரொம்பக் குளுமையா இருக்கு. அங்கே ஒருகட்டிடம் கட்டி அதை அலுவலகமாவும், சுவாமிகளின் உபதேசங்கள், பாடல்கள் எல்லாம் புத்தகமாவும் போட்டு விற்பனைக்கும் வச்சுருக்காங்க.



இவரைப்பத்தி ஒரு அற்புத நிகழ்ச்சியும் சொன்னாங்க. ஒரு சமயம் இவருக்குக் காலுலே அடிபட்டு, சென்னை பொது மருத்துவமனையில் சேரும்படி ஆச்சாம். அப்போ பிரிட்டிஷ்காரர்கள் ஆட்சியாக இருந்த காலக்கட்டம். காலை வெட்டி எடுத்துறணுமுன்னு டாக்டர்கள் சொல்லிட்டாங்களாம். இவர் மட்டும் விடாம ஷண்முகக்கவசம் பாடிக்கிட்டே இருந்தாராம்.கடைசியில் அந்த மருத்துவர்கள் அதிசயிக்கிற மாதிரி இவர் கால் குணமாயிருச்சாம். அவர் இருந்த வார்டு சுவற்றில் முருகனுடைய உருவம் தென்பட்டதாம். அங்கெ இருந்த எல்லாருமே அதைப் பார்த்தாங்களாம். இன்னைக்கும் அந்த குறிப்பிட்ட வார்டில் அந்தக் குறிப்பிட்ட நாளில் பூஜை செய்றாங்களாம்.



வாயைத் திறக்காம எல்லாத்தையும் கேட்டுக்கிட்டோம். இன்னிக்கு பத்மநாபனைப் பார்த்தே தீரணுமுன்னு மறுபடி ஒரு ஆட்டோவைப் பிடிச்சு, 'விளக்கு விளக்குன்னு விளக்கி' அடையாறு காந்தி நகர் ரெண்டாவது மெயின் ரோடில்இருக்கும் கோயிலுக்கு வந்து சேர்ந்தோம். கோயிலை அடைக்க இன்னும் அரைமணி நேரம்தான் இருக்கு.


வாசலுக்கு நேரா பாம்பின் மீது பள்ளி கொண்ட பதும நாபர். மனசுக்குள்ளே பிரமாண்டமாக் கற்பனை செஞ்சு வச்சுருந்தேன். கொஞ்சம் 'பொசுக்'குன்னு ஆகிருச்சு. திரு அனந்தபுரத்தில், பள்ளிகொண்டவனை மூன்று வாசலில் பார்க்கணும். தலை ஒரு வாசல், இடை ஒரு வாசல், கால் ஒரு வாசல்ன்னு. அதையே மனசுக்குள்ளே இத்தனை நாளும் போற்றிப் பாதுகாத்தது தப்பாப் போச்சு. ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாலெகூட நம்ம திருப்பது தேவஸ்தானக் கோயிலிலே பின் வாசலிலே ஒரு பள்ளிகொண்டவனைப் பார்த்தது நினைவு வந்தது. இங்கேயாவது எதோ பரவாயில்லை என்ற சைஸ். அது (தி.நகரில்) ரொம்பக் குட்டியூண்டு. ஆறடி இருந்தாலே கூடுதல். வைகுண்ட ஏகாதசி ஸ்பெஷலா இருக்குமுன்னு நினைச்சேன்.


இடது பக்கம் பிள்ளையார். சிகப்பு, பச்சை, வெள்ளைன்னு கற்கள் பதிச்ச கவசத்தோடு ஒரே ஜொலிப்பு. ஓஹோ......நல்ல காசு இருக்கற கோயில்தான் போல. வலம் வரும்போது கவனிச்சது சக்கரத்தாழ்வாருக்கு வெள்ளிக் கவசம் மாட்டி விட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க. கோவில் நிர்வாகி( அப்படித்தான் இருக்கணும்) மேற்பார்வை பார்த்துக்கிட்டு இருக்கார்.அவர்கிட்டே, இந்தக் காட்சியைப் படம் எடுக்கலாமா?'ன்னு கேட்டதுக்கு 'தாராளமா எடுத்துக்குங்கோ'ன்னு சொன்னார். கூடவே 'வைகுண்ட ஏகாதசியன்னிக்கு தங்கரதம் இழுத்தோம். பிரமாதக் கூட்டம். அன்னிக்கு வந்துருக்கலாமே'ன்னு சொன்னார். தங்கரதம் அங்கேயே ஒரு கண்ணாடி அறையில் நிக்குது. க்ளிக் க்ளிக் க்ளிக். சின்ன ரதம்தான். ஆனா தங்கமாச்சே! கருவறையின் வெளிப்புறம் மூணு பக்கச் சுவத்திலும் இருக்கும் கடவுளர் உருவங்களுக்கு வெள்ளிக் கவசங்கள் போட்டு வச்சுருக்காங்க. கொடுப்பினை.


சாமிகள் கூட நல்ல இடத்தில் இருந்தாத்தான் அலங்காரமும் அமர்க்களமும். இந்தப் பிள்ளையாரையே எடுத்துக்குங்களேன்,எவ்வளவு ஜோரா இருக்கார். எத்தனை இடத்துலே காத்துக்கும் மழைக்கும் பாதுகாப்பில்லாம, ஏன் ஒரு விளக்கு ஏத்தி வைக்க நாதி இல்லாமல்கூட இருக்கற பிள்ளையார்களைப் பார்த்திருக்கேன்...........ப்ச். 'எல்லாம் இருக்கும் இடத்தில்இருந்துவிட்டால் எல்லாம் சொர்க்கமே'ன்னு கவிஞர் கண்ணதாசன் பாட்டு மனசுலே ஒரு மூலையில் வந்து நின்னுச்சு.


பரமபத வாசல் எல்லாம் புதுசா வர்ணம் பூசி நின்னது. கருடவாகனம் கண்ணுலே பளபளப்போடு. அவ்வளவாக் கூட்டமில்லை.ஒரு பத்துப்பதினைஞ்சு பேர் இருக்கலாம். நின்னு நிதானமாப் பார்த்துட்டு வந்தோம். இன்னிக்கான கோயில் தரிசனம்ஆச்சு. இனி ...............


படங்கள் சிலதை இதில் போட்டுருக்கேன். இன்னும் உங்களுக்குக் காமிக்கணுமுன்னு விரும்புற படங்களை வெறும் படப்பதிவாப் போட்டுறலாமுன்னு ஒரு எண்ணம்.


தொடரும்.