தில்லிஹாட்

நெஞ்சாங்கூட்டில்.........நீயே நிற்கிறாய் ( பாகம் 10 )

பதினைஞ்சு ரூபாய் கொடுத்து ஒரு டிக்கெட் வாங்கிக்கிட்டு 'தில்லிஹாட்'குள்ளே நுழைஞ்சேன். 200 கைவினைப் பொருட்கள் கடைகளும்,25 சாப்பாட்டுக்கடைகளும் இருக்கு. தில்லி சுற்றுலாக்கழகம் இதுக்குத் துணை நிக்குதுன்னு சொன்னாங்க.

இங்கேயும் பாதுகாப்புப் பரிசோதனைகள். பூரா டெல்லியும் ஒரு நடுக்கத்துலே இருக்கு போல. முதலில் கண்ணுலே பட்டதைச் சொல்லணுமுன்னா தமிழ்நாட்டுக்கே வந்துட்டோமோன்னு இருந்துச்சு. 'பூம்புகார்'லே பார்த்த மரச்சாமான்களும், தஞ்சாவூர் படங்களுமா ஒரு அலங்காரம். நம்ம யானைகள் வேற இருக்கு.இன்னும் உள்ளெ நடந்தால் தலையணை உறைகள், குஷன் கவர்கள், படுக்கை விரிப்புகள்ன்னு பல. ஜில்லாலி பில்லாலின்னு நகைக்கடைகள். வெள்ளி( வெள்ளை)க் கம்பியிலே கட்டுனது, பாசிமணிகள், செயற்கைக் கற்கள் பதிச்சதுன்னு நிரம்பி இருக்கு. இளவயசுகளைக் கவரும் கடைகள் இதுதான் போல. மொத்தக்கூட்டத்துலே முக்காலே மூணுவீசம் இங்கேதான்.

பெயிண்டிங் விற்பனை, தரைக்கம்பளம்னு இன்னும் கொஞ்சம் அங்கங்கே. பிலிகிரி வேலைப்பாடுகள் ஒண்ணு ரெண்டு.ஒயிட்மெட்டல் சாமான்கள், பித்தளைக் கிண்ணங்கள்ன்னு இன்னும் நாலைஞ்சு. விலை என்னவோ கூடுதல்ன்னுஒரு எண்ணம் எனக்கு. படுக்கைவிரிப்பு ஒரு செட் மட்டும் பேரம் பேசி வாங்குனேன். விற்பனையில் எல்லாம் ச்சின்னவயசுப் பசங்க. 'ஆண்ட்டி ஆண்ட்டி'ன்னு சட்னு உறவுமுறை வச்சுக் கொண்டாடுதுங்க.

சாப்பாட்டுப் பிரிவு பார்த்தாலே அவ்வளவு சுகமில்லை. வெளியே உக்காந்து சாப்புட மேசையெல்லாம் போட்டு இருக்கும் ஃபுட் கோர்ட்டுங்கதான். 'சாட்' சாப்புட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க மக்கள்ஸ். தமிழ்நாடு மாநில சாப்பாட்டுக்கடை ஒன்னு இருக்கு. ஊஹூம்................பேசாம சரவணபவன் கிளையா இருக்கக்கூடாதா?

இருக்கறதுலேயே எனக்கு ஆர்வமா இருந்த கடைகள், பூச்செடிகள், அலங்காரச்செடிகள் விற்பனைதான். நல்லநல்ல கத்தாழை & கள்ளிச்செடிகள் இருக்கு. பராமரிப்பு சுலபம். உத்தரப்பிரதேசக் கைவினைக் கலைஞர்களுக்கான இந்த அமைப்பு ஓரளவு அவுங்களுக்கு உதவியா இருக்குமுன்னுதான் நினைக்கிறேன். மொத்தம் 6 ஏக்கர் நிலத்துலே அமைச்சிருக்காங்க. படுக்கைவிரிப்புக் கடைப்பசங்க எல்லாரும் காசியிலே இருந்து வந்தவங்களாம். வருசம் ஒருமுறை ஊர்ப்பக்கம் போய் வராங்களாம். சித்திரம் வரையும் ஆட்கள் வெவ்வேற மாநிலங்களுக்கு அங்கங்கே பொருட்காட்சிகள் நடக்கும்போது போய்வர்றது உண்டாம். வள்ளுவர் கோட்டத்தைப் பத்தி ஒருத்தர் நினைவு கூர்ந்தார். நம்மளைப் பார்த்ததும்தான் 'மத்ராஸி'ன்னு தெரிஞ்சுருதே.

நம்மூர் உழவர் சந்தை மாதிரியா இது? கைவினைப் பொருட்கள் செய்யறவங்க இங்கே வந்து நேரடியாக் கடை போட்டுக்கலாமுன்னு சொன்னாலும், இன்னும் இடைத்தரகர்கள் மூலமாத்தான் வியாபாரம் நடக்குது. இங்கே வந்து உக்காந்துக்கிட்டா அங்கேபொருட்களைச் செய்யறது யாரு? இதே சாமான்களை முந்தி ஒரு காலத்துலே ஜன்பத் ப்ளாட்ஃபாரத்துலே பார்த்துருக்கேன்.அப்ப 100 ரூபாய்க்கு வாங்குன பெயிண்டிங் இப்ப இங்கே 3000 ரூபாய்ன்னு கூசாமச் சொல்றாங்க. விலைவாசி ஏத்தமுன்னாலும் இப்படியா? இந்தமுறை இன்னும் ஜன்பத் ஷாப்பிங் போகலை. முடிஞ்சா இன்னிக்குப் போகணும்.

கரோல் பாக்லே ஒரு வேலை இருந்துச்சு. அதை முடிச்சுக்கிட்டு வரலாமுன்னு போனப்பயும் அந்த ஹனுமார் காட்சிகொடுத்தார். இருக்குமிடம் ஷிருடிசாயி கோயில். விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும் இடையில் இருக்கும் விஸ்வரூபம்! கண்ணு 'குறுகுறு'ன்னு நம்மையே பார்க்குதோன்னு இருக்கு. எப்பக் கட்டி முடிக்கப்போறாங்களோ? இப்ப எல்லா கோயிலும் மூடி இருக்கும் நேரம். அப்புறம் பார்க்கலாம்.

குளிர்காலைச் சோம்பல் முடிஞ்சு தில்லியேபரபரப்பா இயங்குது. அந்த ஓட்டத்தில் நாமும் கலந்துக்கலைன்னா எப்படி? போகும் வழியில் நம்ம அடையாறு ஆலமரம்போல வேரும் விழுதுமா ஒரு பிரமாண்டமான ஆலமரம் நகரத்துக்குள்ளில்.

தொடரும்...........
----------------