நெஞ்சாங்கூட்டில்.........நீயே நிற்கிறாய் ( பாகம் 1)

சாந்திநாதர்


எதுவுமே கிடைச்சிட்டு, அப்புறம் கிடைக்காமப் போகணும். அப்பத்தான் அதனோட அருமை பெருமை கூடுதலாய்த் தெரியும்.ஊர் ஊராய்ச் சுற்றிவளர்ந்த சிறுவயதுகளிலேயும் கோவில்கள் இல்லாத ஊரில் இருந்ததே இல்லை. இங்கே வந்தபிறகு அதுவும் சில வருஷங்களுப் பிறகுதான்( அதுவரை இங்கே செட்டில் ஆகும் பிஸியில்இருந்துட்டேன்) ரொம்பக் கஷ்டமாப்போச்சு. உள்ளூர்க் கோயில் ஒண்ணு இருந்தாலும், கோபுரம், கொடிமரம்இப்படி ஒண்ணும் இல்லாத இடத்தை கோயில்ன்னு மனசு ஒப்புக்கவே நாள் பல ஆச்சு. ச்சும்மா ஒரு வீட்டைவாங்கி அதைக் கோயிலா மாத்தி வச்சிருந்தாங்க. ஒரு பெரிய ஹால். அதில் ஒரு பகுதியில் ச்சின்ன மேடையில்ரெண்டு பளிங்குச் சிலைகள். சிலைகளைப் பார்த்தது போல் எதிர்ப்புறம் உட்கார்ந்திருக்கும் இந்த இயக்கத்தின் ஸ்தாபகர் சிலை. புரிஞ்சிருக்குமே..இது ஹரே கிருஷ்ணா இயக்கம் நடத்தும் கோயில்ன்னு!



ஆலயம் தொழுவது சாலவும் நன்றாம். சொல்லிவச்சுட்டுப் போயிட்டாங்க அந்த 'அம்மா'. இங்கேயெல்லாம் வந்து பார்க்க அவுங்களுக்கு அப்ப ச்சான்ஸ் இருந்துருக்காது. ச்சின்னவயசில் படிச்சது, குடும்பப் பழக்க வழக்கங்கள்ன்னுஎல்லாம் சேர்ந்து என்னப் பாடாய்ப் படுத்திக்கிட்டு இருந்தது ஒரு காலக் கட்டத்தில். அப்புறம் 'ஞானம்' வந்துருச்சு. கோயிலை மனசுலேயே கட்டிவச்சுக்க ஆரம்பிச்சேன். அதுலே இதுவரை( டச் வுட்) ஓரளவு வெற்றியும் கிடைச்சிருக்கு.எந்தக் கோயிலாக, ஏன்? மாதா கோயிலாக இருந்தாலும்கூட அங்கேபோய் உக்கார்ந்து என் மனசுலே இருக்கும் என் பெருமா(ளை)னைக் கும்பிட தயக்கம் எப்பவுமே வந்ததில்லை. ஆனா கோயில்ன்னு ஒரு கட்டிடம் இருக்கணும்.அதன்மேல் தீராத ஒரு காதல்.


அதனாலே ஊருக்கு எப்பப்போனாலும் கோயில் கோயில்ன்னு மனம் அலையும். இதுக்குத் தோதா அமைஞ்சதுபோல் திருப்பதி தேவஸ்தானத்தைச் சேர்ந்ததும்,தி.நகர் வெங்கடநாராயணா சாலையில்( சாலையின் பெயரும் நம்ம வெங்கியால் வந்ததோ?)உள்ள பெருமாள் கோயில் பக்கத்துலேயே தங்க இடம் கிடைச்சுக்கிட்டு இருந்தது. தினம் தவறாமல் காலையில் கோயிலுக்குப் போறதும், அங்கே பட்டர்களின் 'அராஜகம்' பார்த்து மனம் வெம்பி அந்தப் பெருமாளிடமே முறையிடுவதுமாத்தான் ச்சென்னைப்பயணம் இருந்துருக்கு. நம்ம வெங்கிக்கே பொறுக்கலை போலிருக்கு. 'என்னத்துக்கு இப்படி நீ அல்லாடறே? ரொம்பப் பக்கத்திலே இருந்தாத்தானே இந்த வம்பு தும்பெல்லாம் உன் கண்ணுலே படுது. கொஞ்சம் தள்ளி இடம் போட்டுத் தாரேன். கோயில், கோபுரமுன்னு அலையாதே. இங்கே பார், இன்னும் பக்கத்துலே ரெண்டே வீடு தள்ளி ஒரு கோயில் கூட உனக்காகவே வச்சுருக்கேன். கொஞ்ச காலமாவது மன நிம்மதியோடு இருந்துட்டுப்போ'ன்னு என்னை நார்த் கிரெசெண்ட் ரோடுலே வச்சுட்டார்.


இதுக்குமுன்னே ஒரு முறை போய்ப் பார்த்திருந்த கோயில்தான் இதுன்றதாலே தயக்கமே இல்லாம மறுநாள் காலையில் ஜி.என்.சாலையும், நார்த் கிரெசெண்ட் சாலையும் இணையும் இடத்தில் உள்ள கோயிலுக்குள்ளே நுழைஞ்சேன். உசரமான நுழைவாசல். ரெண்டு பக்கமும் மார்பிள் திண்ணைகள். அங்கே இருந்து கோயிலுக்குப் போகும் நடைபாதை. ரெண்டு பக்கமும் துளசிச்செடிகளும் குண்டு மல்லிச் செடிகளும். .ரெண்டு பக்கமும் பிரமாண்டமான வெள்ளையானைகள். அம்பாரி. ஒரு பக்கம் அரசன், மற்ற பக்கம் அரசி. இடது பக்கம் ஒரு எவர்சில்வர் வாளியில் தண்ணீர்.கைகால் கழுவிக்கொண்டு கோயிலுக்குள் போகலாம். பதினாறுப் படிக்கட்டுகள் ஏறினதும் முடியும் இடத்தில் ஒரு பெரிய கரும்பலகை.அதுவும் கோயிலின் வாசலை மறைச்சுக்கிட்டு! அதில் அன்று நடக்கப்போகும் விசேஷங்களின் பட்டியல்.


சாந்திநாத் மந்திர். சாந்தி நாதர். சாந்தி அளிக்கும் சாந்தி நாதர். நமக்கு வேண்டுவதும் அதுதானே?


படியேறி நுழைஞ்சவுடன் மூணு புறம் வாசல் இருக்கும் ஹால். நமக்கு இடம், வலமுன்னு ரெண்டு பக்கங்களிலும் வாசல். நேராக ஒரு மூணு பேர் நிக்கமுடியும் அளவுலே ஒரு சின்ன அறை, இல்லே சந்நிதின்னு சொல்லலாம். பளிங்குச் சுவற்றிலேயேசெதுக்கின சாந்திநாதர் சிற்பம். வாயைத் துணிகொண்டு கட்டிக்கிட்டு அங்கே நுழைஞ்சு சிலைகளுக்கு அலங்காரமோ, வழிபாடோ செய்யறாங்க.


ஹாலில் நடுவிலே சன்னதிக்கு எதிரே மூணடி உயரத்தில் ஒரு வெள்ளி பீடம். அதில் ச்சின்ன சிம்ஹாசனம். சுமார் பத்து இல்லை பனிரெண்டு செ.மீ அளவு வரும் ஒரு சிறிய வெள்ளிச்சிலை. நாராயண தீர்த்தங்கரர். எந்த நேரம்போனாலும் (கோயில் பகல் பனிரெண்டு மணிக்கு மூடிருவாங்களாம். அப்புறம் மாலை 4 மணிக்குத் திறக்குறாங்க.)சில மார்வாடி இன மங்கையர் வாயைக் கட்டிக்கொண்டு பாலபிஷேகம் செய்து கொண்டிருக்கறதைப் பார்த்தேன். ஒருச்சின்னச் சொம்பு பால்தான். கால் லிட்டர் இருந்தாவே அதிகம். அந்தப் பால் வழிந்து சிதறாமல், பீடத்துலே அமைஞ்சிருக்கும் மூக்குவழியா வெளியே வருது. அதையும் சிந்தாமல் சிதறாமல் இன்னொரு செம்பில் பிடிச்சுக்கறாங்க. அபிஷேகத்தண்ணீர்,பால்ன்னு ஊத்திக்கிட்டே இருந்தாலும் தரையில் ஒரு துளி ஈரமில்லை. விளக்குக் கொளுத்தி வச்சு தீபாராதனை.கூடவே அவர்கள் மொழியில் பாட்டு. ச்சின்ன ச்சின்ன மணைகள் ஒரு பக்கம் இருக்கு. அதுலே ஒரு கைப்பிடிஅரிசியைக் குமிச்சு எதோ ஜெபிச்சுக்கிட்டே ஸ்வஸ்திக் போல ஒரு கோலம் வரையறாங்க சிலர்.



கோயில் எல்லாருக்கும் பொதுதானாம். ஆனால் உள்ளெ கருவறையில் நுழையணுமுன்னா, அங்கே கோயிலிலேயே குளிச்சாகணும். அதுக்குண்டான வசதிகள் செஞ்சு வச்சுருக்காங்க. இடது பக்க வாசலுக்கு இடதுபுறம் சுவரிலேஒரு மாடம். அதில் ஒரு கைப்பிடி உயரச் சிலை. 'மணி மந்த்ர தேவ்'னு எழுதி வச்சிருக்கு. சந்தனம் பூசி வச்சுருக்காங்க. முகம் தெளிவா இல்லை. அருகிலே ஒரு விளக்கு எப்பவும் எரிஞ்சுக்கிட்டே இருக்கு.
ஹாலில் கொஞ்ச நேரம் தியானம் செய்யலாம்னு உக்கார்ந்தேன். நேராக் கருவறைக்குள்ளே பார்த்தால் என் பெருமா(ள்)ன்ஜொலிச்சுக்கிட்டு பூரண அலங்காரத்தோடு நிக்கறார். ஆஹா......... ஸ்ரீ நாராயணனை இங்கே (மனசில்) பிரதிஷ்டைசெஞ்சாச்சு. கண்ணைக் கசக்கிட்டு மறுபடி பார்த்தேன். சாந்திநாதர் சுவரில். பெருமாளாச்சு, பிள்ளையாரும்( நம்மமணி மந்த்ர தேவ்தான்)ஆச்சு.


கோயிலை வலம் வரலாமுன்னு இடது பக்க வாசல்வழியா வெளியே போனால்அங்கே ஒரு சிறிய மண்டபம். உள்ளெ குட்டிக் கருவறை. ஒரு காலை மடிச்சு உக்காந்திருக்கறது யாரு? பெயர் எழுதி இருக்கு.பத்மாவதி (தாயார்). சுவரில் செதுக்கிய சிலை. வடக்கத்திப் பாணியிலே புடவை கட்டி வச்சுருக்காங்க. அழகானவடிவம். கண்ணு மட்டும்.............. கொஞ்சம் 'அட! நீயான்னு முழிச்சு'ப் பார்க்கறதுபோல்! மண்டபத்தில் ஒரு அகலக் குறைவானநீள மேஜை. அதில் சாம்பிராணி தூப் புகையுது. ஒரு தட்டில் சாம்பிராணி தூப்கள் வச்சுருக்காங்க. விருப்பம் இருந்தால்கொளுத்தி வைக்கலாம்.ஒரு ஆணியில் பத்துப் பதினைஞ்சு ஜெபமாலைகள் தொங்குது. விருப்பம் இருந்தால் அதை எடுத்து ஜெபிக்கலாம். வலது பக்கம் ஒரு வெங்கல மணி தொங்குது. விருப்பம் இருந்தால்.............. எனக்கு விருப்பம். தினசரி அதை ஒருக்கா ஒலிக்க வச்சிருவேன். துள்சி ஆஜர் ஹோ........


வலமாகக் கோயிலைச் சுற்றிப் போனால் அங்கே ஒரு மேடையில் கிண்ணத்தில் சந்தனம். தொட்டு வைத்துக் கொள்ளக் 'கட்டிப்போட்ட' உலோகக்குச்சி. சுவரில் முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி. எதிரில் ஒரு பெரிய சந்தனம் அரைக்கும் கல்.வாயைக் கட்டிக்கொண்டு காவி உடை இளைஞர் சந்தனக் கட்டையைத் தேய்ச்சு இழைக்கிறார். இப்ப ஒரு அஞ்சாறு வருஷமா தினமும் சந்தனம் நெற்றிக்கு இட்டுக்கற பழக்கம் எப்படியோ உண்டாயிருக்கு. அதுக்குத் தீம்பு வராம பெருமாள் ஏற்பாடு செஞ்சுருக்கார். பலே! பேஷ்!


சுற்றி வந்து முன்பக்கம் படிகளில் இறங்கிறலாம். ரெண்டு நிலைக்கோயில் முழுக்க முழுக்க பளிங்கும், லைம் &சோப் ஸ்டோனும் கொண்டு கட்டி வச்சுருக்காங்க. 70 அடி உயரக் கோபுரம் . படு சுத்தமா இருக்கு. தூண்களில் அலங்காரமாய் குட்டிக்குட்டியா ஏராளமான யானைகள். கோபுரத்தின் பக்கத்தில் எல்லாம் யானையோ யானை. எண்ணி மாளலை(-:

காம்பவுண்டு சுவருமே அழகா அங்கங்கே குட்டி மண்டபத்தோட இருக்கு. அந்த மண்டபத்துக்குள்ளே விளக்கு. கோயிலுக்குப் பின்புறமும், வலப்புறமும் பெரிய ஹால்கள். கல்யாணம் போன்ற விசேஷத்துக்குப் பயன்படுத்திக்கவாம். அதுக்குப் பக்கத்தில் தண்ணீர்ப் பந்தல். யாரும் வந்தமாதிரி தெரியலை. இப்ப டிசம்பர் மாசமாச்சே, கோடையில் வருவாங்களோ என்னமோ!


அங்கே இருந்த அத்தனை நாளும் தவறாமப் போன இடம் இதுவும், சரவணபவனும்தான்.


தொடரும்...........


முன்னுரை:


உங்கள் ஆதரவு வழக்கம்போல் இருக்கும் என்ற அதீத நம்பிக்கையில் இந்தப் பயணத்தில் தரிசித்த சில குறிப்பிட்டக் கோவில்களைப் பற்றி எழுதும் தொடர் இது. தட்டிக்குட்டுபவர்களை வரவேற்கின்றேன்.