குள்ளமா வளர்றது எப்படி?

அடடே, வாங்க, வாங்க!!!

எப்படி இருக்கீங்க? போனமுறை பார்த்ததைவிட ரொம்ப இளைச்சுட்டீங்களே!

இப்படி யாராவது நம்மைப் பாத்துச் சொன்னா எவ்வளவு 'திருப்தி'யா இருக்கும்!!!!

இப்ப அடுத்த சீன்!



முதல் வரிதான் இப்பவும். ரெண்டாவதுதான் வேற!

எப்படி இருக்கீங்க? போனமுறை பார்த்ததுக்கு இப்ப ரொம்பக் குள்ளமா இருக்கீங்களே!

இப்பிடிச் சொன்னா எப்படி இருக்கும்?

மனுஷன்/மனுஷி ஒரு வயதுக்கு அப்புறம் உயரமா வளரமுடியாதுன்றது எவ்வளவு நிஜமோ
அவ்வளவு நிஜம் உயரம் குறைஞ்சுக்கிட்டு வர்றதும்!!!!!!

நம்ம ஈஸ்வரி( கற்பனைப் பேருதாங்க!!! இல்லாட்டா பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளதுன்னு கவுரவமாப் போடலாமா?)

அவுங்களுக்கும் அவுங்க கணவருக்கும் கல்யாணமான புதுசுலே வெறும் ரெண்டே ரெண்டு அங்குல
வித்தியாசம் மட்டுமே அவுங்க உயரத்துலே!

புடவையெல்லாம் சல்வாரா மாறிப்போன காலக்கட்டத்திலேதான் இந்த உயரம் குறையறதுன்றது கொஞ்சம்
கொஞ்சமா நிகழ்ந்திருக்கு! அதாலே இதை யாருமே 'சட்'ன்னு கவனிக்கலை!

அப்புறம் எப்பத்தான் கவனிச்சாங்க? கணவரோட பக்கத்துலே நின்னப்பயா?

சொல்றேன், சொல்றேன்!!! ஆமாம். நீங்க எந்தக் காலத்துலே இருக்கீங்க? கல்யாணத்தன்னிக்கு எடுக்கற
ஃபோட்டோவைத்தவிர, சாதாரணமா எப்ப கணவன் பக்கத்துலே 'நின்னு' போட்டோ புடிச்சுக்கறாங்க?

ஃபோட்டோன்னாவே ஒரு 'ஸ்டுடியோ'வுக்குப் போறதுன்ற காலம் மாறிக் கைக் கேமெரா வந்தப்பவே
சம்பிரதாயமான படம் எடுக்கறதுன்றது போயிருச்சுல்லே?

ஃபோட்டோன்னதும் ஞாபகம் வருது, இந்த வாரத் 'திண்ணை'யிலே நம்ம ஷங்கரநாராயணன் 'குடும்பப்
புகைப்படம்'னு ஒரு கதை எழுதியிருக்காரு. போய்ப் படிச்சுட்டு நல்லா சிரிச்சிட்டு வாங்க:-)

இன்னொண்ணுக்கூட ஞாபகம் வருது. நேத்து நண்பர் குழந்தைக்குப் பொறந்தநாள் விழா. ஜஸ்ட் ஒரு வயசே
ஆன பிஞ்சு!!!! எங்களையெல்லாம் கூட்டமாப் பாத்ததும் பயந்திருச்சு போல:-)))

ஒரே அழுகை. அவுங்க அம்மாவுக்குச் சங்கடமாப் போச்சு! அப்புறம் அழுகையை ஒரு மாதிரி நிப்பாட்டிட்டாலும்
அழுத வேகம் தாங்காம ரொம்ப நேரத்துக்கு 'விக்கி'க்கிட்டே இருந்துச்சு புள்ளை!!!!

அப்ப நிகழ்ச்சிக்கு வந்த இன்னொரு நண்பரை, (இவர் இன்னும் கண்ணாலம் கட்டாதவர், பொண்ணு பாத்துக்கிட்டு
இருக்காங்களாம் ஊருலே! ) மற்ற ஒரு நண்பர் கைத்தொலைபேசியிலே படம் புடிச்சு பொண்ணு வீட்டுக்கு
அனுப்பலாமுன்னு நினைச்சு, அவரைப் படம் எடுக்க நிக்க வச்சாச்சு!

முகத்துலே சிரிப்பே இல்லாம கன கம்பீரமா(!) நிக்கறார் நண்பர். நாங்கெல்லாம் சேர்ந்துக்கிட்டு, 'இப்படி ஃபோட்டோ
எடுத்து அனுப்பினா பொண்ணு ஓடிப்போயிரும். நல்லா சிரிச்ச முகத்தோட நில்லுங்க'ன்னு சொல்லிக்கிட்டு
இருந்தோம். நாங்க சொல்லச் சொல்ல ,அவருக்கு முகத்துலே இருந்த கொஞ்சம்நஞ்சம் சிரிப்பும் போயிடுச்சு!
கைகளைக் குறுக்காக் கட்டிக்கிட்டு அட்டென்ஷன்லே நிக்கறார். நாங்கெல்லாம் கலாய்ச்சுக்கிட்டே இருக்கோம்.
வாயை எப்படி வச்சுக்கறதுன்னு யோசிச்சு, சிரிக்கறதுக்கு பிரம்மபிரயத்தனம் செய்றார்.ஆனா சிரிப்புமட்டும் வரலே
அவருக்கு. எங்களுக்கெல்லாம் சிரியோ சிரி!!!! 'நெர்வஸ் ஆக வேணாம். இயல்பா நில்லுங்கோ,'ச்சீஸ்'ன்னு
சொல்லுங்கோ'ன்னு ஆளாளுக்குக் சவுண்டு விடறோம். அசையாம நின்னபடி, குரலுங்க வர்ற பக்கமெல்லாம்
கண்ணைமட்டும் அனுப்பி எங்க 'அன்புக் கட்டளைகளுக்கு' ஆடிக்கிட்டு இருந்தார்!
எப்படியோ ஒருவிதமா அவரைப் படம் புடிச்சாச்சு!

வழக்கம் போல என்னவோ சொல்ல வந்து இப்ப ட்ராக் மாறி எங்கெயோ போய்க்கிட்டு இருக்கேன் பாருங்க!

வெளிநாட்டுக்கு வந்தப்புறம் சேலை கட்டுற பழக்கமே அநேகமா இல்லாமப் போயிருச்சு. ஆனாலும் இருக்கற நல்ல
சேலைங்களை அப்பப்ப ஏதாவது விசேஷங்களுக்காவது கட்டிக்கிட்டுப் போனாத்தானே நம்ம கிட்ட இருக்கற சேலைகளின்
எண்ணிக்கை, கலர், வெரைய்ட்டி எல்லாம் நம்மஆளுங்களுக்குத் தெரியவரும்? அந்த சம்பிரதாயத்தை அனுசரிச்சு
ஒரு நாள் சேலை கட்டிக்கிட்டு ஆளுயரக் கண்ணாடியிலே பார்க்கறாங்க நம்ம ஈஸ்வரி. எல்லாம் சரிதான், ஆனா என்னமோ
சரியில்லாத மாதிரி இருக்கேன்னு பார்த்தா, அட, இந்த உள் பாவாடை என்னாத்துக்கு இவ்வளவு வெளியிலே தெரியுது?

படிக்கிற காலத்துலே, எப்பவாவது இப்படி புடவைக்கு வெளியிலே கொஞ்சம் பெட்டிக்கோட் தெரிஞ்சா, சிநேகிதிகள்
எல்லாம், 'சன் டே இஸ் லாங்கர் தேன் மண் டே'ன்னு கலாட்டா செய்வாங்க!! சரி. இப்பக் கொஞ்சமாத்தானே
தெரியுதுன்னு விடமுடியாம அது ஒரு முழ நீளம், (ச்சும்மா ஒரு பேச்சுக்கு) தெரியுதே!

என்ன காரணமா இருக்குமுன்னு யோசிச்சிட்டு, ரொம்பவே இறக்கிக் கட்டிட்டோம் போலென்னு பார்த்தாச் சரியாத்தான்
இடுப்பிலே நிக்குது! பாவாடை எப்படி வளர்ந்திருக்கும்? என்னவா இருக்குமுன்னு ஒரே குழப்பம்.

வேற ஒண்ணை எடுத்துக் கட்டிக்கிட்டுக் கிளம்பலாமுன்னு பாத்தா அதுவும் அப்படித்தான் இருக்கு. இன்னொண்ணு? அதுவும்
அதே கதை. ஐய்யய்யோ, நாம குள்ளமா ஆகிட்டோம்!!!!! வீட்டுக்காரர்கிட்டே இதைச் சொன்னப்ப அவர் சிரிக்கறார்.
புள்ளைங்களும் சிரிக்குதுங்க. அதெப்படி ஒருத்தர் 'குள்ளமா' ஆவாங்கன்றது அவுங்களுக்குப் புரியலை? ஏன், பாவம்
ஈஸ்வரிக்கே புரியலை!

'கண்ணாலம் கட்டுன புதுசுலே நான், உங்க அப்பாவோட காது உசரத்துக்கு இருந்தேன். ஏங்க, நான் சொல்றது நிசம்
தானே?' புருஷனை சப்போர்ட்டுக்குக் கூப்புட்டாங்க.

அப்பத்தான் அவருக்கும் இது ஞாபகம் வருது! 'ஆமா, இப்ப என் பக்கத்துலே வந்து நில்லு'ன்னார். நின்னு பாத்தா...
என்னன்னு சொல்ல? கழுத்துக்குக் கொஞ்சம் மேலே இருக்கு உசரம்!!!!!

எதுன்னாலும், டாக்டரைப் பாத்துக் கேட்டுக்கலாமுன்னு டாக்டரைப் போய்ப் பார்த்தாங்க. இந்த மருத்துவர் கிட்டே
மொதமொதல்லே போய் (அது ஆச்சு பல வருசங்கள்) இவுங்க பதிஞ்சுகிட்டப்ப, அப்ப இருந்த உயரம், எடை எல்லாம்
சோதிச்சு எழுதியிருந்தாங்கல்லே அது நினைவுக்கு வந்துச்சு. இவுங்க பிரச்சனையைக் கேட்ட டாக்டரம்மா இப்ப
என்ன உயரம் இருக்காங்கன்னு அளந்து பார்த்தாங்க. அவுங்க ஃபைலில் இருந்த உயரத்துக்கும், இப்ப இருக்கறதுக்கும்
சரியா நாலு இஞ்சு கம்மி!!!!!!

அப்புறம் பலவிதமான பரிசோதனைகள் செஞ்சாங்க. இந்த சம்பவம் நடக்கறதுக்கு சில வருசங்களுக்கு முன்னே
நம்ம ஈஸ்வரிக்கு வேற ஏதோ கோளாறாலே கருப்பை நீக்கம் அறுவை சிகிச்சைவேற நடந்திருந்துச்சு.
எல்லாத்தையும் கூட்டிக் கழிச்சுப் பார்த்துட்டு, ஒரு விசேஷ மருத்துவரைப் பார்க்கணுமுன்னு பரிந்துரை
செஞ்சு, இவுங்களும் போய்ப் பார்த்து அங்கேயும் பலவிதப் பரிசோதனை செஞ்சுக்கும்படி ஆச்சு. கடைசியிலே
இப்படி ஆகறதுக்குப் பலவித காரணங்கள் இருக்கு. இவுங்க உடம்புலே 'கால்சியம் சத்து' குறைஞ்சு போச்சுன்னு
சொல்லி அதுக்கு சில மருந்துகளும் எழுதிக்குடுத்து இப்ப சாப்பிட்டுக்கிட்டு வராங்க.


இந்த விவரம் எனக்குத் தெரிஞ்சப்ப, 'இது மற்ற பெண்களுக்குத் தெரியவேண்டியது ரொம்ப அவசியம். இது போல
ஏதாவது பிரச்சனை வந்தா, அதைத் தள்ளிராம, உடனுக்குடன் சிகிச்சை எடுத்துக்கறதுக்கு முக்கியம்'. இதைப் பத்தின
ஒரு விழிப்புணர்வு பெண்களுக்குத் தேவைன்னு தோணிப் போச்சு!!! பொதுவா இப்படி நடக்குமுன்னு நாம
நினைச்சுக்கூடப் பாத்திருக்க மாட்டோம் இல்லையா?

இப்ப எல்லாம் ஈஸ்வரி புடவை கட்டுனா, பெட்டிக்கோட் வெளியே தெரியறதில்லை!!!!! நாலு இஞ்சு மறுபடி
சரியாயிடுச்சான்னுதானே கேக்கறீங்க?

எல்லா உள்பாவாடையையும் நாலு இஞ்சு மடிச்சுத் தைச்சுட்டாங்க!!!!!!! ஆனது ஆச்சு. இனிமேலும் உசரம்
குறைஞ்சுடக்கூடாதுன்றதுதான் இப்பத்துக் கவலை.