லக்ஷ்மியின் கொலுசு.

என்னவோ தோணுச்சு, சட்னு கிளம்பிப் போனோம். போகும்வழியில் கடல் மல்லையில் ஒரு சுத்து. அங்கிருந்து கல்பாக்கம், மரக்காணம் வழி பாண்டிச்சேரி.

திருவான்மியூரில் இருந்து வழிநெடுக போஸ்டரும் பேனரும் கொடிகளுமா அப்படி ஒரு வரவேற்பு. எனக்கில்லைப்பா...... துணை முதல்வர், நல்ல தண்ணி மிஷனுக்கு அடிக்கல் நாட்டப் போறாராம். மகாபலிபுரத்துக்குக் கொஞ்சம் முன்னால்வரை இந்தப் பரபரப்பு இருந்துச்சு. என்னென்ன வாசகங்கள். கற்பனை ஊற்றுக்குப் பஞ்சமே இல்லை. நமக்கு இனிமே மெயில் ஐடி கூட இவர்தானாம்! 'எங்கள் முகவரியே, வருக வருக'ன்னு ஒன்னு பார்த்தேன். இவரும் பலவித சிரிப்புகளில் அயராமப் போஸ் கொடுத்துருந்துருக்கார்.


ஊருக்குள்ளே வண்டி போகணுமுன்னா ஒரு வாகனவரி அடைக்கணும் என்பது சரி. ஆனால்...... அதை பாண்டிச்சேரியில் அடைச்சோமுன்னா 350. அதையே திண்டிவனம் வழிவந்து அடைச்சால் 230. சரி தொலையுதுன்னு பார்த்தாலும் ஊருக்குள் நுழையும் போதே கட்டணம் வசூலிக்க ஒரு ஏற்பாடு செய்யக்கூடாதா? தலையைச் சுத்தித்தான் மூக்கைத் தொடணும். அங்கே 'பக்கா'வாக் கட்டடம், ஆஃபீஸ் இருக்கோன்னு நினைச்சால் வெறும் ஓலைக்குடிசை. அதை ரெண்டு நுழைவுகளில் வச்சால் என்ன? என்னவோ போங்க.
பகல் சாப்பாடு ஹொட்டேல் ப்ரொம்னேட். கடற்கரை காந்தி சிலைக்கு எதிர்வரிசையில் இருக்கு இது. ஓய்வறை வசதிகள் நல்லா இருக்கு.

அண்ணா சாலை, அண்ணா திடலில் கைவினைப்பொருட்கள் கண்காட்சி. முதல்நாள் முதல் ஆளா நாம். ஏழெட்டுக்கடைகள் மட்டுமே விற்கும் பொருட்களை ஒழுங்கு படுத்தி இருக்கு. மீதி? அரையும் குறையுமா திறக்கப்படாத பெட்டிகளில்........
ஃப்ரெஞ்சு ஸ்டைலில் பழையகால வீடுகள் அமைஞ்ச சிலதெருக்களில் சுற்றினோம். எல்லாத் தெருக்களுக்கும் பெயர்ப்பலகை பளிச்சுன்னு சுவரில் இருக்கு. யாரும் இதன்மீது நோட்டீஸ், போஸ்ட்டர் இதெல்லாம் (இன்னும்) ஒட்டலை. சுவர்களிலும் கலர்கலரான கட்சி அடையாளங்களும், இல்லாத பட்டங்களையெல்லாம் போட்டு இந்திரனே சந்திரனே ன்னு கூவலை. ப்ளாட்ஃபார டாய்லெட்ஸ் மிஸ்ஸிங். எல்லாரும் வீட்டுக்குப்போய் போறாங்க!

இதேபோல வீடுகள் அமைஞ்ச சில தெருக்கள் நம்ம நியூஸியில் எங்கூருக்குப் பக்கத்திலேயே அக்கரோவா என்னும் டவுனில் இருக்கு. ஃப்ரெஞ்சுக்காரர்கள் காலனி அமைக்கப் பார்த்த இடம் அது!

அரவிந்தரின் ஆஸ்ரமம் போகலையான்னு தொளைச்சு எடுத்துட்டார் ட்ரைவர். எனக்கோ மணக்குள விநாயகனைப் பார்க்கணும். ரெண்டுமே அடுத்தடுத்த தெருவிலாம். வாகனப் போக்குவரத்தை அங்கே ரெண்டு இடத்துக்கு முன்னாலும் நிறுத்திவச்சுருக்காங்க. ரெண்டு இடத்திலும் மணல்மூட்டைச்சுவரின் பின்னே மறைஞ்சு இருக்கும் காவல்துறையினர்!

ரெண்டு இடத்திலுமே 'உள்ளே' படம் எடுக்க அனுமதி இல்லை. வாசலில் எடுத்துக்கலாம். வெடிகுண்டு இல்லைன்னு ரெண்டு இடத்திலும் கைப்பையைத் திறந்து காமிச்சுட்டுப்போகணும் ஆஸ்ரமத்தில் உள்ளே நுழைஞ்சதும் கள்ளிச்செடிவகைகள் உள்ள தோட்டம். பிரமாதம். தொட்டிகளில் செவ்வந்திப் பூக்களுடன் இருக்கும் அலங்காரம் ஏகப்பட்டது. ஒரு பெரிய மரத்தடியில் செவ்வகமா ஒரு பளிங்கு மேடை. மலர் அலங்காரத்துடன் பளிச்ன்னு இருக்கு. சமாதியாம். அதைச் சுற்றி உள்நாட்டோரும் வெளிநாட்டோருமா அமைதியாக் கண்களை மூடி உக்காந்துருக்காங்க.

அடுத்த ஒரு அறையில் ஆஸ்ரமத்தின் வெளியீடுகள் காட்சிக்கும் விற்பனைக்கும். மதர் & அர்விந்தரின் படங்கள் அங்கங்கே. அம்மா சொன்ன பூனைக்கதைகள்னு ஒன்னு இருந்துச்சு. 15 ரூபாய்தான். வாங்கினேன். இன்னும் வாசிக்கலை.

இந்தவகை ஆஸ்ரமங்கள் எல்லாம் எனக்குப் புதுசு. அங்கே இருந்த உதவியாளர் ஒருவரிடம், மதர் எப்போ இறந்தாங்க?'ன்னு கேட்டேன். அப்படியே 'திடுக்'ஆகிட்டாங்க. 'மதர் இறக்கலை'யாம். பின்னே? உடம்பை விட்டுட்டாங்களாம். ஓ அப்படியா? எப்போ? 1973 இல்.

அங்கே ஒரு சமாதிதானே இருக்கு. ரெண்டாவது எங்கேன்னு இன்னொரு மண்டைக் குடைச்சல். விசாரிச்சால் ஆச்சு........

இருவருக்கும் ஒரே சமாதியாம். அர்விந்தர் 1950 லே 'உடம்பை விட்டார்' அப்போ எழுப்புன சமாதி இது. அதுக்கப்புறம் 23 வருசம் கழிச்சு 'அன்னை' உடம்பை விட்டுட்டாங்க. அதே சமாதியில் இவருக்கும் இடம் ஆச்சாம். என்னவோ புரிஞ்சாப்புலே தலையை ஆட்டிட்டு வந்தேன். இங்கே ஆஸ்ரமத்தில் மூன்றுவயதுக்குட்பட்டப் பிள்ளைகளுக்கு அனுமதி இல்லை.

அடுத்த தெருவே மணக்குள விநாயகர் தெருதான். கோவில் நுழைவாசலில் பெயர் போட்ட அலங்கார வளைவு. பாரதி அடிக்கடி வந்து வணங்கிய விநாயகன். உள்ளே சுவர் முழுக்க விதவிதமான பிள்ளையார்கள். இந்தோனேஷியா, போர்னியா ன்னு உலகம் முழுசும் உள்ளவரை இங்கே ஓவியங்களாவும், படங்களாவும் கொண்டுவந்துட்டாங்க.
மூலவர் முன்பு ரெண்டு வரிசை. இடப்பக்கம் இலவசம். வலப்பக்கம் 10 ரூபாய். இலவசத்தில் போய் சேவிச்சோம். உள்ளே போகும்போது இல்லாத லக்ஷ்மி வெளிவரும்போது வந்துருந்தாள். நெஞ்சிலே பெயர் போட்ட பதக்கம். காலிலே அழகான கொலுசு. முன்னிரெண்டுக்கு மட்டும். காசு வாங்கி ஆசி வழங்கறாள். இப்போ கூட்டம் முழுசும் லக்ஷ்மியைச் சுத்தியே!

ஊர்முழுக்க வெளிநாட்டவரின் நடமாட்டம் அதிகமா இருக்கு. ரெண்டு சக்கரவாகனங்களில் ஹாய்யா எல்லா இடங்களிலும் புகுந்து புறப்படறாங்க. உடுப்புகளுக்கு மேலே நம் 'பாரம்பரியத்தை' அனுசரிச்சு ஒரு துப்பட்டா!

சைக்கிள் ரிக்ஷாக்கள் இன்னும் இருக்கு!

பஞ்சவடி கோவிலுக்குப் போனோம்.மறுபடியும் திண்டிவனம் போகும் சாலையில்,வாகனவரி கட்டப்போன இடத்தைத் தாண்டிக் கொஞ்ச தூரத்தில் இருக்கு. சமீபகாலக்கோவில். க்ரீம்கலர் கோபுரங்கள்.
நம்ம நங்கநல்லூர் ஆஞ்சநேயர்போல நிக்கிறார். அவரைவிட இவர் உயரம் குறைவு. அவர் ரொம்பவே ஆஜானுபாகுவா உசரமா இருக்காரேன்னு தோணல். கடைசியில் பார்த்தால் ரெண்டே அடிதான் வித்தியாசம்! அவர் 32 அடி. இவர் 30 அடி! இவருக்கு ஆனால் ஐந்து முகங்கள் இருக்கு. கருவறையில் வெளிச்சம் போதலை. என் அரைப்பார்வைக்கு எல்லாம் மசமச. விசாரிச்சேன். ஹயக்ரீவர், நரசிம்மன், வராஹர், கருடர்ன்னு நேயடுவுக்கு அஞ்சு முகங்கள். பத்துக் கைகள். கருடர் தலைக்குப் பின்புறம். பிரகாரத்தின் பின்னாலே போய் பார்க்கலாம். ஜன்னல் இருக்குன்னார். அதுக்குள்ளே மூலவருக்குத் திரை போட்டாச்சு. பின்புறம் போனால் சதுரவடிவ திறப்பு உயரத்துலே இருக்கு. அங்கேயும் நீலத்திரை. நல்லவேளை சரியான நேரத்துலே வந்து மூலவரைப் பார்க்க முடிஞ்சது.

கார் பார்க்கிங் வசதி இருக்கு. நாங்கள் கீழே இறங்கிக் கோவில் வாசலுக்குப் போனப்ப, செருப்பை வண்டியிலே விட்டுட்டுப்போங்க'ன்னு கோவில் ஊழியர் சொன்னார். ரொம்பச்சரி. ஆனால் கார் இல்லாம நடந்து வர்றவங்க.......................???????
திரும்பிப்போக திண்டிவனம் வழியா இல்லே ஈ ஸி ஆர் வழியான்னு யோசிச்சால்..... தாம்பரத்துலே நெரிசலில் மாட்டிக்குவோமேன்னு வந்தவழியாவே திரும்பினோம். போகும்போது விட்டுப்போன அய்யனார், சயனகாளி, பெருமாளின் நீராழிமண்டபம், மரக்காணம் உப்பளங்கள் எல்லாம் க்ளிக்கிட்டு வீடுவர எட்டேகால் ஆச்சு. போனஸா ஒரு இடத்தில் மயிலார் கண்ணுக்குக் காட்சி அளித்தார்.






படங்கள் இங்கே.