ஒளிரும் புழுக்கள் ( தொடரின் நிறைவுப் பகுதி)

அந்த மலைப்பாதை முழுசும் ரெண்டு பக்கங்களிலும் பெயர் தெரியாத ஏதேதோக் காட்டுப்பூக்கள், பல வண்ணங்களிலும் 'கொல்'ன்னு பூத்துருந்துச்சு.
இன்னொரு படகில் ஏறுனதும் சாப்பாடு ஆச்சு. அதுதான் சவுண்டுப் பயணம்.

வழி நெடுக அங்கங்கே சின்னக் குன்றுகளில் கடல் சிங்கங்கள் கூட்டம் கூட்டமாப் படுத்துருக்குங்க. அதனால் கரையை ஒட்டி ரொம்ப ஓரமா இல்லாம நடுவிலேயே படகு போகுது. கொஞ்சம் குறுகலான இடம். ரெண்டு பக்கமும் மலைகள் கைக்கு எட்டும் தூரத்தில். இங்கேயும் சின்னச் சின்னதா நீர்வீழ்ச்சிகள் எல்லாப் பக்கங்களிலும். எதுவுமே கூடிப்போயிட்டால் ஒரு அலட்சியம் வந்துருமில்லே? அதேதான்.... அதோ...நீர்வீழ்ச்சி! இருந்துட்டுப் போகட்டுமே.........

ஒரு பெரிய குளம் போல இருக்கும் இடத்துக்கு வந்ததும், 'இங்கே டால்ஃபின்கள் இருக்கும். உங்களுக்கு அதிர்ஷ்டம் இருந்தால் பார்க்கலாமுன்னு கேப்டன் சொன்னார். சுத்திவரப் பார்த்துப் பார்த்து ஏமாற்றமா ஆயிருச்சு. ஒன்னும் காணலை. கேப்டன் படகின் எஞ்சினை நிறுத்தினார். யாரும் பேசிக்கலை. நிசப்தமா இருக்கும் சூழலில் திடீர்னு ஒரு 'க்ளக்'ன்னு மெலிசாக் கேட்டுச்சு.'

அட! டால்ஃபின்! குதிச்சு மறைஞ்சது. ஒரு நிமிசம் மறுபடி நிச்சலனம். இப்பப் படகைச் சுற்றி எல்லாப் பகுதிகளிலும் 'க்ளக்' சப்தமும் துள்ளலுமா அங்கே ஒரு நாட்டிய நாடகம். ஆஹாகாரமும் ஊஹாகாரமுமா நாங்க எல்லாரும். பலே பலே பேஷ் பேஷ் சபாஷ்.......கைதேர்ந்த இயக்குனரின் கட்டளைக்கு ஆடும் நடன மங்கையர்கள். முதல்லே வந்து பார்த்துட்டுப்போனது பைலட். ஆடியன்ஸ் எல்லாரும் வந்தாச்சான்னு பார்த்து அரங்கத்தை ஸ்டடி பண்ணுமோ?

அங்கிருந்து படகு கிளம்பி ரொம்ப மெதுவா( டால்ஃபின் ஏதும் அடிபட்டுக்காத வேகம்) ஓட்டிக்கிட்டே டாஸ்மன் கடலுக்கு வந்துட்டோம். குளம் மாதிரி இருந்த சூழல் மாறி தண்ணீர் தூக்கித்தூக்கி அலையா ஆட்டுது. எனக்கு ஸீ சிக்னெஸ் உண்டு. தாக்குப் பிடிக்க முடியாமல் தலை சுத்துது. வாந்தி வரும்போல வயித்தைப்பிரட்டிக் குமட்டல். ஓடிப்போய் பாத்ரூம் சிங்லே தலை குனிஞ்சவள்தான். திரும்ப மலை அடிவாரப் படகுத்துறை வரும்வரை அங்கேயே இருக்கவேண்டியதாப் போச்சு(-:

காத்து நின்ன பஸ்ஸில் ஏறி மலைக்கு இந்தப் பக்கம் இன்னொரு படகுத்துறையில் கொண்டுவந்து விட்டாங்க. அஞ்சு நிமிசத்துலே காலையில் இங்கே கொண்டுவந்து விட்டுப்போன படகு வருவது தூரத்துலே கண்ணுக்குப் பட்டது. அதுலே ஏறி மானாபுரி துறைக்கு வந்து சேர்ந்தோம். காலையில் அங்கே நிறுத்திட்டுபோன காரில் அறைக்கு வந்தாச்சு.

மறுநாள் இடத்தைக் காலி செஞ்சுறப்போறோமேன்னு கேம்பின் உள்ளே கொஞ்சம் சுத்துனால்..... பசங்க விளையாட ப்ளேன் எல்லாம் வச்சுருந்தாங்க. வெட்டப்பட்ட மரத்தின் அடிப்பாகத்தையே அழகான சிம்மாசனமா செஞ்சு வச்சுருக்காங்க. நானும் அதில் அமர்ந்து அருள் பாலிக்கப் பயிற்சி எடுத்துக்கிட்டேன். ஒருநாள் பயன்படாமலா போயிரும்? அழகான அமைதியான இடம். முக்கியமா இங்கே டிவியில் ஒரு சேனல் மட்டுமே வேலை செய்யும்.

( மேலே உள்ள படத்தை ஸ்கேன் பண்ணச் சோம்பல்பட்டுக்கிட்டு ஃபோட்டோ எடுத்துப் போட்டுருக்கேன்)

மறுநாள் காலையில் 10 மணிக்குக் கிளம்பி டெ அனா(வ்) வந்தோம். 15 நிமிஷ ட்ரைவ்தான். கடைசி அட்ராக்ஷன்ன்னு க்ளோவொர்ம் கேவ்ஸ் பார்க்கணும். டெ அனாவ் ஏரியில் படகுத்துறையில் காத்து நிற்கும் படகில் பயணம்.. அரைமணி போல இருக்கலாம். மேற்குக்கரையில் ஒரு கட்டிடம் போல இருந்த இடத்துலே இறங்குனோம். எங்களுக்கு முன்பே வந்த ஒரு கூட்டம் அங்கே நிக்குது. வழிகாட்டி ஒருத்தர் வந்து குகையின் கதையைச் சொன்னார். மவொரிகளின் வச்ச பெயராம் இந்த டெ அனாவ் என்பது. குகையும் அதுக்குள்ளே கொப்புளிச்சுப்போகும் வெள்ளமும் என்று பொருளாம். அவுங்க ஆங்கிலத்தில் சொன்னது இதுதான்னு நினைக்கிறேன்.

முக்கியமா போட்டோ எடுக்க அனுமதி இல்லையாம். ஃப்ளாஷ் வெளிச்சம் அந்த ஒளிரும் புழுக்களுக்கு ஆபத்தாம். சத்தம்கூட இதுகளுக்குப் பிடிக்காதாம்.
(அங்கே தண்ணீர் போடும் சத்தத்தை விடவா?)1950களின் இறுதியில்தான் இந்தக் குகையை வெளியாட்கள் வந்து பார்த்துப்போகும் வசதிகளைச் செஞ்சாங்களாம்.

ஏழெட்டுப்பேர் மட்டுமே ஒருமுறை உள்ளே போகலாமாம். குகைக்குள்ளே கொண்டு போனார். மெலிசான வெளிச்சத்தில் இரும்புக் கிராதிகளைப் பிடிச்சுக்கிட்டே நடக்கறோம். சில இடம் ரொம்பவும் குறுகலா இருக்கு. தண்ணீர் சத்தம் மட்டும் கேட்டுக்கிட்டே இருந்துச்சு. குகையின் கூரையிலிருந்து வெள்ளி நூல்நூலா இறங்கிவருது. இது limestone குகையின் stalagmites போல இருப்பதில் எங்கிருந்தோ ஒரு மெல்லிய வெளிச்சம் வந்து விழுவதால் ஜொலிப்பு தூக்குது.

குனிஞ்சு வாங்கன்னு எச்சரிக்கை வருது. தலையை இடிக்கும் பாறைகள். வளைவில் திரும்புனதும் பொங்கிவரும் தண்ணீர்.
அதுலே ஆடும் படகு. ரொம்பச் சின்னது. கவனமா ஒவ்வொருத்தரையும் கையைப் பிடிச்சு படகில் ஏத்துனாங்க. கனமான இரும்புக் கயிறு(கேபிள்) குகையின் சுவர்களில் இணைச்சிருக்கு. அதைப் பிடிச்சுக்கிட்டேப் படகை நகர்த்தறார் படகோட்டி. தலையைக் குனிஞ்சுக்குங்கோன்னு ஒரு கட்டளை. சின்னதா இருந்த ஒரு இடைவெளியில் படகு நுழைஞ்சது. ஒரே இருட்டு. கண்ணே தெரியலை. எல்லாரும் குனிஞ்ச தலை நிமிராம மூச்சை அடக்கிப்பிடிச்சுக்கிட்டு இருக்கோம்.

மேலே பாருங்கன்னார். அட! நம்ம பாரதியார், வந்துட்டுப் போனாரா என்ன?

பட்டுக் கருநீலம் புடவை
பதித்த நல்வயிரம்
நட்ட நடுநிசியில் தெரியும்
நட்சத்திரங்களடி

இதைவிட வேற யாராவது விளக்க முடியுமா?

திரும்ப இரும்புக்கயிறு வழிகாட்டப் படகு வெளியில் வந்தது. கவனமா இறக்கிவிட்டதும் கைப்பிடிக் கம்பியைப் பிடிச்சுக்கிட்டே வெளியில் வந்தோம். மறுபடி படகுத்துறை, படகுச் சவாரின்னு டெ அனாவ் ஊர்ப்பக்கம் கரைக்கு வந்து சேர்ந்தோம். இதுக்கே 3 மணி நேரம் ஆச்சு.

இந்தப் புழுக்கள் பார்க்க எப்படி இருக்குமுன்னே தெரியலை. சாதாரணப்புழுக்கள் மாதிரிதான் இருக்குமாம். பிசுபிசுன்னு அதுங்க வெளியேத்தும் ஒருவிதமான திரவத்தில் மேற்கூரையோடு ஒட்டிப்பிடிச்சுக் கிடக்குமாம். எதாவது சின்ன பூச்சிகள் இதோட வெளிச்சத்தால் கவரப்பட்டு அங்கே போனால் அந்த பிசினில் ஒட்டிக்கும். அதை இதுகள் ஸ்வாஹா செஞ்சுரும். நகர்ந்துக்கிட்டே போகுமுன்னு சொன்னாங்க. பார்த்தா அப்படித் தெரியலை.

படங்கள் எடுக்க அனுமதி இல்லாததால் இங்கேபோய்ப் பாருங்க. அவுங்களே சில படங்களைப்போட்டு வச்சுருக்காங்க.

குவீன்ஸ் டவுன் வழியா கிறைஸ்ட்சர்ச்சுக்கு ஒரு வழியா வந்து சேர்ந்தோம். கிட்டத்தட்ட 10 மணி நேர ட்ரைவ். வரும் வழியில் வழக்கம்போல் எங்களைக் கண்டுக்கிட்ட கூட்டம் (உண்மையான கூட்டம் இதுதாங்க. எங்க ஒவ்வொருத்தருக்கும் 14 ஆடுவீதம் இருக்கு!!)

கூடவே வந்து உற்சாகப்படுத்திய நண்பர்களுக்கு நன்றி.


பி.கு: சின்ன சைஸில் இருக்கும் 3 கு(பு)கைப்படங்கள் சூடா இருக்கும். பார்த்துக் கவனமா இருங்க. சுட்டதாச்சே.......:-)))))


இன்னொரு விஷயம் சொல்ல விட்டுப்போச்சு. இந்தப் பயணம் போய்வந்தது சமீபத்தில்தான், ஒரு 13 வருசமாச்சு. இன்னும் எல்லாம் அப்படிக்கப்படியே இருக்கு. மலையை நகர்த்திவைக்க யாரால் முடியுது? நம்ம சின்ன அம்மிணியைத் தவிர:-))))