யானைக்குப் பக்கத்திலே சிங்கம்!!(தொடர் பகுதி 3)

யானைக்குப் பக்கத்தில் சிங்கம் இருந்தா எப்படி இருக்குமுன்னு இங்கேதான் பார்த்தேன். சுத்திவர இருக்கும் மலைகளுக்கும் பெயர் வச்சுருக்காங்க. ஆனைமலை ன்னு ஒன்னு இருக்குன்னு சொன்னா நீங்க நம்பணும். இது என்னடாப் புதுக் கதை? நமக்காகச் சொல்றாங்களான்னு பார்த்தேன். இன்ன இடத்துலே நின்னு இன்ன திக்கைப் பாருங்க. அது யானைத் தலை, இது உடம்பு இது வால் பகுதின்னு அச்சடிச்சுக் கொடுத்துட்டாங்கல்லே? சிங்கமலை இருக்கு:-)))

மைட்டர் பீக் ன்னு ஒரு சிகரம் இங்கேதான் இருக்கு.
கிறிஸ்தவ மத பிஷப்புக்கள் போட்டுக்கும் தலைத் தொப்பிக்குத்தான் மைட்டர்ன்னு பெயராம். இந்த மலையின் சிகரம் அசப்புலே பார்க்க இப்படி இருக்குன்னு, இந்த பகுதியை சர்வே பண்ணவந்த குழுவில் இருந்த ஒருத்தர் மைட்டர் பீக் ன்னு இந்தப் பெயரை வச்சுட்டாராம். பெயர் வைப்பதில் கில்லாடிகளா இருக்காங்க இல்லே? இன்னொரு ருசிகரமான(?) தகவல் சொல்லிக்கவா? இதே பெயரில் பாகிஸ்தான்லே ஒரு மலைச்சிகரம் இருக்கு. அது ரொம்பவே பெருசு. நியூஸியைவிட மூணரை மடங்கு உசரம்.

மைட்டர் போட்டுருக்கும் பிஷப்பிடம் இருந்து ஆசி வாங்கும் கட்டுரை ஆசிரியை:-)

எங்களை இறக்கிவிட்ட படகே திரும்பிவந்து எங்களை ஏத்திக்கிட்டு அந்த சவுண்டுலே ரவுண்டு போய்க்கிட்டு இருக்கு. ஒரு பாறை முழுசும் இளவெயில் காஞ்சுக்கிட்டுச் சோம்பலாப் படுத்திருக்கும் ஸீ(ல்) லயன்கள் மனுசர்களின் பேச்சுச்சத்தம் கேட்டோ என்னவோ மெள்ளத் தலையை உயர்த்திப் பார்த்துட்டு,

"போங்கடா மனுசப்பயலுவளா...... வேற வேலை இல்லையாக்கும்?" என்றது போல ஒரு லுக் விட்டதுங்க.

'தினந்தினம் ஒரே மாதிரியான சாப்பாட்டைத் திங்கறீங்க இல்லே? அதான் நாக்குச் செத்து இப்படிப் போரடிச்சுக் கிடக்குறீங்க'ன்னு நானும் சொல்லிவச்சேன்.

பொழுதன்னைக்கும் தண்ணியிலே இருந்து ஒவ்வொண்ணும் மழமழன்னு யம்மா யம்மான்னு மினுங்குதுங்க. கோட்டுப் போட்ட சின்ன மச்சான்கள்தான்.ஃபர் சீல்கள்.( Fur seals) வகைகள்.

இவ்வளோ உசரத்துக்கு எப்படி இழைஞ்சு இழைஞ்சு ஏறிப்போயிருக்குன்னு பாருங்க!!!!

தமிழ்ச்சினிமாவில் குத்தாட்டம் ஸீன்லே ஆட்டக்காரி போட்டுக்கும் தாவணி மாதிரி அங்கங்கே பச்சை மாமலை மார்பில் மெல்லிசா நூலருவிகள்.

வேடிக்கையை இன்னும் நல்லாப் பார்க்கக் கப்பல் மேல்தளத்தில் போய் உட்கார்ந்தோம். எல்லாச் சனமும் இங்கேதான் இருக்கு. (நினைவிருக்கா? 4 பேருக்கு மேல் இருந்தால் கூட்டம் என்று கொள்க. )ஸ்ட்ர்லிங் ஃபால்ஸ் பக்கம் போய்க்கிட்டு இருக்கோம். கேப்டன் விலாவரியா காட்சிகள் விளக்கம் சொல்லிக்கிட்டே வந்தவர், எல்லாரும் கேமெராவை எடுத்து உள்ளே வச்சுருங்கன்னார். காட்சிகளைப் படம் புடிக்கவிடாம இது என்ன புதுசா? அழகை எல்லாம் அள்ளிக்கிட்டுப் போயிருவோமுன்னு நினைச்சுக்கிட்டாரா?

இல்லையாம். தள்ளிக்கிட்டுப் போயிருமாம் தண்ணின்னு சொல்லிப் படகை நீர்வீழ்ச்சிக்குச் சமீபமாக் கொண்டு போயிட்டார். என்ன ஏதுன்னு தலையை உயர்த்திப்பார்க்க முயலும் வேளையில் ஜாக்கெட் எல்லாம் போட்டுருந்தும் ஆகாசகங்கையில் தொப்பலா நனைஞ்சுட்டோம். அந்தப் பகுதியில் சுழன்று அடிக்கும் காத்துலே தண்ணி ஒரு ஆளையும் தப்ப விடலை. இந்த கலாட்டாவில் கூட்டத்தில் இருந்த ஒருத்தரின் மூக்குக்கண்ணாடி உண்மையில் 'பறந்தே' போயிருச்சு! புகையில் மாட்டிக்கிட்டதுபோல கண்ணையே திறக்கமுடியலை.

இதுக்கெல்லாம் அசரமாட்டோமுன்னு ஒரு போலி வீரம் காமிக்கலாமுன்னாலும்........ ஹைய்யோ............ மேல்தளம் பூராவும் தெப்பக்குளம். கம்பியேணியில் அடிச்சுப்புடிச்சு இறங்கிக் கீழ்தளத்துக்கு ஓடுனோம். ஸ்டெர்லிங் நீர்வீழ்ச்சி இதுவரை லீவே எடுக்கலையாம். வருஷம் முழுசும் ஒரே 'ஜோ'தான்:-)

ஒரு பத்து நிமிஷம் இங்கே ஸ்டாப் போட்டுட்டார் நம்ம கேப்டன். அதுக்குப்பிறகு பயணம் நேராக் கரைக்குத்தான். வேற ஒன்னும் பார்க்க முடியாம எல்லாரும் துணிகளைப் பிழிஞ்சுக்கிட்டும் தலையைத் துண்டால் துடைச்சுக்கிட்டும் இருந்தோம். மஜாவான கூட்டுக்குளியல்தான்:-)))

அடிக்கும் குளிர் காத்துக்கும் ஈர உடுப்புக்கும் என்னதான் அப்படியொரு ஜோடிப்பொருத்தமோ....... சில்லான சில். காரில் இருக்கும் ஹீட்டரை முழு வேகத்தில் வச்சுக்கிட்டு ஒரு வழியாத் திரும்பிவந்தோம். அப்படியும் ஒரு இடத்தில் Chasm என்ற போர்டைப் பார்த்துட்டு ஒரு ஸ்டாப் போட்டுட்டுத்தான் வந்தோம். ஹோ என்ற இரைச்சலுடன் அதலபாதாளத்தில் இருக்கும் மலைக்குகையின் பாறைகளை முழுவேகத்துடன் முட்டிமோதிக்கிட்டு வெள்ளம் பாயுது. எத்தனையோ நூற்றாண்டுகளா ஓய்வு ஒழிச்சல் இல்லாம இதுக்கு இதுதான் வேலையாம். தண்ணீ நடமாட்டம் பாறைகள் எல்லாம் வழுவழுன்னு உருட்டிவச்சுருந்தது.

வழியெல்லாம் திடீர்திடீர்ன்னு சத்தம் வரும்பக்கம் பார்த்தால் அங்கெல்லாம் ஒரு நீர்வீழ்ச்சி இருக்குது. கேஸ்கேட் ஃபால்ஸ் ரொம்ப அழகு. கைக்கு எட்டும் தூரம்.

நாம்தான் இப்படி மூணுநாலு நாள் டூர்ன்னு போய் நோகாமப் பார்த்துட்டு வர்றோம். உண்மையாச் சுத்திப் பார்க்க வரும் இளவயசுக்காரங்க 10 நாள் ரெண்டு வாரமுன்னு மலை, காடுகள் எல்லாம் கால்நடையாவே ஏறி இறங்கிச் சுத்திப் பார்க்கறாங்க. எல்லாம் கைடட் டூர்தான். அங்கங்கே இதுக்காகவே கட்டி விட்டிருக்கும் குடில்களில் இரவைக் கழிச்சுட்டுப் பகல்முழுதும் சுற்றிவர்றாங்க.

நம்ம தோழி ஒருத்தரின் கணவர் தன்னுடைய நெடுநாள் ஆசை இதுன்னு சொல்லி மூணு வருசம் முந்தி இப்படி 8 நாள் போய்வந்தார். அப்ப அவருக்கு வயசு 77தான்!

'நம்ம கங்கை'யை ஒரு முறை பார்ப்பதுதான் வாழ்க்கையின் லட்சியமுன்னு எப்பவும் சொல்லிக்கிட்டே இருந்த நான், 'ஆகாசத்துலே இருந்து நேரா இறங்கிவரும் கங்கையை இன்னிக்கு அனுபவிச்சுட்டேன். இதுவே ஆயுசுக்கும் போதுமு'ன்னு புலம்பிக்கிட்டே ஒரு பரவச நிலையில் இருந்தேன்.

தொடரும்.........


விடுபட்டவை:

(மெய்மறந்த நிலையில்.....ஆனை மலையை படம் எடுக்கத் தவறிட்டேன்.)