போற போக்கில்.....

காலையில் நாள்காட்டியின் தாளைக் கிழிச்சப்பத்தான், கா(ல்)வருசம் ஓடிப்போச்சேன்னு இருந்துச்சு. இப்பத்தான் வருசம் பொறந்தமாதிரி இருக்கு! அதுக்குள்ளே..... வார நாட்களைவிட வார இறுதிகளுக்கு இறக்கை கட்டி விட்டுருக்கு போல.

வீட்டுக்குப் பக்கம் ஒரு அஞ்சு நிமிட நடையில் இருக்கும் பள்ளியில் வருடாவருடம் நடக்கும் பள்ளிக்கூடச் சந்தை நேத்து. இதைப் பத்திப் போனவருசம் வந்த நியூஸிலாந்து பகுதி 57 பதிவில் எழுதியாச்சு. மறுபடி என்னத்துக்கு அதையேத் திருப்பிச் சொல்லணும்.

விவரம் இங்கே

அதிசயமா இந்த சமயத்தில் எங்க இவர் ஊரில் இருக்காரேன்னு கிளம்பிப்போனோம். எல்லாம் வழக்கம்போல். விசேஷமா இருந்த ஒண்ணைச் சொல்லணுமுன்னா, நம்ம ஊரின் இந்தப் பக்கத்துக்கான காவல்துறையின்
வண்டியைக் காவலர் ஒருவர் கொண்டுவந்து நிறுத்திவச்சுப் பள்ளிப் பிள்ளைகளுக்கு வண்டியின் உட்புற அமைப்புகளைக் காமிச்சு விளக்கம் சொல்லிக்கிட்டு இருந்தார். பொத்தானை அமுக்கியதும் 'ஊய்ங் ஊய்ங்'ன்னு சத்தம் போட்டுக்கிட்டே, வண்டியின் தலையில் ஒளிர்ந்து பாயும் சிகப்பு விளக்குப் பசங்களைக் கவர்ந்துக்கிட்டு இருந்துச்சு. சில பிள்ளைகள் ஓட்டுனர் இருக்கையில் அமர்ந்து ரசித்துப் பார்த்துக் கற்பனை உலகில் பறந்துக்கிட்டு இருந்தாங்க. எதிர்கால காவல்துறை ஊழியர்கள்!!!


இந்த வண்டிக்கு அருகிலே இன்னொரு விளையாட்டு நடந்துக்கிட்டு இருந்துச்சு. வாளியில் இருக்கும் தண்ணீரில் செங்கல் அளவுள்ள ஸ்பாஞ்சை நனைச்சு எதிரில், முகத்துக்கு மட்டுமுன்னு வெட்டப்பட்ட துளையுள்ள ஒரு பலகையின் பின்னே நின்னுக்கிட்டு இருப்பவர்மேல் எறியலாம். ஒரு டாலருக்கு அஞ்சுமுறை எறியலாம். அங்கே ஒரு ஆசிரியர் நிக்கறார். அவரது மாணவர்கூட்டம் காசு கொடுத்து வாத்தியாரை முகத்தில் அடிக்குது. பிடிக்காத ஆசிரியருன்னா இன்னும் கூட்டம் கூடுமோ ? பசங்களுக்கு இன்னும் நம்ம வாத்தியாராச்சேன்னு மனசுலே குறுகுறுப்பு இருக்குமோ என்னவோ....பலருக்கும் குறி தப்பல்தான்:-)


இதுக்குப் பக்கத்துலே, புத்தகங்கள் என்று விளம்பரம் செய்திருந்த அறைக்குப் போனோம். சூப்பர்மார்கெட் கேரி பேக் நிறைச்சுப் புத்தகங்கள் அள்ளிக்கலாம். ரெண்டே டாலர் கொடுத்தாப் போதும். இப்ப நான் கொஞ்சம் மாறியிருக்கேன்னு எனக்கேத் தெரிஞ்சது. முந்தியெல்லாம் அள்ளோ அள்ளோன்னு அள்ளிக்கிட்டு வருவேன்.(அப்புறம் இதுகளை வீட்டைவிட்டு வெளியேத்துறது தனிக்கதை) இப்பக் கொஞ்சம் நல்லதா....அதாவது உண்மையாவே வேணுங்கறது எதுன்னுப் பார்க்கும் 'பக்குவம்' வந்துருக்கு.(அப்படி ஒரு நினைப்பு)


கொஞ்சம் புரட்டிப் பார்த்தவுடன், 'அட!'ன்னு சொல்லவச்சது Geoffrey Moorhouse
எழுதுன India Britannica. 1784 ஆம் வருச இந்திய வரைப்படம், 'சதி' நடந்தகாலக் கட்டங்களில் வரைஞ்ச பெயிண்டிங் (painting of suttee by tilly kettle 1771) ஜாலியன்வாலா பாக் வில்லன் Brigadier General Reginald Dyer, ராணுவச்சீர் உடைகள்(Military uniforms of the British empire overseas) புதுடில்லி நிர்மாணத்தின்போது வைஸ்ராய் மாளிகை ( இப்போது ஜனாதிபதி மாளிகை) எப்படி சரிவுள்ள சாலையின் காரணம், ராஜ்பாத் லே இருந்து பார்க்கும்போது கண்ணுக்குத் தென்படாமல் போனதுக்கான தப்புக்கணக்கு' ன்னு படங்கள் நிறைய இருக்கு. இன்னொரு இடத்துலே 'Annie Besant adopted a young madrassi named Krishnamurti' இந்த வரி கண்ணுக்குச் 'சட்'ன்னு தெரிஞ்சது. முழுசையும் படிச்சுப் பார்க்கணும். பழங்காலப் புத்தகமோன்னு பார்த்தால் இதுதான் முதல் பதிப்பு. 1982லே வெளிவந்துருக்கு. (நாங்க நாட்டைவிட்டுவந்த வருசம்)


கொட்டிக்கிடந்த நாவல்களில் ஒண்ணையும் எடுத்துக்கலை. அப்படி இப்படின்னு அலைஞ்சுட்டு, அறையை விட்டு வெளிவந்தப்பக் கீழ்க்கண்டவைகள் பையில்.

The blue day book

Cambodia -- கானாபிரபா சரியா எழுதராறான்னு செக் பண்ணிக்க:-)

Japanese gardens

Newyork apartments

Practising the power of now

Good House keeping step by step cook book --மகளுக்குப் பயன்படலாம்

Collins colour cookery --- சென்னையில் ஒரு தோழிக்காக ( வீட்டிலேயே பிஸ்கெட்ஸ் செய்யணுமாம் அவுங்களுக்கு)

வெளியில் ஈர ஸ்பாஞ்சு எறிதல் இன்னும் நடந்துக்கிட்டு இருக்கு. அதுலே இப்போ முகம்காட்டி நிக்கறது நம்ம கம்யூனிட்டி கான்ஸ்டபிள்!! நான் பார்த்தவரை நாலைஞ்சு முறை 'பச்சக்'ன்னு தண்ணீரோடு ஸ்பாஞ்சு முகத்தில் அறைஞ்சது.:-)))) அந்த இளைஞருக்குச் சிரிப்போச் சிரிப்பு. ஏனோ நம்மூர் போலீஸ்காரர்களின் அனாவசிய அதிகார மிரட்டல் மனசில் வந்து போனது.

இன்னிக்குக் கெமெரா கொண்டுபோகலை. கோபாலின் செல்லில் எடுத்தது இது.





பச்சை நிறத்தில் ஆறு பிளாஸ்டிக் சாப்பாட்டுத் தட்டுகள்( பெரிய அளவு) கிடைச்சது. குளிர்காலம் நெருங்கியாச்சு. வெளியில் இருக்கும் பூத்தொட்டிகளை (ட்ராப்பிக்கல் ப்ளாண்ட்ஸ்) வீட்டுக்குள் கொண்டு வரணும். இனி இவை, அந்தத் தொட்டிகளுக்கு அடியில் வைக்கும் சாஸர்கள். அதுக்குண்டான கடையில் ஒவ்வொண்ணும் ஆறு டாலர். இப்ப முப்பத்தியஞ்சை மிச்சம் பிடிச்சேன்:-)


மாலை ஏழுமணிக்கு ஸ்வாமிநாராயண் கோவிலில் இருந்து நியூஸிக்கு விஸிட் வந்திருக்கும் இரண்டு சாமியார்களின் பேச்சைக் கேட்கப் போனோம்.


கோபாலை அறிமுகம் செஞ்சுவச்சப்ப, ஒரு சாமியார் அவர்கிட்டே அதிகநேரம் பேசிக்கிட்டு இருந்தார். இவரும் தலையை ஆட்டி ஆட்டி எதோ சொல்லிக்கிட்டு இருந்ததைக் கவனிச்சேன். என்னன்னு அப்புறம் விசாரிச்சால்,
'சென்னையில் தாசப்பிரகாஷ் ஹோட்டல் பக்கத்தில் இப்பப் புதுசா ஒரு ஸ்வாமி நாராயண் கோயில் கட்டி இருக்காங்க'ன்னு தகவல் சொன்னாராம்.


ஒரு விஷயம் தெரியுமா உங்களுக்கு? இந்தச் சாமியார்கள் எந்தப் பெண்களிடமும் பேசுவதே இல்லை:-))))))