எ(த்)தைத் தின்னால் பித்தம் தெளியும்?

அடாது பெய்த மழையிலும் விடாமப்போய்ச் சேர்ந்த இடம், இசைப்பள்ளியில் இருக்கும் சாப்பல். அன்னை அமிர்தானந்தாமயியின் சீடர் ராமகிருஷ்ணானந்தா (ஜி)வந்து நாலு நல்ல வார்த்தை சொல்லப்போறாராம். அதென்னவோ இப்படி சாமியார்கள் எல்லாம் ஆனந்தத்தைப் பேருலே சேர்த்தே வச்சுக்கறாங்க........

சந்தைப்படுத்துதல் என்ற ஒரு சொல் நினைவுக்கு வந்துச்சு. நுழைஞ்சதும் கண்ணுலே படுறமாதிரி மேசை ரெண்டைப் போட்டு புத்தகங்களின் வரிசை. ஒரு வெள்ளைக்காரப்பாட்டி புத்தகங்களை அடுக்கி வச்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க இடதுபக்கம் வரிசைக்கு ஆறுன்னு நாற்காலிகள், மூணு இந்தப் பக்கம் மூணு அந்தப்பக்கம்னு நடுவிலே நடைபாதை வச்சு.

ஒரு முக்காலடி உயரத்துலே மேடை கடைசியில். அதுலே படம் காமிக்க இடது பக்கம் ஒரு வெள்ளித்திரை. வலது பக்கம் மேசை, நாற்காலி, மைக் இத்யாதிகள். முன்புறமா கொஞ்சம் இசைக்கருவிகள். வலதுபக்கம் அம்மாவின் படம், ஊதுவத்தி, விளக்கு, பூமாலைன்னு.அம்மாவின் அடிச்சுவட்டைப் பின்பற்றும் சிலர்(ஒருத்தர்தாங்க) வெள்ளை சால்வாரில் குத்துவிளக்கை ஒழுங்கு செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க. காலடிக்குத் தனி க்ளோஸ் அப்!!

மாலை 7 முதல் 8.30வரைன்னு (மின்)அழைப்பிதழில் இருந்துச்சு. ஜிக்கருக்குச் சாப்பாடு வீட்டுக்கு வந்தபிறகு கொடுக்கலாமுன்னு இருந்தோம். இந்திய நேரப்படி மக்கள்ஸ் வர ஆரம்பிச்சாங்க. திரையில் அம்மாவின் அயல்நாட்டு & உள்நாட்டு விஜ(ஷ)யங்கள் ஓட ஆரம்பிச்சது. எல்லாம் ஒரு அரைமணிபோல இருக்கும்.

சிஷ்யர் வருகை. குத்துவிளக்கேற்றிட்டுப் பிரசங்கத்தை ஆரம்பிச்சார். அம்மாவின் வாழ்க்கை வரலாறு சுருக்கமாச் சொல்லிட்டு, கோயில் கோயிலாப் போய்க் கும்புடறது ஆன்மீகம் இல்லை. நம்மை நாமே அறிஞ்சுக்கறதுதான் உண்மையான ஆன்மீகமுன்னு சொன்னார். மேடைப் பேச்சின் வழமையைக் காப்பாத்தும்விதமா ஒரு கதையும் சொன்னார். அநேகமா எல்லாருக்கும் தெரிஞ்ச கதைதான்.

ஒரு பையன்கிட்டே ஒருத்தர் கேக்கறார், இப்ப உன் காது ரெண்டையும் வெட்டிட்டா என்ன ஆகுமுன்னு. அதுக்கு அந்தப் பையன் சொல்றான், என்னாலே படிக்க முடியாதுன்னு. கேட்டவருக்கு ஒரே குழப்பம். நீ என்ன காதாலேயா படிக்கிறே? அதான் கண்ணு இருக்குல்லேன்னு. அதுக்குப் பையன் சொன்னானாம், காது இல்லேன்னா என் மூக்குக்கண்ணாடியை எப்படி மாட்டிக்குவேன்னு!

எதுக்கும் எதுக்கும் சம்பந்தம் பாருங்க...மனசில் அன்பு இருக்கணும். அதுதான் சாமின்னு சொல்றாருன்னு நினைக்கிறேன்.

அம்மா, ஆஸ்தராலியா வராங்களாம். எங்களுக்குப் பக்கத்து நாடுன்றபடியாலே, நாங்க அம்மாவைப் பார்க்கறதுக்கு அங்கே போகலாமாம். இந்த நல்ல விஷயத்தைச் சொல்லத்தான் இவர் இப்ப இங்கே வந்தாராம். போச்சுரா......
என்னதான் பக்கத்து நாடானாலும், போகவர, அங்கே தங்கன்னு ஒரு ஆளுக்கு ரெண்டாயிரம் டாலர் பழுத்துரும். இதுக்கு அம்மா ஒரு ஆளு இங்கே வந்துட்டுப் போகலாமுல்லே? சரி இருக்கட்டும். அவுங்கவுங்க வசதி எப்படியோ அப்படி.....

இதுக்கு நடுவுலே என் பக்கத்து இருக்கையிலே ஒருத்தர், உக்கார்ந்துக்கிட்டே நல்ல தூக்கம். எழுப்பி விட்டேன். ஹ்ம்....குறட்டை விட்டுட்டேனான்னு கேக்கறார்:-))))

சாமியார் பேச்சை முடிச்சுக்கிட்டு, இப்பக் கொஞ்சம் பஜனைகள் பாடிட்டு, கொஞ்சநேரம் தியானம் செஞ்சுட்டு,அம்மா படத்துக்கு ஆரத்தி எடுத்துட்டா இன்னிக்கு மீட்டிங் ஆச்சு.அதுக்கப்புறம் கேக், காஃபின்னு சிற்றுண்டிகள் ஏற்பாடு இருக்குன்னு சொன்னார்.

எட்டேமுக்காலுக்குப் பஜனைகள் ஆரம்பிச்சது. வழக்கமான சாமிப் பாட்டுகள்தான். எல்லாருக்கும் ஒரு ப்ரிண்டவுட் கொடுத்தாங்க. அதுலே ஒரு இருபது பாட்டுகள் இருந்துச்சு. ஒரு பத்துப்பாட்டு(!) மட்டும் ஒண்ணு, ரெண்டுன்னு அடையாளம் வச்சுருந்தாங்க. சாமி பெயர் வரும் இடத்தில் மட்டும் அமிர்தானந்தான்னு கூடக்கூடச் சேர்த்துக்கிட்டுப் பாடுனாங்க.

மணி ஒம்போதாகப்போகுது. கிளம்பிறலாமுன்னா..... இவர் நடுவுலே எப்படிப் போகன்னு கேக்கறார். அதான் நடைபாதை இருக்கே..... எனெக்கென்ன பயமுன்னா தியானம் செய்யறப்ப ...அப்படியே தூங்கிக் கீழே விழுந்துட்டாருன்னா?

குழந்தைக்குவேற சாப்பாட்டு நேரம். இங்கே போற போக்கைப் பார்த்தா ஒரு பத்தரை மணி ஆகும் போல. விடு ஜூட்.....

ஞாயிறு நல்லபடியா முடிஞ்சது. சனிக்கிழமை இன்னொரு ஆன்மீகக்கூட்டம் இருக்கு. அதுக்கும் போயிட்டுப் பதிவை எழுதலாமுன்னு இருந்தேன். அதுக்குள்ளெ சிவராத்திரி பூஜைக்கு இன்னொரு அழைப்பு.

ஃபிஜி இந்தியர்களின் சத் சங்கம் நடத்தும் பூஜை. இதே நாளில் இன்னும் நாலு இடத்தில் பூஜை வச்சுருக்காங்க. (ஒற்றுமை வெல்க)

ரொம்ப எளிமையான வகையில் வழக்கம்போல், கணேஷ் வந்தனா, வந்திருந்த ஒவ்வொருவரும் எடுக்கும் ஆரத்தி, அப்படியே ஒரு தம்ப்ளரில் தண்ணீர், இன்னொரு தம்ப்ளரில் பால்னு வச்சு, ஒவ்வொருவரும் ஒரு ஸ்பூன் இதுவும் அதுவுமா எடுத்து சிவலிங்கத்துக்கு அபிஷேகம். இது நடக்கும்போது 'ஓம் நமசிவாய'ன்னு 108 முறை சொல்லிக்கிட்டே இருந்தாங்க. ஆச்சு, சாந்தி செஞ்சுட்டு, கொண்டுவந்திருந்த பிரசாதங்கள் விநியோகம். அன்னிக்கு வேலைநாளா இருந்தும் ஒரு அறுபது பேருக்குக்கிட்ட வந்திருந்தாங்க.எப்படிக் கணக்குப் போட்டேன்னு கேக்காதீங்க...... ஒரு 23 வகைப் பிரசாதம் கிடைச்சது:-)

எனக்கு முன்னால் இருந்த இருக்கையில் அந்த(?) வெள்ளைக்காரப்பாட்டி இருந்தாங்க. அண்டைஅயல்வாசிகளைத் தெரிஞ்சு வச்சுக்கணுமுன்னு போன வாரம் செஞ்சிருந்தத் தீர்மானத்தின்படி ( புதுவருசத்தில்தான் தீர்மானம் எடுக்கணுமா என்ன?) பாட்டியைக் குசலம் விசாரிச்சேன்.' ஹரே க்ருஷ்ணா கோயிலில் உங்களைப் பார்த்திருக்கேனே'ன்னு ஆரம்பிச்சு வச்சேன்.

ஆமாமாம். இப்பெல்லாம் அங்கே ரொம்பப் போகறதில்லையாம். இந்துவா மாறிட்டாங்களாம். நாப்பது வருசத்துக்கு முந்தி முதல்முறையா இந்தியா போனாங்களாம். பாண்டிச்சேரி அரவிந்தர் ஆசிரமத்தில் ரெண்டரை மாசம் தங்குனாங்களாம். ராமேஸ்வரம் போனப்ப, அங்கே உள்ளூர்க்காரர் ஒருத்தர் பின்வாசல் வழியாக் கோயிலுக்குள் கொண்டுபோயிட்டாராம். கர்ப்பக்கிரகத்துக்கு முன்னாலே போனப்ப, அங்கிருந்த குருக்கள் இன்னும் சிலர், எப்படி வரப்போச்சுன்னும், வெளியே காவலாளி எப்படி 'அன்னியரை' உள்ளே விட்டார்ன்னும் கொஞ்சம் ரகளையாப் போச்சுதாம். உடனே மன்னிப்புக் கேட்டுக்கிட்டு வெளியே வந்துட்டேன்னு சொன்னாங்க.

அதுக்கப்புறம் ஸ்ரீரங்கம் போனப்ப, உள்ளே வரக்கூடாதுன்னு வாசலில் தடுத்தப்ப, இந்தம்மாவுக்கு ரொம்ப துக்கமாக் கண்ணில் கண்ணீர் கட்டிருச்சாம். ஒரு பட்டர் உள்ளே வர அனுமதி இல்லைன்னு பொறுமையாச் சொல்லி, உள்ளே இருந்து பிரசாதங்கள் கொண்டுவந்து கொடுத்தாராம். மதுரை, திருவண்ணாமலைன்னு போயிட்டு அங்கே இருந்து வடக்கே பயணம். ஹரித்துவார், வாரணாசி ரொம்பப் பிடிச்சுப் போச்சாம். அதுதான் 'சமரசம் உலாவும் இடம்' சரிதானே?

எனக்கு இன்னும் கங்கையைப் பார்க்கக் கொடுத்து வைக்கலை. ஏக்கத்தோட பாட்டி சொன்னதையெல்லாம் கேட்டேன். நாம்கூட சர்ச்சுகளுக்குப் போறோம். நம்மை யாரும் உள்ளே வராதேன்னு சொன்னால் எப்படி இருக்கும்? வாட்டிகன்லே கூட உள்ளே போய்ப் பார்க்க முடிஞ்சதே!

இந்த நாற்பது வருசக் காலக்கட்டத்தில் நாலுமுறை இந்தியா போயிட்டு வந்துருக்காங்க. அடுத்தமுறை 'அம்மா'வைப் பார்க்க கேரளா போக ஆசையாம்.

வயசு ஒரு 68 இருக்கும். இன்னும் தேடல் முடியலை........... பாட்டியோட பேர் என்னன்னு கேட்டதுக்கு வந்த பதில் 'சுப்ரியா' !!!

சனிக்கிழமை நடக்கப்போகும் ஆன்மீகக்கூட்டத்தைப் பத்திச் சொல்லி, வாங்கன்னு அழைப்பு கொடுத்துட்டு வந்தோம்.

சனிக்கிழமையும் வந்தது.......

மீதி அடுத்த பகுதியில் தொடரும்........

அஞ்சா(தீர்)தே......., அடுத்தபகுதிதான் கடைசி:-)))))