வோ பந்த்ரா யா பீஸ் மினிட்ஸ்

'நான் சம்பளத்தை அப்படியே கொண்டு வந்து உன் கையிலே கொடுத்துடறேன். எனக்குவேண்டியது ரெண்டு நேரக் காப்பி, ரெண்டு வேளை சோறு. அப்புறம் ராத்திரி தூங்கறதுக்குமுன்னாலே ஒரு அரைமணி நேரம் என் கூடப் பேசிக்கிட்டு இருக்கணும். இதுதாம்மா என் தேவை'ன்னு சொல்வார்.


ரொம்பப் பழைய படம். விசுவோடது. ( டெளரி கல்யாணம்?) மனைவியா நம்ம ஸ்ரீவித்யா வருவாங்க.(என்ன அழகான கண்ணு அவுங்களுக்கு. பாவம்... இவ்வளோ சீக்கிரமா அவுங்களுக்கு முடிவு வந்துருச்சு பாருங்க. ஹூம்...)


திடீர்னு எனக்கு இந்த விஷயம் ஞாபகம் வந்தது ஒரு பூஜைக்கு நடுவிலே!
ஒரு 'அன்னக்கூட்' விழா நடந்துச்சு. நம்மையும் கூப்புட்டு இருந்தாங்க.இது தீபாவளிக்குமறுநாள். வடக்கத்திக்காரங்களுக்கு இது புதுவருஷ ஆரம்பம். குஜராத்திகளுக்கும் வருசப்பிறப்புதான்.


நமக்கு முடிஞ்ச எதாவது ஒரு பலகாரத்தைச் செஞ்சு கொண்டு போகலாம். அங்கே ஸ்வாமி நாராயண் விக்கிரகம் வச்சு பூஜை நடக்கும். எல்லாரும் கொண்டு வரும் பிரசாதங்கள் கடைசியில் விநியோகம்செஞ்சுருவாங்கன்னு சொன்னாங்க.


நாலைஞ்சு அடுக்களா பிரசாதங்கள் வச்சிருந்தாங்க. நண்பர் ஒருத்தர் பக்தியோட பஜனைப்பாடல்கள்பாடிக்கிட்டு இருந்தார். அதுக்கப்புறம் இந்த விழாவை ஏற்பாடு செஞ்ச ஆன்மீக சங்கத்தின் தலைவர் எல்லாரையும் வரவேற்று நன்றி சொல்லி, புதுவருஷ வாழ்த்துகளையும் சொன்னார். விசேஷ விருந்தினரா வந்த ஒருத்தரின் அருமையா ஒரு சொற்பொழிவுதான் எனக்கு விசுவை ஞாபகப்படுத்திருச்சு. முழுக்க முழுக்ககுஜராத்தி மொழியிலேதான் பேசுனார். (ஆனாலும் ஒரு வார்த்தை விடாம எல்லாமெ புரிஞ்சுருச்சேங்க). இவர்'நாஸா'லே சயிண்டிஸ்ட் வேலை செஞ்சு இப்ப வேலையில் இருந்து ஓய்வு பெற்றவர். வயசும் ஒரு 65 இருக்கும்.இந்த ஸ்வாமி நாராயண் குழுவிலே சேர்ந்து, அவுங்க வெவ்வேற நாடுகளிலே நடத்துற வகுப்புகள்/சேவைகளுக்கு உதவி செஞ்சுக்கிட்டு இருக்காராம்.



"தீபாவளி சமயம், ( நரக சதுர்த்திக்கு முந்தினநாள்) 'தந்தேரஸ்' அன்னிக்கு எல்லாரும் மகாலக்ஷ்மியைப்பூஜிக்கிறோம். தன் தேரஸ்( Dhan- தனம்- செல்வம்)ன்னு வேண்டறோம். உண்மையிலே இது தனம் வேண்டிச் செய்யும் பூஜை இல்லை. நம்ம கிட்டே இருக்கும் காசு பணத்தில் கொஞ்சத்தை எடுத்து, நம்மைவிட ஏழ்மையில் இருக்கும் மக்களுக்கு 'தானம்' செய்யவேண்டியது நம்ம ஒவ்வொருவருடைய கடமை. இந்த 'தான்' எப்படியோ இப்ப 'தன்'னாகிப் போச்சு. மக்களும் விடாம சாமிகிட்டே எனக்கு இதைக்கொடு, அதைக்கொடுன்னு பேரம் பேசிக்கிட்டே இருக்கோம்."( ஒரு வேளை சாமிக்கு மட்டுமே இது 'தான்' , நமக்குக் கொடுக்கற நாளோ?)



தீபாராதனை முடிஞ்சதும் சாப்பாடு. எனக்குத் தெரிஞ்சவரை பொதுவா குஜராத்திகள் விசேஷங்களிலே சாப்பாட்டுக்குமுன்னுரிமை குழந்தைகளுக்கும் பெண்களுக்கும்தான். ஆம்புளைங்க எல்லாம் 'தண்ணி'யிலே லேசா நீச்சல் போடும் வழக்கம் இருக்கே. அந்தக் கச்சேரி முடிஞ்சுதான் இதுக்கு வருவாங்க. இங்கே (மேற்படி விஷயம் இல்லாததாலேயோ?)ஆண்களுக்கு முன்னுரிமையாம். ஸ்வாமிநாரயண் சத்சங்க மண்டலியில் இதுதான் 'நியமம்'.



"எல்லாத்தையும் படைச்சுட்டு, அதை ஏழைபாழைகளுக்குத் தானே கொடுக்கணும். இங்கெ என்ன நம்ம மக்களே சாப்புட்டுடறோம்?"இது எங்க இவரோட விசாரம். " இங்கெல்லாம் நாம்தான் ஏழைங்க லிஸ்ட்டுலே இருக்கோம்" -நான்.45 நாடுகளிலே ( அதானே... குஜராத்திகள் இல்லாத நாடும் உண்டோ? ஒரு விதத்தில் இவுங்க நம்ம கேரள அன்பர்கள்போலத்தான். இல்லையா? )இந்த சத்சங்கம் நடக்குதாம். குறைஞ்சபட்சம் இந்தியாவுலே படையல்களை அன்னதானம் செய்வாங்கன்னு நினைக்கிறேன்.



லண்டனில் ஒரு பெரிய பிரமாண்டமான கோவிலைக் கட்டி, அது 2000 வருஷ கின்னஸ் புத்தகத்துலேயும் வந்துருக்கு.இந்தியாவுலே அக்ஷர்தாம் கோவில்கூட இவுங்க கட்டுனதுதானாம். இங்கெ நியூஸி, ஆக்லாந்து நகரிலேயும் ஒரு அழகான கோயிலைக் கட்டி இருக்காங்க. தூண் முதக்கொண்டு இந்தியாவுலெயே செஞ்சு கொண்டு வந்து இங்கெ பொருத்தி இருக்காங்க. உள்ளே எல்லா குஜராத் கோயில்களைப் போலவே பளிங்குச்சிலைகள். (கற்சிலைகளிலெ கடவுள் நம்ம தென்னிந்தியாலே மட்டுமோ? இல்லேன்னா, நவநாகரிக காலமாச்சேன்னு மார்பிள் சிலைகளா? ) ராதாகிருஷ்ணா சிலைகளில் நம்ம ராதாவுக்கு ஒரு சம்கி வேலைப்பாடுகள் நிறைஞ்ச ஷிபான்புடவை கட்டி, கையிலெ ஒரு 'ஹேண்ட் பேக்'கும் கொடுத்துருந்தாங்க. சில வருசங்களுக்கு முன்னே ஒரு தடவை'கோயில் சிக்' ஆகி, ஒரு நாள் காலையிலே முதல் ப்ளைட் புடிச்சு ஆக்லாந்து போய், அங்கே 7 கோயில்களுக்குப் போயிட்டுக் கடைசி ப்ளைட்லே திரும்புனோம். இன்னும் ரெண்டு கோயில்கள் விட்டுப்போச்சு. இன்னொரு 'சிக்' வரும்போது போகலாம்.



"இந்த அவசர உலகத்துலே உண்மையான தேவை என்னன்னா, ஒருத்தரோடு ஒருத்தருக்குள்ள கம்யூனிகேஷன்.இதுலேயும் நண்பர்கள், கூட வேலை செய்யும் ஆட்கள்ன்னு மத்தவங்களோடு பேச நேரம் இருக்கும்.ஆனா குடும்பத்துலே இருக்கறவங்களோட பேச மட்டும் பலருக்கு நேரமே கிடைக்காது.


வீட்டுலே இருக்கறவங்களோடு தினம் ஒரு 15 இல்லே 20 நிமிஷம் பேசுங்க.
A small change in the attitude will make a big difference"


அவர் சொன்னதை யோசிச்சுக்கிட்டெ இருந்தேன்.


குடும்பத்துலே சந்தோஷம் நிம்மதி இருந்தாத்தான் இப்படி தானம் கொடுக்க மனசு வரும். தானம்னு சொல்றதே மனம் கோணாம, 'அய்யோ இப்படிக் காசெல்லாம் கரையுதே'ன்ற புலம்பல் இல்லாம சந்தோஷமாக் கொடுக்கறதுதான்.



இந்த குடும்ப நிம்மதி எப்படி வரும்? குடும்பத்துலே பெண்களுக்கு சம அந்தஸ்த்தும், உரிமையும் கொடுக்கறதாலே வரும்.இரண்டு மாடுகளைப் பூட்டிய வண்டி எப்படிக் கஷ்டம் இல்லாம சுமைகளை இழுத்துட்டுப் போகுதோ அதே போல கணவன் மனைவி இருவரும் குடும்ப பாரத்தை சரிசமமாப் பகிர்ந்து இல்லறத்தை நடத்தணுமுன்னு ச்சும்மாச் சும்மா கல்யாண வீட்டு மேடைகளில் மட்டும் முழங்குனா ஆச்சா?



நம்மளில் எத்தனைபேர் பிள்ளைகுட்டிகள், பெற்றோர்கள், தாத்தாபாட்டிகள், நம்முடைய மறுபாதின்னு கூடவே இருக்கும் சொந்தங்களோடு தினம் கொஞ்சநேரம் உக்காந்து பேசி இருக்கோம்? இதுக்குக் காசும்பணமா செலவு?( பேச ஆரம்பிச்சாலே, சிலர் அதுவேணும், இதுவேணுமுன்னு கேட்டு செலவு வச்சுருவாங்களோ)



பேசணுமுன்னு உக்காந்ததும், அறிவுரை சொல்ல ஆரம்பிச்சுராதீங்க.( புள்ளைங்க ஒட்டாது). பொதுப்படையாப் பேசுங்க.


வயசான முதியோர் வீட்டுலே இருந்தாங்கன்னா, இந்த பதினைஞ்சு நிமிஷப்பேச்சு எவ்வளவு அன்பை வளர்க்குமுன்னு சோதனை செஞ்சு பார்க்கலாமே. இவுங்ககிட்டே பேச என்ன இருக்குன்னு தப்புக் கணக்குப் போட்டுறாதீங்க. நிறையப் பெற்றோருக்கு, இந்த மாதிரிப் புள்ளைங்க வந்து பேசறதுலே கிடைக்கற ஆனந்தம் சொல்லி மாளாதாம்.



துணையோடு பேசும்போதும் அன்னிக்கு நடந்த நிகழ்வுகள், நாள் எப்படின்னு, ச்சின்னச்சின்ன பாராட்டுகள்னு( ஆனாஇது உண்மையானதா இருக்கணும். ச்சும்மா ஆஊன்னு அளக்கக்கூடாது) பேசிப்பாருங்க. நம்ம உண்மையா முயன்றால் நாம் எடுக்கும் ஒரு சின்ன முயற்சியே எவ்வளவோ மாற்றத்தைக் கொண்டு வரும்.



இதைத்தானேங்க, 'முயன்றால் முடியாதது இல்லை'ன்னு சொல்லி வச்சுருக்கு?



ச்சலோ, ஆஜ்ஸே பந்த்ரா யா பீஸ் மினிட், மன் கோல்கி பாத் கரூங்கா:-)))
---------------


எனக்குப் பேசலேன்னா 'பைத்தியமே' புடிச்சுரும். நல்லவேளையா இப்ப ப்ளொக் இருக்கு பேச:-))))


இந்தப் படம் அன்னிக்குப் பூஜையிலே எடுத்தது. முதல் படம் அழைப்பிதழ்