எவ்ரிடே மனிதர்கள் -21 ராமன்

ராமன்,பெயரில் மட்டுமே ராமன். இதெல்லாம் அவரோட மனைவிக்கு 'முதலில்' தெரியாது!

எந்த மனைவிக்கு?

அதான் இப்ப இருக்கற மனைவிக்கு.


கல்யாணத்தரகர் மூலமா ஏற்பாடான கல்யாணம். ஒரே ஜாதியில் எதோவேற உட்பிரிவாம். லக்ஷ்மியோட வீட்டில் முதல்லெ கொஞ்சமா எதிர்ப்பைக் காமிச்சுட்டுச் சரின்னுட்டாங்களாம்.ராமனோட சைடுலே அம்மா மட்டும்தான். அப்பா இறந்து ரொம்ப வருஷமாயிருச்சாம். ஒரு அக்கா இருக்கறதாச்சொல்லி இருக்கார். ஆனா அவுங்களும் கல்யாணத்துக்கு வரலை. லக்ஷ்மியோட சொந்தக்காரர்கள் ஒரு பெரியபட்டாளம் அளவுக்கு இருக்கறதாலே அவ்வளவாப் பொருட்படுத்தாம பக்கத்தூர் பெருமாள் கோயிலிலே கல்யாணம் ஜாம்ஜாமுன்னு நடக்காம, சிம்பிளா நடத்தி முடிச்சாச்சு.


அம்மாவும் மகனுமா இருந்த வாடகை வீட்டுக்கு மருமகளா லக்ஷ்மி வலதுகாலை எடுத்து வச்சும் ஆச்சு. தனி வீடுதான்.லக்ஷ்மிக்கு டீச்சர் உத்தியோகம். உள்ளூர்லேதான். அதனாலே அம்மா வீட்டுலே இருந்துபோறது மாதிரியே மாமியார் வீட்டுலே இருந்து வேலைக்குப் போய்வர சுலபமா இருந்துச்சு. ராமனுக்கு மவுண்ட் ரோடுலெ வேலை. தினமும் ரயில் பயணம். செண்ட்ரல் வந்து பஸ் பிடிச்சு வேலைக்குப் போய் வருவார். அப்பப்ப வேலை விஷயமா(???) சில நாள் வெளியூர் போய் வரணுமாம்.


காலையிலே எட்டுமணிக்குக் கிளம்பிருவார். சாயந்திரம் வர ஏழுமணியாகும். எப்பவும் வெள்ளை & வெள்ளை உடுப்புதான்.தங்க ஃப்ரேம் போட்ட மூக்குக் கண்ணாடி. பளபளக்கும் ஷூ. முகத்துலே ரொம்ப சிந்தனையைத் தேக்கிவச்ச மாதிரி ஒரு பார்வை. சதா சிகெரெட் புகை. போற வர்ற வழியிலே யாரோடும் பேச்சுவார்த்தை கிடையாது.முதல் வகுப்பு சீஸன் டிக்கெட் வேற. ஆள் பார்க்கவே ஒரு 'கெத்து'தான். ஒரு ஏழெட்டு மாசம்வரை எல்லாம் சுமுகமாப் போச்சு. லக்ஷ்மி அப்போ உண்டாயிருந்தாங்க.


தலைசுத்தலா இருந்ததாலே வேலையிலே லீவு சொல்லிட்டு லக்ஷ்மி ஒரு நாள் வீட்டுக்கு வந்தப்ப ராமனோட அம்மாவைப் பார்த்துப் பேசிக்கிட்டே ஒரு ஆள் பின் வராந்தாவுலெ இருந்து சோறு சாப்புடறதைப் பார்த்தாங்க. யாரோ தெரிஞ்சவுங்களாம். ஊர்லே இருந்துபார்க்க வந்தாங்களாம். இதைப் பத்தி லக்ஷ்மி ஒண்ணும் மேல்கொண்டு விசாரிக்கலை. நாள் போய்க்கிட்டு இருந்துச்சு.



குழந்தை பிறந்தபிறகு மூணு மாசம் லீவுலே வீட்டுலே இருந்தப்பத்தான் அந்த ஆள் மாசம் ஒருக்கா வந்து போறதைக் கவனிச்சாங்க. ஒரு நாள் மூணு வயசுப் பையனோடு அந்த ஆள் வந்துருந்தார். மாமியார் அந்தப் பையனை வாஞ்சையோடுக் கட்டிப்புடிச்சு அழுததைப் பார்த்ததும் எதோ மனசுலெ சந்தேகம். அப்புறம் கொஞ்சம் விசாரணயிலெ இறங்குனப்பத்தான் விஷயம் வெளியே வந்துச்சு.



அந்தப் பையன் ராமனோட குழந்தைதான். அப்ப குழந்தையின் அம்மா?
ஐய்யோ........ அது ஒரு பெரிய கதை.


அந்தம்மா பேரு பத்மா. ராமனோட முதல்(???) மனைவி. அப்ப வேற ஊர்லெ அம்மா வீட்டுலே இருந்துருக்காங்க. ஒரு நாள் சமையல் செய்யும்போது ( விறகு அடுப்பு காலம்) புடவையிலே தீப்புடிச்சுக்கிச்சு. எப்படியோ உயிரைக் காப்பாத்திட்டாங்க. ஆனாஉடம்புலே ஏறக்குறைய பாதி தீக்காயத்துலே பொசுங்கிருச்சு. முகத்துலே பயங்கரமான அடையாளம். தலைமுடி எல்லாம் எரிஞ்சுபோய் பார்க்கறதுக்கே கஷ்டம். புண்ணுங்க ஆறிட்டாலும் வடு நின்னுபோச்சு. அப்பக் குழந்தைக்கு அஞ்சு மாசமாம்.


விஷயம் கேள்விப்பட்ட ராமன் போய்ப் பார்க்கக்கூட இல்லையாம். யாரோ ஊர்க்காரங்களை வச்சுப் பஞ்சாயத்து செஞ்சு, மாசம் எதோ ஒரு தொகை செலவுக்குக் கொடுக்கறதா முடிவாகி அப்படியெ கொடுத்துக்கிட்டு இருக்காங்க. கொஞ்சநாளா அதாவது லக்ஷ்மியைக் கட்டுன நாளா மணிஆர்டர் அனுப்பலையாம். அதைச் சொல்லிட்டுப்போக வந்த ஊர்க்கார ஆளைத்தான் ஒரு நாள் லக்ஷ்மி பார்த்தது. அந்த ஆளே ரெண்டுமூணு மாசத்துக்கொருக்கான்னு வந்து பணத்தை வாங்கிப்போக ஆரம்பிச்சுருக்கார்.லக்ஷ்மிக்குக் குழந்தை பிறந்த சேதி தெரிஞ்சதும், அந்தப் புள்ளையைப் பார்க்கறதுக்கும், தன் புள்ளை அப்பனோட முகத்தையாவது பார்த்துக்கட்டுமுன்னும் பையனை அந்த ஆளொடு அனுப்பி இருக்காங்க பத்மா.


அன்னிக்கு லக்ஷ்மி அழுத அழுகை யாரும் அழுதுருக்க மாட்டாங்க. மனசு ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டுப் போயிருக்கு.லக்ஷ்மியோட பொறந்த வீட்டுலே அம்மா, சித்தி, அக்கா தங்கைன்னு ஒரு கூட்டமே இருக்கே, அவுங்க கொஞ்சம் கடவுளுக்குப் பயந்த ஆளுங்க. அவுங்களோட பேசி ஒரு முடிவுக்கு வந்தாங்க லக்ஷ்மி. அந்தப் பையனும் இனிமே இங்கேயே இருந்துக்கட்டும். தன் பிள்ளையோட அவனையும் வளர்த்துக்கலாமுன்னு சொல்லிட்டாங்க. அதே மாதிரிபையன் சந்தானமும் இங்கியே வந்துட்டான். மாமியார்தான் பேச்சு வார்த்தை நடத்துனாங்களே தவிர ராமன் என்ன,ஏதுன்னு ஒரு வார்த்தையும் கேக்கலையாம். இந்த மாதிரி ஆயிருச்சுன்னு ஒரு வருத்தம், மன்னிப்பு, விளக்கம்னு எதுவுமே இல்லையாம்.


பத்மா மட்டும் புள்ளையைப் பார்க்கணுமுன்னு ஏழெட்டு மாசத்துக்கு ஒரு தடவை ராத்திரியிலே வந்து பார்த்துட்டுப் பொழுது விடியுமுன்னே போயிருவாங்களாம். இதுலே 'எல்லாம்' மாமியார்தான் பார்த்துக்குவாங்களாம். வர்றதும் போறதும் அக்கம்பக்கம் யாருக்கும் தெரியாதாம். தனி வீடு வேறயாச்சே. வசதியாப் போச்சு.


அடுத்தடுத்துப் பிள்ளைங்கன்னு லக்ஷ்மிக்கு பொறந்துருக்கு. ரெண்டு பிள்ளைங்க பொறந்து கொஞ்சநாள் இருந்து போயிருச்சுங்க. இப்ப இருக்கறது மூணு பையன், இல்லையில்லை, சந்தானத்தோடு சேர்த்து நாலு பையன், ஒரு பொண்ணு.


குடும்பம் இப்படி வளர்ந்துக்கிட்டுப்போன நிலையிலே ராமனோட எக்ஸ்ட்ரா கரிகுலர் ஆக்டிவிட்டீஸ் எல்லாம் வீடுவரை வர ஆரம்பிச்சது. இவ்வளோ நாள் வேலை விஷயமா வெளியூர் போய்க்கிட்டு இருந்ததெல்லாம் இதுக்குத்தானாம். சனிக்கிழமையாச்சுன்னா, தொடுப்பை வீட்டுக்கே கூட்டியாந்துருவாராம். வந்து அறைக்குள்ளே நுழைஞ்சாங்கன்னா அவ்ளோதானாம். ஞாயித்துக்கிழமை சாயந்திரமா இருட்டுனப்புறம் போய் பஸ் ஏத்திட்டு வருவாராம் லக்ஷ்மியோட தம்பி. அப்ப அவரு கொஞ்சநாள் வேலையில்லாமப் போய் அக்கா வீட்டுலே இருந்தாராம். ராமன் பெரிய தொரை.முகத்தைக் கடுகடுன்னு வச்சுக்கிட்டு இருக்கறதாலே யாரும் முன்னாலெ நின்னு பேசவே பயப்படுவாங்களாம். புள்ளைங்கக்கூட அப்பான்னு பயப்படுமே தவிர ஆசையா செல்லம் கொஞ்சிக்கிறதெல்லாம் அம்மாட்டேதானாம்.



ராமன் ஆஃபீஸ்லே இருந்து வீட்டுக்கு வந்தாச்சான்னு தெரிஞ்சுக்கப் புள்ளைங்களைப் பார்த்தாப் போதும். எல்லாரும் கப்சுப். அப்பாவோட 'ஸ்பெஷல் டே' அன்னிக்கு அறை ஜன்னலுக்கு வெளிப்புறம் சத்தமில்லாப் போய்ப்பார்த்து அங்கெ விழுந்து கிடக்கற சாக்லேட் காகிதம், வகைவகையான பழத்தோலுங்க, இனிப்பு வாங்கிவந்த பொட்டலக்காகிதம் எல்லாம் பொறுக்கிக்கிட்டுவந்து வாசனை புடிச்சு ஏமாந்து நிக்குங்களாம். இதையெல்லாம் பார்க்கப்பார்க்க லக்ஷ்மிக்கு வயித்துலே தீ மூட்டுனமாதிரி இருக்குமாம்.


இவ்வளோ கலாட்டாவுலே பத்மாவுக்குப் பணம் அனுப்பறது அடியோடு நின்னு போச்சு. அந்தம்மாவும் பொறுத்துப் பொறுத்துப் பார்த்து ஒரு நாள் இங்கே வந்து வீட்டுவாசல்லே நின்னு கத்தோ கத்துன்னு கத்தி, மண்ணையெல்லாம் வாரித்தூத்தி இருக்கு. அக்கம்பக்கம் ஜனங்களுக்குத் தெரிஞ்சுபோச்சேன்னு ராமன் வீட்டுலெ கதவு ஜன்னலையெல்லாம் சாத்திக்கிட்டு உள்ளெயே இருந்துட்டாங்களாம். ராத்திரியெல்லாம் வெளியே நின்னு அழுதுக்கிட்டே இருந்த பத்மா, விடியக்காலையிலே ரெயில் முன்னலே போய் விழுந்து உயிரை விட்டுட்டாங்க. இந்த நியூஸையும் ஓடிவந்து சொன்னது லக்ஷ்மியோட தம்பிதான்.


போலீஸ் கேஸ் ஆயிறப்போதேன்னு பயந்துக்கிட்டு அன்னிக்குப்பூரா உயிரைக் கையிலே புடிச்சுக்கிட்டு இருந்திருக்காங்க.பத்மா வெளியூராச்சே. அதுனாலே அடையாளம் காட்ட யாருமில்லாம, அனாதைப் பொணமா போயிருச்சு. கிட்டத்தட்டஒரு மாசம்வரைக்கும் 'தொரை' லீவு போட்டுட்டுப் பதுங்கி இருந்தார். பத்மாவுக்கு வீட்டுலே பூஜை புனஸ்காரமெல்லாம் செஞ்சாங்க. எல்லாம் பயம்தான்....... பேயா வந்து பழி வாங்கிறப்போகுதுன்னு.

அப்புறம்?


எல்லாம் பழையபடிதான். இந்த ஆள் மாறவே இல்லை. லக்ஷ்மிக்கு வாழ்க்கையே துயரமாப் போச்சு. பசங்கதான் ஒரே ஆறுதல். நல்லாப் படிக்கிறானுங்க. பொண்ணுதான் படிப்புலே சுமார். அப்படியும் விடாம உத்தியோகத்துக்குப் போய்வந்துக்கிட்டுத்தான் இருந்தாங்க. உடம்பு ஒரு சமயம் ரொம்ப முடியாமப்போய், மெனோபாஸ் கஷ்டத்தாலெ கடைசியிலே வேலையை விட்டுட்டாங்களாம்.


இப்ப வயசாயிருச்சுல்லே? ராமன் (பெரிய மனுஷ வேஷத்துலே?) ஊரோட வேற பகுதியிலே இருக்காராம். ஒரு 'புகழ் பெற்ற சாமியாரின்' உத்தம பக்த கோடிகளில் ஒருத்தராம். வாராவாரம் பூஜை, பஜனைன்னு வீடே அமர்க்களப்படுதாம். ஜனங்க கூட்டங்கூட்டமா வந்து போகுதாம். ஆஹ்ங்.....



அப்படியா!!!!!!!!


பெரிய இடம். பொல்லாப்பு எதுக்கு?


சந்தானத்தை ஒரு நாள் அகஸ்மாத்தாப் பார்த்தேன். படிச்சுட்டு வேலை செய்யறான். வீட்டுலே இல்லியாம். அப்பா எப்படி? எதாவது மாற்றம் இருக்கான்னு கேட்டேன்? அவன் சிரிப்பே உண்மையைச் சொல்லிருச்சு.

'ஏங்க்கா.........நீயும் நம்பிட்டேயா?'ன்னான்.


அப்ப அம்மா?


'கண்ணை மூடிக்கிட்டு' எப்பவும்போல இருக்காங்க.



அடுத்த வாரம்: பச்சையம்மாக்கா


நன்றி: தமிழோவியம்