எவ்ரிடே மனிதர்கள் -18 கஸ்தூரி

"கஸ்தூரி ஆண்ட்டி வீட்டுலே பூஜைக்குக் கூப்புட்டுருக்காங்க, வர்றியா?"


"வாட் பூஜை? யூ நோ தட் ஐ டோண்ட் பிலீவ் இன் காட்"


" அது பரவாயில்லை. உனக்குத்தான் புடவை கட்டிக்கப் பிடிக்குமே. ஒரு ச்சான்ஸ் கிடைச்சிருக்கு."


" புடவையா? ................ஓக்கே."


எப்படியோ புடவைன்ற தூண்டிலைப் போட்டு மகளை இழுத்துக்கிட்டு பூஜைக்குப் போனேன். இவ நல்லா உயரமா இருக்கறதாலே புடவை கட்டினாக் கொஞ்சம் அழகாத்தான் இருக்கு. அதிலேயும் அங்கே வர்ற நம்ம சங்காதிகள் " யூ லுக் ஸோ நைஸ்"ன்னு சொல்றது இவளுக்கும் பிடிச்சிருக்கு.


அதே சமயம், நம்ம பழக்க வழக்கங்கள், கலை கலாச்சார விஷயங்களை இவ மனசுலே ஒரு மூலையில் எங்கியாவது விதைக்கவும் எனக்கு ஒரு வாய்ப்பு.
இங்கே நாங்க வந்தப்பதான் தமிழ்நாட்டுக்காரங்க யாருமெ இல்லையே. அதுக்கப்புறம் ஒரு சிலர் வந்தாலும் அவ்வளவா பூஜை, புனஸ்காரம்னு இல்லை. எப்பவாவது ஒருத்தரை ஒருத்தர் விஸிட் பண்ணறதோட சரி.எட்டு வருசம் கழிச்சுத் தமிழ்ச்சங்கம் தொடங்குன பிறகுதான் கொஞ்சம் கலை, மொழின்னு பசங்களுக்கு அறிமுகம் ஆச்சு.


இந்தக் காலக்கட்டத்துலேதான் நம்ம டி.என். கிருஷ்ணன், வயலின் வித்தகர் இங்கே நம்ம ஊருக்கு ஒரு நிகழ்ச்சி கொடுக்க வந்துருந்தார். காஞ்சமாடு கம்பங்கொல்லை பார்த்த மாதிரி பாய்ஞ்சோம். நூறு பேருக்கும் கம்மியாத்தான் அரங்குலே இருந்தாங்க. அப்பத்தான் அங்கே வச்சு நம்ம கஸ்தூரியைப் பார்த்தோம். குளிருக்குப் பயந்து நாங்கெல்லாம் கம்பளி உடுப்புலே புதைஞ்சுக்கிட்டு இருந்தப்பப் 'பளிச்'னு பட்டுப்புடவை நம்ம கண்களை இழுத்துருச்சு.


சிங்கப்பூர்க்காரவுங்களாம். பேச்சுவாக்குலே, இங்கெ அவுங்க வந்து ஒரு மாசம் ஆச்சுன்னு சொன்னாங்க. மகன் யூனியிலே படிக்கிறாராம். நம்ம வீடு யூனிக்குப் பக்கத்துலேதானே இருக்குன்னு சொல்லி அவுங்க வீடு எங்கேன்னுகேட்டா.......... இடம் சொன்னாங்க. அட! நம்ம தெருவுக்கு எதுத்த தெரு. இவ்வளோ போதாதா?


சிங்கப்பூர்லே இருந்துட்டு இங்கே வந்துருக்காங்க. ஆனா கோவைதான் சொந்த ஊராம். மலேசியாக்காரரைக் கல்யாணம் கட்டி, சிங்கப்பூர்லெ பல வருசங்கள் இருந்துட்டு, இப்ப இங்கெ வந்துருக்காங்க. சிங்கையிலே டீச்சரா வேலை பார்த்துருக்காங்க. ரேடியோவுலே பாட்டெல்லாம் பாடி இருக்காங்க.
நம்ம தமிழ்ச்சங்கத்துலே நாங்க ஆரம்பிச்சிருந்த தமிழ் வகுப்புகளுக்கு முறையான ஆசிரியர்கள் இல்லாம நாங்களே வாரம் ஒருத்தர்ன்னு வகுப்புகள் நடத்திக்கிட்டு இருந்தோம். புள்ளைகள் எல்லாம் ஒண்ணு, டீச்சர்கள் மட்டும் வெவ்வெறு. இதுனாலே என்ன பாடம் நடத்தறோம், பிள்ளைகள் எவ்வளவு தூரம் அதைக் கத்துக்கிட்டாங்கன்னு பார்க்க ஒருதொடர்பில்லாம இருந்துச்சு. அதுலேயும் எங்க வீட்டுக்காரர் வகுப்பு எடுக்கப்போனா, வெறும் ரிவிஷன் வச்சே சமாளிச்சுருவார். இப்ப கஸ்தூரிக்கு ப்ராப்பர் டீச்சிங் அனுபவம் இருந்ததாலே அவுங்களையே டீச்சராப் புடிச்சுப் போட்டுட்டோம்.
அவுங்களும், இதுக்கெல்லாம் அசராம, சிங்கைப் பாடத்திட்டத்தில் உள்ள தமிழ்ப் புத்தகங்களையெல்லாம் வரவழைச்சு வகுப்பு நடத்தினாங்க. எல்லாம் ஒரு ஒழுங்குக்கு வந்துருச்சு. மொழியின் கூடவே நம்ம கலைகளும் வளரணும்தானே?தமிழ்ச்சங்க நிகழ்ச்சிகள், விழாக்கள் இதுக்கெல்லாம் கஸ்தூரியின் பாட்டு இல்லாமல் முடியாதுன்னும் ஆகிருச்சு.நாந்தானே கலை கலாச்சார ஒருங்கிணைப்பாளர். எனக்கும் இவுங்களை விட்டா வேற யார் இருக்கா?


கொஞ்சநாளிலே இங்கே சிலருக்குப் பாட்டுக் கத்துக்கற ஆர்வம் உண்டுன்னு தெரிஞ்சதும் பாட்டு வகுப்பும் ஆரம்பிச்சாங்க.வாரம் ஒரு நாள் அவுங்க வீட்டுலெ 'ச ப ச'ன்னு இருந்துச்சு. இங்கே இருக்கும் யூனி நூலகத்துலேயும் வேலை செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க. இப்படி படு பிஸியா இருந்தாலும், நம்ம பண்டிகைகள், நல்ல நாள், கிழமைகள்ன்னு வந்தா எதையும் விடாமக் கொண்டாடுவாங்க. எங்களைப்போல வீட்டுவரையில் கொண்டாடாம, எல்லோரையும் கூப்பிட்டுக் கொண்டாடுவாங்க. அதுலெ பாட்டு, நடனம்ன்னு கலை நிகழ்ச்சிகளும் இருக்கும்.



இங்கே எங்களுக்கும் இந்தக் கொண்டாட்டங்கள் குஷியாப் போச்சு. மத்த தோழியர்களைச் சந்திக்க ஒரு வாய்ப்பு.உள்ளேயே ச்சும்மாக் கிடக்கற புடவை, நகைகளை வெளியே எடுக்கறது, உடுக்கறதுன்னு ஜாலிதான். ஆனா வீட்டு ஆம்பிளைகளுக்குத்தான் கஷ்டமாப் போச்சு. 'புடவையெல்லாம் வேணாம், இங்கே யாரு கட்டறா?'ன்னு சொல்லி அவுங்க வயித்துலேயும், பர்ஸுலேயும் பாலை வார்த்துக்கிட்டு இருந்தோமா, இப்பக் கஸ்தூரி வருகையாலே, 'கட்டிக்கப்புடவையே இல்லை. இன்னும் நாலு வாங்கிக்கணும்'னு ஆச்சு.


புடவைன்னதும்தான் இன்னொரு விஷயமும் ஞாபகம் வருது. கஸ்தூரி எப்பவும் புடவைதான் கட்டுவாங்க. நாங்கெல்லாம் குளுருக்குப் பயந்து அதையெல்லாம் ஏறக்கட்டி நாளாச்சு. பட்டுப்புடவைகள் எக்கச்சக்கமா வச்சிருக்காங்க. அந்தக் காம்பினேஷன்கள் பார்த்து வச்சுக்கிட்டு அடுத்தமுறை ஊருக்குப் போறப்ப மறக்காம வேற காம்பினேஷன்லே வாங்கிவர ஆரம்பிச்சோம்:-)))


சிங்கையிலெ ரொம்ப நாளா இருந்ததாலெ மலேசியர்கள், சீனர்கள்ன்னு அவுங்களுக்கு நட்பு வட்டம் இருந்துச்சு.இங்கே தென்னிந்தியர்கள், வட இந்தியர்கள்ன்னு அந்த வட்டம் இப்ப ரொம்பப் பெரூசாவே ஆகிருச்சு. அவுங்க வீட்டு நவராத்திரி கொலுவுக்கு பகுதிவாரியா விருந்தாளி வருகை . அதுவும் ஒரு விதத்துலே நல்லதுதான்.


எல்லாரும் கூடும்போது பொது மொழியா இங்கிலீஷ் வந்துருதே. இந்தியை வச்சுக்கலாமுன்னா சிலருக்கு மொழித்தகராறு.இன்னொருத் தமிழ்க்காரரைப் பார்த்தவுடன் தமிழ் தானாய் வந்துருது. அக்கம்பக்கம் உக்கார்ந்து இருக்கறவங்களுக்கு மொழி தெரியலைன்னா அது ஒரு சங்கடம். அநாகரிகமும் கூட. தமிழ்லே பேசிட்டு, அடுத்தவங்களுக்காக அதை ஆங்கிலத்துலே மொழி பெயர்த்துக்கிட்டுன்னு ஒரே சல்லியம் போங்க. அதனாலெ எங்களுக்கு இந்தப் 'பிரித்தழைக்கும் கொள்கை' பிடிச்சுப்போச்சு.


இந்தக் காலத்துலே விரதங்கள், பூஜைகள் எல்லாம் சம்பிரதாயமா செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கறதே பெரிய விஷயம் இல்லையா?எங்க வீட்டுலே நடக்கும் பூஜைகளுக்கு நம்ம கஸ்தூரிதான் ஆஸ்த்தான பண்டிதர். லேடி பண்டிட். நம்ம வீடு எவ்வளோ முன்னேறிடுச்சுப் பாருங்க. நல்லா நடத்தி வைப்பாங்க. நமக்கும் சரி, நம்ம விருந்தினர்களுக்கும் சரி, பூஜை முடிஞ்சாப் பூரணத்திருப்தி.



நடத்தி வைக்கும் பண்டிட்டுக்குத் தட்சிணை கொடுக்கணும் இல்லையா? நாங்களும் எதோ 'சாஸ்த்திரத்துக்கு'த் தட்சணை கொடுப்போம். உடனே அதை அப்படியே எங்ககிட்டே திருப்பித் தந்து, கோயிலுக்குப் போகும்போது அங்கெ உண்டியல்லே சேர்த்துறச் சொல்லிருவாங்க. சாமிக்கும் ஒரு வருமானம் ஆச்சு:-))



இவ்வளோ ஆச்சாரமா இருக்காங்களே, அப்ப மடிசஞ்சியா இருப்பாங்கன்னு நினைச்சுறக்கூடாது. நல்ல நகைச்சுவையோடு ஜாலியாப் பேசுவாங்க. வயசு,காசு பணம், சாதி வித்தியாசம் ஏதும் இல்லாம எல்லாத் தரப்புலேயும் நண்பர்கள் இருக்காங்க.அவுங்களோட ஒரு மருமகள்கூட இங்கத்துப் பொண்ணுதான்.


இப்ப எதுக்கு மாஞ்சுமாஞ்சு கஸ்தூரியைப் பத்திச் சொல்றேனா? அவுங்க இந்த ஊரைவிட்டு வேற ஊருக்குப்போறாங்க. எங்களுக்குத்தான் கொஞ்சம் கை உடைஞ்சதுபோல இருக்கப்போகுது.


பட்டுப்புடவைகள் எல்லாம் திரும்ப பீரோவுக்குள்ளே அடங்கிரும். நீங்களே சொல்லுங்க, ஒரு நல்ல துணிமணி,நகைநட்டு போட்டோமுன்னு வச்சுக்குங்க. அதை நம்ம நண்பர்கள் நாலுபேர் பார்த்து, அட... நல்லா இருக்கே(????)எங்கே வாங்குனது? எத்தனை பவுன்?ன்னு கேட்டு விசாரிச்சாத்தானே நமக்கும் ஒரு திருப்தி இருக்கும்?:-)))))



அதுக்குச் சான்ஸே இல்லேன்னா எப்படிங்க? பட்டுப் புடவை கட்டிக்கிட்டு சூப்பர் மார்கெட்டுக்காப் போறது?


அடுத்த வாரம்: மீனாட்சியம்மா


நன்றி: தமிழோவியம்