உறவையும் நட்பையும் பேணி வளர்த்தல், உடலுக்கும் மனதுக்கும் நல்லது ! (இந்தியப் பயணத்தொடர். பகுதி 34)

சக்கரைப்பொங்கல், போளி, வாழைப்பூ வடை முதலில், அப்புறம் புளியோதரை, சேப்பங்கிழங்கு ரோஸ்ட், பருப்புக்கீரை மசியல், தயிர்சாதம்னு  சாப்பாடு அட்டகாசம்.  முதல்லே சாப்பிடு. அப்புறம் பேசலாமுன்னு கண்டிப்பாச் சொல்லிட்டாங்க தாம்பரம் அத்தை. இவுங்கதான் எங்க குடும்பத்தில் இப்போது மூத்தவர். எங்காத்து வேளுக்குடின்னு பெயர் வச்சுருக்கேன்.

எல்லாக் கோவில் சமாச்சாரம், கதைகள் எல்லாம்  நாக்கு நுனியில்!
மாமியார் மெச்சிய மருமகள்தான் சமையல் எல்லாம். சாமி சமாச்சாரங்களிலும்  மாமியாரின் வாரிசுதான் !  நல்ல ட்ரெய்னிங்னு சொல்லலாம் :-)  ஆனால் ட்ரெய்னீக்கு  ஸப்ஜெக்ட்டில் பிடிப்பும் இருந்தாத்தான்  பயிற்றுவிக்கவும் முடியும், இல்லே!

 இன்றைக்கு இங்கே வர்ற ஐடியாவே முதலில் நமக்கு இல்லை. நாம்தான் ஏற்கெனவே போட்ட திட்டப்படி ஷோளிங்கர் போயிருக்கணுமே!  அங்கே போறதைக் கேன்ஸல் செஞ்சதால் இன்றைக்கு  சென்னைக்குப் போகும் வழியில் இங்கே! வடை கூப்பிட்டது  மனசுக்குத் தெரிஞ்சு போச்சு!  

அது எப்படி நம்ம ஃபேவரிட் சாப்பாடு, அதுவும் மஸால்வடை இன்னிக்குன்னு பார்த்து செஞ்சுருக்காங்க?  பெண்களூரில் இருக்கும் மகன் விஜயம்.  அதுக்கான தடபுடல் விருந்து.  காலையில் கிளம்பி  அண்ணாசாலைப் பக்கம் ஷாப்பிங் போனவங்க, அப்படியே  இன்னொரு உறவினர் வீட்டுக்குப் போயிட்டதால் பகல் சாப்பாட்டுக்கு வரலை.  'தானே தானே பர் லிக்கா ஹை  கானேவாலா கா நாம்!' ரொம்பச்சரி.

இன்றைக்கு நாம் காலையில் காஞ்சியில் வாங்குனதில் ரெண்டு  புடவைகள் அத்தைக்கும், மருமகளுக்கும்தான். புடவை பிடிச்சுருக்குன்னு சொன்னதும், மருமகளிடம் அந்த கலர் இல்லைன்னதும் நிம்மதி ஆச்சு.

வீட்டு விஷயங்கள், நாட்டு நிலவரங்கள், அஹோபிலம் போய்வந்த கதை,  வெள்ளம் வந்தப்ப நடந்த சமாச்சாரங்கள் எல்லாம் பேசி முடிச்சப்ப மணி மூணரை. மேற்குத் தாம்பரத்தில் வெள்ளம்னு கேட்டதும் பதறிப்போய்  ஃபோன் செஞ்சு பேசுனப்ப, இவுங்க தெருவில் வெள்ளம் இல்லைன்னு சொல்லி இருந்தாங்க. மாடி வீடு என்பதால்  பிரச்சனையும் ஒன்னும் இல்லை(யாம்)

 அங்கிருந்து கிளம்பி  அண்ணன் வீட்டுக்குப் போனால்....   அங்கே அண்ணியின் அண்ணி இருந்தாங்க:-)  உங்களுடைய சாப்பாட்டை நாங்க சாப்ட்டாச்சுன்னேன்!   பெங்களூர் பக்கம் எல்லாம் வர்றதில்லையான்னாங்க.  போன பயணத்துலே வந்தோம். ஒரே ஒருநாள்தான் தங்குனதால்  நேரமில்லாமப் போச்சுன்னு (அசட்டுத்தனமா) ஒரு பதிலைச் சொன்னேன்.

கொஞ்சநேரம் பேசிக்கிட்டு இருந்துட்டு,  மாலைக்கான டிஃபன் காஃபியையும் உள்ளே தள்ளிட்டு,  வீட்டு வேலைக்கு உதவிசெய்யும் ஆயாவைத் தேடினா, காணோம்.  ( அவுங்களை அப்படித்தான் பத்துவருசமாக் கூப்புட்டுக்கிட்டு இருக்கோம். அவுங்களுக்குன்னு ஒரு பெயர் இருக்குமுல்லே!  எப்படி கேட்டுத் தெரிஞ்சுக்கத் தவறிட்டேன் :-(  அடுத்தமுறை  பெயரைக் கேக்கணும். மூளையில் முடிச்சு )

அவுங்களுக்கு  ஒரு சிறு அன்பளிப்பாக் காஞ்சீபுரத்தில் காலையில்  வாங்கிய புடவையை அண்ணியிடம் கொடுத்துட்டுக் கிளம்பி  லோட்டஸ் வந்து சேர்ந்தோம்.  சொந்தவீட்டுக்கு வந்தாப்போல ஒரு நிம்மதி கிடைச்சது.

மறுநாள்  ஜனவரி 26.  இந்தியக் குடியரசு  நாள் என்பதால்  விடுமுறைதினம். இன்னைக்கு நண்பர்களைச் சந்திக்கணுமுன்னு கிளம்பினோம்.  லீவுநாள் என்பதால் வீட்டில் இருப்பாங்க என்ற எண்ணம். ஆனாலும் ஒவ்வொரு இடத்துக்கும் போகுமுன் வீட்டில் இருக்காங்களா,  இல்லையா, சௌகரியப்படுமான்னு  கேட்டுக்கிட்டுப்போறதுதான்.  எல்லோருமே  நமக்காக நேரம் ஒதுக்கினாங்க என்பது கூடுதல் மகிழ்ச்சி!

காலையில் ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் கொஞ்சம் நல்லாவே சாப்பிட்டேன். நல்லநாளு பாருங்க:-) வரவேற்பில்  கொடி வச்சுருந்தாங்க.. என்னதான் வேற்றுநாட்டுக் குடடிகளா மாறிட்டாலும் பிறந்த நாட்டுக் கொடியைப் பார்த்தால் கொஞ்சம் உணர்ச்சிவசப்பட்டுத்தான் போறோம். இப்ப ஓ சி ஐ  வேற இருப்பதால் நாங்களும் உங்களில் ஒருவர்தான்!  சட்டையில் கொடியைக் குத்திக்கப் பின் கிடைக்கலை:-(  அடுத்த முறை கொஞ்சம் குண்டூசிகளை வாங்கி வைங்கன்னு ஒரு 'பின்'னூட்டம் கொடுத்தேன்.

போறவழியில் யாரோ  காங்ரெஸ் பிரமுகர் வர்றாராம். கொடியை வச்சே ஏமாந்து போக வைக்கிறாங்களோ?  நான் என்னவோ குடியரசுக் கொண்டாட்டமுன்னு முதலில் நினைச்சுட்டேன்.

முதலில் போனது  நம்ம மரத்தடிகாலத் தோழி நிர்மலா டீச்சர் வீட்டுக்குத்தான். அவுங்க கணவரும், நம்ம கோபாலும் சொந்தக்காரங்க.  ரெண்டுபேரும் கோவையில் ஒரே காலேஜ்லே படிச்ச பந்தம்! ஆனா வருசம்தான் வெவ்வேற ....

அவுங்கவீட்டு பால்கனியில் ஒரு ஒண்டிக்குடித்தனம் இப்போ ரெண்டு வருசமா இருக்கு.  அவுங்களுக்கும் ஒரு ஹலோ சொல்லியாச்.  அவுங்க ப்ரைவஸியைக் கெடுக்கவேணாமேன்னு பால்கனியை அதிகம் திறக்கறதில்லை தோழி.

ஸெல்ஃபீ ட்ரெய்னிங். டீச்சர் சொல்லித்தந்தாலும்  ட்ரெய்னீ சுத்த மோசம்.

கண்ணாடி வழியே பார்க்கும்போது  எதிரில் போகும் மெட்ரோ  ஓசைப்படாமல் நகர்ந்து போறது  பார்க்கவே அழகு!  இன்னும் அதில் பயணிக்கலை. ஒருநாள் போகணும். தோழி வீட்டில் ட்ரிப்பிள் க்ளேஸிங் போட்டுருக்காங்கன்னு  நம்மவர் சொன்னார். அதான் வீட்டுக்குள் சத்தமே வர்றதில்லை!

இன்னொரு நாலுபேர் புதுவரவு!  ஹைய்யோ.....  என்ன ஒரு திருத்தமான முகம்!  சொல்லமுடியாத அழகு!   என் கண்ணே பட்டுருக்குமோ!  தோழி வீட்டு உள் அலங்காரம் அட்டகாசம்!  எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்சுருக்குன்னு தனியா சொல்லவேண்டியதே இல்லையாக்கும்:-)

அருமையான டீ போட்டு, நொறுக்ஸும் விளம்பினாங்க.  வேணாமுன்னு சொல்லலான்னா.... பிடிச்ச சமாச்சாரமான்னா இருக்கு!

நேரம் போறது தெரியாமல் அரட்டை அடிச்சு,  அவுங்க சமையல் நேரத்தையும் கெடுத்துட்டுக் கிளம்பும்போது மணி பனிரெண்டரை.

அங்கிருந்து நேராப் போனது மீனாக்ஷிஅக்கா வீட்டுக்கு.

தொடரும்..........:-)