குன்றத்துலே குமரனுக்குக் கொண்டாட்டம்........(இந்தியப் பயணத்தொடர். பகுதி 28)

ஏற இறங்கன்னு ரெண்டு  அலங்கார வளைவுகள் அடுத்தடுத்து  கட்டி இருக்காங்க. இந்த ரெண்டு நுழைவு வாசலுக்கும் நடுவிலெ மயில்களும் காவடி எடுக்கும் மனிதர்களும் கூடவே நம்ம யானைகளும்! மேலே போகும்போது நமக்கு   வலதுபக்கம் கோவில்.  சட்னு பார்க்கும்போது கோவில் என்பதற்கான அடையாளங்கள் இல்லாமல் தகரக்கொட்டைகளால் நிரம்பி இருக்கு :-(   அதுக்குப் பக்கத்திலே பெருசா  புதுக் கட்டடம் ஒன்னு. கல்யாண மண்டபமாம்!

கார்பார்க் போகும் சரிவுக்கு முன்னால் வண்டியை நிறுத்தச் சொல்லி இறங்கிட்டாங்க  நம்ம ஆஃபீஸர்.  இன்றைக்கு  ஞாயிறு. ஆஃப் கிடைச்சுருக்கேன்னு  இருக்கும்போதே  அவசரமா வரச் சொல்லி ஃபோன் போட்டுட்டாங்களாம்.  பதவி உயர்வுக்குக் காத்திருக்காங்க.  வம்பு வேணாமுன்னு கிளம்பி பஸ் பிடிச்சு வந்துருக்காங்க பக்கத்து ஊரில் இருந்து.

நாங்களும் கூடவே இறங்கிக்கிட்டோம். நம்ம சீனிவாசன் கார்பார்க் பண்ணிட்டு அப்புறமா வருவாராம். நிறைய தடவைகள்  தரிசனம் செஞ்ச கோவில்தான்னு சொன்னார். ட்ராவல்ஸ் வண்டிகளுக்கு திருப்பதி ட்ரிப்தான் அதிகமாம். பாதிப்பேர் திருத்தணியையும் சேர்த்துக்கறதுதான் வழக்கம்னு சொன்னார்.

எங்கே பார்த்தாலும் நல்ல கூட்டம். திருவிழா சமயத்தில் முதல்முறையா வந்துருக்கோம். நமக்கு முன்னால் வேகவேகமா நடந்து போய்க்கிட்டு இருக்காங்க ஆஃபீஸர்.  தன்னுடைய உயர் அதிகாரிக்கு ரிப்போர்ட் பண்ணும் அவசரம்.

நம்ம நடைதான் தெரியுமே..... மேலும் போறபோக்கிலே க்ளிக்க எத்தனை  சமாச்சாரம் இருக்கு! கோவிலாண்டை போய் சேர்ந்தோம். தரிசனவரிசை  எங்கே இருந்து ஆரம்பிக்குதுன்னே தெரியலை. இலவச காலணி பாதுகாப்பில் செருப்பை விட்டுட்டு ஜோதியில் கலந்தோம்.

காவடிகளும் மொட்டைகளுமா இருக்காங்க. தேவஸ்தான ஆஃபீஸில் போய் தரிசன டிக்கெட் விவரம் கேட்கலாமுன்னு  போனால் எல்லா இடத்திலும் கூட்டமோ கூட்டம்.  கம்பித்தடுப்புக்குள் பெண்கள் வரிசையைக் கட்டுப்படுத்தும்   சில பெண் போலீஸுகளிடம் என்னமோ  பேசிக்கிட்டு இருந்த  நம்ம ஆஃபீஸரம்மா நம்மைப் பார்த்ததும்  'சாமி தரிசனம் ஆச்சா'ன்னாங்க.  'இல்லைங்க... அதான் பார்த்துக்கிட்டு இருக்கோம்'னதும்  வாங்கன்னு கூட்டிக்கிட்டு அவுங்க மேலதிகாரியாண்டை போய் ஒரு சல்யூட் அடிச்சு,  'ஸார்  ஃபேமிலி வந்துருக்காங்க'ன்னதும்,  'இப்ப எப்படிம்மா?  பார்த்தீங்கல்லே...'ன்னார். எங்களுக்குப்  பேஜாராப் போச்சு.  'டிக்கெட் எங்கே வாங்கணுமுன்னு சொல்லுங்க. எங்களுக்குப் பிரச்சனை இல்லை'ன்னேன்.  'நூறு ரூபா பரவாயில்லையா'ன்னாங்க.  நோ ஒர்ரீஸ்.

கோவில் நிர்வாகமே போர்டு போட்டு வச்சுருக்கே!

கூட்டிக்கிட்டுப்போய்  நூறு  டிக்கெட் வரிசையில் எங்களைச் சேர்த்துட்டாங்க. "தரிசனம் முடிச்சுக்கிட்டு வாங்க. இங்கெதான் இருப்பேன்". சரிங்கன்னுட்டு  நகரும் வரிசையில் நகர்ந்தோம். அஞ்சு நிமிசத்தில் நம் கையில் டிக்கெட்ஸ் வந்துருச்சு.  படிகளில் ஏறி மேலே போறோம்.  கெமெராவைக் கைப்பையில் வச்சுக்கிட்டேன்.  சுத்திச்சுத்திப் போகும் வழியில் போறோம். ஒரு இடத்தில்  ஏணிப் பாலம் மேலே நிக்கறோம். கீழே இன்னொரு வரிசை நகர்ந்துக்கிட்டு இருக்கு.  சின்னப்பிள்ளைகள் கம்பித்தடுப்புக்குள்ளே நுழைஞ்சு  இந்தப்பக்கம் இருக்கும்  பகுதியில்  வந்து விளையாடுதுகள்.  அப்பப்ப  அம்மா அப்பா மேல் ஒரு கண்ணு:-)

படிகளில் இறங்கி வலதுபக்கம் திரும்புனா ஒரு வாசல். அதுக்குள்ளே நுழையறோம். எதோ வீட்டுக்குள் போறமாதிரி இருந்துச்சு. அங்கிருந்து இன்னொரு வாசலுக்குள் போகணும்!  இங்கேதான் மூலவர் சுப்ரமணிய ஸ்வாமி இருக்கார்.  ரெண்டு பக்கமும் தனித்தனி சந்நிதிகளில் வள்ளியும் தெய்வானையும்! ஒரு நிமிஷம் நின்னு தரிசனம் செஞ்சுக்க முடிஞ்சது. தட்டில் தக்ஷிணை போட்டதும் விபூதிப் பிரஸாதம் கிடைச்சது.  ரொம்ப சின்ன சிலையாத்தான் இருக்கார்  மூலவர்.  மூணு மூணரை அடி உசரம்தான்.  நல்ல பூக்கள் அலங்காரம்!

"என்ன முருகா... நல்லா இருக்கயா?   இப்படிக் கூப்ட்டு தரிசனம் தர்றயேப்பா!தணிகையில் வந்து நின்னதும்   உன் கோபம் தணிஞ்சதோ?" ஒரு நலம் விசாரிப்புதான்! என்ன இருந்தாலும் நம்ம மருமான் இல்லையோ!

"சூரபத்மனுடன் போர். அவனைப் போட்டுத்தள்ளியாச்சு.  அடடா.... எப்படியெல்லாம் வளைச்சுக் கட்டிச் சண்டை போட்டான் தெரியுமோ? கடைசியில் அவனை ரெண்டாப்பிளந்து ஒரு பாதியை  எனக்கு வாகனமான மயிலாகவும், இன்னொரு பாதியை சேவலாக மாத்தி என்  கொடிக்குச் சின்னமாகவும் ஆக்கவேண்டியதாப் போச்சு. இதனால் ரெண்டு பகுதியும் எப்பவும் என்னோட கண்பார்வையில்தான் இருக்கும். அப்புறம்  வாலாட்ட தைரியம் வருமா என்ன? அசுரன்.  எனக்கே தாவு தீர்த்துபோச்சுன்னா பாருங்க. .இப்ப நிம்மதியா ரெஸ்ட் எடுக்கணும்."

அதுதான் கொஞ்சம் ஓய்வெடுத்துக்க இப்படி மனைவி துணைவியோடு இங்கே வந்துருக்கார்.  அசுரன் மேலே கோபம் தணிஞ்சு  உக்கார்ந்த இடம்தான் இந்தத் தணிகை.

 இன்னொரு நண்பர் ஒரு முறை  தன்னுடைய ஆன்மிகப்பதிவிலே, மாம்பழம் கிடைக்காத கோபத்தில் பழனிக்கு ஆண்டியாகப்போய் நின்னவன், தாய்தந்தை வேண்டுனதால் சமாதானம் ஆனவுடன் கோபம் தணிஞ்சு  நின்னது இங்கேன்னார்.  ஊஹூம்ம்ம்...  அப்போ நான் வாயைத் திறக்கலை.  ஆனால்  இத்துனூண்டு  சின்னப்பையனா இப்படி ரெண்டு பெண்டாட்டியுடன்  இருக்கான்னு  நினைச்சதுண்டு. போகட்டும். அவரவருக்கு எப்படித்தோணுதோ அப்படியே இருந்துட்டுப் போனா என்ன நஷ்டம்?

இந்த சூரபத்மன் இருக்கானே... இவனும் காஸ்யபமுனிவருடைய மகன்தான்.  நேத்துப் போய்வந்த அஹோபிலம் ஹிரண்யகசிபு நினைவிருக்கோ? சாக்ஷாத்  அவனுடைய  சகோ தான் இவன். ஸ்டெப் ப்ரதர். அப்பாதான் ஒன்னு. அம்மாக்கள் வேற :-)  அசுரர்கள் எல்லோரையுமே பெத்துப்போட்டது இந்த காஸ்யபமுனிவர்தான்.  அசுரகுருவான சுக்ராச்சாரியார் கொடுத்த ஐடியாவின்படி, தேவர்கள் கொட்டத்தை அடக்க அவுங்களை அவுட் நம்பர்  செஞ்சுடமுன்னு எக்கச்சக்கப் பிள்ளைகள் பெத்துக்கறார்.  தேவர்கள் முப்பத்துமூணு கோடின்னா அசுரர்கள் அறுபது கோடிப்பேர்!

இன்னும் தனக்கு கூடுதல் பவர் வேணுமுன்னு  சிவபெருமானை தியானிச்சுத் தவம் இருக்கான் இந்த சூரபத்மன்.  சிவனை எளிதில்  வசப்படுத்திடலாம்.  ஏமாளி....  கும்பிட்டவுடன் 'பக்தா ! உன் தவத்தை மெச்சினோம். உனக்கு என்ன வரம் வேண்டும்?' என்றது வழக்கமான டயலாக். வரம் கொடுத்துட்டு அவஸ்த்தைப் படுவதும் வாடிக்கை.

இப்படித்தானே பஸ்மாசுரனுக்கு வரம் கொடுத்துட்டுத் தன் தலையைக் காப்பாத்திக்கப் படாதபாடுபட்டு, கடைசியில் ' மச்சான்' மோஹினி அவதாரம் எடுத்து  அசுரனைக் கொல்லவேண்டியதாப் போச்சு இல்லையோ?  அந்தக் கதைக்குச் சுட்டி இது:-)


இப்ப சூரபத்மன் சமாச்சாரத்தில்  என்ன செய்யலாம்? மச்சனையே கேக்கலாமான்னு உக்காந்து யோசிச்சார்.  அப்போ சிந்தனையின் தீவிரத்தால் நெத்திக்கண்ணில் இருந்து தீப்பொறி கிளம்புச்சு.  சட்னு அதை ஒரு குளத்துக்குள் செலுத்தினார். மொத்தம் ஆறு தீப்பொறிகள். ஒவ்வொன்னும் ஒரு குழந்தையா உருமாறி தாமரைப்பூக்களில்  மிதக்குது. பக்கத்திலிருந்த மனைவி உடனே ஆறு பெண்களை உருவாக்கி பசங்களுக்குச் செவிலித்தாய்களா  நியமிச்சாங்க.  இந்தப் பெண்கள்தான் கார்த்திகைப் பெண்கள்!   அப்புறமா  ஆறுபேரைக் கட்டிக் காப்பாத்த பேஜாராப்போச்சுன்னு  எல்லோரையும்  ஒன்னாச் சேர்த்துப் பிடிச்சதும் ஒரு உடலும் ஆறுதலையுமானான் குழந்தை. ஆறுமுகன்!  மூத்தவன் ஆனைமுகன். இளையவன் ஆறுமுகன்!

குழந்தையின் அழகைக் கண்டு பிரமிச்சு  முருகன் என்ற பெயரும் சூட்டுனாங்க. (முருகு= அழகு) தோசை முருகலா இருந்தால் அழகாத்தானே இருக்கு,இல்லையோ!

குழந்தை, கொஞ்சம் பெரியவனானதும் இவனையே தேவர்கள் படைக்குத் தளபதியா நியமிச்சாங்க. சூரபத்மனோடு போருக்குக் கிளம்பும்போது, தாய் பார்வதி, தன்னுடைய  சூலத்தின் சக்தியை வேல் என்னும் ஆயுதமாக்கி  சக்திவேலாக மகனின் கையில் கொடுத்துப் போருக்கு அனுப்பிவைச்சாங்க. இதை வச்சுத்தான்  அசுரன் கதையை முடிச்சதா ஐதீகம். இதை நமக்குச் சொல்லும் முகமா, இங்கே  மூலவர்  தன் கையில்  சக்திஹஸ்தம் என்ற வஜ்ரவேல் தாங்கி நிக்கறார்.

இவருக்கு முன்னால் யானை நிக்குது! என்னைச் சொல்லலையாக்கும்:-) பொதுவா முருகன் சந்நிதிகளில் முன்னால் மயில்வாகனம் இருக்குமில்லையா? அதுக்குப் பதிலா இங்கே யானை வாகனம். அதுவும் முருகனைப் பார்த்து நிக்காம, திரும்பி நிக்குது.  இந்த யானைதான் தேவலோகாதிபதி இந்திரனோட ஐராவதம் என்னும் வெள்ளையானை.  முருகன்  அண்ட்  தேவயானி என்னும் தெய்வானை கல்யாணத்தின்போது சீர்வரிசையா மகளுக்குக்  கொடுத்தனுப்பிட்டார் தேவேந்திரன்.

ஐராவதம்  இந்திர லோகத்தை விட்டுப்போயிட்டதால் அங்கே இருக்கும் செல்வ வளம் எல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக் குறைய ஆரம்பிச்சது. போறபோக்கைப் பார்த்தால்.....தரித்திரம் தான் கடைசியில்.  காரணம் தேடுன்னப்பதான் யானை சமாச்சாரம் தெரிஞ்சது. அதுக்காகக் கொடுத்த சீரைத் திருப்பிக் கேக்கமுடியுமோ? அசிங்கமா இருக்காது?

அப்பன் படும் அவஸ்தையைப் புரிஞ்சுக்கிட்ட மகள் சொல்லி இருக்கலாமோ என்னவோ.....  மாமனார் வீட்டுக்கு யானையைத் திருப்பி அனுப்பறார்னு சேதி போயிருக்கு. பதறி ஓடிவந்த மாமனார்....  'ஐயோ...  வேணாம்.  சீர் வரிசையாக் கொடுத்ததைத்  திருப்பி வாங்கிக்கிட்டான்'னு அசிங்கமாப் போயிரும். ஐராவதம்  எங்க ஊர் இருக்கும் திசையை இங்கிருந்தே பார்த்தாக் கூடப்போதும்'னதும் அப்படியே ஆச்சு.

சாமியைக் கும்பிட்டுக்கிட்டு அந்தாண்டை போறோம். ஏற்கெனவே தரிசனம் முடிச்சவங்க  அங்கே விளக்கேத்தி வச்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க. இப்பெல்லாம் விளக்கேத்திக்கன்னு ஒரு இடம் ஒதுக்குனது நல்லதாப் போச்சு. கண்ட இடத்துலே கரி பூசி வைக்கவேணாம்!

அப்பதான் பார்க்கிறேன்....   இம்மாங்கூட்டத்தைக் கண்டு மிரண்டுபோன புள்ளைங்களைக் கட்டிப்புடிச்சு ஆறுதல் சொல்லிக்கிட்டு இருக்கும் குடும்பத்தை!   பாவம்.......

வளாகத்தைச் சுற்றிவந்து க்ளிக்கிக்கிட்டு இருந்தேன். எத்தனை விதமான பிரார்த்தனைகள், நேர்த்திக்கடன்கள்......

மொட்டை அடித்தல், காது குத்தல் எல்லாம் தனித்தனி இடங்களில்.
தாய்மாமன் சீர் வரிசைகளோடு  முடி இறக்கிக் காது குத்தும் வைபவம்  ரெண்டு மூணு குடும்பவிழாக்களாக!  அவுங்க ஏற்பாடு செஞ்ச ஃபோட்டோக்காரருடன் இன்னொரு  ஃபாரின்  ஃபொட்டோக்ராஃபர்! பசங்களும் பெரியவங்களும் நல்லாதான் போஸ் கொடுத்தாங்க. வழக்கமா நான்  இப்படி யாரையாவது படம் எடுத்தவுடன், அவுங்களுக்குப் படத்தைக் காமிக்கிறது  வழக்கம். இன்ஸ்டன்ட் ரீப்ளே அவுங்களுக்கும் மகிழ்ச்சி:-) 'படத்தைக் காமிச்சுரு, படத்தைக் காமிச்சுரு'ன்னு  கோபால் சொல்லிக்கிட்டே இருப்பார்.  அது அவர் வழக்கம்:-)

கோவிலில் குடும்பத்துடன் பாடிக்கிட்டு இருந்தாங்க. இதுவும் பிராத்தனைகளிலொன்னு போல!  ஸ்ரீசக்ர ராஜ சிம்மாசனே‌ஸ்வரி ஸ்ரீலலிதாம்பிகையே....  சுமாராத்தான் பாடுனாங்கன்னாலும் அந்த  டெடிகேஷன் பாராட்டத்தான் வேணும்.  சின்னதா ஒரு நிமிசத்துக்கும் குறைவா ஒரு  வீடியோ க்ளிப் இங்கே :-)

மக்கள் கூடும் இடத்தில் என்னென்ன வியாபாரங்கள்!  நீர்மோர், நெல்லிக்காய், கொய்யாப்பழம், இலந்தைப்பழம் இப்படி......... கொஞ்சம் சீமை இலந்தைப் பழமும் மூணு கொய்யாப்பழங்களுமா நம்ம ஷாப்பிங் ஆச்சு:-)

புதுசா ராஜகோபுரம் கட்டப்போறாங்க. அஸ்திவாரம் போட்டு எழும்பி இருக்கு. ஒன்பது நிலை! ஒன்பது கலசங்கள்!

இன்னமும் படிகளில் ஏறித்தான் மக்கள்ஸ் பலரும் வர்றாங்க.  365 படிகள்.

இங்கே  டிசம்பர் 31 ஆம்தேதி ஒவ்வொரு படியாக ஏறி  படி பூஜை செய்து  ராத்திரி 12.01  ஜனவரி முதல்தேதி  பொறந்ததும் முருகனை தரிசிப்பது ரொம்ப விசேஷம். கிருபானந்தவாரியார் காலத்தில் இது  பிரபலப்படுத்தப்பட்டதுன்னு நினைவு. ஒருவேளை பித்துக்குளி முருகதாஸோ?

கோவிலின் முகப்பு வரும் இடத்தில் ஒரு பெரிய வேல்.  அங்கே  தாங்களே கொண்டு வந்த  தேங்காய் பழம் வச்சுக் கற்பூரம் ஏத்தி சாமி கும்பிட்டுக்கறாங்க சிலர். இதுக்கு நேரெதிரா   உப்புக்காணிக்கை செலுத்தும் மக்கள்,  கம்பித்தடுப்புக்குள் இருக்கும் ஒரு சின்ன  பலிபீடம் போன்ற மேடையில்  கொண்டுபோகும் உப்பைக் கொட்டிட்டு, அங்கெ இருக்கும் கோவில் உதவியாளர்கள் தரும் 'துன்னூறு' வாங்கிப் பூசிக்கிறாங்க.

இவ்ளோ கூட்டம் இருக்குமிடத்தில் எதோ  உபவாசம் இருப்பதுபோல் கிடந்துச்சு ஒரு நாய். ப்ச்.....   எந்த ஜென்மத்துக்கடனோ.... இப்படி தீர்த்துக்குது இது :-(

சரி. கிளம்பலாமுன்னு கார்பார்க் வந்தோம்.  நம்ம சீனிவாசன் வந்து நம்மை  வண்டிக்குக் கூட்டிப்போனார்.  மலை இறங்கினோம்.
பார்த்தவுடன் 'அட' ன்னு  சொல்ல வச்சது இது.  ஆனால் எது இருந்தால் என்ன... நாங்க இப்படித்தான்னு  சொல்லும் சனமும் இருக்கே :-(

இனி நேரா காஞ்சிபுரம்தான்.  கிட்டத்தட்ட 44 கிமீ.  அரக்கோணம் வழியாத்தான் போறோம்.  ரஜினிகாந்த் நற்பணி மன்றம்  தாரைதப்பட்டையுடன் பேனர் பிடிச்சுக்கிட்டு ஊர்வலம் போகுது. 1500 பேருக்கு  குடும்பநல உதவி வழங்கறாங்களாம், ஷோளிங்கர் பக்கத்துலே.

அரக்கோணம் தாண்டி கொஞ்சதூரத்தில் இந்தியக் கப்பல்படை  ராஜாளி தளம் இருக்கு.   பெரிய வளாகம் போல!   காம்பவுண்டு சுவர்  நீண்டுக்கிட்டே போகுது.  சுவரொட்டி ஒன்னும் இல்லாத சுத்தமான சுவர்கள்!

இந்தப் பகுதி சாலையில் போறவர்ற வண்டிகளும்கூட  எதோ ஒரு ஒழுங்கிலே போறமாதிரி எனக்குத் தோணுச்சு.

தொடரும்........:-)

PIN குறிப்பு:  இன்னும் கொஞ்சம் படங்கள்  இந்த ஆல்பத்துலே!