இயான் தாமஸே.... எங்கெய்யா இருக்கீர்?

ஆளாளுக்குப் பெயரைச்சொல்லிக் கதற ஆரம்பிச்சதும், அந்த முகம் தெரியாத 'இயான் தாமஸை' நானும் தேட ஆரம்பிச்சேன். யோவ்.... எங்கெய்யா இருக்கீர்? பாரு, பஸ் கிளம்பிப்போயிருச்சு. உன்னை விட்டுட்டுத்தான் பறக்கப்போகுது கிங்ஃபிஷர்! பெயரைப் பார்த்தால் இங்கே கொஞ்ச நேரமுன்னால் நம்ம கண் முன்னே அங்கே இங்கேன்னு உக்கார்ந்துருந்த வெள்ளைக்காரரகளில் ஒருத்தரா இருந்துருக்குமோ? ஃப்ளைட் அறிவிச்சதும் வரிசையில் போன கும்பலில் உள்ளே போயிருப்பாரோ? இந்த ஆளுங்கதான் நம்பரை க்ராஸ் செய்யத் தவறி இருப்பாங்களோ?

தோ........... கிளம்பிடுச்சு கோவா! கதறுன ஆட்கள் நிராசையோடு எங்களில் யாராவது ஒருத்தர்தான் இயான் தாமஸோன்னு சந்தேகத்தோடு பார்த்தமாதிரி ஒரு தோணல். "யப்பா........ நானில்லைப்பா...................."

பவநகர் ஃப்ளைட்டுலே டெக்னிக்கல் ப்ராப்ளமாம். லேட்டாப் போகுமாம். பெரிய வெள்ளை முண்டாசுகள் ஒருபக்கம் கவலையோடு உக்கார்ந்துருந்தாங்க. உதய்பூர் ன்னு போர்டு மாட்டுனதும்......சரசரன்னு மக்கள் கூடுனாங்க. முந்தானையை இழுத்து முகம் முழுசும் மறைச்சு முக்காடு போட்டுருந்த ஒரு பொண்ணை, கண்ணு தெரியாம எங்கியாவது போய் இடிச்சுக்கப்போறாளேன்னு ரெண்டு பக்கத்திலும் ஒவ்வொரு கையைப் பிடிச்சு நடத்திக் கூட்டிவந்த ரெண்டு பொண்களும் ஜீன்ஸும் டாப்புமா இருந்தாங்க. ஆச்சு அடுத்த அறிவிப்பு நமக்குத்தான். மேய்ஞ்சுக்கிட்டு இருந்த தமிழ்மணத்தை மூடிட்டுக் கிளம்ப ஆயுத்தமானேன்.

இந்த விமானம் கொஞ்சம் பெருசாவே இருக்கு. உள்ளே போனால் சீட்டுக்கு முன்னால் ஒரு சின்ன டிவி ஸ்கிரீன். ஃப்ளைட் பாத் காமிக்குது. ஒன்னரை மணி நேரத்துலேக் கொண்டுபோய்ச் சேர்த்துருவாங்களாம். அட! பரவாயில்லையே! நாலுமணிக்குப் போயிருவோமா!!! சாப்பாடு வந்துச்சு. பாவ்பாஜி, சுண்டல், ஃப்ரூட் ஸாலட், சீஸ்கேக், பிஸ்கட், இன்னிக்குக் காலையில் சென்னை டு மும்பையில் ஒரு குண்டான் சாம்பாரில் மிதக்கும் நாலு மினி இட்லியும் ஊறிக்கிடந்து உப்பிப்போன வடையும், ஒரு மேங்கோ ஜூஸும் கொடுத்தாங்க. ஏம்ப்பா....வாங்குற காசில் ஒரு பத்து சதமாவது சாப்பாட்டுக்கு ஒதுக்கக்கூடாதா? இப்படி ஒன்னரை சதமுன்னா எப்படிப்பா............
வெ.நீலகண்டன் எழுதுன 'ஊர்க்கதைகள்' வழித்துணையா இருந்துச்சு. முந்தி எப்பவோ குங்குமத்தில் வந்த தொடராம். நம்ம அரசு எந்திரங்கள் எப்படித் துருப்பிடிச்சுக் கிடக்குதுன்னு பார்த்தால் வெறுப்பாத்தான் இருக்கு. சாதி வேணாமுன்னு ஒரு பக்கம் கூவிக்கிட்டே சாதிக்கான இட ஒதுக்கீடுகள் சலுகைகள் எல்லாம் இருக்குன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்கும் அரசும். அதை உண்மைன்னு நம்பி ஒரு சான்றிதழ் வாங்க ஏழை படும் அவலமும் கண்ணராவிதான் போங்க:(

ஒன்னரை மணிப் பயணமுன்னு சொல்லி ரெண்டரை மணிநேரம் பறந்து, தரை இறங்கியது விமானம். குட்டியா ஒரு கட்டிடம். ரெண்டு வாசல். ஒன்னு புறப்பட, இன்னொண்ணு வந்திறங்க. சின்னதா ஒரு பெல்ட். பத்துப்பதினைஞ்சடி நீளம். லொட் லொட்டுன்னு சத்தம் வேற. பெட்டி வந்ததும் எடுத்துக்கிட்டு வெளியே வரும்போது அஞ்சு அடிச்சது.

மத்திய அரசாங்கத்தின் நேரடிப்பார்வையில் இருக்கும் இடம். பஞ்சாப், ஹரியானா ரெண்டு மாநிலங்களுக்குமான தலை நகர் இது. சண்டிகர்.
இந்தியா பாகிஸ்தான் பிரிவினைக்குப்பின் 'அங்கே' போயிட்ட லாஹோருக்கு பதிலா புதிய தலைநகர் பஞ்சாபுக்குத் தேவைப்பட்டதால் பொருத்தமான இடம் தேட ஒரு குழு அமைச்சாங்க. குடிதண்ணீர், பாதுகாப்பு, தட்பவெப்பம் இப்படியான சமாச்சாரங்களைக் கவனத்தில் வச்சு இதுக்காகவே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு 'நிர்மாணிச்ச நகரம் இது. திட்டமிட்டு செஞ்ச நகரங்களில். சுதந்திர நாட்டுலே இதுதான் முதல் என்ற பெருமையை அடைஞ்ச ஊர். 'சிடி ப்யூடிஃபுல்' ன்னு இதுக்கு ஒரு பெயர் கூட இருக்கு!
கட்ட ஆரம்பிச்சது 1952இல். நல்ல அகலமான சாலைகள். வழி நெடுக நாற்சந்திகளில் பெரூசா ரவுண்டாணாக்கள். அசப்பில் பார்க்க எல்லாமே ஒன்னு போல! ஆனா.... இதை மொட்டையா விட்டுவைக்காமல் அழகான செடிகளை நட்டுப் பராமரிக்கிறாங்க. ஒவ்வொன்னும் ஒருவித அழகில் இருக்கு. கடைசியில் இதைவச்சுத்தான் அடையாளம் கண்டுபிடிக்க வேண்டி இருந்துச்சு எங்கே போறோமுன்னு!
அரசாங்கக் கட்டிடங்கள் அனைத்துக்கும் ஒரே அமைப்பு. செக்டர் செக்டராப் பிரிச்சு எண்களைக் கொடுத்துருக்காங்க. ஒரு செக்டருன்னு சொன்னால் 8 கிலோமீட்டர் நீளமும் 1.2. கிலோ மீட்டர் அகலமும் இருக்கணும். 246 ஏக்கர் பரப்பளவு. ஒவ்வொன்னிலும் ஒரு ஷாப்பிங் பகுதி. பள்ளிக்கூடம், குழந்தைகள் விளையாட ஒரு பார்க். இப்படி தேவையான எல்லா வசதிகளும் இருக்கணுமுன்னு திட்டம் போட்டுக் கட்டுன ஊர். தெருவுக்குன்னு ஒரு பெயர். அப்புறம் அதுலே சாதியை ஒழிக்கறோமுன்னு சொல்லி அதை வெட்டித் துண்டுபோடுவது. புதுப்புது திடீர் நகர் உண்டாக்கி அதுக்கு அரசியல்வியாதி பெயர் வச்சு, கட்சிக் கொடி நட்டு ஓட்டுவங்கியா மாத்திக்கிட்டு அட்டகாசம் செய்வது. அப்புறம் வீட்டுக்கு ஒரு பழைய & ஒரு புதிய எண் வச்சுவிடறதுன்னு ஒன்னும் இல்லை. விஞ்ஞானப் புனைக்கதைகளில் வருவதுபோல எல்லாம் எண்களே. ஒவ்வொரு தெருமுனையிலும் எந்த எண்ணில் இருந்து எந்த எண்வரை வீடுகள் இருக்குன்னு தெளிவா எழுதிவச்ச விவரம் இருக்கு. ஒவ்வொரு செக்டரின் நுழைவுப்பகுதியிலும் நகரின் செக்டர் விவரங்கள் அடங்கின தகவல் பலகையும் அதில் நீங்கள் நுழையும் பகுதி எங்கே இருக்கு என்ற விவரம் இருக்கு. செக்டரில் நுழைஞ்சு கொஞ்சதூரம் போனதும் அந்த செக்டரின் லே அவுட் அமைப்புக்கான விவரங்களும் (பள்ளிக்கூடம், பொது இடங்கள், பார்க். கடைகண்ணி எந்த எண் வீடுகள் எந்த வரிசை இப்படி எதெல்லாம் எங்கே இருக்குன்னு) தகவல் பலகையில் படமாக் கிடக்கு. இடம் இருக்கேன்னு இங்கே தகவல் பலகைமீது யாரும் போஸ்டர் ஒட்டலை. உண்மையைச் சொன்னால் இதுவரை போஸ்டரோ பேனரோ ஒன்னுமில்லாம நகரமே வெறிச்!!!!
நினைச்ச இடத்தில் பொட்டிக்கடை வச்சுக்க முடியாது. வீட்டுக்கு முன்னால் நடைபாதையை ஒட்டிச் சின்னதா தோட்டம், ஏராளமான மரங்கள் இப்படி பசுமை பளிச்சிடுது ஊரெங்கும். அதே சமயம் தரையெங்கும் காய்ந்த சருகுகள். கற்றில் சுற்றிவந்து சாலைகளின் நடைபாதை முழுசும் மெத்தை விரிச்சு வச்சுருக்கு. மாசக்கணக்கா கிடக்கா? மெத்தை மக்கிப்போயிருக்கு:( ஹொட்டேலுக்குப்போய் சேர்ந்த கொஞ்ச நேரத்தில் இருட்டிப்போச்சு. போயிட்டுப்போகுது. மறுநாள் ஊரைச் சுற்றிப் பார்க்கலாம்.

தொடரும்................)