புலி இருந்த இடமாம்!

"எல்லாம் உயிர் பயம்தான். எப்படி ஏறுனேன்னே தெரியலைங்க. இறங்கும்போது, எங்கே திரும்ப வந்துருமோன்னு பயந்துக்கிட்டே காலையில் இருந்து சாயங்காலம்வரை உக்காந்துருந்தேன். நான் எளநி கொண்டுவந்த பாத்திரம் எல்லாம்........."


எத்தனைமுறை இந்தப் பக்கம் போயிருக்கேன்.அதென்னமோ ஒரு முறைகூட நின்னு பார்த்துப்போக முடியலை. இன்னிக்கும் கடந்துதான் போயிருப்போம். சட்னு ஒரு தோணல். வண்டியை ஓரங்கட்டச் சொன்னோம். அரசாங்க அனுமதியுடன் ஒரு வழிகாட்டி இருந்தார். பெயர் ஜெயராஜ்.
வழிகாட்டி ஜெயராஜுடன் நம்ம கோபால்.

தொல்பொருள் இலாகாவின் பாதுகாப்பில் இருக்குமிடம். நல்ல சுத்தமா இருக்கு. புலிக்குகை. பெரிய பாறையின் முன்னே சதுரமா ஒரு குளம். செம்மண் நிறத்தில் தண்ணீர் இருக்கு. பாறையில் பெருசா 12 புலி முகங்கள். சின்ன உருவங்களா இன்னும் ஒரு நாலு நிக்குது. நடுவிலே சதுர மாடமா ஒரு இடம். புலிகேசி தியானம் செஞ்ச இடமாம். அகலம் குறைவா இருக்கே. எப்படிக் காலை மடக்கி உக்கார்ந்துருப்பார்னு எனக்குக் கவலை.

புலி முகங்கள்ன்னு சொன்னாலும் கவனிச்சுப் பார்த்தால் தலைக்குப் பக்கம் யானையின் துதிக்கைகள் இருக்கு. குகையின் வலது புறம் சிவலிங்கம், அதன் கீழே ரெண்டு யானைத் தலைகள். சிவலிங்கத்தின் இருபுறமும் மாடங்களில் சிவன், பார்வது ரூபங்கள்.

பல்லவர்கள் மேல் போர் தொடுக்க வாதாபியில் இருந்து புலிகேசி வந்து முகாம் இட்ட சமயம். ஏழாம் நூற்றாண்டில் நடந்த சம்பவங்கள். ராஜா வர்றாருன்னா சும்மாவா? கேம்ப் ஏற்பாடுகள் செய்ய ஆள் அம்பு படை, பொழுதுபோக்காக இசை, நடன நிகழ்ச்சி நடத்த கலைஞர்கள், இன்னும் அரசரின் சொந்த ஹாபியை அனுசரிச்சு ஓவியர்கள் சிற்பிகள், நடக்கும் சம்பவங்களை எழுதிவைக்க (ஆஹா.... பதிவர்கள்!) குறிப்பாளர்கள்ன்னு பெரும்படை ஒன்னும் கூடவே வந்துருக்குமில்லே?

ஆனா ஒன்னு, பாரதப்போர் மாதிரி 18 நாளில் முடிஞ்சுருக்காது. ஆற அமர நின்னு நிதானமாத்தான் நடந்துருக்கணும். இல்லேன்னா இப்படிச் சிற்பங்களும் கோவில்களுமா எப்படி செதுக்கி இருக்க முடியும்?

சாய்வா நிற்கும் ஒரு பெரிய பாறைதான் லுக் அவுட் மாதிரி கண்காணிப்பு செய்யப் பயன்பட்டு இருக்கு. அங்கே இருந்து பார்க்கும்போது, மல்லையில் ஆயனசிற்பியின் சீடப்புள்ளைகள் கல்கல்ன்னு கல்லில் இருந்துவரும் 'உளியின் ஓசை'யுடன் சிற்பங்கள் செதுக்கிக்கிட்டு இருந்துருப்பாங்க. பல்லவ அரசர் வேலை எவ்வளவு தூரத்துலே இருக்குன்னு பார்க்க வந்து போய்க்கிட்டு இருந்துருப்பார்.
பல்லவர்களுக்கிடையிலான பல போர்கள் ஒன்றில் கடைசியில் புலிகேசி கொல்லப்பட்டது முதலாம் மஹேந்திரவர்மனோடு நடந்த போரில்தான். பல்லவர்களும் வாதாபிவரை போய் அந்நகரைத் தீக்கிரையாக்கிட்டு வந்துருக்காங்க. (கல்கியின் சிவகாமியின் சபதம் இந்நிகழ்ச்சிகளையெல்லாம் சொல்லுது)
இந்த லுக் அவுட் பாறைமேல் ஏறப் பிடிமானம் ஒன்னுமே இல்லை. சின்னச்சின்னத் துளைகள் சில இருக்கு. ராக் க்ளைம்பிங் செய்வதுபோல் ஏறணும். ஆனால் உயிர் பயத்தில் எப்படின்னே தெரியாம விடுவிடுன்னு அதுமேலே ஏறி இருந்துருக்கார் நம்ம ஜெயராஜ். சுநாமி வந்த நாள். அதிகாலையில் அமைதியா இருந்த இடத்துக்கு ஒரு பாத்திரத்தில் ஏழெட்டு இளநீரை எடுத்துக்கிட்டு வந்துருக்கார். அன்னிக்கு ஒரு பெண்கள் கல்லூரியில் இருந்து இந்த இடங்களைப் பார்வையிட வருது ஒரு குழு. அவுங்க வரும்போது குடிக்கச் சில்லுன்னு இருக்கட்டுமேன்னு இளநிப் பாத்திரத்தைக் கொண்டுவந்து கற்பாறைகளுக்கிடையில் தண்ணீரில் வச்சுட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தா................ ஆளுயர அலை எழுந்து பொங்கிக்கிட்டு வருதாம். தண்ணீர் சுவரைப் பார்த்ததும் என்ன ஏதுன்னு புரியாமல் வச்ச பாத்திரத்தைத் தூக்கிக்கிட்டு ஓடறார். (அப்போ அங்கே இருந்த ஒரு வெள்ளைக்காரப் பயணி படம் எடுத்து இருக்கார். அதை இவருக்கு பின்னாளில் அனுப்பி வச்சாராம்.. அதையே நான் இன்னொரு படமா எடுத்துக்கிட்டேன்) பின்னாலேயே சுவர் நெருங்குது, ஒரே தாவல். பாறை உச்சிக்குப் போயிட்டார். எல்லாம் ப்ராண பயம் கொடுத்த அசுர சக்தி!.
இந்தக் கல்லில் இருந்து ஒரு 50 மீட்டர் தூரத்தில் இன்னும் சில கற்பாறைகள் கிடக்கு. அங்கேயுள்ள படிகளில் இறங்கிப்போனால் சின்னதா ஒரு கோவில். சிவனுக்கு. துவாரபாலகர்கள் பக்கச்சுவர்களில். ஆனால் சிவன் பட்டை போட்டுருக்கார். லிங்கத்தின் பின்புறச்சுவரில் பார்வதி பரமேஸ்வரர், பிரம்மா, விஷ்ணு இருபுறமும் இருக்காங்க. இவருக்கு எதிரில் நந்தி. ஸ்லைஸ் செஞ்ச துண்டு போல ரெண்டா உடைஞ்சு இருக்கு. ரெண்டுக்கும் நடுவில் இன்னொரு சிலிண்டர் வடிவத்தில் ப்ளெயினா ஒரு லிங்கம். குகை மாதிரி குடைஞ்சு இருக்கும் கோவில். சுவரின் ரெண்டு பக்கமும் அந்தக் கால எழுத்துக்கள்.


நந்திக்குப் பக்கம் இருக்கும் கல்லில் மகிஷனுடன் போர் புரியும் காட்சி மகிஷனின் முக பாவனை அற்புதம்! எந்தக் கல்லைப் பார்த்தாலும் விடமாட்டாங்க போல! ச்சும்மா டைம்பாஸ்க்கு அப்படியே செதுக்கல்தான்! நம்ம மக்கள் பக்தி மேலிட்டு, கற்பூரம் கொளுத்திக் கறுப்பாக் கறை பண்ணிட்டாங்க:(
இந்தக் குடைவரைக் கோவிலுடன் புலிக்குகையின் எல்லை முடிஞ்சுபோனதுக்கு அடையாளமா ஒரு கேட் போட்டுவச்சுருக்காங்க. இதைத் திறந்து மறுபக்கம் போனால் (இது பொது வழி இல்லையாம். ஆனால் வழிகாட்டி நம்மைக் கூட்டிட்டுப்போய் காமிப்பார்) இந்தப் பக்கம் வேலியை ஒட்டி ஒரு கோவில் இருக்கு. ச்சும்மா வெய்யில் மழை கொண்டு திறந்த வெளியா இருந்த 'கோவிலை' கிராமத்தார் இப்போ சுவரெடுத்துக் கட்டி இருக்காங்க. மக்கள்ஸ், வந்து போன அடையாளமா சுவரெங்கும் ஆட்டோகிராஃப் போட்டு வச்சு அலங்கரிச்சும் இருக்காங்க:( கடலை நோக்கி வீற்றிருக்கும் கடலம்மை. உள்ளே அஞ்சாறு சிற்ப உருவங்கள் இருக்கு. வராக முகத்துடன் ஒருத்தர் இருக்கார். சங்குசக்ரத்துடன் ஒருவர், மழுவோடு ஒருவர் இப்படி ஆறு பேர். சந்நிதி முன்னால் சூலாயுதம் நிக்குது.
சுநாமி வந்த பிறகு இந்த இடத்தில் ஒரு முருகன் கோவில் இருந்தது தெரியவந்திருக்கு. தொல்பொருள் இலாகா பாதித் தோண்டி போட்டு வச்சுருக்கு. (இப்ப ஒரு மூணு மாசம் கழிச்சுப் போனபோதும் அப்படியேதான் கிடக்கு. ஃபண்டிங் கிடைக்கலையாம். பலிபீடம், கல் குத்துவிளக்கு, செங்கலால் கட்டுன கோவில் எல்லாம் ப்ளாஸ்டிக் போர்வையுடன் வெளிப்படுத்திக்கக் காத்துநிக்குது.!)

மகளின் சமீபத்திய சென்னை விஜயத்தில் சில இடங்களுக்குப் போய்வந்தோம். அதில் சில இடங்கள் நமக்கு ரிப்பீட்டாயிருச்சு. முதல்முறை போனபோதே எழுதணுமுன்னு நினைச்சு முடியாமப் போனது 'எல்லாம் நன்மைக்கே'!

இந்த முறை வாட்ச்மேன் (பெயர், துரை)மட்டுமே இருந்தார். . நம்ம அஃபிஸியல் கைடு ஜெயராஜ் வீடுவரை போயிருக்காராம். பரவாயில்லை. நானே மகளுக்கு வழிகாட்டியா இருந்தால் ஆச்சு!

புலிக்குகை முன்னே இருந்த தண்ணீர் எல்லாம் காணோம். நடந்து பக்கத்துலே போய் பார்க்கலாம். ஆரோக்கியமான கன்னங்கள் உப்பிய புலிகள். சும்மாச் சொல்லக்கூடாது. பார்க்கவேண்டிய சமாச்சாரம்தான்.
ஆமாம். புலிகேசி புலிகேசின்னு சொல்லியும் எழுதியும் வர்றோமே..... சரியான பெயர் புலகேசி(யாம்). அப்போ? புலி முகம் செதுக்கியதால் இவருக்குப் புலிகேசி என்று பட்டப்பெயர் வந்ததுன்னு அறிவிச்சுடலாமா?