சீச்சீ.....விருந்தாளி செய்யும் வேலையா இது... (2009 பயணம் : பகுதி 7)

கும்மோணத்தின் சுற்றுப்புறங்களைச் சுத்திச்சுத்தி வந்தப்ப கணபதி அக்கிரஹாரம், கபிஸ்தலம், இஞ்சிக்கொல்லை, செம்மங்குடி, அய்யாவாடி, ராஜாக்கமங்கலம்,இப்படித் தெரிஞ்ச பெயர்களும் தெரியாத ஊர்களுமாவே கண்ணில் பட்டுக்கிட்டு இருந்துச்சு. தி.ஜா.ரா.வின் நாவல்களில் புகுந்து புறப்பட்டுக்கிட்டே இருந்தேன்.

இவ்வளவு தூரம் வந்துட்டுக் கல்கருடனைப் பார்க்காமல் போகலாமோ? பக்கத்துலேதானே இருக்கு திருநறையூர். பேரைப்பார்த்து இது ஏதோ ஒரு இடமுன்னு இருந்துறாதீங்க. நம்ம நாச்சியார்கோயில்தாங்க இது. வல்லியின் நாச்சியார் பதிவு மனசுலே வந்து போச்சு.
மேதாவி என்ற மகரிஷி, தனக்கு அந்த மகாலக்ஷ்மியே பொண்ணா வந்து பிறக்குணுமுன்னு தவம் செஞ்சுருக்கார். அம்மாவும் அவருடைய ஆசிரமத்துக்கு அருகில் வஞ்சுளமரத்தடியில் குழந்தையா அவதரிச்சுட்டாங்க. வஞ்சுளவல்லின்னு பெயர் சூட்டி, எடுத்து வளர்த்து குமரியா நிக்குது. அப்போ எம்பெருமானே, அஞ்சு ரூபத்துலே அதிதிகளா வந்து நின்னார், ஆசிரமவாசலிலே. வந்தவங்களுக்குச் சோறு போட்டு, சாப்பிட்டு முடிச்சவுடன் கை கழுவத் தண்ணி ஊத்துறாங்க நம்ம வஞ்சுளா.

நாலுபேர் ஒழுங்காக் கையைக் கழுவிப்போனபிறகு கடைசியா வந்தவர் பொண்ணைக் கையைப் பிடிச்சு இழுத்துட்டார். உண்டவீட்டுக்குச் செஞ்ச துரோகமில்லையோ? பொண்ணு 'குய்யோ முறையோ'ன்னு கத்த, வந்து பார்த்த மகரிஷிக்கு கோவம் பொங்கிக்கிட்டு வந்துச்சு. சபிக்கப்போகும் தருணம் அந்த 'அஞ்சாத அஞ்சாமத்து ஆள்' (வாசுதேவன் என்ற பெயர்) உங்க பொண்ணை எனக்குத் தாரைவார்த்துக் கொடுங்கோன்னு கெஞ்சினாராம். இவன் யாரடா போக்கிரின்னு நினைக்கும்போது தன்னுடைய 'சுயரூபத்தை' வெளிப்படுத்தி இருக்கார் பெருமாள்.

ஆஹா.... ... விஷ்ணுவே மாப்பிள்ளையா வந்தாக் கசக்குமா? ஆனாலும் இப்ப மாமனார் கை ஓங்கி இருக்கு. 'பொண்ணைத் தா' ன்னு கெஞ்சிக் கேட்பவரிடம் சில கண்டிஷன்களைப் போட்டுக்கணும். இந்த நொடியைத் தவறவிட்டா.....அப்புறம் இப்படி ஒரு ச்சான்ஸ் கிடைக்குமா?

"என் பொண்ணுக்குத்தான் எல்லாத்துலேயும் முதலிடம் கொடுக்கணும். அவள்தான் இங்கே அதிகாரம் செய்யறவளா இருக்கணும். நீ வீட்டு மாப்பிள்ளையாக் கிட. இன்னும் சுருக்கமாச் சொன்னால் அவள் பேச்சைக்கேட்டு நீ ஆடணும்"

பொண்ணு கிடைச்சாப்போதுமுன்னு தலையை ஆட்டிட்டார் வாசுதேவன். அப்புறம்?

அம்மாதான் இங்கே எல்லாம். இடுப்பிலே சாவிக்கொத்து கூட இருக்கு. கெஞ்சும் முகபாவத்தோடு கை நீட்டும் பெருமாளும், அவரைவிட ஒரு எட்டு முன்னால் நிற்கும் வஞ்சுளவல்லி நாச்சியாருமா இருக்காங்க கருவறையில். பெருமாளின் முகம், பாவனை அட்டகாசம்.
( படம் உதவி நம்ம கைலாஷி)

நீ (ங்க)முன்னாலே போ(ங்க), நான் பின்னாலே வாரேன்.....

இங்கேயும் சரி, ஒப்பிலியப்பன் கோவிலும் சரி, இன்னும் நிறைய இடங்களில் முனிவர்கள், பெண் குழந்தை வேணுமுன்னு வேண்டுவதும், அவுங்களுக்கு மரத்தடியிலோ, வனத்திலோ குழந்தை அகப்படுவதும் பார்த்தீங்கன்னா........ பெண் குழந்தைகள் மதிப்பு மிகுந்தவர்கள். பொண்ணுன்னாவே மகாலக்ஷ்மி. அவுங்களைத் தத்து எடுத்தாவது வளர்க்கணும், அது மிகப்பெரிய வரம் என்ற எண்ணமெல்லாம் காட்டுலே இருக்கும் ரிஷி முனிவர்களுக்கும் தெரிஞ்சுருக்கு. நாட்டுலே இருக்கும் பல அற்ப மனிதர்கள்தான் பொண் குழந்தைகளே வேணாமுன்னு, கருவிலேயே சமாதி கட்டும் நடவடிக்கை எடுக்கறாங்க. பொண் அருமை தெரியாத ஜென்மங்கள் ஹும்.......

பெருமாளின் வாகனமான பெரியதிருவடி இங்கே கல்லாவே இருக்கார். இவரேதான் இங்கே உற்சவமூர்த்தி. கல்லால் ஆன உற்சவமூர்த்தி. தனியா பஞ்சலோகச் சிலை எல்லாம் கிடையாது. இந்தக் கல்கருடனையே வெளியே கொண்டுவந்து உற்சவமூர்த்தியா ஊர்சுற்ற வச்சுத் திரும்ப உள்ளே கொண்டுபோய் அவருக்கான சந்நிதியில் வச்சுடறாங்க. உள்ளே இருந்து வரும்போது நாலே பேரால் தூக்கமுடியும் இவருக்குப் படி தாண்டுனதும் கனம் கூடிருதாம். நாலு எட்டாகி, பதினாறாகி, அப்புறம் முப்பத்திரெண்டு பேர் வேணுமாம். திரும்பக் கோயிலுக்குள் வரவர எடை குறைஞ்சுக்கிட்டே வந்து நாலே பேர் போதுமாம், உள்ளே கொண்டு வைக்க.
ஆச்சரியமா இருக்கு !!!!
(மேற்கண்ட ரெண்டு படங்களையும் நம்ம கைலாஷியின் பதிவில் இருந்து சுட்டுட்டேன். அவர்கிட்டே அனுமதி கேட்டு மடல் போட்டுருக்கேன். பதில் வரும்வரை பொறுமை காக்க எனக்குப் பொறுமை இல்லை. ஒன்னும் சொல்லமாட்டார் என்ற தைரியம்தான்)
பதிவு வெளியிடும் சமயம் அனுமதி கிடைச்சுருச்சு. நன்றி கைலாஷி.

நாங்க போனப்ப ஏதோ விசேஷமான நாள் போல இருக்கு. கருடன் சந்நிதியில் நல்ல கூட்டம். ஆனாலும் தரிசனம் நல்லாவே கிடைச்சது. கண்ணை உருட்டிப் பார்த்தார் எங்களை. இந்தக் கோயிலும் நூற்றியெட்டில் ஒன்னு. மகா திருப்தியுடன் கும்பகோணத்துக்கே திரும்ப வந்தோம். இந்த முறைப் பயணத்தில் ஒரு ராமலக்ஷ்மண சீதை ஹனுமான் செட் வாங்கணுமுன்னு நினைச்சுக்கிட்டுத்தான் போனேன். சுவாமிமலையில் அழகான விக்கிரகங்கள் கிடைக்கும் என்ற தகவலும் கிடைச்சிருந்துச்சு.
நாச்சியார் கோவில் குத்து விளக்கு பிரசித்தமாம். நம்ம லிஸ்ட்டுலே இல்லைன்னு விட்டுட்டேன்:-)

கும்பகோணத்திலும் நல்ல சிலைகள் கிடைக்குதுன்னு நம்ம வினோத் சொன்னார். 'போய்ப் பார்க்கலாம். சரிப்படலைன்னா சுவாமி மலைக்கே போகலாமு'ன்னு சொன்னேன். வண்டி போய் நின்ன இடம் ஒரு பாத்திரக் கடை! வடிவேலன் பாத்திரக்கடை, பெரியதெரு. மனசில்லா மனசோட உள்ளே நுழைஞ்சேன். எக்கச்சக்கமான விக்கிரகங்கள். பாலித்லீன் உறைக்குள்ளே இருந்து எட்டிப்பாக்கறாங்க.
சொந்தமாத் தொழிற்சாலை வச்சுப் 'படைக்கிறாங்களாம்'. வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி உண்டு. கிரிக்குக்கூட (சென்னை) இங்கே இருந்துதான் போகுதாம். சம்பந்தப்பட்ட விவரங்கள் அடங்கிய சான்றுகளைக் காமிச்சாங்க.
ரெண்டு மூணு செட் எடுத்துப் பார்த்துட்டு, மூக்கு மொக்கையா இருக்கு, முகத்துலே அம்சம் இல்லே, கனம் கூடுதலா இருக்கு, அது இதுன்னு ( நம்ம பட்ஜெட்டை விடவும் கூடுதலாப் போய்க்கிட்டு இருக்குன்றது வேற விஷயம்) சொல்லிக்கிட்டு ஆராய்ஞ்சப்ப, 'நமக்குன்னு விதிக்கப்பட்ட ஒரு செட்' கண்முன்னே காமிக்கப்பட்டது. விக்கிரகங்கள் அளவு குறைஞ்சுக்கிட்டே போனால் உழக்குக்குள்ளே, கிழக்கு மேற்கு பார்த்தாப்போல்தான் கண்ணும் மூக்கும் இருக்கும் இல்லையா?

இது கொஞ்சம் நல்லாவே இருந்துச்சு. முக்கால் அடி ராமர். அவருக்கேத்த மாதிரி மனைவி, தம்பி, பக்தன்னு ஒரே ஜோர். பேரமும் படிஞ்சது. கடைசிச் சொல் என்னோடதுதான்:-)))) ( எனக்கொரு சந்தேகம் ரொம்ப நாளா இருக்கு. ராமனும் லக்ஷ்மண பரதசத்ருகர்கள் எல்லாம் ஒரே நாளில் பிறந்தவுங்க. அவுங்க வளர்ச்சியும் ஒன்னுபோலத்தானே இருக்கணும். ஆனா.... எல்லா சிலா ரூபங்களிலும் ராமர் மற்ற எல்லாரையும் விட உயரம் கூடுதல். ஒருவேளை தம்பிகள் என்றானதும் சின்னவர்கள் எல்லாம் சின்ன உயரமோ?)

சந்தேகம், இந்த ராமநவமியன்னிக்கு மறுநாள் (ஏப்ரல் 4 2009) ஒருமாதிரி தீர்ந்தது எனக்கே ஆச்சரியமா இருக்கு. பண்டிகை நாளா இருக்கே, இன்னொருமுறை ராமாயணம் வாசிக்கலாமுன்னு எடுத்து ஒரு அத்தியாயம் படிச்சேன், தினமும் ஒரு அத்தியாயமுன்னு மகாபாரதமும், ராமாயணமும் இது முடிச்சு அது, அது முடிச்சு இதுன்னு மாத்தி மாத்தி வாசிக்கும் வழக்கம் ரொம்ப வருசமா இருக்கு. பாயசப்பாத்திரம் தசரதருக்குக் கிடைச்சதும் கௌசல்யாவிடம் அதைத் தர்றார். அந்தம்மா இருக்கறதுலே பாதியைக் குடிச்சுட்டு, மீதிப்பாதியை சுமித்ராவிடம் கொடுக்கறாங்க. அவுங்க அதுலே பாதியை (சரியாச் சொன்னால் மொத்தத்தில் கால்வாசி) குடிச்சுட்டு, மீதியைக் கைகேயி கையிலே கொடுத்தாங்க. அவுங்க அதை முழுசுமாக் குடிச்சு வைக்காம நாசுக்கா அதுலே பாதியை மிச்சம் வச்சுடறாங்க. என்னடா இன்னும் பாயசம் பாக்கி இருக்கேன்னுட்டு தசரதர் சுமித்ராவிடமே 'இதையும் குடிச்சுக்கோ'ன்னார். டபுள் பங்கு குடிச்சதால் சுமித்ராவுக்கு ரெட்டை பிள்ளைகள். அது இருக்கட்டும், ஆக மொத்தத்துலே நிறைய குடிச்சது (பாயசத்தைத்தான் சொல்றேன்) கௌசல்யா. அதான் ராமர் பெரிய உருவமா வளர்ந்துருக்கார். தியரி சரியா இருக்கா?

இந்த நாசூக்கா மிச்சம் வைக்கிறது பற்றி இன்னொண்ணு சொல்ல மனசுலே வருதே..... சொல்லலைன்னா அப்புறம் மறந்துருவேன். அதனால்......

ஃபிஜியில் இருக்கும்போது கவனிச்சது இது. அங்கே வீட்டுக்கு யாராவது விஸிட்டர்ஸ் வரும்போது பழரசம், ஜூஸ் இப்படி எதாவது குளிர்பானம் கொடுப்பது எல்லா வீட்டிலும் வழக்கம்தான்.வெய்யில் போடோபோடுன்னு போடும் நாடாச்சே. ஜூஸ் கலக்கிக்கன்னு ஒரு பவுடர் பாக்கெட்டும் கிடைக்கும். லெமென், ஆரஞ்சு, பைனாப்பிள் இப்படி . அதை ஒரு லிட்டர் தண்ணியில் கலக்கிப் ஃப்ரிட்ஜில் வச்சுட்டா வேலை ஆச்சு. விலையும் கொள்ளை மலிவு. டாலருக்கு அஞ்சுன்னு கிடைக்கும். இந்த விவரம், அதான் பவுடர் விவரம் தெரியாம விலை உயர்ந்த வகைகளே ஃபாண்ட்டா, கோகோகோலான்னு வீட்டுலே வாங்கி வச்சுக்கிட்டு இருந்தோம்.

வர்ற மக்களும் ஜூஸ் கொடுத்ததும் அதை நாசூக்கா ஒரு ஸிப் பண்ணிட்டு அப்படியே வச்சுட்டுப் போறதையும் பார்த்தேன். என்னடா இப்படித் தண்டம் பண்ணுதுங்கன்னு நினைப்பு . அப்புறம் மற்றவர்கள் வீட்டுலே கவனிச்சதில் இது அங்கே இருக்கும் பழக்கமுன்னு புரிஞ்சுபோச்சு. முழுசும் குடிச்சாப் பரக்காவெட்டியா இருக்குமுன்னு இப்படி ஒரு நாசூக்கு. ஆஹா.....

அப்புறம் என்னாச்சுன்னு கேக்காதீங்க. நானும் அந்தப் பவுடர் பாக்கெட்டையே விஸிட்டர்ஸ்க்குன்னு வாங்க ஆரம்பிச்சுட்டேன்:-)

சரி, பயணக் கதையைப் பார்க்கலாம். நாம் சாமி வாங்கிக்கிட்டு இருக்கோம் இப்ப....

நம்ம பயணம் இன்னும் பாக்கி இருக்கே. நல்லாப் பொதிஞ்சு எடுத்துக்கிட்டுப் போகணுமுன்னு சொன்னதும் அங்கே இருந்த ரெண்டு உதவியாளர்கள் அட்டைப்பெட்டிகள், கூடுதலா செய்தித்தாள்கள் எல்லாம் கொண்டுவந்து வேலையை ஒருவிதச் சோம்பலோடு ஆரம்பிச்சாங்க. ஐயோ..... அவுங்க வேலையின் லக்ஷணத்தைப் பார்த்துக் கோபாலுக்குத் தாங்கலை. இப்படி செய்யுங்க, இதை அப்படி வையுங்கன்னு சொல்லிக்கிட்டே இருந்தார். (இந்த கலாட்டாவுலே லக்ஷ்மணன் கையில் இருந்த அம்பு(சந்திரபாணம்) காணாமப் போயிருந்ததை இங்கே நியூஸி வந்தபிறகுதான் கவனிச்சேன். தாற்காலிகமா, சூரியபாணம், அம்பைக் கையில் கொடுத்துருக்கேன்)

இதுக்கிடையில் பட்டுச்சேலை உடுத்திப் பளிச்ன்னு ஒரு பொண்ணு கடைக்குள்ளே நுழைஞ்சாங்க. 'வாம்மா கலியாணப்பொண்ணே' ன்னு வரவேற்பு. இந்தக் கடையில் வேலை செய்யும் பொண்ணுதானாம். நேத்துக் கலியாணம் நடந்துருக்கு. கடையில் யாருக்கும் அழைப்பு இல்லையாம். கலியாணத்துக்குக் கூப்புடலைன்னு இந்த ரெண்டு உதவியாளர்களுக்கும் சலிப்பு.

"அவசரமாவும், ரொம்ப எளிமையாவும் நடந்துபோச்சு. அதாண்ணே....... "

கோபாலுக்கு என்ன தோணுச்சோ...... 'சட்'ன்னு ஒரு நூறு ரூபாயை என்கிட்டே கொடுத்துக் 'கலியாணப்பரிசாக் கொடுத்துரும்மா'ன்னார். கசக்குமா? பெரிய மனுஷித் தோரணையில் பரிசைக் கொடுத்து, காலில் விழப்போனப் பொண்ணை அப்படியே தடுத்தாட்கொண்டு ஆசீர்வதித்தேன். பொண்ணையும் கிளிக்கிட்டேன்.

நால்வரையும் தூக்கிக்கிட்டுக் கிளம்பி 'வீடு' வந்தோம். ரெஸ்ட்டாரண்டைக் கடக்கும்போது குமார் எதிரில் வந்தார். இன்னிக்குப் பாட்டுக் கச்சேரி நடக்குதுன்னார். எங்கே?

தொடரும்.......:-)