நவமுன்னு ஆரம்பிச்சது தசத் திருப்பதிகளா ஆயிருச்சே.....(2009 பயணம் : பகுதி 17)

நவமுன்னு நான் நினைச்சதை இப்படித் தசமாக 'அவன்' முடிச்சுவைப்பான்னு நான் கண்டேனா என்ன? மணிவேற நாலாகப்போகுது. இன்னும் நாலு இடம் போகணும். திருப்புளியங்குடி அடுத்த இடம். ஸ்ரீ பூமி பாலகர் என்ற காயாசினவேந்தன். ரொம்பவே ஹாயாப் படுத்திருக்கார். நாபியிலிருந்து தாமரைத் தண்டு கிளம்பிப் பூத்துருக்கு. அதுலே ப்ரம்மா 'ஜம்'னு உக்கார்ந்துருக்கார். அருமையான தரிசனம். உள்பிரகாரம் சுத்தி வரும்போது அங்கே இருந்த ஒரு சாளரம் வழியாப் பார்க்கணுமாம். பார்த்தேன். ஹைய்யோ...... பெருமாளின் பாதங்கள். 'சிக்'கெனப் பிடிக்கணும் போல இருந்துச்சு. புதன் ஸ்தலம்.
வழியில் கண்டப் பச்சைவயலில் வெள்ளைப்பறவைகள்

எவ்வளவு அருமையாக இருக்கு பாருங்களேன், இந்த வழியில் பார்த்த வீடு


கிளம்பித் தொலைவிலி மங்கலம் வந்தோம். ரெட்டைத் திருப்பதிகளாம்.. ஊர்ன்னு ஒன்னும் இல்லை இங்கே. முதலில் இருப்பது ராகுவுக்குத்தான். அங்கே இருந்து ஒரு ஒரு கிலோ மீட்டர் போனால் கேதுவுக்கான கோவில். திரும்ப இதே பாதையில் தானே வரணும். முதலில் கேதுவுக்கே போனோம். இங்கு வரும்பாதை கோயிலோடு முடிஞ்சு போகுது. தேவர் பிரான் என்ற ஸ்ரீநிவாசன், நின்றே அருள்பாலிக்கிறார். கோவில் என்னமோ ரொம்பச் சின்னதுதான். முன் மண்டபத்தைத் தாண்டினால் சாமியைப் பார்த்துறலாம். . சுத்திவர விளை நிலங்கள்தான். ஆடுமாடு வந்து சல்லியம் செய்யாமல் இருக்க நல்லதா ஒரு கேட் போட்டு வச்சுருக்காங்க. ஆறரை வரை சந்நிதி திறப்புன்னு சுவரில் இருக்கு. ஆனால் அஞ்சரைக்கே நடை சாத்திடுறாங்க. நேரம் மாத்துனதை எழுத விட்டுப்போச்சோ என்னவோ!
இன்னிக்குக் காலையில், முதல் கோவில் பார்த்ததிலே இருந்து ஒரு பஸ் நிறைய பெங்களூருவில் இருந்து வந்திருக்கும் பயணிகள் நம்ம கூடவே அங்கங்கே தொடர்ந்துக்கிட்டு இருந்தாங்க. பொதுவா ஒருத்தரை ரெண்டு இடத்துலே பார்த்துட்டோமுன்னாவே, தெரிஞ்சவுங்கன்னு ஒரு சிநேகபாவம் வந்துருதுல்லே. அவுங்க பஸ் இங்கே நின்னுக்கிட்டு இருந்துச்சு. 'என்ன திடீர்னு மத்தியானம் உங்களைக் காணோமு'ன்னு ஒருத்தர் விசாரிச்சார். திருச்செந்தூர் போயிட்டோமுன்னு சொன்னோம். 'அடடா..... மிஸ் செஞ்சுட்டோமே'ன்னு அவருக்கு வருத்தம். அவுங்க டூர் ப்ரோக்ராமில் இல்லை போல (-:
இதுவும் போகும் வழியில் பார்த்த கோயில்தான். கேட் அடைச்சுருந்துச்சு.

ராகு ஸ்தலத்துக்கு வந்தோம். வெளியே மரத்தடி மேடையில் சின்ன அளவில் நாகர்களா இருக்காங்க. கூடவே சில சனி வாகனங்களும். கோணல் மாணலா சிலர் இழுத்து வச்சுருந்த நாகர்களைச் சரி பண்ணிவச்சேன். அப்போ ரெண்டு பைரவர்களும் வந்து நின்னாங்க. (இதெல்லாம் மதியம் திருச்செந்தூர் போகுமுன் வந்தமே, அப்ப)

அரவிந்த லோசனர். செந்தாமரைக் கண்ணன். அடடா..... பேரே எப்படிப் பிடுங்கித் தின்னுது பாருங்க. கோலமோ ஒரே 'இருப்பு'! தாயாரோ கருத்தடங்கண்ணி நாச்சியார். அழகான சின்னக் கோவில். தாமிரபரணியின் வாய்க்கால் ஒன்னு கோயிலுக்குப் பின்னம்பக்கம் ஓடுது.
இன்றைக்கான கடைசியாக் குளந்தையைப் பார்க்கிறதுதான் பாக்கி. பெருங்குளம் என்ற சிற்றூர். 'திருக்குளந்தை'க்கு வந்து சேர்ந்தோம். இன்னும் நடை திறக்கலை. வெளிப்புறம் விஸ்தாரமா இருந்த மண்டபத்தில் நம்ம 'பஸ் நண்பர்கள் 'கூடி இருந்தாங்க. நாமும் ஜோதியில் கலந்தோம். நெருக்கமாத் தொடுத்த மல்லிகைச் சரம் கொண்டுவந்து வித்தாங்க ஒரு பூக்காரம்மா. எட்டு ரூபாய் ஒரு முழம். இந்தியப் பயணத்தில் மட்டும்தானே பூச் சூட்டிக்க முடியும்? சான்ஸ் கிடைச்சால் விடலாமா? பெங்களூரு மக்களுக்கு இது ரொம்ப விலை அதிகமுன்னு ஒரு தோணல்.

நடுவில் இருந்த குட்டி மண்டபம் 'கஜ' பீடமாக இருந்துச்சு. அதுலே ஏறி உட்காந்து மணிக்கதவம் திறக்கக் காத்திருந்தோம். திருப்பதி பெருமாளைப்போலவே, ஸ்ரீநிவாசன் மூலவர். நின்ற திருக்கோலம். மார்பில் பச்சை மாமணி புரள சேவை சாதிக்கிறார். தாயார், சாக்ஷாத் நம்ம அலர்மேல் மங்கையேதான். உற்சவர்தான் இங்கே மாயக்கூத்தபிரான். ரொம்பவே அழகான விக்கிரகம்.

இங்கே அதிகாலை'' விஸ்வரூப தரிசனம் ஏழரைக்குத்தான். திருப்பதியில் என்னடான்னாப் பெருமாளைத் தூங்கவிடறதே இல்லை. நடுராத்திரிக்கே ரெண்டரைக்கு எழுப்பி விட்டுடறாங்க. நிம்மதியா ஒரு நாள் அவராலே இருக்கமுடியுதா? பாவம்.
பெருமாள் கோவில் பிரகாரங்களைச் சுற்றிவரும்போது கூண்டுக்குள் ஆழ்வார்களையும் பார்த்து சேவிச்சுக்குவோமில்லையா. இன்னிக்குக் காலையில் சுத்தும்போது பேச்சுவாக்கில் கோபாலுக்கு ஆழ்வார்களைப்பற்றிச் சொல்லி பனிரெண்டு பேர் இருப்பாங்கன்னேன். சொல்லிட்டு நானே எண்ணிப் பார்க்கிறேன், திக்குன்னு ஆகிருச்சு. பதினோரு பேர்தான் இருக்காங்க. எதையெடுத்தாலும் 'எண்ணிப் பார்க்கும் குணம்' இருக்கேன்னு இவர் சிரிக்கிறார். யார் இதுலே மிஸ்ஸிங்ன்னு கவனமாப் பார்த்தால்...... அது நம்ம ஆண்டாள்!

அதுக்கப்புறம் ஒவ்வொரு கோயிலிலும் கவனமா எண்ணிக்கிட்டே வந்தேன். எல்லாம் அந்த பதினொருவர். ஆழ்வார்களில் நம்ம ஆண்டாள் மட்டும்தான் பொண்ணு. என்னதான் ஆழ்வாரா இருந்தாலும் ஆண்கள் மத்தியில் தனியொருவளாய் நிற்க, 'அந்தக் காலத்து'ப் பொண்ணுக்குக் கொஞ்சம் கூச்சமாய் இருக்காதோ? அதான் தனிச் சந்நிதியில் ஆண்டாளம்மா இருக்காங்கன்னு சொல்லிவச்சேன். (சிவன்கோவிலில் இருக்கும் அறுபத்து மூவரில் பெண்கள் மூவர் இருப்பதால் அங்கே கூட்டத்தோடு கூட்டமா இருக்காங்க. த்ரீ ஈஸ் அ கம்பெனி. மேலும் தப்புத்தண்டா ஏதும் நடந்தாத் தட்டிக்கேக்க அந்த 'நாலு பேர்' இருப்பதால் மத்த எல்லாரும் இன்னும் பயபக்தியுடன் இருந்துருப்பாங்களே!)
'ராசி' கழுதை:-) ( போன பதிவுக்குப் போட்டுருக்கணும்)

இதுக்கு எதுக்கு அந்தக் காலம்...நான் படித்த(!) காலத்தில் எந்த ஊர்ப் பள்ளிக்கூடமுன்னாலும் (எல்லாம் போர்டு ஸ்கூல்தான்)
'கேர்ள்ஸ் டெஸ்க்' தனியா இருக்கும். அதுவும் 'ஏ' செக்ஷனில் மட்டுமே கேர்ள்ஸ். 'பி' செக்ஷன்னு சொன்னாலே பெரிய பையனுங்களாவும் படிப்பின் தரத்தில் கொஞ்சம் தாழ்ந்தும்தான் இருப்பாங்க. ஆறாவது ஏழாவதுக்குப் பிறகு பாய்ஸோடச் 'சும்மா'ப் பேசறதெல்லாம் நினைச்சுக்கூடப் பார்க்க முடியாது.


பாவம் கோபால், நான் என்ன சொன்னாலும் (குறிப்பா இந்த கோவில் விஷயங்களில்) அப்படியே(வம்பு வேணாமுன்னு) நம்பிருவார்:-)))))

திரும்பித் திருநெல்வேலிக்கு வந்துக்கிட்டு இருக்கோம். பாலம் கடக்கும்போது, 'சுலோச்சன முதலியார் பாலமு'ன்னு முந்தி எப்பவோ கதைகளில் படிச்சது நினைவுக்கு வந்துச்சு. "அது எங்கே இருக்கு'ன்னு கேட்டதும், முதலில் கொஞ்சம் திகைச்ச உலகநாதன், 'இந்தப் பாலம்தாங்க, அது. இப்பப் பெயர் மாறிப்போச்சு. பழைய ஆளுங்களுக்குத்தான் தெரியும் இந்தப் பெயர்'ன்னு சொன்னார். பாலம் கடந்து ஊருக்குள்ளெ வரும்போது 'திருநெல்வேலி இருட்டுக்கடை அல்வா'ன்னு ஒரு நியான் லைட் ஸைனோட ஒரு கடை. அட! இதை எப்படி மறந்தேன்?

உலகநாதன் சொல்றார் இது போலின்னு!!!! அசல் கடை நெல்லையப்பர் கோவில் பக்கத்துலே. இப்பவே போய் வாங்கிறலாம்னு அசலுக்குக் கொண்டு போனார். என்ன தைரியமா இப்படி போலிப்பெயர் வச்சு அதே ஊருலே வியாபாரம் செய்யறாங்களோ? அருவாள் பயமே இல்லையா? திருநெல்வேலின்னதும் ஆளாளுக்கு முதுகுக்குப் பின்னால் அருவாளோடு அலையுவாங்களோன்னு பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன். ஊஹூம்..... எல்லாம் இந்தப் படங்கள் படுத்தும் பாடு. அநியாயத்துக்கு நல்லவங்களா இருக்காங்க இதுவரை நான் பார்த்த எல்லோரும்.
அசலும் ...மற்றதும் . வலப்பக்கத்தில் தெரிவது அல்வா இல்லை:-)))
இதைப் பத்தி நம்ம உலகநாதன்கிட்டே விசாரிச்சால் சிரிக்கிறார். சில குறிப்பிட்ட இனத்துலேதான் இன்னும் கொஞ்சம் இப்படி இருக்கு. அதுவும் சில கிராமப்புறங்களில். இப்போ அவனவனுக்கு வேலை வெட்டின்னு பொழப்பைப் பார்க்கறதுக்கே நேரம் சரியாப்போகுதுன்னார். கல்வியறிவு கூடக்கூட மக்கள் முன்னேற்றப் பாதையில் போறாங்கதானே?

தரமான கல்வி நிறுவனங்கள் எக்கச்சக்கமா இருக்கும் தேசம் அது. இங்கே நியூசியில் என் டாக்குட்டர் தோழி ஒருத்தர் அங்கேதான் படிச்சாங்க. நம்ம கோபால்கூட பாளையங்கோட்டையில்தான் பியூசி படிச்சாராம்.

தொடரும்.......:-)