உன்னை விடமாட்டேன்னு குறுக்காலே புகுந்து இப்படி இழுத்தா.......(2009 பயணம் : பகுதி 16)

'திருச்செந்தூர் கோவிலைப் பகலில் மூடுறதே இல்லை. பேசாம அங்கே போய்ச் சாப்பாட்டையும் முடிச்சுக்கிட்டுக் கோவிலையும் தரிசிச்சுட்டு இங்கே வந்துறலாம்'. ஆஹா....ஒரே கல்லில் ரெண்டு மாம்பழம்(எனக்குக் காய் பிடிக்காது)
முக்கால்மணி நேரப் பயணம்தான். நிறைய பக்தர்கள் வருகையுடன் ஊரே ஜேஜேன்னு இருக்கு. இன்னிக்கு மகா சிவராத்திரிப் பண்டிகை. காவேரி உணவகத்தில் சாப்பிடலாமுன்னு எங்களை அங்கே இறக்கிவிட்டுட்டு வண்டியை நிறுத்திட்டுவரேன்னு போயிட்டார் உலகநாதன். இறக்கிவிட்ட இடத்தில் கண்ணுக்கு நேரா ஒரு தேநீர்க்கடை. ஹைய்யோ....
கண்ணைப் பறிக்குது வடைகள் மசாலும் மெதுவுமா. சில்லுக்கருப்பட்டி ஸ்டால் வா...அருகில் வா ன்னு மயக்குது. 'சொக்கா...இது எனக்கில்லை'ன்னு காவேரியில் எட்டிப்பார்த்தால் கால்வைக்க இடம் இல்லை. இதுக்கு எதிர்வரிசையில் அசோக் ன்னு ஒரு உணவகம். (வித்தியாசமான ஸ்பெல்லிங் பெயர்ப்பலகையில்)அங்கே போய்ப் பார்த்தோம். அங்கேயும் இடமில்லை. ஆனால் வெளியே மெனு எழுதிவச்சுருந்தாங்க. ஊஹூம்....ஒன்னும் சுவாரசியப்படலை.
இதுக்குள்ளே உலகநாதன் வந்துட்டார். காவேரியில் அவர் முதலில் நுழைஞ்சார். பெரிய டைனிங் ஹாலுக்குப் இடது பக்கம் இருக்கும் சின்ன டைனிங் ரூமில் எப்படியோ (?) இடம் கிடைச்சிருச்சு. (இதுக்கெல்லாம் கூட ஒரு டெக்னிக் இருக்குபோல.) மற்ற இருக்கைகளில் மக்கள் குடும்பம்குடும்பமா குழந்தையும் குட்டிகளுமா மொட்டைத் தலையோடும், கழுத்து 'நிறைய' ஜொலிக்கும் தங்க ஆபரணங்களோடும், பட்டுப்புடவைகளோடும் சாப்புட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க. 'தங்கம் விலை கூடிப்போச்சு. தங்கநகை அணிஞ்சால் ஆபத்து, நகைத் திருடர்கள் காத்துக்கிட்டு இருக்காங்க' போன்ற தினமலர்/தினத்தந்தி செய்திகள் எல்லாம் ஒரு கணம் மனசுலே வந்து போச்சு. நமக்குத்தான் ஊர் உலகத்துலே இல்லாத பயம் இருக்கு!
தென்னிந்திய சைவ உணவு. பரிமாறுனவர் என்னை ஒரு பரிதாப 'லுக்' விட்டுட்டு, 'ஒன்னுமே சாப்புடலையேம்மா'ன்னார். 'ஒரு ஸ்பூன் நெய் மட்டும் தாங்க'ன்னேன். பில் எழுதும்போது, 'இது என்னம்மா... குழந்தைச் சாப்பாடு? அரை சாப்பாடுன்னு எழுதறேன். ரெண்டரை'ன்னார்.

முருகனைக் காணப்போனோம். முருகனடியார்கள் நம்ம ஜீரா, உண்மைத்தமிழன், விஎஸ்கே எல்லாம் என்கூடவே வர்றாங்க. கோவிலுக்குள் நுழைஞ்சதும், ஒரு குருக்கள் 'மொத்தக் குடும்பத்துக்கும் சேர்த்து அர்ச்சனை பண்ணிறலாம் இந்தப் பக்கம் வாங்க'ன்னு கூப்ட்டுக்கிட்டு போனார். ' நூத்தியோரு ரூபாயை இங்கே கட்டிச் சீட்டு வாங்கிருங்க'ன்னார். வாய்பேசாமல் சொன்னதைச் செஞ்சோம். கையில் ஒரு அர்ச்சனைத் தட்டுடன் பெயர்களைக்கேட்டுச் சங்கல்ப்பம் ஆச்சு. குடும்பத்துலே கோகியையும் விடலை நான்.
அப்போ அங்கே வந்த இன்னொரு குருக்களின் கையில் எங்களை ஒப்படைச்சு, என் அண்ணாதான். கூடவே போங்கன்னுட்டார். அண்ணன் எங்களை உள்ளே கூட்டிட்டுப்போனார். சந்தனக்காப்பில் மூலவர் மின்னறார். அவருக்கு முன்னே ஒரு பத்தடி இடம் இருக்கு. அதை ஒட்டி இந்தப் பக்கம் 'ப' வைக் கவுத்துப்போட்டாப்போல கம்பித் தடுப்பு. அதுக்குள்ளே வரிசைவரிசையா மக்கள்ஸ் உக்கார்ந்துருக்காங்க.

'ப'முழுசும் நிரம்பியாச்சு. அண்ணன் எங்களைக் கூட்டிட்டுப்போய் கம்பிக்கு 'அந்தப் பக்கம்' உக்காரவச்சுட்டார். மக்களுக்கு எங்கள் முதுகைக் காட்டறதான்னு நடுவில் இடம்விட்டு நானும் கோபாலும் ரெண்டு பக்கத்திலும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தமாதிரி திரும்பி உக்காந்தோம். பின்னால் 'ப'வில் இருக்கறவங்களுக்கும் மறைக்காமல் இருக்குமே. ஹைய்யோ..... சாமிக்கும் எங்களுக்கும் எட்டே அடி தான் இருக்கு. கீழே மண்தரை, நறநறன்னு..... ஹூ கேர்ஸ்? முருகனே, எட்டும் இடத்தில். வேறென்ன வேணும்?

அர்ச்சனைகள், தீபாராதனைகள் எல்லாம் ஆச்சு. பதினைஞ்சு நிமிஷம் போனதே தெரியலை. வெளியே வந்ததும் 'எந்த அண்ணன் தம்பி நமக்கு உதவுனாங்க? முகம் ஞாபகம் இல்லையே....' எனக்குத் தெரிஞ்ச அண்ணன் தம்பி புள்ளையாரும் முருகனும்தான். அங்கே இருந்த சின்ன மண்டபத்தின் படியில் உக்கார்ந்தோம். அண்ணனோ தம்பியோ வந்து நம்மைக் கண்டுபிடிக்கட்டும்.
தம்பி எங்கிருந்தோ 'தோன்றினார்.' விபூதிப் பொட்டலம், சந்தனம் குங்குமம், தேங்காய் பழம் இருந்த பையை எங்களிடம் கொடுத்துட்டு, ஒரு சின்ன மாலையை கோபாலின் கழுத்தில் போட்டு ஆசீர்வதித்தார். கோயிலைச்சுத்தி ரொம்ப நீளத்துக்கு மேற்கூரை போட்டு நல்ல குளுமையா இருந்துச்சு. அப்படியே நடந்து கடல் பக்கம் போனோம். பாதிப்பேர் தண்ணியிலும் மீதிப்பேர் தரையிலுமாய் நல்ல கூட்டம்தான்.


இந்தக் கூட்டத்துக்கிடையிலும் எங்கிருந்தோ கொண்டுவந்த எலும்புடன் 2 ஒரு பைரவர். கார் பார்க்கில் நின்னு பார்க்கும்போது....அடிக்கும் மொட்டைவெய்யிலில் ராஜகோபுரம் வெள்ளையாய் மின்னுது.
கருடன்கள் சிலர் வானத்தில். வள்ளிக்குகைக்குப் போகும்வழின்னு ஒரு தகவல் பலகை. இதுமட்டும் என்னவோ மலையாளத்தில் எழுதிவச்சுருக்கு.
இங்கே வரணுமுன்னு நம்ம பயணத்திட்டத்தில் இல்லை. தானாய் அமைஞ்சது. மேஜிக் ஷோ போல எல்லாம் சட்னு ஒரு மணி நேரத்துக்குள்ளே..... சரியாச் சொன்னால் 54 நிமிஷம்! முருகா முருகா.... விடமாட்டேன்றயே....இப்படிக் கூப்ட்டுக்கூப்ட்டு தரிசனம் தர்றயேப்பா.....நீ நல்லா இரு:-)
விட்டதைப்பிடிக்கணுமேன்னு தூத்துக்குடி வட்டத்தை விட்டு திருநெல்வேலி வட்டத்துக்கு வந்தோம். வழியில் ஒரு இடத்தில் (வரதராஜபுரம் கிராம ஊராட்சி?) கிராமதேவதைகள் கோயில் போல ஒன்னு இருந்துச்சு. சிலைகள் ஏதுமில்லை.
அப்பன் கோவில் செல்லும் வழின்னு ஒரு போர்டு. கிராமங்களைக் கடக்கும்போது ஆலமரத்தடியைப் பார்த்தாப்போதும், நாட்டாமை பஞ்சாயத்து செய்யறாரான்னு கண்ணு தேடும். தமிழ்ச் சினிமா அதிகம் பார்க்கும் எஃபெக்ட்டு.

தொடரும்.....:-)