திருட்டுப்பயலோடு கூட்டா? வெளங்கிரும்.....(2009 பயணம் : பகுதி 15)

யாராவது கூட்டு வச்சுக்கலாமுன்னா உடனே கண்ணை மூடிக்கிட்டுக் கூடவே போயிடறதா? ஆள் தராதரம் பார்க்கவேணாம்? கள்ளனோடு கூட்டு என்ன வேண்டிக்கிடக்கு? அவன் கூப்ட்டானாம் இவர் ஒரு கேள்வியும் கேக்காமச் சேர்ந்துக்கிட்டாராம். நல்ல கதை....போங்க.

கள்ளனைப் பார்க்கிறோம். உள்ளம்கவர் கள்வன்தான். கள்ளர்பிரான் ஆஃப் ஸ்ரீவைகுண்டம். இவருக்குப் பால்பாண்டி(யன்) என்ற பெயரும் இருக்காம். கோயில் கதை(ஸ்தலபுராணம்) என்ன சொல்லுதுன்னா.... காலதூஷகன் என்ற பெயரில் திருட்டுத்தொழில்(??!!) செஞ்சுக்கிட்டு இருந்த திருடன், இவரையும் பிஸினெஸில் ஃபிஃப்ட்டி ஃபிஃப்ட்டின்னு கூட்டுச் சேர்த்துக்கிட்டான். ஒருமுறை அரண்மனையில் தொழிலில்(!) ஈடுபட்டிருக்கும்போது மாட்டிக்கிட்டான். தண்டனைக்காக விசாரிச்சப்பப், 'பார்ட்னர்' ஓடி ஒளிஞ்சுக்காம 'அவனில்' புகுந்து அரசருக்கு ஞானோபதேசம் செஞ்சுருக்கார். திருட்டுப்பயல் வாயிலே இவ்வளோ நல்ல விஷயங்கள் எப்படி வருதுன்னு ராஜாவுக்குத் திகைப்பு. கடைசியில் பெருமாள் காட்சியளித்து விளக்கினாராம். தொழில்தர்மம்!

நின்றபடி சேவை சாதிக்கிறார். எல்லாம் நல்லபடியே நடக்குது. நல்ல தரிசனம். நவகிரக லிஸ்ட்டில் இது சூரிய ஸ்தலம்.
இந்த நவதிருப்பதிகளைச் சுற்றிவந்தபோது முக்கியமா என் கண்ணில் பட்டது
என்னன்னா.....அர்ச்சனைப்பொருட்கள், வாஸ்து இன்னபிற விற்கும் வழக்கமான கோயில் வாசல் கடைகள், பிச்சைக்காரர்கள் அணிவகுப்பு, எங்கே வண்டியை நிறுத்தினாலும் ஓடிவந்து பார்க்கிங் சார்ஜ் வசூல் செய்யும் ஆட்கள் இப்படி ஒன்றுமே இங்கே இல்லை.

சொல்லிவச்சாப்புலெ எல்லாக் கோயில்களும் படு சுத்தமாவேற இருக்கு. பட்டரோடு பேச்சுக் கொடுத்ததில் தெரியவந்தது ஒரு அற்புதமான விஷயம்.
நம்ம டி.வி.எஸ் நிறுவனத்தார் இதை மேற்பார்வை செய்கிறார்களாம். அரசு கொடுக்கும் சம்பளம் ஆளுக்கு இருநூறு. ஆனால் டிவிஎஸ்காரர்கள் ரெண்டாயிரம் ஒரு ஆளுக்கென்று ஒன்பது கோயில்களுக்கும் தர்றாங்களாம். மொத்தப் ஊழியர்கள் இருநூறு பேர். இந்தக் கணக்கில் மாசம் நாலு லட்சம் செலவு. காசு காசுன்னு அலையும் பட்டர்கள் யாரையுமே இங்கே காணோம்!!!!

பேசாமத் தமிழ்நாட்டுக் கோயில்கள் பொறுப்புகளை இப்படி கம்பெனிகள் ஏற்று நடத்துனா அருமையா இருக்கும் இல்லே? கும்பிடும் இடத்துலே நிம்மதியாவது கிடைக்கும்


ஒரு கோவிலிலே தரிசனம் ஆனதும் 'கீழே விழுந்து ஸேவிச்சுக்கோங்க'ன்னார் ஒரு பட்டர். நமக்குத்தான், 'கோவிலில் தரிசனம் செய்வது எப்படி?'ன்னு முந்தி எப்பவோ படிச்சு, மனசுக்குள்ளே இருந்த குறிப்புகள் எல்லாம் வேண்டாத நேரத்தில் 'டாண்'னு நினைவுக்கு வருமே! கொடிமரத்துக்கு வெளியே இருந்துதானே நமஸ்கரிக்கணுமுன்னு தயங்கி அதைச் சொல்லவும் செஞ்சேன். 'அதெல்லாம் நம்ம கோவிலில் இல்லை. நம்ம பெருமாள் ஒன்னும் சொல்ல மாட்டார். நன்னா விழுந்து ஸேவிங்கோ'ன்னார். ஆஹா.... உடனே சட்னு விழுந்து கும்பிட்டேனா? அப்படியா இருக்கு உடம்பு? விழறதுமாதிரி பாவலா காட்டி அரைஉடம்பைக் குனிக்கவே...... விடிஞ்சுரும்(-:
இது வழியில் பார்த்த இன்னொரு தாமரைக் குளம்

கதைபேசிக்கிட்டு நிக்காம அடுத்த கோவிலுக்கு ஓடுனோம். இன்னிக்கே இந்த ஒன்பது கோவில்களைப் பார்த்துறமுடியுமுன்னு நம்ம உலகநாதன் சொன்னார். எல்லாம் கொஞ்சம் பக்கத்து பக்கத்துலேதான். தாமிரபரணி நதிக்கு ஒரு புறம் ஆறும், மறுபுறம் மூணுமா அமைஞ்சுருக்கு எல்லாமே!
போகும்வழியில் ஒரு பெரிய சாலையில் சேருமிடத்தில் சுவத்தில் இப்படி(யும்) ஒன்னு. பணவீக்கம் பார்த்துருக்கோம். இப்படி 'காலநிலை'யும் வீங்குமா என்ன? கண்ட்ரிடாக்குட்டர்ஸ், தமிழைப் படுத்தும் பாடு!
மீண்டும் தாமிரபரணியைக் கடந்து போகும்போது கண்ணில் பட்டது ஆறு மட்டுமா? நதிக்கரை சுப்ரமணியர் . நதியோரமாக் கோயில் கொண்டிருக்கார். கோவில் படித்துறையில் குளிச்சுத் துவைச்சு ஒரு டோபிகாட் மாதிரி பண்ணிக்கிட்டு இருக்காங்க.
(இதுதான் குறுக்குத்துறை முருகன் கோவிலோ?)

குறுக்குத்துறையாருக்கும் ஒரு கதை இருக்கு. திருச்செந்தூர் கோவிலுக்காகச் செஞ்ச முருகன் சிலையாம். ஆனால் இவருக்கு இந்த இடம் பிடிச்சுப்போச்சுன்னு இங்கேயே நின்னுட்டார். திருச்செந்தூர் கோவில் முருகன் காணாமல் போயிட்டாராம். என்னடா இது வம்புன்னு புதுசா இன்னொன்னு செஞ்சுக்கிட்டு இருக்காங்க. அதுக்குள்ளே காணாமப்போனவர் திரும்பக் கிடைச்சுட்டார். அப்ப புதியவரை என்ன செய்யறது? ஆத்தோரம் கோயில் கட்டிப் பிரதிஷ்டை ஆச்சு. தினப்படி இங்கே குளிக்கவரும் ஆசாமிகள், குளிச்சு முடிச்சுப்போகும்போதே சாமியைக் கும்பிட்டுக்கலாம். டூ இன் ஒன்:-)

பக்கத்துலே வெறும் ரெண்டரைக் கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருக்கு ஸ்ரீவரகுணமங்கை. கோபுரம் கொள்ளை அழகு. இதைப்போலவே இங்கே இருக்கும் கோயில் குளம் அட்டகாசமா இருக்கு. இந்த ஊரை 'நத்தம்'ன்னு சொல்றாங்க. (மதுரைக்குப் பக்கத்துலேகூட ஒரு நத்தம் இருக்குல்லே?)




மூலவர் விஜயாசனப்பெருமாள். பெயருக்கேத்தபடி ஆசனத்தில் அமர்ந்த திருக்கோலம். சந்திரஸ்தலமுன்னு சொன்னாங்க. அரவிந்தலோசனனைக் காணலாமுன்னு ரெட்டைத் திருப்பதின்னு சொல்லும் தொலைவில்லி மங்கலம் போனோம். கோயில் பூட்டி இருந்துச்சு. இன்னும் ஒரு மணி நேரம் ஆகுமாம். மணியோ இப்ப ஒன்னு. ரெண்டுவரை பசியோடு இங்கே காத்திருக்கவேணாம். போய்ச் சாப்புட்டு வரலாமுன்னு கிளம்பிட்டோம்.

ஆத்துக்கு அந்தப் பக்கம் கோயில் தெரியுது

இந்த நவதிருப்பதிகளில் காலையில் அஞ்சரைக்குக் கோவில் திறக்கும் வழக்கமெல்லாம் இல்லை. ஆஃபீஸ் டைம்( இந்தச் சொல் தோழியின் தனிமடலில் இருந்து) மாதிரி காலை ஏழில் இருந்து பனிரெண்டு, அப்புறம் மாலை அஞ்சு முதல் எட்டுன்னு மூணு கோயில்களும், ஏழரை முதல் பன்னெண்டு. பனிரெண்டரை இப்படி விதவிதமான டைமிங்ஸ் இருக்கு. சில கோயில்களில் லஞ்ச் டைம் பனிரெண்டு முதல் ஒன்னு. மாலை அஞ்சரைக்கே ஆபீஸை.... இல்லையில்லை...கோவிலைப் பூட்டிடறாங்க. கோவில்கள் கொஞ்சம் ஒதுக்குப்புறமா இருப்பதும் காரணமா இருக்கலாம்.
நீங்க யாராவது இங்கே போய்வரணுமுன்னா...கோயில் நேரங்களைப் பார்த்துக்கிட்டு அதுக்குச் சரியாத் திட்டம் போட்டுக்குங்க. மேலே படம் உங்களுக்காகவே:-)
உலகநாதன் ஒரு ஐடியாக் கொடுத்தார். மத்த ட்ரைவர்களைப்போல் இல்லாமல் இவர் ஏறக்கொறைய நம்ம வயசுக்காரர். சின்னப்புள்ளைத்தனமா இல்லாமச் சரியாத்தான் சொல்றார். செஞ்சுருவோம்.

தொடரும்........:-))))