புத்தம் சரணம்.....சந்தையில்

கொஞ்ச நாளா, மனசு ஏன் ஒரு நிலையில் இல்லாம ஆடுதுன்னு இப்பப் புரிஞ்சுபோச்சு. புத்தா, புத்தா, புத்தா.....கஜபீடத்தில் இருக்கும் இந்த புத்தர் நம்ம வீட்டுக்கு வரணுமுன்னு பிடிவாதம் பிடிச்சுக்கிட்டு இருக்கார். தூக்கிப் பார்த்தேன். பளிங்குக் கற்சிலை. இளம் பச்சை நிறம். அழகாத்தான் இருக்கு. பீடத்தில் மூணு பக்கத்தில் மொத்தம் ஏழு யானைகள். விலை கேட்டப்ப வாயடைஞ்சு போச்சு. அவ்ளோ மலிவுன்னு சொல்ல வந்தேன்., பேசாம நம்ம வழக்கப்படி அரைவிலை கேட்டுருக்கலாம். ஆனால்.... 'சாமிக்கு பேரமா'ன்னு பெரியமனசு செஞ்சுட்டேன்.
அட..... எப்படி இவ நம்ம தர்மத்தை விடாம நியூஸியிலும் பேரம் பேசுறாளேன்னு....... இது சந்தை(மாதிரி) கடை. ஒவ்வொரு ஞாயிறும் உள்ளூர் ரேஸ் கோர்ஸ் மைதானத்துலே நடக்கும். அழகழகான கைவினைப்பொருட்கள், காய்கறிகள், பூக்கள், செடிகொடி மரங்கள், மரச்சாமான்கள், அவுட்டோர் ஃபர்னிச்சர்கள், பார்பக்யூ மேசைகள் இப்படி. புதுசு பழசுன்னு. பழசு வாங்க வெக்கப்படக்கூடாது. இதை ஒரு பெத்தபேரில் சொல்லிக்கலாம், ஆண்டீக் :-)))) ஒன்னும் வாங்கலைன்னாலும் சும்மாச் சுத்திட்டு வருவோம். அதான் டாக்டர் தினமும் (ஞாயிறு மட்டும்) நடைப்பயிற்சி செய்யணுமுன்னு சொல்லி இருக்காருல்லே!



மக்கள்ஸ் கூடும் இடமுன்னா தீனிக் கடைகள், பொழுதுபோக்குகள் வேணுமே. ஒரு பிஜி இந்தியரும் கடை போடறார்.


ஃப்ரெஞ்சு அம்மிணி தோசை ஊத்தறதைப் பாருங்க. T குச்சியில் மாவைப் பரத்தும் அழகே அழகு!

இப்பெல்லாம் 'கடைபோடும் சீனர்கள்' கூட்டம் மொலுமொலுன்னு மேயுது. நான் முற்பிறவியில் தப்பித் தவறி செய்த ஏதோ புண்ணியத்தால், இங்கே இவுங்க கடையில் நல்ல கீரைக்கட்டு கிடைக்குது. (பசு மாட்டுக்குப் புல் கொடுத்தேனோ என்னவோ!!!) இன்னொரு மவோரி நபர், நமக்காகப் பாவக்காய், வெள்ளைப்பூசனிக்காய் , சுரைக்காய்ன்னு விளைவிச்சுக் கொண்டு வந்து கோடையில் மட்டும் கடை போடுறார்.

ரோட்டரி சங்கம், கடைகளுக்கான இடத்துக்கு வாடகைக் காசு வசூலிக்கும். 35 டாலர் ஒரு கடைக்கு ஒரு நாளைக்கு. காலையில் 9 முதல் பகல் 2 வரை. சங்கத்துக்காரங்க கடைகடையா வந்து வாடகை வசூலிப்பதைப் பார்த்தால் தமிழ் சினிமாவில் வில்லன் ஆட்கள் தண்டலுக்கு வரும் காட்சி நினைவில் வரும். இந்தக் காசில் செக்யூரிட்டி, க்ளீனர்ஸ், நாலைஞ்சு வேலை ஆட்கள் இவுங்களுக்கெல்லாம் கொடுத்ததுபோக மீதிப் பணம் எல்லாம் தரும காரியங்களுக்குப் போயிருது. இதுவரை தருமம் செஞ்சது ஒன்னரை மில்லியன் டாலர்கள். வாரம் அஞ்சு பேர்ன்னு சங்கத்து ஆட்கள் எல்லாமே தன்னார்வச் சேவையா இதில் வேலை செய்றாங்க. லண்டன் போர்ட்டொபெல்லோ ரோடு மார்கெட் மாதிரி புகழ் அடைஞ்சுருக்கு. வாராவாரம் பத்தாயிரம் பேர் வருகையாம். தெற்குத் தீவிலேயே பெரிய மார்கெட். சுற்றுலாப் பயணிகளும் வந்து பார்த்துட்டுப் போறாங்க.
இப்ப 1989 வது ஆண்டு Car Boot sale ன்னு ரிக்கர்ட்டன் மால் கார் பார்க்கில் ஆரம்பிச்சு அசுர வளர்ச்சியால் இந்தப் பகுதியிலேயே பல இடங்கள் மாறிக் கடைசியா (இப்போதைக்கு) உள்ளூர் ரேஸ் கோர்ஸ் மைதானத்தை வாரம் ஒருநாள் பயன்படுத்த லீஸுக்கு எடுத்துருக்காங்க.

இம்மாங்கூட்டத்தைப் பார்த்துத் திகைச்சுப்போன அரசியல்வியாதிகள், இப்பெல்லாம் தேர்தல் வரும் வருசம் இங்கே ஒரு ஸ்டால் 'வாடகை'க்கு எடுத்துக்கிட்டு அவுங்க செய்யப்போற நன்மை, எதிர்க்கட்சி செய்யப்போறத் தீமைகளை விலாவரியா நமக்கு அச்சடிச்சுக் கொடுத்துக்கிட்டு இருக்காங்க.

மைக் புடிச்சுப் பேச்சு கீச்சுன்னு ஒன்னும் இல்லை. 'கப்சுப்'பா இருந்தாத்தான் நாங்க 'கேப்போம்':-)

பாராளுமன்ற அங்கத்தினர்களின் சொந்தச் சமையல்குறிப்புகளைப் புத்தகமாப் போட்டு ஒரு வேட்பாளர் மூணு மாசம் முன்பு நடந்த தேர்தலில் கொடுத்தார். அவர் ஒரு செஃப். அதனால் இது தொழிற்சார்ந்த புத்தகம்!!!

கூடுதல் சந்தைப் படங்கள் இந்தச் சுட்டியில்
பழைய பொருட்கள், ஆடை ஆபரணங்கள், குழந்தைகளின் விளையாட்டுச் சாமான்கள், எல்லாம் இருந்தாலும் எங்க ஓட்டு பழைய புத்தகங்கள் விற்கும் கடைகளுக்கே. சின்னதா ஒரு மேய்ச்சல் மேயணும்.

ஜேம்ஸ் ஹரியட் கண்ணுலே பட்டார். எவ்வளோ நாளாச்சு, இவரைப் படிச்சு. All Creatures Great And Small இன்னும் மனசுலே இருக்கு. இன்னிக்கு இந்த (If Only They Could Talk & It Shouldn't Happen to a Vet ) ரெண்டு கதைகளும் ஒன்னா ஒரே புத்தகமாக் கிடைச்சது.

மனுசன் சும்மாச் சொல்லக்கூடாது.... படிக்கப் படிக்கச் சிரிப்போ சிரிப்பு.
நாய், பூனை, மாடு, குதிரைன்னு ஒன்னுவிடாம 11 புத்தகம். முதல் புத்தகம் வெளி வந்தது 1970. 54 வயசுலே!

முப்பதுகளின் கடைசியில் இருந்த காலகட்டங்களில் ஸ்காட்லாந்து விவசாயிகள், பண்ணை நிலவரங்கள், ஊருளவாரங்கள் எல்லாம் கலந்துகட்டிக் கண்முன்னால் வருது.

" யோவ் வெட்டு, நேத்து ராத்திரி மாடு செத்துப் போச்சுய்யா.வந்து சோதிச்சுப் பார்த்து இடிவுழுந்து செத்துச்சுன்னு ரிப்போர்ட் கொடுய்யா"

" மழையே பெய்யலையே. எப்படி இடி விழும்?"

" எங்கூட்டாண்டை மழை பெய்ஞ்சதுய்யா. நீ சீக்கிரம் வந்து இடி வுழுந்துதான் மாடு அவுட்ன்னு எழுதிக்கொடுய்யா. இன்ஷூரன்ஸ் ஆபீஸுக்கு ஓடணும்நான். தலைக்கு மேலெ நிறைய வேலை கிடக்கு.

"மாட்டைப் பார்த்தா இடிவிழுந்து தோல் தீய்ஞ்ச அடையாளம் ஒன்னும் இல்லையேப்பா. என்னாலே பொய்யா எழுதித் தரமுடியாது. மாட்டை அறுத்துப் பார்த்து உண்மைக் காரணத்தைத்தான் எழுதுவேன்."

"எம்பது பவுண்ட் நஷ்டப்படச் சொல்றே...... உன் காசையாக் கொடுக்கப்போறே.....இரு இரு. நான் யாருன்னு உனக்குத் தெரியாது இந்தப் பேட்டையில் நீ எப்படி இனிமேல் தொழில் பண்ணுவேன்னு நானும் பாக்கறேன்.வுடமாட்டேன்யா, உன்னைச் சும்மா விடமாட்டேன்"

வேறொரு பண்ணையில்:

"மாடு இடிவிழுந்து எப்படிப் பொசுங்கி இருக்கு பாருங்க. சீக்கிரம் சர்ட்டிஃபிகேட் எழுதித்தாங்க."

"ஆமாம்ப்பா. மாடு உடம்புலே இருந்து கால் குளம்பு வரை மின்னல்வெட்டித் தீய்ஞ்சு போயிருக்கு. அடையாளம் சரியாத்தான் இருக்கு. ஆனால்.......... மெழுகுவத்தி உருகி அங்கங்கே விழுந்ததைச் சரியாச் சுத்தம் பண்ணாம விட்டுட்டியே......"


ஒன்னரை மணி நேரம் சுலபமாக் கடந்து போயிருச்சு. இனி வீட்டுக்குப்போய் சமையலை முடிக்கனும். கீரை கிள்ள கூடுதல் கைகள் இருக்கும்போது மசமசன்னு நான் நிக்கக்கூடாது:-)
சாப்பாடு ஆனதும் அடுத்த சுற்றலை ஆரம்பிக்கலாம். போயிறாதீங்க இருங்க.